The Gospel

By: Lord Iris

Before anything else, I would like to say that everything in this story is plain fiction. Characters, events and places are from the writer's mind.

Merry Christmas everyone! Sana mapublish ito ngayong Christmas. Suggestion ko lang naman na sana pag Christmas ay magsend ang mga favorite kong writers dito sa KM ng one shot story parang MMFF ganun para masaya ang KM nation.

Ang totoong symbol ng Christmas ay si Jesus Christ at hindi ang kung anong palamuti kaya ginawa ko ang story na ito para magbigay aral. This story is a little bit controversial and I'm really hoping na sana ok ang feedback.

First time kong magsulat ng may rated spg kaya naman di ko na uulitin hahahah. Nagtry lang naman ako at ayoko nang magsulat ng ganun lalo pa at wala naman akong experience.

Let me offer this story as a gift to all of you.

..........

"A sad thing in life is that sometimes you meet someone who means a lot to you only to find out in the end that it was never bound to be and you just have to let go."

.........

Nagmahal ka na ba? Kung oo ang sagot malamang nasaktan ka na din hahahah. Pero yung sakit... Hindi yun basta biro lang... Yung sakit na yun ay kayang sirain ka...

Minsan akala mo susuko ka na o minsan akala mo kaya mo pa pero hindi na pala...

Masaya umibig... Walang kapantay yung saya na nararamdaman mo at yung feeling na kumpleto ka dahil wala kang mapaglagyan ng saya mo...

Pero may hangganan yun...

May kakambal na sakit ang pagmamahal... Hindi ka naman kasi masasaktan kung hindi ka nagmahal ng totoo eh...

Marami kang pwedeng maging kalaban, kaaway o kagalit sa buhay mo... Pero wala na sigurong mas titindi pa sa sakit kung iwan ka ng pinaka-mamahal mong nilalang...

Yung taong nagbigay sayo ng pinaka-matamis na ngiti... Siya rin yung tao na kaya kang bigyan ng pinaka-malalim na sugat...

"Move on" yan ang salitang ayokong marinig nuon... Alam naman nating lahat ang dahilan...

Ayokong maiwan... Ayokong mag-isa...

Pero mali ako... Lahat tayo ay palaging may kasama...

May tutulong sa atin para gumaling ang puso nating sinira...

Minsan akala natin katapusan na nang lahat dahil hindi mo na nakikita ang liwanag...

Pero kailangan mong lumaban... Bakit? Dahil may makakapitan ka...

Nandiyan ang Diyos...

Siya ang magbibigay sayo ng liwanag at magtuturo ng tamang landas at higit sa lahat...

Mahal ka niya... Siya ang totoong nagmamahal sa iyo...

Paano ba ang umibig ng totoo? Ang totoo niyan hindi ko alam nuon pero may taong nagpabago sa akin...

Ako ay dating gago at walang direksiyon sa buhay ngunit may taong bumago sa akin... May taong nagbigay ng ilaw at direksiyon sa buhay ko. Siya yung taong nagbukas ng mga mata ko... Siya rin yung taong tumunaw sa nagyeyelo kong puso...

At higit sa lahat ay siya yung taong naglapit at nagpakilala sa akin sa Diyos...

Tinuruan niya ako kung paano ba maging mabuting Kristiyano...

Hayaan niyong isalaysay ko sa inyo ang kwento ng aking buhay at pag-ibig...

Ako si Luke, maputi, di ako nagyayabang pero gwapo ako, matangkad, malakas daw ang sex appeal ko, mayaman ang pamilya ko at wala na akong hihilingin pa...

Ang totoo ay nasa akin na ang lahat ng inaasam ng mga tao... Kagwapuhan, pera at kasikatan. Marami akong girlfriends at hindi ako nagseseryoso...

I'm just taking their innocence away...

Nagsimula ang lahat nung 4rth year highschool ako...

Ako ang laging top 1, varsity ng basketball at ako din ang nilalaban pagdating sa mga poster making or paintings sa school...

I always win... Actually wala pang tumatalo sa akin pagdating sa contest kapag arts. Wala ring pumapalit sa pwesto ko sa pagiging top student...

Unang araw nun sa klase namin at nabigla kaming lahat at may pumasok na student na di namin kilala at late comer pa siya...

Bihira lang maglagay ng transferee sa pilot section o special class...

Actually wala akong pakealam sa kung sino pero na-curious ako dahil after 3 years ay ngayon lang may naka-pasok sa section namin...

"Class may bago kayong classmate... He is also a top student from his former school..." Sabi ni Sir Alba at siya ang adviser namin.

"Naku Luke! May tatapat sayo..." Natatawang sabi ni Jaren.

"Kay Luke may tatapat? It can't be hahahah baka nga di yan umubra sakin." Tumatawang sabi ni Carla.

Si Carla ang pumapangalawa sa akin... She is my ex bitch but after our sex, I broke up with her... Just like what I did to every girls... Pero pinatawad niya ako at gusto pa rin daw niya ako maging kaibigan...

"Wag nga kayong maingay! Makinig na lang kayo..." Seryoso kong sabi.

"Hhhmmm... Mr. Magpakilala ka sa mga classmates mo..." Nakangiting sabi ni Sir Alba.

Pumunta sa unahan ang bago naming kaklase... Parang medyo nahihiya pa siya... Maputi siya, may hitsura din naman or cute pero di naman mukhang matalino kasi mukha siyang inosente...

"Good Morning po sa inyong lahat... Ako po si Ezekiel... Kiel ang nickname ko at galing po ako sa public school. Sana po maging friends ko kayong lahat..." Nakangiti niyang sabi na medyo nahihiya.

Pagkatapos nun ay pina-upo na siya ni Sir Alba...

Lumipas ang ilang oras at lagi lang mag-isa ang bago naming kaklase at lagi lang siyang nagsusulat...

"Ay... Galing public school hahahha." Natatawang sabi ni Jaren.

"Dagdag lang yan sa klase natin..." Sabi ko naman.

Kapag break time ay kasama ko lagi si Jaren at Carla dahil sila ang pinaka-close ko sa school...

Dumating ang break time at di kami lumabas nila Carla sa room dahil lagi siyang may dala na sandwich o kahit anong foods tapos binibigyan kami...

Naiisip ko nga may gusto pa sa akin si Carla kaya ganun siya...

Umalis lahat ng classmates namin papuntang canteen... Napansin namin na di rin lumabas sa room ang bago naming kaklase...

"Guys... Mag-isa lang siya hahahha kukulitin ko..." Natatawang sabi ni Jaren.

"Gago ka talaga pre..." Sabi ko naman.

Pumunta si Jaren sa bago naming kaklase na nagsusulat...

"Ehem! Ano yang ginagawa mo?" Tanong ni Jaren sa bago naming kaklase.

"Nagle-lettering po..." Nakangiti niyang sabi.

"Patingin naman ako..." Sabi ni Jaren at kinuha niya yung papel.

"Wow ganda naman nito!" Sabi ni Jaren habang nakatingin sa papel.

"Luke... Carla... Tingnan niyo o may talent siya ang ganda..." Sabi ni Jaren at pinakita niya sa amin ang gawa ng bago naming kaklase.

Nakita ko ang papel... Basic lang yung gawa niya pero maganda naman... Ang naka-sulat... "Live to Glorify..."

"Di naman maganda basic lang sakin yan..." Natatawa kong sabi.

"Sabagay... Magaling ka kase..." Sabi naman ni Carla.

"Balik mo na nga ito sa kanya... Basura lang to eh hahahah..." Tumatawa kong sabi.

Binalik nga ni Jaren ang papel at mukhang nalungkot ang bago naming kaklase... Well... Wala naman akong pakealam sa nararamdaman ng iba...

Pagkatapos ng araw na iyon ay tuloy-tuloy lang ako sa pag-aaral at kapag gabi naman ay lumalabas ako para maghanap ng matitikman...

Ganun ang lifestyle ko... Masaya naman pero minsan parang may kulang pa din sakin at hindi ko alam kung ano iyon...

Dumating ang araw na nagpagawa ng project ang teacher namin... Gumawa daw kami ng art sa illustration na one half at kahit anong medium ay pwede...

Duo daw yun at si Carla ang partner ko. Ok lang naman at may kapalit naman yun eh at alam niyo na kung ano...

Kaya naman masaya ako dahil easy lang yun para sakin hahahah...

"Luke... Drawing mo naman ako... Please di ako marunong eh..." Sabi sa akin ni Jaren.

"Tol manigas ka hahahahha." Tumatawa kong sabi.

Ano siya? Bahala siya walang project buti sana kung ako magkaka-grade...

Bumusangot ang mukha ni Jaren pero nagtaka ako at ngumiti din siya bigla ng malaking-malaki...

"Alam ko na kung kanino ako makikipag-partner hahahah." Tumatawang sabi ni Jaren at umalis na siya.

Tuwing umuuwi ako sa bahay ay ginagawa ko yun... Acrylic ang medium ko at talaga namang ginandahan ko. Pininta ko ang mukha ni Jose Rizal...

Alam ko na wala nang mas gagaling pa sa ginawa ko sa room hahahha kaya naman exited akong ipasa iyon...

Dumating ang araw ng pasahan at bago ibalik ni ma'am ang mga gawa namin ay sinasabi niya muna ang grades...

"Luke and Carla... You two got 100 in this project..." Sabi ni ma'am at binalik niya ang gawa ko.

Nakangiti kami ni Carla na kinuha yun...

"Wow Luke! Grabe ka naman nahiya ang gawa namin!" Sigaw nung kaklase ko nung nakita niya ang gawa ko.

Nginitian ko na lang sila... Binigay lahat ng gawa at mukhang kami lang ang naka-100...

"Class... Bukod kay Luke meron ding isa na nakakuha ng 100." Sabi ni ma'am.

What the fuck!!! Siguraduhin niya na ka-level ko ang gawa niyan at 100 binigay niya...

"Jaren and Ezekiel please get your work."

Tumayo sila at na-curious ako kung ano ang gawa nila at naka-kuha sila ng 100 points sa project...

Nahihiya pa yung bago naming kaklase nang ipakita niya yun...

Charcoal painting ang medium niya...

Mukha ni Jesus Christ yun at realistic ang gawa niya... Inaamin kong maganda nga talaga...

"Wow! Grabe mukhang picture hindi naman yata drawing yan eh..." Sabi ng isa naming kaklase.

"Mga halimaw kayo hahhaha." Sabi naman nung isa.

"Jesus yung gawa mo kaya 100 binigay ni ma'am." Sabi ko na lang.

"Wews hahahah bitter." Tumatawang sabi ni Jaren.

Tinitigan ko na lang ng masama si Jaren. Black and white naman yun eh mas mahirap ginawa ko!

Na-bad trip ako dahil dun... Magaling din pala sa arts yung transferee...

Nalaman ko na lang na binayaran pala ni Jaren yung transferee ng 1000 kaya naging partner niya at yun nga magaling pala talaga mag-drawing yung taong yun...

Simula nun ay lalong naging masama ang tingin ko doon sa transferee...

Ewan ko pero nakakainis at we're on the same level! Pero di naman yun mukhang matalino at di naman siya sikat. Wala namang magkaka-gusto dun sa lalakeng yun...

Isang araw may pa-contest sa school at poster making yun... Malaki ang cash prize pero taon-taon na akong nananalo dun kaya nagkakapera ako kahit malaki naman allowance na binibigay sakin...

Pero may tinik sa dibdib ko...

Yung transferee kainis! Magaling din sa arts... Pero di ko alam kung black and white lang kaya niya...

Nagsimula ang contest at ginandahan ko ang gawa ko... Syempre maraming nag-cheer sa akin at sikat ako sa school...

Makulay, puno ng subjects at sigurado akong may pwesto na ako...

Tumingin ako sa gawa nung ezekiel at maganda din sa kanya kaya napalunok ako dahil may chance...

Pero hindi! Hindi yun manananlo!

Nung sinabi ang announcement ng mananalo ay kabadong-kabado talaga ako at pinagpapawisan...

"Ano Luke? Kinakabahan ka at ang ganda ng gawa ni Ezekiel hahahah." Tumatawang sabi ni Jaren.

"Gusto mong masapak?" Inis kong tanong.

Nanahimik si Jaren at nagpipigil lang ng tawa...

Nakinig na lang ako sa announcement ng mc blah blah blah...

"Our year's winner on poster making contest is from 4th year department!" Sabi nung mc.

So yun kabadong-kabado ako...

Humihiyaw ang mga tao lalo na yung mga babae at sinasabi ang name ko pero kinakabahan pa din ako...

"Go on stage Ezekiel!" Sigaw ng mc.

Di ako makapaniwala... Natalo ako...

Nag-walk out ako at nakatitig sa akin ang mga tao... Susundan dapat ako ni Carla pero binilisan ko ang lakad...

Nakakainis! Nakaka-bwisit lang!!!

Ngayon lang may tumalo sa akin at isa pa yung transferee... Sa totoo lang di ko naman iniisip ang cash prize eh...

Yung dangal! Yung title na ako ang pinaka-magaling! Yun ang gusto ko!

Nag-mukmok na lang ako sa rooftop ng school... Siguro mga tatlong oras akong nandun at bwisit na bwisit ako...

Nang lumamig ang ulo ko ay bumaba ako para bumili ng softdrinks sa canteen at nauuhaw na ako...

Napadaan ako sa hallway at may nariinig akong mga boses...

"Please po ibalik niyo sakin..." Boses ng taong mangiyak-ngiyak.

"Hahahah sa amin na ito!" Tumatawang sabi ng lalake.

Sumilip ako sa isang corner at nakita ko si Ezekiel pati mga college students... May kinuha silang sobre kay Ezekiel...

"Parang-awa niyo na po kailangan ko po yan ibalik niyo na po!" Sabi ni Ezekiel.

"Di na namin ito babalik! At yang trophy mo basura yan!" Sabi nung lalake.

Kinuha nila kay Ezekiel ang trophy at ibinato niya ito... Nakita kong nahati yun sa dalawa...

Umalis yung mga lalake dala ang cash prize ni Ezekiel...

Umupo na lang sa hallway si Ezekiel at umiiyak siya...

Di ko alam kung bakit... Bully din ako pero parang may kirot sa puso ko...

Lumapit ako kay Ezekiel at umupo ako sa tabi niya...

"Nakita ko yung nangyari... Hayaan mo na yun!" Sabi ko sa kanya.

Umiiyak siya at tumingin siya sa akin...

"Importante yun eh..." Sabi niya habang humihikbi.

Kinuha niya ang nasirang trophy at niyakap niya...

"Tapon mo na yan! Nasira na eh..." Sabi ko sa kanya.

Umiling-iling lang siya...

"Matutuwa sana si papa kapag nakita niya ito... Kaso sira na... Tatago ko na lang..." Umiiyak niyang sabi at para siyang inosenteng bata.

Parang kumirot ang puso ko... Di ko alam... Di ko maintindihan...

"Tahan na... Kinuha ba nila cash prize na napanalunan mo?" Tanong ko.

Tumango lang siya sakin...

"Kailangan ko yun eh... Pang tuition ko sana..." Sabi niya habang humihikbi.

Parang lalo akong nakonsensiya...

Kailangan pala niya yung pera. Kapag ako ang nanalo i-pang gagala ko lang naman yun...

Galing nga pala siya sa public school kaya mukhang wala silang kaya sa buhay...

"Hahanap na lang ako ng ibang paraan..." Malungkot niyang sabi.

"Kumain ka na ba?" Tanong ko.

Umiling-iling siya... Di ko alam kung bakit pero parang gusto ko siyang kilalanin... Parang good influence siya sa akin...

"Halika... Libre na kita..." Sabi ko at nginitian ko siya.

"Talaga?" Paninigurado niya.

Tumango lang ako sa kanya at yun na nga ang nangyari... Pumunta kami sa canteen at kumain kami...

