By: Anonymous
As of now I couldn’t help but remember the possibilities, the questions running on my mind that were never answered. The longings of my heart were never fulfilled. My current boyfriend, whom I have been together for almost 4 and half years knows na kahit kailan, 2 tao lang ang hindi ko makakalimutan sa buhay ko. Toffee, my first love and Peter, my greatest mistake. Sabi nga sakin ni Basti, mas gugustuhin daw niyang maging in the middle lang daw siya sa buhay ko kesa masama sa taong hindi ko kailanman malilimutan. Kase kung magbreak man kami, atleast hindi ako mahihirapang magmove-on. Pero pag sinasabi niya un, binabatukan ko na lang siya.
I met Basti when I was stranded sa isang coffee shop dahil sa ulan. I browsed the net na lang and did some research stuff for my work. When this guy in a raincoat jacket enters the coffee shop and orders a cappuccino. Sabi ba naman,
“Miss. Isang kape nga, kapeccino ba un. Yung medium size ninyo.”
Hindi ko mapigilang tumawa sa sobrang jologs ng pronunciation niya at talaga saksakan ng tanga lang siya. Kaya tuloy dun siya sa tabi ko umupo, sabi niya,
“Sorry kung mali ang pronunciation ko ng kape, and mali yung spelling mo ng word na yan.”
And he pointed at my laptop’s screen. Nagalit ako syempre, sabi ko,
“Ano bang problema mo? Masama bang tumawa?”
I met Basti when I was stranded sa isang coffee shop dahil sa ulan. I browsed the net na lang and did some research stuff for my work. When this guy in a raincoat jacket enters the coffee shop and orders a cappuccino. Sabi ba naman,
“Miss. Isang kape nga, kapeccino ba un. Yung medium size ninyo.”
Hindi ko mapigilang tumawa sa sobrang jologs ng pronunciation niya at talaga saksakan ng tanga lang siya. Kaya tuloy dun siya sa tabi ko umupo, sabi niya,
“Sorry kung mali ang pronunciation ko ng kape, and mali yung spelling mo ng word na yan.”
And he pointed at my laptop’s screen. Nagalit ako syempre, sabi ko,
“Ano bang problema mo? Masama bang tumawa?”