Torchwood Files (Part 8)

By: Torchwood Agent No. 474

Note: It looks like some people liked my story after all. Thank you, guys. Enjoy the 8th part.
AT THE CRIME SCENE:
          It was already around 8:45 PM nang nagkataong sabay na dumating si Chief Salmonte at ang mga Torchwood Agents na sina Sheila, Nello, at Luna na sakay ang Torchwood 26 Van. Sinuri agad ni Nello ang biktima while Luna’s using an upgraded Super Scanner which she, Sheila, Nello, and James developed earlier in order to survey the victim and the area where they are.
          As the 2nd-in-command, agad na kinausap si Sheila ni Chief Salmonte.
     “May idea na ba kayo kung sino or ano ang kalaban natin ngayon?” Chief Salmonte asked sternly.
     “No such luck, Chief. Nahihirapan din kami. For now, limited lang ang alam namin sa mga aliens –––. ”
          Dahil sa lack of updates ng Torchwood, nainis si Chief Salmonte.
      “Akala ko ba ‘yan ang trabaho n’yo?! Kayo mga aliens expert namin dito ah! Alam n’yo bang kanina pa ako kinukulit ng mga taga-media kung ano ang meron sa mga krimeng ‘to!?”
     “Sir, ginagawa po namin ang lahat ng makakaya namin para sa kasong ‘to. Pasensya na po. Kalma lang po tayo.”. Sheila quickly responded. “Alam n’yo naman  po diba na nalagasan kami ng isang member? Tapos ‘yung expert pa talaga sa mga aliens! Kaya medyo mahihirapan talaga kami sa pag-identify ng identity ng mga kalaban natin ngayon.”
          Without them knowing, kanina pa pala badtrip si Luna. Nakikinig siya sa usapan nila Sheila at ni Chief Salmonte. She snapped and binara ang pag-uusap ng dalawa.
     “SIR, COULD YOU JUST PLEASE UNDERSTAND US!?! KUNG ALAM MO LANG ANG RESEARCH NA PINAGAGAGAWA NAMIN JUST TO HELP YOU!”
          Nagsimulang mag-litanya si Luna sa mga pinagdaanan ng mga Torchwood 26 agents.
FLASHBACK, SA TORCHWOOD 26 HUB:
          Busy ang lahat sa pagre-research. Kanya-kanyang pwesto ang bawat members ng Torchwood 26 sa kani-kanilang mga cubicles to analyze the sample they’ve obtained sa mga crime scene at sa crash site ng meteor.
Among the 8 people sa Torchwood 26 Hub, sina Bryan, Arlene, Hannah, Luna at Marcus ang pinaka-haggard sa lahat. Halos wala na silang tulog ma-identify lang kung anong klaseng alien ang kalaban nila. Tutok na tutok sila computer, researching. Nello, on the other hand, Had an idea on mind. He opened his mouth and speak.
     “Guys, kung titingnan, ‘yung biktima, halos wala ng natirang init sa katawan nung natagpuan natin. Why don’t we search for aliens who has the ability to drain its victim’s body heat?” He suggested with a big smile, hoping na ma-lighten-up ang mga kasama niya. Tiningnan lang siya ng mga kasama niya. Sadly tinapunan lang siya ni Luna ng crumpled na papel sa ulo.
     “E kung hindi ka ba naman tanga! Ginawa na Bryan ‘yan kanina pa. The results narrowed down to 5000 results d’un sa ExIDR.”. Luna said sarcastically. “Smarten-up will you!?”
          Thinking na baka mag-lead ito sa isang argument. Sumabat na si Marcus sa kanilang dalawa.
     “Ui, guys! Chill lang! Luna naman, relax ka lang. Nagsa-suggest lang naman si kumpadre ko eh!” Sabi ni Marcus sabay ngiti and kindat enthusiastically.
     “Isa ka pa!” Reaksyon ni Luna sabay akmang susuntok kay Marcus. “Alam mo bang dahil sa ‘yo e nasira ‘yung WaMoRat!?! Buti naayos pa namin ni James!”. Dugtong niya sabay turo kay James na kasalukuyang nakatingin sa kanila.
