Ang Comforter (Part 1)

By: Paulo

Nakamulatan ko na ang pagiging relihiyoso ng aking pamilya. Kung lumiban man kami sa pagsisimba, siguradong may mabigat na kadahilanan iyon. Si Tatay kasi ay isang ministro sa church na pinupuntahan namin. Si Nanay naman ay laging nakasuporta sa kung anumang proyektong kailangang gawin sa simbahan na pinangungunahan ni Tatay. Dahil sa ganito kaactive ang aking mga magulang sa church, kaming lahat na magkakapatid ay lumaking responsible. Naging masaya ang aking kabataan dahil sa magiliw at mapagmahal ang aking mga magulang at masunuring mga anak kaming magkakapatid.
Parehong maasikaso ang aming mga magulang -- kaya siguro ang mga kakaiba kong inclinations noong bata pa ako ay nacontrol dahil na rin sa gabay at pangaral nila. Noon pa man ay napansin na nilang gustong gusto kong makipaglaro sa mga kaedad kong mga batang babae, suklayin ang kanilang mga manika, at maglaro ng luto-lutuan. Gumawa sila ng paraan para matigil ang pakikipaglaro ko sa kanila. Pero kapag pinapangaralan nila ako sa kung ano ang dapat na ikilos at laruin ng isang batang lalaki, ginagawa nila iyon ng may sincerity at pagmamahal, kung kaya wala akong natatandaang sakit ng loob sa kanila kahit na pinigilan nila akong makipagkaibigan sa mga babae at kahit hindi ko natikman ang magkaroon ng mga manika at luto-lutuan.
Sa gano’ng environment ako pinalaki. By the time na nagstart na akong pumasok sa school, naalis na lahat ang mga inclinations ko sa mga bagay na pambabae. At some point, tanda ko pa na nandidiri ako sa mga cross dressers. Pinagtatawanan ko pa nga ang mga batang lalaki na naglalaro ng jackstone. Nakahiligan ko rin ang maraming mga larong panglalaki gaya ng basketball at baseball dahil ito ang mga laruang naiset up sa aming bahay para maenjoy ko kasama ng aking mga kapatid.
Nasa kalagitnaan ng malalawak na palayan ang aming bahay. Pag-aari lahat ni Lola ang mga lupang sakahan. Sa probinsiya, inaasahan na kapag nasa high school ka, marami ka ng naitutulong sa mga magulang mo sa pagsasaka. At bilang isang masunuring bata, na-meet ko lahat ng expectations na iyon. Kaya nga siguro naging permanente na ang mga kalyo ko sa kamay na nadevelop dahil sa trabahong bukid.

Malaking factor din ang religion namin sa pagcontrol ko sa aking personalidad. Hindi naman ito homophobic. Pero lagi nitong nireremind samin na labag sa Bible principles ang same sex relationships. Dinidiscourage talaga ang cross dressing, at nadidisiplina ang sinuman na nagpaparticipate sa homosexual activities. Pero noong mga panahon na iyon, hindi ko kailanman naisip na susuway ako sa mga turo at alintutunin ng aming church. At sa sobrang active namin sa church, katulad kong mga relihiyoso ang naging mga kaibigan ko -- desente at hindi makabasag pinggan.

So lumaki ako na mukhang desenteng lalaki. Maginoo, ika nga. Kahit paano ay may level of popularity akong naenjoy kapwa sa school at sa church dahil maliban sa napakabait ko (raw), consistent honor student pa ako. Malinis at walang kabisyo bisyo.

Noong mag teenager ako, inakala ko na ang aking hindi pagkakaroon ng girlfriend ay dala pa rin ng aking pagnanais na manatiling honor student hanggang sa katapusan ng high school. Na-achieve ko naman iyon. Pagtungtong ko tuloy sa college, ang pagkaalam ko ay na napaka-ideal ng aking buhay.

Nag-iba ang lahat noong lumipat sa university namin si PJ.

>>>>>>>>>>>>>

Second sem ng first year noong lumipat si PJ. Sa UP Diliman siya dati noong first sem sa kursong chemical engineering. Pero pinepressure siya noon na umanib sa fraternity. Napilitan siya tuloy na lumipat sa University namin sa probinsiya noong second sem para makaiwas sa gulo.

Hindi ko naman siya pansin noong magpakilala siya sa klase. Tahimik siyang tao. Laging nagbabasa tuwing break time. Hindi pa naman ako ang tipong unang lalapit para makipagkaibigan. Pero hindi nagtagal at nakuha niya ang atensyon ko dahil tuwing magkaroon ng quiz sa analytic geometry, kaming dalawa madalas ang top scorer.

Mag-iisang buwan na ang klase noong una ko siyang makausap. Kinailangan magrearrange ng group sa laboratory namin dahil mayroong apat na estudayanteng halos sabay sabay na nagdroup out. Nailipat ako sa group kung saan siya ang leader. Nagkakaproblema siya noon sa mga group mates niya dahil walang makasabay sa kaniya sa mga calculations na kailangan sa chemical experiments namin. Natuwa siguro siya noong mailipat ako sa grupo nila. Alam niyang malaki maitutulong ko sa mga lab experiment.

Gano’n nga ang nangyari. Lagi kaming nauunang matapos sa paggawa ng mga lab experiments. Ito ang umpisa ng aming pagkakaibigan. Sa tambalan namin, madalas mga 30 minutes bago pa mag ring ang bell, nakukuha naming matapos ang mga lab experiments namin. Kaya 30 minutes kaming magkasama na walang ginagawa sa loob ng lab. Kung anu-ano tuloy napagkukuwentuhan namin. Sa mga spare time na iyon ko nalaman na galing din siya sa desente at religious na pamilya. Marami silang business – kumukuha sila ng ga-truck na gulay sa Baguio tuwing linggo, may ari sila ng tatlong malalaking palaisdaan, at isang dalawang palagapag na apartment na may 14 na units.

Mahilig si PJ sa basketball. Sa katunayan, shooter siya – bagama’t hindi naman talaga siya matangkad. Noong sumali siya sa team ng University namin, kaagad siyang nakilala. Sa mga panahon na iyon, hindi na ako active sa sports. Dahil na rin siguro hindi ko naman talagang hilig ang mga iyon. Nagconcentrate noon ako sa journalism sa campus organ namin. At kahit sa campus organ, madalas mababasa ang pangalan niya sa sports section dahil sa husay niya sa paglalaro.

Sa kabila ng mga extracurricular namin, hindi nawala ang aming pagkakaibigan. Tumindi pa nga iyon dahil ipinakita ko sa kaniya ang suporta ko sa schedule niya at sinisigurado ko na mapanood siya sa mga laro niya. Walang gaanong maicocontribute sakin si PJ sa journalism, pero sa mga panahon na kailangan kong magextend ng oras sa campus para tapusin ang mga articles ko, lagi niya akong hinihintay hanggang sa uwian – kahit na kung minsan inaabot pa ako ng 9pm. Magkatabi ang mga bayan kung saan kami nakatira, kaya iisa ang sinasakyan naming jeep pauwi.

Sa mga laro ni PJ, lagi kong nakikita ang mga babaeng nagtitilian tuwing nakakascore siya. Natutuwa naman ako dahil kaibigan ko ang mahusay na basketbolistang iyon sa campus namin.

“Sarap naman maging sikat sa basketball,” minsang biro ko sa kaniya sa katatapos nilang panalo.

“Haha, bakit mo nasabi?”

“Kita mo mga babaeng ‘yun?” tanong ko, sabay turo sa mga tagahanga niyang kumakaway sa kaniya.

Pero mahiyain si PJ. Sa halip na kumaway din, ngumiti lang siya ng kaunti at lumakad na palayo para magbihis sa shower room ng gymn.

“Eh bakit naman kasi hindi ka na rin mag try out? Sayang naman iyang tangkad at tigas ng katawan mo?”

“Naglalaro lang ako ‘pag nagkakatuwaan kami ng mga kapatid ko. Hindi seryoso. Hindi naman ako singhusay mo.”

“Eh kung gusto mo practice tayo? Puntahan kita sa bahay ninyo, linggo-linggo. Maayos pa naman ‘yung court n’yo sa bakuran ‘di ba?”

Nagkibit balikat lang ako. Hindi naman talaga kasi ako seryoso sa paglalaro at malaking oras ang ginugugol ko sa pagsusulat ng mga articles. Hindi rin gano’n kadali ang mga subjects namin sa Engineering. Alam kong matalino ako, pero sa kurso ng Engineering, kailangan talaga ang puspusang pag-aaral – lalo na’t mayroon akong grades na kailangang imaintain dahil na rin sa scholarship ko.

Pero makulit itong si PJ. Palibhasa walang ibang kaibigan sa University, talagang pumunta sa amin para itrain ako sa basketball. Disiplinado siya. 5:30 palang ng umaga, nasa bahay na namin siya, nag jogging na mula sa kanila. Pero isang oras na akong gising pag dating niya sa oras na iyon. Naiakay ko na sa damuhan ang mga kambing at kalabaw namin.

Mula warm up, nakatutok sakin si PJ. Kailangan ko raw maranasan ang tunay na training ng isang tunay na player. Ewan ko ba, magkahalong inis at appreciation ang narandaman ko no’n. Naaappreciate ko ang ginagawa niyang effort para matulungan ako pero ‘di ako sanay sa sobrang masigasig na training. Parang nakakasakal.

Kahit sa mismong laro naming dalawa, nasa peak ang determinasyon niya. Itinututring talaga niya akong kalaban. Sa inis ko, pinagbuti ko na rin ang laro ko na siya namang ikinatuwa niya kahit na wala pa sa katiting ang husay ko kung ikukumpara sa kaniya.

Gano’n ang naging routine namin, tatlong beses sa isang linggo. Hindi ko rin kinontra ang gan’ong schedule dahil hindi naman iyon nakasagabal sa pag-aaral ko ng mahihirap na subjects, at hindi ko rin nahinto ang aking pagiging journalist sa campus organ namin.

Pero hindi ko tinuloy ang try out. Dahil siguradong kakailanganin kong dagdagan ang oras ko sa pag-eensayo kung sasali ako. Kung sabagay, malabo rin namang pumasa ako sa try out. Hindi ko parin mapapantayan ang husay ng mga manlalarong kagaya ni PJ kahit na dalasan pa niya pag-eensayo sa akin.

“Madaya ka naman,” minsang sambit niya sa sakin. “Nasasayang lang panahon ko sa kakatrain sa iyo. Wala ka naman balak sumali sa team ko.”

