By: Torchwood Agent No. 474
Note: Sinapian ako ng kasipagan, guys, kaya eto na ang part 11; nagkaroon ako ng ganang magsulat!
SA BAHAY NILA JUN, MASTER’S POV:
Hubo’t hubad akong nakahiga sa kama ni Jun, hinihintay siyang matapos sa kanyang pagligo. Nakahiga akong malalim ang iniisip, inaalala ko ang mga nangyari kani-kanina lang. Napagtanto ko na totoo nga pala talagang may mga aliens, hindi lang Earth ang planetang may buhay. Marami pa palang mga nilalang sa kalawakan maliban sa mga tao; hindi kami nag-iisa. Isa pa diyan, may mga tao rin palang kumakalaban sa mga aliens na ito.
Hindi ko aakalaing makaka-encounter ako ng ganun sa buhay ko, at maaaring malagay sa peligro ang buhay ng mga taong importante sa akin kapag patuloy pa akong maka-encounter ng ganun. Dahil sa pag-iisip kong ito ay napa-isip ako tungkol sa concept ng buhay, buhay as in ‘yung sa mga extraterrestrial phenomenons at sa existance ng kalawakan, sa mga planeta, at sa mga sikretong tinatago ng sanlibutan.
What I’ve just experience changed my view about the universe.
“Ano ba ‘yan daig ko pa’ng mga taga-NASA! Pero dapat walang makakaalam nito, ako lang...”
Nasa kalaliman ako ng aking pag-iisip nang nang biglang bumukas ang pinto ng banyo at tumambad ang basang katawan ni Jun! Kinagulat ko ito nang bahagya. Hindi siya nakatapis habang tumatalon-talon sa may pintuan ng banyo para mataktak ang mga tubig sa kanyang katawan; nagba-bounce pati na rin ang kanyang malambot na titi.
“Tapos na ako, pre!” He proclaimed, smiling. He because he was refreshed.
“Yeah... I can see that.” I said to him in a monotone, as-a-matter-of-factly way.
“Mabango ba ‘yung brief ko?” Tanong niya sabay tawa.
“Oo! As in sobra!” I said to him sarcastically. “Magpa-order ka na ng foods para makakain na tayo, bro. Gutom na ako.” Sabi ko sabay tayo papuntang banyo para maligo.
“Okay, bro!” He said enthusiastically.
AFTER 30 MINUTES:
Lumabas ako sa banyo na hubo’t hubad din kagaya ni Jun. Nadatnan ko si Jun na naka-upo sa harap ng kanyang computer na naka-boxers at white T-shrit lang na pambahay.
“Asan na ‘yung food?” Tanong ko habang naglalakad papuntang cabinet para kunin ang twalya.
“On the way na daw...” He replied to me without looking back at me. “Nagpa-order ako ng 2 box ng pizza, 2 large fries sa McDo, at mamaya bibili ako ng isang litrong Coke! Game!?!” He announced to me with excitement!
“WOW! Di kaya tumaba tayo niyan?” I asked him concernly.
“Sus! Pa-conscious-conscious ka pa jan eh alam ko namang gusto mo!” Panunukso ni Jun sa akin, at napaisip ako bigla. Napabungisngis ako.
“Sabagay, mas mabuting nang mataba ka kesa naman mamatay kang machong patay-gutom diba?!” I replied him while laughing. “Teka, may pambayad ka ba? Wala akong extra eh...” Alala kong sabi sa kanya.
“Relax, Master. May extrang allowance ako kaya solve na tayo!” Jun proclaimed happily!
AFTER 20 MINUTES:
Dumating na ang in-order naming pagkain. Nagtungo kami sa dining hall at agad namin itong nilantakan. Meat ang toppings with mozzarella cheese ang flavor ng pizza na in-order ni Jun. Tag-iisa kami ng pizza box at large fries!
“Master, hindi halatang gutom na gutom kana no?” Comment ni Jun habang punung-puno ng pagkain ang bibig niya.
“Shempre naman! Ikaw ba naman ang magtatakbo sa buong scho –––” Napatigil ako bigla, nadulas ako ng konti at ayaw kong mabuko niya ako!
“––– Anong nagtatatakbo?” Biglang tanong ni Jun, napatigil siya sa paglamon.
“Ummm.. kasi, nung nabagok ka... nag-panic ako nung una, kaya nagtatatakbo ako sa school to get... help...” Palusot ko sa kaibigan ko, biglang nagsitulo ang mga pawis sa aking mukha.
“Ganun? Naks naman, pre! Touch ako!” Reaksyon ni Jun sabay tawa, at napatawa na lang din ako. Buti na lang at gumana ang palusot ko! Iniba ko agad ang topic para hindi na siya magtanong pa.
“Jun, sarap ng foods no?” Sabi ko.
“Ba! Ako pa e magaling ako pumili ng pagkain no!” Reply ni Jun sabay ngiti.
“Buti na lang wala rito si Armand!” I proclaimed laughing.
“Oo nga no? Kung andito ‘yun, siguradong ubos ang pera ko, antakaw kaya nun!” Sagot ni Jun, at nagtawanan kaming dalawa.
Sa sobrang lamon namin ng pagkain ay nakalimutan naming naubos na pala namin ang pagkain at ang softdrinks namin! Saka pa lang rin na-realize ni Jun na dapat pala ay magtitira sila ng pagkain para sa parents niya!
“Di bale na lang... isipin na lang nating kumain na sila Mama...” Sabi niya sa aming dalawa, hoping na totoo ang hinala niya.
“Oo nga, Jun. May mga pera naman ‘yun. Busog na ‘yung mga ‘yun!” I affirmed him, though medyo na-conscious ako.
After eating, nag-ayos na ako para matulog while gising pa si Jun at naglalaro ng computer sa kanyang PC. It was around 11 PM that night. Wala pa rin ang parents ni Jun. Madali akong nakatulog dahil sa pagod ko gawa ng pagtatatakbo at pagsisisigaw ko sa buong school earlier that night.
9 AM, KINABUKASAN, WRITER’S POV:
Kakagising lang ni Master. Magaan ang kanyang pakiramdam habang nagiinat-inat siya ng katawan nang makita niya si Jun na nasa computer pa rin naglalaro.
“Ui, Jun! Anong oras na? Di kaba natulog?” Tanong niya habang bakas pa ang antok sa kanyang pananalita. “And teka, diba may pasok tayo ngayon?” Napatigil bigla si Master sa sinabi niya. May pasok nga pala sila at kailangan na nilang maghanda! Naging alerto siya bigla at dali-daling napatayo sa kama.
“’TANG INA! LATE NA TAYO UI!”
“Master Sasha, relax! Walang pasok ngayon!” Sabi ni Jun sa kanyang kaibigan.
“Ha? Paanong wala?” Nagtatakang tanong ni Master habang papalapit siya kay Jun na siya namang nag-ALT + TAB para lumabas ang FB account niya sa monitor ng computer.
“O, look!” Turo ni Jun sa monitor.
Sa news feed ng FB ni Jun ay makikitang nag-post pala ng memo ang Facebook page ng kanilang school na wala raw pasok gawa ng may nangyari umanong krimen sa kanilang school kagabi. May mga magnanakaw daw na nakapasok sa kanilang eskwelahan! Sa ngayon ay nagi-imbestiga pa ang mga pulis tungkol umano sa krimeng ito.
Biglang naalala ni Master ang mga nangyari kagabi. Nanahimik na lang siya.
“Grabe no?” Sabi ni Jun at nag-scroll down pa siya. Sa mga sumunod na post, nakita niyang si Chief Salmonte ang nagha-handle ng kasong ito. “Oi ah! Astig ng Papa mo, Master!” Sabi niya na nakangiting nakatingin kay Master.
“Aba shempre! Tatay ko ‘yan eh!” Master replied proudly.
PLUNK!
Nag-chat bigla si Armand sa group chat nina Master at Jun.
ARMAND:
“oi mga brad! Walang pasok! Hahahaha! :D Jun! Anjan nba si Master sa inyo?”
JUN:
“oo nga eh! :D saya nito! Mapapaaga ata ang sembreak natin ‘Mand! Nga pla, andito si sasha! :D kumain kami ng pizza kagabi pre! :P”
ARMAND:
“hala!? Grabe bat di nyo sinabi?”
Nagtawanan kaming dalawa ni Jun; pinaalis ko siya sa computer dahil ako ang kakausap kay Armand.