Nag-usap kami ni Ezekiel... Tama nga ako... Mahirap lang siya kaya kailangan niya yung cash prize para daw hindi na mahirapan papa niya sa pagbayad ng tuition niya...

Matalino pala siya at top student nga siya sa dati niyang school kaya nilipat siya ng papa niya sa private...

Mabait na estudyante si Ezekiel...

Mabait pala siyang tao at mukha siyang inosente...

Simula nun ay nagbago ang tingin ko kay Ezekiel... Inis ako sa kanya lalo na nung umpisa pero nagbago ang tingin ko dahil sa kabaitan niya...

Pagpasok ko sa school kinabukasan ay napa-aga yata ako... Wala pa kasing mga tao... Pumasok kaagad ako sa room at nakita ko si Ezekiel na nakatalikod at nakaharap lang siya sa bintana ng room...

Mukhang may ginagawa siya kaya lumapit ako para silipin yun...

"Ano yan?" Tanong ko sa kanya.

Mukhang nabigla siya dahil hindi niya alam na may tao...

Lumingon siya sa akin at ngumiti lang siya... Napansin ko lang na sweet pala siya ngumiti...

"Good Morning Luke... Nagpi-paint lang ako..." Nakangiti niyang sabi.

Kumuha ako ng upuan at nilagay ko sa harapan niya... Umupo ako at tinitignan ko lang siya habang nagpipinta...

"Bat nga pala ang aga mo?" Sabay naming tanong.

Natawa na lang siya... Siya na rin ang unang sumagot...

"Hhmmm... Malayo bahay namin kaya ayokong ma-late." Nakangiti niyang sabi.

"Ikaw naman bat ang aga mo?" Tanong pa niya.

"Wala trip ko lang hahahah." Sabi ko.

May times talaga na maaga ako pumasok pero minsan late din ako depende sa trip ko...

Tumingin ako sa ginagawa niyang painting...

"Para saan naman yan?" Tanong ko.

"Hhhmmm... Basta mamaya malalaman mo..." Sabi niya habang nagsasaw-saw ng pintura.

Tumitig na lang ako sa kanya...

Halatang masaya siya sa ginagawa niya at nakangiti pa siya... Mukha nga talaga siyang mabait...

Hinugasan niya ang paint brush at sinawsaw niya naman sa itim na pintura... Nag-lettering siya... Ang ganda ng pagkaka-sulat ng letters...

Tinupi niya ang papel sa gitna at nagmukha yung card na may painting na iba-ibang colors...

"Ito na Luke... Tapos na ako..." Sabi ni Ezekiel at inaabot niya sa akin ang card.

Kinuha ko iyon at binuklat ko... Nabasa ko yung lettering na ginawa niya.... "Thank you" ang naka-sulat doon...

"Para sa akin to?" Nagtataka kong tanong.

Tumango lang siya sa akin...

"Ang ganda... Bakit ginawan mo ako?" Tanong ko pa.

"Nilibre mo kasi ako ng lunch kahapon at gusto ko rin sana maging friends tayo... Bukod kay Jaren ikaw pa lang ang kumaka-usap sakin..." Nakangiti niyang sabi.

Sabagay... Wala naman talagang pakelam ang iba kong classmates dahil nga transferee siya...

"Sige... Pwede tayong maging friends." Sabi ko naman.

Ngumiti siya at mukhang masaya siya...

"Salamat ulit Luke..." Nakangiti niyang sabi sa akin.

Parang sobrang saya niya na pumayag akong maging friend siya... Well ang swerte niya dahil kakaunti lang naman ang kaibigan ko kahit sikat ako...

"Wait nga... Crush mo ba ako?" Natatawa kong tanong.

"Huh? Hala hindi po! Hindi po ako bading!" Gulat niyang sabi.

"Talaga? Hahahah pano yan nagkaka-gusto ako sa lalake... Gusto mo pa rin ba ako maging friend?" Natatawa kong tanong sa kanya.

Hindi ko alam kung bakit... Nasabi ko sa kanya na nagkaka-gusto din ako sa lalake minsan... Hindi yun alam nila Jaren lalo na ni Carla...

Tumahimik lang si Ezekiel at nag-pout ang lips niya at parang nag-iisip siya...

Mukha siyang bata... Cute siya...

"Oo naman po! Gusto pa din kita maging kaibigan kasi mabait ka naman..." Nakangiti niyang sabi.

Nabigla ako... Sa kanya ko lang kasi sinabi pero parang wala lang sa kanya yun. Ayos lang sa kanya... Kung alam niya lang na malibog ako...

Naisip kong pagtripan siya... Mukha pa siyang walang karanasan kaya mukhang jackpot ako ngayon...

"Hhhmmm... Gusto mo ba makaranas ng heaven?" Tanong ko kay Ezekiel.

"Oo naman po!" Mabilis niyang sagot.

Napaisip ako... Gusto niya rin akong matikman? Ang akala ko di siya bading... Nagkaka-gusto rin kaya siya sa lalake?

"Sure ka gusto mo?" Tanong ko ulit.

"Syempre naman po..." Nakangiti niyang sagot.

Lalo akong nalibugan sa kanya... Tumaas bigla ang sex drive ko... Yari sa akin to mamaya...

Lumapit ako sa kanya at dinakma ko bigla ang pagkalalake niya...

Nagulat siya at napa-atras...

"Hala! Bakit mo ginawa yun? Magagalit sa akin si papa..." Bigla niyang sabi.

Naguluhan tuloy ako... Kanina lang sabi niya gusto niya ako matikman tapos biglang ayaw niya...

"Akala ko ba gusto mo ng heaven?" Tanong ko ulit at tinaas ko ang isa kong kilay.

"Oo nga... Gusto ko makita si Papa God." Sabi naman niya.

Nagpipigil na lang ako ng tawa hahahahha...

"Hahahahah." Bulalas ko.

Kumunot ang noo niya... Halatang naiinis siya...

"Anong nakakatawa sa sinabi ko?" Bigla niyang tanong.

"Hahahah wala! Never mind..." Natatawa kong sabi.

Akala ko naman pareho kami ng iniisip hindi pala... Tama nga ako hindi madumi ang isip niya... Inosente pa siya...

"Ehem! Sorry nga pala at dinakma ko yung pagkalalake mo... By the way salamat dito sa card." Sabi ko sa kanya.

"Wala yun..." Nakangiti niyang sabi.

"Matanong lang kita Ezekiel... Nagustuhan mo ba yung pagdakma ko sa ano mo..." Sabi ko at nginuso ko at pagkalalake niya.

"Hala hindi! Masama yun sabi ni papa!" Bigla niyang sabi.

Ngumiti na lang ako... Tama nga... Inosente pa siya... Mukhang conservative...

Medyo nagbago ang timpla ng mukha ko at umiwas ako ng tingin... Mayroong sumagi sa isipan ko... I wish that I can be so innocent like him... But I'm not...

May narinig akong nagbukas ng pinto at dumating na pala ang iba kong mga kaklase...  Bumalik na ako sa upuan ko at si Ezekiel naman ay may lettering na naman yatang ginagawa...

Dumating na lahat ng classmates ko at pati na rin ang teacher namin...

Nakaka-bored makinig sa paulit-ulit na mga lesson... Minsan may mga tinuturo na hindi naman significant at hindi mapapakinabangan sa future pero siyempre dahil estudyante ako kailangan ko pa rin makinig...

"Class... Gusto ko na sabihin niyo isa-isa ang pangarap niyo sa buhay..." Sabi ng teacher namin.

At ayun nga nag-ikot siya at inisa-isa kaming lahat... Siyempre ayon may engineer, doctor, teacher at blah blah blah blah blah...

Ako naman ang tinanong ng teacher namin at sumagot ako...

"Pangarap kong magkaroon ng pangarap..." Sabi ko.

Napatitig sa akin ang lahat...

"At bakit naman Luke? Please elaborate..." Sabi ni ma'am.

"I just want to seek my own happiness and know my true self..." Sabi ko na lang at umupo na ako.

Bakit kasi kailangan pang magtanong ng magtanong kainis... Totoo naman eh wala akong pangarap dahil nasa akin na ang lahat... Ano pa bang hihilingin ko diba? Kaso minsan ramdam ko na may kulang... Minsan ramdam ko pa din na hindi ako kumpleto...

Nag-ikot pa ang teacher namin... Siguro wala lang itong magawa o tinatamad magturo kaya ganyan kainis eh! Sayang pinapa-sweldo sa kanya hahahha...

Pumunta naman si ma'am kay Ezekiel at siya naman ang tinanong...

"Ezekiel ano naman ang pangarap mo sa buhay?" Tanong ni ma'am.

Tumayo siya at...

"Pangarap ko pong maging pari..." Nakangiti niyang sabi.

Nagtawanan lahat ng nga kaklase ko at pati na rin ako natatawa din...

"Quiet class! Walang nakakatawa..." Sabi ni ma'am.

Tumahimik naman lahat at bumalik na ang tingin ni ma'am kay Ezekiel...

"Pari talaga? Bakit?" Tanong ni ma'am.

"Opo ma'am... Gusto ko pong maglingkod sa Diyos..." Sabi ni Ezekiel at mukhang masaya pa siya.

"Pangarap mo pala ang maging priest so parinig nga ng isang prayer." Nakangiting sabi ni maam.

"Sige po pero tayo po muna lahat."

Tumayo lahat ng mga kaklase ko pati na rin ako at nakatitig lang kami kay Ezekiel... Pagkatapos mag-sign of the cross ay nagdasal na si Ezekiel...

"Crux sacra sit mihi lux...Non draco sit mihi dux. Vade retro satana... Numquam suade mihi vana. Sunt mala quae libas... Ipse venena bibas..."

Pagkatapos ng dasal ay nag-sign of the cross na lang siya...

"Ano yun pre?" Tanong ni Jaren sa akin.

Di na lang ako sumagot at di ko rin maintindihan ang dasal ni Ezekiel...

"Anong dasal yun Ezekiel?" Tanong ni ma'am.

"Latin prayer po... Vade retro satana."

Umupo na lang kaming lahat at para bang ang weird niyang tao... May iba pa siyang language na ginamit sa pagdadasal eh ako nga hindi nagdadasal...

Ngumiti na lang si ma'am at tinapos na ang interview niya... Grabe... Hahahha di ko akalain na gusto pala ni Ezekiel ang maging pari...

Natatawa din talaga ako... Siguro kapag nakatikim to si Ezekiel hindi na nito papangarapin ang maging pari...

Hanggang natapos ang isang quarter sa school... Kinakabahan ako ng i-paskil sa bulletin board ang top ten...

Araw ngayon ng kuhaan ng card kaya walang pasok...

Lumapit ako sa bulletin board...

Nabigla na lang ako ng mabasa ko na top 2 na lang ako at ang top 1 ngayon ay si Ezekiel... Gusto kong magalit pero malinaw naman na matalino rin talaga siya at kailangan niya rin yun...

Point 2 lang naman ang lamang at isa pa naniniwala rin ako na grades does'nt measure your intelligence...

Ngayon lang may tumalo sa akin at sa pangalawang pagkakataon ay si Ezekiel na naman ang tumalo sa akin...

Medyo hindi na ako nagalit dahil wala namang pakealam ang parents ko dahil puro maid lang namin ang kumukuha ng card ko...

Nung bigayan ng card ay kasama ko ang maid na kinuha yun at nagpa-iwan na lang ako sa school dahil wala naman akong ginagawa...

Dahil isa ako sa pinag-kakatiwalaang student ay inutusan na lang ako ng adviser namin na papirmahin ang mga kukuha ng card...

Nagtaka ako nang makita ko si Ezekiel at wala siyang kasama na parent or guardian man lang...

"Ezekiel! Congrats... Ikaw ang top 1 ngayon and this is the first time na may pumalit kay Luke." Sabi ni ma'am na nakangiti.

Nagtaka si Ezekiel at mukhang hindi siya makapaniwala...

"Totoo po?" Gulat niyang tanong.

"Actually point 2 lang ang lamang niyo." Sabi naman ni ma'am.

Ngumiti na lang si Ezekiel...

"Hhmmm... Mamaya samahan kita sa bulletin board kung gusto mo..." Sabi ko naman.

"Sa...salamat..." Sabi niya sa akin.

Natahimik kami at nagsalita na lang si Ezekiel...

"Hhmmm... Ma'am yung card ko po kukunin ko na po..." Sabi ni Ezekiel.

"Ezekiel... Bakit wala kang guardian?" Tanong ni ma'am.

"Wala po si papa eh..." Sabi naman niya na mukhang malungkot.

"Sorry but you can't get it without a gurdian... Sayang naman at top 1 ka pa naman." Sabi ni ma'am.

Nalungkot ang mukha ni Ezekiel...

Parang nalungkot din ako... Buti pa pala ako may maid na kumukuha ng card. Naka-alis na yung maid eh...

May naisip akong paraan...

"Hhmmm... Ma'am matanong ko lang naman. Bakit di po kayo nagbibigay ng card kapag walang guardian?" Tanong ko sa kanya.

"Kasi dapat may consent yun... Dapat alam ng parent..." Sabi ni ma'am.

"Eh mabait naman po si Ezekiel baka naman po pwedeng pagbigyan niyo naman po kahit ngayon lang..." Pakiki-usap ko.

Hindi ko alam kung bakit nakiki-usap ako ngayon kay ma'am... Pero isa lang ang nasa isip ko... Kailangan ko itong gawin...

Tumitig sa akin si ma'am at...

"Pero kasi..." Di ko na siya pinatapos at...

"Ma'am please..." Sabi ko at nginitian ko na lang siya.

Huminga ng malalim si ma'am at...

"Ok sige! Ngayon lang to ah?" Sabi ni ma'am.

"Ta...talga po?" Di makapaniwalng tanong ni Ezekiel.

"Oo pumirma ka na at baka magbago pa ang isip ko..." Sabi ni ma'am.

Masayang pumirma si Ezekiel at kinuha na namin ang card...

Umalis na din ako dun at sinamahan ko si Ezekiel sa bulletin board...

Nung una ay ngumiti siya nung nakita niya ang top ten pero kalaunan ay nalungkot din siya...

"Bakit Ezekiel? May problema?" Tanong ko sa kanya.

"Sorry Luke..." Malungkot niyang sabi.

"Huh? At bakit naman?" Tanong ko din sa kanya.

"Kasi ako pala unang pumalit sa pwesto mo... Baka galit ka..." Nakayuko niyang sabi.

"Hahahah hindi ako galit... Malay mo mapalitan kita next quarter kaya mag-aral ka pa rin ng mabuti... At isa pa di kita tutulungan makuha card mo kung galit ako..." Nakangiti kong sabi sa kanya.

Napatingin siya sa akin at...

"Oo nga pala... Maraming salamat sa pagtulong mo Luke! Paano ako makakabawi... Hiling ka lang sa akin at kapag kaya ko ibibigay ko..." Nakangiti niyang sabi sa akin.

Naisip ko... Gusto ko siyang matikman pero alam kong masama iyon kaya minabuti kong tumahimik...

"Hmmm... Wag na ok lang yun." Sabi ko sa kanya.

"Basta kapag kailangan mo ng tulong sabihan mo ako kaagad... Tutulungan din kita sa susunod..." Nakangiti niyang sabi sa akin.

Ngumiti na lang ako sa kanya at mabait talaga siyang tao...

"Paano? Alis na muna ako... May kailangan akong puntahan..." Sabi niya sa akin.

"Sige bye na..." Sabi ko sa kanya.

Tumakbo na siya palayo dala ang card niya at mukhang masayang-masaya talaga siya...

"Bye na din Luke! Thank you ulit... Matutuwa ang papa ko sayo..." Sabi niya sa akin.

Lumabas na siya ng gate at di ko na siya nakita...

Masarap din pala sa pakiramdam ang tumulong sa mga tao...

