By: Prince Zaire
“We finally fall apart and we break each others heartsIf we wanna live young love, we better start today”
Warning: This Chapter Contains shifting POVs & not so typical way of narration & storytelling. You have the choice to ignore it & just skip this part. But if you want to pursue reading it. This Chapter requires a wider understanding from you dear readers. Kaya bago pa man ninyo basahin, humihingi na po ako ng paumanhin dahil po magulo ito. Pansinin niyo nalang po yung mga breaks (xoxo or ---) at yung kung kaninong POVS, kung flashback ba siya or kasalukuyan. Let’s start the rollercoaster ride.
----------
If the stars collide and the planets divide, if the moons disappear and the sun won’t appear. I’ll still be your number one fan, your prince without a castle and your lord without a land. I will see you afar, I will look for the galaxy we belong. I will connect the stars to form a constellation. I am not your Earth nor you my moon. I am not your Ganymede nor you my Jupiter. I am just a star waiting for a supernova moment. A lost star in space, waiting to die and explode into thousand pieces, into dust, into fine particles. An explosion that will bring out the brightest I can, a better version of Aurora Borealis. The moment that you’re in front of me, I already said that you take my life and set me free. I’m already a dust waiting to be attracted by your tremendous gravitational pull. Through this dust, a mere particle - let’s make a memory. The strangest thing is, we didn’t fall apart you did not broke my heart either. But I wish you should’ve. That will be be the best pain you’ve done to me. A pain that will serve as a memory that some moments in your life you learned to love me. But there’s nothing. You didn’t want me to suffer, you didn’t accept my love, and you didn’t want me to feel the pain. But I just did, I felt it. You said it’s gonna get easier, it’s easier to fall and let gravity be gravity- why should defy it? I wish I could defy it. How do I start to live young, when it’s already over? How do I take the holy roads when you’re not at my back anymore? Can I just wish that you take me back where it all started? How do I move on with my life when my life is already you but you didn’t let me to.
I ask you to take me, I wish that you’ll say “come with me”. I beg you to take me, fly me to the sun like Icarus whose wings melted, but you did nothing. You say that the feeling will fade away like how dandelions are blown by the wind. That it will get easier in the long run. The pain and the feeling will fade away.
But Not Today.
----
>Ang Huling Pahimakas<
(Dwight’s POV)
Months Later….
“Kriiiiing!” mas nauna pa akong nagising sa alarm clock, nasanay na siguro ang sistema ko na gigising ng alas tres ng madaling araw to look for someone. And then my phone rang, alas tres na ng hapon sa Pilipinas.
“Yes hello?”
“Kumusta ang 1st day sa klase?” tanong ng isang pamilyar na boses.
“Ok naman hon, pero nag-aadjust pa. Bothered by the Climate, medyo naninibago sa environment, sa mga tao at sa mga business jargons. I didn’t imagine myself doing this pero parang ito yung nararapat”
“I miss you hon”
“I miss you too, who would have thought no?”
“Oo nga, ooooops wait lang”
“Bakit anong nangyari?”
“Wala I’m ok hon, sumipa lang si baby alam niya sigurong kausap kita”
“Pakausap nga, iloud speaker mo”
“Oh eto, sige magsalita ka na”
“Hi baby, pakabait ka jan ah, wag mong pahihirapan ang Mommy mo”
“Dwight, babies”
Natigilan ako sa narinig ko. “Oh? Seryoso? We’re having a twins?”
“Yeah”
“You gotta be kiddin me? I’m really so happy, Pat alagaan mo yang sarili mo, bantayan mo yang diet mo ha at makinig ka lagi sa Doctor kay Mommy at Nanay Olive ok?”
“Oo naman noh”
“At wag kang masyadong nagpapagod sa pagsusulat ha, bawal magpuyat nakakasama yan sa mga bata. Pinapahirapan ka ba ni Kuya Ronan diyan?”
“Of course not, ako na nga humihingi ng gagawin pero ayaw nila akong bigyan. Dwight buntis lang ako hindi ako tuod. I can handle myself, ikaw ang mag-ingat diyan baka may nakita ka nang gwapong lalake diyan ah at naglilive-in na kayo. Sabihin mo lang matatangap ko naman eh dahil mahal kita”
“Sira, ikaw nalang ngayon at ang mga little Dwight ko”
“Who would have thought that we will end up like this? Sasabihin ko bang nirape kita nung pareho tayong nalasing dahil walwalan tayo to the max dahil sa lost mo”
“No, we both agreed to it. I wouldn’t have kissed and undressed you if I don’t like it. I saw your overflowing love to me Ms. Quinto. Yung araw na kinantahan mo ako ng tuloy parin, yung araw na pinapasaringan mo akong manhid, alam ko nun you’re special. You’re really brave enough not giving up on me even though you know that loving me is complicated”
“Nga pala, bumisita kami nina Kuya Derek at Kuya Ronan sa kanila kanina. Mukha namang masaya na sila”
“Oo, masaya na sila Pat”
“Nabasa ko yung letter mo, nakaka-iyak. Ang galing galing talaga ng Hon ko. Sayang no, di mo natupad yung hiling niya. Na sasablay ka at magiging Summa at magdedeliver ng Valedictory sa buong mag-aaral ng Diliman habang tirik ang araw sa Sunken Garden na pinalamutian ng Sunflowers sa paligid. Tatlong taon nalang sana. Pero siguro mas proud na siya sayo dahil hello Wharton School of the University of Pennsylvania ba naman no”
“Nag-file ka na ba ng Leave of Absence?”
“Yeah, ayaw pa ngang i-approve nung una eh, di sila naniniwala na buntis ako. Akala nila kabag lang daw kaya sinabihan nila akong kumain ng kamote para mai-utot ko lang”
“You still makes me smile Pat, you lighten my spirit. I love you”
“I love you more”
X O X O X O X O
Months earlier…
(Franco’s POV)
Letters Sent to Heaven: Day 30
Hi Hubby, day 30 na po. And still I’m bothered by your absence. Kulang talaga ako kung wala ka. Sumama pala ako kina Dwight sa Batangas outing nila. Masaya nung una, until things went rough. Ang ironic talaga kung paano naglaro ang tadhana sa amin. We broke up, nakilala mo si Dwight at ibinigay ang singsing na sinoli ko sayo. Nabangga ka ni Ronan na kapatid pala ni Dwight. Dinala ka sa ospital at ginamot ka ng ex kong si Franco na pinsan nina Dwight at Ronan. Binuhol buhol mo kaming lahat hubby. Nagtapat sa akin si Dwight about sa feelings niya na noon pa man ay ramdam ko na. Di ko alam kung tama yung sinabi ko dun sa bata, mukhang sobra ko siyang nasaktan. To tell you honestly naguguluhan ako eh, ikaw parin ang laman ng puso ko pero si Dwight yung dinidikta ng utak ko. Di siya mawala sa isip ko, ayokong mawala siya sa paningin ko, masaya ako pag kasama ko siya. Sa totoo lang nakikita kita sa kanya, you’re alike. Pero natatakot ako na bigyan ng chance yung nararamdaman ko baka mas lalo ko siyang masaktan. I distanced myself from him at ngayon nga ay di ko na siya nakikita sa campus. Napag-alaman ko nalang na naka Official Business leave siya at nasa America – ni hindi niya nagawang magpa-alam at ni isang text or tawag ko ay di na niya sinasagot. Di ko alam kung kelan siya babalik, at nalulungkot ako na di ko na siya makikita. Masakit palang maiwan muli, masakit pala. Ang sama sa pakiramdam na yung mga bagay na nakasanayan mo ay bigla bigla nalang mawawala sa isang iglap lang. Kung sana nagpakatotoo ako sa tunay na nararamdaman ko sa kanya – wala sanang ganito ngayon. Sorry Francis pero parang na-develop ako dun sa bata. Gusto ko sanang bigyan ng chance tong nararamdaman ko kung ok lang sayo. Pero paano ba? Paano kung di na siya bumalik? I can’t chase him anymore.
“Kid
Sa bawat takip-silim, ako’y nag-aantay
Na sana’y ako’y iyong patawarin
Na sana’y paliwanag ko’y iyong dinggin
Nagsusumamo ang puso ko
Humihingi ng tawad mo
Sana’y muli kang magbalik
Sana’y muli kang mayakap ng aking mga bisig
Ginawa mo akong buwan mo
Ngayon magpapaka-totoo na ako
Handa na ako
Handa na ako, na ikaw naman ngayon ang bituin ko
Bumalik ka sa akin
Dito sa aking piling
Kung saan ang ulo mo’y nakadantay sa balikat ko
Kung saan ang mga tawa mo’y musika sa pandinig ko
Dito sa tabi ko, bumalik ka o hirang
Nais kong mamasdan muli
Ang mga mata mong puno ng kagalakan
Ang mga ngiti mong puno ng hiwaga
Sana’y bumalik ka na
Sisiguraduhin kong hihigpitan ko ang kapit sayo
Sisiguraduhin kong di ka iiyak sa tabi ko
Na muli tiwala mo’y di mababasag
Dinggin mo ang tibok ng aking puso
Masdan mo ang natitirang dagilbalniing liboy nito
Pumailanlang na ang sigaw
Ikaw, ikaw ang inaantay
Kid, ikaw!
Sana nama’y magbalik ka
Sana ang paa mo’y maglakad pabalik sa akin
Na sana ang labi mo ay para sa akin parin
At ang mga kamay mo’y ginawa lamang
para hawakan ang palad kong naninimdim
Sana giliw pakinggan mo
Ang natitirang pahimakas ng hambog na pusong ito
Gawin na nating tayo
Ang ikaw at ako
- Pahimakas ni Lazarus
-----
Habang sinusulat ko yun ay may narinig akong nalaglag somewhere. Pinuntahan ko ito at nakita ko nga si Didy (yung pusa na binili ko a month ago) na nandun sa taas ng aparador.