JUN-MASTER:
“master here! :D ikaw kasi! Hindi ka sumama sa amin mag-sleep over! Ayan tuloy! hahahaha”
ARMAND:
“GRRRRR!!! Andaya n’yo! Mga matatakaw! Pag ako nakaganti, nako!”
JUN-MASTER:
“matakaw daw oh! E sino kaya sa atin ang may kakayahang umubos ng 2 box ng pizza sa isang serve lang? Diba ikaw Armand!?! Hahahaha buti na rin wala ka! Lugi kami sa yo, at mamumulubi si Jun sa ‘yo! BWAHAHAHAHAHA!”
ARMAND:
“PAK U MGA GAGO!”
Nagtawanan lang sina Jun at Master. Nagpatuloy sila sa pag-scroll down nang biglang may bagong post ulit ang kanilang school FB page. Tiningnan nila ito.
Hindi makapaniwala sina Jun sa nabasa nila sa post at napamura sila. Wala nga raw pasok mula sa araw na ‘yun hanggang Friday pero ayon sa post, ang kanilang 2nd quarter exam ay gaganapin sa Sabado! School-wide exam daw ito at kailangan nilang mag-aral ng mabuti. Kasunod na raw doon ang sembreak nila!
Napakamot sila ng ulo.
“Pambihira! Akala ko pa naman sembreak na! E ba’t may exam pa!?” Reklamo ni Jun habang kumakamot ng ulo.
“Onga eh! Pero okay lang naman din siguro ‘yan.” Sabi ni Master, pero halatang na-frustrate rin.
“Palibhasa matalino ka! Suntukin kita sa mukha eh!” Iritang sagot ni Jun.
“Pare, lahat naman siguro ata ng mga high school eh may mga 2nd quarters exam? Okay na rin siguro... mas mabuti na rin ‘yang ganyan kesa naman after sembreak pa ang exams diba?” Tugon ni Master sa kaibigan.
“Hayyyy... sabagay.” Nanghihinayang na sagot ni Jun.
“Nakakahinayang, pero mga estudyante tayo eh. Wala tayong magagawa. Tanggapin na lang natin.” Paglulubag-loob ni Master sa kaibigan.
“Ay, Master! Alam ko na! Eto na lang, diba sa Sabado ang exams? What if pag Sunday, after natin mag-simba eh gala tayo!?!” Jun suggested eccentricly! “Pambawi ng pagka-badtrip, and it’s a good way to start our sembreak! Don’t you agree!?” He said smiling.
“Ba!? Mukhang astig ‘yan, pre! Sige sali ako diyan! Sabihan ko si Armand!” Master enthusiastically exclaimed.
“AYOS!” Jun agreed.
“Teka, pwedeng dalhin si Samuel? ‘Yung bunso ko?” Master inquired.
“’Yung BF mo? Baka panira lang ‘yun ah!” Lait ni Jun.
“Gago! Kapatid ko ‘yun! Don’t worry ako bahala d’un!” Master reprimanded and assured his friend.
“’Kaw bahala ah!” Jun replied.
After a few moments, niyaya ni Jun na sa sa bahay na lang daw niya mag-almusal si Master, which is ginawa niya naman. Wala na ang parents ni Jun nung gumising si Master, maaga siguro silang umalis para sa trabaho. Magti-10:30 AM na nang magpaalam si Master kay Jun para makauwi ito.
A FEW STEPS AWAY FROM MASTER’S HOUSE:
Habang naglalakad si Master papuntang bahay nila ay nakita niya ang isa sa mga kapitbahay nilang bata na may dala-dalang nakabalot na kahon.
“Kuya!”
“O?”
“May nagpapabigay po sa ‘yong lalaki nito. Sabi niya ibigay ko raw po ito kapag nakita ko na kayo.”
Agad tinanggap ni Master ang kahon at nagpasalamat sa bata bago siya iwan nito. Sa kahon ay may nakita siyang isang pamilyar na logo ––– ang Logo ng Torchwood Institute! Nagulat ng bahagya si Master at binasa niya ang mahabang note na naka-attach sa kahon:
“Master, alam kong galit ka pa rin sa amin. Again, humihingi kami ng tawad. Bilang token ng paghingi namin ng sorry, eto ang laptop mo, nasa loob ng kahon. Diba ginamit mo ‘to bilang panlaban sa alien na umatake sa ‘yo kagabi? Habang hindi ka nakatingin ay kinuha namin ang mga basag na parte ng laptop mo at inayos namin siya ulit. We reassembled your laptop. It is good as new, actually better. Nang inayos namin ang laptop mo, mas pina-enhance pa namin siya for your convenience. Mas lumaki na ang capacity niya. Mas mabilis na rin siyang mag-function ngayon, kailan man ay hindi na siya hihina. Mayroon na rin siyang built-in internet router. Hindi mo na kailangan ng WiFi para maka-internet dahil mayroon na siyang constant 5000 mbps internet speed. Lastly, water-proof na siya at wala ng virus na makakapasok sa laptop mo, dahil naglagay kami ng special features at software na magpo-protect sa laptop mo laban sa mga virus and other computer damages. Kung tutuusin, mas mas matindi pa ang performance ng laptop mo kumpara sa pinaka-latest na MacBook. Huwag kang mag-alala, wala kaming nilagay na kung ano man diyan sa laptop mo na makakasira sa ‘yo o makakagulo man ng buhay mo. Maniwala ka sana sa amin, and I hope, in time, mapapatawad mo kami sa kasalanan namin sa iyo. Salamat, at sana walang makaalam na in-enhance namin ang laptop mo, at sana huwag mong hayaang may makakita ng logo ng Torchwood kahit na sino. Please keep our organization private. Samalat ulit, Master. MARCUS.”
Hindi alam ni Master kung ano ang gagawin o kung ano man ang ire-react pagkatapos mabasa ang note sa kahon. Natutuwa siya dahil na-enhance ang kanyang laptop, ngunit nababahala at naiinis pa rin siya all because tumambad na naman ang Torchwood sa buhay niya. Na-badtrip siya nang bahagya. Pinasok ni Master ang kahon sa loob ng kanyang bag ng may marinig siyang isang sigaw.
“MASTER!!!!!!!!!!!!”
Nagulat bigla si Master dahil sa sumigaw na ‘yun. Tumingin siya sa paligid para malaman kung sino ang sumigaw na ‘yun.
Tingin dito, tingin doon, hindi niya alam ang pinanggalingan ng sigaw, hanggang sa may makita siyang isang lalaking nakangiti na kumakaway sa kanya. Pamilyar ang lalaking ito. Ang lalaking kumakaway sa kanya ay medyo maputi, pang-13 year old ang height, at slim. May kapogian ito, at isa lang ang taong kilala ni Master na may ganitong itsura. Ang lalaking ito ay kalaro ni Master dati noong bata pa siya! 3 years ang kanilang age gap at, ang kalaro niyang ito ay walang iba kundi si –––
“KIDOOOOOOIIIIIII!!!!!!! Kumusta na!?! Long time, no see, Kidoi!”
Nakangiti si Master na tumakbo para yakapin ang kanyang childhood friend na ngayon nya lang nakita after 2 years!
“Kumusta na!? Buti naman at nakauwi ka galing Bukidnon!” Master greeted his friend while nakaakbay siya rito.
“Aga sembreak, Master!” Sagot ni Kidoi na ang tono ng kanyang pananalita ay parang sa isang alalay na kausap ang kanyang amo.
“’Yung tono ng pananalita mo ga’nun pa rin!” Puna ni Master na tumatawa.
“Shempre! Ikaw po kaya nagturo sa akin mag-bike, maglaro ng computer, ‘kaw pa nga nagturo sa akin magjakol at kung anu-ano pa diba? Master kita, Master Sasha, eh! Kumusta ka na po?” Pinamanyak na paliwanang ni Kidoi na nakangiting-aso, then nag-bow siya na parang Chinese monk.
“Sira! Tumahimik ka nga! Mayayari tayo riyan sa mga pinagsasasabi mo! Baka may makarinig sa atin.” Na-conscious na sabi Master habang humahagikgik; tumawa lang si Kidoi. “Eto, okay naman. Still the Master...” Paghahambog na dagdag niya.
“O, Master! Pakainin mo naman po ako! Malapit na mag-lunch eh!” Nakangiting sabi ng 13 year old.
