KupKop (Part 1)

By: Anonymous

Isang araw, sa isang barangay, ay mayroong isang binatang napagbintangan na gumawa ng isang krimen na hindi nya naman ginawa. Mabilis siyang nagtago habang patuloy parin ang paghahanap sa kanya ng mga pulis.

Si Mang Ben, isang “may kayang” bading, na kilala sa kanilang lugar ay nabalitaan din ang nangyari.

Naaalala nya pa noon nung wala pang masyadong gulo, ay palagi niyang napapanood ang binata na naglalaro ng basketball malapit sa Brgy. Hall nila. Pagkatapos manood ng kanyang paboritong teledrama ay sakto namang awas na ng binata kaya naman lagi niya itong naaabutan at natatanaw sa kanyang mga bintana.

Nakasanayan na ni Mang Ben itong gawin tuwing hapon, lalo na’t mag-isa lang naman siya sa kanyang buhay.
Bagamat bading ay hindi ito ipinapahalata ni Mang Ben sa mga taong kanyang nakakasalamuha kaya naman walang nakakaalam ng kanyang lihim.

Habang patuloy naman ang paghahanap ng mga pulis sa binata ay natagpuan niya ito na nagtatago sa likod ng isang abandonadong apartment malapit sa kanyang bahay…

“Uy iho! Anong ginagawa mo diyan?”

Takot na takot ang binata dahil sa tingin niya ay isusumbong siya ni Mang Ben nang makita siya nito.

“Halika! hindi kita isusumbong, bilis!”

Mabilis naman siyang pinuntahan ng binata at tumakbo sila papunta sa bahay nito. Mabuti na lamang ay walang nakakita sa kanila.

Nang makarating sila sa bahay ay pinaupo muna nya ito at binigyan ng juice at tinapay upang mahimasmasan ito. Sinarado din nya ang mga pintuan at bintana nang sa gayon ay hindi sila makita. Agad namang nagkwento ang binata ukol sa tunay na nangyari.

 Basang basa ito ng pawis at maruming marumi ang damit na suot bunga narin sa matinding pagtatago sa mga bahay-bahay at eskinita. Dahil doon ay binuksan ni Mang Ben ang electric fan upang maginhawaan naman ang makiramdam ng binata at saka ito muling kinausap.

Sa tuwing umiikot ang electric fan ay nalalanghap ni Mang Ben ang amoy ng binata. Hindi niya akalaing mabango pala ang amoy ng pawis nito. Amoy lalaking lalaki.

Bagamat nakararamdam na ng kaunting libog ay pinigilan niya ang kanyang sarili dahil baka mahalata ito ng binata at matakot. Mas inintindi na lamang niya ang buong kwento nito.

“Naniniwala ako sayo. Wag kang mag-alala iho. Sige, magpahinga ka muna dyan ah. Magluluto lang ako ng kakaiinin natin.”

“Maraming salamat po.” at tumungo lang ito ng malungkot.

Habang hinihiwa ni Mang Ben

Nakaupo ako sa likod na bahagi kaharap ang iba pang mga pasahero. Madilim sa loob kaya di ko masyadong maaninag ang mga kasamahan ko sa sasakyan. Binabagtas na namin ang kahabaan ng National Highway. Medyo mahina rin ang usad ng sasakyan dahil nga sa traffic at buhos ng ulan. Napansin ko naman na may tumitingin sa akin. Kanina ko pa naman napapansin ngunit ayaw ko lang mag-assume na ako ang tinitingnan ng may-ari ng mga mata na iyon. Di ko munang mga gulay ay amoy na amoy nya sa loob ng bahay ang pinagpapawisang binata.

Pinipigil ni Mang Ben ang kanyang sarili sa pagawa ng bagay na maaaring ikabahala ng binata. Ibinaling na lamang niya ang atensyon sa kanyang pagluluto.

Maya maya ay muli niyang naisip ang sitwasyon ng binata. Bagamat wala na itong mapupuntahan, ay naisip niyang alukin ito na sa kanya na lamang muna manatili habang nagtatago pa ito, upang nang sa gayon ay hindi ito mahuli. Kahit na nalulungkot at nahihiya ay malugod naman itong tinanggap ng binata.

Kinagabihan, matapos kumain ay hinayaan na ni Mang Ben maligo ang binata. Dahil nga sa wala itong nadalang gamit ay nakiusap ang binata kung maari ba siyang manghiram ng damit. Pumayag naman si Mang Ben.

Sa tuwing nagba-basketball ang binata noon, ang una agad napapansin ni Mang Ben ay ang mga kilikili nito. Nagustuhan ni Mang Ben ang kanyang nakita noon at nang naglaon ay nalibugan narin siya dito.

Kaya naman habang naliligo ang binata ay naghanap ito ng sandong pwede nitong suutin upang makita niya ang kilikili nito ng mas malapitan pag nakahiga na ito.

Nainis si Mang Ben dahil wala siyang makita ni isa sa kabinet, kaya nagmadali na lamang siyang gumupit ng damit kahit na bagong bili pa ito. Mabilis nyang ginupit ang mga sleeves ng damit na kanyang nakuha.

Natapos na siya bago paman lumabas ang binata sa C.R....

Itutuloy...