“Naku naman Didy, jan mo pa talaga naisipang matulog ano” pinulot ko nalang yung box, at binuksan ito. Nakita ko yung mga pictures namin ni Francis. Pictures namin pag out of town or out of the country, pictures namin tuwing monthsary at anniversary. Hindi ko mapigilan ang sarili kong di maiyak at mapangiti sa nakikita ko. It was 7 long years of friendship & love. Gusto ko bumalik sa mga araw na iyon, gusto kong balikan ang mga araw na kasama ko pa si Francis. Habang isa isa kong tinitignan ang mga pictures ay pumukaw ng pansin ko ang isang susi. Nagtaka ako kung para saan yung susi at naalala ko na susi iyon ng medicine cabinet ni Francis na ayaw na ayaw niyang may kung sino man ang maki-alam. Dahil wala naman na siya ay pumunta ako sa medicine cabinet niya at binuksan ito. Doon tumambad sa akin ang anim na mason jar na may lamang candies, chocolates, lubricants at condoms. Anim na mason jar dahil anim na letra ang pangalan ko. Natawa ako sa aking nakita, sa loob pala ng mga mason jars ay mga messages. Ang artistic niya lang kasi napaka malikhain niyang nilagyan ng palamuti ang bawat mason jar at parang nililok na doon ang bawat letra ng pangalan ko.
“F-riends, dun nagsimula ang lahat. I met you in the strangest way, paano ba naman ang sungit sungit mo nun at ayaw mo akong kasama. Akala mo naman kung sino kang kagwapuhan. Ba’t ba ang sungit mo nun?”
“Raw – yun ka, napaka raw ng lahat, what you see is what you get. Sa likod pala ng pagsusungit mo ay may lambing na tinatago
A-lluring, yun ka naman eh, dun ka magaling ang magpacute, abs mo palang kuys nanghihina na ako. Pano pa kaya pag hinubad mo na’t lahat, edi mapapa extra rice nanaman ako.
N-onchalant – pa cool ka parin kahit medyo di na maganda ang nagaganap.
C-aring, yun ang gusto ko sayo, you bring out the best in me when I’m at my worst
One & only – my one & only hubby Franco. Di ko alam kung aabot tayo sa 8th anniversary natin pero eto yung anniversary gift ko sayo. Sorry ah, eto lang nakayanan ko. Franco forever kitang mamahalin, forever kitang uunawain at iintindihin. Alam kong may mga desires kang di ko maibigay, alam kong di kita mabibigyan ng anak. Kung darating yung time na hihingi ka ng kalayaan para bumuo ng pamilya, malugod kong ibibigay sayo even though it will broke me apart. Madalas na tayong mag-away, madalas ko nang napapansin na may kinikita kang iba pero nanatili akong calm dahil ganun kita kamahal. Ilang beses ka man magloko, ilang beses ka man magsinungaling, ilang beses mo man akong saktan ng harap harapan. Alam kong sa akin parin tutungo ang mga paa mo, makikiusap ang mga mata mo, luluhod ang mga binti mo at hihingi ng tawad ang bibig mo dahil alam kong mahal mo rin ako. Nga pala yung totoong gift ko nasa Library pa, tanungin mo nalang si Mam Lupe – I love you hubby ko, to forever and happy endings”
Akala ko wala na akong i-iiyak pa meron pa pala. “To forever, forever na binale-wala ko, forever na di ko inintindi” tugon ko sa sarili ko.
Nagbihis nga ako at nag-drive patungong Diliman. Dumiretso ako sa Library at agad na tinungo si Mam Lupe.
“Mam yung libro po na pinareserve ni Francis”
“Bakit ngayon ka lang Sir Franco?” tanong niya.
“Po?”
“Huli na ang lahat isang taon ka nang late, oh siya, tignan mo dun sa mga Science Encyclopedia number 7, page 143”
Tinungo ko nga ang tinuro niyang lugar. Ang Encyclopedia number 7 ay tungkol sa outer space, sa mga planeta at mga heavenly bodies. Binuklat ko ang page 143 at dun ay may nakaipit, isang sobre. Sa pahina na yun ay ang facts sa planetang Jupiter, ang atmosphere nito at tungkol sa mga moon nito.
Binuksan ko ang sobre at nagulat ako sa laman nito. Dalawang VIP concert tickets ng Imagine Dragons Smoke+Mirrors Tour. Napa-shit nalang ako, alam niya kasing favourite ko ang Imagine Dragons at nung nag-concert sila dito sa Pilipinas kamakailan lang ay di kami nakapunta dahil nga nakaratay na siya sa ospital – it was supposedly August last year kaya pala sabi ni Mam Lupe na huli na ang lahat.
“Huli na nga ang lahat” gusto kong magwala, gusto kong manuntok. Kung pwede lang sanang hatakin pabalik ang kamay ng orasan. Gusto kong yakapin si Francis pero huli na ang lahat. May kalakip na sulat yun at ang title: Letters sent from heaven, kinilabutan ako sa aking nakita. Parang yung araw na ginawa niya iyon ay may idea na siya sa pwedeng mangyari sa kanya.
Dear Franco,
Before anything else. Can you please play an Imagine Dragons song before reading this?
---
Ginawa ko nga.
“When the days are cold. And the cards all fold. And the saints we see. Are all made of gold. When your dreams all fail. And the ones we hail. Are the worst of all. And the blood's run stale. I wanna hide the truth. I wanna shelter you. But with the beast inside. There's nowhere we can hide. No matter what we breed. We still are made of greed. This is my kingdom come. This is my kingdom come. When you feel my heat. Look into my eyes. It's where my demons hide. It's where my demons hide. Don't get too close. It's dark inside. It's where my demons hide. It's where my demons hide”
---
First of all di ko parin maintindihan kung bakit paborito mo tong bandang to, of all the bands out there. Pero wala eh di ko mapin-point kung bakit. Ako kasi I’m into the songs of Coldplay, One Republic, Linkin Park, Paramore, Fallout Boy & The Script. Recently ko pinakinggan ang playlist ng Imagine Dragons, inulit ulit ko iyon as if I’m raping my spotify play button. At nakuha ko ang sagot, nakuha ko kung bakit favourite mo sila at bakit favourite mo ang Demons. Hindi dahil demonyo ka ha, pero dahil misteryoso ka. Nasasalamin ang pagkatao mo sa iyong mga mata. Unang kita ko palang sayo mata mo na ang pumukaw sa akin, eto rin yung nagpapakalma sa akin tuwing galit ako sayo. I fell in love with your eyes as I slowly fell in love with every song you love. So heres a VIP Ticket for the two of us, oh hah makikita na natin ang idol mo ng malapitan. Magkahawak kamay tayong makikikanta sa tugtog nila, at sana di mo ko bibitawan. Na sana sa buong duration ng concert nila ay hawak mo parin ang kamay ko. Pinag-ipunan ko talaga yan, ibibili sana kita ng bagong relo pero eto muna.
Hubby happy anniversary, eto yung late anniversary gift ko sana ay mag-enjoy ka at magustuhan mo.
P.S: Nagresearch na din pala ako about sa Jupiter, alam mo bang umuulan ng dyamante sa planetang yun? Alam mo bang yung red spot sa Jupiter ay storm, at nalaman ko rin kung bakit marami itong moon at ang pinakamalaki doon ay Ganymede. Most moons, especially those of gas giants, are not "formed", they are just "captured" unlike our Moon, which could have been captured, but probably was formed in a much more exciting way.
Kung ako ang Earth at ikaw ang moon ko, ikaw naman si Jupiter at ako ang Ganymede mo. I was not formed in an exciting way just like you, I was just captured by you ang lakas ba naman kasi ng gravitational force mo. I am a part of your creation, of the carcasses, the dust & gases. You are my Jupiter Francis, my gas giant (ooops, dahil malakas ka rin umutot at may sound pa kaya ganun). Kahit marami kang moon, kahit marami akong kaagaw, alam kong sa akin ka parin titingin, ako kaya pinakamalaki sa kanila. Wala akong paki-alam kina Io, Callisto at Europa, sa aming apat ako lang ang may magnetic field. I can attract you closer to me kaya wag ka. Ako yung pinaka-malaking part ng buhay mo. Ang cheesy no? Sorry naman.
Love
Francis.
Matapos kung mabasa yun ay umalis na ako ng Library at nag-drive patungo sa Loyola. Iyak ako ng iyak noon, hiyang hiya ako kay Francis. Ang laki ng kasalanan ko sa kanya. Ang laki ng pagmamahal niya sa akin pero mas pinili kong sundin ang ego ko at magpaka-selfish. Ang bilis ng takbo ko noon at wala na akong paki-alam kung mahuli ako ng HPG o ng kung sino man. Gusto ko lang bisitahin ang puntod ni Francis, gusto ko dun ibuhos lahat ng nararamdaman ko, wala na din akong paki-alam sa mga traffic lights at kung may intersection man. Binilisan ko pa ang takbo ko, huli na nang marealize kong alanganin na ako dahil may mabilis na truck na paparating. Huli na ang lahat ng matauhan ako, pati breaks ay di narin kumapit. Ang lakas ng impact at talaga namang nagpaikot ikot pa ang kotse ko sa lakas ng salpukan. Yun na ang huli kong nakita, ang huli kong naalala bago ako mawalan ng ulirat. Blanko na ang lahat, ang liwanag at wala na akong maramdaman.
X O X O
>fade to< The Part of a Memory
“Ding dong, ding dong” lintik na doorbell, wala dito si Marian ding dong ka ng ding dong, kyeme nito.
“Ding dong, ding dong” ganun ba talaga ang tunog ng doorbell? Hindi ba pwedeng digitalized na – Tiiiiiiiit! Please confirm identity! Ganowwwn!
Andun na eh, prenteng prente na yung pwesto ko sa sala namin habang nanunuod ng TV. Natanggal ko na sa pagkakabalot ang Burger Mcdo, ayun oh isusubo ko nalang, malapit na oh. “Ding dong ding dong”.
“Ano ba yan panira ng diet, sino ba tong nagdodorbell?” tumayo ako at lumapit sa pinto, sumilip sa peephole at nakita ko doon ang gwapong lalake na ayos na ayos ang porma. Pinagbuksan ko siya.
“Anong ginagawa mo dito?” pagtataray ko, nagpacute naman siya sabay abot ng isang bungkos ng Blue roses sa akin.
“Para sayo”
Tinaasan ko siya ng kilay “Magtirik ka narin kaya ng kandila kasabay ng isang taimtim na dasal. Hoy hindi ako santong inaalayan ng lintik na bulaklak” saka ko pinagsaraduhan siya ng pinto.
“Hubby, buksan mo tong pinto, papasukin mo ako. Mag-usap tayo”
“Ayoko, umalis ka na. Tandaan mo, break na tayo gago ka”
“Hubby naman eh, kaya nga ako nandito para makipag-ayos. Please buksan mo to”
“Wag mo akong matawag-tawag na hubby, wala na tayo, nakipaghiwalay ka sa akin, sinaktan mo ako kaya umalis ka na. Ginawa mo lang akong hobby mo ugok ka. Nakamove-on na ako, nag-iba na ang “Fillings” ko sayo” paglingon ko sa sala andun na siya.