“Gago! Huwag mong sabihin na ako rin nagturo sa ‘yo na maging walang hiya ah!” Sabi ni Master.
“Aba shempre naman!” Proud na pilosopong sagot ni Kidoi habang bumubungisngis.
“Sira! O sige halika na sa bahay!” Pagiimbita ng binata sa kaibigan niya, at sabay silang pumasok ng bahay.
SA BAHAY NILA MASTER:
Binati sila ng Mama ni Master habang nagluluto ito ng adobong manok, at sinabayan niya ito ng mabilis na pagtatalak.
“Ui! Anak! Buti andito ka na! Alam mo bang may nangyaring krimen sa school mo? An’dun ang Papa mo ngayon na nagiimbestiga! Baka ano na nangyari sa ‘yo! An’dun ka ba nung nangyari ang krimeng ‘yun? Buti hindi ka napahamak at –––”
Napatigil bigla ang Mama ni Master nang mapansin niya ang lalakeng kasama nito, at namangha siya sa kanyang nakita; napanganga ang kanyang Mama. Master, on the other hand, is smiling dahil nagkita ulit ang Mama niya at ang childhood friend niya. Nakangiti silang sabay nag-mano sa Mama ni Master.
“Kidoi! Ikaw na ba ‘yan!? Anlaki mo na! Kumusta na? Buti nakauwi ka! Anjan ba mga magulang mo?” Masayang pambungad ng Mama ni Master sa kanyang bisita.
“Kumusta na ‘po, Antie? Long time no see po! Okay lang naman po ako! Kayo po!?” Sagot ng binata. “Wala po sila Mama. Ako lang po ang umuwi. Nakikitira ako ngayon sa bahay ng tita ko.” Dagdag pa niya.
“Ay sayang naman. Grabeng chikahan na sana eh!” Sabi ng Mama ni Master at tumawa ito. “Nga pala, eto, as usual ga’nun pa rin. Maganda at sexy!” Biro ng Mama ni Master. “Eto namang si kuya Master mo eh eto’t nagbibinata na! Pumangit oh! Ewan ko ba kung may girlfriend na ‘yan!” Tukso ng Mama ni Master sa anak.
“Ui, Ma! Grabe naman. Wala pa po akong girlfriend!” Nahihiyang sagot ni Master habang napapatawa.
“Sus! Kuya Master kunwari ka pa! ‘Yan ba namang poging pagmumukhang ‘yan eh walang nai-inlove? Master, ‘yan naman ang ituro mo sa akin ngayon ah! Man-chicks!” Reaksyon ni Kidoi na medyo hindi naniniwala sa sagot ni Master. Tumawa siya na may halong biro at kindat.
“Totoo no! Ikaw, Kidoi, ang kulit mo pa rin!” Depensa ni Master sa sarili. “Pero, nakaka-miss din ‘yung tawagin mo akong ‘kuya’!” Nakangiting dagdag pa ni Master sabay brofist sa kababata.
Nagtawanan silang tatlo. Hindi nagtagal ay kumain na sila ng pananghalian. Habang kumakain ay nagkwekwentuhan silang tumatawa; inaalala ang mga nagdaang panahon at nagpapalitan ng mga updates at mga bagong balita tungkol sa buhay ng isa’t isa.
SAMANTALA, WEDNESDAY EARLY MORNING FROM MASTER AND THE TORCHWOOD 26’S POV:
Noong mga panahong papauwi na sina Bryan at Sheila pagkatapos nilang mag-sex sa loob ng Torchwood 26 Hub ay tinapon ni Sheila ang contaminated sandwich sa malapit na basurahan ng lugar na kinalalagyan nila. Ang hindi nila alam ay may ipis na kumain ng iilang maliliit na parte ng contaminated sandwich na ‘yun.
At the atomic level, nagsimulang mag-mutate ang ipis na ‘yun. Mistulang nalalason ang ipis dahil sa nakain nitong sandwich. Dali-dali itong lumabas sa basurahan at pumasok sa isang malapit na manhole. Habang tinatahak ang manhole na iyon ay unti-unting umilaw ang ipis, ilaw na kulay green, senyales na nagmu-mutate na nga ito!
Mangisay-ngisay ang ipis dahil sa mutation habang tumatakbo, ngunit matapos ang ilang sandali ay bigla lang itong gumapang ulit papalabas ng isa pang manhole. Ang lugar na kinalabasan ng ipis ay medyo may kadiliman, sa isang parte ng kalye na wala masyadong tao ang dumadaan. Sa di kalayuan ay may isang lalaking batang pulubi na nangangalkal sa basurahan. Lumapit ang ipis sa kanya.
Dahil nga sa mutation na nangyayari sa ipis ay nagsimula itong lumiwanag ulit, liwanag na kulay green, sapat na ang liwanag nito para makuha niya ang pansin ng batang pulubi.
Namangha ang batang pulubi dahil sa nakikita niyang umiilaw na ipis. Kukunin n’ya sana ito ngunit lubhang ikinatakot niya ang mga sumunod na nangyari ––– biglang lumaki ang ipis, hindi lang basta normal na paglaki, dahil bigla itong naging kasing-laki ito ng isang adult na German Sheperd!
Lumundag ang puso at ang kaluluwa ng bata palabas ka kanyang dibdib dahil sa gulat at takot.
“AAAAAAHHHHHHHHHHH!!!!”
Napasigaw lang ang bata sa kanyang nakita! Isang higanteng ipis ang nasa kanyang harapan! Tumakbo siya papalayo. Mabilis ang kanyang takbo! Dinaig na niya ata ang pinakamabilis na tao pagdating sa takbuhan dahil sa takot! Takbo lang ng takbo ang kawawang bata.
Sa katatakbo niya ay napadpad siya sa ilalim ng Carmen Bridge at nagtago. Hingal na hingal ito dahil sa takot at dahil sa pagtakbo. Tumingin siya sa paligid, sa kaliwa, sa kanan, sa likod, at sa harap. Wala na ang ipis na humahabol sa kanya. Nakahinga siya nang maluwag. Dahan-dahan siyang lumabas ng kanyang pinagtataguan. Habang papalabas ay may naramdaman siyang malakas na ihip ng hangin mula sa may banda ulo niya.
Tumingala ang bata, at buong takot niyang nakita ang higanteng ipis na humahabol sa kanya kanina, lumilipad itong papalapit sa kanya!
“TULOOOOOOONG!!!!”
Ngunit bago pa man siya makatakbo ay sinunggaban na siya ng ipis, at sinimulang kainin ang kanyang mga lamang loob! Mula sa bituka, papunta sa puso, hanggang sa hugutin at tuklapin ng higanteng ipis ang backbone ng kawawa niyang biktima makain lang ang kanyang mga baga. Halos di na makilala ang batang naging biktima ng ipis, dahil halos wala nang natira sa kanyang katawan kundi iilang parte ng kanyang laman at maraming dugo; Halos maubos siyang kinain ng ipis!
Umilaw ulit ang ipis, at dahan-dahan siyang bumalik sa kanyang dating anyo habang gumagapang papasok sa isang madilim na kanal na puno ng maraming ipis para makipag-mate.
WEDNESDAY, KINAUMAGAHAN, 9 AM, TORCHWOOD’S POV:
Pumasok si Bryan sa Torchwood 26 Hub; bumungad sa kanya ang mga katrabaho niyang busy sa kani-kanilang mga gawain, maliban kay Marcus na nagfe-Facebook. Lalapit sana si Bryan sa kanya dahil mayroon siyang tatanungin nang biglang...
“Pssst!”
Napalingon si Bryan sa girlfriend niya at nginitian niya ito.
Ngumiti nang bahagya si Sheila ngunit tinuturo niya si James, at binubulong na:
“Mag-sorry ka!”
Napakamot ng ulo ang kanyang nobyo.
“Mag-sorry ka, Bry! At huwag mong kalimutang kumustahin siya ah! ‘Wag kang ma-pride! Kilala kita!” This time, medyo seryoso na at may authority ang dating ni Sheila habang bumubulong.
“Opo, kamahalan!” Pilosopong bulong ni Bryan.
Napabuntong-hininga na lang si Bryan at dahan-dahang lumapit kay James na nage-encode ng mga computer codes noong mga oras na ‘yon.
“James?” Tawag ni Bryan kay James.
“Kuya?” Napatigil bigla si James sa kanyang ginagawa at dahan-dahang lumingon kay Bryan.