     “Eh alam ko namang maaayos n’yo un eh kaya salamat!”. Marcus said, nagpapa-cute, but Luna maintained her sourness.
     “’Tang inang buhay ‘to oh!”. Inis na sabi niya sabay facepalm. “And ano bang meron sa ‘yo Marcus? Haggard na haggard ka na, tapos napaka-busy natin dito ba’t nakukuha mo pa ring ngumiti ah? Kami halos lahat dito muntik nang mabaliw pero ikaw pa-chill ka lang ‘jan! Baliw ka ba?” She asked irritatedly while tumawa lang si M,arcus.
     “I may be the oldest Torchwood 26 member here but it does not mean that I’m the grumpiest!” He said proudly. “Inspired lang ako. Alam ko kasi na everything will be alright and may mga nagmamahal sa akin!”. He said while giving Luna two thumbs up. “Guys, alam kong mahirap ang trabaho natin but let’s not forget to chill up din! Nakaka-stress na nga ‘tong work natin, dadagdagan pa natin?”. He said with a wink.
          Napatawa si Nello sa sinabi ng kaibigan niya sabay apir dito.
      “Naks naman, part! Kaya idol kita eh! You make me laugh!” Nello commended Marcus. Hinarap niya si Luna. “Narinig mo ‘yun, Luna? I think ‘yan ang kailangan mo ––– INSPIRATION! Mag-boyfriend ka na kasi at nang hindi ka na magmukhang bitter na manang ‘jan!” Tukso niya kay Luna at napatawa ang iba pang Torchwood 26 agents.
     “Ay nag-aasar pa talaga kayong mga sira-ulo kayo!?!” Luna retaliated.
     “Sayang at hindi naging Torchwood agent ‘yung si Master. Pogi pa naman ‘yun, Luna. Sayang no? Crush mo siya?”. Nakangiting sabi ni Marcus, tinutukso si Luna. Nabuhayan bigla ang mga kasama nila sa Hub at napangiti dahil dito! Naglabasan sila sa mga cubicle nila para maki-usyoso.
          After narinig ni Luna ang pangalan ni Master ay namula siya bigla. Nung unang makapasok kasi si Master sa Torchwood 26 Hub e napogian na siya rito, hindi nga lang halata. Nanghinayang siya kumbakit hindi naging Torchwood member ang crush niya. Pinilit niyang tinago ang kanyang reaksyon sa mga kasamahan niya.
     “Oh please! Bakit nga ba ako nag-aaksaya ng oras sa inyong dalawa eh busy ako sa PAGLABAN SA MGA ALIENS!” She said irritatedly sabay talikod sa dalawang taga-asar niya para bumalik sa pagre-research.
          Napatawa lang sina Nello at Marcus while napa-giggle naman ang ilan sa mga Torchwood agents na babae. Kalauna’y bumalik din sila sa kanilang mga trabaho.
          Habang nagre-research ay may isang idea ang pumasok sa ulo ni Sheila. Nakangiti siyang nagsalita.
     “THAT’S IT! GUYS! I HAVE AN IDEA KUNG PAANO MAS MAPAPADALI ANG PAGHAHANAP NATIN SA KALABAN!”
          Agad na napatingin ang mga Torchwood agents kay Sheila at nakinig, lalo na si Bryan.
     “Guys, the average body temperature of a person is 37* Celcius. If only we could create a scanner that could scan the body temperature of every people.... Diba, kung napapansin n’yo, halos drained lahat ang body heat ng biktima  in such acute way? Using that scanner, among the people na normal ang body temperature, kung may maska-scan lang tayong taong biglaan lang nag-drop ang body temperature, mas mapi-pinpoint natin ang location ng krimen and baka by that time, hindi pa nakakalayo ang kalaban natin so mas may chance na mahuli natin siya!” Sheila explained with a smile.
     “Sheila! That’s a great idea!” Bryan applauded his girlfriend. Hinarap niya ang mga kasamahan niya. “When we were in the meteor’s crahs site, ayon sa Super Scanner, tumaas rin daw ang level ng body temperature namin nina Nello. So kung ‘yung scanner na sina-suggest ni Sheila eh nakaka-detect ng sudden drops of body temperature, pwede rin sigurong maka-detect siya ng abnormal rise ng body temperature!” He added, smiling also.
