Chuck and Paul (Part 2)

By: Chuck

Simula nun, everyday na akong masaya at everyday din kami magkasama. Naging routine namin ang pagkain ng lunch, tatambay sa isang kainan na malapit sa school. Dun din kami nagkikita, mabait din naman kasi ung owner nung kainan kaya pwede kami tumambay dun anytime we want. Dun din namin madalas makita mga friends niya at sina Kristine. Lagi ngang masama ang tingin sakin ni Kristine tuwing kasama ko si Chuck. Pagdating ko sa bahay, si Chuck parin ang katext ko. Mahal ko siya kaso mas okay sana kung hindi kami masyadong nagkikita. Minsan kase nakakasawa na, minsan tuloy napapaisip ako, parang mas kinikilig pa ako sa kanya nung time na hindi ko pa siya boyfriend. Haaay.

Naging mas regular ang paglabas namin. Pero hindi ko pa nasabi sa mga classmates ko na kami na, ewan ko ba kung bakit. Lagi na nga akong hinaharot ng mga classmates ko, lalo na si Kristine. Napansin ko rin kasi na may gusto din si Kristine kay Chuck. After a week, nalaman na rin ng lahat na kami na since pinagsabi ni Chuck sa mga classmates niya at madaling kumalat ang balita.

Nung week din na yun, lumipat si Chuck sa isang boarding house na malapit sa school. Mas lalo kaming nagkaroon ng maraming time nang kaming dalawa lang. Dun ako sa boarding house nagpupunta tuwing lunch break ko, nagdadala ako ng lunch namin. Minsan naman, nagluluto rin siya. Para tuloy kaming mag-asawa. Hahaha! Nagdala rin ako ng ilang sets ng damit pambahay ko dun. Sobrang saya.

Pero siyempre, may pagkakataon na masusubok ang pagmamahalan naminn ni Chuck. Minsan, kasama ko si Kristine sa school cafeteria, “Alam mo friend, kita kong super saya ninyo ni Chuck ah. Super perfect. Almost too perfect.” Sabi niya.
“Ganun ba, thanks ha.” Nasagot ko.
“Pero alam mo, tingin ko masyadong mabilis ang mga pangyayari ng love story niyo.”
“Hindi naman eh, tingin mo lang yun.” Sabi ko na lang.
“Naku friend, try natin yang si Chuck kung talagang mahal ka niya, ikaw rin! Pag ‘yan di ka mahal at iiwan ka lang, naku condolence na lang friend.” Sumakay na lang ako sa sinasabi ng haliparot na ‘to. Alam ko naman mahal ako ni Chuck at alam ko ring mahal ko siya.

“Pagselosin natin siya. Kakausapin ko na lang si Kiko para siya ung maging accomplice natin.” At magaling pa pumili itong si Kristine ng cast para sa pelikula niya. Super gwapo kaya ni Kiko, 18 years old din. Med Tech student at kasama sa isang banda. Magkaibigan naman ang aming mga bandmates, pero hindi kami masyadong close.

“What do you think?” Tanong niya. Napa-oo na lang ako. Parang wala ako sa sarili ko sa pagkaka-agree ko.

Makalipas ang isang lingo. Habang nasa school canteen kami ni Kristine at nakaupo sa isang table habang kumakain. Nasa isang table naman si Chuck at kasama ang mga kaibigan niya. Kumakain din sila. Katext ko siya kahit na abot tanaw lang namin ang isa’t-isa.

“Friend, galingan mo ang pag-arte ah. Tignan natin ang reaction ni Pretty Boy Chuck.” Bigkas sa akin ni Kristine.
“Sigurado ka ba sa gagawin, ha Kristine?” Parang gusto ko kasing magback-out.
“Oo naman no, basta hintayin lang natin si Kiko. Sakay ka lang sa sasabihin niya.” Walang five minutes, nandun na nga si Kiko, hinahanap kung saan kami naka-pwesto ng pinsan niya. Lumapit siya sa table namin ng nakangiti.