“Ummm... pasensya sa inasal ko kagabi ah...?” Mistulang maamong tupa si Bryan sa paghingi ng dispensa.
“Aww... ummm ok lang po ‘yun, kuya.” Mahinang sagot ni James. “Kalimutan na lang po natin.” Dagdag pa niya at bumalik siya sa kanyang ginagawa na may konting ngiti sa mga labi.
Napangiti rin bahagya si Bryan at binaling niya ang kanyang mga tingin kay Sheila.
“Very good...” Nakangiting nag-thumbs-up si Sheila sa kanyang boyfriend, then binaling niya ang tingin niya kay Luna na nakangiti rin.
Humingang malalim si Bryan at nagsalita.
“Alright! Back to work! Guys, kumusta na?” Bati niya sa mga kasamahan niya.
Sabay-sabay na nag-‘Okay lang’ ang mga ka-trabaho ni Bryan. Tinanong ni Bryan si Hannah.
“Han, how’s our cover story going sa CXHS?”
“Ayos, Bry. Paniwalang-paniwala sila na may nakawan ngang nangyari.” Hannah reported to her boss. “Mamaya, ako, si Arlene, Luna, at Marcus e pupunta doon to talk with Chief Salmonte.” Dagdag pa niya.
Napansin ni Bryan na may may hawak na naka-wrap na kahon si Nello at may dinidikit siyang sulat dito. Tinanong niya kung ano at para saan iyon.
“Ano ‘yan? Para sa’n ‘yan?”
“Token natin kay Master. Isa sa mga pampabawi natin sa mga kaperwisyuhang pinamalas natin sa kanya.” Biglang sabat ni Marcus na nakatayo sa kanyang kinauupuan.
“Inayos nila Luna at James ‘yang laptop niya na ginamit ata niya panghampas sa teacher niya.” Dagdag pa ni Nello. “Sana naman eh mas gumaan na ang loob niya sa atin through this one. Pina-enhance na ‘to ng todo nila James eh.” He told his co-worker, at napa-isip bigla si Bryan tungkol kay Master.
“Nga pala, Bry. I checked the hospitals kung saan an’dun ‘yung dalawang lalaking biktima ng Lustio. Okay na raw sila.” Sabat ni Sheila. “Pupunta ako d’un para further ayusin ang mga kung ano man ang dapat ayusin.” She added.
“Good! Okay, guys, how about ’yung teacher ni Master?” He asked.
“Recuperating. We made a cover story that he is sick and he needs rest.” Luna answered Bryan’s question.
Nanahimik na si Bryan. Satisfied siya sa sagot at performance ng kanyang mga teammates at nakangiti siyang pumunta na sa kanyang cubicle nang biglang tumayo si Arlene para i-open ang Torchwood Branch Interteleporter (TBI). Mukhang isang column ang TBI na pwedeng pasukan ng isang tao. May mga nakakabit na wires sa equipment na ito at ilang umiilaw na liwanag gawa nang pag-ON ni Arlene rito.
“MWWWEEERRRRR! MWWWEEERRRRR!”
Dahil sa tunog ng TBI ay nakuha nito ang atensyon ng lahat ng Torchwood 26 agents.
“Ui, ba’t mo ino-ON ‘yan? Did you asked for permission?” Tanong ni Sheila habang tinuturo ang TBI, strikto ang boses niya.
“Hindi, She, pero kailangang ma-ON ito agad. May bad news eh.”
“Anong bad news ‘yan?” Gulat at nag-aalalang tanong ni Marcus habang papalapit kay Arlene.
“Hayaan ninyong siya na lang ang magpaliwanag.” Sagot ni Arlene sa mga kasamahan.
Biglang mas lumakas ang tunog ng TBI at mas nag-ilaw ito, at mula sa loob nito ay may makakapal na usok ang umabas. Kalaunan ay sumunod na lumabas ang isang lalaking gwapo, payat, at medyo 4’ 7’’ ang height ––– Si Alexis ng Torchwood 45, Torchwood – Albay!!!
Si Alexis ay isang 13 year old na bata na miyebro ng Torchwood – Albay. Ang Torchwood 45 Hub ay makikita sa loob mismo ng Mayon Volcano; gumagamit sila ng alien technology para hindi sila mapahamak sa mga volcanic activities at sa mga magma na nasa loob ng Mayon!
Si Alexis ang Geosciences Head and Volcanic Manipulator ng Torchwood 45 Hub. Siya ang nagmo-monitor sa lahat ng mga awkward at mga peculiar alien and other extraterrestrial activities na nangyayari sa ilalim ng lupa sa buong Pilipinas. Isa pa riyan ay isa siyang ang nagha-handle ng Volcanic Manipulator, isang equipment na bahagyang nakokontrol ang mga volcanic activities ng Mayon Volcano!
“ALEXIS!?!” Gulat at pagtatakang reaksyon nina Bryan at Sheila.
“Hey, guys.” Nakangiti niyang pagbati sabay salute sa mga ka-Torchwood niya.
“Ba’t ka andito?” Tanong ni Nello. “Anong meron?”
“I’ll be straight to the point, guys. Using our Geosciences Sensor and Detector (GSD), Torchwood 45 detected an awkward, biochemical mutations and reactions under Cagayan de Oro City. Other than that, I also noticed an awkward geoseismic movements under CDO! Both phenomenon occured at the same time, and it looks like may direksyon kung asan papatungo ang mga pangyayaring ‘yan.” Diretsahan niyang sabi sa mga ka-Torchwood niya.
Mula sa kanyang bulsa ay may kinuha siyang isang computer chip at ikinabit ito sa computer systems ng Torchwood, and from the big screen monitor ng Modified Super Scanner (MSS), may mga readings, codes, maps, at mga graphs na nagsilabasan, particularly the seismis activities and underground movements of CDO. May mga pinindot na buttons si Alexis sa MSS kaya lumabas ang underground map ng Cagayan de Oro.
“Look at your city’s underground map.” Sabi niya sabay turo sa screen. Zi-noom-in niya ang underground map papunta particularly sa underground map ng Divisoria. “Tingnan ninyo, punung-puno ng mga underground drainage system ang Divisoria, pero sa lahat ng mga kanal na nasa ilalim nito, may isang kanal na may huge traces of biochemical reactions na nag-cause ng seismic disturbance.” Paliwanag pa niya sabay turo sa nasabing nag-iisang underground na kanal na iyon na kinulayan niya ng green for emphasis.
“Alexis, I think that is impossible. Kung mayroon mang seismic disturbances or biochemical reactions, siguro naman eh mararamdaman ‘yan ng buong CDO, or mano-notice namin dito sa Torchwood 26 diba?” Pagaalma ni Marcus. “Torchwood 26 is also under Divisoria, as in literally! So made-detect namin ‘yan.” Dagdag pa niya.
“I know, but Torchwood 45’s GSD is so sensitive that it can detect even the most subtle of things.” Paliwanag ni Alexis. “Look, our GSD can detect normal, common seismic activities within the Philippines, like volcanic activities and earthquakes, but this one is different. Iisang lugar lang ang pinagmulan ng mga disturbances na ito at it is as if mayroon siyang daang tinatahak.” Dagdag pa niya.
Nabahala bigla ang mga taga-Torchwood 26. Panibagong kalaban na naman ang makakasagupa nila, and this time, mukhang may makakasama sila from Torchwood 45, Torchwood – Albay!
“Well, guys, I think we need to get ready again. We have an another incoming enemy.” Seryosong wika ni Bryan sa lahat.
ITUTULOY...
Note: Guys, sino sa inyo ang marunong mag-drawing or sketch? I need your help. This will help further in spicing up our story. My e-mail is sangrefang@yahoo.com. Use that e-mail to get in touch with my secondary FB account, named ‘Firebird Schoenberg’. Black ang prime pic ko po. I will communicate with you there. Okay lang po ba? Way na rin ‘to para mas magkakilala tayo.
If you do not want to contact me on Facebook, just send me an e-mail na lang po. Thanks. I am expecting to get a response, lalo na sa inyong mga fans ko! HAHAHAHAHA :P
TORCHWOOD TRIVIA:
Supposed to be, wala talaga sanang Torchwood – Albay. Wala lang talaga akong maisip na ibang lugar na may bulkan na pwedeng lagyan ng isa pang Torchwood branch! WALA naman akong balak na mag-add ng Torchwood – Zambales (Bulkang Pinatubo) at Torchwood – Cavite (Taal). Ehehehe.