     “Oh yes! Ganito na lang, what if i-modify at i-upgrade natin ang mga Super Scanners natin para makagawa ng mga ganoong mga feats?” Arlene further suggested her teammates and they all agreed.
          Napangiti si Bryan; sa wakas at may improvements na rin ang kanilang trabaho. He opened his mouth to speak again. Mas nabuhayan ng loob ang mga kasama niya, and mas lumaki ang mga ngiti nila.
     “Nello, Luna, Sheila, and James, could you upgrade the Super Scanners?” He requested with determination. Napangiti ang mga sinabihan niya and napa-‘YES’ si Luna na may malaking ngiti sa kanyang mga labi.
     “Guys, I’ll call Torchwood 1, Torchwood Metro Manila, kung pwede ba nating makabit ang software upgrades ng mga Super Scanners natin sa Torchwood Satellite nila. By doing so, mas malaki ang magiging scope ng area of scanning natin; mako-cover natin ang buong Pilipinas!”. Arlene said.
     “Ok go!”. Nello told her.
          Agad na nagsigalawan ang mga Torchwood agents para gawin ang mga trabaho nila; they were rejuvinated by the good plan that their teammates have made.
BACK TO THE PRESENT:
     “KAYA ‘WAG KA PONG MAINIS OK? ‘YUNG KWINENTO KO EH IMPROVEMENT NA RIN SA PART NAMIN KAHIT PAPANO! AND DON’T PRESSURE US DAHIL PRESSURED NA PO KAMI!”
          Natapos nang mag-litanya si Luna. Natahimik si Chief Salmonte. Nasabi niya sa sarili na: “Ang bagsik naman ng babaeng ‘to! Ambata pa eh!”.
          Huminga na lang ng malalim si Chief Salmonte at tumalikod para asikasuhin trabaho niya bilang pulis. Ayaw na niyang mabulyawan pa ng isang Torchwood agent. Alam niya kasing ang lahat ng mga Torchwood agents ay mas mataas ang rango sa kahit kanino mang pulis o militar, mapa-general pa man. Nanahimik na lang siya.
          Sarcastically, napatawa ng mahina si Luna; atleast eh mas gumaan na ang trabaho nila dahil wala ng kukulit sa kanila. Lumapit si Nello kay Chief Salmonte at nagpaliwanag.
     “Pasensya na po kayo ‘jan kay Luna. Kulang lang sa pag-ibig ‘yan kay masungit.”
     “Onga eh! Pansin ko rin, Kung pwede nga lang gawin siyang girlfriend ng anak kong lalaki para manahimik na ‘yan! Timing na wala pang girlfriend ‘yung anak ko!”
          Parehong napatawa ng mahina ang dalawa. On the other hand, may napansin si Sheila sa biktima na kakaibang clue kaya tinawagan niya ang mga kasamahan niya sa trabaho na nasa Torchwood 26 Hub that time.
BACK AT THE TORCHWOOD 26 HUB:
          Arlene, Bryan, and Marcus were busy coordinating with Torchwood 1 para ma-maintain ang laki ng scope ng Modified Super Scanner (MSS) nila, and to talk about other matters as well na rin with Torchwood Metro Manila which happens to be the main Torchwood Hub of the Philippines.
          Sa kabilang dako naman, ang iba sa mga Torchwood agents is abala na nakatingin sa isang malaking monitor kung saan nare-register ang mga naska-scan na mga body temperature; naka-connect ito sa MSS. Naghahanap sila ng may acute na body temperature. Ilang sandali lang ay tumunog ang Ear Pod Communications Device (EPCD) ni Hannah. Tumatawag si Sheila.
     “Han, itong latest na biktima, nakalabas ang ari niya. As I deduce it, may kinalaman sa sex ang krimen na ‘to. Could you suggest to James and Bryan na pati ang sexual urges at drives ng mga tao eh kasali nating i-scan?”
     “Hmmm... sige.”
          Agad na ginawa ni Hannah ang inutos sa kanya. Dahil rin sa bagong info na ito, nagawang i-narrow down into 50 species of aliens ang hinahanap nila. There are 50 species of aliens who drain the victim’s body heat, and at the same time, involve sex in their activities.