Umalis na din ako at naghahanap ako ng lalake o babaeng makaka-talik ko ngayong araw...

Pigilin ko man ang sarili ko pero hindi ko kaya... Hinahanap-hanap ng katawan ko ang sarap ng sex...

Nakahanap naman ako ng lalake sa mall... Matangkad siya at maputi...

Gwapo at mukhang nasa 20 na siya pero wala akong pake basta malinis tingnan ay ok na sa akin...

Nag-motel na kami at yun nga may nangyari sa amin...

Nung nakatulog siya ay naligo na agad ako at umalis... Hindi ko na inaalam ang pangalan ng nakaka-sex ko...

Lumipas ang ilang araw at nung umuwi ako sa bahay ay may nangyaring hindi maganda...

Lumapit ako sa papa ko para magmano pero nagulat ako ng bigla niya akong sampalin ng malakas...

Napatitig ako sa kanya at balot ako ng pagtataka...

"Para saan po yun papa?" Nagtataka kong tanong.

Tumayo siya sa sofa at halatang galit na galit siya... Si mama naman ay umiiyak kaya hindi ko alam ang nangyayari...

"Wala kaming anak na demonyo!!!" Sigaw ni papa at sinikmuraan niya na lang ako bigla.

Napa-upo ako sa sobrang sakit at gulong-gulo pa din ang isip ko sa nangyayari kay papa...

"Hindi kami nagpalaki ng hayop!!!" Sigaw ni papa at tinadiyakan niya naman ako sa mukha kaya napahiga ako.

"Tama na maawa ka sa anak mo!" Umiiyak na sigaw ni mama.

"Paano ako maaawa sa baklang to?!!!" Sigaw ni papa at pinagta-tadiyakan niya ang katawan ko.

Nag-umpisa nang tumulo ang mga luha ko kaya mas masakit sa akin ang mga sinasabi ni papa kesa sa pambubugbog niya sa akin...

"Patayin niyo na lang po ako!!!" Mariin kong sigaw.

Lalo akong pinagsi-sipa ni papa at kumuha siya ng yantok at yun naman ang hinahataw niya sa akin...

Nakatulog ako nung araw na yun at nagising na lang ako na puno ng sugat at mga pasa ang buo kong katawan...

Hindi ako maka-galaw at tumutulo lang ang mga luha ko...

Ang sakit... Hindi yung katawan ko kundi yung mga sinabi ng papa ko. Wala siyang alam... Hindi niya alam ang lahat...

Nabalitaan siguro nila na naghahanap ako ng lalake o di kaya ay babae tuwing gabi at nakiki-pag talik sa kung kani-kanino...

Oo nga madumi ako... Oo gago ako...

Pero hindi naman nila alam eh... Hindi ko kayang pigilin ang sarili ko na huminto...

Kung alam lang sana nila ang dahilan kung bakit ganun ako...

Halos isang linggo din akong nagpagaling sa bahay at umalis na naman si papa at mama dahil may business trip sila...

Nabalitaan ko sa katulong namin na isa pala sa naka-sex ko ay empleyado ng company ni papa kaya nasumbong ang ginagawa ko...

Nag-text sa akin si Carol at Jaren at nag-aalala na daw sila kung bakit absent ako...

Hindi ako nag-reply at wala na akong pakealam sa kahit na sino...

Nag-iisa ako... Hindi ko alam kung kanino ako lalapit, kung saan ako pupunta... Ang sakit... Wala man lang akong mapag-sabihan... Wala man lang nakaka-intindi sa akin...

Kahit masakit ang katawan ko ay pinilit kong bumangon at umalis ako ng bahay...

Naglakad-lakad ako at umiiyak ako...

Iniinda ko ang sakit na binibigay sa akin ng mundong ito... Lagi naman talaga akong mag-isa... Wala namang makaka-intindi sa akin...

Napadaan ako sa simbahan... Hindi ko alam kung bakit pero dala na rin siguro ng wala akong makapitan ay parang gusto kong magdasal sa loob...

Parang hinahatak ako ng simbahan...

Pero nakakahiya... Nakakahiyang lumapit sa harapan ng Diyos ang taong kasing dumi ko...

Sabi nila mapagpatawad daw ang Diyos kaya pinilit ko na ring pumasok sa loob ng simbahan...

Iba ang ambiance... Alam ko na nakapasok lang ako dito nung bininyagan ako at nung nag-first communion ako...

May mga taong naka-luhod... Nagdadasal sila...

May mga nakatingin naman sa akin at puro pasa ang mukha at katawan ko...

Umupo ako sa may bandang likod at magsisimula na pala ang misa...

Napatingin ako sa pari at nakita ko ang mga lalakeng naka-suot ng sutana at mga sakristan yata ang tawag sa kanila...

Nabigla ako... Napatitig ako sa sakristan na may hawak ng cross...

Tinitigan ko siya... Tama! Kilala ko siya... Si Ezekiel ang may hawak ng malaking cross...

Namangha ako sa hitsura nila...

Napaka-banal ng anyo nila... Hindi ko alam na ganito pala sa simbahan...

Tinititigan ko lang si Ezekiel habang naglalakd sila palapit sa altar at kumakanta naman ang mga choir...

Ang ganda ng mga boses nila...

Naninindig ang mga balahibo ko...

This is the first time that I feel safe...

Nagsimula ang misa at nakatitig lang ako sa altar pati kay Ezekiel na inaasikaso ang pari...

Nakinig ako sa unang pagbasa lalo na sa gospel ng pari... Marami akong natutunan sa sinabi ng pari...

Hanggang sa dumating na ang pagbibigay ng ostiya...

Nakapag-first communion naman na ako kaya pumila na din ako...

Nakita ko si Ezekiel na katabi ng pari at may hawak siyang silver na parang plato na ewan...

Lumapit ako at ako na ang kasunod...

Napansin ako ni Ezekiel at mukhang napansin niya ang mga pasa sa mukha ko kaya nagtaka siya... Pero nginitian niya din ako...

Di ko namalayan na ako na pala ang kasunod...

"Katawan ni Kristo..." Sabi ng pari.

Nakatunganga lang ako at hindi ko alam ang gagawin ko...

"Luke... Sabihin mo Amen..." Nakangiting sabi sa akin ni Ezekiel.

Sinunod ko na lang siya...

"Amen..." Sabi ko at isinubo sa akin ng pari ang ostiya.

Bumalik ako sa upuan ko... Wala palang lasa ang ostiya pero may kakaiba akong nararamdaman...

Parang nagkaroon ako ng hope...

Lumuhod ako sa simbahan at nagdasal ako... Ang totoo ay hindi ko alam kung paano ko sisimulan...

"Lord... Nakakahiya... Ngayon lang ako lumapit sa inyo at ang totoo niyan ay hindi ko pa alam kung paano magdasal. Pero Diyos Ama sabi nila mapagpatawad ka daw... Humihingi po ako ng gabay at kapatawaran... Parawad po sa mga pagkakasala ko... Tulungan niyo po ako dahil hindi ko alam ang gagawin ko... Ayoko na pong mag-isa..." Sabi ko at napatulo na lang ang luha ko.

Natapos akong magdasal at natapos na din ang misa... Pakiramdam ko ay naging maaliwalas ako...

Lumabas ako ng simbahan... Aalis na sana ako nang bigla na lang may tumawag sa akin...

"Luke! Luke sandali lang..." Lumingon ako at nakita ko si Ezekiel.

Nakasuot pa din siya ng itim na sutana...

"Ano yun?" Tanong ko sa kanya.

"Hmmm... Antagal mo nang hindi pumasok... Nag-aalala na kaming mga classmates mo. Pwede ba tayong mag-usap?" Nag-aalala niyang sabi.

Napatitig ako sa mga mata niya...

Nakakita ako ng pag-aalala... First time akong nakakita ng taong nag-aalala para sa akin...

"Sige..." Sabi ko na lang.

Umupo kami ni Ezekiel sa may hagdanan sa labas ng simbahan...

"Hmmm... Di ko alam na sakristan ka pala Ezekiel." Sabi ko sa kanya.

"Sabi ko naman sa inyo eh... Pangarap ko talaga maging pari." Nakangiti niyang sabi sa akin.

Napangiti na lang din ako...

"Hmmm... Bakit nga pala marami kang pasa sa mukha at bakit antagal mong hindi pumasok?" Nag-aalala niyang tanong.

Once again... Nakitaan ko na naman ng pag-aalala ang mga mata niya...

"Mapagkakatiwalaan ba kita? Wala bang ibang makaka-alam?" Seryoso kong tanong sa kanya.

"Siyempre naman! Ikaw nga lang kaibigan ko sa school eh..." Nakangiti niyang sabi.

"Baka kasi mag-iba ang tingin mo sa akin kapag sinabi ko..." Alangan kong sabi sa kanya.

"Hhmmm... Nangangako ako.. Hindi magbabago tingin ko sayo..." Seryoso niyang sabi sa akin.

Napatahimik ako... Wala naman sigurong masama kung magtiwala ako kahit isang beses lang...

"Kung di mo kayang mag-kumpisal sa pari, sa akin ka na lang mag-kumpisal... Magtiwala ka sa akin Luke. Safe sa akin ang problema mo..." Nakangiti niyang sabi sa akin.

Kita ko sa mga mata niya na totoo ang mga sinasabi niya...

Huminga ako ng malalim...

"Nabugbog ako ng papa ko..." Mahina kong sabi.

"Huh? Talaga? Bakit? Anong ginawa mo? Masama yun! Masama manakit ng tao!" Gulat niyang sabi.

"Di ko naman siya masisi... Dapat lang naman yun kasi nalaman niya na nagkaka-gusto ako sa lalake... Bisexual ako at yun ang dahilan kaya nasaktan ako ni papa..." Naiiyak kong sabi.

"Hindi!!! Masama yun!!! Masama manakit ng tao... Hindi ka niya dapat sinaktan kahit ano pa ang dahilan..." Nag-aalala niyang sabi sa akin.

"May masakit pa ba sayo? Kamusta na ang katawan mo? Ayos ka na ba?" Tanong pa niya na puno ng pag-aalala.

"Ayos na ako... Pag nawala na mga pasa ko ay papasok na ako..." Sabi ko na lang sa kanya.

Natahimik kami... Nakatitig lang sa akin si Ezekiel...

"May hindi ka pa sinasabi... Tama ba ako?" Tanong niya sa akin.

Tumingin na lang ako sa malayo...

"Nalaman ni papa na nakikipag-sex ako sa kung kani-kanino tuwing gabi..." Naluluha kong sabi.

"Huh? Bakit Luke? Anong dahilan at ginagawa mo yun?" Nag-aalala niyang tanong.

"I can't stop myself... Nakulong na ako sa lust... Hinahanap ko palagi ang sarap ng sex..." Umiiyak kong sabi.

Pinunasan niya ang luha ko gamit ang wrist niya dahil naka-suot siya ng sutana...

"Bakit? Paano nagsimula?" Nag-aalala niyang tanong sa akin.

Sinimulan kong i-kwento sa kanya ang lahat ng mga mapapait na nangyari nung bata pa ako. Sinimulan kong sabihin sa kanya ang pinag-ugatan ng impyernong dinaranas ko...

............

Mga 7 years old ako nung tumira ako sa bahay ng tita Esme ko... Nagkahiwalay si mama at papa nun at pareho silang may kinakasama kaya doon ako kila tita Esme tumira...

Mabait ang tita ko... Tatlo lang naman kaming nakatira sa bahay... Si tita, ang asawa niya na si tito Van at ang pinsan ko na si kuya Carlo...

16 na si kuya Carlo noon... Mabait ang pamilya nila. Masaya ako dahil tinuturing din nila ako na tunay na anak nila...

Parang papa ko na rin si tito Van at parang totoong kuya ko na ang pinsan ko na si kuya Carlo...

Magkatabi kami ni kuya Carlo sa higaan at nasa iisang kwarto lang kaming dalawa... Tinuturing niya ako na totoong kapatid kasi mag-isa lang naman siyang anak...

Tuwing umuuwi si kuya Carlo galing school ay lagi akong may pasalubong sa kanya kaya close na close kami...

"Luke... Nandito na si kuya..." Rinig kong boses ni kuya Carlo sa may pintuan.

Pinagbuksan ko ng pinto si kuya Carlo dahil ako lang ang nasa bahay...

Si tita Esme ay may negosyo sa bayan at kasama niya si tito Van na nagpapatakbo nun... Kami lang ni kuya Carlo ang naiiwan sa bahay kaya hinihintay ko siya galing school...

"Luke may pasalubong sayo si kuya..." Sabi ni kuya Carlo at binibigay niya sa akin ang isang supot.

Binuksan ko iyon at nakita ko ang box ng laruan na kotse-kotsehan...

Napayakap na lang ako bigla kay kuya Carlo dahil sa sobrang saya ko...

"Thank you po kuya Carlo..." Sabi ko habang nakayakap sa kanya.

"Wala yun! Ikaw ang baby brother ko eh kaya love kita..." Sabi sa akin ni kuya Carlo.

Natuwa ako sa pasalubong ni kuya Carlo ko... Napaka-bait ng kuya ko...

Nilaro ko ang kotse-kotsehan at si kuya Carlo naman ay busy sa paggawa niya ng project niya...

Narinig ko na lang si kuya Carlo na may kausap sa phone niya...

"Hello pre! Ano ba naman yan! Tulungan mo naman ako sa project natin... Matatapos na ito eh..." Sabi ni kuya Carlo sa phone.

"Bilisan mo... Dito ka na rin matulog sa bahay..." Sabi pa ni kuya Carlo.

Wala akong pakealam nun... Naglalaro lang ako ng kotse-kotsehan na binigay sa akin ni kuya Carlo...

Maya-maya ay may kumatok sa pinto at binuksan naman kaagad ni kuya Carlo iyon...

Kaklase niya yata ang bisita... Lalake siya... Matangkad at gwapo... Parehas sila ni kuya Carlo...

"Pre kanina pa kita hinihintay eh..." Sabi ni kuya Carlo.

"Sorry na-traffic hahahah." Sabi naman nung lalake.

Nagtataka ako at bihira lang naman kami magkaroon ng bisita...

"Kuya Carlo sino po siya?" Tanong ko bigla.

Napatitig sila pareho sa akin...

"Si kuya TJ siya... Classmate ko..." Sabi naman ni kuya Carlo.

Napatingin sa akin yung lalake at nilapitan niya ako... Tinitigan niya ako ng mabuti...

"Wow pre! Sino itong gwapong bata? Di ko alam na may kapatid ka pala." Namamangha niyang sabi sa akin.

"Pinsan ko yan... Mabuti pa atupagin mo na yung project natin..." Sabi ni kuya Carlo.

Gumawa sila ng project nila at ako naman ay naglalaro lang ng kotse-kotsehan ko nun...

Napapansin ko na panay ang sulyap sa akin ng kaklase ni kuya habang gumagawa sila ng project...

Di ko yun pinapansin... Wala akong pakealam dahil naglalaro lang naman naman ako...

Maya-maya ay bigla na lang may tumawag ulit sa phone ni kuya Carlo. Hindi ko narinig ang usapan at mukhang nagmamadali siya...

"Pre pinapapunta ako ni mama doon sa bayan... Kailangan natin magmadali..." Sabi ni kuya Carlo.

"Hhhmmm... Konti na lang naman ito. Kung gusto mo ako na tatapos... Punta ka na doon sa bayan." Sabi naman ni kuya TJ.

"Talaga? Sige pre salamat!" Sabi ni kuya Carlo at umalis na siya.

Kami na lang ni kuya TJ ang naiwan sa bahay... Di ko siya masyadong kilala. Kung kanina ay panay ang sulyap niya sa akin ay ngayon naman tinititigan na niya ako...

Di ko iyon pinapansin masyado dahil wala naman sa akin yun...

