m2m site and everything in between, kwentong kalibugan, malilibog, malibog, gay stories, gay filipino stories, tagalog gay stories, top gay philippines website, top pinoy gay site, pinoy libog stories, manila gay, bisexual, bromance, bakla pinoy, gay pinoy, hot pinoy men, hot filipino men, man to man, sexy pinoy men, pinoy gay porn, pinoylgbt, pinoy homosexual, becky nights, philippines first gay blog, pantasya, pinoy tagalog gay story, tagalog gay story, bakla story, bading story,biggest pinoy gay blog, hot pinoys planet, asian, pinoy kaplogan, bear men, pinoy male discreet, men's secret, dude pinoy,malilibog pinoy tambayan, hot pinoy men,pinoy callboy, gay manila, gay ofw hangout, ofw hangout, pinoy tambayang, pinoy gay indie film, bisexual pinoys, tambayang lonely boys,mencircle, pinoy all male online community, kaplogan, star, barkada, pogay chatroom, that's my tomboy, pogay,pinoy gay porn, pinoy gay chat, kantutan stories, pinoy gay stories, pinoy m2m stories, kwentong kalibugan, pantasya stories, pantasya collection, tagalog gay stories, gay filipino stories, top pinoy gay site, pinoy libog stories, gay pinoy, bakla sites, bading sites, pinoy gay porn, pinoy gay, pinoy gay scandals, m2m pinoy, pinoy gay movies, pinoy gay indie,

Friday, April 18, 2014

The Captain and the First Mate

By: Aero Bradley Meade

Naging bitter ako sa pag-ibig nung nasa college pa lang ako. Hindi kasi ako kasing swerte ng iba, isa akong bisexual na hindi tanggap sa pamilya at hindi din nabiyayaan ng halos perpekto na panlabas na anyo, hindi din naman sobrang pangit o butt ugly na tinatawag, hindi lang talaga ako ganun ka-attractive, kumpara sa mga kapatid ko, ako ang ugly duckling sa pamilya, noon.

Napakalaking insecurity ko ang aking ilong dati, medyo pango kasi ako at meron akong drooping eyes, bukod dun ay ayos naman na ang natitira pang body parts sa akin. Matangkad naman ako sa height na 6’ at kahit na hindi ako ganun kagwapo ay meron naman akong mabuting pag-uugali at marunong akong makisama.

Alam ng pamilya ko ang pagiging bisexual ko, kahit na hindi ko sabihin ay alam ko na ramdam naman nila, kahit na kumikilos naman ako sa dapat kong ikilos ay alam ko na alam din ng pamilya ko kung ano ang pagkatao ko. Hindi nila ganun katanggap ito, alam naman natin dito sa bansa natin na kelan lang naman naging open ang publiko sa konsepto ng third sex. High school pa lang ako ay ramdam ko ang pagtutol nila sa naging preference ko, dahil dun ay hindi ako naging paboritong anak ng magulang ko, o yung tipong palaging sinasama kapag may mga special occasions. Tanggap ko naman kahit papaano, kahit ako naman ay ayokong magbigay ng sakit ng ulo dala ng pagiging bisexual ko lalo na sa pamilya ko, sa dalawa kong kuya at sa mga magulang ko. Itinuon ko ang mga frustrations ko sa pag-aaral, baka dito kasi ay mag-excel ako at mapansin din ako ng mga magulang ko. Pero hindi umayon sa akin ang lahat at ito ang nagtulak sa akin para magbago.
Tawagin nyo na lang ako sa nickname ko na Aero, ako ay 26 na taong gulang at masayang nagtatrabaho sa isang ospital dito sa Taguig. Noon ay inggit na inggit ako sa kaibigan kong si Max, ang sumulat ng kwentong “The Fall Back”. Para sa akin ay halos perpekto ang buhay ni Max at kami ay total opposite kaya siguro mas lalo kaming naging malapit na magkaibigan. Alam ko kasi na kailangan ko ng kaibigan na katulad ko na dadamay sa akin, at ito ay nahanap ko sa katauhan ni Max. Dati ay naiinggit ako sa tuwing nagkikita sila ni Justin sa school, umaasa na balang araw ay may “Justin” din na para sa akin.

Halos hindi ako makapag-aral ng college dati, ang pangalawang kuya ko kasi ay nasa 5th Year pa lang nung mag-uumpisa pa lang ako pumasok sa college. Paborito kasi ng mga magulang ko yung kuya kong pangalawa o diko kaya ginawan nila ng paraan makapag-aral lang sya sa Ateneo. Hindi ko maiwasan na mainggit sa kanya, kahit kasi na hindi naman kami ganun kayaman ay talagang naigapang nila ang pag-aaral nya sa Ateneo. Inasam ko noon na makapag-aral ng Nursing sa UST pero inamin sa akin ng Mama ko na wala kaming budget para doon at kahit na malungkot ay tinanggap ko ito. Kung tutuusin ay alam ko naman na kaya nila akong igapang kung sa UST ako nag-aral lalo na’t may naghihintay sa akin na 50% scholarship doon, naging salutatorian kasi ako nung high school at ito ang naging offer sa akin noon. Gusto nila ako pag-aralin sa isang nursing school na malapit sa bahay namin sa Mandaluyong, pero hindi ako pumayag dahil sa nakapasa din naman ako sa UP Manila at alam ko na doon ay kayang kaya na nila ako pag-aralin dahil sa nasa Bracket E ang pamilya namin nung inassess kami ng UP, hindi ko maintindihan kung bakit parang ginigipit ako sa amin, pakiramdam ko ay parusa ito sa akin sa pagiging bisexual ko, kahit na masakit para sa akin ay pinilit kong hanapan ng ibang rason pero wala akong ibang nakita. Dahil dun ay nagpasya akong umalis na lang sa amin at itinaguyod ko ang sarili ko bilang isang working student. May halong paglalayas na din pero ang gusto ko lang nung mga panahong yun ay makapag-aral. Sobrang hirap nung una kong pinasukan, sa isang fast food chain ako nagtrabaho bilang service crew, hindi kasi ako nakaranas ng ganito noon kaya siguro naging mahirap ito sa akin. Ipinangutang ko sa mga kaibigan ko ang pangrenta ko sa boarding house at para sa iba pang gastusin nung unang buwan ko sa trabaho, alam naman natin na hindi pwede mag-advance ng sahod kaya nauwi ako sa ganung paraan. Nang makuha ko ang sahod ko ay unti-unti kong binayaran ang mga kaibigan ko kahit na wala nang halos matira sa akin, para sa akin kasi importante yung tiwala na meron sila sa akin kaya kahit kailan ay hindi ako sumira sa tiwalang ibinigay ng mga kaibigan ko sa akin. Noon ay halos nag-ii-skip na ako ng meals para lang mapagkasya ko ang pera ko. Kahit na pinababalik na ako sa amin ay nagmatigas ako na wag nang bumalik, para kasi sa akin, ayoko nang umasa sa pamilya ko, ayokong umuwi sa bahay nang walang naipagmamalaki, at mas lalong ayokong umuwi ng bahay dahil ayokong makita nila na sumuko ako sa laban na pinili ko.

Mahirap ang first semester para sa akin. Literal kasi na lumalagari ako sa pagtatrabaho at pag-aaral. Nung panahon na yun ay wala na akong pakialam sa pamilya ko, basta ang alam ko ay kailangan kong itaguyod ang sarili ko, alam ko sa sarili ko na kailangan kong makagraduate. Hindi ko na nakita ang sarili ko na ngumiti kung minsan, at dahil doon ay sumama ang tingin ko sa mundo, na kahit pala ang pamilya ko ay kaya akong isantabi.

Hindi ko alam kung ipagpapatuloy ko pa ang pagtatrabaho sa fast food chain o hahanap na lang ako ng ibang trabaho. Pagod na pagod kasi ako palagi at minsan ay hindi na ako nakakakain. Nag-alala din ako para sa sarili ko na baka magkasakit ako at maagang mamatay, pero sabi ko sa sarili ko na bahala na, kung mamamatay man ako ng maaga ay at least lumaban ako.

Dumating din naman ang swerte sa akin, naghahanap yung isang doktor sa school ng isang research assistant. Nag-apply ako sa kanya kahit na wala pa akong masyadong alam sa mga research. Siguro dahil sa awa ay tinanggap din nya ako. Tuwang-tuwa ako nang tinanggap ako ni Dr. Devanadera. Malaki kasi sya magpasahod at dahil sa awa na din ay magaan lang ang trabaho na ibinigay nya sa akin. Kumukuha lang ako ng mga data na kailangan nya sa PGH at sa RITM, ibang-iba ito kesa sa trabaho ko sa fast food chain. Mas nagkaroon ako ng oras sa sarili ko at sa pag-aaral dahil sa twice a week lang ako kung mangolekta ng mga data. Pinahalagahan ko ang trabaho ko at nakita naman ito ni Doc at natuwa sya sa akin, dahil sa naging close din kami ay kwinento ko sa kanya ang buhay ko. Sobrang awang-awa sa akin si Doc at naiyak sya sa mga kwinento ko, simula noon ay nangako sya na sya na ang magiging father figure ko at ituturing nya akong anak. Doon na din nya ako pinatira sa condo unit nya at sinagot na nya ang lahat ng kailangan ko. Masaya ako na minsan sa buhay ko ay merong tumanggap sa akin ng buong-buo, nakahanap ako ng pamilya at isang ama kay Doc.

Simula noon ay mas naging magaan na sa akin ang buhay, kahit na nagkakausap kami ng pamilya ko ay pinili ko pa ding panindigan ang desisyon ko. Simula nung umalis ako sa amin ay hindi na ako muling bumalik dito, alam ko kasi masasaktan lang ako kapag nakita ko sila, maalala ko ang mga sakit na idinulot sa akin at ayoko nang pagdaanan ulit yun.

Wala sa isip ko noon na ma-inlove. Pinahahalagahan ko kasi ang pag-aaral ko at ayokong masira ito, gusto ko kasi ipakita sa pamilya ko na nagkamali sila sa akin, na hindi man lang nila ako binigyan ng pagkakataon na patunayan ang kakayanan ko, malamang natabunan na yun ng pagiging bisexual ko. Alam ko naman na mahal nila ako, pero hindi ko ito nakita sa paraang gusto ko. Pero may ibang balak para sa akin ang tadhana na hindi ko inasahan.

Isang sopresa sa buhay ko si Enzo. Nakilala ko si Enzo sa birthday party ng isa sa mga kaibigan ko nung nagnunursing pa lang ako. Gwapo si Enzo, maputi, matangkad at almost perfect. Teen model sya noon sa mga fashion show kaya maganda ang katawan nya. Nag-aaral sya noon sa FEU at medyo intimidated ako sa kanya kasi kahit papaano ay halata mong may kaya ang pamilya nya kumpara sa akin na isang working student lang. Ang alam ko ay straight si Enzo dahil sa alam ko na may girlfriend sya noon. Madaling pakitunguhan si Enzo. Hindi sya namimili ng kausap at friendly sya. Kahit na sinong babae man o bisexual ay hindi maiiwasang mainlove sa kanya, bukod kasi sa maganda nyang panlabas na anyo ay maganda din ang kalooban nya.

Dahil sa mas napapadalas ang pagkikita namin ni Enzo dahil sa mga common friends namin ay naging magkaibigan din kami. Nalaman ko ng aksidente na isa din syang bisexual dahil nahuli ko sya na minsang gumagamit ng isang social networking site para sa mga bisexual at gay. Kahit na nahihiya sya ay inamin nya sa akin ang tunay nyang pagkatao, pagkatapos nun ay inamin ko din sa kanya ang pagkatao ko at dito ay nakitang kong relieved si Enzo dahil sa inamin ko sa kanya. Natuwa sya dahil hindi na nya kailangan itago ang tunay nyang pagkatao sa akin. Sinabi ko sa kanya na safe sa akin ang secret nya at kailanman ay hinding hindi ito lalabas. Hindi din kasi masyadong tanggap ang naging preference ni Enzo sa pamilya nya kaya nakarelate ako sa kanya at yun ang mas lalong nagpalapit sa aming dalawa.
Pinahalagahan ko ang pagkakaibigan namin ni Enzo sa loob ng ilang taon, simula nung makilala ko sya nung first year pa lang ako hanggang sa umabot ako sa fourth year ng nursing at malapit na grumaduate. Inaamin ko naman na nahulog na nang tuluyan ang loob ko sa kanya, pero pilit ko itong nilalabanan dahil sa ayokong umasa sa isang bagay na alam ko ay malabo namang mangyari. Nakilala ko din yung iba nyang kaibigan na ibang model at mas lalo akong nainsecure sa sarili ko. Doon ko din nakilala si Karl, yung kasamahan na model ni Enzo na sa tingin ko ay may gusto sa kanya.

Dahil sa malalim na ang pagkakaibigan namin ni Enzo ay parang nabuo din ang malalim na pagtitinginan namin sa isa’t isa. Hindi ko din inasahan ito dahil sa tingin ko ay malayo na magustuhan ako ni Enzo dahil hindi naman ako attractive kumpara sa mga kilala nyang iba, pero natuwa din ako dahil sa meron pa palang mga tao na hindi tumitingin sa panlabas na anyo, na mas daig pa din ng mabuting kalooban ang panlabas na anyo, dahil dun ay nagkaroon ako ng pag-asa na meron pa palang willing na magmahal sa isang katulad ko na good for nothing.

Dumating kami sa point na parang may nararamdaman na kami sa bawat isa at sinabi nya na subukan naming i-workout ito. Pumayag ako dahil sa mahal ko si Enzo at gusto ko namang maranasan kung ano ang pakiramdam ng mahalin at magmahal. Kahit na alam ko na sumuong ako sa isang bagay na hindi ko alam ang kalalabasan ay pinilit kong maisakatuparan ang napag-usapan namin ni Enzo, umasa ako na isang araw ay magiging mag-on din kami officially at maipagmamalaki nya ako bilang partner nya.

Dahil kay Enzo ay nakalimutan ko na naging mabilis na ang panahon at ako ay gagraduate na sa nursing, dahil din kay Enzo ay nabawasan ang nabuong galit sa akin sa pamilya ko. Inimbita ko sila sa graduation ko at umattend naman sila. Dito ay naramdaman ko ang pamilya ko, na mahal din pala nila ako sa kabila ng mga bagay na hindi nila naiparamdam sa akin noon. Nakilala din ng pamilya ko si Enzo bilang kaibigan ko at naging maganda naman ang unang pagkikita nila. Umattend din si Doc at naipakilala ko sya sa pamilya ko. Nung speech ko nung graduation ay mas nagpasalamat ako kay Doc dahil sya ang halos bumuhay sa akin simula nung umalis ako sa amin. Kung hindi dahil sa kanya ay malamang patay na ako dahil sa hindi ko kakayanin ang mga bagay na hinarap ko noon kung wala sya, sobrang laki ng utang na loob ko sa naging tatay-tatayan ko na si Doc na kahit anong sabihin nya ay susundin ko, alam ko kasi kailanman ay hindi nya ako ipapahamak.

Simula noon ay mas naging maliwanag ang tingin ko sa buhay, totoo pala na pagkatapos ng dilim ay may liwanag pa din na naghihintay para sa akin sa kabila ng lahat ng hirap na pinagdaanan ko para lang makagraduate sa college ay maganda pa din pala ang kinalabasan ng lahat ng pagsusumikap ko. Mas lalong tumindi ang pagtitinginan namin ni Enzo at alam ko na konti na lang ay tatanungin na nya ako kung kami na ba. Ayoko naman kasi na sa akin manggaling yun dahil baka hindi pa handa si Enzo para dito, kaya matiyaga akong naghintay sa kanya. Pagkatapos ng board exam ay nagfull time na ako sa pagtulong para sa pag-polish ng research ni Doc bilang isang proofreader, dahil sa ilang buwan na lang ay ipepresent na nya ito sa Washington sa US. Naging smooth naman ang lahat at natapos din namin ang research, nasopresa ako ng ipina-appointment ako ni Doc sa US Embassy para makakuha ng Visa, gusto nya kasi akong isama habang ipinepresent nya ang research na pinaghirapan namin namin sa loob ng mahigit na apat na taon. Nakakuha naman ako ng US Visa at isinama ako ni Doc sa Washington, bago yun ay maayos kaming nagpaalaman ni Enzo at doon ko nakuha ang unang halik ko sa kanya, isang senyales na mahal na din nya ako.

Naging successful ang presentation ng research ni Doc sa Washington, dahil sa tuwa nya ay tinanong nya ako kung anong reward daw ba ang gusto ko, sinabi ko na yung pagtulong nya sa akin noon nag-aaral pa lang ako ay sobra-sobra nang reward para sa akin yun, pero dahil mapilit si Doc ay hindi nya tinanggap yun at nagpumilit sya na bigyan ako ng isang bagay na gustong-gusto ko, at ang gusto ko ay mapa-ayos ang ilong at ang drooping eyes ko. Pangarap ko na kasi dati pa, na maging matangos ang ilong ko at maging maganda ang mga mata ko, alam ko na sobra ito para sa isang hiling pero ito talaga ang pinapangarap ko noon pa, ayoko na ulit kasi maranasan yung lahat ng panunukso sa akin noon at para na din maging deserving ako para sa paningin ni Enzo.

