Take Me Into Your Loving Arms

By: Depressed Guy

Author’s Note: I’m back! Sana ma enjoy niyo po itong sinulat ko. Medyo mahaba haba po siya pero I hope ma appreciate niyo Salamat po sa mga readers dun sa past stories ko dito, I hope na inspire ko kayo kahit konti hehe. Enjoy! (This time hindi na ako depressed nang sinulat ko to, pero dinadalaw pa rin paminsan minsan)

“Pangalan”

“Marco Paolo Valderama”

“Edad”

“Bente”

“Kebata bata nag aadik” bulong ko sa sarili

“Narinig ko yun!” blangko niyang tugon

“Sorry. Uh…

“Adik ako”

“Huh?”

“Adik ako”

“Mukha nga”

“Sagot yan sa itatanong mo”

“Alam mo?”

“Adik ako, hindi bobo. Diba intern ka dito? Dapat alam mo yun! Kabisadong kabisado ko na ang mga itatanong niyo. Drug Addict, halos lahat natikman ko na. 5 years. Tapos na, nasagot ko na, alis na ako”

“Sorry pero hindi pa tapos”

“Bingi ka ba? O may gusto ka lang sa akin?”

Kinakabahan na talaga ako, first time ko to as intern tapos ganito na agad isasalang sa akin. Naku po!

“Pasensya na po pero marami pa akong itatanong”

“Ang bobo niyong mga intern! Sinabi na ngang tapos na! Tama hinala ko, bakla ka! May gusto ka sa akin!”

Sa mga oras na yun parang iiyak na talaga ako, hindi ko na talaga alam kung ano gagawin ko

“Pasensya na po, parang nahihilo ako, aalis na lang ako. Salamat na lang po” (lame excuse ko haay)

“Oh akala ko hindi pa tapos? Gago! Nahihilo ka siguro sa kagwapuhan ko”

Hindi ko na talaga kaya, tumayo na ako nang maka alis na sa adik na to. Haay kung bakit psychology pa kurso ko edi sana naiwas pa ako sa mga adik.

Mabilis kung tinahak ang pintuan nang may humila sa akin, dahilan upang magkalapit mukha ko sa mukha ng adik na yun.

“Alam kong bakla ka, kahinaan mo tong gwapo kong pagmumukha. Gusto mong makatikim?”

“Eh gago ka pala!” Sabay tulak ko sa kanya ng boung lakas ko. Ayun natumba ang loko, dali dali akong tumakbo at umalis. Ayoko ko na. Suko na ako! Umuwi na lamang ako sa bahay para makapag pahinga. Na stress kaya ako dun sa adik na yun!

“Yan kase psychology pa kinuha mo, edi suffer the consequences”

“Ate naman, graduating na ako o! Wag mo na akong itempt mag shift!”

“Tinetempt ba kita? Hay naku, ayusin mo yan! Tandaan mo hindi ka makaka marcha sa stage kung hindi mo yan gagawin!”

“Eh bakit dun pa kase ako nalagay? Dun sa adik na yun?”

“Dun sa gwapong adik? Ahihihihi”

“Tumigil ka nga! Sapakin kita eh”

“Hoy Raffy! Sabihin mo type mo lang siya kaya ka nahihirapan!”

“Yuck ate! Adik kaya yun! Ayoko ayoko ayoko!”

“You can never tell!”

“Bahala ka na nga! Hay pano na to, ayoko nang bumalik dun”

“Raffy huwag kang duwag! Kayanin mo!”

“Ate diba ex mo naman yung prof ko? Pakiusapan mo na lang siya na ilipat ako ng kwan please ate please”

“Ay abababa! Huwag mo ngang ibanggit yung gagong ex ko! Ex na nga diba? Forget the past! At tsaka ikakasal na ako no? Baka magalit lang bebe labs ko”

“Paano na to? Huhuhu”

“Isa lang ang solusyon diyan Raffy, tiisin mo! Tiisin mo yang adik na yan! Eh isang term lang naman kayong magkakasama diba? Tapos nun ipapasa mo na thesis mo at vwala! Graduate ka na! Punta na tayo ng Japan! Naghihintay na sina Mommy at Daddy!”

“Ewan ko ate, wish me luck na lang.”

“Hmmmm. Eto na lang isipin, may mga dahilan kung bakit dun ka napunta okay? Malay mo kailangan ng adik, ano ngaba pangalan nun?

“Marco”

“Malay mo kinakailangan pala ni Marco ng tulong mo? Oh diba, at the end of the day may matutulongan kang tao!”