Hanggang sa magsalita siya...

"Psssttt... Anong pangalan mo?" Nakangiti niyang tanong sa akin.

"Luke po..." Sabi ko naman.

"Hhhmmm... Luke lapit ka dito dali may itatanong lang ako..." Sabi niya sa akin.

Lumapit na lang ako sa kanya at pina-upo niya ako sa tabi niya...

"Hhmmm... Luke madalas bang wala ang tito at tita mo pati si Carlo?" Tanong niya sa akin.

"Opo... Minsan po umaga na sila umuuwi..." Sabi ko naman.

"Ay ganun ba? So lagi kang mag-isa dito sa bahay?" Tanong ulit niya.

Tumango na lang ako sa kanya...

"Ang cute mo Luke... Nakakalibog ka." Sabi niya sa akin.

Nagtaka ako... Di ko alam ang salitang sinabi niya sa akin...

"Ano po yung nakakalibog?" Tanong ko sa kanya.

Nginitian lang niya ako... Parang may ibig sabihin yung mga ngiti niya...

"Bakit gusto mo malaman?" Tanong niya sa akin.

Hindi na ako sumagot... Parang kinabahan na lang ako bigla...

Tumunog ang phone niya at binasa niya iyon...

"Luke sabi ni kuya Carlo mo hindi daw sila makaka-uwi nila tito at tita mo kaya ako na lang magbabantay sayo..." Nakangiti niyang sabi sa akin.

Hindi na ako sumagot... Hindi ko siya kilala kaya medyo naiilang ako...

Ilang minuto din kaming walang kibuan hanggang sa dumilim sa labas dahil palubog na ang araw...

"Luke kumain ka na ba?" Tanong niya sa akin.

"Hindi pa po..." Sabi ko naman.

"Gutom ka na ba?" Tanong niya ulit sa akin.

Gabi na at wala pa sila tito tapos di rin ako nagmeryenda kaya medyo gutom na ako... Tumango na lang ako sa kanya...

"Wait mo ako ha? Bibili lang ako ng pagkain natin..." Sabi niya at lumabas siya sa bahay.

Mga ilang minuto ko rin siyang hinintay at wala rin akong magawa...

Pagbalik niya ay may dala siyang supot at ni-lock niya ang pintuan...

"Kuya bakit niyo po ni-lock ang pinto?" Tanong ko sa kanya.

"Baka kasi may pumasok at hindi pa uuwi si kuya Carlo mo..." Nakangiti niyang sabi sa akin.

Binuksan niya ang dala niyang supot at may tapsilog doon na dalawang order...

Tig-isa kaming dalawa...

Habang kumakain ay naka-titig lang siya sa akin...

"Ang sarap mo tingnan kapag kumakain ka Luke... Gusto mo ng itlog?" Nakangiti niyang tanong sa akin.

Tumango lang ako...Binigay niya sa akin ang itlog sa tapsi niya...

"Ikaw ha... Mahilig ka pala sa itlog. Pakain ko sayo itlog ko eh hahahah." Tumatawa niyang sabi.

Nailang ako... Di ko alam kung mabuti yung sinabi niya sa akin o hindi...

Nang matapos kaming kumain ay bumalik na siya sa paggawa niya ng project nila...

Lumipas ang ilang oras at natapos na din siya sa paggawa niya ng project nila...

"Luke... Kuha mo naman ako ng tubig please..." Sabi niya sa akin.

Kumuha ako ng malinis na baso at nilagyan ko yun ng tubig... Ini-abot ko iyon sa kanya...

Sa hindi inaasahan ay bigla na lang dumulas ang baso kaya natapon ang tubig...

Nabasa ang projects na ginagawa nila ni kuya kanina pa kaya bigla akong kinabahan at natakot...

Halatang may inis sa mukha si kuya TJ kaya lalo akong natatakot... Alam ko na mahirap ang ginawa nila...

"Ku...kuya... Sorry po hindi ko po sinasadya..." Mangiyak-ngiyak kong sabi.

Umiling-iling lang siya at...

"Tsk tsk tsk... Magagalit si kuya Carlo mo nito sa iyo..." Dismayado niyang sabi.

"Sorry po kuya..." Naiiyak kong sabi.

"Oh? Bakit naiiyak ka?" Tanong niya.

"Kasi galit po kayo sakin... Pati po si kuya Carlo magagalit sakin..." Sabi ko at maiiyak na ako.

Lumapit siya sa akin at hinawakan niya ang mga pisngi ko...

"Hindi ako galit sayo... Hindi rin magagalit si kuya Carlo mo..." Nakangiti niyang sabi.

"Pero po..." Sabi ko at pinigilan niya ako.

"Sshhh... Makinig ka... Di kita isusumbong." Nakangiti niyang sabi sa akin.

Tumitig na lang ako sa kanya at hindi ko siya maintindihan...

"Diba ayaw mo na magalit kami sayo? Ibig sabihin susundin mo lahat ng gusto ko." Nakangiti niyang sabi.

Tumango na lang ako at hinawakan niya ang ulo ko na parang aso...

"Good boy ka naman pala eh..." Sabi niya sa akin.

Parang medyo nawala ang takot at kaba ko dahil hindi naman siya mukhang galit sa akin...

"Halika Luke... Dun tayo sa kwarto ni kuya Carlo mo..." Nakangiti niyang sabi sa akin.

Sumunod na lang ako sa gusto ni kuya TJ para na rin hindi niya ako pagalitan... Pumasok kami sa kwarto namin ni kuya Carlo at ni-lock niya ang pintuan...

"Susundin mo lang ang ipapa-gawa ko Luke ha? Wala tayong magiging problema..." Nakangiti niyang sabi.

Tumango na lang ako tanda ng pagsang-ayon...

Tumabi siya sa akin at hinalikan niya ang leeg ko kaya napa-iwas ako bigla sa kanya dahil sa gulat...

"Kuya ano pong ginagawa niyo?" Kinakabahan kong tanong.

"Akala ko ba ayaw mo na magalit ako?!!!" Bigla niyang sigaw.

Nagulat ako kaya parang maiiyak ako at nanginginig ako sa takot...

Hinimas-himas niya ang hita ko at...

"Wag kang matakot... Maglalaro lang naman tayo... Wag ka ring magsusumbong kung ayaw mo na magalit si kuya Carlo mo..." Mahinahon niyang sabi habang hinihimas ang aking hita.

Nagpatuloy lang siya sa paghimas niya at dahan-dahan niyang itinaas ang shorts ko...

Nakikiliti ako ng hipuin niya ang hita ko na malapit sa singit...

Tinuloy na niya ang paghalik niya sa leeg ko... Medyo nakikiliti ako at mainit ang halik niya... Sa takot ko na baka magalit siya ay hinayaan ko na lang...

Naramdaman ko na dumidiin ang pagkaka-halik niya sa akin...

Tinigil niya ang paghalik sa leeg ko at unti-unti niyang hinubad ang suot kong sando... Tumambad sa kanya ang maputi at maliit kong katawan...

Pinahubad din niya ang shorts at brief ko nun kaya sumunod na lang ako...

"Hhmmm... Luke higa ka sa kama..." Seryoso niyang sabi.

Sinunod ko siya... Humiga na lang din ako sa kama at nakatingin lang ako sa kung ano ang gagawin niya...

Hinubad niya ang damit niya at tumambad sa akin ang matikas niyang katawan... Makinis siya at maputi...

Pumatong siya sa akin at itinaas niya ang mga kamay ko... Hinimod niya gamit ang kanyang mga labi ang kili-kili ko kaya nakikiliti ako... Sinunod niyang himurin ang leeg ko...

"Ang sarap mo Luke... Ang kinis ng katawan mo..." Seryoso niyang sabi.

Bumaba ang mga halik niya papunta sa maliit kong mga utong... Bigla akong napa-impit ng tawa dahil nakiliti ako...

Tinuloy niya lang yun at di ko maintindihan dahil parang nag-iiba ang pakiramdam ko... Hindi na ako masyadong nakikiliti pero nag-iinit ako at nagugustuhan ko ang ginagawa niya sa akin...

Maya-maya ay itinigil niya iyon...

Tumayo siya sa harapan ko at...

"Nagustuhan mo ba ang ginawa ko sayo Luke?" Tanong niya.

Tumango lang ulit ako sa kanya...

"Mabuti kung ganun... Anong mas gusto mo? Lollipop o ice cream?" Tanong niya at ngumiti siya na parang may ibig-sabihin.

"Hhmmm... Ice cream po..." Mahina kong sagot.

"Sige... May ipapagawa ako..." Nakangiti niyang sabi sa akin.

Unti-unti niyang tinatanggal ang kanyang sinturon...

Hindi ko alam kung ano ang gagawin niya pero parang na-exite ako nun...

Gusto kong makita ang pagkalalaki niya dahil hindi pa ako nakaka-kita nun maliban sa akin...

Binuksan niya ang butones ng shorts niya... Binaba niya ang zipper niya...

Pagkatapos nun ay hinubad naman niya ang shorts niya... Nabigla ako dahil may malaking naka-umbok sa brief niya... Pakiramdam ko ay tumatayo din ang pagkalalake ko nun kahit bata pa ako...

Nabigla ako nang hubarin niya ang brief niya dahil tumambad sa akin ang malaki at mahaba niyang ari...

First time ko makakita ng tuli na ari kaya naman nagulat ako sa laki at haba nung kanya... Parang kalahati yata iyon ng ruler...

Unti-unti siyang pumatong sa akin at kinakas-kas niya ang ari niya sa ari ko. Inaamin ko na nasasarapan ako at gusto ko ang ginagawa niya...

"Masarap ba Luke?" Tanong niya.

"Opo... Opo hhhmmm aaahhh..." Napapa-ungol kong sabi.

Bigla siyang tumigil at humiga naman siya sa tabi ko... Tumitig lang ako sa kanya at hinihintay ko ang sunod niyang ipapagawa sa akin...

"Luke... Hawakan mo yung tite ko..." Nakangiti niyang sabi.

Medyo alanganin ako nun dahil natatakot akong humawak ng tite na sobrang haba at mataba...

Hinawakan ko iyon at mainit...

Masarap palang hawakan yun...

"Luke... Itaas-baba mo yung kamay mo..." Sabi niya na parang nasasarapan.

"Paano po kuya?" Nagtataka kong tanong.

Hinawakan niya ang kamay ko at inalalayan niya yun sa pag taas-baba sa pagkalalake...

Tumingin ako sa kanya at parang sarap na sarap siya sa ginagawa ko dahil napapatingin pa siya sa itaas...

"Tama na yan Luke baka labasan ako." Nakangiti niyang sabi.

"Ano pong labasan?" Tanong ko naman.

"Hahahha basta mamaya papainumin kita ng gatas..." Natatawa niyang sabi.

"Ipagti-timpla niyo po ako?" Tanong ko naman.

"Hahahah basta mamaya..." Natatawa niya pa ding sabi.

"Diba sabi mo kanina gusto mo ng ice cream?" Nakangiti niyang tanong.

Tumango lang ako sa kanya...

"Lapit ka... Isipin mo ice cream itong tite ko... Dilaan mo..." Nakangiti niyang sabi.

"Pero po hindi naman po yan pagkain..." Sabi ko naman.

"Gusto mong magalit ako?" Inis niyang tanong.

Sa takot ko na baka magalit siya ay dinilaan ko bigla ang ulo ng tite niya gaya ng inuutos niya sa akin...

Bigla siyang napatingin sa itaas na parang nasasarapan...

"Uuuhhh... Shet ka! Biglaan naman..." Sabi niya habang nakapikit.

Tinuloy-tuloy ko ang pagdila sa ari niya na parang ice cream at siya naman ay napahigpit ang kapit sa kama...

"Luke sandali..." Sabi niya.

Tumigil ako at tumingin ako sa kanya...

"Ibuka mo ng malaki ang bibig mo... Isubo mo ang tite ko... Pag sumayad ngipin mo lagot ka sakin..." Seryoso niyang sabi.

Sinunod ko siya...

Isinubo ko ang pagka-lalake niya...

Dahan-dahan lang at malaki iyon tapos hindi pa masyadong kasya sa maliit kong bibig...

"Uuuhhhmmm... Tangina ang sarap!" Sigaw niya.

Nabigla ako nang hawakan niya ang ulo ko at isinagad niya ang pagkakasubo ko sa ari niya... Napaluha ako bigla at hindi ako makahinga... Diniin niya lang at namumula na yata ako... Sagad yung ari niya sa lalamunan ko at hindi ko naman maisara ang bibig ko... Nabibilaukan ako...

Maya-maya ay binitawan niya din ako kaya iniluwa ko iyon at naghahabol ako ng hininga...

"Luke masama kapag nabitin ako... Magagalit ako kaya isubo mo ulit..." Seryoso niyang sabi.

Pakiramdam ko namumula na ang buo kong mukha at naluluha ako...

"Pero kuya wag niyo pong isagad..." Sabi ko naman.

"Basta wag kang maarte!" Inis niyang sabi sa akin.

Natakot ako na baka galit na siya kaya isinubo ko ulit yun...

"Sorry Luke di ko kayang magpigil..."

Pagkasabi niya nun ay bigla niya akong sinabunutan at drinibol niya ang ulo ko habang naka-subo sa ari niya...

"Uuurrggghhh... Aaaahhh ang sarap tangina ayan na!!!" Sigaw niya at napapatirik ang mga mata niya.

Drinibol niya ng mabilis ang ulo ko at ako naman ay halo masuka-suka...

Bigla niya uling isinagad ang ulo ko sa ari niya at naramdaman kong may kumatas sa loob ng bibig ko na maalat na matamis...

Nalunok ko ang katas na iyon dahil naka-sagad sa lalamunan ko ang ari niya...

Tinanggal niya din ang pagkaka-sabunot niya sa akin at...

"Tangina ang sarap hahahahh..." Tumatawa niyang sabi.

Umiyak na lang ako... Nahilo ako at hindi ko nagustuhan ang lasa ng katas na iyon... Siguro dahil sa pag-dribol niya sa ulo ko kaya nahihilo ako...

"Uy wag kang umiyak!" Sabi niya.

Hindi ako tumahan at iyak lang ako ng iyak nun...

"Pag di ka tumahan lagot ka kay kuya Carlo mo sige ka!" Sabi niya.

Tumahimik na lang ako at humihikbi ako dahil sa iyak...

Lumapit sa akin si kuya TJ at pinunasan niya ang mga luha ko gamit ang mga daliri niya...

"Sashhh... Tahan na... Wag kang umiyak. Di pa nga tayo tapos eh..." Sabi niya sa akin.

"Wag kang mag-alala di ko na papa-subo sayo ang ari ko..." Sabi pa niya.

"Ta...talaga po?" Humihikbi kong sabi.

"Oo... Pero tuwad ka na lang..." Nakangiti niyang sabi.

Dahil ayoko nang isubo ang ari niya at sumasagad sa lalamunan ko at ginawa ko ang sinabi niya sa akin... Di ko alam ang balak niya pero tumuwad na lang ako para di ko na isubo ang ari niya...

Nasa likod ko siya at hinimas niya ang puwet ko...

"Ang kinis ng pwet mo Luke... Nalilibugan na naman ako hahahah..." Natatawa niyang sabi.

Hindi ko talaga alam ang gagawin niya kaya nagtataka ako...

Naramdaman ko na lang na dinilaan niya ang butas ng pwet ko kaya napa-ungol ako sa sarap ng pakiramdam...

"Mmmmrrrggghhh... Aaaahhhh... Kuya... Ang sarappp..." Napapa-ungol kong sabi.

Kahit bata pa ako ay sarap na sarap ako sa ginagawang pagdila niya sa butas ng puwet ko...

Naramdaman ko na ipinasok niya nang dahan-dahan ang isa niyang daliri sa butas ko kaya nakaramdam ako ng hapdi...