Pumayag si Doc sa hiling ko at kinausap nya yung kaibigan nyang reconstructive surgeon, pumunta pa kami sa Los Angeles para sa gagawing operasyon sa akin. Umabot sa isang linggo ang pag-analyze sa features ng mukha ko para bumagay ang rhinoplasty (repair ng ilong) at ang blepharoplasty (repair ng talukap ng mata) para daw hindi ganun kahalata ang gagawin sa akin at para magmukhang natural. Nakaisip kami ni Doc ng isang ploy para ipalabas na ako ay naaksidente at nabasag ang ilong ko at kailangan itong ayusin, alam ko kasi na tututol ang pamilya ko kung sasabihin ko na ipapaayos ko lang, kaya naisip namin na gumawa ng isang excuse para mas maging katanggap-tanggap ang pagbabago sa akin. Pagkatapos ng operasyon ay nagustuhan ko ang ginawa sa akin, natural na natural lang ang itsura ng ilong ko at ng mga mata ko. Panigurado ay mas magugustuhan ako lalo ni Enzo dahil sa konting pagbabago sa akin. Kahit na matagal na kami sa US ay constant pa din ang communication namin ni Enzo kahit na umabot kami ni Doc ng isang buwan doon.

Pag-uwi namin ni Doc sa Pilipinas ay agad akong binisita ng mga magulang ko dahil nag-alala din sila sa “aksidente” nung nasa US pa kami, natuwa ako dahil sa nagustuhan nila ang ilang pagbabago sa mukha ko. Pero hindi ko mahagilap si Enzo nung mga panahong yun dahil busy daw sya sa mga fashion shows at pictorials na may commitment sya. Tanggap ko naman ito, pero sabik ako na ipakita kay Enzo ang ilang pagbabago sa akin dahil alam ko na matutuwa sya at magugustuhan nya ito pero hindi kami nagkita agad at umabot sa dalawang linggo na hindi pa kami nagkikita at sinabi nya na nasa Cebu daw sila ng mga kaibigan nya, umalis sya ng walang pasabi at medyo nainis ako dito, pero dahil sa alam ko naman ang pagkatao ni Enzo na outgoing palagi ay natanggap ko din naman.

Hindi ko inaasahan na biglang magdedecline ang kalusugan ni Doc. Matagal na pala nyang alam na may Non-Hodgin’s Lymphoma sya pero hindi nya ito sinabi sa akin, para daw kasi sa kanya ay nag-uumpisa pa lang ang buhay ko at ayaw naman daw nya na maging pabigat sa akin. Nag-iyakan kaming dalawa ni Doc dahil sa malubha na ang kalagayan nya nun, mas lalo akong naiyak dahil sa ayoko pang mawala si Doc sa buhay ko, minsan ay masinsinan kaming nagkausap ni Doc at ito lang ang mga sinabi nya sa akin,

“Aero, I have lived an extraordinary life, nagkaroon ako ng pamilya at ikaw na naging anak ko, naging maganda ang career ko at nakapunta ako sa mga lugar na gusto ko, nagawa ko yung mga bagay na gusto ko, dun pa lang matagal nang solved ang buhay ko, wala na kong hihilingin pang iba, nung dumating ka sa akin, pakiramdam ko ikaw yung anak na binigay nya sa akin, kaya sobrang saya ko kasi for once, nakumpleto ang lahat sa buhay ko. Ikaw nag-uumpisa pa lang ang buhay para sayo, anak. Habang nandito ako ay hinding-hindi mo maibabalik ang pagmamahal mo sa pamilya mo, kaya hanggang dito na lang ako. At ang gusto ko ay bumalik ka sa inyo at humingi ka ng tawad sa parents mo. Wag kang malulungkot pag nawala na ako, alam mo kung gaano ako kasaya sa buhay ko at yun ang gusto kong isipin mo. Mawawala man ako physically, pero ikaw kailanman hindi kita makakalimutan, titignan pa din kita kung nasaan man ako mapupunta, I love you son” ang sabi ni Doc at hindi ko na napigilang mapahagulgol. Ipinangako ko kay Doc na mabubuhay ako sa paraang gusto nya para sa akin at yun ang pinanghawakan nya bago sya mawala. Dahil sa isang forbidden child si Doc, meaning anak sa labas ay walang kumilala sa kanya na mga kamag-anak kaya ako ang nag-asikaso sa kanya nung nawala sya. Tinulungan ako ng mga magulang ko sa pag-asikaso ng lahat. Tinatawagan ko si Enzo para puntahan nya ako pero busy pa din daw sya sa mga commitments nya dito sa Manila, nalungkot ako kasi kahit na malapit lang sya sa akin ay napili nyang tiisin ako at kung kalian naman na kailangan na kailangan ko sya ay wala naman sya, pero hindi ko masyadong naramdaman ang bigat nito dahil sa tinulungan ako ng pamilya ko. Hiniling ni Doc na macremate sya at isaboy ang abo nya sa dagat. Sinunod ko ito at sobrang sakit sa akin na mawala si Doc, pero naalala ko ang pangako ko sa kanya na ipagpapatuloy ko ang buhay ko na masaya kahit wala na sya, ang importante ay yung mga pinagsamahan namin na kailanman ay hinding-hindi ko makakalimutan. Dahil sa walang kinikilalang kamag-anak si Doc ay sa akin nya ipinamana ang lahat lahat ng meron sya, sa isang iglap nabago ang buhay ko at ng pamilya ko. Hindi ko inasahan ang ipinamana sa akin ni Doc, pinarenovate ko ang bahay namin sa Mandaluyong para sa pamilya ko at ako na ang sumusustento sa kanila, gusto ko kasi ipakita sa kanila na kahit na hindi naging maganda ang mga nangyari sa amin noon ay nandito pa din ako bilang anak at hindi ko sila pababayaan. Ipinakita ko sa lahat na ibang iba na kami kumpara sa dati, sa ilang kamag anak namin na nagmaliit sa amin at sa mga taong nakagawa ng mali sa pamilya namin ay sinigurado ko na titiklop ang mga palong nila pag nakita na nila kung gaano na kami kaiba simula noon.

Halos tatlong buwan kong hindi nakita si Enzo, alam ko na alam nya ang mga nangyari sa akin habang wala sya kaya sumama ang loob ko sa kanya dahil sa iniwan nya ako nung mga panahong kailangan ko sya, hindi man nya nasabi ang dahilan nya pero nakukutuban ko na kung bakit hindi sya nagpapakita sa akin nung mga panahong yun. Binigyan ko ng pagkakataon si Enzo na ipaliwanag ang lahat pero iba pala ang pakay nyang sabihin nung nagkita kami, gusto nyang ipaalam sa akin na sila na ni Karl. Sobrang nalugmok ako nung malaman ko ito mismo kay Enzo, pinaasa nya ako at niloko, dahil dun ay sobra akong nagalit sa kanya at kay Karl at sinabi ko sa balang araw na pagsisihan nilang dalawa ang ginawa nila sa akin, na babalikan ko silang lahat na hindi nagmahal sa akin, na isang araw ay sila naman ang iiyak at ako naman ang tatawa, hindi ko namamalayan na nagiging ibang tao na ako at bumalik din sa akin yung nabuong galit ko sa pamilya ko, pakiramdam ko kasi ito ang ugat kung bakit hindi ako kayang mahalin ng ibang tao.

Hindi ko alam ang gagawin ko noon, kahit na may pera na ako nun ay napakalaki pa din ng kulang sa buhay ko, tinulungan ako ng mga kaibigan ko na maiayos ang pananaw ko sa buhay at pinilit ko na maging maayos para maisakatuparan ang mga plano ko. Ayokong malulong sa mga bisyo dahil sa hindi ako namulat sa ganung mga bagay at alam ko na ayaw ni Doc na maging ganun ang buhay ko. Naging masama ang ugali ko hindi dahil sa gusto ko lang, kundi dahil sa mga taong nagreject sa akin. Nung mga pagkakatong yun ay mas lalo kong naramdaman ang pagkawala ni Doc. Kung nandyan kasi sya ay hindi ako magiging ganun dahil ayaw ni Doc na maging ganun ako, pero nangyari na ang mga nangyari at alam ko nung mga panahong yun na merong kailangang magbayad sa kalungkutan na nararamdaman ko.

Nag-enroll ako sa UST nun bilang med student, gusto ko kasing pantayan yung narating ng mga kapatid ko. Ang Kuya ko kasi ay nakagraduate sa La Salle sa pamamagitan ng scholarship at ang Diko ko naman ay nakapagtapos sa Ateneo na iginapang ng mga magulang ko. Gusto kong patunayan sa mga magulang ko noon na nagkamali sila sa akin dati, gusto ko ipakita na kinaya ko ang apat na taon sa college at lalong mas kakayanin ko ang pag-aaral ng medicine. Kung dati ay hindi o bihira akong pumunta sa mga family gatherings ay sinisigurado ko na inaattendan na namin ang lahat ng ito, nabago ang tingin sa amin ng mga tao at mga kamag-anak namin at kailanman ay hindi na kami nakarinig ng kahit na anong negative mula sa kanila.

Pagkatapos nun ay inisa-isa ko na sila, sinimulan ko ito kay Karl, inalam ko ang modeling agency nilang dalawa ni Enzo at kinaibigan ko ang mga may-ari at head nito, binayaran ko sila para tanggalin nang pakonti-konti ang mga project ni Karl hanggang sa mawalan na sya ng project, dahil dito ay nagtaka si Karl kung bakit nawalan sya ng project sa kabila ng in demand status nya sa mga advertisers at advertising agencies. Nakita ko kung gaano nalungkot si Karl at natuwa ako na sa wakas ay naramdaman din nya kung ano ang pakiramdam ko nung naging sila ni Enzo. At hindi pa dun natatapos ang paghihiganti ko sa kanila, nalaman ko kung sino ang naging tulay para maging mag-on sila Enzo at Karl, at ito ang pinsan ni Karl at housemate nila sa condo na inuupahan nila na si Von.

Gwapo at malaki ang katawan ni Von, isa syang part time model pero ibang agency naman sya, nagtatrabaho bilang consultant sa isang realty company si Von. Kinaibigan ko sya at hindi nagtagal ay nahulog ang loob nya sa akin at nagpanggap ako na ganun din sa kanya. Pero isang palabas lang ito para sa akin para mas mapalapit ako kina Enzo at Karl, mas mapapadali kasi ang mga plano ko kung mas malapit ako sa kanilang dalawa, mas napapadalas ang pagpunta ko sa condo nila at ang paglabas-labas naming apat, dito ay nakita ko kung gaano nila kamahal ang isa’t isa at mas lalo akong nainis sa mga nakikita ko, sa tuwing kakain kami ay sinisigurado ko na makukuha ko ang atensyon ni Enzo para magselos si Karl at hindi nagtagal ay na-master ko na ito hanggang sa umuuwi kaming apat na naiinis si Karl kay Enzo dahil sa napapako ang atensyon sa akin ni Enzo.

Hindi ko na pinaabot sa punto na tanungin ako ni Von kung pwede maging kami, ipinaalam ko sa kanya na hanggang magkaibigan lang kami at hindi kami pwedeng maging magpartner. Natanggap naman ni Von yun at hindi sya nagalit sa akin, sa halip ay naging mas close pa kami nang dahil dun. Nung mga panahong yun ay alam ko na “hooked” na sa akin si Enzo kaya madalas kaming magkita at lumabas kahit na sila pa din ni Karl. Ginawa ko ang lahat para mahulog si Enzo sa akin at nagtagumpay ako, may pagkakataon pa na mas pinipili nya na makasama ako kesa kay Karl.

Madaming projects si Enzo nung mga panahong yun at ipinatanggal ko ang lahat ng ito sa agency. Kahit na tutol sila dito dahil sa laki ng mawawalang kita ng agency sa pag-aalis nila ng project kay Enzo. Tinapatan ko ang kikitain ng agency sa mga projects na aalisin nila kay Enzo at dinagdagan ko pa ang babayaran ko para hindi sila magdalawang isip na gawin ito. Ginawa naman nila na alisin ang mga projects ni Enzo at nalungkot sya. Dahil dito ay mas nagconfide sya sa akin, alam ko kasi na walang magagawa si Karl dito samantalang ako ay marami ang kaya kong gawin. Sinabi ko kay Enzo na tutulungan ko sya na magkaroon ulit ng mga project, habang naghihintay ay babad sa gym si Enzo dahil sa inassure ko sya na magkakaroon sya ng madaming projects. Dahil sa mga koneksyon na meron ako ay naibalik ko ang mga projects ni Enzo at nadagdagan pa ito. Simula nun ay palagi na silang nag-aaway ni Karl kaya palaging nakikipagkita sa akin si Enzo para magsabi ng mga hinaing nya sa relasyon nila ni Karl. Ipinaramdam ko sa kanya na lagi akong available para sa kanya at dahil dun ay nahulog na nang tuluyan si Enzo sa akin.

Bukod kay Enzo ay naging abala din ako sa pag-aaral sa school, naging masaya ako sa panahong nilagi ko habang ako ay nag-aaral ng medisina, doon ko nakilala si Max at si Justin na naging inspirasyon sa akin na balang araw ay magiging katulad ko din, pero alam ko naman na malayong-malayo ang estado naming dalawa ni Max at kung merong love story na para sa akin ay sigurado ako na hindi ito kasing tamis nung sa kanila ni Justin. Alam ni Max ang lahat ng mga nangyayari sa akin at alam ko na kailanman ay hindi sya nagkulang ng mga paalala sa akin bilang isang kaibigan.

Naninimbang ako sa mga nangyayari sa amin ni Enzo, may part kasi ng utak ko na parang nakokonsensya sa mga ginagawa ko at meron din namang part sa akin na masaya ako, dahil dun ay madalas akong mapunta sa dalawang sikat na lounge sa Newport at sa isang lounge ko nakilala si Rex. Si Rex ay isang bartender. Nakilala ko sya dahil lagi ko syang natyetyempuhan na nakaduty at sya ang palaging gumagawa ng mga drinks ko. Nabaitan kasi ako kay Rex at nakita ko ang sarili ko sa kanya nung nagsisimula pa lang ako noon sa college. Mas matangkad sa akin si Rex at malaki ang built ng katawan nya, hindi naman ganun ka-defined ang katawan nya pero banat naman sya sa trabaho kaya makisig din syang tignan. Sa lahat ng empleyado doon ay sigurado ako na si Rex ang pinakagwapo sa lahat. Kung hindi nga lang sya nakauniform ay mapagkakamalan mo syang customer at hindi empleyado.

Nagkakalabuan na sila Enzo at Karl at hindi nagtagal ay nagkahiwalayan sila. Natuwa ako sa nangyari sa kanila at sa isip ko ay panigurado na sa akin babalik si Enzo, hindi ako nagkamali at ito na nga ang nangyari. Sinabi ko na lang kay Enzo na wag namin madaliin ang lahat at pumayag naman sya, alam kasi nya na magiging kami din pagkatapos ng ilang buwan pero hindi ito nangyari dahil sa pinaasa ko lang din sya kagaya ng ginawa nya sa akin dati. Doon ay parang nakaganti na ako sa kanya sa lahat ng sakit na binigay nya sakin noon. Halos magmakaawa si Enzo sa akin noon at pinagbigyan ko sya, dito ay pinasakay ko sya na kami pero hindi na ako ganun ka-attached sa kanya. Ipinakita ko din kay Karl kung ano yung dapat na sa akin dati pa, na kung hindi sya nanghimasok sa amin ay malamang na matagal na akong masaya.