“Adik! Hindi siya tao, Adik!”

“Oy sobra ka ah! Ewan ko sayo pag ikaw nagka kwan kay Marco”

“Tumigil ka na nga! Wala akong planong magka boyfriend no!”

“Bakit yun ba tinutukoy ko? Hahahaha”

“Bahala ka na nga ate, sige matutulog na ako! Good night!”

Ayoko ng gumising. Ayoko ng bumalik dun. Ayoko ng makita si Marco. Ayoko Ayoko Ayoko! Huhuhu pero tama si ate, hindi ako makakagraduate kung hindi ko titiisin to. Hay bahala na! Para sa diploma ko, para kina mommy at daddy, gagawin ko to! This is it pancit! Wala ng atrasan! Babalik ako dun bukas, isang term lang naman eh. Isang term lang.

====Kinabukasan

Lord bakit nagising pa ako huhuhuhu! Ayoko na! Tama na! Alis na ako!

Nang biglang…

“San ka pupunta? Kanina pa kita hinihintay!”

Ano daw? Ako? Hinihintay? Parang good mood ata ah si, teka teka parang boses yun ni

“Adik?”

“May pangalan ako, Marco!” biglang nag bad mood

Lagot na, bulong ko sa sarili. Nauna na siyang pumasok. Hay good luck to me!

“Sorry Marco”

“Magtanong ka na, halata namang ayaw mong magtagal. Wag kang mag-alala, sinabihan ako ng coordinator dito, maging mabait daw ako sa mga intern”

“Okay magsisimula na ako. Nakuha ko na ang mga basic information sa desk niyo. Yung mga itatanong ko ngayon ah mukhang personal. Okay lang ba yun Marco?”

“Call” Mukhang wala sa mood -_-

“Nagsimula kang mag drugs nong 13 years old ka palang, bakit? Anong tumulak sayo para gawin yun at an early age?”

“Walang nagmamahal sakin”

Nabigla naman ako sa sagot nito

“Marco ah eh pwede mo bang ma expound yung sagot?”

“Ampon ako. Mayayaman umampon sa akin. Kaso namatay sa cancer si dad at naaksidente si mom” tumutulo na luha niya. Shit nakokonsensya ako sa tanong

“Marco sorry”

“Yung buong pag-aari nila napunta sa mga kapatid nila, walang natira sakin. Nagpalaboy laboy ako sa daan. May mga araw na wala akong makain, walang walang talaga. Pero nakakita ako ng konting pag-asa nang may mag alok sa akin ng trabaho. Delivery boy. Tinanggap ko, malaki sahod ko nun nagtaka nga ako pero hindi ko na lang inintindi. Nakaipon na nga ako ng limpak limpak na salapi hanggang sa nalaman ko na droga na pala yung dinideliver ko. Nung una natakot ako, tinangka kong isumbong ito sa mga pulis pero inunahan ako nila.”

At dun na siya bumigay. Halos magsisigaw na siya!

“Marco tumahan ka”

“MGA HAYOP SILA!  GINAWA NILA AKONG PUTA! “

“Marco”

“PINAG GAGAMIT NILA KATAWAN KO! TINORTURE NA PARANG BABOY! PINAGPILIT NILA AKONG MAGDROGA”

Naawa na talaga ako, niyakap ko si Marco

“Marco tama na, sorry talaga. Tahan na”

Iyak lang siya ng iyak, hindi ko siya binitawan. Grabe naman pala pinagdaanan nito.

“Huwag kang mag-alala, nandito lang ako. Tutulongan kitang magbago, may pag-asa ka pa Marco”

Iyak pa rin siya ng iyak, tapos nagsisigaw. Tinawagan ko na yung mga naka stand by na nurse, mukhang napasobra na emote niya. Epekto kase ng droga, nakakalungkot naman to. Pero ewan ko ba, parang mas naging ganado ako. Misyun ko na lang siguro to, huwag kang mag-alala Marco! Hindi kita pababayaan!

“Ba’t nandito ka pa? Umalis ka na!”

“Sa ayaw at sa gusto mo, hindi ako aalis Marco”

“Matatapos din yang term niyo, iwanan mo rin ako. Mabuti pa’t umalis ka na!”

“Bahala ka Marco, hindi ako aalis!” Aaminin ko kinakabahan at natatakot ako, medyo halata na nga kase naman parang magwawala ata si Marco

“Ba’t natatakot ka?” tanong niya

“Marco kahit sino naman matatakot kung kaharap ay isang adik”

“Tao rin naman ako a, nasasaktan din. Hindi ko naman kasalanang naging adik ako.”