"Kuya ang sakit po..." Sabi ko na lang.

Binilisan niya ang pag-finger sa butas ko kaya naman naiiyak na ako dahil ang hapdi sa pakiramdam...

"Kuya! Kuya tama na po!" Sigaw ko na lang sa kanya.

Tumigil siya kaya naman hingal na hingal na ako at ang sakit na ng butas ng pwet ko...

Nabigla ako nang ipasok niya nang mabilis ang pagkalalake niya sa butas ko kaya napasigaw ako nun sa sakit!

"Aaaahhhh!!! Kuya ang sakit!!!" Sigaw ko at tumulo na ang mga luha ko.

Pakiramdam ko ay pinilas na parang papel ang butas ko at sinaksakan ng kutsilyo dahil sa hapdi...

Hindi siya nakikinig... Lalo niyang binilisan ang pag-labas pasok nang pagkalalake niya sa butas ko at pakiramdam ko dumudugo na ito...

"Aaaahhhh... Mmmrrgghhh... Ang sikip! Ang sarappp!!!" Sigaw naman niya na parang nababaliw.

Sobrang hapdi! Sobrang sakit! Alam kong dumudugo na iyon dahil sa sakit na nararamdaman ko...

Wala akong magawa kung hindi ang umiyak na lang...

Nung gabi na yun ay wala siyang ibang ginawa kung hindi ang tirahin ako hanggang sa labasan siya... Mga tatlong beses siyang nagpaputok sa butas ko...

Hindi siya tumitigil nun kahit nagmama-kaawa na ako...

Nagising na lang ako kina-umagahan...

Wala akong saplot nun at nakahiga lang ako... Ang sakit ng katawan ko nun at hindi ako makagalaw...

Dumating sila kuya Carlo...

Alalang-alala sila sa kung ano ang nangyari sa akin pero hindi ako makapag-salita...

Nakita nila na puro hickey ang katawan ko kaya alam na nila kung ano ang nangyari at may dugo din sa butas ko...

Ang alam ko ay nilagnat ako nun at isinugod ako sa ospital...

Ilang araw akong umiiyak...

Nung gumaling ako ay ibinalik nila ako sa totoo kong mama dahil nakipag-hiwalay na siya sa kabit niya...

Hindi sinabi ng tita ko kung ano ang nangyari sa akin...

Simula nung araw na yun ay tahimik lang ako at naalala ko palagi ang nangyari sa akin...

Nagkabalikan nun ang parents ko at tumira na ako sa Manila... Tahimik lang ako na bata... Naalala ko palagi ang nangyari sa amin ni kuya TJ...

Hanggang sa nagka-isip ako at nilalaro ko ang sarili ko...

Doon ako nagsimula hanggang sa lumaki ako... Nagka-girlfriend ako at nakikipag-sex ako... Minsan pumapatol ako sa lalake para sa sex...

Bilanggo ako ng sarap...

Wala akong pinipili kung babae o lalake ang kasama ko sa kama basta mapapasaya ako...

Gustuhin ko man tumigil pero ang hirap... Hindi ako nagkakaroon ng affection o love dahil sex lang talaga ang gusto ko...

Ganun na ako ka-agresibo...

Ganun ako karumi...

Ganun ako kababoy...

............

Habang kinukwento ko kay Ezekiel ang nangyari sa akin ay napapaluha din ang mga mata niya...

Hinihimas ako ni Ezekiel sa likod dahil di ko mapigilan ang umiyak habang ako ay nagku-kwento...

Niyakap ako ni Ezekiel nang mahigpit...

"Luke hindi ko alam ang gagawin ko pero gusto kong tulungan ka..." Naiiyak niyang sabi.

For the first time... Someone care for what I feel...

Hindi ko alam pero nung niyakap niya ako ay para bang nawawala ang takot ko... Para bang nakaramdam ako ng kakaibang init... Hindi init ng libog kundi init na napapakalma ako...

"Hindi alam ng papa mo ang nangyari sayo kaya nabugbog ka..." Sabi sa akin ni Ezekiel.

Hindi na ako nagsasalita... Gusto ko ang pakiramdam na nakayakap lang siya sa akin...

"Luke... Subukan natin na ituon ang pansin mo sa maraming bagay para hindi mo hanapin ang pagnanasa..." Seryoso niyang sabi sa akin.

"Oh anak... May kaibigan ka na pala sa bago mong school..."

Lumingon kami ni Ezekiel at nakita ko ang pari na nagpi-preach kanina...

"Opo papa... Siya po si Luke kaibigan ko po..." Nakangiting sabi ni Ezekiel.

"Good evening po father..." Sabi ko naman.

"Good evening din sayo anak... Ako si father Dan..." Nakangiti niyang sabi.

"Nice to meet you po..."

Nginitian ako ng pari at mukha rin siyang mabait kagaya ni Ezekiel...

"Paano mga anak? Doon muna ako sa loob ng simbahan at may aasikasuhin pa ako. Maiwan ko na kayo ha?"

"Opo papa..." Sabi ni Ezekiel.

Umalis na si father Dan at kami na lang ni Ezekiel ang naiwan...

"Hhhmmm... Ezekiel bakit papa ang tawag mo kay father Dan?" Tanong ko naman.

"Papa ko siya eh..." Nakangiti niyang sagot.

"Huh? Papa mo siya?" Gulat kong tanong.

"Hhhmmm... Oo... Siya ang umampon sakin. Iniwan kasi ako sa simbahan ng mga totoo kong magulang..." Sabi ni Ezekiel at ngumiti siya.

Napansin ko lang... Ngumingiti pa din siya kahit na iniwan siya ng totoo niyang mga magulang sa simbahan...

Parang wala man lang hinanakit si Ezekiel sa puso niya...

"Galit ka ba sa mga magulang mo? Gusto mo ba silang hanapin?"

"Hindi ako galit... Sure ako may dahilan sila at nagpapasalamat ako sa kanila kasi kay papa Dan nila ako iniwan at hindi sa kung sino... Wala akong balak na hanapin sila dahil kung naka-takda kaming magkita ay mangyayari yun..." Nakangiti niya pa ring sabi.

He is full of positivity... Gusto ko rin na maging kagaya niya. Gusto ko palaging ngumiti at maging masaya...

Simula nung gabing iyon ay naging close na kami ni Ezekiel... Hindi ko inakala na siya pala yung tao na makaka-intindi sakin at higit sa lahat ay hindi niya ako hinusgahan bagkos ay gusto pa niya akong tulungan...

Ngayon alam ko na ang dahilan niya kung bakit gusto niyang mag-pari at walang duda... Matutupad niya yun...

Kahit na wala siyang mga magulang ay hindi siya naligaw ng landas dahil sa pagmamahal niya sa Diyos...

Alam ko na ang dahilan niya at ako pa ang isa sa mga humusga sa kanya nuon kahit hindi ko nakikita ang kabutihan sa kanya...

Alam ko na huhusgahan din ako ng maraming tao sa school kung malalaman nila ang malagim at madumi kong pagka-tao...

Kasama ko palagi si Ezekiel at naging bestfriend ko siya...

Lagi kaming magkasama na nagre-review sa library...

Kagaya nang sabi ni Ezekiel, tinutulungan nga niya ako... Pinapunta ko siya sa bahay namin... Sabi ko ay gusto ko na mag-paint kaming dalawa...

"Hhhmmm Ezekiel... Ano gusto mong i-paint natin?"

"Kahit ano Luke basta galing sa puso mo ang ipi-paint natin..." Nakangiti niyang sabi.

Yun ang pinaka-gusto ko sa kanya. Lagi siyang nakangiti at parang siya yung tao na hindi naba-bad trip...

Kinuha ko ang mga acrylic paints ko pati ang mga paint brushes ko at nilapag ko na iyon sa lamesa...

"Wow naman Luke! Ang dami mo namang art supplies..."

"Gusto mo bigyan kita?" Nakangiti kong alok sa kanya.

"Wag na po nakakahiya..." Pagtanggi pa niya.

"No... We're bestfriends... Bibigyan kita as thank you gift. Parang ikaw nung binigyan mo ako ng card..." Nakangiti kong sabi.

"Mmm... Sige... Ikaw bahala..." Nahihiya niyang sabi.

He's so cute... Ngayon ko lang napansin na napaka-cute pala niya pag nahihiya siya at ang tamis niya ngumiti...

Napatitig na lang ako sa kanya...

"Mmm... May dumi ba sa mukha ko Luke?"

"Ay wala sorry hahaha..." Sabi ko at napa-iwas na ako ng tingin.

Nagsimula na kami mag-paint ni Ezekiel at ang ginawa namin ay puno pero iba-ibang colors... Galaxy na puno iyon at nakalagay ang lettering na "Best buddies"

Natapos kami ni Ezekiel mag-paint at ang ganda ng ginawa naming dalawa...

Niligpit ni Ezekiel ang paint brushes nang bigla na lang niyang nadanggi ang mga pintura...

"Luke!!!" Sigaw niya.

Nasalo ko ang ilang pintura...

Tumingin ako kay Ezekiel at kinuha niya ang painting namin at hindi naman iyon natapunan pero natapunan nang purple na pintura ang puti niyang damit...

"Luke sorry... Natapon ko..."

"Hahahha ok lang yun!"

Inilapag niya ang painting namin sa upuan para hindi na matapunan...

"Luke sorry talaga sayang yung pintura mo eh."

"Ayos nga lang..." Nakangiti kong sabi.

Naka-isip ako nang kalokohan hahahah... Lumapit ako sa kanya at nginingitian ko siya...

"Bakit Luke?" Nagtataka niyang tanong.

Niyakap ko siya na ikina-bigla niya...

At dahil naka-puti din ako ay parehas na kami ngayong may mantsa ng purple na pintura sa damit...

"Luke naman! Ayan tuloy may pintura ka na din..."

"Ayaw mo nun? Parehas na tayo hahahah."

Ngumiti na lang siya sa akin at lalo akong naakit sa mga ngiti niya...

Kinuha ko ang yellow na pintura ay isinaboy ko yun sa kanya hahahahh...

"Luke! Sayang yung pintura!" Sigaw niya sa akin.

Grabe hahahah... Wala siyang pakealam na tinapunan ko siya. Nag-alala pa siya sa pintura hahahah...

Niyakap ko ulit siya kaya napinturahan din ako ng yellow sa damit...

"Luke ano bang trip mo?" Natatawa na din niyang sabi.

"Naglalambing lang naman ako sayo..." Sabi ko habang nakayakap sa likod niya.

"Luke last na yun ha? At sayang ang pintura."

Tumalikod siya at kinuha ko naman ang pula at asul na pintura... Sinaboy ko yun sa likod niya...

"Luke naman ang lakas ng trip mo!"

Natatawa lang ako... Hindi naman siya mukhang naiinis eh...

Niyakap ko ulit siya sa likod at ikinaskas ko ang pisngi ko sa likod niya... Hahahahh...

"Luke ano ba yang trip mo hahahah..." Natatawa niya na ding sabi.

Kinuha ko na ang lahat ng mga pintura ko at ipinaligo ko yun sa aming dalawa habang nakayakap ako sa kanya...

"Luke sayang pintura!" Sigaw niya.

Nagpumiglas siya sa akin pero mahigpit ang pagkakayakap ko sa kanya kaya hindi siya makawala...

At dahil puro pintura na ang sahig ay nadulas kami pareho hahahha...

Pareho kaming napa-upo at nagkatitigan kaming dalawa...

"Hahhaahhahahah..." Sabay naming bulalas.

Nagtawanan lang kami pareho...

Naliligo na kaming dalawa ni Ezekiel sa iba-ibang kulay na pintura...

Di inaasahan na huminto ako sa pagtawa at napatitig na lang ako sa kanya habang siya naman ay tumatawa pa din... Ang sarap niyang tingnan...

Huminto na siya at napatitig din siya sa mga mata ko... Parehas kaming nakatitig sa isa't-isa...

"Ba...bakit Luke?" Tanong niya.

Hindi ako sumagot at nakatitig lang ako sa mga mata niya... Parang lumakas bigla ang kabog ng dibdib ko...

"Luke?" Tanong pa niya.

Umiwas na ako nang tingin at...

"Hmmm... Maglinis na tayo ng katawan." Sabi ko na lang.

Sa ibang cr naligo si Ezekiel at ako naman ay napapa-isip pa din sa nangyari kanina...

Bakit ganun? Bakit lumakas bigla ang kabog ng dibdib ko? Di ko maintindihan...

Habang naliligo ay gulong-gulo ako...

Tinanggal ko na din ang mga pintura sa katawan ko... Naiisip ko pa din kung bakit ganun ang naramdaman ko...

Nang matapos akong maligo at magbihis bumaba na ako at nasa sala na pala si Ezekiel... Pinahiram ko muna siya ng damit... Nakangiti siya na tumingin sa akin...

"Hhhmmm... Luke aalis na muna ako."

"Huh? Bakit naman?"

"Kasi may misa mamayang gabi... Gusto mo bang sumama?"  Nakangiti niyang tanong.

"Sige! Gusto ko! Pero paano yun? Ako lang manunuod sayo?"

"Hindi ako magsi-serve ngayon... Tabi na lang tayo mamaya sa misa." Nakangiti niyang sabi.

At yun na nga... Pumunta na kaming dalawa ni Ezekiel sa simbahan at medyo malapit na rin lumubog ang araw pero siya pa din ang kasama ko...

Hindi ko na masyadong naiisip ang libog pero may gumugulo sa isipan ko...

Naguguluhan ako kung bakit parang may iba akong pakiramdam kay Ezekiel...

Iba kapag ngumiti siya...

Sakto ang dating namin sa simbahan at tumunog na ang malaking kampana...

Sa unahang bahagi kami umupo ni Ezekiel malapit sa may pari...

Nagsimula na ang kanta sa simbahan at nagulat ako nang kumanta din si Ezekiel... Ang ganda ng boses niya...

Sa hapag ng panginoon

Buong bayan ngayo'y nagtitipon

Upang pagsaluhan ang kaligtasan

Handog ng diyos sa tanan

Grabe... Ang ganda ng boses niya at siguro kasama siya sa choir...

Sa panahong tigang ang lupa

Sa panahong ang ani sagana

Sa panahon ng digmaan at kaguluhan

Sa panahon ng kapayapaan

Ang galing... Ang sarap pala makinig ng worship song...

Sa hapag ng panginoon

Buong bayan ngayo'y nagtitipon

Upang pagsaluhan ang kaligtasan

Handog ng Diyos sa tanan...

Upang pagsaluhan ang kaligtasan

Handog ng Diyos sa tanan...

Ang galing... Hindi ko tuloy maiwasan na hindi siya kausapin kahit may misa...

"Ezekiel... Ang ganda ng boses mo..."

"Hhmmm... Salamat... Choir ako dati." Nakangiti niyang sabi.

Nakinig na kami sa unang pagbasa, pangalawang pagbasa at pati na rin sa salmong tugunan...

Andami kong natututunan sa simbahan...

Si Ezekiel ay tahimik lang na nakikinig sa misa...

Pinapakinggan ko ang gospel na sinasabi ni father Dan at napaka-dami kong natututunan sa mga sinasabi niya...

Para bang namumulat ulit ang mga mata ko na naging sarado ng matagal na panahon...

Ngayon alam ko na... Wala akong pananalig nuon sa Diyos kaya napapalapit ako sa tukso...

Hanggang sa naghawak na ng mga kamay ang mga tao at nagsimula nang tugtugin na ang "Ama Namin"

Nakangiti sa akin si Ezekiel at hinawakan niya ang kamay ko at pagkatapos ay itinaas niya ito...

Hindi ko maintindihan... Kakaiba ang pakiramdam ko... Feeling ko ay ayaw ko nang matapos ang Ama namin para lang hindi na niya ako bitawan...

Ang init ng palad niya...