Tuwing biyernes ay nagpupunta ako sa lounge kasama ang ilang mga kaibigan, dito ay mas lalo akong napalapit kay Rex. Mabait na tao si Rex at hanga ako sa determinasyon na meron sya. Madami din akong nalaman sa kanya dahil sa madalas na pagpunta ko dun. Nalaman ko na nag-aaral pala sya dati sa isang sikat na school na para sa mga marine o seaman. Natigil lang sya sa pag-aaral dahil sa kailangan nyang suportahan ang pamilya nya, iniwan na kasi sila ng tatay nila, pero mas lalo akong humanga sa kanya dahil sa pagmamahal nya sa tatay nya kahit iniwan sila nito, na iba sa akin dahil sa hindi nga kami iniwan ng papa ko pero nabuo ang sama ng loob ko sa kanya nung mga panahong itinataguyod ko ang sarili ko imbis na sya ang nagtataguyod sa akin. Ibang klase na tao si Rex at madami akong natutunan sa kanya na hindi ko pa nalalaman dati. Responsable at mabait na anak si Rex at umasa ako na balang araw ay matutulad din ako sa kanya.
Habang tumatagal ay naging magkaibigan na kami ni Rex, tinulungan ko syang makapag-aral muli dahil sa isang taon na lang ay makakagraduate na din sya at sayang naman kung hindi nya ito matapos. Ayoko naman kasi na habambuhay na lang sya dun sa lounge habang ang mga kapatid nya ay titulado na at sya ay hindi pa. Nagkunwari ako na ikukuha ko sya ng scholarship at umupa ako ng tao na kunwari ay kakausap sa kanya. Ayoko kasi na malaman nya na sa akin manggagaling ang lahat dahil sigurado ako na hindi nya ito tatanggapin, kaya itinago ko ito sa kanya. Pati allowance ay nilakihan ko na din dahil sa titigil na sa pagtatrabaho si Rex para makapagfocus sya sa pag-aaral nya, para kahit papaano ay matulungan pa din nya ang Mama nya at ang mga kapatid nya.
Nakapag-enroll si Rex bago pa naman dumating ang pasukan kaya nilagi nya muna yung natitirang buwan para sa trabaho. Nagpasalamat sa akin si Rex dahil tinulungan ko daw syang makahanap ng scholarship, ipinangako ni Rex sa akin na hinding-hindi nya ako papahiyain sa taong hinihingian ko ng scholarship para sa kanya, na gagawin nya ang lahat ng makakaya nya para makagraduate, kung alam lang ni Rex nung mga panahong yun na ako ang nagpapaaral sa kanya ay malamang hindi nya ito tatanggapin. Ayoko din kasi magkaroon sya ng utang na loob sa akin, gusto ko lang tumulong sa kanya dahil ang mga katulad nya yung mga taong hindi masyadong nabigyan ng oportunidad na makapag-aral pero gagawin ang lahat makabalik lang dito.

Napapansin din ni Enzo na palagi akong lumalabas na hindi sya kasama, sinasabi ko na lang na biglaan ang mga lakad ko kaya hindi ko na sya naisasama o naiinform man lang, dahil sa sobrang pagmamahal ni Enzo sa akin nung panahong yun ay hindi sya nagagalit sa akin, at sa tuwing nag-aaway kami na kahit kasalanan ko ay hindi ako nagsosorry sa kanya bagkus sya pa ang nagsosorry sa akin. Iba na ang naging estado namin ni Enzo simula nung pinaikot nya ako, alam ko na ramdam nya na parang ginagantihan ko sya pero dahil sa pagmamahal nya sa akin ay hindi na nya ito naisip pa.

Minsan ay nagpunta ako sa lounge at dahil masama ang panahon kaya hindi nakapunta ang mga kaibigan ko kaya napagpasyahan ko nang umuwi ng maaga. Sakto namang lumakas ang ulan nung pauwi na ako ng past 8 PM. Nagpasundo ako sa driver at sinabi naman nyang on the way na sya. Dahil sa tagal nya ay lumabas na ako ng lounge at naghintay sa lobby. Dito ay binati ako ni Rex na pauwi na nung mga oras na yun, dahil sa lakas ng ulan ay hindi din sya nakaalis agad kaya nagkakwentuhan muna kami. Halos isang oras na ang lumipas at medyo humina na ang ulan. Tinawagan ako ng driver at sinabi na baha yung dadaanan nya, nakatira pa kasi ako nun sa San Lazaro na malapit sa school. Wala naman akong ibang magawa kundi maghintay na humupa ang baha, sinabihan ko na lang ang driver na bumalik na lang sa bahay at baka mapahamak pa sya sa baha. Sinabi ko na lang na magtataxi na lang ako kahit na malayo ang bahay. Narinig ito ni Rex at inaya nya ako sa kanila, para naman daw makilala ko ang pamilya nya at ang mga kapatid nya, sinabi din nya na birthday ng Mama nya nun at gusto daw akong makilala para daw makapagpasalamat sa akin dahil sa “hinanap” ko ng scholarship si Rex. Dahil ayoko din naman na mapahiya si Rex ay sumama ako sa kanya. Sa Mandaluyong din nakatira sila Rex na malapit lang sa bahay ng magulang ko.
Pagdating namin sa kanila ay rinig ko na ang kantahan ng mga bisita nila, ramdam ko na masayang masaya sila, ito kasi yung pakiramdam na hindi ko na yata alam dahil sa mga nangyari sa akin. Bago pa man kami makarating sa kanila ay sinabi sa akin ni Rex na,

“Pasensya na sa bahay namin ah, maliit lang yun, tsaka nilakasan ko na loob ko na maisama kita kasi gusto ka talaga makilala ni Mama”

“Ano ka ba hindi naman ako ganun, tsaka ok lang yun, salamat din kasi ininvite mo ko dito sa inyo, para naman makatawa naman ako ng totoo” ang sagot ko sa kanya at nagtawanan kaming dalawa.

Pagdating namin sa bahay nila ay masayang-masaya silang nagkakantahan. Puro mga kamag-anak din nila Rex ang mga kapitbahay nila kaya pamilya talaga sila doon sa lugar nila. Naalala ko ang bahay namin na minsang naging masaya para sa akin. Bigla akong sinalubong ng Mama ni Rex at niyakap nya ako dahil sa pasasalamat nya sa akin sa “paghanap” ng scholarship para sa anak nya.

“Wala po yun, kaibigan ko naman po yang si Rex eh natural lang po na tulungan ko sya, sorry nga po pala wala akong dalang regalo” at napangiti ako sa Mama ni Rex.

“Ay ok lang yun, ikaw naman, wala yun, basta nandito ka at nakilala ka namin ok na yun anak” ang sabi ng Mama ni Rex sa akin. Ramdam na ramdam ko ang mainit na pagtanggap sa akin ng pamilya ni Rex, nakilala ko din yung dalawang nakababatang kapatid ni Rex. Panganay kasi si Rex sa tatlong magkakapatid na lalaki na parang katulad sa amin, bunso nga lang ako. Kahit ang mga pinsan at mga kamag-anak ni Rex ay mainit din akong tinanggap, pinapakanta nila ako sa videoke at pinagbigyan ko naman sila, nung una ay pinipigilan sila ni Rex na pakantahin ako dahil sa nahihiya sya sa akin pero dahil sa hindi naman ako killjoy ay pumayag na din ako. Tuwang tuwa sila habang kumakanta ako at dahil doon ay naramdaman ko yung saya na totoo. Doon lang ulit kasi ako nakatawa ng bukal sa puso ko, simula kasi nung mawala si Doc ay hindi ko na nagawang makatawa pang muli nang totoo. Nung panahong yun ay naramdaman ko ang pamilya ni Rex na tanggap na tanggap ako at yun marahil ang nagdulot sa akin ng kaligayan na doon ko lang ulit naramdaman. Pagkatapos ko kumanta ay kinausap ako ni Rex.

“Pasensya ka na ha? Napakanta ka pa tuloy”

“Hindi, ok lang yun, nag-enjoy ako, ang saya dito sa inyo, sana nga ganito din sa bahay” ang sagot ko kay Rex. Nahalata nya na malungkot ako deep inside kaya inaya nya ulit ako sa loob ng bahay nila. Matagal din ang nilagi ko kina Rex. Nagsimula kasing umulan ulit simula nung dumating kami sa kanila at panigurado ay hindi na ako makakauwi sa amin. Tinawagan ko ang mga tao sa bahay at sinabi nila na baha pa din ang dadaanan pauwi ng bahay. Kahit na pwede naman akong umuwi sa bahay namin na malapit kina Rex ay hindi ko na ginawa, nung panahong yun kasi ay mas pipiliin ko pang matulog sa motel wag lang umuwi sa bahay namin. Nang dumating ang alas dose ng madaling araw ay nag-uwian na ang mga bisita nila Rex, tumulong ako na magligpit bilang respeto sa kanila at pinigilan ako ng Mama ni Rex dahil sa nahihiya sya sa akin at bisita daw ako. Nang magpaalam na ako sa kanila ay pinigilan ako ni Rex, wala na daw akong masasakyan dahil sa ang mga daanan ng jeep at taxi sa kanila ay baha na. Sinabi din ng Mama ni Rex na delikado kung uuwi pa ako sa amin dahil sa malakas ang ulan at kung baka ano pa ang mangyari sa akin sa daan. Nagmungkahi si Rex na,

“Dito ka na lang matulog sa amin, may double deck naman kami sa kwarto”

“Ok lang ba? Naku sorry ha naging asikasuhin pa tuloy ako sa inyo” ang sagot ko na narinig ng Mama ni Rex.

“Ay hindi, pag kaibigan ng mga anak ko anak na din ang turing ko, hindi ka na ibang tao sa amin anak kahit ngayon ka lang namin nakilala” ang sabi ng Mama ni Rex sa akin. Natuwa ako sa narinig ko at napangiti ako.

“Oo nga Kuya Aero, dito ka na lang matulog” ang sabi ng pangalawang kapatid ni Rex na si Aldrin.

Natuwa ako sa mga nangyari sa akin nung panahong yun, sila Rex kasi kahit hindi sila mayaman noon ay willing silang i-offer kung anuman ang meron sila. Merong dalawang kwarto sa bahay nila Rex, magkasama silang tatlong magkakapatid sa isang kwarto at ang Mama naman nila ay sa isang kwarto. Nung gabing yun ay natulog ang dalawang kapatid nya sa kwarto ng Mama nya at kaming dalawa ay natulog ng magkatabi. Nung una ay ayaw pa nya ako tabihan kasi daw baka hindi ako sanay ng may katabi, dahil sa nakikitulog lang ako ay nakakahiya naman kung magdedemand pa ako sa kanila kaya sinabi ko na lang kay Rex na ayos na ayos lang sa akin na magtabi kami sa kama. Pinahiram din nya ako ng mga damit na pangtulog pero nahiya sya nung tanungin nya ako kung may pamalit ako na underwear. Pinakita ko sa kanya na meron akong dalang extrang underwear at iba pang kailangan katulad ng toothbrush na nasa bag ko. Nasanay kasi ako na magdala para sa mga emergency na pangyayari kagaya ng biglaang sleepovers katulad nun.

Hindi kami agad nakatulog ni Rex dahil sa nagkwentuhan muna kami hanggang sa nakatulugan na namin ang isa’t isa. Hindi ko maipaliwanag pero komportable ang pagtulog ko sa kanila nung panahong yun, malamang siguro na pagkasama mo yung taong pinagkakatiwalaan mo ay mahihimbing talaga ang tulog mo. Hindi ko din alam ang paliwanag pero yun ang naramdaman ko nung magising ako.

Halos sabay lang kami na nagising ni Rex at lumabas na kami ng kwarto at nakita ko na naghahanda na ng almusal ang Mama ni Rex. Sobrang touched ako sa ipinakitang hospitality ng pamilya ni Rex sa akin, naramdaman ko kasi na parte ako ng pamilya nila at hindi bisita. Bago umalis ay nagpasalamat ako sa kanilang lahat at sinabi ko sa sarili ko na isang araw ay makakaganti din ako sa pagtanggap nila sa akin at sa kabutihan na ipinakita nila sa akin.

Alalang-alala si Enzo na naghintay sa bahay na makarating ako. Pagbukas pa lang ng pinto ay sya na ang bumungad sa akin. Sinabi ko na lang na pagod ako at tumuloy na ako sa kwarto ko. Pagkatapos kong maligo ay nakatulog na si Enzo sa higaan ko. Natuwa din ako sa kanya kahit papaano dahil sa ipinakita nyang concern sa akin. Tumabi ako sa kanya at tumalikod at nakatulog na ako. Paggising ko ng bandang hapon ay wala na si Enzo sa tabi ko. Nag-iwan na lang sya ng note na agad ko ding itinapon pagkatapos basahin. Hindi ko pa din makalimutan yung saya na naramdaman ko nung nakila Rex ako, kumpara sa tinitirhan ko na kasama ko lang ang dalawang kasambahay at isang driver ay puno ng lungkot ang tinitirhan ko.

Pagkatapos nun ay balik na ulit ako sa mga ginagawa ko, sa school at sa pagiging kuwariang partner kay Enzo. Dahil sa ipinapakita ni Enzo sa akin ay hindi ko minsan maiwasan na matuwa sa kanya. Sa kabila kasi ng mga nangyari sa amin ay ramdam ko naman na mahal na nya ko nung panahong yun. Pero hindi ko pa din maialis sa akin na hindi ko sya gantihan sa sakit na dinulot nya sa akin, kahit na papaano ay may natitira pa din naman akong pagmamahal sa kanya at kung minsan ay nagiging mabait ako sa kanya.

Sa tuwing naaalala ko ang mga pangyayari nung birthday ng Mama ni Rex ay hindi ko maiwasan na mapangiti. Kaya naisip ko na padalhan sila ng grocery at pera. Malaki kasi yung bakanteng lote sa gilid nila Rex at sa tingin ko ay pwede naman nila itong rentahan para gawan ng sari-sari store at karinderya. Masarap kasi magluto ang Mama ni Rex na nagtatrabaho bilang cook sa isang canteen sa isang eskwelahan na malapit sa kanila. Dahil sa daanan ng tao ang lugar nila Rex ay sa tingin ko ay kikita sila ng malaki kung ang Mama nya ay magtatayo ng tindahan at karinderya. Pagkatapos mamili ng mga grocery na kakailanganin nila at para sa tindahan ay pinadeliver ko ito. Nagbigay din ako ng pera na pantayo nila ng tindahan at karinderya at ang bayad sa upa ng pepwestuhan nila. Naglagay na lang ako ng isang note na kung para saan ang pera at ipinadala ko sa isang tao na para hindi nila malaman na sa akin ito nanggaling. Ibinalita sa akin nung nagdeliver na tuwang-tuwa ang Mama ni Rex nung matanggap nya ang lahat ng pinadala ko sa kanila kahit na nagtataka sya kung bakit sila nakatanggap ng ganun. Kung tutuusin ay kulang pa yun sa lahat ng kabutihan na ipinakita nila sa akin at masaya ako na napasaya ko ang Mama nya.

Hindi naputol ang communication namin ni Rex na nagsimula na ng pagbalik nya sa school. Kitang-kita ko ang kaligayahan sa kanya na nakakapag-aral na sya ulit. Nakutuban din nya na ako yung nagpadala sa kanila nung mga grocery at pera. Pati na yung scholarship na meron sya ay nakutuban din nyang sa akin lang ito nanggaling. Itinanggi ko ito dahil sa alam ko na ibabalik lang ni Rex sa akin ang lahat ng yun dahil sa nahihiya na daw sya sa akin dahil sa sobra-sobrang tulong na binibigay ko sa kanya. Sinabi ko na lang sa kanya na kung ako man yung nagpadala ay aaminin ko din naman, pero nagmatigas ako at napanindigan ko na hindi ako yung nagpadala kahit na alam ko na huling-huli na ako ni Rex.

“Aero, kahit hindi mo aminin nararamdaman ko na ikaw yun. Sobrang salamat sayo, nabago na nang tuluyan ang buhay namin, balang araw makakabayad din ako sayo” ang tinext sa akin ni Rex. Sa totoo lang ay hindi ako umaasa ng kapalit sa pagtulong ko kay Rex at sa pamilya nya at ayokong mangyari yun. Deserving kasi silang tulungan at anytime na kailangan nila ito ay hindi ako magdadalawang isip na ibigay ito sa kanila.

Makalipas ang ilang buwan ay naging successful ang itinayong business ng Mama ni Rex. Nagsimula na din silang maghulog para sa tricycle nila na ginagamit nilang service sa tuwing mamimili ang Mama nya ng mga kailangan sa tindahan at sa karinderya at kung hindi naman ito ginagamit bilang service ay pinapasada ito ng Tito nya. Tuwang-tuwa ako dahil sa alam ko na kailanman ay hindi na babalik sa dating estado ng buhay sila Rex.

Kahit hindi aminin sa akin ni Enzo ay alam ko na mahal pa din nya si Karl, hindi naman kasi ganun kadaling kalimutan ang isang tao lalo na kung nagkaroon kayo ng relasyon, pero alam ko din na mahal na ako ni Enzo kaya nahihirapan syang hiwalayan ako. Doon nabuo sa akin ang ideya na hiwalayan ko si Enzo para masaktan ko sya, para naman maiparamdam ko sa kanya yung sakit na ibinigay nya sa akin noon. Minsan ay nakita ko silang dalawa sa SM North Edsa na magkasama, nagtaka ako dahil sa alam ko ay wala na silang communication. Nilapitan ko silang dalawa at kinompronta.

“Ano ‘to?” ang sabi ko sa kanilang dalawa. Sinigurado ko na makikita nila ang galit ko.

“Ah wala nagkasalubong lang kami” ang sagot ni Enzo sa akin. Hindi alam ni Enzo ang ikikilos nya nung panahong yun.

“Wag ka mag-alala, nagkasalubong lang talaga kami. Tsaka wala akong balak bawiin si Enzo sayo” ang sagot ni Karl, nahalata ko na naiinis sya sa akin nung mga panahong yun kaya sinamantala ko ang pagkakataon na makaharap sya.

“Bawiin? Oo nga pala, bago maging kayo ni Enzo dapat kami eh, kaso umepal ka kaya yun, sorry” ang sabi ko kay Karl.

“Ah, ok lang, nasa sayo naman na si Enzo eh, so masaya ka na nyan for sure, diba?” ang sabi ni Karl habang tinignan ako nang masama.

