The Four Evangelists and a Saint (Part 2)

By: Yuan

Chapter 2: Painting Memories

Sa milagrong ginawa namin ni Luke sa van ay nagpapasalamat ako na walang nakapansin o nakapuna man lang. Maaga naming narating ang Baguio City, at eksaktong nagpahain si Mama sa katiwala namin ng breakfast. Pero sa totoo lng eh busog na ako at nakapag-almusal na kami ni Luke sa van pa lang. (hehehe)

After eating breakfast ay napagpasyahan na magpahinga muna dahil na rin sa pagod sa biyahe. 3 ang kwarto ng vacation house namin. Kinuha ng pamilya ng kuya ko ang master's bedroom, si mama naman sa isa at sinabihan kami ni Luke na magsama na lang kami dun sa isang kwarto. Hindi naman tumanggi si Luke dahil alam ko na rin naman na ito ang gusto niya. Ang magkasolo kami sa iisang kwarto, actually.. iyon din ang gusto ko. Pagkapasok na pagkapasok pa lang sa kwarto namin, ni hindi pa namin na ibababa ang mga bag namin ay bigla akong siniil ng halik ni Luke. "Alam mo bhey? tagal ko pinangarap ito.. Ang masolo kita at magawa natin ang ginagawa ng mga nagmamahalan".. pagpapacute ni Luke. "hay naku bhey! ikaw ha? May pagnanasa ka talaga sakin ha?" pagbibiro ko naman. "kesa naman sa iba ako magnasa bhey?" pagmamatigas niya. "subukan mo lang! Putol ang kaligayahan mo!"sabay muwestra na ginigilitan ko ang umbok sa harap niya. At nagkatawanan kami at sinimulan na naman niya akong halikan sa mga labi ngunit ngayon ay mas marahan at mas punung puno ng senseridad. Naninimula na kaming madarang sa init ng eksenang ginagawa namin ng biglang kumatok ang isang pamangkin ko na babae at nanghihiram ng GameBoy kay Luke. (nung mga panahon noon ay nintendo gameboy coloured ang uso). Hindi na namin na pagpatuloy ang labing labing namin dahil nakatulog kami parehas ni Luke habang nasa kwarto namin ang pamangkin ko na busy sa paglalaro ng gameboy.

Nang magising kami ay magtatanghalian na kaya't agad na pinaligo kami ni mama at kakain daw kami sa labas for lunch. Ganun nga ang ginawa namin at pagkakain ng tanghalian sa isang restaurant sa Camp John Hay ay tinuloy tuloy na namin ang paglalakwatsa. Kinagabihan ay hapong hapo ang aming katawan sa ginawang paglalakwatsa. Kaya agad kaming nakatulog ni Luke. First time naming matulog ng magkasama at magkatabi. Buong gabi akong nakayakap sa kanya at ganun din naman siya sa akin. Kapag naaalimpungatan ako ay ninanakawan ko siya ng halik. Mga sandali ito na napagtatanto ko na mahal ko talaga si Luke. Wala na sigurong mas sasayang tao sa akin noong mga panahong iyon.