SA BAHAY NILA JUN, MASTER’S POV:
Hubo’t hubad akong nakahiga sa kama ni Jun, hinihintay siyang matapos sa kanyang pagligo. Nakahiga akong malalim ang iniisip, inaalala ko ang mga nangyari kani-kanina lang. Napagtanto ko na totoo nga pala talagang may mga aliens, hindi lang Earth ang planetang may buhay. Marami pa palang mga nilalang sa kalawakan maliban sa mga tao; hindi kami nag-iisa. Isa pa diyan, may mga tao rin palang kumakalaban sa mga aliens na ito.
Hindi ko aakalaing makaka-encounter ako ng ganun sa buhay ko, at maaaring malagay sa peligro ang buhay ng mga taong importante sa akin kapag patuloy pa akong maka-encounter ng ganun. Dahil sa pag-iisip kong ito ay napa-isip ako tungkol sa concept ng buhay, buhay as in ‘yung sa mga extraterrestrial phenomenons at sa existance ng kalawakan, sa mga planeta, at sa mga sikretong tinatago ng sanlibutan.
What I’ve just experience changed my view about the universe.
“Ano ba ‘yan daig ko pa’ng mga taga-NASA! Pero dapat walang makakaalam nito, ako lang...”
Nasa kalaliman ako ng aking pag-iisip nang nang biglang bumukas ang pinto ng banyo at tumambad ang basang katawan ni Jun! Kinagulat ko ito nang bahagya. Hindi siya nakatapis habang tumatalon-talon sa may pintuan ng banyo para mataktak ang mga tubig sa kanyang katawan; nagba-bounce pati na rin ang kanyang malambot na titi.
“Tapos na ako, pre!” He proclaimed, smiling. He because he was refreshed.
“Yeah... I can see that.” I said to him in a monotone, as-a-matter-of-factly way.
“Mabango ba ‘yung brief ko?” Tanong niya sabay tawa.
“Oo! As in sobra!” I said to him sarcastically. “Magpa-order ka na ng foods para makakain na tayo, bro. Gutom na ako.” Sabi ko sabay tayo papuntang banyo para maligo.
“Okay, bro!” He said enthusiastically.
AFTER 30 MINUTES:
Lumabas ako sa banyo na hubo’t hubad din kagaya ni Jun. Nadatnan ko si Jun na naka-upo sa harap ng kanyang computer na naka-boxers at white T-shrit lang na pambahay.
“Asan na ‘yung food?” Tanong ko habang naglalakad papuntang cabinet para kunin ang twalya.
“On the way na daw...” He replied to me without looking back at me. “Nagpa-order ako ng 2 box ng pizza, 2 large fries sa McDo, at mamaya bibili ako ng isang litrong Coke! Game!?!” He announced to me with excitement!
“WOW! Di kaya tumaba tayo niyan?” I asked him concernly.
“Sus! Pa-conscious-conscious ka pa jan eh alam ko namang gusto mo!” Panunukso ni Jun sa akin, at napaisip ako bigla. Napabungisngis ako.
“Sabagay, mas mabuting nang mataba ka kesa naman mamatay kang machong patay-gutom diba?!” I replied him while laughing. “Teka, may pambayad ka ba? Wala akong extra eh...” Alala kong sabi sa kanya.
“Relax, Master. May extrang allowance ako kaya solve na tayo!” Jun proclaimed happily!
AFTER 20 MINUTES:
Dumating na ang in-order naming pagkain. Nagtungo kami sa dining hall at agad namin itong nilantakan. Meat ang toppings with mozzarella cheese ang flavor ng pizza na in-order ni Jun. Tag-iisa kami ng pizza box at large fries!
“Master, hindi halatang gutom na gutom kana no?” Comment ni Jun habang punung-puno ng pagkain ang bibig niya.
“Shempre naman! Ikaw ba naman ang magtatakbo sa buong scho –––” Napatigil ako bigla, nadulas ako ng konti at ayaw kong mabuko niya ako!
“––– Anong nagtatatakbo?” Biglang tanong ni Jun, napatigil siya sa paglamon.
“Ummm.. kasi, nung nabagok ka... nag-panic ako nung una, kaya nagtatatakbo ako sa school to get... help...” Palusot ko sa kaibigan ko, biglang nagsitulo ang mga pawis sa aking mukha.
“Ganun? Naks naman, pre! Touch ako!” Reaksyon ni Jun sabay tawa, at napatawa na lang din ako. Buti na lang at gumana ang palusot ko! Iniba ko agad ang topic para hindi na siya magtanong pa.
“Jun, sarap ng foods no?” Sabi ko.
“Ba! Ako pa e magaling ako pumili ng pagkain no!” Reply ni Jun sabay ngiti.
“Buti na lang wala rito si Armand!” I proclaimed laughing.
“Oo nga no? Kung andito ‘yun, siguradong ubos ang pera ko, antakaw kaya nun!” Sagot ni Jun, at nagtawanan kaming dalawa.
Sa sobrang lamon namin ng pagkain ay nakalimutan naming naubos na pala namin ang pagkain at ang softdrinks namin! Saka pa lang rin na-realize ni Jun na dapat pala ay magtitira sila ng pagkain para sa parents niya!
“Di bale na lang... isipin na lang nating kumain na sila Mama...” Sabi niya sa aming dalawa, hoping na totoo ang hinala niya.
“Oo nga, Jun. May mga pera naman ‘yun. Busog na ‘yung mga ‘yun!” I affirmed him, though medyo na-conscious ako.
After eating, nag-ayos na ako para matulog while gising pa si Jun at naglalaro ng computer sa kanyang PC. It was around 11 PM that night. Wala pa rin ang parents ni Jun. Madali akong nakatulog dahil sa pagod ko gawa ng pagtatatakbo at pagsisisigaw ko sa buong school earlier that night.
9 AM, KINABUKASAN, WRITER’S POV:
Kakagising lang ni Master. Magaan ang kanyang pakiramdam habang nagiinat-inat siya ng katawan nang makita niya si Jun na nasa computer pa rin naglalaro.
“Ui, Jun! Anong oras na? Di kaba natulog?” Tanong niya habang bakas pa ang antok sa kanyang pananalita. “And teka, diba may pasok tayo ngayon?” Napatigil bigla si Master sa sinabi niya. May pasok nga pala sila at kailangan na nilang maghanda! Naging alerto siya bigla at dali-daling napatayo sa kama.
“’TANG INA! LATE NA TAYO UI!”
“Master Sasha, relax! Walang pasok ngayon!” Sabi ni Jun sa kanyang kaibigan.
“Ha? Paanong wala?” Nagtatakang tanong ni Master habang papalapit siya kay Jun na siya namang nag-ALT + TAB para lumabas ang FB account niya sa monitor ng computer.
“O, look!” Turo ni Jun sa monitor.
Sa news feed ng FB ni Jun ay makikitang nag-post pala ng memo ang Facebook page ng kanilang school na wala raw pasok gawa ng may nangyari umanong krimen sa kanilang school kagabi. May mga magnanakaw daw na nakapasok sa kanilang eskwelahan! Sa ngayon ay nagi-imbestiga pa ang mga pulis tungkol umano sa krimeng ito.
Biglang naalala ni Master ang mga nangyari kagabi. Nanahimik na lang siya.
“Grabe no?” Sabi ni Jun at nag-scroll down pa siya. Sa mga sumunod na post, nakita niyang si Chief Salmonte ang nagha-handle ng kasong ito. “Oi ah! Astig ng Papa mo, Master!” Sabi niya na nakangiting nakatingin kay Master.
“Aba shempre! Tatay ko ‘yan eh!” Master replied proudly.
PLUNK!
Nag-chat bigla si Armand sa group chat nina Master at Jun.
ARMAND:
“oi mga brad! Walang pasok! Hahahaha! :D Jun! Anjan nba si Master sa inyo?”
JUN:
“oo nga eh! :D saya nito! Mapapaaga ata ang sembreak natin ‘Mand! Nga pla, andito si sasha! :D kumain kami ng pizza kagabi pre! :P”
ARMAND:
“hala!? Grabe bat di nyo sinabi?”
Nagtawanan kaming dalawa ni Jun; pinaalis ko siya sa computer dahil ako ang kakausap kay Armand.