“Sorry”

“Umalis ka na”

“Hindi ako aalis. Aaminin ko natatakot ako. Pero mas matatakot ako kung basta basta na lang kitang iwanan. Ayokong masaktan ka, kaya kahit natatakot ako tinitiis ko. Para sayo”

“Sanay na akong masaktan. Hindi kita kailangan” Sabay alis.

Hindi ko alam bakit sobrang apektado ako sa mga sinabi niya. Alam kong kailangan niya ako. Mas kailangan niya ako ngayon. May pag asa pa si Marco. Hindi pa huli ang lahat.

“Raffy! May tumatawag o! Cellphone mo iniwan mo sa labas hay anobanaman yan!”

“Pasensya na ate”

“Osiya sagutin mo na yan"

“Hello po, good morning, sino po ba sila?”

“Sorry…”

“Po?”

“Sorry… Raffy”

“Marco?”

“Raffy kailangan kita, bumalik ka na dito. Telepono ng admin gamit ko. Miss na miss na kita. Sige bye”

“Marco? Mar” Sabay end call

Hindi ko na namalayang nakangiti na pala ako.

“Raffy! Ano ba? Magmomodel ka ba ng toothpaste?”

“Masaya lang kase ako hihihi”

“Ay ayan na Raffy! Sinasabi ko na nga ba! Nahulog ka rin sa adik na yun"

“Hindi siya adik okay! Nalihis lang landas niya gets?”

“Okay sinabi mo eh!

=====Makalipas ang dalawang lingo

“Raffy yung mukha mo may pinta hahahaha”

“Meron nga, punasan ko na lang hehe. May talent ka pala sa pagpipinta! Galing!”

“Natunan ko to nong may nagpuntang artists dito.”

“Naks naman talented!”

“Nakakabawas ng stress”

“Marco may itatanong ako”

“Kung single ako? Oo!”

“Sira! Hindi yun! Kelan ka bang huling gumamit ng droga?

“Limang taon din akong nagloko. Huminto ako nong kinuha ako nitong rehab.Nong 18 ako, yun huli kong droga”

“Bale dalawang taon ka nang hindi nagdodroga? Buti naman nakaya mong magtiis”

“Ayos kase intern ko, kaya ayun ganado akong huwag tumikim ulit” sabay kindat sakin

Shit hindi ko napigilang mag blush. Nakakahiya.

“Uy namumula ka Raffy! Hahahaha”

“Tama na nga Marco”

“Alam mo ganun din si Mom, pag nagiging sweet si Dad sa kanya namumula rin siya”

“Namimiss mo sila no?”

“Sobra” Tila iiyak “Raffy pwedeng payakap?”

“Huh?” Tapos bigla na lang niya akong niyakap

“Alam mo Raffy, yung huling yakap ko noong onse anyos pa ako. Salamat”

“Diba niyakap naman kita noong ininterview kita?”

“Hindi counted yun, yung tinutukoy ko yung yakap na may pagmamahal”

“Ha? Anong pagmamahal?”

Kumalas na siya

“Ah eh huwag mo na lang isipin yun Raffy, tara na maglinis na tayo!” tila nahihiya nitong sambit

Ewan ko ba pero parang may nararamdaman na akong iba dito. Jusko Raffy umayos ka! Huwag ilusyonada! Gumising ka okay? Haay pero nahuhulog na ako sa adik na yun argh! Sa lahat naman na pwede dun pa ako sa adik napunta! Talaga namang mapagbiro itong tadhana o haynaku.

Halos nasa kalahati na ako ng term, marami rami na rin yung mga nalaman ko tungkol kay Marco. Pero may mga oras talaga na parang wala siya sa sarili, ganun daw yun kase ilang taon din siyang nagdodroga. Parati na kaming magkasama, minsan kumakain sa labas. Pag ginagawa namin yun talagang kinakabahan ako baka magwawala siya pero behave naman itong si Marco. Inaamin niya, minsan nahihirapan siya kase parang normal na lang na reaksyon ng utak at katawan ya ang magwala at maghisterical pero kinakaya daw niya para sakin. Kilig naman ako dun, haay pero ginagawa ko talaga lahat para lubosan na siyang magbago.