“Paano ka nakapasok?” tanong ko.
“Sa bintana niyo, bukas eh. Ang sarap naman ng mga to, pahingi ah” sabay dampot sa fries at inom sa cokefloat.
“Hoy wala kang karapatang gawin yan, dahil wala na tayo. As in wala na”
“Meron pa kaya” lumapit siya sa akin at ako namay humahakbang papalayo sa kanya, nakasandal na ako sa pinto noon bago siya lumuhod sa harap ko.
“Ano yang ginagawa mo?” tanong ko.
“Simone Francis Dela Rosa, will you be my boyfriend again? To have and to hold? In sickness and in health, to second chances and to forever?”
Tumawa ako ng malakas at umalis sa harap niya.
“Anong nakakatawa?” tanong niya.
“Howard Franco Villanueva, akala mo madadala mo ako sa ganyan? To second chances, to forever? Utot mo gago ka, matapos mo akong hiwalayan babalik ka at susuyuin ulit ako, sinong niloko mo? Di ko nga alam kung bakit ka nakapasok dito, diba dapat sa impyerno ka?”
“Francis please, wala na ba akong pag-asa? Nagkamali ako Francis, nagkamali akong iniwan ka. Sapat ka na pala para maging pamilya ko. Now I’m coming back to you. Hope you’ll accept me still”
Nakita kong lumuluha na siya noon at nakita ko naman yung sincerity sa mga mata niya. “Bakit nasayo yang singsing, sinoli mo na sa akin yan ah at may pinagbigyan ako niyan. Bat nasayo?”
“Special things will come back to the rightful owners”
“Special? Eh ba’t mo binalik sa akin noon?”
“Nagkamali ako Francis, that’s why I’m making it up to you right now”
“So sa tingin mo maggi-give in ako? Sa tingin mo madadala mo nanaman ako sa mga pa-ganyan mo? Akala mo ako pa yung dating Francis na kilala mo – hell noh. Pwede ko din bang sabihing expired na yung pagmamahal ko sayo, tapos na din yung kontrata”
“Di ako naniniwala, mahal mo parin ako eh”
“Sinong nagsabi?”
“Ramdam ko”
“Well nagkakamali ka- mali yang nararamdaman mo”
“Hahahaha, sinong niloko mo iba sinasabi ng mata mo eh. I have a credible source Francis, ang lakas ng testigo ko kahit sa malayo rinig ko ang testimonya niya”
“Sino?”
“Ano dapat – yang puso mo po, sinisigaw parin po niya kung gaano niyo po ako kamahal po. How to be yours po ulit?”
“Po ka ng Po eh mas matanda ka kaya sa akin. PokPokin kita gusto mo po, PO-tang ina mo lang. Ampota ng malanding ire, magsama kayo ni Elise pareho kayong malandi”
“Sino naman si Elise?”
“Yung bida sa commercial ng McDo, malandi yun kagaya mo”
“Mfffft, sakit mo naman magsalita. Think before you spit such stupid things”
“Sayo ko yan dapat sinasabi, sana nag-isip ka noon bago mo binitawan yung mga salita mong ayoko na at break na tayo. Alam mo related yan sa buhay eh, sa kahit ano, sa pag-susulat, sa pagbato ng opinyon – anything. You should’ve tasted your words first before spiting it. I know words don’t bleed but it can cut a soul”
Ganito kasi yun sa buhay eh, lahat dapat pantay lang. Hindi yung basta basta ka nalang mag-rereact sa lahat o basta basta ka nalang maniniwala. Yung magpapadala ka sa bugso ng damdamin mo at sarili mo lang ang iisipin mo dahil gusto mo. Dapat….
Cite your sources, is it credible? Yung napaniwala ka sa umpisa pero pinaasa ka lang pala niya.
Two, You need an evidence - yung matibay, yung kaya kang ipaglaban kahit patayan. Hindi yung kung kelan kailangan mo ng masasandalan saka ka niya iiwan.
Three, weigh things right – sino ba ang mas matimbang, siya ba o ako mga ganung linyahan dre pero kung alam mo na ang sagot simula’t sapul pa lang. Susmaryusep nagtanong ka pa. Kailangan ipamukha talaga at ng mas masaktan ka?
Four, See things in multiple perspectives – yung akala mong horizon line ka niya, sa iyo lang tutok ang kanyang mga mata ngunit kinabukasan vanishing point ka nalang pala.
Five, Don’t let your emotion overrule – utak muna pwede, pag pahingahin mo naman ang puso durog na durog na ito.
Six, be wise and you should know where to place yourself, when to be silent & when to speak- hindi yung puro ka rant, puro ka reklamo, puro ka mura dahil iniwan ka niya. Ginagawa mo yun dahil yun ang uso, yun ang trend? Kaya ka iniiwan eh, di ka natututo.
Last, inhale exhale – hindi ikauunlad ng buhay ko kung kamumuhian ko ang isang taong wala man lang pagpapahalaga sa pinagsamahan, yung taong iniwan ka dahil sawa na. Yun siya eh bakit mo siya babaguhin kung sawa na edi sawa na, tanggapin mo nalang diba. Acceptance, dun nagsisimula ang lahat. We need time to breathe, masaya namang maging single diba?
“Francis?” naguguluhan niyang reaksiyon.
“Natanggap ko na”
“Ako hindi, ikaw parin ang horizon line ko”
Nagpacute siya sa akin at unti unti siyang lumalapit sa kinatatayuan ko.
“Francis?”
“Franco stop hanggang diyan ka nalang”
Pero patuloy lang siya sa paglapit sa akin at mas lalo namang bumibilis ang tibok ng puso ko.
“To second chances?”
“Pag-iisipan ko pa kaya lumayo ka nga”
Ngumisi ang mokong, nagpapcute at nang-aakit. “Can I hug you?”
“No, masasaktan ka lang. Cactus ako”
“I don’t care” at yumakap nga siya sa akin. Walang sparks, wala lahat, ang sarap sa pakiramdam ng pagkakayakap niya. Ang aliwalas ng paligid biglang nag-iba, ang liwanag, walang pain – it was all just love.
“I love you Hubby ko”
“Ano ba dapat kong isagot diyan, nagtatalo ang puso ko’t isipan”
“Please”
“I love you too Franco” pagkasabi ko nun ay bigla siyang lumuhod ulit sa harapan ko.
“Francis, will you marry me?”
Mabilis man ang mga pangyayari at kinailangan ko pa talagang mag-inarte sa umpisa. Kailangan yun para naman di ako masabing easy to get eto yung nasa script kaya stick tayo dun. I just smiled at him & nod. Tumayo siya saka niya ako siniil ng halik, na-miss ko ang paghalik niya, ang bawat paglikot ng dila niya na ginagalugad ang loob ng bibig ko.
“Franco, this will all be part of a memory”
Hinawakan niya ang kamay ko saka kami nag-lakad. “Can we see Jupiter and its moon up in here?” tanong niya.
“Oo naman pero hindi lahat, dahil yung isang Gallilean Satellite niya nasa tabi mo na”
Ngumiti siya. “My Ganymede”
“Welcome home”
Yumakap ulit siya sa akin…
“To happy endings hubby ko”
“To happy endings” balik kong sagot.
X O X O X O
(Dwight’s POV)
“Nais kong mabuhay sa haba ng panahon
Kung ito’y lilipas na ika’y kapiling ko
Ang aking buhay, ang aking buhay
Sa ‘yo’y ibibigay
Ibig kong malaman mo hanggang sa dulo ng mundo
Ang pangarap ko’y sayo….
At kung tayo’y magwawalay ako’y mabibigo
Di na nanaisin pang ituloy ang buhay ko…
Habang may buhay, habang may buhay, sayo’y ibibigay”
Bawat bitaw ni Pat sa lyrics ng kanta na sinabayan pa ng mala-anghel niyang boses ay parang mga karayom na tumutusok sa puso ko. Naglipana ang mga patalim na handang mas durugin pa ang puso ko at ang damdamin ko. Punong puno ang chapel, andun yung mga nagmamahal sa taong nakahimlay. Andun yung mga estudyante niya at iba pang malapit sa puso niya. Tumayo na ako at pumunta sa pulpito para sabihin ang aking pasasalamat sa taong ngayon ay tahimik nang natutulog.
“Magandang gabi po sa inyong lahat, ako po Si Dwight Arvin Go estudyante po ako ni Sir Franco. Siya po yung nagbabayad ng tuition ko nung una nang malaman po niyang di na ako tutuloy sa pag-aaral. Naalala ko pa yung tanong niya, bakit ang lalim ng iniisip ko, maghinay-hinay daw ako dahil baka malunod siya. Sinabi ko, “Sir pinagmamasdan ko lang po yung ganda ng Diliman sa huling pagkakataon”. Nagtaka siya sa sinabi ko, he just patted me at the back instead. Yun pala, siya ang magiging saviour ko. Tinulungan niya ako and he challenged me na dapat sasablay ako sa 2019, maging Summa at magdeliver ng Valedictory sa Sunken Garden. Ngunit malabo na ata yun, malabo na ata yun Sir hinding hindi mo na maririnig na ako’y magtalumpati sa harap ng lahat. Pero gagawin ko ngayon, kunwari nalang pong Summa ako at magdedeliver ng Valedictory kahit 2016 palang.
-----
Ano nga ba ang implikasyon ng pagtatapos ng isang iskolar ng bayan? Sabi nila na ang mga nagtapos sa malayang pamantasan na ito ay angat sa mundo. Tapang at talino, di natitibag ng kahit sino. Ngayon nga na tayo’y sumablay na, ating tuparin ang adhikain ni Oble na paglingkuran ang sambayanan sa abot ng ating makakaya.
Hindi biro ang apat, lima o higit pang taon na pagsusunog ng kilay, pag-aaral ng mabuti para lang makapasa sa Calculus o sa Biochem. Hindi biro ang araw araw na pananaliksik, pagdinig sa bawat kwento ng tao para lang may maisulat ka sa papel mong blanko na mamarkahan lang naman ng Prof mo ng pulang tinta. Ang araw na ito ay hindi para sa mga tulad kong nagkamit ng gantimpala o ng mataas na parangal. Ang araw na ito ay para sa ating lahat dahil napagtagumpayan natin ang mga hamon ni Oble. Aannhin natin ang uno kung hindi naman tayo nagpapakatao, kung humuhusga naman tayo at pilit na ibinababa ang iba. Mabuti pa na tres nalang pero marami ka naman kaibigan at wala kang nasasaktan o nasasagasaan. Ang araw na ito ay pagpupugay sa ating mga magulang at sa kung sino mang taong tumulong para makamit natin ang kinatatayuan natin ngayon.
