By: AntagoNice
Pagkaluwa ni Jopet sa burat ni Ruang at nagulantang dahil siya mismo ay hindi akalain na kaya niyang maisubo ng sagad sa lalamunan niya ang ganung kalaking burat na parang sa kabayo sa haba at simbilog naman ng lata ng sardinas ang taba. Basang basa ng laway niya ang burat ni Ruang na sa tantya niya ay mahigit 8 inches ang haba. Bagamat takang taka sariling kakayahang i deepthroat ang burat ni Ruang ay muli niya itong isinubo sa mainit niyang bibig. At habang sinusupsop niya iyon ay doon niya napagtanto kung bakit kaya niyang i deepthroat iyon. May kakaibang katangian pala ang burat ni Ruang na kahit sukdulan na ang galit ay hindi ito sobrang tigas na parang kahoy pero hindi rin naman malambot.. para itong goma na nakaka adapt kung tuwid o naka baliko habang tsinutsupa ito kaya hindi ramdam ni Jopet na namumuwalan siya habang sinususo ang dambuhalang burat ni Ruang. Sa pagsubong muli na iyon ni Jopet ay nahuli niya rin kung saan pinaka nasasarapan ng husto si Ruang kaya naman panay ang ungol at halinghing nito na sumasabay sa rumaragasang ulan sa labas.
" Kuya.. woooohhhh.. ahhhhh.. mas masarap ang pagtsupa mo ngayon kaysa kanina..sige pa.. kuya.. sana lunukin mo ang tamod ko kuya bilang regalo ko na sa pagiging mabait mo sa akin. "
Ramdam na ni Ruang ang paghupa ng kanyang ginaw at sinat dahil sa pag aruga sa kanya ni Jopet kanina at ngayon naman ay ang napakahusay na pagtsupa sa kanya ni Jopet kaya gusto niyang masorpresa ito at hindi niya sinasabi na anumang saglit ay sasambulat na ang kanyang masaganang katas.
Walang humpay at walang kapaguran ang masidhing pagtsupa ang iniaalay ni Jopet sa lalaking kinahuhumalingan niya sa ngayon na si Ruang hanggang sa nabigla na lamang siya ng maramdaman ang paunang bugso ng katas ni Ruang na mabilis din pumuno sa bibig niya.Hinayaan lamang muna niyang mapuno ng husto ng tamod ni Ruang
ang kanyang bibig nagdulot naman ng kakaibang kilig kay Ruang dahil first time naranasan ang ganun na nababad ang kanyang tite sa sariling tamod. Nang hindi na kayang ipunin ay tuluyan nang nilagok ni Jopet ang tamod na napakasarap ng lasa na hindi niya inaasahan dahil palaboy at gusgusin nga itong si Ruang. Sinimot talaga niya ang bawat patak ng tamod ni Ruang. Kasabay noon ay rumagasa rin sa pagsambulat ang sariling tamod ni Jopet.
" Kuya Jopet.. sa yo ko lang naranasan ang ganung klaseng pagtsupa.. kaya kita mo naman kung gaano karaming tamod ang inilabas ko rin para sa iyo para mabusog rin ng husto. Salamat at nilunok mo rin lahat. "
" Ako man ay nagpapasalamat din at nagpaubaya ka sa akin at pinalunok mo pa sa akin ang malinamnam mong uten. Hindi naman natin ito plinano pero dahil sa masamang panahon kanina ay pinaglapit tayo at humantong nga tayo sa pagpapatsupa. Sa ngayon hindi ko rin alam kung saan tayo dadalhin ng pagniniig nating ito kasi hindi naman kita boyfriend. "
" Bakit kuya.. gusto mo ba akong maging boyfriend?... kaso ganito lang ako eh.. palaboy at gusgusin.. walang direksyon ang buhay.. pinandidirihan at kinukutya ng marami.. "
Hindi makapaniwala si Jopet sa naririnig niyang sinasabi ni Ruang na punong puno pala ng hinanakit sa mundo ang dalahin nito. Ang alam niya kasi ay okay lang dito na niloloko loko ng mga bata ito at kuntento na ito sa ganung sitwasyon niya. Bago pa man nakasagot si Jopet ay biglang nagpaalam si Ruang sa kanya dahil tumigil na rin ang ulan at mga alas kuwatro na ng umaga noon. Walang nagawa si Jopet kundi ang sundan na lamang ng tingin ang papalayong si Ruang. Lingid sa kaalaman ni Jopet na kaya umalis bigla si Ruang ay dahil ayaw nito na may makakita pa sa kanya na galing sa loob ng barracks ni Jopet at higit sa lahat ay ayaw niyang makita siya ni Jopet na umiiyak habang siya ay papalayo rito.