          Gumagaan na ang trabaho ng mga taga-Torchwood. Napapangiti na si Bryan.
MASTER’S POV:
          Kakagising ko lang. Kahit paano’y ayos naman ang tulog ko. Though putol-putol siya dahil sa mga nasaksihan ko kahapon, I was still able to gather enough energy for my body to operate. However, nang dahil rin sa mga nasaksihan ko kahapon kaya’t medjo matamlay akong gumising. Mabagal ang aking mga galaw simula sa pagligo hanggang sa pagpunta ng school.
          Naging maingat ako pagpasok ko pa lang sa school. Buti na lang at wala kaming Filipino na subject ngayong araw. Mas gumanda kahit papaano ang araw ko dahil narinig ko sa ilang mga guro na absent daw si Sir Phil ngayong araw na ito dahil may sakit daw siya.
          Napasabi ako sa aking sarili: “Siguro hindi kinaya ng pwet niya ‘yung burat na tumuhog sa kanya kahapon kaya nagkasakit!” Napatawa ako sandali, biro para gumaan ang pakiramdam ko. Buti na lang at wala si Sir Phil. Kaso nga lang, nababahala pa rin ako. Hindi ko alam kung ano at papaano ko iku-kwento ang mga nasaksihan ko kahapon. And isa pa, alam ko ring sooner or later, magkikita ulit kami ni Sir Phil. Hindi ko alam kung papaano ko siya matatakasan kapang nangyari iyon.
          Hindi lang si Sir Phil ang gumugulo sa isip ko. May Torchwood Institute pa akong dapat lutasin. Dapat ko ng matapos ang paghihirap na ‘to, pero uunahin ko muna si Sir Phil bago ko harapin ang Torchwood na isa pang gumugulo sa isip ko.
          Mabilis na dumaan ang mga oras at nakakalahati na ako sa araw ko. Buti na lang at nakakaya ko pang dalhin ang mga bagahe sa loob ko kahit kalagitnaan ng klase. Hindi alintana nina Jun at Armand ang pinagdadaanan ko ngayon. Alam kong hindi nila ako paniniwalaan at tatawanan lang nila ako kaya’t I kept everything to myself.
          Naging maingat ako sa pagtago ng aking mga nararamdaman para walang maki-usyoso at walang istorbo. Mas mabuting mag-isa kong harapin ang lahat ng ito para mas madali kong matapos ang lahat. All I need to do is devise a good plan to solve everything. Minabuti ko na lang din na huwag dumaan sa Filipino faculty department dahil baka makita ko si Sir Phil kahit mas sakit siya.
          So far maayos naman ang araw ko. May ilang subjects na nag-quiz kami at it’s a good thing na pumasa ako, though pasang-awa nga lang ang mga scores ko dahil sa mga problema ko. Hindi ko lubos matanggal sa dibdib ko ang pagkabahalang pinagdadaanan ko ngayon. Anjan pa rin ang takot at pagka-paranoid sa kung ano man ang pwedeng mangyari. There are times na chini-check ko ang labas ng classroom kung anjan ba si Sir Phil; epekto ng pagiging paranoid. Buti na lang at kahit papaano’y may alam akong mga konting ninja moves para hindi ako mapansin ng mga classmates ko regarding sa weird behaviours ko.
          During my free time that day, minabuti kong gumawa ng mga bagay-bagay para ma-distract ako sa mga nararamdaman ko, like reading, writing, or drawing things on my paper. Ako na lang rin ang nagbo-volunteer na gumawa ng mga task na ginagawa ng ilan sa mga classmates ko para lang ako lalong ma-distract, one example is nung sa English subject namin eh pina-grupo kami ng aming teacher: while sa ibang grupo ay kanya-kanyang assign ang mga leaders nila sa gagawin ng kanilang mga members, sinolo ko lahat sa grupo namin. Dahil dito ay natuwa ang ilan sa mga ka-grupo ko. Nahirapan ako pero at least hindi ko nararamdaman ang bigat ng aking dinadala.