“Anong ibig mong sabihin?” ang sagot ko sa kanya at tinignan sya ng diretso, dito ay hindi na mapakali si Enzo dahil sa alam na nya namumuo na ang tensyon sa pagitan naming dalawa ni Karl.

“Masaya, nasa sayo na yata ang lahat eh, may pera ka, nasa sayo na si Enzo, uulitin ko, masaya ka ba talaga?” ang sabi ni Karl sa akin. Dito ay nanggigil na ako sa kanya.

“Anong sabi mo? Baka gusto mong kainin yang tanong mo sakin? Pipiliin mo yung mga salitang bibitiwan mo kapag kaharap mo ko, hindi mo alam ang kaya kong gawin” at nginitian ko si Karl na may halong pang-aasar. Pagkatapos nun ay inawat kami ni Enzo at umalis na kaming dalawa. Inis na inis ako kay Enzo nung mga oras na yun, pakiramdam ko kasi sinadya talaga nilang magkita ni Karl. Dahil sa gigil ko sa kanya ay pinagsalitaan ko sya ng kung anu-ano at hindi ko sya pinasakay sa sasakyan. Sinabi ko din sa bahay na wag syang papapasukin kapag pumunta sya.

Gustong-gusto ko nang hiwalayan si Enzo nung mga oras na yun dahil sa alam ko na masasaktan sya pag ginawa ko yun. Pagkatapos ng dalawang araw ay pinuntahan ko si Enzo sa labas ng bahay nila at dito ay hiniwalayan ko sya. Dinahilan ko ang naging pagkikita nila ni Karl at sinabi ko na malamang ay pinagtataksilan nya ako. Naiyak si Enzo dahil sa ginawa ko at halos magmakaawa sya na wag kaming maghiwalay. Pero buo na din ang loob ko na makipaghiwalay sa kanya bukod sa gusto kong maramdaman nya ang sakit na naramdaman ko noon ay nakokonsensya din ako dahil sa hindi ko na sya ganun kamahal at gusto ko na din tapusin ang ilusyon na binuo ko. Sinabi na lang ni Enzo na hindi sya susuko sa akin at hindi na ako kumibo at umalis na. Sa totoo lang ay akala ko magiging masarap sa pakiramdam ko na makita syang ganun pero hindi din pala. Alam ko na mali ang ginawa ko pero ninais ko na mangyari yun para malaman ni Enzo ang pakiramdam ng iniwan at para hindi na nya gawin yun sa iba. Sa ilang buwan na pagkukunwari ko na mahal ko sya ay alam ko sa sarili ko na naging masaya din naman ako sa piling ni Enzo, pero may mga plano ako na dapat kong isakatuparan kaya mas naging importante sa akin na makapaghiganti kesa sa maging masaya na kasama sya.

Pagkatapos ng nangyari sa amin na hiwalayan ni Enzo ay mas napapadalas ang pagkikita at pagsasama namin ni Rex, marahil ay gusto nya pa na mas makilala namin ang isa’t isa at maging mabuting magkaibigan. Inamin nya sa akin na may nililigawan sya na schoolmate nyang babae nung oras na yun pero sabi nya ay hindi daw sya gusto nito. Wala akong naramdaman na kahit na ano dahil sa alam ko na pagkakaibigan lang ang meron sa amin ni Rex. Inencourage ko na lang sya na maghanap na lang sya ng iba, tutal gwapo at matangkad naman sya at hindi imposible na magustuhan sya ng babaeng liligawan nya. Masaya din ako na magkaroon ng isang kaibigan na katulad nya kahit na alam nya na bisexual ako. Ni minsan ay hindi ako trinato na iba ni Rex at kahit minsan ay hindi ako nakaramdam ng pagkainip sa kanya nung mga panahong magkasama kami. Dahil sa pagiging busy namin pareho sa school ay napagkasunduan namin na lagi kaming magbobonding tuwing biyernes. Dito ay pumupunta kami ni Rex sa mga lugar sa Manila katulad ng Intramuros, Luneta Park, Chinatown at iba pang pasyalan. Naging hingahan ko din si Rex sa lahat ng mga saloobin ko at sya yung taong unang nakakaalam ng mga bagay na sa isang kaibigan ko lang ipinagkakatiwala. Nakasanayan na namin gawin ito ni Rex sa loob ng ilang buwan at masaya ako na nagawa namin ang mga bagay na yun. Madalas kaming kumain sa labas ni Rex sa tuwing gumagala kami, hindi na namin alintana yung mga matang nakatingin sa amin parati. Iba kasi ang nabuong samahan namin ni Rex at kung minsan ay hindi maiwasan na paghinalaan kami na magkarelasyon lalo na ng ibang mga bisexuals at gays. Kahit na ganun ay mas lalong naging matatag ang pagkakaibigan naming dalawa. Alam ko naman na straight si Rex at malayo na mabuo ang pagtitinginan namin sa isa’t isa. Kung mangyari man yun ay ayoko na si Rex ang maging susunod na magmamahal sa akin. Pag hindi kasi naging successful ito ay panigurado ay mawawala din ang pagkakaibigan namin. Para sa akin, importante si Rex sa buhay ko at ayoko na mawala sya sa akin. Dahil na din sa pananabik ko sa isang pamilya ay mas napapadalas ang pagpunta ko sa kanila. Ramdam na ramdam ko kasi ang pagmamahal ng isang pamilya kapag nasa kanila ako. Natutuwa din ako na parang may mga nakakabatang kapatid ako sa katauhan ng mga kapatid ni Rex. Alam ko na may dahilan kung bakit ko nakilala si Rex at ito ang magbigay sa akin ng kaligayahan na makukuha ko lamang sa isang pamilya.

Isang umaga ay pumunta si Enzo sa bahay at gusto nyang magkabalikan kami. Pero nagmatigas ako na wag na sya balikan sa kabila ng pagsusumamo nya, kahit na pagkakaibigan ay tinanggihan ko, ipinakita ko sa kanya ang isang side ko na hindi pa nya nakikita. Pinagbawalan ko na din sya na pumunta ng bahay, dito ay nagalit si Enzo sa akin dahil sa sinaktan ko sya.

“Tama nga si Karl, masama ka talaga” ang sabi ni Enzo sa akin.

“Bakit? Sino ba nag-udyok sa akin para maging ganito ako, hindi ba ikaw din? Pinaasa mo ko, nung mga panahong kailangan kita nasaan ka? Hindi ba naglalandian kayo ni Karl? Masakit diba Enzo?” ang sagot ko sa kanya. Hindi agad nakakibo si Enzo.

“Sorry” at niyakap ako ni Enzo, bigla akong kumalas at umalis sa kinatatayuan namin at sinabing,

“Male-late na ko” at lumabas na ako ng bahay at umalis na. Habang nasa sasakyan ay nakita ko na lumabas na din si Enzo at nagpupunas ng luha nya, nakaramdam din ako ng awa para kay Enzo marahil nagmahal lang talaga sya nung sila pa ni Karl kaya hindi naging kami noon. Pero mas nangibabaw sa akin yung galit sa kanya at sinabi ko sa sarili ko na deserve nya yung sakit na nararamdaman nya nung mga panahong yun.

Hindi sumuko sa akin si Enzo nung mga panahong yun. Matindi ang persistence ni Enzo at alam ko na hindi nya ako susukuan. Sinabi ko na lang na balikan na lang nya si Karl dahil sa sila naman talagang dalawa ang nagmamahalan, pero talagang matigas si Enzo at hindi nya ako pinakinggan. Hindi ko na din pinapansin ang bawat tawag at text nya sa akin dahil sa ayoko na syang bigyan ng false hopes na magkakabalikan pa kami.

Pagkalipas ng isang taon ay malapit nang grumaduate si Rex, masaya ako para sa kanya dahil abot kamay na nya ang pangarap nya, matataas ang mga grades ni Rex at nagkaroon pa sya ng honors nung grumaduate sya. Kahit na naging busy ako sa school ay talagang hinahanapan ko ng panahon si Rex, gusto ko kasi ay palagi akong nandoon sa mga pagkakataon na gusto nyang kasama ako.
Kahit na isang taon na ang lumipas ay hindi pa din tumitigil si Enzo. Nabawasan na din ang galit ko sa kanya, at dahil dun ay tinanggap ko ang alok ni Enzo na maging magkaibigan kami.

Sa loob ng isang taon at mahigit na nakilala ko si Rex ay halos nabago na din ang pananaw ko sa buhay, nabawasan ang galit ko sa mundo. Naging totoo ang kasabihan na minsan ang kailangan mo lang sa buhay ay isang tao, yung isang tao na palaging magpapasaya sayo sa lahat ng oras, at yun ang nakita ko kay Rex. Inaamin ko na nahuhulog na din ang loob ko kay Rex, pero hindi ko ito hinayaang lumaki pa dahil sa panigurado ay aasa ako dito at ayokong masira ang pagkakaibigan naming dalawa. Dahil sa may mga trainings pa na kailangang gawin si Rex bago sya makasakay ng barko ay tuloy pa din kami sa mga ginagawa namin kagaya ng paglabas-labas tuwing biyernes at pagpunta sa bahay nila. Naging routine na sa akin ang paglabas namin ni Rex at naging outlet ko na din ito ng kaligayahan. Pakiramdam ko napakaswerte ko na naging kaibigan ko sya at alam ko sa sarili ko na walang makakapantay kay Rex sa buhay ko. Madalas akong sabihan ni Rex na umuwi ako sa amin, para kasi sa kanya importante ang pamilya at kahit kalian ang pamilya daw ang mga taong hinding-hindi ka iiwan. Madalas sabihin sa akin ni Rex yan sa tuwing nakikita nya sa akin ang nabuong galit ko sa pamilya ko. Alam ko na gusto lang ni Rex na mabuo nang tuluyan ang pagkatao ko sa pamamagitan ng pagpapatawad pero hindi ko pa din maramdaman ito sa sarili ko kaya hindi ko pa ito magawa noon.

Minsang nasa galaan kami ni Rex ay kwinento nya sa akin ang tungkol sa “The Captain and The First Mate”

“Merong isang cargo vessel noon na ang lulan lang ay puro lalaki, dahil sa palaging sila sila lang ang mga crew na magkakasama ay nabuo ang malalim na pagkakaibigan sa kanilang lahat, mas malalim ang naging pagkakaibigan ng kapitan ng barko na si Captain Sawyer at First Mate Jones, dahil sa lagi silang magkasama sa deck ng barko ay mas napalapit sila sa isa’t isa at mas naging mabuting magkaibigan sila. Madalas silang magkwentuhan tungkol sa buhay nila at ito ang mas nagpalapit sa kanila dahil sa ilang similarities sa buhay nila. Pareho silang may girlfriend na naghihintay sa kanila, at mahal na mahal nila ang mga girlfriend nila, minsan habang nakadaong ang barko ay binisita nila ang girlfriend nila, hindi nila alam na iisa lang pala ang girlfriend nila, na pareho silang naloko. Dahil dito ay nagpang-abot silang dalawa at nagkasapakan. Nawala ang pagkakaibigan nilang dalawa at kinamuhian ang isa’t isa. Dahil sa hindi alam ng management na may nabuong alitan sa kanilang dalawa ay pinagsama pa din sila sa parehong cargo vessel kasama ang parehong crew dahil sa maganda ang samahan nila nung muli silang umalis at dahil dun ay mas naging efficient ang biyahe nila kaya natuwa ang management at ginawa silang isang team. Kahit na ayaw na nilang dalawa na magkasama ang muli ay pinili nilang isantabi ito para sa ikakabuti ng lahat, at dahil sa walang nakakaalam sa nangyari sa kanila ay naging civil silang dalawa at nangpanggap na maayos sila. Pero napansin ng mga crew na hindi na sila nag-uusap sa tuwing nasa deck sila, kaya nagtaka sila dito, hindi nagtagal ay nalaman ito ng mga crew pero nagkibit balikat lang sila dahil sa alam nila na away magkaibigan lang ito at hindi magtatagal ay magkakaayos din ang dalawa. May mga pagkakataon na nagkakatinginan silang dalawa hanggang sa nagsorry si Captain Sawyer dahil sa ayaw nyang tuluyang mawala ang pagkakaibigan nilang dalawa. Dahil sa pagkakaibigan nila ay nagkapatawaran silang dalawa at sinabi nila na kailanman ay hindi na sila mabibiktima ng pag-ibig. Ipinangako din nila sa isa’t isa na wag magpapakasal habang ang isa sa kanila ay single pa. Simula noon ay bumalik na sa dati ang pagiging magkaibigan nila, pero hindi nila alam na pareho na pala silang nahuhulog sa isa’t isa. Pilit nila itong nilabanan pareho dahil sa ayaw nila na mahulog sa isang bagay na hindi naman dapat, kaya nagkaroon ng distansya sa kanila, pero alam nilang pareho na ang isa’t isa lang ang meron sila kaya hindi naging madali ang pag-iwas nila sa isa’t isa. Sinubukan nilang baguhin ang naging pakiramdam nila pero hirap silang labanan ito. Kahit na hindi nila sabihin ay ramdam nilang pareho na mahal na nila ang isa’t isa, pagmamahal na mas higit pa sa isang kaibigan, alam nila na mali ito pero wala silang magawa kundi sumunod sa nararamdaman nila. Hanggang sa isang araw ay dumaan sila sa karagatan na halos nagyeyelo na sa sobrang ginaw at sa hindi inaasahang pagkakataon ay natrap ang barko nila sa naging yelo na dagat. Hindi ito inaasahan ng lahat dahil sa hindi sila nakakaranas ng ganung pangyayari noon, meron namang barko na malapit sa kanila na nagbigay sa kanila ng ilang dagdag na makakapal na damit. Napagkasunduan nila na matulog nang magkakatabi para makapag-generate ng body heat at hindi mauwi sa hypothermia ang crew nya. Dahil magkaibigan naman sina Captain Sawyer at First Mate Jones ay natulog silang dalawa sa kwarto ni Captain Sawyer. Dito ay masaya silang nagkwentuhang dalawa, bukod sa sinasabi ng isip ay iba naman ang narararamdaman ng puso, may ilang pagkakataon na natatahimik silang dalawa at nagkakatitigan, pero dahil sa bugso ng damdamin ay hindi na nila nalabanan at nangyari na ang isang bagay na pareho nilang ginusto. Biglang hinalikan ni Captain Sawyer si First Mate Jones at may nangyari sa kanilang dalawa. Hindi nila pinagsisihan ito at ito pa ang naging daan para mas lalo nilang marealize ang nararamdaman nila sa bawat isa. Mahal na mahal nila ang isa’t isa at sila ay pumasok sa isang sikretong relasyon. Naging masaya sila sa una pero nabalot ng intriga ang pagiging couple nila nang merong makaalam sa mga crew at kumalat na ito sa buong team nila. Walang magawa ang dalawa kundi aminin sa lahat ang totoo, kahit na alam nila na hindi ito matatanggap ng lahat ay matapang nilang ipinagtapat ito sa lahat. Nalaman din ito ng management na kahit nasa gitna pa sila ng karagatan ay binigyan na sila ng warning dahil inappropriate daw yun at magkakaroon ng meeting pag nakabalik na sila sa Port. Naging malungkot ang dalawa sa mga nangyari pero dahil dun ay mas naging matatag ang pagsasama nila, na hindi na nila kailangan pang itago ito sa mga tao, na nagmamahalan sila kahit na hindi sang-ayon ang lahat. Bago pa man makarating ng port ang barko ay nadisgrasya ito. Nagkabanggan sila ng isa pang cargo vessel nung kasagsagan ng isang bagyo, dahil sa zero ang visibility sa dagat nung mga oras na yun kahit na mataas ang precautionary measures nila ay bumangga pa din ito sa kasalubong na barko. Sakto ang mga lifeboats na nakalagay sa barko pero nasira ang karamihan dito dahil sa ito yung parte ng barko na natamaan ng matindi. Walang magawa ang mga si Captain Sawyer kundi pagkasyahin ang mga crew nya sa mga lifeboats. Inuna nila ni First Mate Jones ang mga crew bago sila sumakay, pero dahil sa nakita nila na halos overloaded na ang mga lifeboats at pag sumakay pa sila ay lulubog na ito, ay nagpaiwan silang dalawa. Sumisigaw ang mga crew na sumakay na silang dalawa pero pinili nilang iligtas ang mga ito. Nakita ng mga crew kung paano naghawak ng kamay ang dalawa at nagyakapan, at yun na ang huling pagkakataon na nakita silang dalawa ng mga crew kasabay ng paglubog ng barko. Naluha ang mga crew sa ipinakitang pagmamahal sa kanila nila Captain Sawyer at First Mate Jones na sa kabila ng pangbabatikos nila ay pinili pa din na isalba silang lahat. Nang magkaroon ng inquiry tungkol sa aksidenteng nangyari at sa “misconduct” o yung naging relasyon nilang dalawa, napili ng crew na ilihim ito sa lahat ng hindi nakakaalam, ayaw kasi nilang mawalan ng honor sila Captain Sawyer at First Mate Jones kaya pinagtakpan nila ang tungkol sa naging relasyon nilang dalawa at sinabi nilang isa lang itong biruan nung nasa barko pa sila. Kahit namatay silang dalawa ay masaya pa din ang crew para sa kanila, alam kasi nila na habambuhay na magkasama na sina Captain Sawyer at First Mate Jones sa kabilang buhay”

“Ang ganda ng kwento no?” ang sabi ni Rex sa akin habang nakangiti.