At lumipas ang mga araw at gabi.. mainit at maulang panahon na inabot na ng ilang buwan ay tuluyang naglaho si Ruang sa lugar na iyon at walang makapagsabi kung saan ito napadpad kaya ganun na lang ang pangungulila at pag aalala ni Jopet kung ano ng talaga ang nangyari kay Ruang at may mga pagkakataon sa kanyang pag iisa na tila sinisisi niya ang sarili na sana ay hindi na lang niya tsinupa si Ruang dahil sigurado naman na nakikita pa rin niya ito sa araw araw. Nagkaroon nga ng katuparan na maangkin niya ng isang beses pero ang kapalit naman nun ay ang tuluyang pagkawala nito sa piling niya..dahil siguradong sigurado siya sa sarili na mahal niya si Ruang kaso ay nawala na nfa ito kaya minabuti niyang magpaka abala sa trabaho at umiwas na rin na magkaroon ng malapit na tao sa kanya dahil ayaw na niyang masaktan ng husto na sinapit niya sa pagkawala ni Ruang sa buhay niya...
Itutuloy....
" Kuya.. woooohhhh.. ahhhhh.. mas masarap ang pagtsupa mo ngayon kaysa kanina..sige pa.. kuya.. sana lunukin mo ang tamod ko kuya bilang regalo ko na sa pagiging mabait mo sa akin. "
Ramdam na ni Ruang ang paghupa ng kanyang ginaw at sinat dahil sa pag aruga sa kanya ni Jopet kanina at ngayon naman ay ang napakahusay na pagtsupa sa kanya ni Jopet kaya gusto niyang masorpresa ito at hindi niya sinasabi na anumang saglit ay sasambulat na ang kanyang masaganang katas.
Walang humpay at walang kapaguran ang masidhing pagtsupa ang iniaalay ni Jopet sa lalaking kinahuhumalingan niya sa ngayon na si Ruang hanggang sa nabigla na lamang siya ng maramdaman ang paunang bugso ng katas ni Ruang na mabilis din pumuno sa bibig niya.Hinayaan lamang muna niyang mapuno ng husto ng tamod ni Ruang
ang kanyang bibig nagdulot naman ng kakaibang kilig kay Ruang dahil first time naranasan ang ganun na nababad ang kanyang tite sa sariling tamod. Nang hindi na kayang ipunin ay tuluyan nang nilagok ni Jopet ang tamod na napakasarap ng lasa na hindi niya inaasahan dahil palaboy at gusgusin nga itong si Ruang. Sinimot talaga niya ang bawat patak ng tamod ni Ruang. Kasabay noon ay rumagasa rin sa pagsambulat ang sariling tamod ni Jopet.
" Kuya Jopet.. sa yo ko lang naranasan ang ganung klaseng pagtsupa.. kaya kita mo naman kung gaano karaming tamod ang inilabas ko rin para sa iyo para mabusog rin ng husto. Salamat at nilunok mo rin lahat. "
" Ako man ay nagpapasalamat din at nagpaubaya ka sa akin at pinalunok mo pa sa akin ang malinamnam mong uten. Hindi naman natin ito plinano pero dahil sa masamang panahon kanina ay pinaglapit tayo at humantong nga tayo sa pagpapatsupa. Sa ngayon hindi ko rin alam kung saan tayo dadalhin ng pagniniig nating ito kasi hindi naman kita boyfriend. "
" Bakit kuya.. gusto mo ba akong maging boyfriend?... kaso ganito lang ako eh.. palaboy at gusgusin.. walang direksyon ang buhay.. pinandidirihan at kinukutya ng marami.. "
Hindi makapaniwala si Jopet sa naririnig niyang sinasabi ni Ruang na punong puno pala ng hinanakit sa mundo ang dalahin nito. Ang alam niya kasi ay okay lang dito na niloloko loko ng mga bata ito at kuntento na ito sa ganung sitwasyon niya. Bago pa man nakasagot si Jopet ay biglang nagpaalam si Ruang sa kanya dahil tumigil na rin ang ulan at mga alas kuwatro na ng umaga noon. Walang nagawa si Jopet kundi ang sundan na lamang ng tingin ang papalayong si Ruang. Lingid sa kaalaman ni Jopet na kaya umalis bigla si Ruang ay dahil ayaw nito na may makakita pa sa kanya na galing sa loob ng barracks ni Jopet at higit sa lahat ay ayaw niyang makita siya ni Jopet na umiiyak habang siya ay papalayo rito.
At lumipas ang mga araw at gabi.. mainit at maulang panahon na inabot na ng ilang buwan ay tuluyang naglaho si Ruang sa lugar na iyon at walang makapagsabi kung saan ito napadpad kaya ganun na lang ang pangungulila at pag aalala ni Jopet kung ano ng talaga ang nangyari kay Ruang at may mga pagkakataon sa kanyang pag iisa na tila sinisisi niya ang sarili na sana ay hindi na lang niya tsinupa si Ruang dahil sigurado naman na nakikita pa rin niya ito sa araw araw. Nagkaroon nga ng katuparan na maangkin niya ng isang beses pero ang kapalit naman nun ay ang tuluyang pagkawala nito sa piling niya..dahil siguradong sigurado siya sa sarili na mahal niya si Ruang kaso ay nawala na nfa ito kaya minabuti niyang magpaka abala sa trabaho at umiwas na rin na magkaroon ng malapit na tao sa kanya dahil ayaw na niyang masaktan ng husto na sinapit niya sa pagkawala ni Ruang sa buhay niya...
Itutuloy....
No comments:
Post a Comment