PHIL’S POV, IT WAS AROUND 7:30 PM IN THE EVENING:
          Nakahiga si Phil sa kama sa kanyang kwarto, hopeless, walang lakas, at maga ang mga mata sa kaluluha. Marumi at makalat ang kwarto niya, pati siya ay marumi at magulo nang tingnan. Hindi na niya alam kung ano ang gagawin. Nagkunwari siyang may sakit para kahit papaano’y hindi siya makalabas ng bahay at wala siyang masaktan. Mababaliw na siya. Sa sobrang lungkot, pumasok na sa isip niya ang magpakamatay.
          Nanginginig pa, tumayo siya at kumuha ng gunting. Tumutulo ang kanyang mga luha. Hopeless na, huli na ang lahat. Dahan-dahan niyang kinuha ang gunting at plano niyang isaksak iyon sa kanyang dibdib.
     “Kung pahihirapan mo lang rin naman ako, mas mabuti pang tapusin ko na ang lahat ng ito...”
          With desperation, itinaas niya ang gunting habang pinipikit ang kanyang mga mata. Palaki ng palaki ang mga pawis sa kanyang katawan habang parami nang parami ang mga luha sa kanyang mga mata. Huminga siya ng malalim at mabilisang binaba niya ang dulo ng gunting papunta sa kanyang puso.
     “Haaaaaarrrrkkkkk!”
          Nakaramdam siya ng sakit, isang matinding pisikal na sakit. Pero may kakaiba, dahil ang sakit na ito ay may halong init, init na nararamdaman niya lang kapag kino-kontrol siya ng halimaw. Maya-maya pa’y nagsimula siyang bilaukan; may kung anong gustong lumabas sa kanyang lalamunan. Nakaramdam siya ng isang malaking bagay na lumalabas sa kanyang mga kalamnan. Nagsimulang sumakit ang kanyang tiyan.
          Binuksan niya ang kanyang mga mata at nakitang hindi pala tumusok ang gunting sa dibdib niya kahit anong pilit niya dahil naninigas ang kanyang mga kamay at paa! Sa isang iglap lang ay biglang lumabas ang halimaw mula sa loob ng bunganga niya, dahilan para siya’y matakot at mabilaukan! Nagsalita ang halimaw:
     “Tingin mo hahayaan kong mawala ang katawang pinamamahayan ko?” Tanong niya sabay tawa ng malakas.
     “ANO BA TALAGA ANG GUSTO MO!?!” Sigaw ni Phil habang umiiyak. “TAMA NA!”
     “ANG GUSTO KO, AY ANG GUSTO MO!” Sagot ng halimaw. “Noon pa man, gusto mo na si Master diba? Dahil masarap siya? Siya ang gusto ko, na alam kong gusto mo rin!” Dugtong ng halimaw sabay tawa ulit na siyang kinatatakutan ni Phil.
     “Bakit ba ako napili mo? Ayokong manakit ng kapwa! Oo nga’t bakla ako at gusto ko si Master pero ayaw kong manakit ng tao!” Paliwanag ni Phil, ngunit ngumiti lang ang nilalang na kausap niya.
     “Isa akong Lustio! Nabubuhay kami sa libog, sexual gratifications, at sa mga sexual energies!” Wika ng alien. “Wala kaming lakas na sumapi sa mga hindi malilibog na tao, o sa mga taong nako-control ang kanilang mga nararamdamang sexual.”
          Nakatingin lang si Phil, nakikinig sa sinasabi ng Lustio.
     “Sa kaso mo, lumaki kang pinipigilan ang libog mo at tinatago ang pagiging bakla mo. Mas nama-magnet kami sa mga possible host na tinatago at nilalabanan ang kanilang pagkabakla at pagkalibog; mas madali namin siyang mako-control dahil sa mga libog na naiipon niya sa kanyang sarili!” Paliwanag ng Lustio. “Dahil sa libog mo kay Master, kaya na-attract ako sa ‘yo.”
     “Parang awa mo na, tama na. Tigilan mo na ako!”. Nagsusumamo si Phil, umiiyak pa rin at nakaluhod na na nagmamakaawa.