Magbigay pugay tayo kay Oble sa pagkalinga sa atin ng ilang taon, sa paglinang sa ating kaalaman at sa pagbibigay sa atin ng kalayaan na ipahayag ang ating damdamin at opinyon na walang kinakatakutan.
Ang mga produkto ng pamantasang ito ay dekalidad at di guguho, mga siyentipiko, inhinyero, abogado o mga makata. Lahat ng mga matutunog na pangalan sa bansang ito ay katulad din nating tumayo dito mismo sa lugar na ating kinatatayuan ngayon. Nangarap, nagpursige at natutong pumailanlang.
Lahat tayo ay mga bituin sa kalangitan, ibat iba ang ating kulay, ang laki at ang kinang. May ibat-ibang pamantayan, adhikain at pinaniniwalaan. Pero sabay sabay parin tayong nagniningning pag madilim ang kalangitan. Panatilihin natin ang ating ningning hanggang sa masilaw ang buong mundo sa tapang at kagalingan ng mga iskolar ng bayan.
Sabay sabay tayong mangarap, sabay sabay tayong umabante, sabay sabay nating paglingkuran ang inang bansa at ang malayang pamantasan.
Mabuhay po tayong lahat.
-----
Sir Franco, maraming salamat po sa lahat ng tulong mo. Kayo po ang inspirasyon ko, you bring out the best in me Sir. Di ko po inaasahan to, na darating tayo sa ganito. Sir sana po yung huling linggo na nagkasama tayo, sana po naramdaman niyo yung pagmamahal ko. Marami po akong natutunan sa inyo. Natutunan ko pong magmahal ng sobra sobra kahit walang hinihintay na kapalit. Kahit wala akong nararamdamang pagmamahal na bumabalik. Natutunan ko pong lumaban at ipaglaban ang taong aking minamahal kahit na alam kong di niya ako kayang ipaglaban. Natuto po akong magpakatatag at di basta basta umaayaw o sumusuko kahit alam kong umpisa palang ay sinukuan na niya ako. Mami-miss po kita, mami-miss ka po namin. Hindi lang po mabuting guro ang nawala sa Diliman o sa mundo, kundi mabuting kaibigan ng lahat. Alam ko pong magiging masaya ka na dahil sa wakas ay di ka na makakaramdam ng sakit. At sa wakas ay makikita mo na ang Ganymede mo, magkakasama na kayo – to second chances & forever. Sir hindi man ako sapat para maging mundo mo pero kayo parin po ang natural satellite ko. Hindi man ako ang pinaka-malaking buwan mo, pero ikaw parin po ang gas giant ko. Masakit man Sir, pero yun talaga ang dikta ng Universe sa atin wala na tayong magagawa kundi tanggapin ito.
Sir Franco I’m a lost star again, sana po gabayan mo ako para makabalik ako sa galaxy ko. See you the soonest Sir, wag matigas ang ulo ha.” Di ko na napigilan ang sarili ko, dumungaw ako sa casket niya at ibinuhos lahat ng nararamdaman ko.
Nagsimula ulit kantahin ni Patricia yung favourite song ni Sir at di ko na talaga napigilan pa ang sarili ko na mas lalong humagulgol.
“Tomorrow mornin' if you wake up
And the future is unclear
I...I'll be here
Just as sure as seasons are made for change
Our lifetimes are made for years
I...I will be here
I will be here
You can cry on my shoulder
When the mirror tells us we're older
I will hold you
And I will be here
To watch you grow in beauty
And tell you all the things you are to me
I will be here”
Naalala ko ang lahat ng nangyari sa 21 days na iyon. Sa 21 days na huli kong nakasama si Sir Franco. Naalala ko kung paano ko sinagot yung tawag na yun from Kuya Derek. Saktong tapos na ang interview ko sa University of Pensylvannia at sinabihan na nga ako na tanggap na and for the next 2 weeks ay pwede na akong mag-enroll. Tuwang tuwa ako noon, at tatawag sana ako sa Pilipinas para ibalita sa pamilya ko yung nangyari. It was 7:30 AM sa Philadelphia at nag-aalmusal ako noon ng maka-receive ako ng tawag mula sa Pilipinas – it was from Kuya Derek.
“Cous, kumusta?”
“Ayos naman Kuya, pasado na ako” masaya kong pahayag.
“Congrats” malungkot niyang pahayag.
“Ba’t parang malungkot ka naman ata?”
“Kelan uwi mo?”
“Baka di na ako umuwi, si Kuya Ronan nalang siguro aasikaso sa honorable dismissal ko. Nakapag-paalam naman na ako sa College namin nun”
“May dapat kang malaman”
Bigla akong kinabahan. “Ano yun?”
“You need to go home Dwight”
“Bakit naman, is there something wrong? May nangyari bang masama sa parents ko? Kay Nanay Olive or kay Chuchay? Is it Patricia? Kuya Ronan?”
“No, ok sila”
“Eh sino? Anong nangyari?”
“It’s Franco. Naaksidente siya at malala ngayon ang condition niya. Dwight come back, he needs you” di ko alam kung bakit nanlumo ako sa narinig ko. Muntik ko nang mabitawan ang phone ko at basta nalang pumatak ang luha ko sa aking mga mata. Kahit papano naman ay may pinagsamahan kami ni Sir. Kahit papaano naman ay tinulungan niya ako nun, kaya di ako nagdalawang isip na mag-book ng ticket pauwi ng Pilipinas.
“How was he?” tanong ko ulit kay Kuya Derek”
“The operation went well, ginawa ko lahat ng makakaya ko. Pero he’s still unconscious. Baka pag narinig niya ang boses mo, pag nalaman niyang bumalik ka, baka magising siya Dwight”
Kinabukasan din ay lumipad ako pabalik ng Manila kahit na may mga paperworks pa akong gagawin dun sa University. Sinantabi ko muna lahat ng iyon at si Sir Franco muna ang priority ko.
Dali dali akong nagtungo sa ospital, ako na ang nagbantay sa kanya noon. Di na ako noon pumapasok sa UP kaya nagvolunteer ako, gusto ko nasa tabi niya lang ako. Gusto ko ako yung unang makita niya pag nagising siya.
“Sir, andito na po ako. Gising na po”
Nagising siya tatlong araw matapos ang aksidente, hindi ako yung una niyang nakita. Wala siyang makita, wala. Napasok ng bubog ang kanyang mga mata at malaking pinsala ang nagawa nito dito. Wala na yung mga mata niyang nangungusap. Hindi narin niya maigalaw ang lower part ng katawan niya at konting maling galaw mo lang sa kanya ay sumisigaw ito dahil sa sakit.
“Sana namatay nalang ako kung ganito din lamang. I want to die, di ko na kaya, please let me die” sigaw niya. Nakiusap na din siya kay Kuya Derek kung pwedeng i-Euthanasia nalang siya dahil di na niya kaya ang matinding sakit.
“Franco di yun kakayanin ng konsensya ko and besides Euthanasia is not accepted under Philippine Law and in the Divine Rule. It’s still a form of murder”
“Please I beg you”
Niyakap ko nalang si Sir. “Sir, kung pwede lang ipasa yang sakit na nararamdaman mo, kukunin ko. Ako nalang Sir, ako nalang”
Na-discharge siya sa ospital at nagprisenta na akong alagaan siya. Doon narin ako sa Condo nila ni Francis tumira. Ayaw niya nung una, gusto niya mapag-isa. Sinusungitan niya ako at pinagtatabuyan pero di ako natinag.
“Ba’t ang kulit mo, sinabi na ngang umalis ka na”
“Di ako nadadala diyan Sir, oh dali na palit ka na ng damit”
“Kaya ko na”
“Oh sige nga” pero nakita kong nahihirapan siya dahil wala nga siyang makita at di niya maigalaw ang lower extremities niya.
“Damn it”
“Sabi na nga kasing ako na eh, ang kulit mo Sir”
“Ikaw ang makulit, napapabayaan mo na ata yang pag-aaral mo”
“Wag kang mag-alala Sir di na ako pumapasok sa UP, nag-release na po sila ng honourable dismissal ko”
“Ha?” tugon niya.
“Opo, nakapasa na po ako sa Wharton Sir. Next month na po ang opening”
“Mabuti yan kid” malungkot niyang tugon.
“Ba’t parang malungkot ka?” tanong ko.
“Iiwan mo ulit ako”
“Si Sir oh, nagdadrama”
Hinawakan niya ang kamay ko at mariing pinisil ito. “Iiwan mo ulit ako?”
Gusto kong umiyak noon dahil nasabi sa akin ni Kuya Derek na maikling panahon nalang namin makakasama si Sir. Siya kasi yung mang-iiwan.
“Sir di po kita iiwan. Andito lang po ako”
“Ang swerte swerte ko sayo alam mo ba yun? Pero palagi parin kitang nasasaktan, Dwight gusto ko sanang bigyan ng chance yung ikaw at ako noon. Handa na akong mahalin ka, pero mukhang di talaga pwede kid. Ayaw ata ng Universe at ng tadhana”
“Ok lang yun Sir, mahal naman parin kita eh di po magbabago yun. Ok lang po na di masuklian. Ang mabuti po ngayon ay magpagaling po kayo”
Tumango nalang siya.
“Sige Sir, punasan ko na po kayo”
“Ayoko”
“Naku si Sir, ngayon pa nahiya nakita ko na po ang lahat lahat kaya”
“Loko ka, o sige na nga”
Ako nga ang naging caregiver niya, taga palit ng diaper, ng kumot, ng damit, taga painom ng gamot at taga pakain. Gusto kong pinagsisilbihan ko siya, gusto ko nasa tabi niya ako lagi. Pinuntahan ako nina Kuya Derek at Kuya Ronan one time.
“Bro, ayos ka lang ba mukhang tumanda ka na ng pitong taon. You look pale & gross” pahayag ni Kuya Ronan.
“Grabe ka naman kuya, ok lang po ako”
“Cous, nakita mo na? Malaki ba?” pang-asar ni Kuya Derek, kaya ngumiti lang ako.
“Derek, my goodness nakuha mo pa talagang magbiro sa ganitong sitwasyon”
“Kailangan talaga mag-senti tayong lahat edi puro ngarag na tayo nun. Dwight i-try mo nga minsan tignan kung tinitigasan siya, pag OO may chance na hindi lahat ng nasa lower extremities niya ay paralyzed”
“Ganun ba yun Kuya?” tanong ko.