 One time lumabas kame ni Marco, tapos bigla siyang nawala! Parang nawalan ako ng animo! Grabe talagang kaba ang narmadaman ko ng mga oras nayun! Hanggang sa naka tanggap ako ng text mula sa rehab. Natagpuan daw nila si Marco na walang malay! Kaya ayun todo takbo ako pabalik ng rehab. Alalang ala ako, umiiyak na nga ako. Sinisisi ko sarili ko. Bakit kasi lumabas pa kame. Pagkarating ko dun, nakita kong umiiyak yung isang admin. Shit kinakabahan na talaga ako

“Raffy! Si Marco!”

“Bakit po? Anong nangyari sa kanya?” Umiiyak na ako

“Andun siya, puntahan mo na” tinuro niya yung direksyon. Halos kumaripas na ako ng takbo. Iyak na ako ng iyak seryoso.

Nang nakarating na ako sa silid, tila nakapatay yung mga ilaw. Wala akong makita. Tapos biglang may kumanta

When your legs don't work like they used to before

And I can't sweep you off of your feet

Will your mouth still remember the taste of my love?

Will your eyes still smile from your cheeks?

And, darling, I will be loving you 'til we're 70

And, baby, my heart could still fall as hard at 23

And I'm thinking 'bout how people fall in love in mysterious ways

Maybe just the touch of a hand

Well, me - I fall in love with you every single day

And I just wanna tell you I am

So honey now

Take me into your loving arms

Kiss me under the light of a thousand stars

Place your head on my beating heart

I'm thinking out loud

Maybe we found love right where we are

So, baby, now

Take me into your loving arms

Kiss me under the light of a thousand stars

Oh, darling, place your head on my beating heart

I'm thinking out loud

Maybe we found love right where we are

Oh, baby, we found love right where we are

And we found love right where we are

“Raffy will you take me into your loving arms?”

“Gago ka! Alam mo bang halos mamatay na ako kanina? Halos magmukha na akong baliw kaiiyak! Halos sasabog na puso ko sa pag aalala sayo!” Crying mode uli ako tapos niyakap niya ako

“Raffy sorry na, hindi ko naman sana gagawin to sayo kase ayokong makita kang umiyak. Sorry na, mahal na mahal na mahal kita Raffy, nang dumating ka sa buhay ko mas naging ganado akong magbago kahit minsan nahihirapan ako. Bigyan mo ako ng chance, kahit adik ako mamahalin kita!”

Sa puntong yon nawala na inis ko. Wala na! Kase abot langit na kilig ko nun!

“Raffy hindi naman ako nagmamadali, gusto ko lang ipaalam sayo na mahal na mahal kita. Sana payagan mo akong manligaw”

Nagsisigawan na yung mga tao dun. Pati sila kinilig na rin.

“Mahal din naman kita, kaya nga hindi ako sumusuko sayo kase naniniwala akong mabuti kang tao. Mahal kita Marco, sige papayagan na kitang manligaw!”

“Yes yes yes yes! I love you Raffy ko!” Nagsisigaw siya ulit pero hindi yung histerical mode, syempre yung normal

“I love you too Marco ko”

“Akala ko ligawan pa lang? Eh bakit nag iilove you na at may Raffy ko at Marco ko pa?” yung admin namin

“Kung mahal niyo na ang isa’t isa edi kayo na! Anebenemen yen huwag ng marya clara! Go na!” Dugtong pa niya

“Raffy hindi naman kita minamadali

“Yes Marco!”

“Yes?”

“Yes as in yes!”

“Tayo na?”

“Sige bawiin ko na lang”

“Wala ng bawian! Yes! Kame na ni Raffy ko!”

Tuwang tuwa si Raffy non. Ako rin naman, hindi ko naman inakala na mahuhulog ako sa kanya. So ang mga nangyari pagkatapos nun eh nakapag graduate na ako. Hindi nga lang ako nakapunta ng Japan para makasama sila Mama at Papa pero naiintindihan naman nila na hindi ko maiwanan si Marco. May basbas kaya relasyon namin sa pamilya ko hehe. At si Marco, napayagan na rin siyang lumabas sa rehab kase marami na rin ang nagbago sa kanya. Hindi na siya nagwawala, naghihisterical, mukhang ayos na lagay niya. Binigyan siya ng trabaho ng rehab center, at dun din naman ako nakapagtrabaho.

===== After four years

Okay naman kame. Apat na tao narin, grabe ang bilis. Nakikita ko namang pursigido siyang magbago. Pero minsan parang ang wirdo niyang kumilos, parati rin siyang umaalis. May tiwala naman ako dun, marami lang daw siyang inaasikaso sa rehab. Siguro nagiging praning lang ako tsk.