JUN-MASTER:
“master here! :D ikaw kasi! Hindi ka sumama sa amin mag-sleep over! Ayan tuloy! hahahaha”
ARMAND:
“GRRRRR!!! Andaya n’yo! Mga matatakaw! Pag ako nakaganti, nako!”
JUN-MASTER:
“matakaw daw oh! E sino kaya sa atin ang may kakayahang umubos ng 2 box ng pizza sa isang serve lang? Diba ikaw Armand!?! Hahahaha buti na rin wala ka! Lugi kami sa yo, at mamumulubi si Jun sa ‘yo! BWAHAHAHAHAHA!”
ARMAND:
“PAK U MGA GAGO!”
Nagtawanan lang sina Jun at Master. Nagpatuloy sila sa pag-scroll down nang biglang may bagong post ulit ang kanilang school FB page. Tiningnan nila ito.
Hindi makapaniwala sina Jun sa nabasa nila sa post at napamura sila. Wala nga raw pasok mula sa araw na ‘yun hanggang Friday pero ayon sa post, ang kanilang 2nd quarter exam ay gaganapin sa Sabado! School-wide exam daw ito at kailangan nilang mag-aral ng mabuti. Kasunod na raw doon ang sembreak nila!
Napakamot sila ng ulo.
“Pambihira! Akala ko pa naman sembreak na! E ba’t may exam pa!?” Reklamo ni Jun habang kumakamot ng ulo.
“Onga eh! Pero okay lang naman din siguro ‘yan.” Sabi ni Master, pero halatang na-frustrate rin.
“Palibhasa matalino ka! Suntukin kita sa mukha eh!” Iritang sagot ni Jun.
“Pare, lahat naman siguro ata ng mga high school eh may mga 2nd quarters exam? Okay na rin siguro... mas mabuti na rin ‘yang ganyan kesa naman after sembreak pa ang exams diba?” Tugon ni Master sa kaibigan.
“Hayyyy... sabagay.” Nanghihinayang na sagot ni Jun.
“Nakakahinayang, pero mga estudyante tayo eh. Wala tayong magagawa. Tanggapin na lang natin.” Paglulubag-loob ni Master sa kaibigan.
“Ay, Master! Alam ko na! Eto na lang, diba sa Sabado ang exams? What if pag Sunday, after natin mag-simba eh gala tayo!?!” Jun suggested eccentricly! “Pambawi ng pagka-badtrip, and it’s a good way to start our sembreak! Don’t you agree!?” He said smiling.
“Ba!? Mukhang astig ‘yan, pre! Sige sali ako diyan! Sabihan ko si Armand!” Master enthusiastically exclaimed.
“AYOS!” Jun agreed.
“Teka, pwedeng dalhin si Samuel? ‘Yung bunso ko?” Master inquired.
“’Yung BF mo? Baka panira lang ‘yun ah!” Lait ni Jun.
“Gago! Kapatid ko ‘yun! Don’t worry ako bahala d’un!” Master reprimanded and assured his friend.
“’Kaw bahala ah!” Jun replied.
After a few moments, niyaya ni Jun na sa sa bahay na lang daw niya mag-almusal si Master, which is ginawa niya naman. Wala na ang parents ni Jun nung gumising si Master, maaga siguro silang umalis para sa trabaho. Magti-10:30 AM na nang magpaalam si Master kay Jun para makauwi ito.
A FEW STEPS AWAY FROM MASTER’S HOUSE:
Habang naglalakad si Master papuntang bahay nila ay nakita niya ang isa sa mga kapitbahay nilang bata na may dala-dalang nakabalot na kahon.
“Kuya!”
“O?”
“May nagpapabigay po sa ‘yong lalaki nito. Sabi niya ibigay ko raw po ito kapag nakita ko na kayo.”
Agad tinanggap ni Master ang kahon at nagpasalamat sa bata bago siya iwan nito. Sa kahon ay may nakita siyang isang pamilyar na logo ––– ang Logo ng Torchwood Institute! Nagulat ng bahagya si Master at binasa niya ang mahabang note na naka-attach sa kahon:
“Master, alam kong galit ka pa rin sa amin. Again, humihingi kami ng tawad. Bilang token ng paghingi namin ng sorry, eto ang laptop mo, nasa loob ng kahon. Diba ginamit mo ‘to bilang panlaban sa alien na umatake sa ‘yo kagabi? Habang hindi ka nakatingin ay kinuha namin ang mga basag na parte ng laptop mo at inayos namin siya ulit. We reassembled your laptop. It is good as new, actually better. Nang inayos namin ang laptop mo, mas pina-enhance pa namin siya for your convenience. Mas lumaki na ang capacity niya. Mas mabilis na rin siyang mag-function ngayon, kailan man ay hindi na siya hihina. Mayroon na rin siyang built-in internet router. Hindi mo na kailangan ng WiFi para maka-internet dahil mayroon na siyang constant 5000 mbps internet speed. Lastly, water-proof na siya at wala ng virus na makakapasok sa laptop mo, dahil naglagay kami ng special features at software na magpo-protect sa laptop mo laban sa mga virus and other computer damages. Kung tutuusin, mas mas matindi pa ang performance ng laptop mo kumpara sa pinaka-latest na MacBook. Huwag kang mag-alala, wala kaming nilagay na kung ano man diyan sa laptop mo na makakasira sa ‘yo o makakagulo man ng buhay mo. Maniwala ka sana sa amin, and I hope, in time, mapapatawad mo kami sa kasalanan namin sa iyo. Salamat, at sana walang makaalam na in-enhance namin ang laptop mo, at sana huwag mong hayaang may makakita ng logo ng Torchwood kahit na sino. Please keep our organization private. Samalat ulit, Master. MARCUS.”
Hindi alam ni Master kung ano ang gagawin o kung ano man ang ire-react pagkatapos mabasa ang note sa kahon. Natutuwa siya dahil na-enhance ang kanyang laptop, ngunit nababahala at naiinis pa rin siya all because tumambad na naman ang Torchwood sa buhay niya. Na-badtrip siya nang bahagya. Pinasok ni Master ang kahon sa loob ng kanyang bag ng may marinig siyang isang sigaw.
“MASTER!!!!!!!!!!!!”
Nagulat bigla si Master dahil sa sumigaw na ‘yun. Tumingin siya sa paligid para malaman kung sino ang sumigaw na ‘yun.
Tingin dito, tingin doon, hindi niya alam ang pinanggalingan ng sigaw, hanggang sa may makita siyang isang lalaking nakangiti na kumakaway sa kanya. Pamilyar ang lalaking ito. Ang lalaking kumakaway sa kanya ay medyo maputi, pang-13 year old ang height, at slim. May kapogian ito, at isa lang ang taong kilala ni Master na may ganitong itsura. Ang lalaking ito ay kalaro ni Master dati noong bata pa siya! 3 years ang kanilang age gap at, ang kalaro niyang ito ay walang iba kundi si –––
“KIDOOOOOOIIIIIII!!!!!!! Kumusta na!?! Long time, no see, Kidoi!”
Nakangiti si Master na tumakbo para yakapin ang kanyang childhood friend na ngayon nya lang nakita after 2 years!
“Kumusta na!? Buti naman at nakauwi ka galing Bukidnon!” Master greeted his friend while nakaakbay siya rito.
“Aga sembreak, Master!” Sagot ni Kidoi na ang tono ng kanyang pananalita ay parang sa isang alalay na kausap ang kanyang amo.
“’Yung tono ng pananalita mo ga’nun pa rin!” Puna ni Master na tumatawa.
“Shempre! Ikaw po kaya nagturo sa akin mag-bike, maglaro ng computer, ‘kaw pa nga nagturo sa akin magjakol at kung anu-ano pa diba? Master kita, Master Sasha, eh! Kumusta ka na po?” Pinamanyak na paliwanang ni Kidoi na nakangiting-aso, then nag-bow siya na parang Chinese monk.
“Sira! Tumahimik ka nga! Mayayari tayo riyan sa mga pinagsasasabi mo! Baka may makarinig sa atin.” Na-conscious na sabi Master habang humahagikgik; tumawa lang si Kidoi. “Eto, okay naman. Still the Master...” Paghahambog na dagdag niya.
“O, Master! Pakainin mo naman po ako! Malapit na mag-lunch eh!” Nakangiting sabi ng 13 year old.
“Gago! Huwag mong sabihin na ako rin nagturo sa ‘yo na maging walang hiya ah!” Sabi ni Master.
“Aba shempre naman!” Proud na pilosopong sagot ni Kidoi habang bumubungisngis.