“Oo, imassage mo nga one time it’s also a way to relieve the stress and the pain”
“Derek talaga kahit kailan ang laswa kung ano ano tinuturo sa kapatid ko”
“Ronan, I’m just telling the truth”
Walang araw na di sumisigaw si Sir Franco dahil sa sakit, walang araw na di siya sumusuka o di nagigising tuwing alas tres dahil dun nawawala yung epekto ng gamot niya. Nilalamig siya kaya kinukumutan ko at niyayakap narin.
Minsan ay dinalhan ko siya ng blue roses kahit di niya makita ay inabot ko parin ito sa kanya.
“Bango ng mga ito ah, ano to?”
“Blue roses po”
Ngumiti siya. “Paborito ito ni Francis, kaya gusto ko narin. Salamat”
“Alam niyo po ba kung bakit niya favourite yung Blue Rose?”
“Kasi rare siya, hindi siya natural. It’s special. Why did you gave me this?”
“Sir, blue rose embody the desire for the unattainable. I can’t have you but I can’t stop thinking of you or even stop loving you. Buwan ka Sir at ako’y maliit na bituin, ang tanga ng bituin at nagmahal ng buwan. You’re a lion Sir & I’m a stupid deer. I haven’t seen any predator kiss a prey.”
“Kid” mahinang tugon ni Sir.
“Sir malago na po yang balbas niyo gusto niyo po ishave natin para mas gwapo kayo?” pag-iiba ko ng usapan.
“Hayaan mo na, di ko naman na din makikita.”
“Asus si Sir nagdrama nanaman dapat positive tayo palagi, ano ishave natin?”
Tumango nalang siya kaya kinuha ko ang razor at nagshave.
“Oh ayan gwapo ka na ulit, ba’t ang gwapo mo Sir?”
“Wag ka nga baka maniwala ako”
“Totoo ang gwapo mo kaya, kaya nga mahal kita eh”
“Yan ka nanaman, kid ayokong paasahin ka. Pero salamat sa pagtya-tiyagang alagaan ako ha. Tatanawin kong malaking utang na loob to. Sana instant nalang yung pagkamatay ko para di ko na nararamdaman to at para di mo narin nararanasan tong ganito”
”Sir ayos lang po ako, pagaling nalang po kayo”
“Wala na akong igagaling pa Dwight, ganito na ako hanggang sa malagutan ako ng hininga”
Niyakap ko nalang siya.
“Kid pwede ba kita ulit halikan?” tanong niya.
Di muna ako nagsalita pero lumapit nalang ako sa mukha niya. Muli nanamang naglapat ang aming mga labi at parang bawat pagdampi nito ay nag-aalab na damdamin. Nakuha pang ilagay ni Sir ang kamay niya sa likod ng ulo ko para mas lalo niya akong mahalikan habang abala sa pag-galugad ang dila niya sa loob ng bibig ko. Di man siya makakita ay ramdam ko yung pagmamahal niya sa akin.
“Kid may nabuhay ka atang di inaasahan” pagpuputol ni Sir Franco sa halikan namin.
Nakita ko ngang tinigasan siya at unang beses yun, kahit pinupunasan ko yun araw araw ay never tumigas.
“Anong gagawin natin Sir?”
“Pwede bang magrequest?”
“Ano yun?”
“Pakalmahin mo nga, galit na galit eh. Ngayon ko nalang ulit nadama na lalake ako”
Nagulat ako sa inasta niya.
“Seryoso ka ba?”
“Oo”
Nginitian ko nalang siya saka ko ibinaba ang pajama niya. Ang laki ng kargada ni Sir, at ayun nga naglalaway na ito.
“Sir 1st time ko po ito”
“Ayos lang kid, wag mo lang ngingipinin” sabay ngisi niya, kahit na ganun ang kondisyon niya ay pilyo parin.
Sinimulan ko ngang ikalat ang precum niya at dahan dahang pinaglaruan ang loose skin sa ulo ng burat ni Sir. “Ooooh shit, that feels good, now I’m alive”
Mas lalong lumaki ang ulo ng alaga niya at panay na ang ungol ni Sir. Hinubad ko narin ang damit ni Sir at pinaglaruan ang kanyang mga utong, puro ungol na siya noon. Di man makagalaw pero sa boses palang niya ay halatang nasasarapan ito.
“Kid isubo mo na ako please”
“Ha?”
“Sige na”
Ginawa ko nga, nabibilaukan ako nung una pero nakayanan kong mag-adjust. Taas baba ako, sipsip dito at sipsip doon ina-apply ang mga natutunan ko sa mga porn vids na napanood ko. Nilaro din ng dila ko ang mga yagballs ni Sir.
“Kid, mukhang malapit na ako” kaya tumigil ako.
“Ba’t ka tumigil wag mo kong bibitinin sasakit lalo ang nararamdaman ko”
“Nabibigla ako sa mga nangyayari baka makakasama sayo”
“I don’t care anymore, pwede ba kitang pasukin nalang?”
“Hala siya, pano kaya yun? Malibog ka parin noh Sir?”
“Eh ikaw kasi eh, ano payag ka?”
“Di ko alam”
“Virgin ka pa?”
“Oo naman”
“Ako nalang bahala sayo?”
“Paano nga eh di ka nga makagalaw?”
“Edi bahala ka na, basta mag-enjoy tayong dalawa. Sige na, ngayon lang to. May condoms at lubricant diyan sa drawer ata”
Kinuha ko ang mga iyon isinuot ko sa kanya ang rubber at nagpahid ng lube. Naghubad nalang ako at dahan dahan nga akong umibabaw sa kanya at itinutok ang sandata niya sa butas ko saka ako dahan dahang bumaba dito. Ang sakit sa pakiramdam, para akong binibiyak na matatae na ewan.
“Ayos ka lang? Sikip, ang init pa”
“Ok lang ako sir” kahit lumuluha na ako noon sa sakit, tiniis ko nalang ginusto ko naman eh.
Nag-umpisa na akong magtaas baba, dahan dahan nung una. “Bilisan mo kid”
“Sir masasaktan ka”
“Dali, the pain is pleasurable. Aaaaah, tang ina”
Bumilis nga ako sa pangangabayo kay Sir, puro ungol nalang kaming dalawa. Ang sakit ay napalitan ng sarap, kakaibang sarap.
“Kid, malapit na ako”
“Ako din Sir sabay tayo”
At nilabasan nga siya sa loob ko kahit naka rubbers ay ramdam ko yung init, andami nun. Hinalikan ko siya matapos naming magpalabas habang tigas parin siya at nakapasok pa ang sandata niya sa butas ko. Nilinisan ko siya saka dinamitan. Naglinis na din ako pagkatapos.
“That was good Dwight”
“Ewan ko sayo, masakit ang tumbong ko ang libog mo kasi”
Tinawanan niya nalang ako.
Kinabukasan ay tinulungan ko siyang ayusin yung mga gamit niya. Yung mga damit niya, mga libro at iba pa ay pinalagay na niya sa mga storage box. Lahat ng kalat doon ay nilinis ko na dahil yun yung utos niya. Pina-encode din niya yung mga sinulat niyang katha para ipost sa blog niya. Dun ko na din nabasa yung tula niyang Pahimakas ni Lazarus.
“Ano to?” tanong ko.
“Para sayo?”
“Para sa akin? Bakit?”
“Eh mahal kita kaya naka-gawa ako ng ganyan”
“Weh”
“May ibibigay pala ako sayo” sabay abot ng isang maliit na navy blue box”
“Para saan naman to?” tanong ko.
“Buksan mo kasi” binuksan ko nga at nakita ko doon ang dalawang singsing. “Sayo na yan Dwight, you deserve it”
“Salamat” saka ko siya hinalikan sa noo at niyakap.
Matapos namin magawa lahat ng dapat gawin ay nakatulog nga kaming dalawa, ako nakayakap sa kanya. Naramdaman ko din ang paghalik niya sa aking noo nung madaling araw at yung pagsabi niyang “things will get better”. Yun na pala yung huli, yun na pala yung pamama-alam niya.
Pag-gising ko kinaumagahan ay di na siya humihinga.
“Sir gising po tanghali na, gising po”
Pero walang response, he’s too cold, he’s not breathing.
“Sir please wag naman oh, not today please, not today”
Wala na, walang wala na. I hugged him kahit malamig na siya. Masaya narin ako dahil di na siya makakadama ng pain. Tinawagan ko sina Kuya Derek at Kuya Ronan informing them na Sir Franco is gone. After 21 days of battling with pain, ngayon masaya na siya. Wala na siyang maramdamang kahit anong sakit.
Di ko matanggap nung una, sa buong buhay ko yun yung unang pagkakataon na nagpakalasing ako matapos ang burol ni Sir. Halos araw araw kaming mag-inuman nina Pat minsan kasama sina Kuya Derek at Kuya Ronan, minsan naman si Dad. Kasama ko lagi si Pat sa paginom, kasama ko siya sa aking pinagdadaanan, she comforted me, she became a shoulder to cry on. Habang tumatagal nga na palagi kong kasama si Pat ay unti unti ding nabubuo yung feelings ko sa kanya. Na noon pa man din ay andun na, natabunan lang talaga ng mas malaking pagmamahal na inalay ko kay Sir Franco.
“Ganun talaga bes, yun yung dikta ng Universe. Eh naenjoy mo naman ba yung sex niyo?” tanong ni Pat.
“Yun pa talaga natanong mo no, masakit siya pero masaya. Pero bakit ganun, bakit ang unfair?”
“Hay naku Dwight, bata ka pa marami pang darating na iba diyan. Imulat mo lang ang mga mata mo, andiyan lang sila sa paligid. Oh sige pa tagay pa Cheers man!”
Nagkatitigan kami matapos kami makaubos ng pitong bote ng RH.
“Can you fix me then?” tanong ko, tinitigan niya lang ako pero ako di na ako nakapagpigil at hinalikan ko nalang siya. Gulat siya nung una pero bumigay narin. At yun nga, may nangyari sa amin. Pag-gising ko kinabukasan ay di na ako nagulat na magkatabi kami ni Pat na hubot hubad. Akala niya siguro noon mabibigla ako at magwo-walk out. Instead niyakap ko siya at hinalikan sa leeg.
“Dwight?”
“We could be like this forever”
Nakita ko ang ngiti niya.
“Kakayanin mo ba ang long distance relationship?”