“Edi ihinto nalang natin ang training. Nakakahiya naman sa iyo,” pabiro kong sinabi.

“Gagu, routine ko na itong pagpupunta sa bakuran n’yo para magpractice. Gustuhin mo man o hinde, magiging parte na rin ‘to ng college life mo.”

“Ang sabihin mo, wala ka lang makalaro sa inyo kaya ka dito nagpupumilit pumunta. Gawin ba naman akong dahilan?”

“Hahahaha! Ang hirap kayang magpractice ng walang kalaban! Tsaka mas masarap ang almusal ninyo.”

Gayon na nga ang naging routine ko hanggang sa huling semester ng second year. Pero wala naman akong reklamo. Dahil sa practice namin ni PJ, lalo ko pang napagbuti ang aking time management. At higit sa lahat, noon lang ako nagkaroon ng kaibigan na masasabi kong best friend. Sa ikli ng panahon na pagkakakilala namin, ang dami na naming mga bagay na naishare sa bawat isa. Wala kaming naitago kahit ang mga komplikado at personal naming mga problema. Sa kaniya ko narandaman na sa tunay na magkaibigan, walang iwanan.

>>>>>>>>>>>>>

Pinahalagahan ko ang aming pagkakaibigan. Ipinangako ko sa sarili ko na kahit na anong mangyari, dadamay ako sa kaniya sa lahat ng pagdadaanan niya.

Ipinakita ko iyon sa kaniya noong biglang mambabae ang ama niya anupa’t iniwan ang nanay niya. Bago nito, iniidolo ni PJ ang ama niya dahil talagang naging mabuti siyang ama at asawa sa loob ng 24 years simula noong pakasalan niya ang nanay ni PJ. Kaya talagang gulong gulo ang isipan ni PJ noong mabalitaan niyang aalis na ang kaniyang ama dahil sa kerida. Parang bumaligtad ang mundo niya. Muntik pang magpakamatay ang kaniyang nakakabatang kapatid na babae na nasa high school palang noon. Nag-overdose siya ng gamot. Buti nalang at maagang nadiskubre ni PJ at naihatid kaagad sa hospital.

Awang awa ako sa kaibigan ko noon. Nagpatong patong ang mga problema niya at basta na lamang niya natagpuan ang sarili bilang ang haligi na kailangang magpanatiling buo ang kanilang pamilya sa pag-alis ng kaniyang ama.

Sinuportahan ko siya. Nagsalitan kami sa pagbabantay sa kapatid niya para hindi maulit ang suicide attempt. Pansamantala naming inihinto ang practice sa basketball, at naging inactive muna ako sa campus organ namin. Bagaman depressed ang Nanay niya sa panahon na iyon, pinipilit parin niyang maging normal ang buhay nila para sa kapakanan ng kaniyang dalawang anak. Hindi niya hinayaang mapatigil sa pag-aaral si PJ at ang kaniyang kapatid. Nilapitan pa nga niya ako at humingi siya ng tulong para masiguradong pipilitin ni PJ na magfocus sa kaniyang pag-aaral. At ginawa ko naman iyon ng walang pag-aatubili – lagi kong sinamahan si PJ para maantabay siya sa pag-aaral.

Pero nahirapan din ako. Kitang kita ko na nawalan siya ng interest sa pag-aaral. Gusto na lamang niyang asikasuhin ang mga business nila. Sa hapon, kailangan ko pang puntahan siya sa bahay para lang ipagtulakan ko siyang pumasok. Sa panahon ng klase, madalas ko siyang mahuling parang malalim ang iniisip. Pahirapan pa kapag may major exam. Kailangan ko pang magdrama para makonsensiya siyang mag-aral.

Mga ilang buwan din na gano’n ang ginagawa ko. Buti na lang at kahit paano, ok pa rin ang grades ni PJ – sapat lang para mapanatili ang scholarship at pagiging varsity niya. Sa request na rin ng Nanay niya, inudyukan ko siyang maglaro ulit ng basketball. Noong maconvince ko siyang bumalik sa paglalaro, mainit ang naging pagtanggap ng kanilang team dahil alam nila kung ano ang pinagdaanan ni PJ. At simula noon, unti-unting gumaan ang mga bagay bagay. Kahit paano, nalibang si PJ sa paglalaro ng basketball at tuluyan ng nawala ang hirap ng paghatak sa kaniya para mag-aral.

>>>>>>>>>>>>>

Kung mayroon mang mabuting idinulot ang bagyo na dumaan sa buhay ni PJ, iyon ay ang naging mas maasikaso siya sa kaniyang kapamilya. Siya ang nagmaniobra sa mga business nila para masiguradong may dumarating silang pera kahit na wala na ang kaniyang ama. Lalo siyang naging malambing at maaruga sa kaniyang Nanay at sa kapatid niyang babae na muntik ng magpakamatay. Naglevel up din ang pagkakaibigan namin. Sakin na siya humihingi ng tulong kapag hindi na niya kaya ang mga bagay bagay sa kanilang negosyo. Ayaw na kasi niyang mag-alala pa ang kaniyang Nanay pagdating sa pamamaklakad ng business. Hindi nagtagal at napapagkatiwalaan na din akong maghands on sa business nila.

Paminsan minsan, tumutulong din sa akin si PJ sa lupang sakahan namin, lalo na tuwing umaga kapag kailangang dalhin ang mga kalabaw at kambing sa damuhan. Mapilit siya sa pagtulong sa amin kahit sinasabi kong may dalawa akong kapatid na umaantabay kina Tatay sa bukid. Pero dahil nga sa mas maraming gawain sa mga negosyo nila at wala ng ibang tao pa ang maasahan nila, hindi niya nakayanang maging regular sa amin.

Nakakapagod ang sobrang dami ng ginagawa habang ipinagpapatuloy namin ang pag-aaral sa kolehiyo. Halos hindi na ako umuuwi ng bahay namin dahil sa pagtulong ko kina PJ. Pero OK lang din sa akin iyon at gayon din sa aking magulang. At sa tingin ko, ang pananatiling busy ni PJ ang tumulong sa kaniya para huwag gaanong isipin ang pangangaliwa ng kaniyang kaniyang ama.

Pero mas gusto parin ng Nanay niya na tumutok pa sa pag-aaral at extracurricular activities si PJ. Kinausap niya ang ibang kamag-anak nila para tumulong sa pagbabantay sa tindahan nila ng gulay at pag-aasikaso sa kanilang palaisdaan. Para sa Nanay ni PJ, habang nag-aaral pa kami, dapat magpakasawa muna kami sa pag-aaral at paglilibang, tutal pagkatapos ng graduation, ang natitirang bahagi ng aming buhay ay gugugulin namin sa trabaho at pamilya.

>>>>>>>>>>>>>

Minsan, lingid sa kaalaman namin ni PJ, kinausap ng Nanay ni PJ ang ilan sa mga Professor namin para isali siya sa Mr & Ms Engineering Body Shots – isang pageant/contest sa aming unibersidad. Ayaw ni PJ sa mga ganoong contest. Pero sa sobrang pilit ng Nanay niya at ng mga professor namin, napilitan na rin si PJ na ituloy ang pagsali.

Wala siyang bahid ng vanity sa katawan. Natural na malinis siya sa katawan pero wala na siyang ibang pinapahid sa kutis niya para maimprove ng kahit kaunti ang kagwapuhan niya. Pero marami pa palang ginawang preparasyon ang Nanay niya. Tatlong linggo bago ang pageant, may dumating na package mula sa mga kamag-anak nila sa Amerika. Nang buksan namin, mga mamahaling creams at skin toners ang laman. Ipinaalam pala ng Nanay niya ang tungkol sa pageant sa mga kamag-anak nila – kaya ang mga biniling creams na iyon ang tanda ng kanilang suporta.

Tanda ko pa noong unang gamitin niya iyon. Tinawag niya ako para matulog sa kanilang bahay at pag-aaralan daw namin kung paano i-apply ang mga creams at toner sa mukha. Parang gago kaming nagtatawanan habang pinapahid ko ang mga iyon sa kaniya. Pagkatapos, hindi siya pumayag na hindi ko rin gamitin iyon. Kaya kahit todo ang aking pagtanggi, siya naman ang nagpahid ng mga iyon sa mukha ko.

Hindi tuloy kami makatulog kaagad dahil parehas kaming nanibago sa bigat ng pakirandam ng may mudpack sa mukha. Pero aminado ako na malaki ang improvement ng mukha niya after 1 week – pati na rin ng mukha ko. Naging glowing at pinkish ang kutis namin. Panay kantiyaw tuloy ang kapatid niya sa kaniya. Bading na bading na daw ang kuya niya.

Sa mga pre pageant activities, palaging ako ang gusto niya makasama. Iyong ibang contestant, kalalaking tao, ang daming alalay na sunod sunuran sa kanila, kung anu anong bitbit na make up. Touch up agad kahit na gumalaw lang ng kaunti. Samantalang kami, damit at suklay lang ang dala namin ni PJ sa unang pre-pageant.

Sa unang pre-pageant, nakilala ni PJ si Miriam. Mestiza at sexy. Kabilang siya sa mga babaeng contestant. Siya ang unang nakabihag sa puso ni PJ.

Una naming nakilala ang bading na make up artist ni Miriam. Noong magsisimula na ang program, lumapit siya sa akin.

“Kuya, handa ka ba sa dating na iyan? Mag-uumpisa na program ah” ang wika ng make up artist ni Miriam sa akin.

Hindi ko alam ang ibig niyang sabihin, kaya “oo” na lang ang maikli kong sagot sa kaniya.

“Ganon? Hindi ka na ba magbibihis? Eh parang bibili ka lang ng toyo sa tindahan sa suot mo eh. Napaka-ordinary naman, kuya. Nasaan ang make up artist mo? Hindi ka ba niya aasikasuhin kahit kaunti?”

Noon ko lang naintindihan na ang akala pala niya, kasali ako sa mga contestant. Saka ko ipinaliwanag na sinasamahan ko ang kaibigan kong si PJ.

Kinilig ang loko sabay sabing, “Ah si PJ, ‘yung cute na basketbolista ba?” Tapos biglaan nalang niyang sinambit, “Magboyfriend ba kayo, kuya?” sabay tawa!

Sakto namang dating ni PJ. Sumabad siyang bigla nang pabiro sa narinig niyang usapan namin. “Oo, boyfriend ko yan. Kaya lubayan mo siya at nagseselos ako.” Sabay lapit sa akin at umakbay sa balikat ko.