     “Gusto mo ba talagang matapos na ang lahat ng ‘to? Sige, gamit ang kapangyarihan ko, ipapakantot kita kay Master, pero ang kapalit ay hindi lang siya maninigas; kakantutin ka ni Master pero ‘yun ang ikamamatay niya!” Sigaw ng halimaw kay Phil kaya natakot at nagulat nito.
     “NO! ‘WAG MOKONG GAWING MAMAMATAY TAO –––!!!”
          Hindi pa man lubos natapos ni Phil ang kanyang sinasabi ay bigla na lang ulit pumasok ang halimaw sa kanyang katawan! Nakaramdam si Phil ng matinding sakit, dahilan para bumagsak siya sa sahig at nahirapang huminga! Habang tumatawa, nagsalita naman ang halimaw.
     “Buti na lang at wala ang pamilya mo dito, may lakad, kaya hindi ko sila masasaktan. Pwede na ‘yon!”
          Mangisay-ngisay si Phil dahil sa sakit at init sa kanyang katawan. Parang isa-isang dinudurog ng halimaw ang kanyang mga kalamnan, parang pinupunit ang kanyang mga ugat at napuputol ang kanyang mga paghinga!
     “’Wag ka nang matakot, dapat magpasalamat ka pa nga’t makaka-sex mo na si Master diba? Magsaya ka!”
          Tumatawa ang halimaw na tinutukso si Phil.
          Sa isang iglap lang ay bigla lang umangat ang katawan ni Phil sa sahig! At nagsimula siyang lumipad! Nagpumiglas siya ngunit hindi niya kayang labanan ang halimaw. Wala pang isang minuto ay nasa himpapawid na sila, malayo sa tingin ng tao. Nagulat si Phil. He did not expect na lilipad siya. Sa tantya ni Phil ay nakakalipad siya dahil sa kapangyarihan ng halimaw.
     “Lilipad tayo, para mabilis!”
          At sa isang iglap lang ay bumulusok si Phil pababa, papunta sa lupa, papunta kay Master.
MASTER’S POV:
          It was already around 7 PM at that time. Kaka-text ko lang kay Mama na hindi ako sa bahay matutulog. Nagkunwari akong may group assignment kami nina Jun at Armand kahit wala naman talaga, plano ko lang makitulog muna kina Jun. Ayaw ko munang umuwi dahil baka ma-stress ulit ako. I need a different environment.
FLASHBACK, EARLIER 5 IN THE AFTERNOON, DURING CLEANING TIME:
     “Bro, pwede makitulog sa inyo?” I asked my friend politely.
     “O bakit bro? Ano meron?” Armand asked me.
     “Wala lang, gusto ko lang. ‘Di ba pwede? Diba nagsi-sleep over naman tayong tatlo nina Jun?” I replied him.
     “Nako, Sasha, diretsuhin na kita. Hindi pwede sa bahay namin ngayon, dumating mga pinsan ko mula abroad kaya may makikitulog sa kwarto ko.” Armand said, so kinausap ko na lang si Jun.
     “Jun, pwede?” I asked.
     “Ummm... ayos lang, pare. Pero matanong ko lang, ano ba kasi meron? I can sense na may something kaya ayaw mo muna sa inyo...” Jun replied in concern.
     “To be honest, I am so stressed right now, and I want a different environment for me.” I said sabay exhale.      
     “Ganun? Bakit ka stressed, bro?” Armand asked concernly.
     “Wala naman. Maraming gawain sa bahay, and boring d’un.”. I lied.
     “Sure ka ‘jan? Mukhang may problema ka talaga eh.” Jun said with concern, tinatapik ang likod ko.
     “Kung alam n’yo lang kung ano pinagdadaanan ko ngayon, mga pare.” Sabi ko out of sadness.
     “Bro, may we know it? Makikinig kami.” Jun comforted me.
     “Mga brad, hindi ko pa kayang i-share. Pasensya. What I need right now is relaxation. Please, I need to breathe.” I answered them.
     “Okay, we respect that, bro. Just tell us kung ready ka na.” Armand said as comfort. “Jun, ikaw na muna bahala kay Master ah.” He commanded my friend.
     “Okay, sige.” Jun smiled. “Don’t worry about the clothes, bro. May mga damit ka sa bahay. Ako na bahala doon.” Dugtong niya sabay akbay, at nagakbayan kaming tatlo.
