The Resistance (Part 1)

By: ThinSkinned

Hello mga readers! Unang story ko ‘to dito. Matagal na’kong di nakakapagsulat ng kwento kaya pag pasensyahan niyo na. Dedicated ito sa dalawa kong favorite authors sa KM, si James Silver at DepressedGuy, na nag-inspire sa akin upang magsulat.

Buwan ng Agosto, taong 2014. Napadpad ako sa Quiapo, matapos ang mahabang paglalakad at pagbiyahe. Napakaraming tao rito. Galing ako ng school pero sobrang nabagot ako. Bored na bored ako at feeling ko wala naman akong napapala. Madalas ko tong ginagawa, yun bang maglalakwatsa sa kung saan-saan na di naman alam kung anong gagawin o hindi naman pinagpplanuhan kung san mapupunta. Happy-go-lucky kumbaga.

Sa gilid ng mga kalsada ay mga vendors at mga shop, at tumingin-tingin lang ako sa panindang meron sila. May dala akong 600 pesos na inipon ko mula sa allowance. Wala naman akong maisip na bibilhin sa ngayon, pero tumingin pa din ako. At naglakad-lakad na din ako.

Napadpad ako sa isang mall. Matao pa rin dito, at maraming floors. Sa top floor ay may sinehan, ilang mga kumakanta sa videoke, mga computer shops at food kiosks. May mga nakatambay lang din sa top floor kagaya ko.

Haay, bakit ba ko naparito. Napaisip na lang ako. Nasa katauhan ko na yata yung gumawa ng desisyong walang kakwenta-kwenta, at mga bagay na sayang lang sa oras.

Ganito lang naman ako eh – payat, mahiyain, parating walang kibo. May taas na halos 5’9”, at itsurang pansinin, kahit ayaw ko naman ng atensyon.

Pumwesto lang ako sa may railings kung saan tanaw ko ang lower-ground floor, na kung tititigan mo pala ng matagal ay nakakalula.

Grabe, halos magiba yung timpla ng pakiramdam ko. Kaya naman iniwas ko ang paningin ko doon, at nag-isip na lamang ng ibang bagay.

Biglang lumakas ang kabog ng dibdib ko ng napansin ko yung isang lalaki na nakatitig sakin sa kabilang side ng railings.

Sa tantsa ko ay halos magkaparehas kami ng edad at height. May itsura siya at may maamong mukha, mga matang mapang-akit, at pangangatawang matikas.

Halong libog at kaba ang naramdaman ko nung mga oras na yon. Nakatitig na pala ako sa kanya, at siya nama’y sumesenyas ng tango na tila’y sinasabing “tara”.

Inalis ko ang titig ko sa kanya at lumakad sa ibang part ng floor. Nag-pace lang ako, actually inikot ko yata ung buong floor. Pero andun pa din siya. Nung bumalik ako sa dati kong pwesto, siya nama’y tuloy pa din ang pagsenyas.

Hindi ko alam kung anong klaseng demonyo ang pumasok sa isipan ko, at um-oo naman ako. Linapitan niya ako. Para akong balisa na ewan.

“Jessie nga pala,” sabi niya sakin.

“Ah..Rob.”

“Tara, Rob. May alam akong lugar na malapit dito.”

Naglakad kami ni Jessie pababa ng escalator. Ako naman sumunod lang, pero deep down sabi ko sa sarili ko – ano ba tong ginagawa ko?

“Kanina ka pa umiikot-ikot dito,” sabi ni Jessie, “..akala ko nga hindi ka tutuloy eh”

 “....”

Di ko na alam ung sasabihin ko. Alam ko naman na basta ganung senyasan, sa sex mapupunta. Hindi lang ako makapaniwala sa sarili ko na sa ilang segundong lumipas ay tumanggap pala ako ng isang callboy.

“Oh parang ang tahimik mo ata,” banggit ni Jessie, “sige magkkwento na lang ako”

“....”