“Ai, ang sweet naman!” kinikilig na sambit ng make up artist kahit alam niyang nagbibiro lang si PJ.

Sa oras na iyon dumating din si Miriam. Medyo galit dahil wala sa tabi niya ang kaniyang make up artist. “Tama na pakikipaglampungan. Tara na at mag-uumpisa na ang programa.”

“Siya, andito na alaga ko,” wika ng make up artist. Tapos, bago siya tuluyang umalis, lumingon pa siya sa akin. “Sayang bakit hindi ka pa kasi sumali sa pageant, kuya. Eh ala namang ibubuga ang mga ibang lalaki kay PJ. Sana kung sumali ka, may challenge kay PJ.”

Natawa lang ako. Pero tahimik si PJ. Nakatitig pala ng diretso kay Miriam kaya hindi na napansin ang mga sinabi ng make up artist.

Kilala kong hindi palaimik si PJ, pero noong oras na iyon, siya ang nag initiate na kausapin si Miriam. “Hi. Ready na ba? Good luck sa atin sa pre pageant,” naibulalas ni PJ.

Nagbiro naman itong si Miriam, “Ready na sana eh. Kaso itong make up artist ko, gusto pang makipagharutan sa mga guwapo.”

Tinamaan ng husto si PJ sa unang pagkikita nilang iyon. At hindi rin naman maitatago ni Miriam ang pagkagusto niya kay PJ – isa siya malamang sa mga babaeng nagtitilian tuwing nakakashoot si PJ sa basketball. Noong gabi ding iyon, makikislap ang mga mata ni PJ. Inamin niya sa akin na gusto pa niyang makita si Miriam at makipagkaibigan sa kaniya. At sa mga sumunod pang mga pre pageant, sinamantala niya ang lahat ng pagkakataon na makipag usap at kaibiganin si Miriam. By the time na malapit na ang contest proper, sobrang dikit na nila sa isa’t isa. Isa na rin si PJ sa mga inaalagaan ng make up artist ni Miriam. Tumulong din ang make up artist na iyon sa pagpili ng mga isusuot ni PJ. At dahil wala naman talaga akong maikocontribute sa gano’ng mga bagay, nakailang lang sa akin ang pagbuntot buntot ko kay PJ, lalo na’t napag-iiwanan akong mag-isa nang madalas dahil gustong gusto na niyang makipag usap kay Miriam.

Naramdaman kong nakakainip na kapag wala na akong kausap at naghihintay na lang sa mga programa ng pageant. Kaya sinabihan ko na si PJ na hindi ko na muna siya sasamahan sa mga rehearsals nila. Tumulong na lang akong magbantay sa isa nilang business at sinamantala ko ang panahon na mag-aral at magsulat ng mga articles para sa campus organ namin habang nasa tindahan nila ako.

Runner up si Miriam sa pageant. Si PJ naman, nakuha lang ang Mr Photogenic. Hindi ko rin naman expect na mananalo si PJ dahil kaunting preparasyon lang ang ginawa niya para sa pageant. Wala rin ang puso niya sa gano’ng mga bagay. Alam ko napilitan lang siya dahil sa udyok ng Nanay niya.

Pero pagkatapos ng pageant na iyon, iba na si PJ. Nagkakasama na lang kami sa bahay. Pagdating namin sa school, si Miriam na kaagad ang hinahagilap niya. Hindi nagtagal at nabalitaan ko nalang na sila na pala.

Basta kapag break time na, kahit anino ni PJ ay hindi ko na nakikita. Madami naman akong ibang mapupunthan sa school kapag nag-iisa. Naging madalas ako sa library at sa headquarters ng aming campus organ. At hindi tulad ni PJ, kahit paano ay may mga ibang kaibigan ako sa university – hindi nga lang kasing loyal ni PJ (bago niya makilala si Miriam).

>>>>>>>>>>>>>

Minsan, ginabi ako ng todo sa pagsusulat. Alas-9 na ng gabi ng matapos ako. Noon ko lang namalayan na gutom na gutom na ako kaya naisip kong itreat ang sarili ko sa isang restaurant na medyo mamahalin. Nabibigyan naman kasi ako ng allowance ng Nanay ni PJ dahil sa tulong ko sa kanila sa business nila.

Nakaorder na ako at maayos na ang pagkakaupo ko sa ikalawang palapag ng restaurant nang mapansin ko na sa hindi kalayuan, sa unang palapag, naroroon pala si PJ at si Miriam nakaupo sa isang espesyal na sofa sa restaurant na nakalaan lang para sa mga nagde-date. Hindi nila ako natatanaw dahil nasa itaas naman ako. Sobrang sweet nila sa isa’t isa, nakasandal pa ang ulo ni Miriam sa dibdib ni PJ habang masaya silang nagkukuwentuhan.

Matagal ko ng alam na sila na ni Miriam. Pero ito ang unang pagkakataon na nakita ko silang dalawa na masayang magkasama at naglalambingan. Biglang ang dami ng magkakahalong emosyon ang narandaman ko habang tinitignan sila. Sinasabi ng utak ko na dapat akong maging masaya sa kaibigan kong may syota na. Pero iba ang nararandaman ng puso ko. Magkahalong matinding lungkot at galit. Parang gusto kong umiyak, magwala, at magsisigaw noong oras na iyon. Nangingig ang mga kamay ko. Litong lito ako noon kaya nagpasiya na lang akong umuwi kahit hindi ko pa nakakain ang inorder ko.

Masakit ang loob ko, pero hindi ko alam ang dahilan. Hindi ako nakatulog noong gabing iyon dahil pilit kong iniintindi ang mga nararandaman ko. Matagal tagal din bago ko narealize na pagmamahal pala ang nararandaman ko kay PJ. Hindi iyon pagmamahal ng isang kaibigan. Higit pa roon ang nararandaman ko. Sa gabi ding iyon naging malinaw sa akin kung ano ako at kung ano ang gusto ko. Pero kasabay din no’n narandaman ko ang takot na baka mag-iiba ang tingin ng mga tao sa akin.

Tuliro ako sa school ng ilang araw. At nakakalungkot, walang tao dun ang puwedeng tumulong sakin. Ang taong sinumpaan kong sasamahan ko sa bawat pagsubok ng buhay ay wala man lang pakialam sa akin. Masakit ang loob ko pero hindi ako makaiyak. Nahihiya akong magmukhang bakla kahit na sa loob loob ko, inamin ko na sa sarili kong bakla ako.

Hindi na ako makafocus. Sirang sira na diskarte ko. Sa isang major exam, dalawang subject ang muntik ko ng hindi maipasa. Muntik pang mawala ang scholarship ko.

Wala namang ibang nakapansin sa ganitong sitwasyon kundi ang aking mga magulang. Lalo na’t nakita ng Daddy ko na masyadong mababa ang mga grades ko sa major exam.

“Dear, itong anak mo, in-love siguro,” wika ni Daddy minsan, sadyang pinaparinggan ako.

“Sa lahat naman ng in-love, siya ang mukhang matamlay at walang inspirasyon,” sumbat naman ni Mommy.

“Eh siguro nabasted,” wika ni Daddy.

Wala akong nakahandang sagot sa mga itinanong ni Daddy na nagnanais malaman kung ano ang problema ko sa school. Ang pinakamabilis na maisip kong dahilan ay ang sobrang dami ng ginagawa ko. Kaya naipasya nila ni Mommy na patigilin muna ako sa pagtulong sa business ng pamilya ni PJ para magkaroon ako ng mas maraming oras sa pag-aaral at makapagpahinga na rin.

Wala sa plano ko ang tumigil sa pagtulong kina PJ, pero hindi naglaon, pumayag ako. Naisip kong wala akong pag-asa na mapaibig sakin si PJ kaya dapat ay putulin ko na lahat ng ugnayan sa kaniya. Isa pa, halimbawa mang magmilagro at iibigin ako ni PJ, ako naman ang hindi handa. Bago sakin ang pagiging bakla. Hindi ko pa alam ang gagawin ko.

Sa mga panahon na iyon, wala sa plano ko ang umamin. Hindi ko kayang magbago ng tingin sa akin ng aking pamilya, kaibigan, at kamag-anak.

Naisip ko na isang taon pa bago ako makatapos. Hindi ko puwedeng sirain ang mga paghihirap ng mga magulang ko para makapagtapos ako. Kaya kahit mahirap, nagdesisyon ako na kalimutan ang lahat at pagbutihin ang natitirang taon ko sa pag-aaral.

Nalungkot ang Nanay ni PJ dahil hindi na niya ako madalas makita sa bahay nila. Naintindihan niya ang sinabi kong dahilan na nahihirapan akong magmanage ng aking oras kaya naapektuhan na ang aking pag-aaral. Nagpasalamat na lamang siya sa tulong ko sa mga panahon na binagyo sila ng problema.

Sa school, lumapit sa akin si PJ matapos niyang malaman na hindi na ako pupunta sa kanila. Nagpupumilit siyang malaman kung bakit biglang nasira ang mga grades ko. Sinabi ko nalang na talagang dumarating ang punto kung saan bibigay ang katawan at isip ko sa pagod.

Hindi siya kumbinsido sa paliwanag ko.

“Tingin ko… ako ang dahilan,” biglang sabi sa akin ni PJ na siyang ikinagulat ko. “Eh basta nalang kita iniwan sa ere nang magka girlfriend ako. Samantalang nagpapakasaya ako kasama ang syota ko, ikaw naman andun sa tindahan at tinutulungan ang Nanay ko. Bakit mo nga naman itutuloy ang pagtulong sa amin, eh hindi mo naman kami kaano ano? Ganu’n ‘yon ‘di ba?”

“Ulul! Hindi gano’n,” bulyaw ko. Pero hindi niya ako pinansin.

Tumitig siya sa akin ng matagal, nag-iisip at nagmukhang bata na umaamin na nakabasag siya ng pinggan. “’Tapos hindi na kita sinasamahan sa pag-aaral ng leksyon. Kaya siguro nagbabaan ang grades mo.”

Sa isang punto, tama siya, pero alam ko sa sarili ko na hindi iyon ang pangunahing dahilan.

“Ah basta, wala akong problema sa iyo o sa girlfriend mo,” ang sabi kong nagsisinungaling. “Nawala lang ako sa balance. Tutulong naman ako ulit sa inyo kapag namanage ko na ng maayos ang oras ko.”