Medyo madilim pa kinaumagahan ay ginising ko na si Luke. "Bhey.. Gising na.. Jogging tayo sa Burnham". pagbati ko sa kanya sabay ang isang masuyong halik sa noo niya. Noong una ay ayaw niya sanang sumama pero dahil mapilit ako ay pumayag na rin siya sa gusto ko. Habang kami ay nagjajogging ay may napansin si Luke na taong sa tingin niya ay kakilala niya. Nang maging malapitan na lamang ang distansiya nila sa isat isa ay namukhaan na ni Luke kung sino siya. "Ui! Gilbert! Musta ka na!" naibulalas ni Luke sabay yakap sa taong kakilala niya. "ok lang ako Luke, buti at napadpad ka dito sa Baguio?" tanong ng lalaking tinawag ni Luke na Gilbert. "Ah nagbabakasyon lang, nga pala si Yuan (sabay pagpapakilala sakin) bestfriend ko, kasama ko family niya na pumunta dito. Yuan si Gilbert" ng pormal na kaming napakilala ay iniabot ko ang kamay ko kay Gilbert upang siya ay makamayan. "May bago ka na pa lang bestfriend Luke? Hahaha. Nung high school tayo ay pili lang mga kinakaibigan mo ah!" ani Gilbert patukoy kay Luke. "Noon yun, ngayon hindi na. O bakit nandito ka pala? Eh summer vacation ah?" depensa at interogasyon ni Luke sa kausap. "ah may summer classes ako eh.. Eh ikaw kaya nang iiwan sa ere. Usapan natin SLU tayo kukuha ng nursing? Eh nagpaiwan ka naman sa probinsiya natin?" parang pagtatampo ni Gilbert. "Naku mahabang istorya yan, anu nga pala number mo ngaun?" sabi ni Luke. At nagkapalitan nga ng numero ang dalawang reunited na magkaibigan. Bago umalis si Gilbert ay napagkasunduan namin na gumimik mamayang gabi.

Sa di ko malamang kadahilanan ay sumama ang pakiramdam ko kinahapunan. "Bhey, parang di ko kayang lumabas for a gimik now.. If you want ikaw na lang makipagmeet kay Gilbert para makapag catch up naman kayo sa kwentuhan" pagpupursige ko na umalis si Luke. "Bhey, sure ka ba diyan? Ok lng naman kung ikansel natin at huwag ko ng imeet si Gilbert". paalala no Luke sakin. "No bhey.. I insist na puntahan mo pa rin si Gilbert, ikaw na lang bahala magexplain sa kanya na di ko kinaya na lumabas dahil sumama ang pakiramdam ko". pagpupumilit at paghahabilin ko kay Luke.

Napilit ko rin si Luke na imeet niya si Gilbert. Ngunit bago siya umalis ay isang mahigpit na yakap at malambing na halik ang pinabaon ko sa kanya at sinabihan siya ng "behave". Sagot niya "di mo na ako dapat habilinan ng ganyan.. good boy kaya ako" at sabay kaming nagtawanan sa sinabi niya.