“Saan mo naman narinig yang kwento na yan?” ang sagot ko sa kanya

“Nabasa ko lang, may isang note kasi na naiwan sa klase nung isang araw eh napansin ko may nakasulat binuksan ko para makita yung pangalan ng may-ari tapos yan pala yung nakalagay”

“Ah ganun” ang sagot ko sa kanya.

“Sana nga ganyan din ang mangyari sakin, yung isang magandang love story, pero syempre walang mawawala” sabay tingin sa malayo ni Rex at natahimik kaming pareho. Pagkatapos nun ay kumain kami sa isang restaurant na naging paborito namin ni Rex. Sa Chinatown ito at kahit na minsan ay wala kaming maupuan ay matiyaga kaming naghihintay dito. Naging parte na ito ng routine namin ni Rex at alam ko na babalik-balikan ko ang lugar na yun kahit na nasa barko na si Rex.

Nung birthday ko nung 2010 ay nagpunta ng madaling araw si Enzo sa bahay, sya yung unang tao na bumati sa akin at nagbigay ng regalo. Binigyan nya ako ng isang wristwatch bilang paalala daw na maikli lang ang buhay at kailangan nang gawin ang mga dapat gawin para maging masaya. Doon ay nakapag-usap din kami ng masinsinan, sinabi sa akin ni Enzo na susuko na sya sa akin, dahil sa alam naman daw nya na hindi ko na sya ganun kamahal at para daw magkaroon na ko ng ibang partner, sa kabila ng lahat ng nangyari sa amin ay gusto pa din ni Enzo na maging masaya ako. Hindi ko napigilang mapaiyak sa ginawa ni Enzo, sobrang natutuwa ako sa mga nangyari nun. Humingi din ako ng tawad sa kanya sa mga nagawa ko at dun pa lang ay parang lumuwag na ang dibdib ko. Hinikayat din ako ni Enzo na bumalik sa pamilya ko para daw tuluyan nang bumalik yung dating Aero na masayahin at mapagmahal, nangako ako na gagawin ko yun sa tamang oras. Pagkatapos nun ay umalis na si Enzo at masaya akong natulog pero makalipas ang isang oras ay may tumatawag sa akin na anonymous number. Nang sinagot ko ito ay si Karl ang nasa kabilang linya.

Madali akong nagbihis at umalis ng bahay, pumunta ako sa sinabi na ospital ni Karl at nagkita kami, dito ay nagkatitigan kami at lumapit ako at nagyakapan kami. Hindi na namin napigilan na umiyak pareho dahil sa aksidente na tinamo ni Enzo habang pauwi ito sa kanila. Nasa critical stage si Enzo nung mga oras na yun at hindi din ako mapakali, dito ay nagkausap kaming mabuti ni Karl at humingi ako ng tawad sa kanya sa mga nangyari sa amin na hindi maganda, ito ang naging simula para maging maayos ang pakikitungo namin sa isa’t isa. Na-comatose si Enzo ng ilang araw at ipinagdasal ko sa Kanya na aayusin ko ang lahat sa buhay ko maging mabuti lang ang kalagayan ni Enzo. Mabait ang Diyos at narinig nya ang mga panalangin ko. Makalipas ng limang araw ay nagkamalay na si Enzo at maswerte na walang nadamage sa spinal cord nya kaya hindi sya naparalyze.

Alam ni Rex ang nangyari kay Enzo at bumisita pa ito sa ospital, akala nila Enzo at Karl na kami na pero sinabi ko sa kanila na malabo na mangyari yun. Nang matapos ang pagbisita namin ni Rex sa ospital ay sabay kaming kumain sa dati naming kinakainan sa Chinatown, malungkot din ako nung mga panahong yun dahil sa matatapos na ang mga training ni Rex at aalis na sya. Pagkatapos namin kumain ay nagkausap pa kami. Malinaw na sa akin ang lahat nung mga oras na yun, na mahal na mahal ko si Rex pero ayoko na mapalayo sya sa akin, pero sa kabilang banda, ayoko din na maging makasarili at ipagdamot ang pangarap nyang makapagbarko. Pakiramdam ko ay iiwan din ako ni Rex at yun ang ayokong mangyari. Hindi ko din inaasahan yung ipinagtapat sa akin ni Rex.

“Hindi ko alam kung paano ko sasabihin ‘to sayo pero Aero, mahal kita, mas higit pa sa isang kaibigan at wala akong pakialam kung ano ka pa” ang sabi ni Rex at tinitigan nya ako. Hindi ako makapaniwala sa mga naririnig ko nung mga oras na yun.

“Nasasabi mo lang yan kasi sobrang close tayo” ang sagot ko sa kanya at ngumiti ako.

“Alam ko sa sarili ko na mas higit pa sa kaibigan ang turing ko sayo, mahal na mahal kita, ikaw? Mahal mo ba ako?” ang sabi ni Rex at tinignan nya ako ng seryoso. Hindi ako makapagsalita nung mga oras na yun, may parte kasi sa akin na gusto kong ipagsigawan kung gaano ko sya kamahal at may parte naman na nagsasabi na ilihim ko ang nararamdaman ko kung ayaw kong masaktan muli. Pero hindi ko napigilan ang sarili ko at inamin ko din sa kanya ang nararamdaman ko.

“Oo Rex, mahal din kita, ikaw nagbalik sa akin nung ngiti na nawala sa akin noon, pero alam ko ako pa din ang masasaktan sa huli kaya wag na natin tangkain na maging mag-on, ayos na yung alam natin na mahal natin ang isa’t isa” ang sagot ko sa kanya at hindi ko maiwasan na mapaluha.

“Bigyan mo naman ako ng pagkakataon na patunayan ang sarili ko sayo” ang sagot ni Rex habang nanggigilid ang mga luha nya.

“Wag na, Rex, kung alam mo lang, yung mga kagaya ko, hindi pwedeng mahalin ng mga kagaya mo” ang sabi ko at tumayo na ako.

“Duwag ka nga, hindi ka totoong matapang, nagtatapang-tapangan ka lang, sobrang duwag mo” ang sabi ni Rex habang naglalakad na ako palayo sa kanya.

“Bumalik ka sa inyo, baka dun mo mahanap yung dating Aero na kayang magmahal, hihintayin ko yun na mangyari” ang muli pang sinabi ni Rex at ako ay nakalayo na. Hindi ko na tinignan si Rex dahil sa ayoko syang nakikitang umiiyak. Sa sasakyan ay hindi ko napigilang mapahagulhol hanggang sa bahay ay iniisip ko ang lahat ng sinabi ni Rex sa akin. Iniwan ko si Rex dahil natatakot ako na iwan nya ako pag sumakay na sya sa barko, gusto ko na matupad ni Rex ang pangarap nya na makaalis pero hindi ito matutupad kung papayag ako na maging kami, alam ko kasi na mas uunahin ako ni Rex kesa sa pangarap nya at ayoko namang mangyari yun dahil pangarap nya yun para sa sarili nya at para sa pamilya nya. Yung pakiramdam na palaging iniiwan ay yun ang naramdaman ko nung mga oras na yun, ramdam ko na palagi na lang akong iniiwan ng mga mahal ko sa buhay. Pakiramdam ko kasi ay walang pwedeng magmahal sa akin bukod sa sarili ko, sa kabilang banda, maaaring totoo nga ang sinabi sa akin ni Rex na duwag ako, duwag ako na masaktan dahil alam ko na parte ito ng pagmamahal, isang bagay na ayokong sumugal. Siguro nga ay hindi ko pa kayang ibigay nang buo ang sarili ko kay Rex dahil sa pagmamahal na hindi ko maipadama sa pamilya ko na nakasakit sa akin kaya panigurado ay magiging disaster lang ang magiging relasyon namin ni Rex kung naging kami. Pinili ko na ayusin ko muna ang buhay ko para sa susunod na makaharap ko si Rex ay buo na ako, kung sakaling mahal pa din nya ako sa tamang panahon ay alam ko na buong puso ko syang mamahalin dahil sa wala na akong kinikimkim na galit kahit kanino.

Hindi ko pinutol ang communication namin ni Rex, pero hindi na kami nagkikita. Panigurado kasi ay mahihirapan ako na mag let go sa kanya pag umalis na sya. Alam ni Rex na kung handa na akong magmahal ay sya pa din ang pipiliin ko, at hiniling ko na sana ay mabigyan pa kami ng isa pang pagkakataon na maging masaya sa bawat isa, pero may mga pangarap pa kaming binubuo noon na kailangan naming harapin na mag-isa.

Minsan ay bumisita ako sa ospital at nakita ko si Karl na nag-aasikaso kay Enzo, kung tutuusin sila naman talaga dapat, masaya akong nanood sa kanilang dalawa at wala na akong nararamdaman sa kanilang dalawa bukod sa saya habang pinanonood ko sila. Binigyan ko na din sila ng “blessing” at nangako sila na hindi nila sisirain yung pangako nila sa akin na hindi sila maghihiwalay. Doon ko lang narealize na baka tama nga si Rex, na kailangan kong bumalik sa amin para mahanap ang sarili ko, yung dating ako na kayang magmahal, malamang ay naiwan ko ang dati kong sarili sa bahay namin, naghihintay na babalik ako balang araw. Halos mag-dadalawang taon na simula nung umuwi ako sa bahay, naisip ko na baka panahon na talaga na bumalik ako sa amin. Mahirap din kasi yung may kinikimkim na galit, dahil dun ay nawala ang kakayanan ko na magmahal ng totoo, yung walang pag-aalinlangan.

Bumalik ako sa amin nung birthday ng Mama ko, tinext nya ako na umuwi sa amin, kung tutuusin ilang birthdays na din ng pamilya ko yung hindi ko inaatendan, kaya naninimbang ako nung nasa labas na ako ng bahay namin. Naluha ako nung maalala ko yung masasaya naming sandali sa bahay namin, na kahit hindi kami sagana noon ay masaya kami kasi kumpleto kami, nabuo ang isang tanong sa akin, naging masaya pa din kaya ang pamilya ko nung nagkaroon na kami ng pera? Malamang hindi, kasi wala ako dun, ang bunso nilang anak ay kadalasang wala. Pagpasok ko sa bahay ay rinig ko na ang usapan nilang lahat. Kumpleto sila pati ang mga sisters in law ko ay nandoon. Pagpasok ko sa dining area ay natouched ako sa nakita ko, yung paborito kong plato ay nakalagay sa dining table na kahit hindi sila sigurado na pupunta ako ay nakahanda ito para sa akin. Dala ang regalo ko ay nanginginig kong binati ng happy birthday ang Mama ko at niyakap ko sya, niyakap din ako ng Mama ko at tuwang tuwa sya na pumunta ako, hindi din namin mapigilan na maluha pareho at kasabay ng pag-agos ng luha namin ay umagos din papalabas sa akin ang lahat ng sama ng loob na meron ako sa kanila. Sa isang iglap ay isang yakap lang ang kailangan ko para mawala ang hinanakit sa akin. Niyakap nila akong lahat bilang pag welcome muli sa akin at masayang-masaya ako nung mga oras na yun. Sa wakas ay masasabi ko na buo na ang pagkatao ko dahil sa nahanap ko na yung dating Aero na naiwan ko sa bahay namin. Narealize ko na hindi pala totoong iniwan at isinantabi ako ng pamilya ko, ako pala yung umiwan at sinantabi ko sila dahil sa sama ng loob ko sa kanila noon. Nagkausap kami ng Mama at Papa ko nun, nalaman ko na araw araw nila akong hinihintay na umuwi sa amin, na araw araw ang plato at baso ko ay palaging nakahanda sa dining table kung sakaling umuwi ako. Doon ay humingi ako ng tawad sa mga magulang ko at ganun din sila sa akin, kung tutuusin nga ay hindi naman sila dapat na humingi ng paumanhin sa akin dahil sa alam ko naman na ako yung mali. Simula noon ay naging maluwag na ang dibdib ko at masaya na akong nakakatawa ng totoo, pero alam ko may kulang pa din sa buhay ko.

Ipinagpatuloy ko ang bagong buhay ko kasabay ng dati kong routine pero hindi pa din kami nagkikita ni Rex dahil sa naging mas busy sya dahil ilang araw na lang ay aalis na sya. Pero nagkita kami ng isang beses, isang araw bago sya umalis. Gusto ko din kasi na bigyan sya ng peace of mind bago umalis para naman ma-enjoy nya yung magiging journey nya sa pangarap nya. Sinabi ko sa kanya na nakita ko na yung dati kong sarili sa amin at natuwa sya sa narinig nya mula sa akin. Nangako kaming dalawa na tutuparin namin yung mga gusto namin sa buhay at sinabi ni Rex sa akin na hihintayin nya yung pagkakataon na kaya ko na syang mahalin bilang isang partner. Naging masaya ang huling araw na magkasama kami ni Rex at hindi ako nakaramdam ng lungkot sa pag-alis nya. Madalas ko din binibisita ang pamilya nya bilang pagtupad ko sa isang pangako ko sa kanya na hindi ko iiwan ang pamilya nya, tsaka masaya ako na kasama sila kahit wala si Rex.

Hindi ko inaasahan na magiging bestfriends kami ni Karl, na sa kabila ng nangyari sa amin ay nabuo ang isang pagkakaibigan na hindi namin ipinilit pareho. Tuluyan na naming nakalimutan ni Karl kung ano man yung mga hindi magandang nanagyari sa amin. Madalas akong ipakilala ni Karl sa mga co-models nya na mga bisexuals din kaya lang alam ko sa sarili ko na isang tao lang ang hinihintay ko. Gusto lang ni Karl at Enzo na maging masaya ako pero alam nila na sa isang tao ko lang mahahanap yung kaligayahan na gusto ko.

Makalipas ang siyam na buwan ay umuwi na si Rex. Kaya lang ay hindi na kami nagkita dahil busy ako sa duty sa ospital at dalawang linggo lang ang itinagal ni Rex dahil sa bigla syang ipinatawag at nadeploy na agad. Hanggang telepono na lang kami ni Rex at kung minsan ay madalang pa dahil sa pareho kaming busy. Hanggang sa umabot ito ng isang buwan na hindi na kami nagkakausap dahil sa mahina ang signal ng telepono dahil sa iba ang ruta nila at hindi naman ako madalas na nag-oonline kaya hindi kami nagkakaabot. Ramdam na ramdam ko ang kawalan ni Rex at dahil dun ay napagpasayahan ko na mag-isang gumala tuwing biyernes at kumain sa mga kinakainan namin dati ni Rex. Parang kasama ko na din sya sa tuwing pupunta ako sa mga lugar na paborito naming puntahan. Naiiyak ako kung minsan pag naaalala ko si Rex, marahil ganun ko lang sya talaga ka-miss.

Makalipas ang tatlong taon simula nung umalis si Rex ay grumaduate na ako sa medicine. Masayang masaya ako dahil sa nakayanan ko ang lahat ng stress na kaakibat ng pag-aaral. Sa loob ng tatlong taon ay apat beses lang kami nagkita ni Rex at yung pagkikita naming yun minsan ay biglaan pa kaya hindi kami nagkakabonding ng matagal. Mas madalas kaming nagweweb chat ni Rex at dahil dun ay nabawasan yung pangungulila ko sa kanya. Tanggap ko naman na hindi ako priority ni Rex at kahit kalian ay hinding hindi ako hahadlang sa trabaho nya dahil yun ang pangarap nya noon pa lang. Masaya ako sa narating ni Rex na malayong-malayo na kung ano sya dati. Nakapagpatayo na din sila ng mas malaking bahay at may ilang sasakyan na din sila. Nakakapag-aral ang mga kapatid nya sa magagandang eskwelahan at kailanman ay hindi na sila maghihirap. Minsan ay napunta ako sa lounge sa Newport na kung saan sya nagtatrabaho dati. Umaasa ako na baka makita ko yung dating Rex na nakilala ko doon, pero nakalimutan ko na malayo na pala ang narating ni Rex, malayong-malayo na baka pati yung nararamdaman nya sa akin ay naging malayo na din. Isang mapait na katotohanan na pilit kong tinanggap. Ayoko na kasi mag-expect nang kahit na ano, ang gusto ko lang nung panahong yun ay maging masaya kahit single ako. Kung kelan naman na handa na akong magmahal ay wala naman na si Rex, siguro nga hindi na dadating yung panahon na yun para sa amin.