“Taga-rito lang ako banda. Madalas kaming maglaro ng games ng mga tropa ko sa rental. Magastos eh, kaya naisipan kong gawin yung ganito.”

Speechless ulit. Tumingin ako kay Jessie, na nasa kaliwang side ko habang naglalakad kami. Mas cute siya sa malapitan, lalo yung mga mata niya. Feeling ko...napaka-relaxed niyang tao, sa kilos, sa lahat. Kung wala siguro yung mga traits niyang yun, kinaya ko sana na balewalain lang ung mga sensyas niya kanina.

“Ikaw naman, magkwento ka tungkol sayo Rob.”

“Ah..ako? Simpleng tao. Estudyante..”

“Nagkaron ka na ba ng ganitong experience?”

“Ahm...ah eh. Hindi pa gaano eh.”

“Halata nga kasi parang namumutla ka eh.”

Hindi ko alam na halata palang parang wala ako sa sarili. Wag ko na lang siguro ituloy....pero nakakahiya naman na biglang mag-backout, maduwag. Tsaka isa pa cute at may maipagmamalaki si Jessie at nacurious din ako kung anong itsura nya ng walang suot.

Nakarating kami sa isang lumang hotel. Mukhang abandonado na yun, pero bukas pa pala kahit di mo akalaing open-for-business pa din.

“O magbayad ka na jan” sabi ni Jessie.

Oo nga pala. Malamang callboy si Jessie kaya hindi ko inaasahan ang gumastos. Ayaw ko na sanang ituloy ito, pero natakot din ako. Kaya naman binayaran ko na ang hotel at pumasok na kami ni Jessie sa isang kwarto.

Di naman gaanong madumi tignan ung kwarto. Sa likuran ko ay nagsalita si Jessie.

“Sige, magrelax ka muna Rob. Kahit humiga ka muna. O kahit mag-usap lang muna tayo ok lang.”

Naroon pa din yung alinlangan at kaba, lalo pa’t alam ko na sa huli ay kailangan ko pa ring bayaran si Jessie sa binibigay niyang serbisyo, at posible rin na may mangyari sa aking masama. Naroon din ang pag-kwestyon sa sarili ko at sa kalokohan na mga naiisip ko at kung paanong hinayaan kong mapunta ang sarili ko sa ganitong sitwasyon. Napansin niya siguro na hindi pa din ako naging komportable at patuloy ang pag-iisip. Kaya’t hinawakan niya ang kamay ko na sobrang lamig.

“Relax ka lang. Halatang kabado ka eh.”

“Tama ka nga...Di lang ako sanay sa ganito.”

“Basta magtiwala ka lang sakin Rob...pakakalmahin kita.”

Mahigpit ang kanyang pagkakahawak sa kamay ko. Malakas. Tumitig siya sa mga mata ko, ako sa kanya, habang ginagabay ang aking kamay sa kanyang dibdib.

Ako’y nagtiwala sa agos. Kalibugan na ang sumunod na bumalot sa akin ng kanyang hinubad ang suot na t-shirt. Nakita ng aking mga mata ang kanyang matigas na mga dibdib. Hinila niya akong papalapit at pinadilaan ang kaniyang mga utong. Napasigaw siya sa sarap at pansin na ang pagtigas ng bukol sa kanyang harapan. Linasap ko ang buo niyang katawan.

Bumalot sakin ang sarap na di maipaliwanag, habang kami’y naririto – magkalapit, tila walang pakialam sa mundong ginagalawan namin. Hinawakan ko ang kanyang burat sa labas ng kanyang short. Pinisil, at mula sa kanyang mukha ay bakas ang ramdam na ligaya. Binuksan niya ang zipper..binitawan ang hawak sa akin.

“Masarap ba, Rob?”

Parang bumuhos na malamig na tubig sa akin ang biglaang pagbalik ng takot at pangamba. Kumawala ako kay Jessie—walang imik, at hindi makatingin ng deretso sa kanya.

“Anong problema Rob?”