Nanlaki ang mata niya dahil di pa niya alam na pasado na ako sa Wharton. “Wait, pumasa ka? Shet, anong sabi? Dwight eto na to, Philadelphia na this” tugon niya.
“Pagbalik ko ay mage-enroll nalang ako, tapos yun na”
Bigla siyang yumakap sa akin. “I’m so happy for you, oo Dwight kakayanin ko kahit ano”
“Pat yung boobs mo”
“Ay sorry, oh ikaw din naman ah, yang patalim mo buhay na buhay nanaman”
“Eh malamig tapos kagigising lang natin. Natural lang kaya sa amin to – breakfast?” saka ako kumindat.
“Utot mo, wag mo nga akong ginaganyan Mr. Go, lalo akong napo-fall”
“I’ll catch you my Pikachu. Alam mo bang parang Pokemon Go yung buhay ko recently, GPS not found, walang direksyon, tapos bigla kang nag-appear para i-comfort ako. Bakit pa kita papakawalan, mawalan man ako ng pokeballs, insence or lure module, makuha lang kita sapat na”
“Naks naman, eh ako kaya ang POKE-stop mo. Sige Dwight paikot ikutin mo para lumabas yung eggs at pokeballs ko”
“Ang sama sa pandinig Pat, pero seryoso ako”
“Totoo? Ginugood time mo ako eh. Alam mo bang kina-career ko ang paggi-gym para lang pumayat at ma-achieve ang body na to baka sakaling alam mo na. Enebeyen nekekeheye eh”
“Ngayon ka pa nahiya na may nangyari sa atin at sa akin mo isinuko ang Bataan?”
“Baka kasi tulad ka rin ng iba, baka sabihin mong ok lang na di tayo magkatuluyan ang mahalaga tayo’y nagkatikiman”
“Sira”
Pinagmasdan ko siya mula ulo hanggang paa. Pansin ko ngang sumexy na siya at malaki na ang ipinayat.
“Pat, paano kong mabuntis kita?”
“I’m at the right age, I’m ready for anything. Wala akong pinagsisisihan ginusto ko to”
Tinitigan ko siya sa kanyang mga mata at nakita ko dun na wala talaga siyang pag-aalinlangan.
“Dwight if this is a sin, this is the sweetest sin I’ve committed. Do it now fail now than regret not doing anything. Mahal na mahal kita Dwight, kaya nga ako nagpursigeng baguhin ang sarili ko baka sakaling mas mapansin mo ako”
“Kahit mataba ka mamahalin kita. It’s not the body I’m looking at, it’s your thoughts, your attitude & disposition. Handa ka na bang maging Mrs. Patricia Go?”
Nabigla siya sa sinabi ko. “Ang bilis naman ata baka nake-carried away ka lang sa lost mo. Dwight ayoko rin maging panakip butas ha”
“I’m serious about it, noon pa man talaga ay gusto na kita kaya lang naunahan ka ni Sir Franco. Maantay mo ba ako? Ready ka na bang maging misis ko?
“May reservations man ako, pero why not. I’m willing to take the risk and try this complicated setup”
I just smiled, niyakap naman niya ako ulit na nauwi sa masarap na breakfast. Bigla niya akong pinahiga at isinubo ang aking sandata.
“Shit, Pat ang init ng bibig mo. Grabe ka”
She just gave me her seductive looks as she willingly played my tool in her mouth. And after it she kissed me passionately as I slid my tool inside her wet & tight cave.
Bago ang flight ko pabalik ng America ay bumisita muna ako sa puntod nina Francis at Franco. Nag-alay ng Blue Roses, Burger McDo, Fries, Float at Apple Pie. Nagtirik ng kandila at nagdasal ng taimtim.
“Francis, Franco alam kong masaya na kayo jan. Masaya din ako na magkasama na ulit kayo. Ngayon na pala ang Flight ko pa-America, sana gabayan niyo ako. Salamat pala sa Ring na ibinigay niyo sa akin. I already proposed to Patricia and in two years time ikakasal na din kami. Salamat Francis na pinagtagpo-tagpo mo kaming lahat. I found my family because of what happened to all of us. Masasabi ko ring buo na ako lalo pag nakita ko nang lumabas ang mga Baby Dwights ko. Till we meet again, Ganymede and Jupiter”
Nagpahid ako ng luha at nilisan ang Loyola saka dumiretso sa Airport.
“Hon ingat ka dun ah, wag kang manlalake” banta ni Pat.
“Of course mag-aaral lang ako”
“Mami-miss kita Son” tugon ni Mommy, yumakap din at humalik sina Chuchay at Nanay Olive.
“Bro, I’ll visit you there pag medyo Ok na yung company busy pa eh. Buti na nga lang kamo at andito ang Sister-in-law slash bestfriend kong andaming magagandang ideas”
“Alagaan mo yan ah, wag mong papagurin” habilin ko.
“Sus ang cheesy naman” komento ni Chuchay.
“Ikaw talaga, chat tayo ha alam mo naman na sigurong gamitin yung laptop mo. At Chuchay wag mo muna sasagutin si Buknoy bata pa kayo. Or mas gusto mo na si Poypoy, Patricia oh”
“Yuck kuya. Eh magiging brother ko na kaya si Poypoy” saka siya nagbelat.
“Oh ano kayo ngayon Ronan at Irina edi mag bi-bussiness course na tong bunso ko. May taga pag-mana na ako at possible pa akong magka-apo sa kanya. Oh ako ngayon ang nagwagi” pahayag ni Dad.
“Fine Jose, eh tinakot mo ata kasi eh”
Inakbayan ako ni Dad. “Hindi noh, nagustuhan niya kaya yung mga ginagawa niya sa Distillery, marami siyang tanong sa mga bagay bagay, gusto niyang matuto at magaling siyang makihalubilo sa kahit sino. Maski mga trabahador ay sinasamahan niyang mag-lunch. This is my boy gwapo na, may pa-Wharton pa” saka niya tinitigan si Kuya.
“I’m not jealous Dad, kahit anong gawin mo. Besides I’m already richer than you” tugon ni Kuya Ronan.
“You think?” tanong ni Dad.
Pinakita lang ni Kuya Ronan ang copy ng Times Magazine. “Wala ka ata dito Dad”
Tumawa nalang kaming lahat.
“Ronan sabi mo bibisitahin mo si Dwight sa Philadelphia in the coming months. Balita ko nasa Philadelphia daw ata si Travis. Hindi kaya….” di na naituloy ni Kuya Derek yung sasabihin niya.
“Nope, drop that idea Derek wala sa Philadelphia si Travis nasa probinsya yun. Wag mo nga akong dinadamay sa mga kalokohan mo, dun ka nalang kaya sa fiancé mong Doctor” tumingin kaming lahat kay Kuya Derek.
“Kayo na po pala ni Doc Martin?” tanong ko, tumango lang si Kuya Derek at nag-smile.
“Actually Hon, silang dalawa yung next na ipi-feature sa Magazine. Inaayos na ng Correspondent natin sa Singapore na si Ate Esang ang concept para dito” paliwanag ni Pat.
“Wow”
“And nagbabalak silang magmove-in na sa New York dahil nakatanggap sila ng offer dun. At posibleng ikasal rin sila dun. Klaruhin ko lang ha, hindi lang jowa ni Derek si Martin. Magiging asawa na niya ito” dagdag ni Kuya Ronan.
“How dare you?” sagot ni Kuya Derek, nagfuck you sign lang si Kuya.
“Mga makasalanan” tugon ni Kuya Ronan.
“At yung sa inyo ni RV di kasalanan?” pambabara ni Kuya Derek.
“Si RV? Excuse me it was just a game, no strings attached saka di na kami nagkikita nun no”
“Sinungaling! Mamatay?”
Nakitawa nalang kami sa kanila. Kahit kailan talaga ay ganun kung mag banggaan yung dalawang yun.
“Sa pasko anak, dadalaw kaming lahat sayo dun. I promise you at nga pala, ikakasal ulit kami ng Mommy niyo” naghiyawan nalang kaming lahat.
Nagpaalam na nga ako sa kanila at pumasok na ng pre-departure area.
X O X O X O
(Ronan’s POV)
“Sir andito na po yung aplikanteng for final interview niyo” tugon ni Arci.
“Kay Mam Pat mo nalang ipakilatis may tinatapos pa ako”
“Sir, wala po si Mam Patricia. May pasok po siya sa school pag Tuesday”
“Ay oo nga pala no, ok Arci send her in”
“Sir lalake po”
“Edi him, kaloka”
Pumasok na nga ang lalake, through my peripheral vision ay nakita ko siyang umupo sa harap ko. “Good Morning Sir”
Abala ako sa pagtipa sa McBook ko hindi pwedeng di ko muna maisulat yung thought na naiisip ko baka mawala pa mahirap na. “Tapusin ko lang to ah”
“Sige po”
Pansin kong parang nakatitig siya sa akin. Tinapos ko na nga ang pagtipa at nag-angat ng tingin. Napamura ako sa nakita ko, ay takte gwapo.
Gwapo siya, he got this Adam Levine like angst. Brush up hair, na naka-shave yung sides. May tattoo siya sa right arm napansin ko dahil medyo manipis yung suot niyang pink na polo, 5’10 siguro ang height niya, athletic body at may dimples siya. Grabe yung katawan niya maglalaway ka talaga, malayo palang siya wasak na yung panty liner mo sa sobrang basa. Hanggang sa natauhan ako.
“Anong ginagawa mo dito?”
“Mag-aapply syempre” sarkastiko niyang tugon.
“Bakit dito?”
“Eh san ba dapat”
“Tang ina mo Red, kilala kita. Nantitrip ka ba?”
“Di ah, sabi mo sa akin sa Valk noon pag kailangan ko ng trabaho puntahan lang kita. Nakalimutan mo na ba? Ang bilis mo naman makalimot matapos yung….”
“Hep hep hep, hanggang diyan nalang yan”
“Matapos yung nangyari sa atin, di mo ba na-enjoy? Ako I enjoyed every bit of it”
“Gago, bakit ka nga nandito?”
“Nag-aapply nga ako, nabalitaan kong may opening kayo sa Graphic Artist position”
“So?”
“Tang ina Ronan, qualified ako”
“Close tayo? Ronan lang talaga?”
“Sorry – SIR!”
“Jared Oliver Dimalanta, what makes you think qualified ka?”
“Magaling ako sa lahat” saka siya kumindat. “At alam mo yan”
“You’re a Fine Arts undergrad pero nakapagtrabaho ka na abroad. Not bad, may experience ka na eh that’s an edge. But why should I hire you?”