Pero walang pakialam si PJ sa sinabi ko. Nag-iisip siya.

“Sorry ha,” nalulungkot na sambit bigla ni PJ, “kasalanan ko ito.”

Nadurog bigla ang puso nang makita kong nalulungkot ang taong pinakamamahal ko. Pero kailangan kong maging matatag at huwag magpakita ng kahit anong emosyon sa kaniya. Kaya iniwan ko nalang siya.

Sinubukan niyang bumawi sa akin. Sinimulan ulit niyang samahan ako tuwing kakain kami ng lunch. Siya na rin ang nagyayang mag-aral kami na magkasama bago ang mga exams. Pero siyempre, mas malaking oras parin ang ginugugol niya kay Miriam. At lalo lang iyong nagpabigat sa sakit na nararandaman ko. Kaya hindi nagtagal at naipasya kong tuluyan ng itigil ko ang pagkikita namin.

>>>>>>>>>

Sa huling taon ng kolehiyo, nag-enroll ako na hindi siya kasama. Iniwasan ko ang schedule na lagi naming pinipili. Kaya hindi kami naging magkaklase sa kahit anong subject. Alam ko na iyon ang tamang desisyon na ginawa ko, at talagang naging magaan ang mga sumunod na mga buwan sa aking pag-aaral. Inakala ko na nakakamove on na ako.

Sa tinagal tagal na ng aming pagsasama ni PJ, alam ko na ang routine niya sa araw araw. Kaya alam ko kung kailan ako iiwas. Tanda ko pa rin ang mga lugar na madalas niyang puntahan at ang mga daan na madalas niyang daanan. Iniwasan ko lahat ng mga iyon.

Gumanda na ulit ang mga grades ko. At marami na akong oras para sa sarili ko. Plantsado kahit ang group thesis namin. Sabik na akong magtapos at iwanan na ang unibersidad na nagbigay sa akin ng kakaibang kulay sa buhay.

Sa huling semester wala na akong inaalala pa sa pag-aaral ko dahil panatag na ang loob ko na papasa akong may matataas na marka. Panay na ang pag-iisip ko kung saan ako magtatrabaho at kung paano ako mabubuhay bilang isang bakla. Ayokong mabuhay sa kasinungalingan pero habang hindi ako nakakaipon ng lakas ng loob para umamin, wala akong choice kundi pagtakpan ang pagkatao ko.

Iyon lang ang nagpahirap sa sitwasyon ko. Wala akong makitang maayos na hinaharap. Hindi kaya ng konsiyensya ko na lokohin ang isang babae para pakasalan ako para lamang mapagbigyan ang ineexpect ng pamilya ko. Takot ako na mabuhay nang hindi masaya. Nasa ganoong yugto ako ng aking buhay nang isang araw, biglang nadatnan ko ang isang pamilyar na kotse sa harapan ng aming bahay pagkauwi ko galing sa school. Naroroon na nag-uusap ang mga magulang ko at ang Nanay ni PJ. Ako pala ang sadya. Humingi sa akin ng tulong ang Nanay niya dahil depressed daw si PJ. Nagbreak up daw sila ni Miriam ng hindi maayos.

Sira na naman ulit ang pag-aaral ni PJ at nanganganib na hindi makagraduate kung hindi pa niya pagbubutihin ang huling tatlong buwan ng aming pag-aaral. Wala akong magawa kundi pumayag na pasyalan ko siya. Ang Nanay niya ang isa sa mga pinakahuling tao sa mundo na hihindian ko.

Nang bisitahin ko siya, nagsasabog ng pagkain si PJ sa palaisdaan nila. Blanko ang mukha niya. Malalim ang iniisip. Nang magtagpo ang mga mata namin, binitawan niya ang sako na bitbit niya, tumakbo patungo sa akin at niyakap ako ng mahigpit. Tapos, bigla niya akong sinapok sa ulo. “Bakit iniba mo ang schedule mo sa klase? Iniiwasan mo ba ako?” sabay isa pang batok sa akin.

Wala akong maisagot sa kaniya, kaya iniwasan ko ang tanong niya, “Bakit parang hindi ka naman nadedepress. Sabi ni Nanay depressed ka daw?”

Saka tuloy nalungkot ang hitsura niya. Napaupo siya sa damuhan tapos sinimulan niyang ikuwento ang nangyari.

Bigla nalang daw nanlamig si Miriam sa kaniya. Basta raw siya nang-aaway at nagtatampo sa kahit maliliit na bagay. Ilang buwan sila sa ganoong paulit ulit na sitwasyon, hanggang sa si PJ na rin mismo ang napagod. Noong mapag-usapan daw nila ang break up, wala man lang kahit kaunting pagsusumikap si Mirriam na pigilan iyon. Hindi matanggap ni PJ ang naging kahihinatnan ng kanilang relasyon dahil talagang napamahal na siya kay Miriam.

Nalaman nalang niya na diniscourage pala ng mga magulang ni Miriam na ituloy pa ang relasyon niya kay PJ. Mayroon silang naghihintay na petisyon noon sa Canada at takot sila na si PJ ang magiging dahilan para hindi matuloy iyon. Nang malaman ni PJ ang simpleng dahilan ng panlalamig niya, nagtangka pa rin siyang isalba ang relasyon nila. Ipinangako niya kay Miriam na hindi siya sa anumang paraan pipigil sa pagpunta niya sa Canada, at na magsusumikap siya para siya rin mismo ang makakapunta roon at sundan si Miriam. Pero matigas ang determinasyon ni Miriam na huwag ng makipagbalikan pa kay PJ – at mayroon siyang mas matinding dahilan – sa udyok na rin ng mga magulang niya, nakipagrelasyon si Miriam sa isang businessman sa Canada na pitong taon ang tanda sa kaniya.

Ang tagal bago matapos ni PJ ang kuwento niyang iyon. Napapahinto kasi siya tuwing maiiyak siya sa tindi ng sama ng kaniyang loob. Wala naman akong alam na sabihin. Nasanay na kasi akong hindi siya kinakausap. Saka ko nalang ipinaalala na malapit na ang katapusan ng klase at dapat na tatagan niya ang kaniyang loob, piliting huwag isipin si Miriam para makagraduate siya. Makalipas ang ilang oras na walang katuturang pagpapayo ko sa kaniya, nagpaalam na ako. Dumaan muna ako sa bahay nila para magpaalam na rin sa Nanay niya, at para narin ipahiwatig ko na natapos ko na ang request niya sa akin na mapasyalan ko si PJ.

Pero hindi pa pala tapos ang hiling ng Nanay niya. Nagsumamo siya sa akin na ibalik ko ang dating routine ko sa bahay nila, na tulungan ko daw si PJ sa tindahan, sa palaisdaan, at sa kaniyang pag-aaral -- nakiusap siya na samahan ko si PJ para makasiguradong gagraduate siya sa kabila ng pagiging brokenhearted niya. Tatanggap daw ako ng sahod para matulungan ako sa gastusin ko.

Ayaw ko na sana. Pero hindi talaga ako makatanggi sa Nanay niya. Siyempre pa, hindi ko na tinanggap ang alok niya sa sahod, para ko na rin siyang tunay na Nanay kaya ayokong ituring niya ako bilang manggagawa lang sa mga business nila.

Kinabukasan din mismo ng pag-uusap naming iyon, at sa basbas na rin ng mga magulang ko, inumpisahan ko ang pagpunta sa bahay nina PJ matapos kong magtrabaho sa bukid namin. Parang hindi ako nawala ng isang taon, at alam ko pa rin ang mga routine at pasikot sikot sa trabaho nila. Pero sa pagkakataong ito, hiwalay ang mga tinutukan namin ni PJ. Kapag nasa palaisdaan siya, ako ang nagmamanage sa tindahan nila. Ayokong mahulog ulit ang loob ko sa kaniya kaya gusto ko muna siyang maiwasan.

Sa school, since hindi naman kami magkaklase, mas madali siyang maiwasan. Wala lang talagang choice kapag may exam kami at wala siyang motivation na mag-aral, kailangan talagang tutukan ko siya para mag-aral siya. Ang problema, ginamit niya ang pagkakataong iyon para makipagprangkahan sa akin.

“Masakit pa ba loob mo sa akin?” bigla niyang bulalas minsang nag-aaral kami ng leksyon.

Walang salitang nakalabas sa bibig ko sa tanong na iyon, kaya nagkunwari ako na hindi ko siya maintindihan.

“Nagtatampo ka pa sa akin, ano? Hindi ko pa rin maintindihan kung bakit kailangan mong palitan ang schedule mo sa school eh. Napapansin kong ayaw mo man lang akong makasama. Tapos kahit dito sa bahay…. nandito ka nga at tumutulong sa negosyo, pero lumalayo ka naman kapag lumalapit ako. Malaki pa ba tampo mo sa akin?”

“Ayos ka rin naman palang mag-isip, ano? Ano ba ‘to, telenovela?” ang bulalas ko, para magmukhang hindi ko siya sineseryoso.

“’Paulo, aminin mo na. Nag-iba ka na simula noong mapabayaan ko ang pagbabarkada natin dahil sa pagkakaroon ko ng syota. Bakit ba hindi mo ako mapatawad? Sinubukan ko nga na bumawi sa iyo dati eh, pero hindi mo na talaga ibinalik ang dati. Panay talaga ang iwas mo sa akin.

“Hindi ako naniniwala na nahirapan ka sa oras mo kaya ka tumigil noon sa pagtulong sa amin. Kilala na kita, Paulo. Sa talino mong iyan, alam kong kaya mong imanage ng maayos ang oras mo. Alam ko nagtatampo ka lang sa akin. Hindi mo na ba talaga puwedeng ibalik ang dati? Namimiss ko na yung dating buddy ko eh.”

Parang tinamaan ng kidlat ang puso ko sa sinabi niya. Sa sinabi niyang iyon, napigilan lahat ng attempt ko na magsinungaling at gumawa ng istorya.

Tapos, tumawa siya ng kaunti, nakatingin sa sahig, “Hanep din itong buhay ko. Ang sama nga yata talaga ng ugali ko. Walang taong nakakatagal sa akin. Kahit saan wala akong nagiging kaibigan; Si Tatay? Wala ni simpleng text para kumustahin ako, mabuti pa si bunso kinukumusta. Si Miriam, mas pinili pa ang Canada kaysa sa akin. Tapos ikaw na inakala kong matalik kong kaibigan, todo iwas pa sa akin! Sabihin mo nga sa akin, Paulo, ano ba ang dapat kong baguhin sa ugali ko?”