Pagkatapos ng board exam ay napagpasayahan ko na mamasyal sa ibang bansa na ako lang. Dahil sa hindi naman naputol ang communication namin ni Rex ay nasabi nya sa akin na uuwi sya nung buwan na yun na plinano kong umalis. Kahit na ganun ay tinupad ko pa din yung plano ko at umalis na mag-isa. Nagpa-book ako sa isang cruise dahil pangarap kong maka-experience nito. Alam ko na parehong kumpanya nila Rex ang cruise line pero malabo naman na makita ko sya dun kaya hindi ko na iniisip na magkikita kami dun. Dahil sa nakaroaming ako ay hanggang text lang kami ni Rex. Pagdating ko sa Florida ay may dalawang araw pa bago umalis ang cruise kaya namasyal muna ako. Kahit na pinili ko na umalis mag-isa ay alam ko na mas magiging masaya ako kung kasama ko si Rex, pero alam ko naman na malabo yun mangyari kaya hindi ko na masyadong inisip. Sa tagal kasi na hindi kami nagkakasama ni Rex ay marahil nabawasan na yung pagmamahal nya sa akin dati. Maraming nakikilala si Rex kaya hindi malabo na may magustuhan syang iba, kung tutuusin ay hindi naman mahirap mahalin si Rex at panigurado ako na kung sino man ang magiging partner nya ay magiging masaya sila pareho. Nung point na yun ay puro panghihinayang ang naramdaman ko. Panghihinayang na hindi ko man lang pinagbigyan si Rex na patunayan sa akin na magiging masaya kaming pareho bilang magpartner. Yung panahon na dapat ay pinili kong maging kami ay pinalagpas ko. Madaming panghihinayang sa akin pero naisip ko na baka hindi din kami magiging masaya kung naging kami dati pa, puro galit pa kasi ang nasa puso ko nun kaya malamang ay hindi ko maibigay sa kanya yung pagmamahal na deserve nyang makuha sa akin. Kung hindi din nangyari ang mga bagay na narealize ko, hindi ko malalaman kung ano ba talaga ang halaga sa akin ni Rex.

Nang makasakay na ako ng barko ay namangha ako sa ganda nito. First time ko kasi makasakay sa ganun at hindi ko inexpect ang ganda nito. Pagkatapos kong puntahan ang kwarto ko ay nilibot ko ang buong barko. Kinagabihan ay napili kong mag-stay sa deck. Dito ay nagkaroon ako ng pagkakataon sa sarili ko na makapag-isip. Masaya ako sa tinakbo ng buhay ko kahit na may mga parte na hindi maganda ay napili ko na wag ito kalimutan dahil sa ito ang bumuo sa akin. Yung mga pinagdaanan ko noon ay malaking bahagi ng buhay ko na hindi ko makakalimutan dahil sa kung hindi ko ito naranasan ay hindi ko makikita ang sarili ko ngayon na nakangiti.

Nang matapos ang cruise ay umuwi na ako sa Pilipinas. Marami akong masasayang alaala at nakakilala din ako ng ilang kaibigan habang nasa cruise. Nakalimutan ko na nasa Pilipinas na pala si Rex nung panahong yun. Pagdating ko sa bahay ay bumungad sa akin ang mga pasalubong ni Rex na nakalagay sa maliit ng kahon. Lahat ng paborito ko ay nakalagay dun. Hindi ito nakalimutan gawin ni Rex sa tuwing umuuwi sya. Ni kailanman ay hindi sya nakalimot sa akin. Kasama ng box ay ang number nya na may instruction na tawagan ko sya pag nakauwi na ako sa amin. Tinawagan ko sya pagkabasa ko at nagkausap kami. Sinabi ni Rex na nasa Palawan silang pamilya at narinig ko ang saya nila na tinatawag ako habang magkausap kami. Nangako si Rex na bibisitahin na lang ako sa bahay nang sorpresa para naman daw may thrill at pumayag naman ako. Nang makarating naman na sa Mandaluyong sina Rex ay hindi nagkakatugma ang mga schedule namin kaya hindi kami nagpapang-abot. Minsan ay pumupunta sya sa bahay at ako naman ay kakaalis lang. Mukhang hindi talaga pinag-aadya ng tadhana na magkita kami.

Makalipas ang isang linggo ay hindi pa kami nagkikita ni Rex. Hanggang tawagan na lang kami at text. Isang gabi ay tinawagan ako ni Rex para makinig ng programa sa stasyon ng FM radio. Nagtaka ako dahil sa hindi naman sya nakikinig nito pero pinagbigyan ko pa din sya. Sikat ang DJ na yun at mas maaga ang timeslot nya kumpara ngayon. Natutuwa ako sa mga callers dahil hindi sila nahihiya na sabihin ang lahat kahit na alam nila na maraming nakikinig. Maya-maya ay may tumawag na pamilyar ang boses, at nang tanungin sya kung ano ang pangalan nya sinabi nyang Rex. Nagulat ako dahil sa nakutuban ko na si Rex yun pero naisip ko na madaming Rex sa mundo at lalo na sa Pilipinas kaya malabong si Rex mismo yun. Pero mali ako dahil sa tumugma ang lahat ng impormasyon na sinabi ni Rex sa DJ na taga Mandaluyong sya at isa syang seaman. Doon ay nagconfess si Rex. Sinabi nya ang lahat lahat ng tungkol sa minamahal nya.

“Minahal ko sya dahil sa sya lang yung taong tumanggap sa akin kahit na mahirap lang kami, ipinaramdam nya sa akin yung pagmamahal na walang tinitignan na estado sa buhay, kaya dun pa lang ay nasabi ko na sa sarili ko na sya na yung taong mamahalin ko dahil tanggap nya ang lahat ng kung ano ako. Sya lang yung minahal ko ng ganun, na kahit na mag-iba ang tingin sa amin ng ibang tao ay wala akong pakialam. Sa barko sobrang nangungulila ako sayo, yung mga salita mo lang yung nagpapalakas ng loob ko na lumaban sa buhay at wag sumuko. Sobrang hirap nang mapalayo sayo kaya tuwing bakasyon ko bukod sa pamilya ko ay ikaw ang gusto kong unang makita. Kahit na minsan ay hindi tayo nagkikita sa tuwing umuuwi ako, pinaghahawakan ko na lang yung pagkakataon na isang araw ay magiging tayo na at magiging masaya tayo bilang partners. Noon pa man alam mo na kung gaano kita kamahal pero alam ko na hindi ka pa handa noon kaya naghintay ako at maghihintay pa din ako kung sakali mang hindi ka pa handa pero gusto ko nang isugal ang chances ko sayo ngayon. Hindi ko na kasi mapigilan ang sarili ko na ipakita kung gaano kita kamahal at ngayon na nandito na ako, hindi na kita pakakawalan.” Ang sinabi ni Rex over the air at sumigaw ang DJ sa tuwa. Naiyak ako sa mga sinabi nya. Dati kasi ang akala ko ay walang kayang magmahal sa akin ng totoo, na ang lahat ay laro lang, kung minsan ang pagmamahalan sa dalawang bisexual ay libog lang ang pinag-uugatan. Sa kabila ng lahat ng pinagdaanan ko ay meron pa palang isang tao na kayang maghintay kahit ilang taon ang lumipas. Akala ko noon ay mababawasan ang pagmamahal sa akin ni Rex o kaya ay magbabago ang tingin nya sa akin dahil sa tinanggihan ko sya dati at sa ilang taon na ang lumipas sa amin, pero mali ako, nakalimutan kong iba nga pala si Rex at masaya ako na sa wakas ay may taong nakalaan sa kagaya ko na kahit na may mga hindi magandang nagawa noon ay may naghihintay pa din na magandang bukas para sa akin.

Maya-maya pa ay nagsalita nang muli si Rex over the air.

“Naalala mo ba yung kwento ko sayo noon, yung The Captain and The First Mate? At yung hiling ko na sana matulad ako sa ganun? Alam ko na ikaw yung First Mate na hinahanap ko. Hindi man ako isang Captain sa trabaho ay alam ko na Captain ako sa puso mo. Tara, ipagpatuloy natin yung kwento nila, this time yung version natin yung masaya hanggang huli. Ibibigay ko ang lahat ng magpapasaya sayo, sisiguraduhin ko na masayang magsisimula ang araw mo at matatapos ito ng may ngiti ka sa labi habang kasama mo ako matulog. Kung willing kang simulan na natin ng mas maaga, puntahan mo ko ngayon dito sa restaurant na paborito natin sa Chinatown, hihintayin kita. I love you so much my First Mate” ang sabi ni Rex at napangiti ako. Habang kinakausap ng DJ si Rex ay parang nasa alapaap ang pakiramdam ko, nakangiti ako habang naluluha dahil sa mga sinabi ni Rex over the air. Bigla akong natauhan na naghihintay si Rex sa Chinatown at nagmadaling umalis ng bahay. Bago ako sumakay ng sasakyan ay tinext ko sya.

“On the way na ko, I love you too, Captain”

And the rest is history.

P.S. Gusto ko lang mag-thank you sa bestfriend kong si Max na tumulong mag-edit ng kwento ko sa kabila ng busy schedule namin sa ospital ay nagkaroon pa din sya ng time para i-ayos ang lahat para mas maging kaaya-ayang basahin. Thank you!

THE END

124 comments:

  1. An inspirational story....12 years na kami ng partner ko...even we have ups and downs we are getting stonger...love your story

    ReplyDelete
    Replies
    1. wow!! congrats sa 12 years niyo..sana ako rin naghahanap pa..buhay nga naman as of now ito..concentrate lang sa career darating din yan..hintay lang ako for now..

      Delete
    2. ang hirap talaga ng buhay barko,,,super relate din ako,,,akala ko masaya na ako sa kung anung meron ako ngaun,,,halos 50 bansa na rin napuntahan ko,,nabibili ko ang lahat ng gusto,,,pero lagi pa ring may kulang sa buhay ko,,sa 8 taong pagbabarko sana makita ko n ung tunay n magpapasaya ng buhay ko

      Delete
    3. Seaman 5 years from now captain na AQ maybe,,,

      Delete
  2. So far, this is the best story i've ever read on KM. Cabin Steward ako sa private yacht. Sana mahanap ko din ang first mate ko. hehehe!

    ReplyDelete
    Replies
    1. san k kabayan san k s pinas UAE ako...
      .MDC

      Delete
    2. Toronto based ako bro

      Delete
    3. Hello... First of all, gusto ko lang mag comment sa writer. This is the best story by far dito sa KM. Napaluha ako nang maraming beses. Naka relate ako majority nang story mo. Yun nga lang, di pa natatapos ang akin and still searching. :) Thank you for sharing your story here. By the way, I am in Canada too. Hi sa Cabin Steward na taga Toronto. :)

      Delete
  3. ang ganda ng story thank you po sa pag share... wala na pong kasunod?. xD napaiyak nyo po ako salamat..... sana po mangyari din sa akin yan xD whahahahah xD

    ReplyDelete
  4. I love your story mr. Author. Sana may 2nd part na ung kayo na ni captain mo. Grabe napaiyak mo ako.

    ReplyDelete
  5. Astig grabe ganto rin ang buhay ko ngayun working student, dto k pron b s tguig wow dko alam ssbihin ko sobrang ganda.. more power s inyo..

    ReplyDelete
  6. Sheeeeeet gustooo koo mag wala tuwing masama loob ko nag pupunta ako sa site na to lalong lalo na ngayun namatay yung anak kong aso na bigay pa sakin ng first love kooo hindi ko na kaya ayoko naaa gusto ko uminom,mag basag ng bote,mag wala tapos yung lintik kong 1st love na yun tttttttttt*ng **********na shet sabi nya sakin hoy BAKLA! chupa lang yan tangggggggg naaaaaaa gustooo ko magwala

    ReplyDelete
  7. So cool very romantic and inspirational to others....

    ReplyDelete
  8. ang ganda po ng story niyo.....more love love love po . ... sanw mameet ko kayong dalawa in person.......nakaka inspire po story niyo....

    ReplyDelete
  9. Teary eyes...yun lng...somehow enlighten my ways thanks...

    ReplyDelete
  10. very nice... sana my dumating din n captain ng buhay ko....UAE here ....
    Jigz

    ReplyDelete
  11. How sweet the story is... Love the content, consistency and that true love never cease to exist, it only depends on how you cherish you're time with special someone.

    ReplyDelete
  12. Sana ma meet kita in person someday dear author, im settle na sa ibang bansa, nasa magkita tayo....Mr D

    ReplyDelete
  13. Salamat sa inspiring n kwento author..

    ReplyDelete
  14. This made me cry. Inspirational, Cap!

    ReplyDelete
  15. Na Paiyak namn aq s kwento.. sana nakahanap din aq ng tao n tunay n mag mamahl skin ,kung anu ako..

    ReplyDelete
  16. for sure your so special ^_^ i love your story lalong nagpaluha sa akin yung plato at baso mo na nakalagay sa table so tender napakaganda ng foreshadowing the best!!! panalo to sana makatagpo din ako nangtaong marunong maghintay.

    ReplyDelete
  17. This made me cry. I grew up in a brood of five at dahil bi ako I was the least favorite at ako din ang pinaka-least good looking kaya medyo relate much ako sa story. Kudos to the writer, this had been the best story I ever read in this site. Sana makahanap din ako ng "captain" sa buhay.

    ReplyDelete
  18. Wew gandang story. Sino po taga uae dyan?

    ReplyDelete
    Replies
    1. Lol wag muna hindi kopa nahahanap yung partner ko eh

      Delete
    2. Uae here friends lang hanap ko

      Alex 19

      Delete
    3. Tnks MAX na inspire ako sa love story u salamat sa pag bahagi salamat ulit

      Alex19

      Delete
  19. Napakaganda ng story naiyak.. Natouch ako at totoo lahat...

    Tunay nga na darating din ang tunay na partner sa mga tulad nating bisexual.

    Gagawin ang lahat para sa buhay... God bless you both... mmg

    ReplyDelete
  20. wow khit mahaba yung story mu author ok lng... worth it basahin di aksaya s oras.. dito s iryadh wla ako ngiging extension kundi ang pagbabasa ng mga ganitong inspiring n story... minsan skeptic tyo when it comes to love... ksi pre-prehas n tayong tkot n msaktan.... but the author proves n kailangan din minsan mag risk pra mlaman mu tlga kung knino k liligaya.. good job author im happy for you...

    ReplyDelete
    Replies
    1. Riyadh also..iam 30..exit 15...ikaw?

      Delete
  21. 9yrs kami...tapos hiniwalayan nya ako...kasi my nabuntis sya...pero nagkkta pa rin kami...nahirapan na ako to look for sumone like him....cguro its the right time straighten up my life...

    Mulciber

    ReplyDelete
  22. Ang sarap nman nun..kailan kaya ako magkakaroon ng captain..hahaha. .asa pa ako no..
    tsk tsk tsk...

    Cismardo

    ReplyDelete
  23. Nakaka iyak at nakaka touched at the same time :))
    Hopefully lumigaya kayong dalawa...
    Dameng maiingit isa na ko dun hehehe

    Thanks for sharing

    ReplyDelete
  24. Im from abu dhabi... me tga abu dhabi ba dito?

    ReplyDelete
  25. I like the story, coz naka relate po ako, I had an eleven-year relationship with somebody din before, pero we parted ways in good terms kasi gusto ko makapag-asawa sya at tanggap ko rin na magiging isang masayang parte lang ako ng buhay nya. He is now a happily married husband pero dama ko pa rin ang pagmamahal niya at ng buo nyang pamilya.

    Sana I would have the time and space na mai-share ko naman yung napakasayang parte ng buhay ko. Athough masaya rin naman ako sa piling ng pamilya ko at this point in time.

    ReplyDelete
  26. The best ung story. Grabe, naiyak ako. Good luck Aero, tnx sa inspiration. Sana magkaroon din ako ng First Mate ko. Masasabi ako malas ako sa love. Hope may nakalaan din sa akin...

    ReplyDelete
  27. Grabeeee.... worth it talaga kahit mahaba basahin... napakaganda bro.. Sana may part two

    ReplyDelete
  28. One word can i say Is WOW .
    Very Inspirational Story . Sana just like you , maging ganyan din yung buhay ko . Until now, ive been waiting someone na magiging katuwang ko hanggang dulo . Grabe , Ramdam na ramdam ko yung story from first up to end , and i cant wait to read your next episode with your Captain . Napaiyak talaga ako . Thank you Mr Author . May God Bless you always , and may god Bless your journey up to end .

    ReplyDelete
  29. i love the story....
    Sana mahanap ko na rin si First Mate ko...

    ReplyDelete
  30. I love it....beautifully written....San kaya pwedeng hanapin ang making captain ng buhay ko.....hay..Nakakainspired....

    ReplyDelete
  31. Kudos to you author for a very inspiring and touching story. I can only imagine what you went through in life. May the two of you be in eternal happiness, entwined by your love for each other for eternity. Great story!

    I know I'll find my "captain" someday.

    ReplyDelete
  32. Ang galing ng author..tinalo mo ung BULALO na story dto mas inspirational to..im happy for u..