          Oo, sa sobrang close namin at dahil nagsi-sleepover kami minsan. Nag-iiwan na kami ng mga damit namin sa kani-kanilang bahay ng barkada ko, para hindi na kami magdala ng mga damit pa, at para na rin mas madali ang buhay namin kapag nasi-sleepover kami. Astig no?
BACK TO THE PRESENT:
          Milagrong napa-‘Oo’ si Mama, siguro’y kilala na rin nilang dalawa ni Papa sina Armand at Jun, at kung gaano kami ka-close sa isa’t-isa. Ayos na ako.
          Nga pala, the reason why tumagal ako ng 7 PM sa school is that, dahil sa kailangan ko ng distraction, dumating na sa point na pati trabaho ng janitor ay ginagawa ko na. I offered my help sa isang janitor na naga-arrange ng mga stock rooms ng school na nasa top floor ng school building namin para may magawa ako. As support, tinulungan na lang din ako ni Jun na maghakot at mag-arrange. Tinulungan din ako ni Armand pero hanggang 6 PM lang siya dahil kailangan na niyang umuwi.
          We were having a good time helping the school janitor, he even thanked us para kahit papaano’y gumaan ang trabaho niya.
          7 PM na nang matapos kami sa trabaho namin. Wala ng tao sa school kundi ilang mga guards na rumuronda sa paligid. Hindi nagtagal ay nagpaalam na rin ang janitor. Naiwan kami ni Jun. Habang nag-aayos ng mga gamit ay kinausap ako ng kaibigan ko.
     “Bro?”
     “O?”
     “Ano ba talaga kasi ang meron? Ano ba problema mo?”
     “Bro, not now. It’s too complicated.”
     “Master, try me. I can handle complicated things.”
     “Bro, you would not believe it either, so why tell you? Hindi mo kaya.”
     “Because we are friends... and you’re a brother to me na rin so might as well spill it out.”
     “Jun, ‘wag na lang. Just let it be and allow me to rest.”
          Aalis na sana ako nang piligan ako ni Jun; hinawakan niya ang kamay ko. Pumunta siya sa harapan ko at tiningnan ako sa mata. Bakas sa kanya na concerned na concerned siya sa akin. Seryoso ang tingin niya. Nagsalita ulit siya.
     “Bro, please. Tell me.”
          Huminga ako ng malalim. Kwinento ko sa kanya ang tungkol sa mga problema ko.  Inuna ko ang tungkol sa Torchwood, then ang nakita kong ginawa ni Sir Phil sa biktima niya. Habang kinukwento ko ang mga ito ay tumutulo ang aking mga luha. Bakas ang takot sa aking mga salita, at may pangamba sa tono ng aking bibig.
          Naging maingat ako na hindi ko masabi ang sex na part para hindi ako mabuko sa mga pinagagagawa namin ni Samuel.
          After kong makwento lahat ng dapat kong makwento, Jun just stared at me in shock. Nagsalita siya.
     “Bro, sa totoo lang, hindi ko alam kung paniniwalaan ko ba ‘yang kwento mo o hindi.”
     “’Tang ina! Sabi ko naman diba!? Hindi mo kaya!”
          Napakamot ako ng ulo at nagsimulang lumakad papalayo, pero pinigilan ulit ako ni Jun.
     “Bro, complex nga ang story mo, basta ang alam ko lang, nahihirapan ka na. I believe you, bro. I believe you, complex nga lang talaga siya.”
     “O kitams!?”
     “Master, although hindi ko alam ano gagawin at kung ano ang sasabihin sa ‘yo, and even though napaka-complex ng story mo, just remember na andito lang kami ni Armand kasama mo ah!?”
     “Salamat, pare. Salamat sa faith mo. Salamat rin kasi pinaniwalaan mo ako kahit complex ang kwento ko.”
          Napangiti kaming dalawa at nagyakapan. Ang swerte ko dahil may may mga kaibigan akong handang umalalay sa akin. Nagpasya na kaming umuwi nang makaramdam ng pagkaihi si Jun, so pumunta siya sa CR while nauna na akong bumaba sa may hagdanan.