During that night ay nanaginip ako, isang napaka-wierd na panaginip. Ako daw ay namimitas ng mansanas sa isanguno. Madami ang abot kamay na bunga ng mansanas pero ang may isang bunga na pilit kong inaabot. Hindi ko pansin ang ibang mga bunga talagang ung isang bunga lang ang nais kong makuha. Nandiyan na inakyat ko pa ang puno para lng makuha ang nais ko na bunga ng mansanas. Nang makuha ko ang bunga na nais ko ay bigla akong nahulog sa lupa mula sa puno. At may lumapit sa akin pero di ako tinulungan. Sa halip ay kinuha niya pa sa akin ang pinaghirapan kong kunin na mansanas. Umiyak ako sa panaginip atdi ko namalayan na pati sa reality ay umiiyak na din ako. Nagising akong humihikbi at napansin na wala pa si Luke. Alas singko treinta'y siete na wala pa rin si Luke. Sinubukan ko siyang tawagan sa cellphone niya ngunit nakapatay ito. Napagpasiyahan ko na lang na ako ang magluto ng breakfast. Eksakto naman na nagigising na mga tao sa vacation house namin. Lumipas ang buong umaga ay di ko pa rin makontak si Luke. Nagaalala na ako sa kanya ng biglang may magdoorbell dali dali ako na pagbuksan ng pinto ang tao sa pintuan. At di ako nagkamali si Luke nga iyon. Binomba ko na agad siya ng tanung pagdating namin sa kwarto namin. "san ka natulog? Kumain ka na ba? maligo ka muna bhey.." pero ang sabi nya lang.. "pagod ako bhey.. Pahinga lang muna ako" at hinayaan ko lang siya na makatulog. Kinahapunan ay namili kami ng pasalubong. Di ko na ginising si Luke para sumama dahil sa mahimbing ang tulog nito. Nang makauwi sa vacation house ay eksaktong nasa banyo si Luke at naliligo. Sa di ko malamang kadahilanan ay chineck ko ang cellphone niya na nakacharge. May 3 unread messages. Binuksan ko ang una ay galing sakin. Nagpapaalam na mamimili lang kami ni Mama ng mga pasalubong. Ang dalawang mensahe ay galing kay Gilbert. Nanikip ang dibdib ko sa mga nabasa ko sa cellphone ni Luke. Eksaktong papasok siya sa kwarto galing sa c.r. ng makita niya akong hawak hawak ang cellphone niya. Tahimik lang ako. Pero di ko napigilang lumuha ng magsimula siyang magtanong. "anu nabasa mo?" tanong ni Luke. "may dapat ba akong di mabasa?" sarkastiko kung tugon. "sorry.." paghingi niya ng tawad. "you're sorry for what?" pagmamatigas ko at tuluyan ng lumabas ang kinikimkim kong sama ng loob.
"i trusted you Luke.. Pero ano? May nangyari sa inyo ni Gilbert?" anas ko.
"hindi ako bobo Luke! Nabasa ko lahat! Nagkabalikan na kayo? Kayo na ulet?" saad ko habang papalapit ako sa kanya. Niyakap niya ako at pilit na humihingi ng tawad "i'm so sorry.. Di ko sinasadya bhey.. I'm so sorry" humahagulgol na rin si Luke ng mga panahong iyon.
"don't you dare call me bhey! Yan din tawagan nyo di ba? Punyetang bhey na yan!" sa sobrang sakit na nararamdaman ko ay di ko napigilang magmura.
"nabasa ko lahat Luke! Tang ina! Bakit? SHIT! THIS IS CRAP!! ALL THAT YOU ARE IS BULLSHIT LUKE!!!" panggagalaiti ko. Hindi ko na kinaya ang sama ng loob na nararamdaman ko and I found myself walking along Session Road. Para akong bata na nawawala. Ring ng ring ang phone ko at alam kong si Luke ang tumatawag at sa inis ko ay hinagis ko papunta sa sementadong daan ang cellphone ko.. Nahati sa iilang piraso ang cellphone ko at ng marealize ko na sinira ko ito ay lalo lng akong napaluha. Lakad parin ang ginawa ko. Paulit ulit kong naaalala ang text ni Gilbert kay Luke. "Masaya ako at naging akin ka ulet, panghahawakan ko yung sinabi mo na dito ka na sa Baguio magnanursing. Mahal na mahal kita bhey. At sana hindi na tayo magkahiwalay pa." un ang laman ng isang txt. Ang isa naman. "namiss ko ung paggawa natin ng baby. Wala ka pa din pinagbago sa galing mo sa kama bhey.. Iloveyou and i miss you".. Tang ina.. Ang bababoy!

Pero sa kalagayan ko ngayon ay mas lalo akong naawa sa sarili ko.. Napagpasiyahan kong bumalik sa Vacation house namin.. At ibinalita ng Mama ko na umalis na daw si Luke. Nauna ng umuwi sa probinsya namin. Hindi ko na inalam ang iba pang detalye tungkol kay Luke. Hapong hapo ako sa pag iyak kaya agad ako nakatulog. Ginising lang ako ng isang pamangkin ko para sabihing uuwi na kami pabalik sa probinsiya.

Abangan ang susunod na installment ng kwento ko.. Going back to this moments.. Para.g bumabalik ung mga emosyon.. Ung kilig.. Ung libog.. Ung bigat ng loob.. Sana samahan niyo ulet ako sa susunod na chapter ng buhay ko.. Thanks in advance sa mga magbabasa!