Kumakabog na naman ng malakas ang dibdib ko kaya naman naguguluhan ako sa kung ano ang nararamdaman ko para sa kanya...

Taimtim lang siya na kumakanta habang ako ay nakatitig sa kanya...

Nagsimula nang ibaba ng mga tao ang pagkakahawak nila sa kamay ng isa't-isa... Bibitawan na dapat ako ni Ezekiel pero kinapitan ko ang kamay niya...

Para kaming magka-holding hands sa simbahan...

Napatitig na lang siya sa akin at nagtataka siya...

"Luke bakit ayaw mong bitawan ang kamay ko?"

"Hmmm... Pwede bang hawakan ko muna ang kamay mo?" Tanong ko rin.

Ngumiti na naman siya at...

"Sige pero mamaya na... Nagmi-misa pa eh... Pagkatapos na lang ng misa."

Nahiya tuloy ako sa simbahan... Binitiwan ko na lang ang kamay niya at pakiramdam ko ay namumula na ako sa sobrang hiya...

Nagsimula na ang peace be with you sa mga tao...

Nakangiti silang binabati ako ng peace be with you kaya ngumingiti na lang din ako sa kanila...

Nakita ko ang nanay na nag-kiss sa anak niya nung nag peace be with you sila...

Parang bigla na lang may pumasok na kalokohan sa isip ko...

Si Ezekiel ay bumabati pa sa katabi niya at nilapit ko ang mukha ko sa pisngi niya...

"Peace be with you Ezekiel..." Mahina kong sabi.

Bigla niyang hinarap ang mukha niya sa akin kaya naman nahalikan ko ang labi niya...

Halatang nagulat siya at umiwas kaagad siya sa akin ng tingin... Yumuko si Ezekiel at kita ko na namumula na ang mga pisngi niya...

Alam ko na hiyang-hiya siya pero ang saya ko nun sobra... Iyon ang pinaka-matamis na halik na natikman ko...

Nakatitig pala sa amin ang katabi namin na matanda... Nginitian ko na lang si lola at nagsalita siya...

"Immoral... Walang respeto sa simbahan." Sabi nung lola.

Nagbago ang timpla ng mukha ko at nainis ako...

Tumingin ako ulit kay Ezekiel at nakayuko lang siya... Alam ko na hiyang-hiya siya sa ginawa kong pagnakaw ng halik...

Nang matapos ang misa ay hindi ako kinaka-usap ni Ezekiel...

Pumunta kami sa candelabra at nagtirik siya ng kandila pero di niya pa rin ako kinaka-usap...

Pumikit lang siya at nagdasal...

Pagkatapos niyang magtirik ng kandila ay hindi siya maka-tingin sa akin. Hindi niya ako kinaka-usap...

"Hhhmmm... Ezekiel sorry sa ginawa ko kanina..."

Tumingin na siya sa akin at...

"Sinadiya mo ba?" Tanong niya.

Ayokong magsinungaling... Gusto ko nang baguhin ang sarili ko...

"Oo sinadiya ko... Sorry..." Mahina kong sabi.

"Bakit?" Tanong na lang niya.

"Kasi mahal kita bilang kaibigan... Diba wala namang masama?"

"Pero kasi... Nakakahiya at nasa simbahan tayo... Wag mo nang uulitin ha? First kiss mo pa naman yun."

Napangiti ako sa sinabi niya... Ang saya ko na ako pala ang first kiss niya...

"Luke mag-usap tayo..."

Lumingon kaming dalawa ni Ezekiel at nakita namin si father Dan... Mukhang seryoso siya...

Patay ako neto... Lagot na hahahah...

Lumapit muna kami ni Ezekiel at nag-mano kami sa kanya...

"Bakit po father?" Tanong ko.

"Nakarating sa akin yung ginawa niyo kanina..." Seryoso niyang sabi.

Napayuko na lang kami pareho ni Ezekiel at kahit ako sa sarili ko ay alam kong mali ang ginawa ko...

"Di ba kayo nahiya? Nasa harap kayo ng Diyos tapos naghalikan daw kayo?" Seryosong sabi ni father Dan.

"Hala hindi po! Smack lang po yun... At kasalanan ko po... Di ko po kasi alam. May nakita po ako na nag-kiss din kaya akala ko po ganun mag peace be with you... Sorry po pangalawang beses pa lang po kasi ako nag-simba..." Pagpapaliwanag ko.

"Ganun ba anak? O basta... Wag niyo na uulitin yun sa loob ng simbahan. Maraming tao ang hindi nakaka-intindi at mabilis humusga... Wag niyo na yun uulitin mga anak..." Nakangiting sabi ni father Dan.

"Opo..." Sabay naming bigkas ni Ezekiel.

"Mmm... Father ipapa-alam ko lang po sana si Ezekiel..."

"Para saan?"

"Pwede po ba na sa bahay namin siya matulog ngayong gabi?" Pakiusap ko.

"Basta wala kayong gagawin na kalokohan mga anak... Bala mamaya maghalikan na naman kayo." Natatawang sabi ni father.

"Papa naman eh..." Sabat ni Ezekiel.

"Biro lang anak ito naman hahahah. Alam ko naman na hindi gagawa ng kalokohan ang anak ko... Ikaw na ang bahala Luke." Nakangiti niyang sabi.

Ngumiti na lang din ako sa kanya...

At yun nga ang nangyari... Bumalik na kami ni Ezekiel sa bahay at matapos kaming maghapunan ay pumasok na kami sa loob ng kwarto ko...

Sa totoo niyan ay wala talaga akong balak na kalokohan kay Ezekiel...

Gusto ko lang talaga siya makatabi sa pagtulog...

Nakangiti lang ako kay Ezekiel habang magkaharap kami na nakahiga sa kama...

"Hhmm... Ezekiel salamat at dahil sayo hindi na ako naghahanap ng ka-sex."

"Wala yun... Ikaw ang bestfriend ko kaya tutulungan kita."

Ewan ko kung anong nangyayari pero nakatitig lang kami at nakangiti sa isa't-isa...

"Hmmm... Medyo nilalamig ako Luke. Hinaan natin aircon niyo..."

Nakakita ako ng opportunity hahahha...

"Wag na... Yayakapin na lang kita."

Nabigla siya at niyakap ko siya ng mahigpit na mahigpit... Naka-subsob ang pisngi niya sa dibdib ko...

"Ezekiel... Naririnig mo ba ang tibok ng puso ko?"

"Oo Luke... Ang lakas..." Mahina niyang sabi.

Gusto ko sanang sabihin na siya ang tinitibok nito pero hindi ko kaya. Ayokong lumayo siya sa akin o di kaya naman ay sirain ang pangarap niya na maging pari...

"Ezekiel... Nagmahal ka na ba?" Bigla kong natanong.

"Hhhmmm... Siguro... Ikaw mahal kita."

Hindi ko alam kung ano ang ibig-sabihin niya pero hinihigpitan ko na lang ang pagkakayakap ko sa kanya...

"Mahal mo ako bilang kaibigan?"

"Oo naman... Mahal kita." Sagot niya.

Huminga ako ng malalim... Alam ko na siya ang gusto ko... Siya ang mahal ko...

Pero paano? Paano kung masaktan ako at hindi niya tanggapin? Pero kailangan kong umamin...

"Ezekiel... Tingin mo... Mali ba ang magmahal ng same sex? Alam mo na..."  Tanong ko.

"Tingin ko? Siguro hindi..."

Nabigla ako sa sagot niya... Hindi ko alam na yun ang isasagot niya dahil isa siyang sakristan at naglilingkod siya mismo sa simbahan na taliwas ang paniniwala sa pagmamahalan ng dalawang magkaparehong kasarian...

"Bakit Ezekiel? Diba tutol doon ang simbahan?" Tanong ko pa.

"Hhhmm... Base kasi sa sarili kong paniniwala, mahal tayo ng Diyos. Hindi natin pwedeng piliin ang taong mamahalin natin."

"Kung ganun sang-ayon ka sa same sex relationship?" Tanong ko ulit.

"Oo naman... Basta nagmamahalan sila at mabuti silang tao."

"Akala ko tutol ka doon kasi tutol ang simbahan sa ganung klaseng relasyon." Sabi ko sa kanya.

"Siguro yung iba oo pero hindi naman lahat... Ang alam ko walang mali sa pagmamahal. Ang ginagamit sa pagmamahal ay puso... Hindi anyo ang tinitignan. Yun ang pinagkaiba ng mga tao sa hayop... May puso tayo. Ang puso na yun ang ginagamit natin kaya sa pagmamahal, puso ang tinitignan hindi kasarian... Wala rin tayong pinag-kaiba sa mga hayop kung hindi natin gagamitin ang puso natin..."

Tama siya... Tama ang mga sinabi niya. Nagkakaroon ako ng lakas ng loob na aminin sa kanya ang totoo...

"Ikaw? Kaya mo bang magmahal ng kagaya sa sarili mong kasarian?" Tanong ko sa kanya.

Medyo kinakabahan ako sa magiging sagot niya...

"Siguro... Malay natin... Hindi ko naman pwedeng piliin ang ititibok ng puso ko eh..." Sabi niya.

Huminga ako ng malalim... Feeling ko ito na ang tamang panahon para aminin ko sa kanya na mahal ko siya...

"Paano kung sabihin ko na may gusto ako sayo?"

Pagkasabi ko nun ay bigla siyang kumalas sa pagkakayakap ko at tumitig siya bigla sa akin...

"Sabihin mo nga... May gusto ka ba sa akin?" Seryoso niyang tanong.

Nakatitig siya sa mga mata ko at seryoso ang mukha niya... Lalo akong kinakabahan pero kailangan kong aminin sa kanya ang totoo...

"Oo... Mahal kita..." Mahina kong sabi.

Yumuko na lang ako... Feeling ko ay hindi niya nagustuhan ang sinabi ko...

"Seryoso ka ba Luke?" Tanong niya.

Tumango na lang ako at naka-yuko pa din ako... Hindi ko siya kayang tingnan sa mukha niya...

"Bakit naka-yuko ka?" Tanong niya at seryoso ang boses niya.

Hindi ako sumagot... Feeling ko ay galit siya sa akin...

Bigla niyang hinawakan ang mga pisngi ko at hinarap niya ang mukha ko sa mukha niya...

Nagulat ako at nakita kong nangingilid ang luha sa mga mata niya...

"Mahal din kita Luke..." Naiiyak niyang sabi sa akin.

Feeling ko naiiyak na din ako...

"Ta...talaga?" Paninigurado ko.

Tumango siya sa akin at kitang-kita ko na naiiyak siya...

Niyakap ko na lang siya bigla at sobrang saya ng nararamdaman ko...

"Mahal na mahal kita Ezekiel..." Naiiyak kong sabi habang nakayakap sa kanya.

"Ako din Luke... Mahal na mahal kita." Sagot niya.

Hinawakan ko ang mga pisngi niya at hinarap ko ang mukha niya sa akin...

Nilapit ko ang mga labi ko sa kanya...

Hinalikan ko siya ng madiin...

Sa oras na yun ay parang huminto ang lahat... Pakiramdam ko ay ayoko nang kumalas sa mga labi niya...

Mainit ang halik niya, puno ng pagmamahal. Pakiramdam ko ay umaapoy ang puso ko...

Yung pakiramdam na parang natutunaw ang yelo sa puso ko...

Kumalas ako sa pagkakahalik sa kanya at tinitigan ko ang mga mata niya...

"Wag mo akong iiwan Luke... Mangako ka sakin please... Kahit anong mangyari hindi tayo maghihiwalay..." Naiiyak niyang sabi.

"Oo Ezekiel... Tayo lang habang buhay... Hindi kita iiwan. Akin ka lang." Sagot ko.

"Luke... Hindi magiging madali ang relasyon natin... Hindi tayo tatanggapin ng mga tao..."

"Alam ko... It's only you and me." Sabi ko sa kanya.

"Wag mo akong sasaktan Luke ha? Ikaw lang ang mamahalin ko..."

"Oo Ezekiel... Ikaw at ako lang. Tayo lang habang buhay..." Nakangiti kong sabi.

Naalala ko... Pangarap niya pala na maging pari...

"Ezekiel paano yung pangarap mo?" Tanong ko.

"Alin ang maging pari? Minsan ay kailangan natin yung isuko dahil hindi naman natin alam ang mangyayari... Kung papapiliin ako... Pagmamahal mo o pangarap ko... Ikaw ang pipiliin ko dahil mas magiging masaya ako sayo. Alam ng Diyos yun..." Nakangiti niyang sabi sa akin.

Niyakap ko na lang siya... Natulog kaming magakatabi...

Sobrang saya ko nung gabing iyon. Sabi ni Ezekiel ay ilihim daw muna namin at kapag handa na siya ay sasabihin niya kay father Dan pero ako... Di ko alam kung sasabihin ko kila papa...

Alam naman yun ni Ezekiel...

Simula nung araw na yun ay naging masaya kaming dalawa... Lagi kaming magkasama na nagsisimba...

Nagpapasalamat lagi si Ezekiel sa Diyos at nakilala niya ako... Pinapanalangin niya palagi na maging matatag ang relasyon naming dalawa...

Walang nangyayari sa aming dalawa...

Hindi kami nagsi-sex ni Ezekiel...

Hindi naman yun ang importante eh pero sabi niya pag pareho daw kaming nakatapos na sa kolehiyo ay gagawin namin ang bagay na yun...

Masayang-masaya ako na kasama ko siya palagi...

Kami yung couple na hindi nag-aaway. Paano ko ba naman aawayin si Ezekiel eh napaka-buti niyang tao...

Wala kaming pinag-tatalunan...

Hanggang sa dumating ang isang pagkakataon na sumubok sa relasyon naming dalawa...

Isang pagsubok na nagpabago ng kasiyahan ko...

Habang nagpi-paint ako sa kwarto ay nagulat ako dahil pumasok bigla ang papa ko sa kwarto at padabog niyang binuksan ang pintuan...

Nagulat ako... Di ko alam kung ano ang gagawin ko...

"Papa ba...bakit po?" Kinakabahan kong tanong.

Hindi nagsalita ang papa ko at kitang-kita ko ang galit sa mga mata niya...

Lumapit sa akin ang papa ko at sinikmuraan niya ako kaagad kaya napa-ubo ako...

"Demonyo ka talagang bata ka!!!" Sigaw niya sa akin.

"Papa bakit po?" Naiiyak kong tanong habang namimilipit ako sa sakit ng sikmura ko.

"Walang hiya ka!!! Hindi ko pinangarap na magkaroon ng baklang anak!!!" Sigaw niya sabay sapak sa mukha ko.

Napatumba ako sa sahig at ramdam kong pumutok na ang labi ko...

"Gago ka!!! Puro kahihiyan binibigay mo sa aking bata ka! Papatol ka na nga sa kapwa mo lalake doon pa sa sakristan!!! Demonyo ka!!!"

Walang ginawa ang papa ko kung hindi ang pagsalitaan ako ng masasakit at binugbog niya ako ng binugbog...

"Layuan mo yung sakristan na yun! Nakakahiya kayo! Naglilingkod sa Diyos tapos gumagawa ng kademonyohan!" Galit na galit niyang sigaw.

Ang sakit... Hindi yung mga bugbog niya kung hindi yung mga salitang sinasabi niya sa akin...

"Kapag di mo hiniwalayan yun ay ipapahiya ko siya sa simbahan!" Sigaw pa niya.

Lalo akong natakot para kay Ezekiel...

Hindi ko alam ang gagawin ko. Gulong-gulo na ako at ayaw ko siyang iwan...

Hindi tumigil si papa hangga't hindi niya nakikitang halos mamatay na ako sa harapan niya...

Nang umalis siya sa kwarto ko ay tinawagan ko kaagad si Ezekiel...

"Mahal ko..." Bungad niya kaagad at mukhang umiiyak siya.