“Happy Anniversary Raffy ko”

“Happy Anniversary din Marco ko, I miss you!”

“Malapit na ako! Mga dalawang oras uwi na ako! Marami akong pasalubong!”

“Hindi naman yun mahalaga, bastat nandito ka masaya na ako”

“Naks naman sige malolowbat na ako hehe”

“Mag ingat ka sa byahe ha, bye! I love you Marco ko!”

“I love you Raffy ko!”

Hindi ko alam kung dapat ba akong mag alala pero gabi na eh wala pa rin si Marco, tinawagan ko mga kaibigan ko, baka may surpresa lang daw yun. Kaya ayun nauna na ako sa kwarto. Hindi pa rin mapalagay isip ko.

Nakaidlip na pala ako, saktong alas dose na. Hay tapos na anniversary namin. Bumaba ako para kumain, nagutom kase ako. Nang nasa kusina na ako, parang may na amoy ako na kakaiba. Tapos nabigla ako sa mga nakita ko!

“Marco ano to?”

“Raffy ko?”

“Nagdodroga ka? Kelan pa? Akala ko”

“Raffy tiniis ko, akala ko okay na pero hindi pa pala. Raffy ko patawarin mo ako”

“Yun baa ng dahilan kung bakit parati kang wala? Ha? Sumagot ka”

“Raffy please patawarin mo ako”

“Marco siguro masyado akong naging mabait, matagal na pala to. Ayoko  na! Aalis na ako!”

“Raffy ko please bigyan mo ako ulit ng chance”

“Ewan ko sayo”

“Sige Raffy magpapakamatay ako!” Banta ni Marco, kinabahan ako dun ah

“Don’t be silly! Marco!”

“May baril ako!”

Kinabahan na talaga ako

“Marco please ibaba mo yan!”

“Ayoko! Iiwan mo na ako! Wala ng magmamahal sakin!” Bigla na lang siyang nagwala. Parang yung nangyari noon.

Pilit kong inaagaw ang baril, pero nagwawala na talaga siya

“Marco please”

Sigaw siya ng sigaw!

“Marco bitawan mo na ang baril!”

Nagwawala pa rin siya!

“Marco si Raffy to! Please bitawan mo na!”

Tuloy pa rin pagwawala niya

“Marco bitawan mo ang ba---

“Raffy! Raffy ko! Raffy ko!”

===== After two months

“Hi!”

“…”

“Sorry”

“…”

“Raffy I’m sorry” Iyak na siya ng iyak

“Ewan ko ba kahit nabaril mo na ako, mahal pa rin kita Marco!”

“Sorry talaga Raffy”

“Hindi mo naman kasalanan yun. Mahal kita Marco, kahit na sinasabihan na ako na ang tanga tanga ko  kase mahal pa rin kita pero yun eh. Tanga na kung tanga pero mahal na mahal kita”

Umiiyak na si Raffy

“Huwag kang mag-alala, after 2 years makakalabas ka rin dito. Pangako, maghihintay ako” tugon ko Marco

“Raffy salamat kase hindi mo ako iniwan. Niloko na kita, binaril pa, pero nandyan ka pa rin”

“Mahal kita eh”

“Mahal na mahal kita Raffy ko!”

“Asus pasweet! Dadalawin naman kita, kahit araw araw pa nga hehe”

“Sana hindi kang magsawang mahalin ang adik na katulad ko”

“Wala eh, mahal kita adik este Marco ko”

“Raffy ko may tanong ako, pero itatanong ko pa dapat to pag makalabas na ako hehe”

“Anu yon? Hmm let’s imagine na lang na after two years na ngayon. Game?”

“Sige game!”

“Teka sandal lang, para mas effective. Manong guard may pabor ako” binulongan ko ng mga instructions si manong guard.

Guard: Sir Marco may bisita po kayo! Halos dalawang taon siyang naghihintay, mukhang masaya na nga siya kase malapit na raw kayong makalabas

“Raffy ko?”

“Marco ko! Na miss kita!”

“Na miss din kita Raffy ko”

“Ano na yung itatanong mo? Dalawang taon ko yun hinintay ah”

“Raffy ko, will you take me into your loving arms, again?”

“…..”

“Raffy ko?”

“Ganun lang yun?”

“Raffy ko mag cooperate ka!”

“Okay eto na”

“Ano na?”

“Marco ko, Yes I will.”

“Promise?”

“Peksman! Magunaw man ang world”

“Adik!”

“Ikaw kaya ang adik!” sabay tawa naming dalawa

And darling we found love right where we are...