Nakatitig lang siya sa akin, habang wala akong masabi. Tapos unti unti na lamang nagtubig ang mga mata niya. Nakakadurog-puso na makita siyang ganoon.

Hindi ko na inalintana kung ano pa ang iisipin niya o ang gagawin niya, umamin nalang ako sa pinakasimpleng paraan na maisip ko, “Bakla ako, PJ.”

Para siyang nahimasmasan sa sinabi ko. Pero natahimik lang siya. “Napamahal ka na sa akin ng todo eh. Hindi ko inakalang higit pa sa pagkakaibigan ang nararandaman ko sa iyo hanggang sa makilala mo si Miriam. Nakarandam ako bigla ng pagseselos kay Miriam. Noon ko lang narealize na mahal na mahal pala kita, at noon ko lang napagtanto na ganito ang pagkatao ko. Nasasaktan ako nang sobra kapag nakikita ko kayong magkasama. Iyon ang dahilan ng pag-iwas ko sa iyo. Ayokong labis akong nasasaktan, at ayoko rin naman na ipilit ko pa ang sarili ko dito sa piling mo dahil alam kong hindi mo naman ako kayang mahalin gaya ng pagmamahal ko sa iyo.”

May sampung minuto yata kaming walang masabi sa isa’t isa matapos kong aminin iyon sa kaniya. Alam ko na simula noon, magbabago na ang pakikitungo niya sa akin. Nakiusap na lang ako sa kaniya na huwag ipagsasabi kahit kanino ang sekreto ko. Tapos tumayo na ako, nagpaalam ng umalis.

Kalahati ng puso ko nagsisisi sa pag-amin ko. Pero nakarandam din ako ng ginhawa sa pagkaalam na naiintidihan na niya ako at nasabi ko na sa kaniya kung ano talaga ang nararandaman ko para sa kaniya.

>>>>>>>>>

Hindi ko naisip na tigilan ang pagtulong ko sa mga negosyo nila kahit na alam na niya ang pagkatao ko. Sa bagay, dahil sa request ng Nanay niya kung kaya ako naroroon. Itinuloy ko na lang ang pag-iwas ko sa kaniya.

Tuwing may exam, hindi ko na siya pinupuntahan. Nagpapadala nalang ako ng text message para paalalahanan siyang mag-aral. “Patay ako sa Nanay mo pag bumagsak ka sa exam,” biro ko sa kaniya sa text. Buti nalang at nag-aral naman siya at matataas ang mga grades niya kahit hindi ko na siya sinamahang mag-aral.

Pagdating ng finals, petiks nalang ako sa school. Exempted ako sa mga major exams dahil matataas ang mga grado ko sa thesis at case studies namin. Hindi na sana ako mag-aalala pa kay PJ, dahil alam kong OK din ang mga review sa kaniyang mga projects.

Kaya laking gulat ko nalang ng mag-text siya sa akin at nagsabing kailangan ko daw siyang tulungan na mag-aral para sa exams. Hindi daw siya exempted. Sa text niya, gusto niyang magpuyat kami sa pag-aaral. Nakakapagtaka lang dahil gusto niya na mag-aral kami doon sa isang kubo nila sa palaisdaan na malayo sa bahay nila. Marami daw siyang ginagawa kaya alas-diyes ng gabi ko raw siya puntahan. Ang weirdo ng schedule niya. Gayunpaman, naghanda ako para sa pagkikita naming iyon.

Pagdating ko doon ng alas-diyes, hindi taong handang mag-aral ang nakita ko. Walang kuryente ang kubo nilang iyon. Mga dosenang kandila yata ang nakatirik na nagbibigay liwanag. Nakahilig si PJ sa mga pinagpatong patong na unan sa inilatag na comforter dahil wala namang papag ang kubo nila. May kinakalikot siya sa laptop niya na nakalagay lang sa sahig. Nasa tabi niya ay isang bote ng whisky, isang baso at isang plato ng yelo. Nakauniporme pa si PJ, pero hindi iyon nakabutones. Nakatambad sa aking mga mata ang maskulado niyang dibdib at mga utong niyang nakatayo.

Kakaibang init ang biglang bumulwak sa loob ko sa nakikita kong tanawin. Alam ko na libog na ang nararandaman ko.

“Ano ‘to? Bakit ka naman nag-iiinom? Huwag mong sabihing depressed ka nanaman!”, nakuha kong nasabi ang mga salitang iyon kahit na nalilibugan ako sa nakikita kong katawan niya.

Wala siyang imik. Tumingin siya sa akin na may kaunting ngiti sa labi, na para bang may masamang binabalak. “Hindi ako depressed, gago! Halika ka nga at shot ka muna!” sabay alok ng isang basong may kaunting laman na whisky at yelo.

Habang iniinom ko ‘yon, napansin ko sa gilid ng mata ko na dinakma ni PJ ang titi niya habang tuloy parin ang isa niyang kamay sa pagkalikot sa laptop. Bumakat sa pantalon niya ang napakalaki niyang burat na sinimulan niyang himashimasin.

Narandaman kong nag-ibayo ang init sa katawan at mukha ko, pero nagkunwari akong walang nakita sa kaniyang ginagawa. Nang matapos ako, tumayo na lang siyang bigla at sinarado ang laptop niya.

“Umupo ka muna dito, maliligo muna ako.”

“Anak ng… Ngayon ka pa maliligo eh pasado alas diyes na! Anong oras ka pa mag-uumpisa sa pag-aaral mo? Tsaka pano ka dito mag-aaral eh kandila lang ilaw mo?...”

Ang dami ko pa sanang iaangal kaso bigla nalang niyang tuluyang hinubad ang polo niya. Kaya tuluyang tumambad sa akin ang kabuuan ng maganda niyang katawan. Hindi mataba si PJ pero hindi rin siya payat. Maskulado siya pero may kaunting layer ng baby fats ang katawan niya, kaya lalong nakakalibog ang hubog ng kaniyang dibdib at ang malapad niyang balikat. Maya maya pa hinubad narin ang pantalon niya. Malambot na cotton ang brief niya na parang luma na halos wala ng higpit ang garter. Halos hindi na magkasya ang mataba niyang burat sa kaunting saplot na iyon. Na-strech ng todo ang brief niya dahil sa sobrang tayo niyon at dahil dito lumitaw na ng bahagya ang mga mabibilog niyang bayag na napapalibutan ng kaunting buhok.

Wala akong masabi. Tuyo ang lalamunan ko sa nakikita ko.

Tumunog bigla ang cell phone niya. Bago niya damputin ito, pumwesto muna siya sa isang upuan na nakatagilid ng kaunti sa akin. Ibinuka ang mga hita niya bago niya itinaas ang isa niyang paa sa upuan. Kitang kita ko na ang kalahati ng malusog niyang burat. Talagang nawala na ang hiya ko na huwag siyang tignan. Pero hindi niya ako pinapansin. Nakikipag-usap siya sa telepono na nakaliyad, nakasandal ang ulo niya sa sandalan at nakatitig sa kisame, ang isa niyang kamay humahaplos sa buhok niya kaya kitang kita ko kung paano magflex ang muscle niya. Makinis ang kutis niya kahit hindi iyon gaanong kaputian. Pantay din ang kinis sa kaniyang kilikili na nakabandera sa akin habang panay ang hagod niya sa kaniyang buhok. Maya maya pa iginapang niya ang kaniyang kamay sa may titi niya at nilaro ang ulo nito na natatakpan parin ng brief niya. Tuloy pa rin siya sa pakikipag-usap. Ewan ko kung paano ko napigilan ang sarili na huwag siyang sunggaban sa oras na iyon.

Matapos ang usapan sa telopono, pumasok na siya sa banyo pero hindi siya nagsara ng pinto. Noon ko sinamantala ang uminom pa ng kaunting whisky. Ayokong makarandam ng hiya. Ayokong may damdaming pipigil sa akin na huwag siyang titigan.

“Paulo, wala nga pala ang tuwalya ko dito, pakikuha naman sa loob ng bag ko.”

Para akong asong nauulol na hinanap ang bag, sa pag-asang makikita ko na ang buo niyang hubad na katawan. Mabilis pa yata ako sa kidlat na tumungo sa banyo dala ang tuwalya.

Nadatnan ko siyang nakaharap sa akin. Saktong sinasabon niya ang kaniyang burat gamit ang kaniyang kamay. Parang lata ng sardinas sa taba. Pinkish, makintab na parang kamatis ang ulo ng burat niya. Malalaki ang mga ugat na dumadaloy sa katawan ng titi niyang malaki. Ang sarap pagmasdan. Katsupa tsupa! Nakatitig siya sa akin ng masama. May kaunting ngiti sa labi. Ang isa niyang kamay sinasabon ang dibdib niya, pero napansin ko na nilalaro ng daliri niya ang kaniyang utong.

Naestatwa ako. Hindi ko alam kung sa mukha niya ako tititig o sa kaniyang sawa.

Maya maya pa, umupo siya sa maliit na silya sa banyo. Ibinuka niya ang kaniyang dalawang hita, at itinaas ang isa niyang paa. Sa pagkakaliyad niyang iyon, sinimulan niyang sabunin ang kaniyang mabibilog na bayag.

Nagkakahalo ang hiya at libog ko. Ang natitira kong katinuan ang nagsasabing umalis na ako sa banyo. Pero hindi kumikilos ang paa ko.

“Ano ba, Ibibigay mo ba sa akin iyang tuwalya?,” ngingisi ngisi niyang tanong sa akin.

Noon ako natauhan bigla. Hawak ko pa pala ang tuwalya na galing sa bag niya.

Inabot ko na lang iyon sa kaniya at naisip kong umalis na doon dahil napahiya na ako.

Pagkahakbang ko paalis, bigla niya akong kinausap. “Nakakain ka na ba ng hapunan?” Lumingon ulit ako, at tumango na lang. Nakita ko siyang nakangiti pero hindi niya ako tinititigan. Tuloy pa rin siya sa kaniyang pagsasabon. “Ah, nagdala kasi ako ng mga hotdog diyan, yung jumbo. Sakaling nagugutom ka na.” Habang sinasabi niya iyon, inihagis niya ang tuwalya sa tuyong sahig at itinuloy na sabunin ang kaniyang burat gamit ang kaniyang kamay. “Tender juicy ‘yon. May keso sa loob.” Ang hagod niya sa titi niya ay parang pagjajakol na rin. “Gusto mo bang tikman?”