"May problema ba Ezekiel? Ayos ka lang ba?" Nag-aalala kong tanong sa kanya.

"Ayos lang naman ako Luke... Ikaw? May ginawa ba ang papa mo sayo?" Humihikbi niyang tanong.

"Ezekiel umiiyak ka ba?" Tanong ko.

"Sagutin mo na lang ang tanong ko!" Sigaw niya at alam ko nang umiiyak nga siya sa kabilang linya.

"Binugbog ako ng papa ko." Mahina kong sabi.

Tumahimik si Ezekiel at puro hikbi na lang ang naririnig ko sa kanya...

"Sorry wala ako para ipag-tanggol ka." Humahagulgol niyang sabi.

"Ayos lang ako... Wala naman ito eh sanay na ako. Ikaw anong nangyari at umiiyak ka?" Nag-aalala kong tanong.

Tumahimik na naman siya at puro hikbi lang ang naririnig ko sa telepono. Alam ko na umiiyak siya...

"Ezekiel sumagot ka..." Nag-aalala kong sabi.

"Pumunta kasi dito papa mo..." Mahina niyang sabi sa kabilang linya.

Nabigla ako at halos mapatayo ako kahit bugbog ang katawan ko...

"Huh? Ano??? Bakit??? Anong ginawa niya???"

"Sinabi niya lahat kay papa pati na rin sa mga seminarista... Tinanggal nila ako sa pagiging sakristan."

Napatulo na ang mga luha ko...

"Ezekiel sorry... Kasalanan ko to eh!!! Kasalanan ko!!! Sorry Ezekiel..." Sigaw ko at umiyak na ako.

"Wag mo ako alalahanin... Ayos lang yun basta di mo ako iiwan... Pwede pa rin naman ako maglingkod sa Diyos... Sasali na lang ako sa choir. Tayo pa rin diba kahit anong mangyari?" Humahagulgol niyang tanong.

"Oo naman Ezekiel... Hinding-hindi kita iiwan... Kaya natin ito."

Nanghihina ang loob ko... Natatakot ako para kay Ezekiel...

"Hindi ako pwedeng pumunta diyan para alagaan ka... Magpagaling ka Luke. Hihintayin kita..." Sabi niya.

Di ko alam kung bakit pero kahit magka-usap kami sa phone ay feeling ko ngumiti na naman si Ezekiel habang nagsasalita... He never loose hope. Lagi siyang positive...

"Oo Ezekiel... Magkikita pa tayo. Di nila tayo kayang sirain..." Sabi ko na lang.

Nang gabing iyon ay pinanghawakan namin ang mga pangako sa isa't-isa. Mahal na mahal ko si Ezekiel kaya hindi ako dapat sumuko...

Siya lang ang meron ako...

Lumipas ang ilang linggo at bakasyon naman nun kaya ayos lang kahit ikulong ako ni papa sa bahay...

Alam kong hinihintay ako ni Ezekiel kaya naman nagpagaling ako kaagad...

Nakarating pala kay papa na lagi kaming magkasama ni Ezekiel sa simbahan. Siguro may chismosa na nagsabi sa kanya...

Alalang-alala ako kay Ezekiel at sa kung anong pwedeng mangyari sa aming dalawa... Alam ko na gagawa ng paraan si papa para maghiwalay kaming dalawa...

Bawa't araw sa bahay ay parang impyerno dahil sa kalupitan ng papa...

Pinapanalangin ko na lang na sana ok si Ezekiel at sana maging matatag kaming dalawa... Si Ezekiel ang taong nagturo sa akin na magdasal...

Lumipas ang ilang araw at bantay sarado pa din ako kay papa... Maski ang phone ko ay kinuha niya at kung ano-ano ang pinagti-text niya kay Ezekiel...

Nasa dining area kami ni papa at mama. Habang kumakain ay bigla na lang nagsalita si papa...

"Anak wala na ba kayo nung sakristan?" Tanong ni papa habang kumakain.

Hindi ako sumagot at sumubo na lang ako ng itlog...

"Kapag di mo siya nilayuan ay mararanasan niya din na mabugbog..."

Napatitig ako kay papa... Seryoso ang mukha niya at alam kong gagawin niya talaga ang sinabi niya...

Tumulo na lang ang mga luha ko at tumakbo na ako pabalik sa kwarto ko...

Iyak ako ng iyak... Hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko... Ayokong mabugbog si Ezekiel... Hindi niya kaya at mahina siya...

Ayokong masaktan siya ng dahil sa akin...

Ilang araw din akong umiyak at tulala... Kailangan kong hiwalayan si Ezekiel para na din sa ikabubuti niya...

Nilakasan ko ang loob ko at pinuntahan ko na si Ezekiel sa may simbahan para hiwalayan siya...

Wala akong pwedeng gawin para iligtas siya... Kailangan kong gawin ito...

Pinuntahan ko kaagad siya at nanginginig pa ako nang pumasok ako sa simbahan...

Naninindig ang mga balahibo ko at nanghihina ako habang naglalakad sa loob ng simbahan...

"Luke!"

Lumingon ako at nakita ko kaagad si Ezekiel... Bigla niya akong niyakap ng mahigpit pero di ko siya niyakap...

"Sabi ko na nga ba pupuntahan mo ako kaya hinintay kita..." Nakangiti niyang sabi.

Doon pa lang ay nanghihina na ako. Ayokong sirain ang mga ngiti niya...

Ayokong umiyak siya...

Seryoso lang ako... Hindi ako pwedeng umiyak ngayon...

"Luke may problema ba tayo?" Nag-aalala niyang tanong.

Hindi ako kaagad maka-sagot. Pigil na pigil ako sa mga luha ko...

Hindi ko alam kung paano ko gagawin ito pero pikit mata ko itong gagawin para mailigtas siya... Para na din sa kapakanan niya...

Huminga muna ako ng malalim at...

"Maraming tutol sa relasyon natin... Wala tayong patutunguhan Ezekiel..."

Nagbago ang timpla ng mukha niya at napatitig na lang siya sa akin...

Nangingilid ang mga luha sa mga mata niya at alam kong nasaktan ko na siya kaagad doon pa lang sa sinabi ko... Ramdam ko yung pighati niya... Nasasaktan din ako...

"Luke ano bang sinasabi mo? Luke hindi kita maintindihan!" Sabi niya at naiiyak na siya.

Nakikita ko na nasasaktan ko na siya...

Nanghihina na ako habang naka-titig ako sa kanya... Pero kailangan kong gawin ito... Para din ito sa sarili niyang kapakanan...

"Maghiwalay na tayo Ezekiel..." Madiin kong sabi.

"Luke ano ba yang sinasabi mo??? Nangako ka sakin na hindi mo ako iiwan diba? Luke naman please! Wag mong gawin to..." Sabi niya at sunod-sunod na ang pagpatak ng mga luha niya.

"Ayoko na... Hindi na kita kayang ipaglaban..." Sabi ko at tinalikuran ko na siya.

Hindi sumagot si Ezekiel pero rinig na rinig ko ang iyak niya... Unti-unting nadudurog ang puso ko habang naririnig ang paghikbi niya...

"Mahal na mahal kita Luke... Yan ba talaga ang gusto mo? Kung yan ang magpapasaya sayo, kahit masakit ay tatanggapin ko..." Humahagulgol niyang sabi.

Habang naglalakad palayo ay unti-unti akong nadudurog... Hindi ko siya kayang lingunin... Nagliliyab ang dibdib ko...

Sobrang sakit sa akin... Ayokong iwan siya ng ganito...

Pero wala naman akong magagawa...

Tuloy-tuloy lang ang pagpatak ng mga luha ko at hindi ko na alam ang gagawin ko pagkatapos nito...

Umuwi ako sa bahay at tinitigan lang ako ni papa habang naglalakad ako papasok sa kwarto ko...

Nagkulong ako sa kwarto at nakita ko lahat ng art na ginawa namin ni Ezekiel...

Sa sobrang galit ay sinira ko ang lahat ng mga artworks na ginawa ko...

Pinag-pupunit ko lahat at ibinato ko lahat ng pintura ko... Sobrang sakit sakin na iwanan si Ezekiel...

Sobrang sakit na hindi ko siya kayang ipaglaban dahil mahina ako...

Sobrang sakit na sinira ko ang lahat ng mga pangako ko sa kanya....

Sobrang sakit na ako ang dahilan kung bakit umiiyak siya...

Higit sa lahat ay sobrang sakit dahil siya yung taong bumago sakin... Alam ko na siya yung taong nakatadhana para sa akin pero hindi namin pwedeng mahalin ang isa't-isa...

Ok lang... Atleast matutupad niya ang pangarap niya na maging pari pero ako.... Hindi ko alam kung ano ang pangarap ko...

Durog na durog na yung pagkatao ko...

Yung taong nagpa-realize sa akin na maganda ang buhay... Yung taong gusto kong makasama habang buhay at yung taong nagpabago sa akin ay pinilit kong iwan para lang maging ligtas siya...

Ang sakit... Parang may mga maliliit na bubog na humihiwa sa puso ko...

Ramdam na ramdam ko ang pagdudugo ng puso ko...

Gusto ko siyang makita... Gusto ko siyang makasama pero hindi na pwede dahil mapapahamak siya...

Ayoko na maging ako pa ang dahilan para mapahamak siya...

Alam ko na malayo ang mararating ni Ezekiel sa buhay... Alam ko na magiging masaya siya ulit pero hindi ko na alam kung ano pa ang magpapasaya sa akin...

Siya lang ang totoo kong kaibigan...

Siya lang ang taong tumanggap sa akin... Tinanggap niya ang totoong ako at ang mga pagkakamali ko...

Bawat araw na lumilipas ay impyerno para sa akin...

Puro hapdi... Minsan ay ayoko nang gumising...

Alam ng Diyos kung gaano namin kamahal ni Ezekiel ang isa't-isa. Alam naming dalawa na magiging masaya kami kung walang hahadlang...

Todo na ang pag-iwas ko kay Ezekiel...

Sa kabilang bayan na ako nagsisimba tuwing linggo para lang di niya ako makita...

Lagi kong ipinapanalangin sa Diyos na sana ay maging masaya si Ezekiel...

Gusto ko lang naman kasi masiguro na masaya siya... Na masaya ang taong pinaka-mamahal ko...

Gusto ko lang masiguro na nakangiti siya palagi...

Sa di inaasahang pagkakataon ay pumunta sa bahay si father Dan dahil nagpa-house blessing si mama...

Nasa kwarto lang ako at pumunta siya sa kwarto ko para basbasan iyon. Nginitian lang ako ni father Dan...

Bumaba ako sa sala at nakita ko sila mama at papa na kausap si father Dan...

Umiiyak ang papa at mama ko...

Nang bumaba na ako sa hagdan ay napatingin silang tatlo sa akin. Tumitig lang ako sa kanila...

"Anak... Sorry..." Umiiyak na sabi ng mama ko.

Hindi ko sila pinansin at dumeretso lang ako sa dining para uminom ng tubig sa ref...

Pagtingin ko sa likod ay nakita ko si father Dan na nakangiti sa akin. Sinundan pala niya ako...

"Hhmmm... Luke... Sinabi ni Ezekiel ang tungkol sa nakaraan mo dahil humingi siya ng tulong sa akin..."

Napatitig na lang ako kay father...

"Naikwento ko na lahat sa mga magulang mo... Sinusubukan kong ipaintindi sa kanila ang sitwasyon mo." Nakangiti niyang sabi.

"Wala na kami ni Ezekiel... Pinag-hiwalay kami nila papa..." Seryoso kong sabi.

Ang totoo ay wala na talaga akong pakealam kung malaman nila papa ang nakaraan ko... Wala na akong pakealam sa kung anong iniisip nila...

"Si Ezekiel... Simula nang iniwan mo siya ay hindi na siya ngumiti..."

Napatitig ako bigla sa mga mata niya...

Totoo ang sinasabi sa akin ni father Dan. How could it be? Akala ko ay magiging masaya siya kahit wala ako...

"Mahal ka ng anak ko... Simula nang iwan mo siya ay palagi na siyang tahimik at seryoso."

"Pari ka diba? Dapat tutol ka sa amin." Madiin kong sabi.

Ngumiti lang siya sa akin...

"Hindi lahat ay pare-pareho ang paniniwala... Hindi kasalanan ang umibig sa parehong kasarian. Ang kasalanan ay ang ginagawa ng mga tao. Pero pagdating sa pag-ibig ay walang mali doon..." Nakangiti niyang sabi.

Nabigla ako sa mga sinabi ni father Dan... Alam ko na payag siya pero ang mga magulang ko ay hindi...

"Sabi ni Ezekiel gusto ka daw niyang maka-usap... Hihintayin ka niya sa park... Maghihintay siya hanggang 12 ng gabi..." Nakangiting sabi niya.

Umalis na siya at ako din ay babalik na sana ako sa kwarto ko pero tinawag ako ng papa ko...

"Anak... Alam ko na ang nangyari sayo dati pero kahit ganun hindi pa din ako payag sa relasyon niyo ni Ezekiel..." Seryosong sabi ni papa.

Tinitigan ko lang siya... Umiiyak pa din si mama...

"Anak sorry... Patawarin mo kami ng papa mo..." Umiiyak na sabi ni mama.

Huminga ako ng malalim at...

"Wala kayong puso..." Sabi ko at bumalik na ako sa kwarto ko.

Nag-kulong ako sa kwarto ko...

Hindi ko alam kung makikipag-kita ako kay Ezekiel... Kung aayusin pa namin ang relasyon namin sa isa't-isa ay sigurado akong mapapahamak lang siya dahil kay papa...

Hanggang sa lumipas ang magdamag...

Nagulat ako dahil tumatawag sa phone ko si Ezekiel... Nanginginig ang kamay ko nang sagutin ko iyon...

"Hello Luke mahal ko... Gusto lang kitang kamustahin..."

"Itigil mo na to Ezekiel..." Madiin kong sabi.

"Mahal kita Luke..." Sabi niya sa kabilang linya.

"Di na kita mahal... Naka-move on na ako sana ikaw din."

"Ayoko Luke... Hindi ko kaya..."

"Ano ba ang gusto mo ha?!!!" Sigaw ko sa kanya.

"Gusto kong sabihin mo na mahal mo pa din ako..."

"Mahal kita... Noon kaya wag ka nang umasa pa!" Madiin kong sabi.

"Please Luke... Please..." Pagmamaka-awa niya.

"Ano ba ang kulit mo!!! Bakit ka ba please ng please ha?" Inis kong tanong.

"Please balikan mo ako..." Sabi niya at alam kong umiiyak siya.

"Hindi na mangyayari yun! Mamaya aalis kami nila Carla... Masaya ako kahit wala ka!" Sigaw ko sa telepono.

"Please Luke sabihin mo na mahal mo ako... Please give me another chance..."

"Mahal kita Ezekiel..." Mahina kong sabi.

"Maraming salamat Luke..."

"Ano masaya ka na? Mahal lang kita bilang kaibigan... Wala tayong patutunguhan sa relasyon na ito..."

"Hihintayin kita Luke... Paki-usap pumunta ka..." Sabi niya at rinig kong naiiyak siya.

"Tapos na tayo... Maghihintay ka lang para sa wala..." Sabi ko at napa-tulo na ang mga luha ko.

"Wala akong pakealam kahit hindi ka pumunta... Hihintayin kita kahit na anong mangyari... Hihintayin kita hanggang 12:00 ng gabi..." Umiiyak na sabi niya.

Pinatay ko ang phone ko at tumutulo na ang mga luha ko... Ang sakit sakit nito para sa akin...

Hindi ko siya pwedeng puntahan...

Ayokong mapahamak siya kaya hindi ko na siya pupuntahan sa park...

Sumisikip ang dibdib ko... Napakasakit para sa akin na paghintayin si Ezekiel para lang sa wala...