    ReplyDelete
  33. Nainspire ako sa story mo. Napakaganda super! Kahit na 16 pa lang ako, parang naiintindihan ko na ang buhay nang dahil sa story na to. Kudos author and always be happy! ��

    ReplyDelete
  34. Buyop dhil sa storing to na excite na tuloy akong hanapin ang first mate ko Haha. Kilig much lang ang peg ito ung gustong gusto Kong basahin e ung tipong pa ending na peo ang haba haba pa kaka sabik tapusin tapus pag na tapus na ma babad trip ka kc u want more pa. Grrr TNX author u make may day complete inspaire ng very very light ayee

    c(; jm

    ReplyDelete
  35. love the story tsaka napaka-inspirational. sana makahanap din ako ng katulad ni rex. thank for sharing author =))

    ReplyDelete
  36. Wow. Just wow. Best one i read on this site. I wish you a happy life.

    ReplyDelete
  37. Wow, what a great story :-), parang may pag ka hawig sa akin. Ako naman ay isang seaman din at my partner ako almost 5yrs na kami. Kahit my gap edad namin at hindi hadlang yon para hindi maging masaya. Trust din is the best foundation of a relationship kaya kami tumagal ng ganito. Ngayon masaya kaming nag sasama, una mahirap mag adjust kasi minsan 3 weeks lang ako bakasyon tapos ma dedeploy agad at salamat din sa parnter ko na very supportive at mahal na mahal niya ako kahit sa paningin ng iba ay mali at mahalaga dun ay wala kaming inaapakan na tao at nasasktan at kahit father and son kami tingnan ay wala kaming paki alam as long as mahal namin ang isat isa at dito kami masaya.

    Anyway aero, you make me encourage to share my story. Pag isipan ko ito and i try to share.

    ReplyDelete
  38. When real love ties two people surely, they will be hooked for eternity.......
    I feel so blessed to read your story....
    God is love and he his with all of us....we are all loved by Him

    -loverinlove

    ReplyDelete
  39. I love you both Doc. Max and Doc. Aero ang story nyong dalawa lang ang nagpaiyak sakin, alam ko naman na never akong magkakaroon ng relationship dahil mas mahal ko ang pamilya ko kesa sa sarili ko, pero dahil sa story nyo parang nagkaroon ako ng pag-asa na may magmamahal din saakin pero im not expecting too much kasi baka masaktan hehe, kung magkakaroon man ako ng karelasyon gagamitin ko yung mga natutunan ko sa both story nyo, pero syempre family first mas mahal ko sila kesa sa saliri ko lalo pa at tinanggap nila ako, anyways kudos Doc. Aero and Doc. Max im very inspired pinatunayan nyo na ang mga katulad natin ay hindi puro L lang ang hanap, sana ay mas maging makulay pa ang mga lovestory nyong dalawa, godbless by the way parang gusto ko ring mag med sa UST i have this feeling na itong school nato ang swerte para saating mga BI's just saying hehe :)

    ReplyDelete
  40. Conectado ako sa author and i love it...ganda ng paglalahad...maganda yun STORY mismo!

    Gdj♡

    ReplyDelete
  41. Feels. Pkiramdam ko ako yung author. A lot of similarities lalo n yung course and changes sa ugali. Hope to see someday sir!

    ReplyDelete
  42. grabe!!! ang ganda ng kwento mo... napaiyak ako tuloy at syempre nainspired rin ako sa kwento mo..... galing, ito na ang pinaka magandang kwento sa nabasa ko sa km.... from zambo. city

    ReplyDelete
  43. WOW.. sobrang ganda ng story.. ramdam n ramdam mo yung love.. altough dumaan kayo s maraming çhallenges pero d k p rin nag-give up.. KUDOS mr writer.. you inspire your reader.. everyone want to find their own captain in life...


    lummier ;)

    ReplyDelete
  44. Sa dami dami ng nabasa ko dto eto ung pinaka fave ko. thanks sa author for sharing your inspirational story to us... nakakawala ng stress lalo na sa katulad kong OFW dto sa Libya

    ReplyDelete
  45. This truly refreshing story... I think nabago big time yung mga pananaw ko. Hindi ko mapigilang lumuha. Such a big inspiration from the author... I cant help but to think about this all the time..

    ReplyDelete
  46. Napaiyak ako... thanks for the story.....need to go home and find myself

    ReplyDelete
  47. Thank YouSa Author. Thank you for sharing your story!

    ReplyDelete
  48. Hi first of all to the writer of this awesome story i salute you, I know for a fact that this story is TRUE. congratulations to you and your partner may godbless you and your family.

    -=rhem=-

    ReplyDelete
  49. yayyy PERFECTION!!!! though mahaba pero keri lang :))) congrats po sau ganda ng story.

    ReplyDelete
  50. Ang ganda nung story - medyo relate ako pero yung stpry ko ngayon nasa first part pa lang ng story mo sana ganyi din mang yari sakin. Hindi man ako maging mayaman katulad mo pero sa makangiti din ako ng totoo :D

    ReplyDelete
  51. And your point is…?
    Violent reaction because you think it is fiction? Or just a hater of some literary styles…

    ReplyDelete
  52. And your point is…?
    Violent reaction because you think it is fiction? Or just a hater of some literary styles…

    ReplyDelete
  53. Teary eyed ako in some part of the lines, Nakainspire ang Love Story!!! sh*******ttt!!

    i SALUTE u bro!!!
    # napaiyak mo ang MenInUniform!

    ReplyDelete
  54. very ncie story :'( sana may magmamahal din sakin ngkatulad nila kahit matatagal pa yung dadating hihintayin ko :)

    ReplyDelete
  55. It's really inspiring. Teary eyed naman ako ne'to :) Best story since I started reading here at KM.

    More love Aero :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Sana may first mate din ako :) Gusto q din kasi ma experience yung ganun. Na may nagmamahal :D Ano kaya feeling nun noh? I bet, its heaven :)

      Delete
  56. Grabe super ganda ng story, 1dekada n kme ng partner q on off pero msy

    ReplyDelete
  57. takte! sana mapanood ko kwento mo sa MMK.. ganda ng kwento dude... hindi puro kalibugan!

    ReplyDelete
  58. Your story and Max's story inspire me a lot. Thanks for sharing this. :)

    ReplyDelete
  59. Sana lang talaga totoo to at hindi fiction. Di kasi tlga ko naniniwala na posibleng magkaron ng happy ending ang love story ng mga tulad natin.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Sana nga po, kasi parehas tayo ng pananaw, nung nabasa ko ito sobrang nabago ang pananaw ko pero bumabalik parin sa dati e hahaha

      Delete
  60. My point is... Be skeptical naman jan. Cmon! Pamana from a doctor? Memorize pa ung last bilin. Babayaran ung agencies para tanggalan mg project? Plastic surgery? Many of you liked it because u were "inspired" dun sa nakapagrevenge sya, nakahanap sya ng partner in the most ridiculous way. this is just me saying my own version of your "NAKAKAINSPIRE tong story" comments. Sorry di lang talaga ako nasiyahan at kailangan kong iexpress to.

    ReplyDelete
  61. Lahat ng mga nagandahan dito tanga

    ReplyDelete
  62. habang binabasa ko to, alam ko na sa umpisa palang maganda ang kwento.. kaya di ako tinamad magbasa kahit mejo masakit na sa mata, pinagtiyagaan kung basahin kasi alam ko mas may kapapanabikan sa kwento..at hindi nga ako nagkakamali.. may mga natutunan ako sa kwento ni author at alam ko may naka relate din...ang ganda ng pagka detalye ng kwento.. kung nabasa niyo rin ung kwento ng "BULALO" ang ganda din nun.. ksi di lang puro kalibugan..may kwento talaga.. nice one author...two thumbs up

    ReplyDelete
  63. naku nakakatuwa naman at nakaiyak ang kwento totoong buhay talaga sana mameet kita you inspire me,thank you so much sana madaming gaya nating sa mundong na tulad nating nahuhusgashan ng hindi nakikilala.

    ReplyDelete
  64. Hi. Contact me. Magmeet tayo dito sa St. Lukes Global City para makita mo si Aero na totoo sya. Btw I'm Max, his bestfriend. We would be happy to meet you. I will answer all your doubts bro. Una yung pamana from a doctor, yes its true. It is legal that Aero was the "laughing heir", may mga documents sya proving that he inherited most of doc devanadera's properties. Yung last bilin was memorized? yes it is true, why? kasi recorded sa cellphone yun bilang reminder kay aero kung ano ang gusto ni doc mangyari sa buhay nya. Binayaran yung "agency" kasi isa lang naman and yes nangyayari yan, bakit have you been signed into an agency para masabi mong hindi nangyayari yan? tsaka madaling palitan yung talent lalo na kung hindi na gusto nung may handle lalo na madaming pwedeng ipalit kasi yung mga marketing staff ng company at mga advertisers usually magkakuntsaba. bakit ko alam? kasi kaibigan ko din si von. kung wala mang alam yung mga talents syempre it is most likely na tinatago rather than sabihin sa lahat na nagkabayaran diba. and last plastic surgery yes! if you can afford to have one possible yan. pero fyi hindi plastic surgery ang ginawa kay aero. it was just a simple case of blepharoplasty and rhinoplasty. I understand your point na hindi mo nagustuhan yung story, kasi sabi diba you can't please everybody, well isa ka na dun. Pero what I dont understand is how the way you lambasted the integrity of the story, why? by opposing to the idea of most of the commenters will make you what? kasi naiiba ka and you want others to follow your lead? I believe that an educated person would not say shit, ridiculous and skeptical on a story that depicts love and admiration. I wouldn't say na bitter ka kasi hindi naman kita kilala personally so hindi ko naiintindihan kung saan nanggagaling yung hate mo bakit ganun na lang yung treatment mo towards this. If anyhow naapektuhan ng kwentong ito ang buhay mo in a bad way kaya ganyan ka magreact im sorry in behalf of aero. Hindi namin sinasabi na ganyan dapat ang maging takbo ng bawat kwento ng bawat bi. everyone has a story to tell and it is our responsibility to listen. If you dont like no one forces you to. I encourage you to contact me. Lets meet. I'll be obliging aero to show documents regarding his inhertance and yung recording nung last conversation nila ni doc. kahit na we dont owe you an explanation to all of these sige we will do it and lastly bro, malamang hindi mo alam yung sinasabi mo kasi hindi mo naman kilala si aero personally, baka pag nakilala mo na sya baka kainin mo yang sinabi mo na "Many of you liked it because u were "inspired" dun sa nakapagrevenge sya, nakahanap sya ng partner in the most ridiculous way" you know nothing brother and for that isang ngiti lang ang ibibigay ko sayo. Anyway much has been said, thank you for saying your own version, gusto ko sana na si aero ang magreply sayo kaya lang i dont think na papatol pa sya sa ganito kaya ako na lang. Baka kulang pa tong site na to sa kailangan mong iexpress? Go ahead. The internet is vast. Thanks for trying to dampen the mood of the readers, but does it makes sense saying bad words and criticizing it the wrong way? If you feel good about it then there must be something wrong going on. We appreciate criticisms, since ako yung nag edit nito and we know which is constructive and which is not. I dare you, contact me. Let's meet. -MAX

    ReplyDelete
  65. hi, Aero,,, napakaganda ng istory mo,,, you inspire many bisexuals like me,,, na don't give in life,,, you really deserve to have REX in your life that's or trophy,,,
    more power,,, thank you again SO MUCH!!!

    ReplyDelete
  66. KUDOS FOR THE AUTHOR! :)

    ReplyDelete
  67. Nice story!!!!Grabe hope i could finally find my own captain....

    ReplyDelete
  68. hi to all of you.. Naiyak ako sa story mejo mahaba pero worth it namang basahin. very commendable yung nagsulat, ang daming juicy part..sana maligaya kayo sa isa't isa..kelangan ko kaya makakahanap ng aking one true love.

    ReplyDelete
  69. Supalpal ka tuloy! belat hahahha!

    ReplyDelete
  70. Grabe! Na miss ko ng sobra ung partner ko. Nakarelate lang po aq. Magkalayo po kasi kame ngaun. 8 months na po. Pero parang napakahabang panahon n nming mag kasama. Unfortunately, aun magkalayo nga po kame. Nag migrate n po kasi kame ng family q dito sa US. No choice kinda maiwan cia s Pinas at Hintayin aq kung kelan man ule makakauwe. Napakalungkot ko. Sobra! Pero nainspire aq s story n to. Promise!

    ReplyDelete
  71. Wow, sobra nakakainggit nman yung story mo Aero unlike me always unknown! Wala.. ★★★★★ 5 stars yan dahil napaiyak ako sobra! Thanks for sharing your story!

    ReplyDelete
  72. yan kasi. sana lang, para sa lahat ng mga skeptical sa mga ganitong klase ng story, mahanap nyo yung own story nyo. hirap sa atin e. :)

    ReplyDelete
  73. Thanks for sharing this love story Max and Aero.
    Those who read this really inspired! mostly! hehehe.
    Nakakaiyak tlga habang binabasa ko.
    Pero may part n redundant na kya cguro sobrang haba ng kwento, still worth it nmn basahin.
    Thank You again for sharing and Godbless.

    ReplyDelete
    Replies
    1. san nga ipadal ito pang MMK.
      ibang atake nmn sa kwento ng third sex.

      Thank You!
      &
      Godbless AERO & MAX

      Delete
  74. Paadvice nman po ngaun lng tlga nangyari tho ng nagcollge ako....at mssbi kong bi nko...dhil ng h.s. Babae lng tlga nagugustuhan ko hanggang s nasakatan ako ng 1st love...kya sinubukan kong magmove on hanggang s magcollege ako...ng magcocollege ako d ko ineexpect n dun din pla magaaral ung bestfriend ko n parehas ko pang course khit d man kmi nun nging magkaklase lgi kmi magksama..kmi p nga bumuo ng tropa nmi...hanggang s may naramdaman ako s knya at umpisa pinipigaln ko un pero ndi tlga kya..minsan p nga gagawa ako ng praan bsta khit kmi lng 2 magksma..kya rin nahulog ako s knya dhil ibang iba ung pakikitungo nya skin...hanngang s medyo naglakas loob ko na sbhin s knya ang nararamdman ko sa sulat...at dhil dun umiwas n sya ng dhan dhan hanggang s magtagal...at dhil dun gumawa ako ng gumawa ng paraan pras lng magusap kmi at magkaayos...pti mga tropa ko tinutulungan n rin ako...hangang sa tumigil n ko n bka ndi n tlga pde pero syanv din tlga un pinagsmahan lalo n bestfriend ko un...ng tumigil nko ng halos 1 buwan bigla n syang nakikipagayos skin at hingi ng hingi ng sorry...tinaggap ko n lng sya agad at ayoko ng patagalin pa lalo n may tanim ang buhay ko...nakakalungkot lng kc syang ung mga pnahaon n magksma sna kmi at nagbobonding ksma mga tropa. ...bumalik ung closeness ulit kso nging panandalian lmang dhil ng beses ng nagfieldtrip kmi nrmadman kong naiwas nnman sya at napansin un ng iba pero ng umiwas n lng din ako nun pagtingi. Ko sknya nakapamlungkot sya at nakatingin skin at sya nman lpit n lpit...after ng fieldtrip n un bumalik nnman ung iwasan nmin...syempre nagkaayos ulit kmi dhil pinagusap kmi ng teacher nmin ng h.s sabible study dhil bumisita ako isang beses s school nmin ng highschool at biglng sumama...hanggang s un nga close nnman kmi..pero ng nagapril nagpaalam nko s knya na magpapagamot ako at may chance n d nko bumalik at dun ko nkita n sobrang sincere sya...ng unang beses ko ngang cnabi s knya un,napapiyak sya....sa ngayon kakauwi ko lng sa cavite at andaming nbago skin kc habang nsa ospital ako andming napaisip isip skin..dhil s ngaun may nagugustuhan nkoh babae pero mas matimbang p rin ung bestfriend ko...anu po ba dpat kong gwin..patulong nman po...mraming slmat..

    ReplyDelete
  75. AERO
    You are another living testament of how HE loves us all unconditionally! I am very much inspired by you in so many ways! Truly, God is so wonderful and works in misterious ways! In His time, HE will make us all happy no matter what and no matter who we are!
    Love knows no bounderies and love knows no limits! We are made by love and to be loved and give love! Trials are the foundations of how are we will be! That in no matter how we are tested, we are standing still! Surely, no one can taste the sweetness of success if he willl not taste the bitterness of challenges!
    Medyo kainis nga lang, nabitin ako sa story, but nevertheless, I know that it was and always be a happy ending! A woman once said, "If it is not happy, then it not still the ending". Thus, I know you will continuously giving love and blessing to each other and to others as well!
    A Salute! To you and to Rex! To Enzo and Karl! And a salute to Max and Justin! You are all blessed and may you continue to be such! God bless you always!
    I hope and wish that in some ways, I will meet you together with Max, and be ine of your witnessess and to be blessed by you! But this maybe is difficult and impossible. Sino ba naman ako diba? But seriously, sana, it will happen! :D
    Thank you very much for this! May you continue being happy, making others happy and always stay being you! You have touched me sincerely! In so many ways!
    Until then! See you! Thank you very much and God bless!

    -vincent

    ReplyDelete
  76. *Note this is an answer to everything you said. Kung mejo nalilito ka balikan mo comment mo.