“…Oo… pero… mamaya na siguro…” pautal kong sagot.

“Masarap lang yan kapag mainit pa, kaya sumubo ka na, may kanin din diyan.” Ang sarap sa tenga ng mga salitang iyon. Parang imbitasyon na isubo ko na ang mapagmalaki niyang ari.

Tumayo na siya at nagbabanlaw na.

“Hindi ka nga ba pala naiinitan? Sobrang init ng summer ngayon. Nakahiga lang ako kanina pero pinagpapawisan ako. Ayaw mo bang maligo?”

“Tatlong beses na akong naligo sa araw na ito. Sobrang init nga kasi.”

“Edi gawin nating apat!” at bigla niyang isinabog sakin ang isang maliit na timba ng tubig.

Parang apoy na binuhusan ng tubig na nawala ang libog ko sa lamig ng tubig poso. Dagli kong hinubad ang mga mediyas ko.

Napansin ko nalang na lumapit siya sa akin, nakakatitig sa katawan ko, “Taglibog ba ngayon, tayong tayo iyang mga utong mo ah!”

Bumakat nga pala ang katawan ko sa t-shirt dahil sa tubig na isinabog niya. Napansin ko nga na tayong tayo ang mga utong ko. Para akong matutunaw sa hiya.

“Hubarin mo na iyan at sumabay ka na sa paliligo sa akin.”

Kaso hindi ko magawa ang sinasabi niya. Naparalyze ako sa hiya nang mapansin niya akong nalilibugan. Kaya lumapit siya sa akin at kinabig niya ako sa aking kuwelyo at biglang pinunit ang t-shirt ko hanggang sa tuluyang na itong matanggal. Tapos itinulak niya ako sa dingding at napasandal ako. Natakot ako sa ginawa niya, pero parang tumindi lang din ang libog ko sa kapilyuhan ng mga ikinikilos niya.

“Tang ina! Ilang taon tayong magkasama, Paulo, ngayon ko lang nakita ang ganda ng katawan mo.” Sinimulan niyang ihagod ang kamay niya sa mga braso ko ng pataas ba. Tapos sa balikat ko at leeg. Pero hindi ko iyon pinansin. Nakakandado ang tingin ko sa burat niya ngayong iilang pulgada nalang ang pagitan ng katawan namin sa isa’t isa. Bumundol na ang burat niya sa burat ko na nakabukol na sa shorts ko.

“Ano kaya yang bukol na tinatakpan ng shorts mo? Parang sawa na kanina pa gustong makawala at manuklaw ah,” wika niya habang tuloy pa rin niyang binubundol ang burat niya sa burat ko. Habang pinagmamasdan niya ito, lalong tumindi ang tigas ng titi ko. Narandaman ko itong pumipintig pintig sa loob. Maya maya pa biglang sumulyap ang ulo ng burat ko mula sa aking jersey shorts. Sumagad na nga ang tigas at tayo ng aking alaga. Sa hiya ko, inayos ko ulit ang shorts ko para maitago ang lumabas na ulo ng aking manoy.

Natawa si PJ. Lumuhod siya, hinawakan ang dalawang pisngi ng aking puwet at sinimulang kausapin kunwari ang aking burat. “Oi pare! Nice to see you! Naiinip ka na ba diyan sa loob, ha? Gusto mo bang makalaro itong alaga ko?”

Sa ‘di ko inaasahan, biglang ibinaba ni PJ kapwa ang shorts at brief ko. At tuluyan na ngang lumantad ang aking burat sa tapat mismo ng mukha ni PJ. Pumitik ito sa baba niya bago itong lubusang tumayo.

Nanlaki ang mga mata ni PJ sa aking sawa. Nakatayo na talaga ito at halos nakadikit na sa puson ko. “Aba Paulo, bakit negro at overweight ang etits mo.” Medyo may kaputian ako sa mukha na kapantay ng kulay ng aking katawan. Nakapagtataka lang, mas madilim ang kulay ng aking titi kung ikukumpara sa ibang bahagi ng aking katawan.

Nangingnig ang tuhod ko sa posisyon namin. Nandoon pa rin siyang nakaluhod sa harapan ko at nagpapasarap sa tanawin ng aking nagngangalit na titi. Sa hindi ko inaasahan, dinakma ng isa niyang kamay ang aking burat. Habang ang isa niyang kamay humahagod sa mula sa hita papunta sa tambok ng aking puwet. At unti unti niyang jinakol ang burat ko habang nakatapat parin ito sa kaniyang mukha at tinitigan pa rin iyon.

“PJ….”

“Baket?”

“… ang sarap ng ginagawa mo… ‘mong ititigil” wika ko sa kaniya.

“Halata nga, may pre-cum ka na nga eh!” Narandaman ko ngang may dumaloy ng kaunti mula sa uten ko.

“PJ, isubo mo na,” pakiusap ko.

“Hah? Ayos ka rin, ano? Hindi ako marunong tsumupa. Jajakulin ko nalang itong sawa mo.”

Ewan ko ba, bigla na lang akong nakarandam ng galit! Pakirandam ko nagpapakipot lang siya. “Putang ina, edi umpisahan mo ng pag-aralan! Hala, ibuka mo na yang bibig mo!” Hinawakan ko likod ng ulo niya at ibinundol ang burat ko sa bibig niya. Pero ayaw niyang ibuka at isubo kahit anong gawin ko.

Nang hindi ko siya mapilit, lumuhod ako, hawak ko ulit ang likod ng ulo niya sa isang kamay. Tapos hinawakan ko ang baba niya sa isa kong kamay at sinimulan ko siyang lapain ng halik. Nakipagsabayan ang gago. May halong ungol ang mga halik namin. Nilalasap ko ang mga labi niya at ang dila niyang gustong gumalugad sa bibig ko. Ang sarap ng dampi ng mga labi niya. Inilabas ko ang dila ko, at pinatulis. “Supsupin mo ang dila ko.” Ginawa niya iyon ng walang keme. Kinantot ko naman ang bibig niya gamit ang dila ko. Nakakabaliw ang sarap.

Nanggigil lang ako lalo. Gusto ko na burat ko ang pumasok sa bibig ni PJ. Nasa ganoong pagseserbisyo siya sa aking dila nang maisipan kong biglang tumayo ng mabilis at ipasubo na ng tuluyan ang titi ko. Wala na siyang magawa dahil nakaporma ang bibig niya sa pagsupsop ng dila ko. Nagpupumiglas siya pero dahil mas makisig ako sa kaniya, walang nagawa ang pagpupumiglas niya. Nakapasok pa rin ang burat ko. Pero ayaw niyang tsupain. Itinutulak niya ang baywang ko palayo sa bibig niya. Kita kong nahihirapan siya at nabubulunan sa laki ng burat kong nasa bibig niya.

Determinado akong magpatsupa. Hindi ko bumitaw sa ulo ni PJ. Sa pagkakangawit siguro, bumigay din siya. Tuluyang niyang inilapat ang bibig niya sa pumipintig kong alaga. Lubos ang ligaya ko ng ipilit niya isubo nang buo ang katabaan ng aking burat. Ang sarap ng init sa loob. Dahan dahan niyang sinuso ng paatras abante. Nababaliw ako sa init ng bibig niya. Inumpisahan kong umindayog at sabayan ang pag-atras abante niya. Hanggang sa tuluyan ko na siyang kinakantot sa bibig.

“Ang sarap ng bibig mo, PJ! Sige pa!”

Napapansin kong paminsan minsan siyang nabubulunan sa laki ng titi ko. Nailuluwa niya paminsan minsan. Pero isinusubo niya ulit kaagad. Alam kong nasanay na siya at nasasarapan na rin. Kaya pinagbuti ko at pinabilis ang aking paghindot. Para akong kabayo sa paghindot. Humawak siya sa pisngi ng aking puwit at parang kinakabig pa ang baywang ko para maipasok pa lalo ang aking burat. Pero nabulunan lang siya at napaubo.

Huminto ako sa pagkantot. Hinawakan ko muna sa dalawa kong kamay ang ulo niya habang nakasubo parin sa bibig niya ang burat ko. Tapos kinontrol ko ito sa pagtaas baba, parang pagdidrible ng bola ng basketball. Masarap din ang pakirandam. Napahigpit tuloy ang pagkakahawak ko sa ulo ni PJ at lalo pang binabilis ang pag-atras abante.

Naawa ako sa nakita ko sa kaniya. Kaya hinugot ko muna ito, lumuhod ako at pinaghahalikan ko ulit siya.

“Doon tayo sa comforter,” yaya niya sa akin na halos hindi na makahinga sa sarap na nararanasan. Mabilis kaming lumabas ng banyo, hindi na nagpatuyo sa tuwalya.

Siya naman ang naging agresibo. Itinulak niya ako kaya ako napahiga sa comforter. Pero wala na akong balak na magpakipot. Habang nakahiga, itinaas ko ang aking mga kamay na para bang tanda na sumusuko na ako at para makita niya kung paano magflex ang maskulado kong mga braso. Ipinapaubaya ko na sa kaniya ang katawan ko.

Pumatong na siya sa akin. Nilapa ako ng halik. Niyakap at hinaplos haplos ko ang buo niyang katawan lalo na ang napakasexy niyang likod. Ngayong magkadikit na ang katawan namin, ang sarap marandaman na magkasabay ang malalakas na tibok ng aming puso. Pero higit na masarap ang pagkakadikit ng aming mga burat. Nagsimula siyang umindayog. Ikinikiskis ang burat niya laban sa burat ko. Hinawakan ko siya sa puwet at kinabig pa lalo ang baywang niya para dumiin lalo ang burat niya sa burat ko.

“Lalasapin kita ng buo!” wika niya sa akin, at sinimulan niya akong halikan at dilaan mula sa tenga ko na kapwa nagpakiliti at nagpaibayo ng aking libog. Hindi ko mapigilan ang pag-ungol.

“Ooooh, PJ. Ang init ng dila mo!”