Nakita ko ang card na ginawa niya para sa akin dati... Yung thank you card niya... Niyakap ko na lang iyon...

Naiiyak ako... Itinago ko na lang iyon... Habangbuhay kong mamahalin si Ezekiel...

Natulog na lang ako nung gabing iyon at hindi ko na binalak pang puntahan si Ezekiel... Ayoko nang paasahin pa siya na magkikita kaming dalawa...

Kina-umagahan paggising ko ay binuksan ko ang phone ko at napaka-daming text ni Ezekiel sa akin...

Binasa ko isa-isa...

.............

"Mahal na mahal kita Luke... Hihintayin pa din kita...."

.............

"Alam ko na tutol sa atin ang papa mo pero sana bigyan mo ako ng isa pang chance...."

.............

"Hihintayin kita Luke kahit na ano pa ang mangyari..."

............

"Hindi ako susuko sa iyo Luke... Alam ko na mahal mo pa din ako..."

............

"Ikaw ang lahat sa akin... Kaya kong isuko ang mga pangarap ko para lang sayo..."

............

"Sana mabigyan pa tayo ng isa pang pagkakataon..."

...........

Naiiyak ako habang binabasa ko ang mga text sa akin ni Ezekiel... Alam ko na umaasa pa din siya sa akin na dadating ako o pupuntahan ko siya kagabi...

Binigo ko siya... Nasaktan ko siya...

Tinuloy ko lang ang pagbabasa ng napaka-dami niyang mga text...

.............

"Alam ko na nasasaktan ka din... Gusto ko lang naman pasayahin ka."

............

"Wala na ba talaga akong pag-asa?"

............

"Hinintay kita pero wala ka..."

............

"Pinaka-masakit para sa akin na marinig mula sayo na wala tayong patutunguhan..."

...........

"Sorry Luke kung makulit ako... Mahal lang kasi talaga kita..."

...........

"Mahal na mahal kita Luke... Lagi mong tatandaan yan... Gusto ko lang na maging masaya ka..."

...........

Napaka-dami niya pang mga text at yun na ang pinaka-huli sa lahat... Umiiyak ako habang binabasa ko isa-isa ang mga text niya sa akin...

Napaka-sakit dahil alam ko na umiiyak siya habang hinihintay niya ako pero hindi ko siya sinipot...

Lumipas ang ilang araw at wala na akong natatanggap na text mula kay Ezekiel...

Siguro sumuko na rin talaga siya sa akin...

Ayos lang naman yun dahil sigurado naman ako na wala talaga kaming mararating dahil gagawa at gagawa ng paraan ang papa ko para lang maghiwalay kami...

Nagulat ako nang bigla na lang may kumatok sa kwarto ko...

"Anak nandito si Carla at Jaren... May mga bisita ka..."

Sabi ng nanay ko sa labas ng pintuan...

Hindi na ako umiimik... Inayos ko na lang ang sarili ko at bumaba na ako sa sala... Nakita ko nga si Carla at Jaren...

"Luke musta na? Wala kaming balita sayo ngayong bakasyon..." Bati ni Jaren.

Umupo na ako sa sofa at...

"Ayos lang naman ako... Kayo musta na kayo?" Tanong ko.

"Hhhmmm ok lang naman..." Sagot ni Jaren sa akin.

"Luke hindi mo pa ba alam?" Tanong ni Carla at seryoso siya.

"Ang alin?" Seryoso kong tanong.

"Wala ka bang nabalitaan?" Tanong naman ni Jaren.

"Ano ba yun? Diretsuhin niyo nga ako." Inis kong sabi sa kanila.

"Diba bestfriend mo si Ezekiel? Dapat alam mo kung ano ang nangyari..." Seryosong sabi ni Carla.

"Wala akong balita mula nung hiniwalayan ko siya..." Sabi ko at yumuko na ako.

"Hiniwalayan? Huh? Di ko maintindihan..." Gulat na tanong ni Jaren.

"Naging kami... Mahal na mahal ko siya.... Si Ezekiel yung taong bumago sa akin pero pinaghiwalay kami ni papa..." Sabi ko at humagulgol na ako sa iyak.

Nagtitigan si Jaren at Carla... Alam ko na nakikinig din ang papa ko sa usapan namin pero wala na akong pakealam...

Lumapit silang dalawa at niyakap nila ako pareho...

Sinabi ko sa kanila ang lahat lahat. Naikwento ko na ang lahat sa kanilang dalawa at iyak din ng iyak si Carla nang malaman niya kung ano ang nangyari sa amin ni Ezekiel...

"Luke kaya kami pumunta dito kasi..." Di matapos sabihin ni Carla.

Tumitig lang ako sa kanya at alanganin siyang tumingin sa akin...

"Kasi may dapat kang malaman." Sabi naman ni Jaren.

"Ano yun?" Seryoso kong tanong.

"Pumunta kami kasi gusto sana namin na sunduin ka... Para ano sana..." Sabi ni Carla.

"Ano ba?!!! Diretsuhin niyo nga ako!" Inis kong sigaw.

"Si Ezekiel..." Sabi ni Carla.

Tumulo ang mga luha niya kaya kinilabutan ako...

"Ano? Anong nangyari sa kanya???" Pasigaw kong tanong.

"Nung linggo nang madaling araw..." Putol na sabi ni Carla.

Sumisikip ang dibdib ko... Pakiramdam ko ay may hindi magandang nangyari... Kailangan kong marinig... Tinitigan ko na lang siya...

"Nasagasaan siya pag-alis niya galing daw sa park..."

Natulala ako...

Parang naging blanko ang lahat...

Naramdaman ko ang pagsikip ng dibdib ko at hindi ako makahinga...

Pakiramdam ko ay dumidilim ang paligid at nagugunaw lahat ng mga bagay...

"Nasaan siya???!!! Nasaan si Ezekiel??? Dalhin niyo ako sa kanya!!!" Sigaw ko at basag ang boses ko.

Nagulat silang dalawa at halos lumabas na ang mga ugat ko sa leeg dahil sa sobrang galit ko...

"Luke sorry..." Umiiyak na sabi ni Carla.

Tinitigan ko na lang siya ng masama...

"He's dead..."

"Hindi!!!! Hindi... Hindi to pwedeng mangyari... Hindi ito totoo!!!" Sabi ko na parang nababaliw.

Pinagsasabunutan at sinasampal ko ang sarili ko... Ayokong maniwala. Nananaginip lang ako...

"Hindi ito totoo... Gisingin niyo ako panaginip lang ito!!!" Umiiyak kong sigaw.

"Luke yun ang totoo... Wala na si Ezekiel..." Humahagulgol na sabi ni Carla.

Tinadyakan ko ang sofa... Kinuha ko ang vase sa lamesa at binato ko yun kaya nabasag... Hindi ko na alam ang nangyayari...

Ang alam ko lang ay galit na galit ako at sinisira ko lahat ng mahawakan ko...

Nagsisisigaw ako at nagwawala ako...

Pinagbabato ko ang lahat ng makita kong gamit...

Tumakbo si papa at niyakap niya ako...

"Anak tama na! Kumalma ka!" Sigaw ni papa.

Hindi ko alam pero sa sobrang galit at kumalas ako sa mga braso niya at malakas kong sinuntok ang mukha ng papa ko...

"Luke papa mo yan!" Sigaw ni mama at dali-dali siyang lumapit kay papa.

"Kasalanan niyo ito!!! Mga wala kayong puso!!! Nawala sakin ang taong mahal ko dahil sa inyo!!!!" Malakas kong sigaw.

"Luke tama na yan... Magulang mo sila." Sabi naman ni Carla.

Hindi ako nakinig... Binasag ko lahat ng makita kong salamin sa bahay...

Lahat ng nakikita ko ay sinisira ko...

Hindi na ako inaawat ni papa o ng kahit na sino... Hinayaan nila akong magwala...

Naramdaman ko na lang bigla na sumikip ang dibdib ko...

"Mahal kita Luke..."

Narinig ko ang boses ni Ezekiel...

Lumingon ako sa kung saan saan at hinahanap ko ang boses niya...

Nakita ko si Ezekiel sa may bintana...

Tumakbo ako at niyakap ko siya ng mahigpit na mahigpit...

"Ezekiel sabi ko na nga buhay ka eh niloloko lang nila ako..." Humahagulgol kong sabi habang nakayakap sa kanya.

"Ssshhh... Wag ka nang umiyak Luke." Sabi ni Ezekiel.

Napatingin ako sa mga mata niya at nakangiti lang siya sa akin...

Pinunasan ni Ezekiel ang mga luha ko gamit ang mga daliri niya...

"Ezekiel... Diba hindi mo naman ako iiwan? Diba tayo lang habang buhay?" Humahagulgol kong tanong.

"Ano ba Luke? Wag ka ngang umiyak...

Alam mo naman na love na love kita! Gusto mo ba na malungkot din ako?" Nakangiti niyang tanong.

Umiling-iling ako ng mabilis...

"Patawarin mo ako Ezekiel... Sorry... Di ko naman gustong saktan ka sorry kasi..." Humihikbi kong sabi pero tinakpan ni Ezekiel ang mga labi ko gamit ang daliri niya para di ako magsalita.

"Ssshhh... Tahan na mahal ko. Alam ko ang lahat... Alam ko na iniisip mo lang ang kapakanan ko... Di ako galit. Di mo kailangan mag-sorry... Mahal na mahal kita eh..." Nakangiti niyang sabi.

"Mahal na mahal din kita Ezekiel..." Umiiyak kong sabi.

"Luke tandaan mo ito... Lagi kang ngingiti at magiging masaya... Manalig ka lang sa Diyos. Hindi ka niya papabayaan at ituturo niya sayo ang liwanag..." Nakangiti niyang sabi.

"Oo Ezekiel... Tatandaan ko yan..." Sabi ko na parang batang umiiyak.

"Mahal na mahal kita..."

Hinawakan niya ang mga pisngi ko...

Ramdam ko ang napaka-init niyang mga palad... Unti-unti niyang nilapit ang mukha niya sa akin at napapikit na lang ako...

Ramdam ko ang mainit niyang mga labi... Nakakapaso ang halik niya. Puno ng pagmamahal...

Nang idilat ko ang mga mata ko ay naglaho siya...

"Ezekiel!!! Ezekiel nasaan ka???" Sigaw ko na lang.

Tumingin ako sa paligid... Nakahiga ako sa isang kama... Nasa loob ako ng ospital...

"Anak... Gising ka na pala..." Sabi ni papa.

"Nasaan po si Ezekiel?" Naiiyak kong tanong.

"Kanina... Hinimatay ka nung nagwawala ka. Sinugod ka namin kaagad dito sa ospital..."

Tumulo na lang ang mga luha ko...

Totoo pala... Wala na pala talaga si Ezekiel. Nagpakita lang pala siya sa panaginip ko...

Umiyak na lang ako bigla... Niyakap ako ng mama at papa ko... Ang sakit!

Totoo pala talaga na wala na si Ezekiel...

Wala na pala talaga ang taong pinaka-mamahal ko...

Wala na siya... Wala na ang taong nagbigay sa akin ng pag-asa...

Wala na ang taong nagbigay sa akin ng pinaka-matamis na ngiti...

Wala na ang taong nagbigay ng kulay at kabuluhan sa buhay ko...

At higit sa lahat ay hindi ko na siya mahahalikan at mayayakap dahil kasama na niya ang Diyos...

...............

"What name do you give on your child?" Tanong ko.

"Ezekiel C. Geronimo po father..." Nakangiting sabi ni Jaren at Carla.

"What do you ask of God's Church for?" Tanong ko.

"Baptism po father..." Sabi ulit nila.

"You have asked to have your child baptized. In doing so you are accepting the responsibility of training him in the practice of the faith. It will be your duty to bring him up to keep God's commandments as Christ taught us, by loving God and our neighbor. Do you clearly understand what you are undertaking?" Nakangiti kong sabi.

"Yes! We do father..." Nakangiti nilang sabi.

Tinanong ko naman ang mga ninong at ninang sa binyag...

"Are you ready to help the parents of this child in their duty as Christian parents?" Tanong ko.

"We do father..." Sabi ng mga ninong at ninang.

"Christian community welcomes you with great joy. In its name, I claim you for Christ our Savior by the sign of his cross. I now trace the cross on your forehead, and invite your parents and godparents to do the same."

"By God's gift, through water and the Holy Spirit, we are reborn to everlasting life. In his goodness, may he continue to pour out his blessings upon these sons and daughters of his. May he make them always, wherever they may be, faithful members of his holy people. May he send his peace upon all who are gathered here, in Christ Jesus our Lord." Sabi ko at ibinuhos ko ang banal na tubig sa ulo ng sanggol.

"Amen..." Sabi ng lahat.

Matapos ang binyag ay inimbitahan ako ng mag-asawang si Jaren at Carla sa reception ng anak nila...

Pumunta kami sa bahay nila at maraming handa ang cute na cute na baby nila...

Maraming mga bata ang lumapit sa akin sa bahay nila at nag-bless...

"Father bless po..." Nakangiti nilang sabi.

"God bless mga anak..." Sabi ko na lang habang bini-bless sila.

"Father kain po muna kayo..." Sabi ni Carla sa akin.

Umupo kami nila Carla at Jaren sa iisang table... Napatingin ako sa baby nila...

"Ang cute cute talaga ng baby niyo..." Sabi ko habang nakatingin sa baby.

"Siyempre father mana yan sa mama niya..." Tumatawang sabi ni Carla.

"Siyempre mana din sa papa hahahah." Sabi naman ni Jaren.

"Siya nga pala Luke... Este father Luke hahahha... Di namin inakala na ikaw pala ang tutuloy sa pangarap ni Ezekiel na mag-pari..." Sabi ni Jaren.

"Masaya maging pari... Malapit tayo sa Diyos at marami tayong natutulungan na mga tao..." Sabi ko na lang.

Nginitian ko na lang sila...

"Basta palakihin niyo ng maayos at mabuting bata si baby Ezekiel..." Nakangiti kong sabi.

"Siyempre naman father... Ambait kaya nung taong pinag-kunan namin ng name niya..." Sabi ni Carla.

Ngumiti na lang ako...

Ezekiel in bible means... "May God strengthen him" Kinuha nila sa pinaka-mamahal kong si Ezekiel ang name ng cute na cute nilang baby boy...

Ilang taon din ang naka-lipas...

Ilang taon din na naging lugmok ako at nangapa sa dilim... Matagal akong umahon at matagal bago ko hinanap ang liwanag...

Pero may pag-asa... Tama si Ezekiel...

Wag kayong mawalan ng pag-asa dahil may liwanag palagi sa gitna ng dilim...

Nandiyan ang Diyos para tulungan tayong umahon...

Oo minsan tatakbo tayo at hindi natin maiwasan ang madapa pero hindi ibig sabihin nun ay uulit tayo sa simula...

We need to keep forward...

Sana kahit anong tindi ng problema ay huwag natin kalimutan ang Diyos na handang tumulong sa atin... Kahit gaano ka-dilim ang nakaraan mo o kahit gaano kadumi ang pagkatao mo ay tandaan mong lilinisin at patatawarin tayo ng Diyos dahil mahal niya tayo...

Lahat tayo ay pantay-pantay sa mga mata niya...

Kahit anong tindi ng unos, kahit anong dilim ng gabi... May Diyos na naghihintay sa atin...

Sana ay may napulot kayong aral sa story ng buhay ko... Hindi ito malungkot na pagtatapos dahil masaya akong naituro sa akin ni Ezekiel ang daan upang magbalik loob sa Diyos...

Masaya ako na binibigyan ko ng bagong pag-asa ang mga tao...

Nawa ay maging gabay sa inyo ang kwentong ito... Iwanan man tayo, saktan o durugin... Lahat tayo ay mahal ng Panginoon...

Wakas....