“Sira! O sige halika na sa bahay!” Pagiimbita ng binata sa kaibigan niya, at sabay silang pumasok ng bahay.
SA BAHAY NILA MASTER:
Binati sila ng Mama ni Master habang nagluluto ito ng adobong manok, at sinabayan niya ito ng mabilis na pagtatalak.
“Ui! Anak! Buti andito ka na! Alam mo bang may nangyaring krimen sa school mo? An’dun ang Papa mo ngayon na nagiimbestiga! Baka ano na nangyari sa ‘yo! An’dun ka ba nung nangyari ang krimeng ‘yun? Buti hindi ka napahamak at –––”
Napatigil bigla ang Mama ni Master nang mapansin niya ang lalakeng kasama nito, at namangha siya sa kanyang nakita; napanganga ang kanyang Mama. Master, on the other hand, is smiling dahil nagkita ulit ang Mama niya at ang childhood friend niya. Nakangiti silang sabay nag-mano sa Mama ni Master.
“Kidoi! Ikaw na ba ‘yan!? Anlaki mo na! Kumusta na? Buti nakauwi ka! Anjan ba mga magulang mo?” Masayang pambungad ng Mama ni Master sa kanyang bisita.
“Kumusta na ‘po, Antie? Long time no see po! Okay lang naman po ako! Kayo po!?” Sagot ng binata. “Wala po sila Mama. Ako lang po ang umuwi. Nakikitira ako ngayon sa bahay ng tita ko.” Dagdag pa niya.
“Ay sayang naman. Grabeng chikahan na sana eh!” Sabi ng Mama ni Master at tumawa ito. “Nga pala, eto, as usual ga’nun pa rin. Maganda at sexy!” Biro ng Mama ni Master. “Eto namang si kuya Master mo eh eto’t nagbibinata na! Pumangit oh! Ewan ko ba kung may girlfriend na ‘yan!” Tukso ng Mama ni Master sa anak.
“Ui, Ma! Grabe naman. Wala pa po akong girlfriend!” Nahihiyang sagot ni Master habang napapatawa.
“Sus! Kuya Master kunwari ka pa! ‘Yan ba namang poging pagmumukhang ‘yan eh walang nai-inlove? Master, ‘yan naman ang ituro mo sa akin ngayon ah! Man-chicks!” Reaksyon ni Kidoi na medyo hindi naniniwala sa sagot ni Master. Tumawa siya na may halong biro at kindat.
“Totoo no! Ikaw, Kidoi, ang kulit mo pa rin!” Depensa ni Master sa sarili. “Pero, nakaka-miss din ‘yung tawagin mo akong ‘kuya’!” Nakangiting dagdag pa ni Master sabay brofist sa kababata.
Nagtawanan silang tatlo. Hindi nagtagal ay kumain na sila ng pananghalian. Habang kumakain ay nagkwekwentuhan silang tumatawa; inaalala ang mga nagdaang panahon at nagpapalitan ng mga updates at mga bagong balita tungkol sa buhay ng isa’t isa.
SAMANTALA, WEDNESDAY EARLY MORNING FROM MASTER AND THE TORCHWOOD 26’S POV:
Noong mga panahong papauwi na sina Bryan at Sheila pagkatapos nilang mag-sex sa loob ng Torchwood 26 Hub ay tinapon ni Sheila ang contaminated sandwich sa malapit na basurahan ng lugar na kinalalagyan nila. Ang hindi nila alam ay may ipis na kumain ng iilang maliliit na parte ng contaminated sandwich na ‘yun.
At the atomic level, nagsimulang mag-mutate ang ipis na ‘yun. Mistulang nalalason ang ipis dahil sa nakain nitong sandwich. Dali-dali itong lumabas sa basurahan at pumasok sa isang malapit na manhole. Habang tinatahak ang manhole na iyon ay unti-unting umilaw ang ipis, ilaw na kulay green, senyales na nagmu-mutate na nga ito!
Mangisay-ngisay ang ipis dahil sa mutation habang tumatakbo, ngunit matapos ang ilang sandali ay bigla lang itong gumapang ulit papalabas ng isa pang manhole. Ang lugar na kinalabasan ng ipis ay medyo may kadiliman, sa isang parte ng kalye na wala masyadong tao ang dumadaan. Sa di kalayuan ay may isang lalaking batang pulubi na nangangalkal sa basurahan. Lumapit ang ipis sa kanya.
Dahil nga sa mutation na nangyayari sa ipis ay nagsimula itong lumiwanag ulit, liwanag na kulay green, sapat na ang liwanag nito para makuha niya ang pansin ng batang pulubi.
Namangha ang batang pulubi dahil sa nakikita niyang umiilaw na ipis. Kukunin n’ya sana ito ngunit lubhang ikinatakot niya ang mga sumunod na nangyari ––– biglang lumaki ang ipis, hindi lang basta normal na paglaki, dahil bigla itong naging kasing-laki ito ng isang adult na German Sheperd!
Lumundag ang puso at ang kaluluwa ng bata palabas ka kanyang dibdib dahil sa gulat at takot.
“AAAAAAHHHHHHHHHHH!!!!”
Napasigaw lang ang bata sa kanyang nakita! Isang higanteng ipis ang nasa kanyang harapan! Tumakbo siya papalayo. Mabilis ang kanyang takbo! Dinaig na niya ata ang pinakamabilis na tao pagdating sa takbuhan dahil sa takot! Takbo lang ng takbo ang kawawang bata.
Sa katatakbo niya ay napadpad siya sa ilalim ng Carmen Bridge at nagtago. Hingal na hingal ito dahil sa takot at dahil sa pagtakbo. Tumingin siya sa paligid, sa kaliwa, sa kanan, sa likod, at sa harap. Wala na ang ipis na humahabol sa kanya. Nakahinga siya nang maluwag. Dahan-dahan siyang lumabas ng kanyang pinagtataguan. Habang papalabas ay may naramdaman siyang malakas na ihip ng hangin mula sa may banda ulo niya.
Tumingala ang bata, at buong takot niyang nakita ang higanteng ipis na humahabol sa kanya kanina, lumilipad itong papalapit sa kanya!
“TULOOOOOOONG!!!!”
Ngunit bago pa man siya makatakbo ay sinunggaban na siya ng ipis, at sinimulang kainin ang kanyang mga lamang loob! Mula sa bituka, papunta sa puso, hanggang sa hugutin at tuklapin ng higanteng ipis ang backbone ng kawawa niyang biktima makain lang ang kanyang mga baga. Halos di na makilala ang batang naging biktima ng ipis, dahil halos wala nang natira sa kanyang katawan kundi iilang parte ng kanyang laman at maraming dugo; Halos maubos siyang kinain ng ipis!
Umilaw ulit ang ipis, at dahan-dahan siyang bumalik sa kanyang dating anyo habang gumagapang papasok sa isang madilim na kanal na puno ng maraming ipis para makipag-mate.
WEDNESDAY, KINAUMAGAHAN, 9 AM, TORCHWOOD’S POV:
Pumasok si Bryan sa Torchwood 26 Hub; bumungad sa kanya ang mga katrabaho niyang busy sa kani-kanilang mga gawain, maliban kay Marcus na nagfe-Facebook. Lalapit sana si Bryan sa kanya dahil mayroon siyang tatanungin nang biglang...
“Pssst!”
Napalingon si Bryan sa girlfriend niya at nginitian niya ito.
Ngumiti nang bahagya si Sheila ngunit tinuturo niya si James, at binubulong na:
“Mag-sorry ka!”
Napakamot ng ulo ang kanyang nobyo.
“Mag-sorry ka, Bry! At huwag mong kalimutang kumustahin siya ah! ‘Wag kang ma-pride! Kilala kita!” This time, medyo seryoso na at may authority ang dating ni Sheila habang bumubulong.
“Opo, kamahalan!” Pilosopong bulong ni Bryan.
Napabuntong-hininga na lang si Bryan at dahan-dahang lumapit kay James na nage-encode ng mga computer codes noong mga oras na ‘yon.
“James?” Tawag ni Bryan kay James.
“Kuya?” Napatigil bigla si James sa kanyang ginagawa at dahan-dahang lumingon kay Bryan.
“Ummm... pasensya sa inasal ko kagabi ah...?” Mistulang maamong tupa si Bryan sa paghingi ng dispensa.