Pilit kong hinahanap ang mga salita, pero wala talaga akong masabi. Nakatayo lamang si Jessie. Relaxed pa din siya- hindi galit, hindi malungkot. Naguluhan siguro siya sa kinilos ko, pero hindi halata sa itsura niya. Naiimagine ko kung paanong magwawalk-out siya, kung pano niyang sasabihin kung gaanong napakaarte ko naman. Napakamot na lang ako sa ulo at tuluyan nang natahimik.

Bakit nga ba ako nagalinlangan? Kung tutuusin isang biyaya na ang nasa harapan ko..

Hindi rin naman nangyari ang inaasahan ko. Sa halip, ngumiti si Jessie, umupo sa may kama at sinabi, “Dito ka nga sa tabi ko.”

Napakamot lang uli ako, at nginitian din siya...bago ako umupo na rin sa tabi niya.

“Usually naman ung mga taong nakakaharap ko ng ganito dun sa mall, wala lang, tuloy-tuloy lang” sabi sakin ni Jessie.

“Ah...pasensya na. Naturn-off ka siguro sakin.” Napaisip din ako dun sa sinabi nya sakin. Hindi naman sa baguhan ako sa sex, pero...pansin ko kung panong.. hindi ako komportable.

Medyo cheesy, pero alam ko din naman kung bakit.

“Hindi, wala yun,” sabi sakin ni Jessie. “Walang problema sakin kung anong klaseng tao ka man.”

“Huh..ganun?” Unexpected reply na naman.

“Pero..ano, tuloy pa ba tayo?” tanong ni Jessie.

Nag-isip ako ng isasagot – kung gusto ko ba itong ginagawa ko o kung ano ba talaga ang gusto ko..

“Jessie. Tabi lang tayo. Matulog lang, ganun. Pwede ba yun?”

Ngumiti si Jessie sakin, na para bang natuwa sa sinabi ko. “Oo ba.” Hindi ko akalain na magiging ganito ang reaksyon niya.

Humiga siya dun sa left side ng kama at pumikit. Medyo nakakailang pero tinabihan ko na siya. Habang nakapikit eh patuloy pa din ako sa pag-iisip.

Iniisip kung pano at bakit, at iba pang mga if-then conditions ang naglaro sa isipan ko.

Sa tabi ko, nandun si Jessie – gwapo, nakapikit at tila anghel na payapa, walang pinoproblema.

“Rob..alam mo..ang nakikita ko sa’yo, parang naguguluhan ka sa sarili mo.”

Sobrang hindi ko talaga expected ang mga sinasabi nitong si Jessie. Sa unang tingin, parang wala siyang pakialam. Parang walang sense.

“Tama ka nga siguro.. magulo nga naman kasi e,” tugon ko.

Tahimik.

“Hindi ko alam...” tugon ko ulit.

At yinakap niya ako.

Pumikit na rin ako, at huminga ng malalim... humingang paloob.. humingang palabas..

At tumigil na lamang ang walang hanggang pag-iisip.

Mga apat na oras din kaming nakatulog, at ilang minuto na rin ang nagdaan ng nagising kami. Pero nakahiga pa rin sa kama, kausap ang isa’t isa. Rinig ko ang lalim ng paghinga niya, at tanaw ko ang malalim na mga mata niya.

“Huwag ka na magbayad. Wala namang nangyari sa’tin eh..” sabi sakin ni Jessie.

Pero di ako pumayag. Pinilit ko parin ibigay ang kabuuan ng allowance na dala ko. Nakakahiya naman kasi sinayang ko din ang oras niya.

“Pasensya na di ko dapat tanggapin yan, Rob.”

“Sigurado ka? Pasensya ka na sa’kin ah..”

Tumingin sa akin si Jessie..magkatabi pa rin kami sa kama.

Tahimik..paghinga ni Jessie.. Pag-ikot ng electric fan.