“I am the perfect package for the opening Sir”
“Perfect package?”
“Yeah, 7.5 inches?”
Inirapan ko lang siya, siya naman tumawa lang. “4 inches lang ata na-feel ko”
“Ahy hala siya, eh sarap na sarap ka nga eh. Sigaw ka pa ng sigaw noong binilisan ko- those sexy moans & trash talks makes me hard”
“Another reason on why should I hire you?”
“Dedicated po ako at responsible and I have a lot of ideas to share. At gwapo po, pwede na ba yun?” I bitted my lip & smirked.
“Woah. That’s all Mr. Dimalanta, do you have questions?”
“When will I start?” tanong niya.
“Not today, come back here Monday ok?”
“Tanggap na ako?”
“Ay hindi, malaki nga yang ano mo ang slow mo naman. Oh ano, anything else Mr. Dimalanta?”
“Ah sir may tanong pa ako”
“Ano yun?”
“Ba’t di ka sumasagot sa mga texts at tawag ko. Hoy di one night stand lang yung nangyari sa atin ha”
Tinaasan ko siya ng kilay. “Ano ba sayo yun?”
“Love making yun. Ronan high school palang alam kong may gusto ka na sa akin. Eh maarte ka kasi eh kung dito ka lang nag-aral edi sana mag-jowa na tayo”
“Galit ka?”
“Hindi”
“Kaya ka iniiwan eh”
“Ronan”
“Ano?”
“Pwede bang mag-apply din na boyfriend mo?”
“Mataas ang standards ko?”
“Di ba pumasa yung ano ko?”
“Yung ano?”
“Basta, yun na yun. Yung inupuan mo at sinubo mo”
“Pakyu ka”
“Ano yun? I’ll fuck you? Ulit? Namimihasa ka ah, sabi na nga ba at hahanap-hanapin mo.
“Ulol hindi ganun, umalis ka na nga”
“Ano nga, payag ka na? Ituloy natin yung naudlot na High School love story natin”
“You wish. High School love story, walang ganun”
“Weh, eh ramdam ko naman na gusto mo eh. Ang bilis kaya ng tibok ng puso mo ng magkita tayong muli dun sa Valkyrie”
“Lah, lakas tama ka rin ano?”
“Totoo yun, ramdam ko. Ganun din yung naramdaman ko no”
“Talaga?”
Bigla siyang lumapit saka ako siniil ng halik. Bumulong siya sa tenga ko “Office sex?” tugon niya gamit ang sexy niyang boses. Bago pa ako makasagot ay sakto namang bumukas yung pinto.
“What’s the meaning of this?” sigaw niya.
“RV?” tugon ko. “Anong ginagawa mo dito?”
“Sino siya?” tanong ni RV.
“Ikaw sino ka ba?” tugon ni Red.
Nakita ko kung gaano sila magtinginan, kung paano nila kagusto suntukin ang isat-isa.
“Kayong dalawa – get out of my sight” bulyaw ko.
“Ayoko” sabay nilang tugon.
“Oh edi kayo na umupo dito sa opisina ko” sabay walk out ko.
“Ronan wait” sigaw ni RV.
“Mahal ko san ka pupunta?” sigaw naman ni Red. Nakarating ako sa Elevator at bago pa magsara yun ay nakapasok na sila RV at Red. Nagtutulakan sila, walang gustong magpa-awat. Tinawanan ko nalang sila, ang haba ng hair ko lang. Time ko narin siguro to stop chasing someone & let them chase me this time.
Lilinawin ko lang pala, di talaga namin pinsan sina RV & JV. Oo parehas kami ng surname but we’re not blood related, business partners lang ang mga angkan namin noon. Clinaim nalang nilang magkamag-anak kami.
X O X O X O
>To happy endings<
“Kanina ka pa diyan?” tanong ng isang pamilyar na boses.
Nilingon ko siya bago sumagot.
“Hindi kadarating ko lang”
Lumapit siya sa akin saka yumakap. Nung kinalauna’y humiga na siya sa lap ko habang nasa may dalampasigan kami at naririnig ang mga hampas ng alon sa buhanginan.
“Ang saya talaga pagmasdan ng sunset no. Ang saya pagmasdan kung paano gumagapang ang dilim sa kalangitan. Bakit merong darkness noh, bakit nagaganap ito sa buhay ng tao?”
“Theres no such thing as darkness, it’s only the absence of light there is”
“Ganun din yun”
“Travis, you can’t appreciate the beauty of the stars if there is no dark sky.”
“Can you sing me a song?” request ko, tumango naman siya. He really has a beautiful voice kahit nakahiga ay di siya nahihirapang kumanta.
“God gave us the reason youth is wasted on the young. It’s hunting season and this lamb is on the run. Searching for meaning. But we are lost stars trying to light up the dark. I thought I saw you out there crying. I thought I heard you call my name. I thought I heard you out there crying. But we are lost stars trying to light up the dark” ang lamig ng boses niya, parang nawawala yung sakit – tinatangay ako sa ibang lupalop. Di ko mapigilang di maluha.
“Why are you crying?” tanong niya.
“Wala, tears of joy”
Ngumiti nalang siya.
“Tara na, nakaready na yung dinner natin. By the way happy monthsary. I love you Shaun Travis Diaz” tugon niya.
I hugged him tight. “Thank you for everything Timothy, thank you sa pagpapa-alala mo sa akin na there’s still life after HIV”
“Sino pa bang magtutulungan kung di tayo tayo din lang. I will be here for you Travis, hanggang sa pareho na tayong manghina at pareho na tayong may mga puting buhok. Manipis ang chance ng mga katulad nating Poz na mabuhay ng matagal but let’s make the most of it ok?”
Tumango nalang ako.
“Palaui Island pala tayo bukas, iready mo na yung pinaka sexy’ng swimming trunks mo”
“Maghubad nalang kaya ako, baka mas sexy pa ako pag ganun”
“Why not” saka kami nagtawanan at naghalikan sa ilalim ng bilog na buwan.
For once in my life I am a stupid lamb trespassing a territory of mighty wolves. For once in my life I felt I was a Vulture up high ready to devour the prey. I thought the world is not round. I thought I’ll stay at the top. Now gravity defied me, I’m a fallen star. Bakit ang sarap ma-inlove, bakit natatangay tayo sa agos ng pag-ibig? Are we masochist enough to still enter in a relationship in which we know the ending already? In which we know that loving is a package containing time, understanding, conflicts, sacrifices and pain. It’s easy to look sharp when you haven’t done any work. Look at a pencil, compare the newly sharpened to the one which is overly used. Mabuti na yung pudpod ka marami ka namang ginawa kesa sa matalim ka nga ang tanong may ginawa ka ba? Sinasabi mong importante siya pero wala kang ginawa para manatili siya. Wala kang ginawa kundi ang paulit ulit na saktan siya, na akala mo ay wala talagang karma. But look at me now, who am I? That’s love, you accept, you giggle, you fall, you enjoy, you cry, you let go, you move on. So what do we do now? Focus on the powerful euphoric magical synchronistic beautiful parts of life and the Universe will keep giving them to you.
To my one & only you na hindi pa dumarating…. OO ikaw… I’m still waiting…. Still…. Always…. I dedicate this story to you. I love you but NOT TODAY!
Love
Prince Zaire
>The End<
X O X O X O
Epilogue:
Ang Sulatroniko ni Ebe: Mga Paalpabetong hugot mula sa talulot ng malayang dalubhasaan.
Dagibalniing liboy ng puso kong upos at walang pantablay. Hugot ng mga anluwage ng malikhaing pagsulat. Mula sa Pluma ni Patricia Quinto.
Anino – hindi ako ito na susunod sa kung ano ang gagawin mo, sa kung saan ang punta mo, o kung ano man ang gusto mo. Kaya nung minsan nauntog ako, namulat ako sa katotohanan na kaya ko rin palang bumuo ng sariling anino hindi yung para akong aso na sunod-sunuran sayo.
Bala – naliligaw, tinatanim, nakakapanakit. Katulad ka ng bala, di mo alam kung saan o kelan tatama. Basta sugat na dulot mo’y may peklat na malala.
Crayola – totoo ngang binigyang kulay mo ang mundo ko. Ngunit bakit nung uminit ang sitwasyon nalusaw ka rin kasama ng mga pangako mong makapukaw damdamin. Ang sarap mong hubaran at tasahan.
Diskette – pinaglipasan ng panahon, parte nalang ng kahapon. Bato balani lang ang katapat, ala-ala moy warat.
Elisi – ganun lang, ikot ikot lang bes, ikot ikot lang. Isa kang dakilang elisi na umikot ikot lang sa palad niya. At natuwa ka pa nung una, pero nung natauhan kang hilo ka na. O ano, masakit diba?
Frappe – oo masarap, oo classy. Pero kung paulit ulit na? Di ka kaya magsawa? Dapat alam mo rin kung kelan tama na at sobra.
Gulong – Nang mabutas ka, ako ang pinantakip mo. Hanep ka rin no? Bwisit ka tire blackin ko mukha mong damuho ka.
Hopia – Oo, ako to. Yung akala mo ikaw ang prinsesa niya, akala mo lang pala dahil prinsipe din ang hanap niya at gusto niya ring maging prinsesa.
Incognito – sana may ganito, para di ko na mabalikan pa yung history natin na nabuo
Jeep – dun kita unang nakita, yung hiniling ko na sana yung biyaheng mula Buendia ay umabot na sa Trinoma. Hiniling ko na sana bumagal ang takbo para mas makasama pa kita. Pero bigla kang pumara at bumaba. Ganun ka kabilis, gaya ng pagpara mo sa relasyon nating ako lang ata ang nagmaneho at pumasada. Sa pagsakay ka lang magaling, kung kelan sasabihin mong malapit na, sasagot naman akong bilisan mo pa.
Kandila – yung mga katulad mo, worth preserving. Ihipan kaya kita ng mamatay ka na. Gaya ng pagpatay mo sa puso kong nananahimik nung una.
Lubid – bigti ka na bes, wag ka nang kumapit pa.
MRT – wag ka nang sumiksik, di ka na kasya. Awat na ok?
Naptalene Balls – kahit ano pa ang gawin mo, may peste paring eeksena sa relasyon niyo. Wala ka nang magagawa pa sa mga taong pinaglihi sa higad.
Orgasm - *wink. Oh diba bitin?
Panty liner – bakit ka ba ganyan? Lumalapit ka palang wala na, lasog lasog na ang aking katawan.