    Una no I wont meet you. Why? That would be a waste of time. Second, why is it so hard to admit this is fiction? (Maybe based on some "FACTS") You say the bilin part is recorded right? So masasabi mo bang lahat ng conversation na qinoute dito narecord ni Aero? Kase kung real tong story to, gagamit ng indicating words ung writer na those are not the exact words of the characters but they go like that. Right? Okay doon sa agency issue naman, diba sabe sa kwento nagenroll sya ng medicine pagkatapos inisa isa nya sila? Aware ako na that bayaran in agencies happen, pero wait ganun ba kalaki binayad nya sa head at may-ari para tanggalan ng "paunti-unti" ng projects ung talent na i assume mataas ang demand sa mga advertisers (as stated in the story) na pagkakakitaan nila? I mean syempre ung mga tao sa business matalino yan, saying na mataas ang demand nung talent sa advrtisers meaning pinagkakakitaan nila to, and kung tatanggalan nila ng project "paunti-unti" sila talo. Unless malaki nga ung binayad ni Aero. Na masasabi kong hindi dapat gawin ng isang pinamanahan lang lalo na sa sitwasyon ni Aero. Isa pa, as a talent kung alam mong in demand ka then all mawawalan ka ng projects though you're not doing anything wrong, woudn't that be odd enough para kwestyunin ni Karl ung mga nangyayare? Ganun ba sya katanga? Von? Binalikan ko ung story, and Aero met this Von after this scheme sa agency. The biggest possibility na maging friend mo din ung von is through Aero lang di ba since you became friends dahil sa school? So ung sinasabe mo about kay Von is not possible. And since he's studying med, na alam naman nating hindi birong kurso, at isama pa jan ung kagustuhan nyang mapatunayan ung sarili nya sa parents nya, he should be focusing sa pinasukan nyang to. Sobrang immature naman ng pag-iisip netong si Aero or sumosobra sya sa mga napapanuod niya sa tv kaya nagagawa niyang gayahin. (I said this because that's what I read. That's the impression given to me by the story. Which is I believe a story lang talaga.) Next ung research nung doctor, kahit gaano pa kaayos sa paningin ng researcher ung research niya, kinalangang i pacheck or ipaverify muna nya sa mga ibang doctors or sa ibang may mga alam sa research bago sya magpresent ABROAD. Isn't that a coincidence? Sa abroad para mapasok ung surgery? O i see what you did there. Yes honestly I was not please because I cannot get the point of the long long back story to the title. If you used that title you might just have focused on the guy named rex and pahapyaw nalang dun sa iba diba? But I understand you are not really a professional writer, in my case I am not a professional yet. I said what I said in my very first comment because I cannot understand how can the readers not think twice about the story. You say I lambasted the integrity of the story? Is there integrity in it in the first place? Yes I reacted opposite to the reaction of most of the readers but not a word in my comments that I said they should not like it too. I implied, "how can they like it?" Those two are different. Next... Just because a story is about love and admiration natatanggalan na ng karapatan ung mga readers na ianalyze ung mga pangyayare sa kwento? Parang sinasabe mo na din wag mo ng lutuin ang karne bago mo kainin. And an educated person is more likely expected to be skeptical in a story. To use the word hate is really not right sa sitwasyong ito. I dislike the story. Hate is another thing "bro." Naapektuhan ako ako this way and I think this is kinda bad... it saddens me na mayroon tayong mga kababayan na hindi na nagdadalawang isip kung totoo ba o hindi ung mga binibigay na impormasyon sa kanila. Perfect example tong story na to and a lot of other stuffs given by different media.

    ReplyDelete
  77. As a bisexual I wouldn't want my life to be like his specially. Revenge isn't good. I dont want my life be focused on boys. Everyone has a story to tell and you say our responsibility is to listen. You are forgetting the next step, you need to weigh if what you heard is true or not and act upon that. It doesn't end in listening or watching or reading or seeing. Pagkatapos noon kailangan mong tanungin sarili mo kung totoo kaya ung nasagap mong bagay. No. If all this is true, meeting me wont make this any more "TRUER." If this is true, you wont care about me because you know inside you the story is written honestly. Alam ko sinasabi ko, the writer of this story wants to pull a lucky avenging main character who'll find happily ever after in the end. Oh? You wanted aero to response to my comments? Bakit mas updated kapa sa gumawa ng kwento? As the writer dapat he'll be the one checking comments not you. Does it happen that Aero is you too Max? How can we know right? The internet is between us. Actually I've expressed things to my satisfaction so im okay no need for other websites. Thank me for trying to make the readers question what they get from the media because honestly most Filipinos aren't (im gonna use the word again) skeptical. Maybe that's where I went wrong, saying my thought in a bitch way. But that cant be helped, the reactions of the readers made that mood. No, I dare not contact you because... Im saying it again... It's a waste of time as much as it is replying to this comment. I replied because I wanna open your eyes readers. To those who read this, I hope I made sense to you. I really just hope I did. If I didn't... I dont know... GOD BLESS THE PHILIPPINES.

    ReplyDelete
  78. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  79. I salute sa author and sa friend na nakatuwang sa pag edit ng sulat ni Aero.
    May mga critic man ang iba ok lang yan ika nga nila "ang taong nabubuhay at tumatanggap ng kritisismo ang syang pinagpapala".
    The best ang story talagang pinagtyagaan ko syang tapusin. Nakaka inspire at nakakaiyak sya. Congrats sainu and Godbless sa life nyo Aero and Rex. Best line ko yung "Ibibigay ko ang lahat ng magpapasaya sayo, sisiguraduhin ko na masayang magsisimula ang araw mo at matatapos ito ng may ngiti ka sa labi habang kasama mo ako matulog." Sa panahon kasi ngaun mahirap na talagang makahanap ng taong kayang pangatawanan lahat ng salitang binibigkas nya. Ako halos lahat din ng love story q ay puro sakit ng puso ang dinala nawalan din ako ng pag asa na makakita ng taong hindi ako lolokohin. Pero after i read the story natauhan ako at nasabi q sa sarili ko na baka kaya lang ako nasaktan at nakaranas ng mga ganung pangyayari sa buhay ay para maging matatag at wag sumuko sa buhay. Thank you soo much po sa story and godbless. Hope to be your friend "Aero.Rex and Max" hope to meet you someday. Big thanks po.

    -MJcjay 21 manila

    ReplyDelete
  80. gusto ko rin sanang magka bf..hehehe

    ReplyDelete
  81. Nindot ni na story... Grabe ang iyahang pag inspire sa mga reader. Hope na mag padayun ang inyohang lag higugma matag usa.

    ReplyDelete
  82. Sana napasaya ka ng comment mo at sana nakuha mo yung goal mo na pagmukhaing fake kami at ang kwentong ito. If it makes you happy and contented, get well soon. We promise not to tell another story or magcomment ulit after this kasi nakakastress yung ganito, stressed na nga sa work tapos ganito pa yung mababasa namin, nakakadisappoint na may mga taong crabs, will do anything just to pull you down. Diba sabi mo dapat magthank you kami sayo dahil you try or tried to make readers question what they get from from the media? Well a BIG THANK YOU! Most Filipinos aren't skeptical? Wow ha! Kung ganyan napakagaling mo naman pala talaga. Feeling mo napagmukha mo kaming fools? Siguro hindi naman. Ikaw, tell me, sino ba mas nagmukhang "fool" sa atin? Kami ba o ikaw? You said GOD BLESS THE PHILIPPINES? No! GOD BLESS YOU! -MAX

    ReplyDelete
  83. Ang galing... nkka iyak, nakaka inspire .. Peyborit ko na din to.. saka ung nabsa ko "McDO"

    ReplyDelete
    Replies
    1. parehas tau fav ko din mcdo,,,kaso mas malungkot un

      Delete
  84. Thanks Aero for sharing your story. very inspirational.

    ReplyDelete
  85. Makikisabat na po ako sana po wag na po tayong magkaaway-away po sana po hindi pa po ito yung huli nyong story Dr. Max and Dr. Aero kasi po nakakalungkot po na mababawasan ang mga inspiring stories dito sa KM Sanz po magka ayos po kayong lahat Godbless po =)

    ReplyDelete
  86. One of the best I have ever read ! Whether fiction or true, it inspires. Yes, people can sometimes be cynical and desolate about the happy things in life because they lack the experience. Sometimes, there are people who do not want to see others happy or contented. Because they do not feel the same. And it is absurd to say that such can never happen because who knows, it may. People may say that it is not realistic, but hey, who would not want to live in dreams? As far as the emotions are written, as long as people still enjoy the dreams, that is part of being human. Love would really encompass all. It defies. If is irrational most of the times. But that is love.

    I congratulate the writer. You have presented an aspect of life, so rare, now these days, as we just do not want to believe.

    Even if this is fiction, there is no harm to share the happiness. For the story reverberates as an aspiration that indeed, true love does happen. And who would argue against that?

    Kudos !

    ReplyDelete
  87. hndi ako mtatahimik hnggang msabi ko lhat ng praises ko sa iyo Aero.. ang ganda ng story, ilang beses ako naiyak.. sna ganito dn mngyari sa akin.. isa itong perfect example ng isang perfect life.. sa kabila ng mga nging problema mo, sobrang na achieve mo lahat.. para ako nanuod ng movie! it is a story worth reading.. kung pwede k lng myakap as a sign of my appreciation and joy upon reading this, ngwa ko na.. ang galing.. ang saya saya ko for u.. I put my self on ur shoe kya nman anglakas ng effect nya sa akin.. sna mging movie ito... hehehe anyways, thank you for a very wonderful story.. tama nga yung quotation na "what comes easy wont last and what lasts wont come easy"..

    ReplyDelete
  88. Hi MAX! Doctor po ba sa ST Lukes Medical Center kasama si Aero?

    Sana ipadala niyo ito sa MMK baka sakaling gawing live action at para na rin maka Inspire pa kAyo ng mga tao


    GOD BLESS SA INyo Max,Rex,Aero,Enzo and carl

    ReplyDelete
  89. MY GOD! superb ung story. inabot ako ng two hours para matapos lng. nakarelate ako ng sobra sa story mo Aero. its a different one from the normal story posted here. naintindihan at naramdaman ko ung mga naramdaman mo dito sa story mo. halos pareho tau ng experience sa family. ang pinagkaiba lng natin ung nakita mo na ung first mate mo, ako d pa. ive been into relationships and all of them were never successful. it only lasted for few months. meron pa nga ilang araw lng. ewan pano ba tlg dapat magmahal. gusto ko maranasan na mahalin ako at magmahal ako. parati kc akong iniiwan eh.

    ReplyDelete
  90. Love the story. Good thing di lahat ng yaman ginamit sa revenge and bitterness. Atleast you found yourself and you found your captain.
    I used to have someone I also call captain but I let it go coz of my job in the states, but I know one day our roads will meet again.

    ReplyDelete
  91. the best ang story na ito.. na iyak ako.. walang masama sa mga bagay,ang nag papasama lamang ang tao, katulad lang ng "Walang bagay na masama na pumapasok sa bibig ng tao, kung hindi kung anong bagay ang lumalabas dito" God Bless po sa inyo, nawa pangunahan lage kayo ng Panginoon sa pang araw-araw.

    ReplyDelete
  92. napangiti,napaluha,nainis etc. what a superb love story. Yun tipong nakapasok ka sa story. Feel na feel mo ang bawat eksena. God bless po. (nawalan na tuloy ako ng gana mag basa ng iba. Baka ma compare ko pa ang iba sa story na to. Ang GANDA kasi ehh. ) :D more power author

    ReplyDelete
    Replies
    1. true after kong basahin nawlan na ko ng gana basahin payung iba kahit mas may intense na stories..thanks max and aero for sharing this story sa amin..

      Delete
  93. ayos ung story..naiintindhan ko kung anu ang pinagdadaanan ng seaman dahil isa rin ako sa knila. nabibili mo ang gusto mo, nakakpunta ka sa mga mga lugar na mga pinangrap mo. pero may isa talagang nakakalungkot sa lahat ng natamasa mo sa buhay may kulang pa rin. yung taong magmamahal sau ng buong-buo na di ka sasaktan at mamahalin ka bawat araw kahit nsa ibang lumapalop ka ng mundo.. sana makahanap n ako..hehe ang hirap kaya ang trabho sa barko then malaman mo yung taong mahal mo na iniwan mo may iba na pala..tsk..

    ReplyDelete
  94. Super like d story...Super lucky guy si Aero...pero nakikita kasi na hindi talaga siya masama kaya ibinigay ni Lord ang para sa kanya...grabe naiyak ako sa part na umuwi sya sa kanila nung b-day ng mama nya......i wish u more happiness together with ur Captain!

    ReplyDelete
  95. Sa tagal tagal ko ng nagbabasa dto sa KM, from Qatar, `to KSA and Dubai ngaun lng ako nakabasa ng story (fiction man o ndi pero I know it and I feel it was a true story of Aero) ngaun png ako nag comment..so far ito pa lng any pin aka the best na story na nabasa ko dot. ndi man inspiring dahil sa paghihiganti ni Aero still kapupulutan ng aral..lessons learned na sa kabila ng mga paghihirap at pagsubok na dinaranas ng tao maps babae man, lalake bakla tomboy or kahit ano pa mang kasarian may ibibigay at ibibigay c God na tao na magiging instrument ng pagbabago. Saludo ako say Aero dahil nagging matatag ka sa lahat ng hamon sa iyong buhay and at the end mas naging strong ka na karapin pa rin ang multo na nnakita mo sa iyong pamilya at sa inyo ng ex mo..I know God will reward people na handang itama ang mali at ishare kung anuman ang meron sya sa ibang tayo..Kudos Aero and Max for writing this story. I hope 1 day ma meet ko kayo and matuto pa ng mga aral sa buhay..btw, I am bi and may partner ako na street for 7 years live-in na run kami sa abroad since 2008 pa and I can say na totoo na may tang magmamahal sa tulad ko na tang gap ako kahit ano pa ako..honestly, kahit bi ako walang pear na involve sa pagsasama naming..we share sa amin at sa family naming kung among meron laming 2.. God Bless all..

    ReplyDelete
  96. na feel ko na na alter yung real identity ni aero i feel like celeb na siya now!
    pro magkaganun man nagpapasalamat ako sa sumalat nito at nagbahagi ng kwentong ito...
    walang hiya ka kung sino ka man bumabaha ng luha ngayon sa kama ko dahil s kwento mo...
    salamat sa isang inspirasyon na someday ill meet my captain din...
    sana maging masaya kayo hanggang sa huli... hindi ko makakalimutan ang kwentong ito!
    kasi ngayon yan yung ako eh takot na magmahal at bigyan ng pagkakataon yung sarili ko kasi takot n takot n akong maiwang mag isa!
    dami kong iyak kasi daming sobrang pareho sa kwento sa buhay ko yun nga lang i am not yet successful like you!sana kaya ko ring itama yung mali sa buhay ko di man ngayon pro sana sa susunod n panahon magawa ko rin!
    kakaiyak parin talaga... hangad ko ang inyong kaligayahan!god bless...

    ReplyDelete
  97. Two tumbs up i really like the whole story

    ReplyDelete
  98. very inspiring story... and kahit di ko pa natatapos basahin ang kwento moh, masasabi kong naranasan ko na ang kalahati nito ... specially ung naging mag-isa sa buhay at sarili lang ang inaasahan.. and sad to say andito pa dn ako sa lugar na un... (wlang panginoon sa akin ) pero un lang ang maganda sayo, nakita mo ang mundo ng may liwanag.. heheh ako andito pa karimlan... you really inspired me to look the world the other way...

    ReplyDelete
  99. wow... kayo na talaga, Doc Max and Doc Aero. Doc. Max & Eng'r. Justin love story... and; Doc Aero and soon to be Cap't Rex love story. kau na talaga ang d best!

    ReplyDelete
  100. ISa lang comment ko, sa tingin ko Aero is straight gay hindi bi kc di naman siya nagkakagusto sa girls kc ako bi kumakain ng pekpek at chumuxhupa ng itits pero Fiction man to o totoo. SUper ganda parin. Ung mga nega comments, nabitin lang kc walang sex. WHahaha

    ReplyDelete
  101. grabi salute Doc Max. yung judgemental diyaan masyadong perfectonist tigil niyo ang pagiging ganyan tandaan niyo walang taong perfect sa mga commentors na akala mo perfect. thanks for the very inspiring story subrang relate sa buhay ko sa pamilya ko kaso sa FEU din ako grduate pero bsba nga lang.

    ReplyDelete
  102. Mark Anthony PablicoJune 27, 2015 at 3:17 PM

    Until now, hindi ko alam kung paano magrereact. Honestly, nadala ako sa story ng "The Fall Back" ni Max, then now Eto namang story ni Aero. Sobrang nakakainggit yung story ng buhay nilang dalawa, and hinihiling ko talaga na magkaroon din ako ng lovestory na kayang kong isulat kagaya nito. Thank you for giving so much inspiration. Kudos for the both of you.

    ReplyDelete

Read More Like This