Bumaba pa siya sa leeg ko. Magkahalong halik at dila ang ginawa niya doon. Mapusok at walang tigil. Napahawak tuloy ako sa ulo niya. Hindi ko alam kung itutulak ko iyon palayo o lalo pang ididiin sa leeg ko. Pagdating sa collar bone ko, kinagat kagat niya ako ng marahan. Nakakakiliti. Ang sarap! Hanggang sa umabot siya sa dibdib ko. Hinaplos haplos muna ng kaniyang kamay ang aking dibdib. Nagbabaligtad ang mundo ko sa sarap. Tapos bigla niya iyong sinupsop ng kaniyang mainit na bibig. Binabasa at pinaglalaruan minsan ng kaniyang dila. Halos sinlakas na ng sigaw ang mga ungol ko sa tindi ng ligayang nararandaman ko. Kapag sinusupsop niya ang kaliwa, naglalaro naman ang isang kamay niya sa kanan kong utong. Tapos salitan.

Wala rin siyang patawad sa abs ko. Sinamba niya iyon ng kaniyang halik. Walang lugar ang hindi nadaanan ng dila niya. Pababa ng pababa ang mga halik niya papunta sa puson ko. Pero nilaktawan ng loko ang burat ko. Inuna niyang lasapin ang makabila kong singit. Tapos dinakma ang aking burat. Akala ko sasalsalin na ako. Pero inamoy lang niya at pinaghahalikan ang aking sawa mula sa mga bayag papunta sa ulo. Nasasabunot ko siya ng marahan sa tindi ng sarap ng ginagawa niya. Tapos ikinambiyo ang burat ko para mapaghandaan ang pagsubo niya sa aking bayag. Mabibilog ang aking mga bayag kaya isa muna ang isinubo niya. Nang maging komportable na siya, isinubo na rin niya ang ikalawa. Napaigtad ako sarap. Ilang sandali rin niyang paulit ulit na sinusubo at niluluwa ang mga iyon. Kakaibang langit ang nararandaman ko habang sakmal parin ng kamay niya ang burat ko at subo subo niya ang bayag ko.

Tapos tumigil siya. Inangat ko ang ulo ko at tinignan kung bakit. Nakangisi lang siya. “Mamaya na itong burat mo, ako muna paligayahan mo.”

Gumapang siya paitaas sa mukha ko. Pumaitaas siya at lumuhod banda sa dibdib ko. Nakapagitna ang aking katawan sa mga matatambok niyang hita. Kaya tutok na tutok ang tingin ko sa nanggigigil niyang burat. Inangat niya ang ulo ko mula sa pagkakahiga at isinampal sampal ang dambuhala niyang sawa sa aking mga pisngi. Ako naman, hinahabol habol iyon ng halik.

“Namnamin mo, Paulo!” At itinutok niya ang ulo ng burat niya sa ilong ko. Ang bango! Lalaking lalaki ang amoy. Sinamba ko ng mga halik ang burat niya mula sa katawan papunta sa ulo kasabay ng pagsinghot ko dito na parang drogang nakakaadik.

“Akala ng mga tao isa kang santo. Pero ang bangis mo pala kapag nagpapatsupa. Ngayon, burat ko naman ang isubo mo,” ang banta ni PJ. At ipinasak na nga sa bibig ko ang sawa niya. Ang hirap nga palang ipagkasya ang malaking burat sa bibig. Nachallenge lang ako kaya pinagsumikapan kong ibaon lahat iyon hanggang sa kaloob-looban ng leeg ko.

Hindi na siya naghintay pa na maiayos ko ang pagkakasubo ko at agad na binarurot ni PJ ang aking bibig. Mabilis agad ang arangkada niya. Malakas ang puwersa.

Sa loob ko, may nalalasaan akong manamis namis na likido. Precum na iyon ni PJ. Kaya kahit na nahihirapan ako, inenjoy ko ang pagtsupa ko sa kaniya. Hindi kalaunan at napagtanto kong masarap nga pala sa bibig ang titi ni PJ. Nakaadjust na ako.

Nagsimula na siyang umungol sa sarap. “’Nyeta, Paulo, sarap ng mainit mong bibig!”

Nag-iibayo ang libog ko sa mga salita niya kaya lalo ko pang pinagbuti ang paglamon ko sa dambuhala niyang burat. Nang mapagod siya ng kaunti, hinugot muna niya ang burat niya mula sa bibig ko. Minasdan ako sa mukha at ikiniskis ang titi niya sa ang aking pisngi. Tapos lumingon siya sa aking burat na tuloy parin ang pagngangalit.

Naisipan niyang mag-69 kami. Una muna niyang itinutok at ipinasok muli ang burat niya sa bibig ko na magiliw ko namang tinanggap. Kakaiba ulit ang pakirandam ngayong iba na ang posisyon niya. Tapos siya naman ang sumuso sa burat ko. Langit talaga ang sarap ng 69! Kahit na siya ang nakapatong sa akin, nakuha ko paring umindayog para kantutin ang bibig niya. At ganoon din siya, pinatindi niya ang paghindot sa bibig ko. Dobleng langit ang ligaya ko ngayong kinakantot ko ang bibig niya habang nakapasak sa bibig ko ang burat niya.

Tapos narandaman kong gumapang ang mga kamay niya sa pisngi ng aking puwet. Hinanap ng mga daliri niya ang butas ko inumpishan niyang ipasok ang isa nang marahan. Napahinto ako sa pagkantot pero nakasubo parin siya sa titi ko.

Dinala pala ni PJ ang shampoo mula sa banyo. Nagpahid siya sa daliri niya at sa butas ng aking puwet. Nakikirandam lang ako sa ginagawa niya. Medyo masakit ang unang pasok. Pero di nagtagal at narelax ang butas ko. Tapos narandaman ko nalang ang isa pa. Sumakit ulit ang butas ko. Pero pinatagal lang niya ng kaunti sa loob at nakaadjust din ako kaagad. Inumpisahan niyang maglabas masok ang mga daliri niya. Tuwing mapapansin niyang nasasaktan ako, bibilisan niya ang pagtsupa sa burat ko kaya nakayanan ko ang paglalaro ng mga daliri niya sa butas ko. Pakirandam ko pinaluluwang niya iyon.

Sa bandang huli, nasarapan na ako sa ginagawa niya. Sumususo siya sa burat ko habang hinhindot ng mga daliri niya ang butas ko. Naisipan ko dapat din niyang marandaman ang gayong sarap.

Nakapa ng kamay ko ang shampoo na nasa gilid ko lang at nagpahid ako niyaon sa biyak ng puwet niya. Nagalit si PJ. “Putang ina, ‘wag mong ipapasok iyang daliri mo sa akin!”

Lalo lang akong naging pilyo sa sinabi niyang iyon. Mahigpit kong hinawakan ang baywang niya para hindi siya makaalis at mabilis kong kinapa ang butas niya. Nagpupumiglas siya sa ginawa ko. Pero mas malaki katawan ko sa kaniya kaya wala siyang nagawa. Tapos sinubo ko ulit ang nilasap ang burat niya na nagpakalma sa kaniya. Mahigpit parin ang hawak ko sa baywang niya nang makapa ko ang butas niya.

“Huwag, Paulo, huwag! Masakit ‘yan!” sumamo ni PJ.

Pero alam kong siya rin ang maliligayahan sa gagawin ko kaya tuluyang kong ipinasok ang dalawa kong middle finger sa butas niya.

Sa umpisa huminto siya sa pagsubo sa burat ko nang maglabas masok ang mga daliri ko sa puwet niya. Panay ang mura sa akin. Pero ‘di naglaon, nanahimik siya, tanda ng pagsisimula ng kaniyang pagkarandam ng sarap. Isinubo niya ulit ang burat ko at muling pinaglaruan din ang butas ko. Triple na ang ligaya ko: Masarap sa burat ko na nakasubo sa bibig niya, masarap sa bibig ko na binabarurot ng burat niya, at masarap din sa puwet na pinaglalaruan ng mga daliri niya.

Bumaligtad siya ulit. Gusto niya ulit humalik sa labi ko. Naglaplapan ulit kami. Nag-espadahan ng mga dila. Ang sarap talaga niyang kahalikan.

Maya maya bumulong siya sa tenga ko, “Humanda ka, ‘nyeta ka. Babarurutin ko iyang puwet mo.”

Hindi ako makakapayag na siya ang makakauna, kaya hinigpitan ko ang pagkakayakap sa kaniya at ibinaligtad ko ang posisyon namin. Ako na ngayon ang nakapatong sa kaniya.

Nagulantang siya sa ginawa ko, hindi niya maintindihan ang susunod kong gagawin. Umupo ako at lumuhod sa maypaanan nya. Itinagilid ko ng kaunti ang katawan niya, itinaas ang isa niya paa at ipinatong ko iyon sa aking balikat. Napagtanto niya na gusto kong kantutin ang puwet niya gamit ang burat ko.

Nabakas ko ang takot sa mukha niya.

“Ano ka ba, Paulo? Hindi ko kaya yang burat mo. Malaki masyado ‘yan! Itigil mo ‘yan!”

Napaupo siya, itinulak ako at napahiga. Gumapang siya palayo na parang tatakas, pero inabot ko ang isa niyang paa at hinatak siya pabalik. Ipinagtutulakan niya ako kaya hindi ako makaporma. Sa pagkasabik kong makantot siya, sinuntok ko siya sa sikmura niya. Napalakas iyon kaya bumagsak siya at namaluktot. Noon ko sinamantala ang binabalak ko. Itinaas ko ulit ang isa niyang paa. May sapat pang shampoo sa may puwitan niya na inilagay ko kanina. Nagpahid ako ng mabilis sa uten ko, kinuha ulit ang dalawa niyang paa, ibinuka siya, itinaas at isinampay ko uli ang mga iyon sa balikat ko

Masama ang tingin ni PJ sa akin. Napapaluha sa galit at sa dagok na binigay ko sa kaniya. Pero wala na ako sa katinuan para maawa pa. Itinutok ko ang burat ko sa butas niya. Ulo muna ang ipinilit kong ipasok. Mahirap. Masikip kahit na napaglaruan na ko ito sa mga daliri ko kanina. Marahan ko pa ring itinulak ang burat ko hanggang sa sumagad na nga ito. Hindi pa ako kumakantot pero mabaliw baliw na ako sa sarap at init ng loob ni PJ. Mabagal akong umindayog. Mahirap din sa umpisa. Namimilipit si PJ habang kumikilos ako habang tuloy ang mura niya sa akin. Kaya dinakma ko ulit ang burat niya at sinalsal ko iyon para kumalma siya. Nang matahimik na siya, itinuloy ko na ang marahan na pagbayo. Nakaadjust na ng todo ang butas niya at unti unti kong pinabilis ang kantot ko.