Quit – dun ka magaling. Yung aayaw ka nalang bigla dahil may nahanap ka nang iba na magiging biktima nanaman ng mga salita mong puro bola.
Relo – meron ka nun, pero bakit ni isang segundo sa oras mo di mo maibigay sa akin ng buo?
Sinturon – buti pa ang pantalon pag nahulog sinasalo mo. Eh ako nung nahulog wala, bali bali ang buto ko basag na basag pa ang puso ko. Di niya ako sinalo, dahil sabi niya bahala daw ako sa buhay ko dahil di kami talo. Pakyu ka!
Telescope – ganun yung mata ko, kahit nasa malayo ka iba na ang kabog ng dibdib ko. Pero ngayon na wala na tayo dinadasal ko na sana malabo nalang ang mata ko, para kahit malapit ka ay di ko makita ang taong ipinalit mo. Minsan nga’y naging akin ka, hanggang sa nahilig ka na sa pagmamasid ng ibang bituin, pati ibang galaxy ay gusto mo nang angkinin. Until one time, space na ang iyong hiling
Universe – gaya mo siya, pinaglalaruan ako. Putang inang tadhana bakit ganito?
Vaseline at Vetsin – mga armas ng mga kaibigan kong bading. Pag kumapit na ang dilim, lalabas na ang balang maitim. Alak para sa balak na pak na pak. (comment comment pag nakarelate, i-hashtag na yan) Vaseline na pampadulas, Vetsin na pampatanggal ulirat.
Wasabi – ganun ka hot yung pagmamahal mo nung una nang lumaon ang bilis ding nawala. Kingina mo ka
X – ang lakas ng epekto no? Marinig mo lang, makita mo lang. Yung feelings mo abot na hanggang Vietnam. Vietnam sayo! Nang tanungin kita kung mahal mo pa ba ako, Malaysia Brunei Thailand ang sagot mo. Vietnam times two!
Y – nagtanong ka pa? Why? My middle finger salutes you gago
Zzzzz – panahon na para magpahinga, yung puso ko kailangan ding matulog no. Hindi siya tumitibok para saktan mo lang at sugatan. Panahon na rin para manahimik muna ako, dahil lahat ng nagsusulat at nagmamahal ay kailangan ng space para mas matuto.
---
Naglalakad ako sa kahabaan ng Session Road habang nakasalpak ang headset sa aking tenga. Magsisimula nanaman ang Panagbengga at marami nanamang aakyat dito. It’s been years at heto ako at katatapos lang ng aking klase sa SLU. Graduate na ako ng BS Bio at tinutuloy ko na ang pagme-med ko. Habang naglalakad ako ay pansin kong tila may sumusunod sa akin. Di ko nalang pinansin.Lumiko ako sa kanto at ganun din siya, kaya naman tumigil ako at hinarap siya. Tinanggal ko ang aking headset at pati ang hood ng jacket sa ulo ko, kaya naman ang bonnet ko nalang ang natira doon.
“May kailangan ka?” tanong ko.
“Ahmmmm. Hi!” sagot niya.
“Yun lang ang sasabihin mo?” inis kong saad.
“I’m new here, I’m lost can you help me?”
Tinitigan ko siya mula ulo hanggang paa. Matangkad siya siguro mga 5’9, malaki ang katawan alaga sa gym. Mukhang anak mayaman, brush up hair, tisoy, perfectly chiselled jaw, matangos ang ilong, chinito ang mata at may stubbles. Para siyang si Alex Roe ng 5th wave. Tinitigan ko pa siya lalo at nabighani ako sa kanyang mga mata, may kaparehas ang mga matang iyon at di ako nagkakamali. I onced fell in love with those kind of eyes. Nilapitan ko pa siya lalo at mas natitigan ang kagwapuhan niya, he smiled at me at nakita ko yung pantay pantay niyang mga ngipin at yung dimples niyang mapang-akit.
“Saan ka ba dapat pupunta?”
“I was looking for a place, I’m new here. Kagagaling ko lang ng UK” ang brusko ng boses niya at yung accent niya ay made in UK talaga.
“Ba’t ka napunta sa Baguio?”
“Para mag-aral?”
“Why Baguio?”
“Because it’s cold, cozy & perfect”
“Wala ka bang kakilala dito?” umiling lang siya.
“Tssk, mahirap yan”
“That’s why I approached you, alam ko matutulungan mo ako at alam kong mabait ka”
“Paano ka nakakasiguro? Malay mo killer pala ako”
“Ang gwapo mo namang killer”
“Sira”
“Saan ka pala mag-aaral?”
“SLU”
“Kurso mo tol?”
“Medicine, ikaw ba?”
“Hala, parehas tayo. Tang ina baka magka-klase pa tayo ah. Ba’t di ka nalang sa bahay namin mangupahan, may isang room dun na di ginagamit- ano payag ka?”
“Sure”
“Ano nga pala pangalan mo?”
“Argus pre – Yance Argus Santillan”
“Ang cool naman ng pangalan mo parang hinugot sa future- tunog sci fi movie”
“Loko – ikaw anong pangalan mo?”
“Seth Kyrie – Sky nalang”
“Ang taas mo naman baka di kita ma-reach. Mahirap pa naman mag-asam ng langit”
“Gago”
Inabot niya ang kamay niya sa akin at nakipaghandshake. Napansin ko yung tattoo niya sa kanyang right wrist. “VII”, na pahigang sinulat.
“Anong meaning ng tattoo mo?”
“Ah wala to trip trip lang”
“Weh trip trip lang daw, patingin nga ulit” kinuha ko ulit ang kanyang kamay at tinitigan ang kanyang tattoo. “Maganda” saad ko.
“Salamat”
“Ano tong nakasulat? Ang liliit eh, mga numero ba?” tanong ko dahil may nakasulat pang mas maliit na mga numero dun sa ibaba ng VII.
“Yeah, may word din”
“Anong basa?”
“CEREBRO 2060”
Binitawan ko na yung kamay niya saka ko siya tinitigan sa mata, nag-smile naman siya sa akin. Yung mga mata niya talaga nakakadala, kaparehas yun ng mga mata ni – Dwight?
“Tara na?” tugon ko, ngumiti lang siya saka tumango.
X X X X X X X X
Authors Note: My apologies sa mga naguluhan sa story na to. This kind of plot really requires a wider & deeper understanding. It’s my aim by the way, na guluhin ang buhay niyo. Kung di mo na-gets, ask me at ipaintindi ko – kiddin.
I didn’t planned or even imagined to make it this far. Sa totoo lang talaga ay isang Chapter lang dapat ang Not Today na may cliff hanger ending. And then ginawa ko noong lima, pero I decided to make it 10 nalang. Kaya sabi ko nga mas nauna kong sinulat yung ending kesa sa Part 4-9, oh diba kaloka lang. Ako kasi yung tipo ng “kunyaring writer” na mabilis mabore sa long narration na paulit-ulit yung atake at ganap. Kaya as much as possible I only focus to the most interesting sides of the coin. Game of Thrones lang dapat ang peg, 10 episodes per season. Kaya sa inyo masugid kong readers from the day (July 24, 2016) na na-post ito dito until today na na-post na ang finale, maraming maraming salamat. Lalo na po sa mga nakaka-appreciate sa story at nakuha pang mag leave ng comment. Kahit konti lang kayo, I really appreciate how you motivated this “kunyaring writer” inside of me. Sa mga readers naman na di nagustuhan ang story at pinili nalang na i-skip ito – my apologies, don’t worry the race already came to its end.
This is a story of second chances & forever, of pain & love, of life & death and of sickness & health. Sana may napulot kayong aral at sana ay nagising kahit konti ang mga natutulog niyong damdamin. Sana ay kahit papaano ay naglaro ang ating mga imahinasyon. As I always say, I am writing to express what’s in my mind and in my heart. I’m not writing to impress and please everybody and beg them to like my stories. Alam kong hindi niyo gusto ang ganitong mga ending o yung ganitong mga topic na plain ka-wirduhan lang, patapon at baduy na title & narration, predictable at walang libog (according to some commentators & grammar nazi’s) kaya pasensya na ha, pasenya. My stories demand this kind of endings and plots. Ganun kasi talaga ang dikta ng utak ko, and it’s part of my writing style (naks, meh ganown siya oh). This is only a work of fiction. Produkto ng malikot na imahinasyon, ngunit sa bawat linyang malupit ay hinugot sa karanasang hanep kung humagupit. Sana natapalan ko lahat ng loop holes na bumabagabag sa curiosity niyo. Sana nabigyan ko ng justice ang story at sana nabigyan ko ng closure ang lahat ng characters na na-input ko.
Let’s all love all kinds of love. And love when we are ready and not when we are lonely. Lang Leav wrote in her book The Universe of Us “The longest goodbye is always the hardest. Love for the sake of love is the most painful of all protractions”.
Thank you po sa lahat ng nagmamahal kay Prince Zaire kung meron man at sa mga nagmahal sa characters at stories niya. If you want to know me better or you want to tell me a story either I’m one e-mail away sa gmail (just visit my disqus account andun email ko or follow me instead – lang hiya noh, nagdemand). Sabihan niyo nalang ako kung kaninong story ang itutuloy ko. A new Chapter for One in a Million Chances? Little Mix’s Tape Book 2? Or kung anong type ng lovestory ang gusto niyong mabasa dito. Just hit me with your best shot fellas. But I hope I can write another story the soonest na magugustuhan niyo. At kung hindi man meron naman magagaling dito na sila nalang ang aabangan natin. Me myself also decided na maging team abangers nalang rin for the coming days & months. And hopefuly I can slay here gaya ng mga magagaling na authors na hinahangaan niyo, sinusubaybayan at may mga fans club. KM will not be KM kung walang mga readers tulad niyo at syempre kung walang mga writers na nagse-share ng stories nila. It will not be KM either kung wala kang mababasang stories from Chaster Russel, James Silver, Dreamcatcher, Maldita, Terrence & of course the one & only Kier Andrei – sila yung mga writer na may maturity sa material nila kaya nakuha nila ang atensyon ko and I look up to them. Salamat din sa Admin ng KM for the opportunity. But for now this writer needs hibernation. Muchos Gratias! Ciao! Bye for now KM-Nation! Mami-miss ko kayo KM-holics *sigh.
Signing off……
“It's gotta get easier, oh easier somehow
Cause I'm falling, I'm falling
Oh easier and easier somehow
Oh I'm calling, I'm calling
And it isn't over unless it is over
I don't wanna wait for that
It's gotta get easier and easier somehow
But not today
Not today”
Not yet……
No comments:
Post a Comment