Malalim na paghinga. Nakatingin ako sa kisame. Kita ko yung flourescent lamp ng hotel, na may gamu-gamo pa yata. Sa may paanan ko, nandoon ang kumot na nakatupi. At sa may batok ko, ang braso ni Jessie na naka-yakap sakin.

Nagulat ako nung time na iyon. Natuwa.. Kung paanong inalala ako ni Jessie. Na-realize ko kung gano kabuting tao niya pala.

Na-imagine ko kung panong posibleng mabugbog sarado ako, kung nagkataon, dahil sa padalos-dalos ko.

‘Ah, lalapit-lapit ka sakin ah pero wala ka namang pangbayad!! Anong akala mo sa ginagawa ko?’

Na-imagine ko kung panong posibleng mahawa ako ng sakit, o kaya’t magahasa . Maaaring magaya ako sa maraming mga insidente na nakikita ko sa balita..

At naisip ko din si Jessie. Naisip ko kung paanong posible ring mangyari sa kanya ang mga ito. Sa kabila noon ay tila payapa pa rin siya, at isang relaxed na tao.

Naisip ko din ang gabing iyo...ang gabing hinayaan ko ang sarili ko na huminga.

“Masarap ba?”

Binaba niya ang kanyang shorts, at tumambad sa aking harapan ang kanyang burat, na anim na pulgada at napakataba. Tahimik. Hinayaan ko na lang ang libog ko’ng siya’ng kumilos.

Tahimik lang siya. Dinadama ang sarap, pero hindi mo mahinuha kung talaga ngang sarap ang nadarama niya.

Taas-baba...taas-baba ang bibig ko sa titi ni Jessie, tinignan ko siya sa mukha.

Nagbago kami ng posisyon. Pumatong ako sa kama at yumuko, at ang aking puwetan ay nakaharap sa kanya. Pinasok niya ang burat sa loob ko.

Masakit. Ito nga ba talaga yung sarap? Sa umpisa lang nga ito marahil. Tahimik. Iniwasan kong gumawa ng kahit anong ingay habang umuuga ang kama.

At natapos rin ang lahat. Lumabas siya mula sa butas ko at pinutok ang malapot na tamod. Sabay kaming linabasan.

Tahimik.

Ganito pala yung pakiramdam. Maguguluhan ka sa sarili mo. Kwekwestyunin mo ang sarili mo sa kalokohang ginawa mo. Isa siyang taong hindi mo man lang alam ang pangalan. Pero ginusto mo din naman ito.

“Yung bayad pala..”

Tahimik. Oo, yung bayad pala.

Pinunasan namin ang tamod sa aming katawan. Tumayo ako, kinuha ang aking wallet at inabot sa kanya ang bayad. Anim na 100 peso bills..ang kabuuan ng inipon ko mula sa aking allowance. Tumayo rin siya, kinuha niya ang pera at binilang.

“Teka, ano to?!”

Nagulat siya at nag-iba ang timpla ng mukha niya. Tila may galit, tila may mali.

“Putang ina naman. Kulang ‘to, pre.”

“Ah..teka..ganun ba? Pasensya na..”

“Walang pasensya pasensya dito, pre..di mo ba alam ang kalakaran dito?”

Bumigat ang pakiramdam ko. Binalot ng nerbyos, habang tumutulo ang pawis dito sa gitna ng mainit na kwarto sa isang motel.

At nawalan na lang ako ng malay.

Lutang ang isipan ko sa klase. Sa harapan ko ay ang drafting board na may nakalapat na tracing paper kung san kumpleto ang title block. Yun nga lang frustrated ako dahil sa napakalayo nito sa perfection.

Ginawa ko naman ang makakaya ko, pero madumi pa din tignan. Samantalang ang mga classmates ko, mga hindi mahulugang karayom at puno ng focus at dedication.

Habang ang isip ko’y pumapaimbabaw sa mga iba’t ibang alalahanin, gaya ng future ko na nasa aking mga kamay, ang kasarian ko, at ang mga importanteng bagay na nais ko talagang gawin para sa mundo.