“Hi Cousin, Hi Baby.” Nakatingin siya sakin habang sinasabi niya ung salitang ‘BABY’. Shit, para akong na-iiskandalo. Siguradong narinig ni Chuck yun. Tumabi sakin si Kiko at umakbay sakin. Sabay sabing, “Namiss na kita. Bakit ba hindi ka na nagtext sakin kagabi?” Putek. Hindi ako makasagot at napatingin na lang ako kay Chuck, kitang-kita ko ang pagdilim ng itsura niya. Pinilit kong tanggalin ang pagka-akbay niya sakin pero nagsalita na naman siya, “Anong problema? Wala ka ba sa mood ngayon, Baby?” Noon ko nakuhang magsalita.
“Please, pakitanggal ang kamay mo.” Pero bigla ko na lang nakita si Chuck na tumayo at walang lingon na lumabas sa canteen.
“Very good, Paul.” Bulalas ni Kristine. “Thanks Cousin.” Sabay high five kay Kiko.

Hindi ko alam ang gagawin ko, dapat ba akong tumayo at habulin si Chuck para magpaliwanag?

Pinuntahan ko siya sa classroom nila pero di daw siya pumasok. Syempre, worried ako kaya di na rin ako pumasok ng klase ko at sinundan siya sa boarding hourse.

Nakita ko siyang nakahiga sa sofa, nakatakip ang kaliwang braso sa mata, parang natutulog.
“Chuck?” Lumapit ako at umupo ako sa sofa, sa tabi niya.
“Bakit andito ka, may klase ka pa ah.” Sabi niya habang nakatakip pa rin ang braso niya sa kanyang mga mata.
“Eh ikaw kasi eh, hindi ka pumasok sa mga klase mo.” Nakatingin lang ako sa kanya at hinihintay na awayin ako dahil dun sa eksena sa canteen. “Yung tungkol sa kanina…”
“Kung sasabihin mong hindi totoong kayo ni Kiko, maniniwala ako. Masama lang talaga ang pakiramdam ko.” Hindi pa rin siya kumikilos. Niyakap ko na lang siya habang sinasabing, “Hindi totoo yun, ikaw lang talaga.”

Napaiyak ako, hindi ko alam kung bakit. Medyo nagi-guilty siguro ako kase medyo kasalanan ko kung bakit nangyari yun. Inalis na niya ang pagkakatakip ng kanyang braso sa kanyang mga mata at yumakap na rin sa akin.
“May tiwala ako sayo. Mahal na mahal kita.” Tuloy-tuloy pa rin ang pag-iyak ko, pinunasan niya ang mga luha ko sa mata at hinalikan ako sa noo. Hindi ko na alam kung hanggang saan ang pagmamahal ko sakanya, hindi ko masukat.

“Sa Friday night, sasabihin ko sa lahat kung gaano kita kamahal.” Sabi ko sa kanya pagbitiw naming sa isa’t-isa. Foundation Day kasi namin sa Friday at may party sa school ng 9:00pm.
“Talaga Mahal? Baka nabibigla ka lang?” Tanong pa saken ng mokong.
“Ngek, kung ayaw mo edi wag.”
“Hindi no, gusto ko nga yun eh.” Napakaswerte ko. May taong isang tulad niya na nagmamahal sa sakin.

Dumating ang Foundation Day. February noon at busy na ang lahat para sa taunang Foundation Day. Kasama ko si Kristine habang nagpe-prepare ako sa Battle of the Bands namin.
“Friend, kinakausap ka pa ba ni Pretty Boy Chuck?” Parang hindi ko na ma-take ang pagtawag sakin ni Kristine na friend.
“Ayos na kami, you don’t have to worry.” Medyo may pagka-mataray kong sagot.
“Talaga? Ang tanga din pala nung Chuck nay un eh no?” Wala nang preno ang pagsasalita ng demonyitang si Kristine.
“Alam mo, mas tanga ka sa pag-aakala mong masisira mo kami ni Chuck.” Mahinahon pa rin ako sa pagsabi. Dumating na rin si Kiko, kalaban ko sa Battle of the Bands.
“At in-love ka na talaga huh?” Hirit pa ng nang-aasar na bruha.
“Yes, at kung naiinggit ka, I’m sorry to tell you, but you’re no match in comparison to me.” Iniwan ko silang dalawa.