Di kalaunan at natahimik na si PJ na nakatitig ng magiliw sakin. Nasarapan na siya. Kaya niratsada ko na ng todo! Halos napayakap ako sa paa niyang nakasampay sa balikat ko habang mabilis na ang mga barurot ko sa butas niya. Masarap ang init at sikip ng puwet niya. Nakakapanggigil!

Sa hindi ko inaasahan, nagsumamo si PJ, “Sige pa, Paulo. Bilisan mo pa.”

Natawa ako at ginanahan lalo. Dinoble ko ang bilis ng indayog ng aking baywang. Sarap talagang kantutin si PJ. Ang sarap ding pagmasdan ng guwapo niyang mukha habang tuloy ang bomba ko. Talagang nag-iibayo ang libog ko habang naiisip kong ang pinakaguwapong basketbolista sa aming Universidad ay kasalukuyan kong inaangkin, kinakantot.

Alam kong nasasarapan na rin siya. Itinaas na nga niya ang kaniyang mga kamay parang gawing unan ang kaniyang mga palad. Mula sa posisyon ko sa pagkantot, ang ganda ng tanawin. Kitang kita ko ang malaanghel niyang mukha at ang kaniyang magandang hubog na pangangatawan. Lalo lang akong ginaganahan at lalo kong pinagbuti ang pagkantot ko sa kaniya.

“Ooooh, ang sarap mo talaga, PJ,” ungol ko. “Bakit hindi mo agad sinabing gusto mo rin pala ng mataba kong burat!”

Hindi nagtagal, at narandaman kong malapit na akong labasan. Kaya hinugot ko muna. Gusto kong patagalin ang pagtatalik namin. Dumapa ako at isinubo ko ng buo ang kaniyang burat. Ginanahan siyang umindayog, pero nahihirapan siya dahil nakahiga pa siya. Kaya ako ang humiga ng nakatihaya, at ipinasubo niya ulit ang kaniyang burat. Sinimulan niya akong kantutin ng mabilis.

Siya naman ngayon ang napapasabunot sa ulo sa sarap na nararandaman niya. Mabilis at malakas ang bawat pasok ng burat niya sa bibig ko.

Bigla nalang narandaman kong lalong lumaki ang nakasubong burat sa bibig ko. Hudyat na ito na lalabasan si PJ. Kaya pinagbuti ko pa ang pagsupsop at paglapat ng aking mga labi sa kaniyang burat.

“Tang ina, Paulo. ‘Tang ina!” at bumulwak na nga ang manamis namis niyang tamod sa bibig ko.

“Lunukin mo ‘yan, Paulo. Wala kang itatapon kahit kaunti,” banta ni PJ.

Walang problema sa akin iyon, nilasap ko pa nga iyon ng maiigi bago ko nilunok.

Umangat ako mula sa pagkakahiga at umupo. Sumalampak siya at umupo sa akin ng paharap. Parang handa ng magpakantot uli sa puwet. Pero bumagsak ang katawan niya sa akin at ang ulo niya sa balikat ko. Niyakap ako. Napagod ang loko.

Hindi na ako nagtangkang magpatuloy pa. Habang magkayakap kami, nagjakol na lang ako hanggang sa sumirit na ang tamod ko sa ere. Tapos, sinamantala ko ng lasapin ang pagkakayakap niya sa akin. Ang sarap na makapiling at maangkin ang katawan ng taong mahal mo. Nakatulog kami sa ganoong posisyon.

>>>>>>>>>

Kinabukasan, maaga pa rin akong nagising gaya ng nakasanayan. Naalala kong dapat kong akayin ang mga kambing at kalabaw. Pero naalala ko kung nasaan ako at kung ano ang nangyari kagabi.

Kinapa ko ang cellphone ko sa bag at binuksan ko ang flashlight function nito. Itinutok ko iyon kay PJ. Sinisigurado kong totoo nga ang nangyari kagabi.

At naroon nga siya. Talagang parang anghel ang mukha habang mahimbing na natutulog. Tinamad na tuloy akong tumayo. Bumalik ako sa pagkakahiga at niyakap ang aking mahal. Nakatulog ulit ako.

Maliwanag na nang magising ulit ako. Ngayon, kitang kita ko na siya ng maayos. Hindi pa rin siya nagigising. Pinagpiyestahan ng mga mata ako ang lahat ng katawan niya. Hindi na matigas ang kaniyang titi, mahimbing din ang tulog.

Nagbigay ng pagkakontento sa sarili ang pagkaalam na kagabi, siya ang unang nagbigay ng motibo para magsex kami. Sapat na iyon.

Hinagod ko ang tagiliran ni PJ, na parang minamasahe, at dalhin do’n nagising siya. Napangiti siya nang masilayan ako. “Ano, isang round pa?” pilyong tanong niya.

Pero nag-alala na ako dahil baka hanapin na kami sa bahay. Napraning din ako na baka magawi ang mga tauhan nila sa sa kubo at makita kami doon ng hubo’t hubad kaya nagyaya na akong magbihis na kami. Saka ko lang naalalang pinunit niya ang t-shirt ko sa sobrang libog niya. Isinuot ko tuloy ang polo niyang ipinampasok sa school, at isinuot ko ulit ang brief ko na basang basa pa dahil sa isinabog niyang tubig.

Inihahatid na niya ako gamit ang kotse nila nang maalala kong hindi pa pala siya nakapag-aral para sa finals. Laking ginhawa ko nang aminin niyang hindi siya talaga papasok para sa exam. Exempted din ang loko. Nagsinungaling lang siya para maangkin niya ako.

Kinagabihan noon, bumalik ako sa bahay nila. Pero hindi para maulit ang nangyari kagabi. Kinausap ko siya ng matino, tinanong ko kung ano ang ibig sabihin ng aming sex.

“So, bakla ka rin?” deretsong tanong ko.

“Kung ang pagkasabik ko sa katawan mo ay nangangahulugang bakla ako, oo, bakla nga siguro ako,” wika niya na tatawa-tawa.

“Bakit parang hindi ka sigurado?”

Saka siya umamin sa akin. Nagsex na rin pala sila ni Miriam noong maayos pa silang dalawa – bagay na ikinabigla ko.

“Anong narandaman mo nu’ng nagtatalik kayo?” usisa ko.

“Iyon nga ang ikinagugulo ko, Paulo. Bago ang lahat ng ito, pagkaalam ko lalaki ako. Kapag nakakakita ako ng babaeng malaki ang suso, isang daang porsiyentong titigas ang titi ko. Noon ngang magtalik kami ni Miriam, ako ang nag-initiate nu’n dahil libog na libog ako sa suot niyang hapit sa katawan. Nag-enjoy ako nang todo sa sex namin ni Miriam.”

May hapdi pa rin sa damdamin ko ang mga sinabi niyang iyon. At nagdulot din iyon ng takot at pagkalito sa kung ano talaga ang nararandaman ni PJ para sa akin.

“So para saan ang nangyari kagabi?” tanong ko, naiirita na rin sa mga isinasagot niya.

Nabigla din ako sa sumunod niyang rebelasyon. Inamin niya na sa umpisa nagplano siyang magsuicide sa sobrang depresyon. Pero kasama sa plano niya na bago siya pumanaw, gaganti siya sa lahat ng sakripisyo ko sa kanilang pamilya. Sinabi niya kung paano niya pinahalagahan ang lahat ng tulong ko nang hindi man lang naghahanap ng kapalit. Wala siyang alam na puedeng isukli sa akin kaya naisip niyang pagbigyan ang seksuwal kong pangangailangan. Dahil doon, ginalugad niya ang internet para makita kung paano makipagtalik sa kapwa lalaki. Nagsearch siya at inalam kung paano niya ako mapapaligaya. Pinanood pa niya ang isang video dahil doon.

Sa umpisa, gusto lang niyang pag-aralan ang video. Pero sa unang mga sandali palang ng pinanood niya, kakaibang init at libog daw ang narandaman niya. Nag-enjoy siya sa paglalaro ng kaniyang burat habang nanood ng mga maskuladong lalaki na nahihindutan.

Noon niya narealize na hindi naman magiging mabigat sa loob niya na paligayahin ako. Sa katunayan, lalo pa siyang naexcite! Ang original niyang plano ay na magsisimula ang pang-aakit niya sa akin matapos ang graduation namin. Pero dahil sa nagugustuhan talaga niya ang video na pinanood niya, naisip niyang magsex kami sa lalong madaling panahon.

“Simula noon, tuwing magsasalsal ako, ikaw na palagi ang iniimagine ko. Tingin ko, mahal na rin kita, Paulo. Ikaw ang dahilan kung bakit hindi ko na itinuloy ang suicide attempt ko.”

Tapos, dinakma niya ang titi ko, “Ako lang ang kakain sa burat mo.”

Hindi ko alam kung maawa o mag-aalala o matatawa o mayayamot sa naikuwento niya. Hindi ako mapakali sa inamin niyang binalak niyang mag-suicide. Ayokong mawala siya sa akin. Pero sa oras na iyon, kinonvince ko ang sarili ko na mahal nga niya ako.

>>>>>>>>

Nagtapos ako sa pag-aaral na hindi nakuha ang inaasam kong maging cum laude dahil sa mabababa kong grades sa isa sa mga semesters… pero wala akong pinagsisihan sa mga pinagdaanan ko noong kolehiyo. Pareho kami ni PJ na pumasa sa Mechanical Engneering board exam. Naging magkatrabaho kami sa unang company, kaya mas hawak namin noon ang oras namin para magtsupaan. Pero matapos ang isang taon, nagresign siya at nagconcentrate sa mga business nila na maayos naman ang paglago.

Sa loob ng tatlong taon, tumaas ang posisyon ko sa aking kompanyang pinapasukan kaya nakapagpatayo ako ng isang bahay sa may subdivision sa Bulacan, mga isang oras ang layo sa mga tahanan namin ni PJ sa Pampanga. Doon ang aming malimit naming tagpuan kapag sinusumpong ng libog. Hanggang ngayon kahit halos maglive in na talaga kami, parehas pa rin kaming hindi umaamin sa aming pamilya tungkol sa aming tunay na pagkatao at tungkol sa aming relasyon. Pero parehas na rin kaming naririndi ni PJ sa pangungulit ng aming mga ina na inuudyukan kaming mag-asawa na.

Kaya nagplano na kaming umamin sa malapit na hinaharap. Inihahanda lang namin ang aming sarili sa posibleng ‘violent reaction’ ng aming mga mahal sa buhay.