By: Doctor Cyrus
Ang mga mauugat na braso niya ay nakahawak sa aking mga balikat, samantalang halos kaharap ko na ang pundiyo ng kanyang kupas na maong at ang kanyang mabalahibong pusod habang sumasayaw kami sa silong ng aming bahay. Sayaw na wala sa kumpas, sayaw na nagpapainit sa aking walong taong gulang at musmos na pangangatawan.
Nang-aakit ang bukol sa harapan ni Kuya Jaime, siya ay isa sa mga boarders namin sa baba ng aming tahanan. Si Kuya Jaime ay nasa mga 21 taong gulang, moreno, matangkad, miyembro ng liga sa aming barangay, brusko, at lalong pumupogi dahil sa kanyang magandang ngiti. Ako naman ay nasa Grade 2 noon, medyo may katangkaran na sa edad kong walo, maputi, makinis at may payat na pangangatawan. Kadalasan nga akong napagkakamalang babae dahil sa aking kutis at sa hubog ng katawan.
Sobrang tahimik naming dalawa habang sumasayaw, nakatingala ako sa kanya at siya namay nakayuko ng bahagya sa akin. Tahimik ang paligid noon, damang-dama ko ang kakaibang sensasyon, parang kuryente na dumadaloy sa aking buong katawan hanggang sa biglag bumuhos ang malakas na ulan at dali-daling lumabas si Kuya Jaime upang kunin ang kanyang mga sinampay. Natigil kami sa aming pagsasayaw at nakaramdam ako ng pagkabitin dahil naputol ang tukso ng kamunduhan. Binalikan ako ni Kuya Jaime at siya’y nagwika, “Balik ka dito mamayang gabi, meron akong kwento, tiyak magugustuhan mo.” Pumasok siya sa kanyang kwarto habang ako ay naiwan sa labas at natanaw ko mula sa bintana ang papasok kung mga kababata na basang-basa ng ulan. Sila ay mga pinsan ni Kuya Jaime. Mga kalaro ko rin, pero mas gusto ko sanang laruin si Kuya.
Taong 1993, uso din ang rotational brownout noon sa Mindanao, halos araw-araw ay walang kuryente at gabi na kung ito ay bumalik. Si Cory pa ang Presidente noon at naalala ko tuloy ang People Power na chichirya na may free sticker pa. Anyway, nagiging nostalgic lang ako kaya kung anu-ano na ang naalala ko. Balik sa kwento. Kung minsan, aabutin hanggang alas-onse ng gabi ang brownout. Wala paring ilaw bandang alas sais ng gabi kaya maaga kami naghapunan nila Papa at Mama at ng aking dalawa ko pang nakakatandang kapatid. Pagkatapos maghapunan, dahil walang ilaw at di makapanuod ng TV, FYI, 1 week delayed telecast kami sa Mindanao noon at tanging GMA lang ang TV station na nakukuha ng aming smuggled na 14-inch na TV. Bumaba kami sa silong at doon nakipagkwentuhan sa mga kalaro namin at sa mga pinsan ni Kuya Jaime.