Dumating ang oras ng pagpunta namin sa school para mag-attend ng party. Nagbihis na kami ni Chuck sa boarding house niya at lumabas nang magkahawak ang kamay. Diretso kaming nagpunta sa school covered court at lumapit sa aming mga kakilala. Nakipagkumustahan kami sa mga friends at after ay umupo kami sa isang table na pang-apatan. Nagkukwentuhan kami ni Chuck ng biglang dumating si Kiko. Nasulyapan ko si Kristine na nakatingin sa gawi namin sa di kalayuan, mukhang gustong makita ang magiging eksena sa paglapit samin ni Kiko.

“Baby, nandyan ka na pala, kanina pa kita hinahanap ah.” Tumabi siya sa aking upuan. Napatingin ako kay Chuck para humingi ng tulong, di ko kasi alam ang gagawin.
“Pare, ako ang boyfriend ni Paul at hindi ikaw kaya please lang wag mo na siyang tawaging Baby.”
Tumawa ng medyo malakas si Kiko, “Pare, ikaw ang tumigil diyan dahil wala kang karapatan kay Paul.” At biglang umakbay sakin ang putang-inang Kiko. Pinilit kong tanggalin ang kanyang pagkaka-akbay ngunit mas malakas siya sakin at wala akong nagawa. Si Chuck ang nagpumilit na alisin ni Kiko ang braso niya sa balikat ko. Nang aktong hahawakan na ni Chuck si Kiko, ay bigla niyang sinuntok at tinamaan si Chuck sa kaliwang pisngi. Nagulat ang karamihan nang bigla na lang ako sumigaw, “Chuck!”

Agad sumugod si Chuck upang gumanti, sinapak ang bwiset na si Kiko sa panga… napaupo si Kiko sa pagkatanggap ng suntok. Tumayo siya sa aktong magbabalik ng suntok kay Chuck pero mas mabilis si Chuck at nasuntok ulit si Kiko sa punong-tena. Nakita kong dumugo ang labi ni Chuck, di ko na alam ang mga nangyayari. Nagkagulo na at marami na ang nagtatangkang umawat sa dalawang nagtatagisan ng lakas. “Tarantado ka pala eh, bakla lang yan, nagpapaloko ka!” Narinig kong sigaw ni Kiko. Medyo nasaktan ako sa narinig ko at nakaramandam ng sobrang hiya.

“Ikaw ang tarantado, ako ang boyfriend ni Paul kaya wag kang makisali!” Sagot naman ni Chuck. Lumapit ako sa kinaroroonan niya at hinila siya sa braso dahil tangka na naman nitong sugurin si Kiko.

“Pare, ginagago ka lang ng baklang yan, nakipagsabwatan pa nga yan saming dalawa ni Kristine para lang pagmukhain kang tanga! Ako ang talagang gusto ni Paul at para tigilan mo siya ay pinagselos ka niya. Sinasaktan ka niya para lang pakawalan mo na siya at sakin na siya mapunta!” Napailing na lang ako habang dumadaloy na ang mga luha sa aking pisngi. Halo-halo na ang nararamdaman ko. “Bakit hindi si Paul ang tanungin mo ha, Chuck?” Sigaw pa ni Kiko habang inilalayo na siya ng mga lalaking umaawat sa kanya. Tumingin si Chuck sa mukha ko at nagtanong, “Talaga bang nakipagsabwatan ka sakanila, ha?”

Hindi ko alam ang isasagot ko, “Chuck…” Sabi ko sa mahinang boses.
“Nakipagsabwatan ka ba talaga sa kanila?!” Galit na siya at sumisigaw na sa pagtatanong sakin. Yumuko ako ng bahagya at tumango ng marahan bilang pag-amin. “Pero-….”
“Fine, ngayon alam ko na.” At mabilis siyang tumalikod. Dali-daling nilisan ang covered court. Naiwan akong basing-basa sa luha ang mukha ko. Di makapaniwala sa naging bunga ng mga nagawa ko. Nakatingin ang lahat ng mga schoolmates ko sa sakin. Mabilis kong nilisan ang lugar. Pumunta ako sa boarding house ni Chuck pero wala naman siya doon.

----------------------------------------------
Itutuloy :)