JUN’S POV:
          Medyo naguguluhan si Jun sa kwinento ni Master, but all the same, alam niyang mas kailangan siya ni Master sa mga panahong ito kaya’t hindi niya ito iiwan sa ere.
          Nakangiti siyang tinatahak ang daan papunta sa CR nang biglang may parang tunog ng kwitis siyang narinig, dahilan para magulat siya. Lumingon-lingon siya sa paligid kung anung meron, ngunit wala siyang nakita so tuloy siya sa paglalakad.
     “Ano kaya ‘yung tunog na ‘yun?” He asked himself while walking.
          Habang naglalakad siya papunta sa CR ay nagulat na lang siya sa kanyang nakita ––– si Sir Phil!
          Nakita niya si Sir Phil, mga 5 meters ang layo nito mula sa kanya... magulo ang itsura nito at nanlilisik ang mga matang lumiliwanag ng kulay pink na kulay! Humihinga ito ng malalim at mukha siyang galit na galit ang nangigigil!
          Naalala ni Jun ang kwento ni Master tungkol kay Sir Phil. Gumapang ang takot nito sa kanyang katawan at nagsimula siyang manginig at mangamba. Hindi siya makagalaw dahil sa nakikita niya. Nagsimulang magsalita ang guro na nakatayo sa kanyang harapan...
     “Nararamdaman ko si Master sa katawan mo!”
          Iba ang boses ni Sir Phil habang sinasabi niya ang mga salitang iyon. Parang may kung anong nilalang na sumapi sa kanya at ‘yun ang nagsasalita at hindi siya!
          Palaki ng palaki ang mga hinihinga ni Jun, palaki na rin ng palaki ang takot na nasa kanyang dibdib.
          Isang malakas na sigaw ang pinakawalan ni Jun!
     “AAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHHHHHHHH!!!!!!!”
               Ginamitan agad ng kapangyarian ng Lustio si Jun kaya’t bigla itong nawalan ng malay.
MASTER’S POV:
     “AAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHHHHHHHH!!!!!!!”
          Kilala ko ang boses na ‘yun, kay Jun! Dali-dali akong umakyat uli ng hagdanan para puntahan ang kaibigan ko. May kutob ako na hindi maganda ang kinalalabasan nito pero kailangan ko pa rin siyang puntahan para bigyan siya ng saklolo.
          Todo takbo ako hanggang makita ko si Jun na nakabulagta sa corridor. Hingal na hingal akong tumakbo papunta sa kanya nang makita ko si Sir Phil! Natigilan ako sa pagtakbo dahil sa gulat.
          Magulo tingnan si Sir Phil, humihingal ito’t umiiyak habang tinitingnan ako.
     “MASTER, TUMAKBO KA NA BAGO KA SAKTAN NG LUSTIO!”
          Nang sinabi niya iyon ay agad na nanlisik ang kanyang mga mata at umilaw ito ng pink! Walang anu-ano’y may kung anong klaseng pink na nilalang ang lumabas sa bibig ni Sir Phil!
     “Akin na ang katawan mo!”
          Alam kong dapat akong makalayo ngayon din. Kumaripas ako ng takbo para makatakas; hinahabol ako ni Sir Phil! Mukha atang sinaniban siya ng kung ano mang nilalang na ‘iyon.
          Takbo lang ako ng takbo para maisalba ang buhay ko habang hinahabol naman ako ng kalaban ko. Habang tumatakbo ay bigla lang sumakit ang aking ulo! May eksenang nag-flash sa isip ko:
     ‘Nasa loob ako ng isang malaking bahay. Hinahabol ako ng isang puting nilalang na mahahaba ang mga pangil...’!
          Other than that, nag-flash na lang ulit bigla ang mga salitang ‘coordinates’ at ‘Torchwood Institute’ sa ulo ko, pati ang mukha ni Bryan at ‘yung office na may futuristic na mga gadgets ay nag-flash rin sa isip ko!
          Sumakit ang ulo ko kaya na-out-of-balance ako’t nadapa. Pagkabagsak ko sa simento ay tiningnan ko ang humahabol sa akin. He’s only a few meters away from me!

ITUTULOY...