“Aww... ummm ok lang po ‘yun, kuya.” Mahinang sagot ni James. “Kalimutan na lang po natin.” Dagdag pa niya at bumalik siya sa kanyang ginagawa na may konting ngiti sa mga labi.
Napangiti rin bahagya si Bryan at binaling niya ang kanyang mga tingin kay Sheila.
“Very good...” Nakangiting nag-thumbs-up si Sheila sa kanyang boyfriend, then binaling niya ang tingin niya kay Luna na nakangiti rin.
Humingang malalim si Bryan at nagsalita.
“Alright! Back to work! Guys, kumusta na?” Bati niya sa mga kasamahan niya.
Sabay-sabay na nag-‘Okay lang’ ang mga ka-trabaho ni Bryan. Tinanong ni Bryan si Hannah.
“Han, how’s our cover story going sa CXHS?”
“Ayos, Bry. Paniwalang-paniwala sila na may nakawan ngang nangyari.” Hannah reported to her boss. “Mamaya, ako, si Arlene, Luna, at Marcus e pupunta doon to talk with Chief Salmonte.” Dagdag pa niya.
Napansin ni Bryan na may may hawak na naka-wrap na kahon si Nello at may dinidikit siyang sulat dito. Tinanong niya kung ano at para saan iyon.
“Ano ‘yan? Para sa’n ‘yan?”
“Token natin kay Master. Isa sa mga pampabawi natin sa mga kaperwisyuhang pinamalas natin sa kanya.” Biglang sabat ni Marcus na nakatayo sa kanyang kinauupuan.
“Inayos nila Luna at James ‘yang laptop niya na ginamit ata niya panghampas sa teacher niya.” Dagdag pa ni Nello. “Sana naman eh mas gumaan na ang loob niya sa atin through this one. Pina-enhance na ‘to ng todo nila James eh.” He told his co-worker, at napa-isip bigla si Bryan tungkol kay Master.
“Nga pala, Bry. I checked the hospitals kung saan an’dun ‘yung dalawang lalaking biktima ng Lustio. Okay na raw sila.” Sabat ni Sheila. “Pupunta ako d’un para further ayusin ang mga kung ano man ang dapat ayusin.” She added.
“Good! Okay, guys, how about ’yung teacher ni Master?” He asked.
“Recuperating. We made a cover story that he is sick and he needs rest.” Luna answered Bryan’s question.
Nanahimik na si Bryan. Satisfied siya sa sagot at performance ng kanyang mga teammates at nakangiti siyang pumunta na sa kanyang cubicle nang biglang tumayo si Arlene para i-open ang Torchwood Branch Interteleporter (TBI). Mukhang isang column ang TBI na pwedeng pasukan ng isang tao. May mga nakakabit na wires sa equipment na ito at ilang umiilaw na liwanag gawa nang pag-ON ni Arlene rito.
“MWWWEEERRRRR! MWWWEEERRRRR!”
Dahil sa tunog ng TBI ay nakuha nito ang atensyon ng lahat ng Torchwood 26 agents.
“Ui, ba’t mo ino-ON ‘yan? Did you asked for permission?” Tanong ni Sheila habang tinuturo ang TBI, strikto ang boses niya.
“Hindi, She, pero kailangang ma-ON ito agad. May bad news eh.”
“Anong bad news ‘yan?” Gulat at nag-aalalang tanong ni Marcus habang papalapit kay Arlene.
“Hayaan ninyong siya na lang ang magpaliwanag.” Sagot ni Arlene sa mga kasamahan.
Biglang mas lumakas ang tunog ng TBI at mas nag-ilaw ito, at mula sa loob nito ay may makakapal na usok ang umabas. Kalaunan ay sumunod na lumabas ang isang lalaking gwapo, payat, at medyo 4’ 7’’ ang height ––– Si Alexis ng Torchwood 45, Torchwood – Albay!!!
Si Alexis ay isang 13 year old na bata na miyebro ng Torchwood – Albay. Ang Torchwood 45 Hub ay makikita sa loob mismo ng Mayon Volcano; gumagamit sila ng alien technology para hindi sila mapahamak sa mga volcanic activities at sa mga magma na nasa loob ng Mayon!
Si Alexis ang Geosciences Head and Volcanic Manipulator ng Torchwood 45 Hub. Siya ang nagmo-monitor sa lahat ng mga awkward at mga peculiar alien and other extraterrestrial activities na nangyayari sa ilalim ng lupa sa buong Pilipinas. Isa pa riyan ay isa siyang ang nagha-handle ng Volcanic Manipulator, isang equipment na bahagyang nakokontrol ang mga volcanic activities ng Mayon Volcano!
“ALEXIS!?!” Gulat at pagtatakang reaksyon nina Bryan at Sheila.
“Hey, guys.” Nakangiti niyang pagbati sabay salute sa mga ka-Torchwood niya.
“Ba’t ka andito?” Tanong ni Nello. “Anong meron?”
“I’ll be straight to the point, guys. Using our Geosciences Sensor and Detector (GSD), Torchwood 45 detected an awkward, biochemical mutations and reactions under Cagayan de Oro City. Other than that, I also noticed an awkward geoseismic movements under CDO! Both phenomenon occured at the same time, and it looks like may direksyon kung asan papatungo ang mga pangyayaring ‘yan.” Diretsahan niyang sabi sa mga ka-Torchwood niya.
Mula sa kanyang bulsa ay may kinuha siyang isang computer chip at ikinabit ito sa computer systems ng Torchwood, and from the big screen monitor ng Modified Super Scanner (MSS), may mga readings, codes, maps, at mga graphs na nagsilabasan, particularly the seismis activities and underground movements of CDO. May mga pinindot na buttons si Alexis sa MSS kaya lumabas ang underground map ng Cagayan de Oro.
“Look at your city’s underground map.” Sabi niya sabay turo sa screen. Zi-noom-in niya ang underground map papunta particularly sa underground map ng Divisoria. “Tingnan ninyo, punung-puno ng mga underground drainage system ang Divisoria, pero sa lahat ng mga kanal na nasa ilalim nito, may isang kanal na may huge traces of biochemical reactions na nag-cause ng seismic disturbance.” Paliwanag pa niya sabay turo sa nasabing nag-iisang underground na kanal na iyon na kinulayan niya ng green for emphasis.
“Alexis, I think that is impossible. Kung mayroon mang seismic disturbances or biochemical reactions, siguro naman eh mararamdaman ‘yan ng buong CDO, or mano-notice namin dito sa Torchwood 26 diba?” Pagaalma ni Marcus. “Torchwood 26 is also under Divisoria, as in literally! So made-detect namin ‘yan.” Dagdag pa niya.
“I know, but Torchwood 45’s GSD is so sensitive that it can detect even the most subtle of things.” Paliwanag ni Alexis. “Look, our GSD can detect normal, common seismic activities within the Philippines, like volcanic activities and earthquakes, but this one is different. Iisang lugar lang ang pinagmulan ng mga disturbances na ito at it is as if mayroon siyang daang tinatahak.” Dagdag pa niya.
Nabahala bigla ang mga taga-Torchwood 26. Panibagong kalaban na naman ang makakasagupa nila, and this time, mukhang may makakasama sila from Torchwood 45, Torchwood – Albay!
“Well, guys, I think we need to get ready again. We have an another incoming enemy.” Seryosong wika ni Bryan sa lahat.
ITUTULOY...
Note: Guys, sino sa inyo ang marunong mag-drawing or sketch? I need your help. This will help further in spicing up our story. My e-mail is sangrefang@yahoo.com. Use that e-mail to get in touch with my secondary FB account, named ‘Firebird Schoenberg’. Black ang prime pic ko po. I will communicate with you there. Okay lang po ba? Way na rin ‘to para mas magkakilala tayo.
If you do not want to contact me on Facebook, just send me an e-mail na lang po. Thanks. I am expecting to get a response, lalo na sa inyong mga fans ko! HAHAHAHAHA :P
TORCHWOOD TRIVIA:
Supposed to be, wala talaga sanang Torchwood – Albay. Wala lang talaga akong maisip na ibang lugar na may bulkan na pwedeng lagyan ng isa pang Torchwood branch! WALA naman akong balak na mag-add ng Torchwood – Zambales (Bulkang Pinatubo) at Torchwood – Cavite (Taal). Ehehehe.
I'm can't wait for the part 12...
ReplyDeleteso exciting.
thanks bro! :D
ReplyDelete