By: Lonely Bulakenyo
Almost 3 weeks na ang nakalipas mula nung magkaroon kami ng misunderstanding ni Tristan. After ng apology message nya sa akin ay hindi na sya muling nagtext pa. Hindi ko na din sya nakikita pa. As in walang paramdam talaga. Ako naman si gago, sa kabila ng pagtataka at pag-aalala ay umiiral pa din ang katigasan ng ulo ko. Maraming pagkakataon na kating kati na ang mga kamay ko para tawagan sya pero may kung anong bagay na palaging pumipigil sa akin.
Ang pride ko.
“Tangina! Minsan ko nang nagawa na lumunok ng tamod. Pero bakit hirap na hirap akong lumunok ng pride?” Ang tangi ko lang na naitatanong sa isip ko.
Hindi ko din naman maintindihan na sa kabila ng kabaitan ni Tristan sa akin ay nagagawa ko siyang tiisin. Kung tutuusin ay nagkaroon lang naman kami ng misunderstanding dahil sa concern sya sa akin. Marahil ay hindi talaga ako sanay na may nagpapahalaga sa akin ng tulad ng ginagawa ni Tristan. Takot ako sa mangyayari sa akin once na masanay ako
Eto ako at nakahiga sa kama. Para bang pinapapak ng langgam ang buong katawan ko dahil kanina pa ako pagulong gulong . Ilang araw na din kasing hindi ako nakakatulog ng maayos nang dahil sa kakaisip kay Tristan. Ilang araw na din akong nag-aabang ng message at tawag mula sa kanya. Lumiliwanag ang mukha ko tuwing tumutunog ang cellphone ko. Umaasang nagpaparamdam si Tristan. Pero hindi e. Wala talaga. Mukhang nagalit at nagsawa na din sya sa pag-intindi sa kasamaan ng ugali ko.
“Ito na ba ang katapusan ng pagkakaibigan namin?”
“Huwag naman sana… Hay!” ang tangi ko na lang nasabi sabay bntong hininga.
Makalipas ng ilang saglit ay nagpasya na akong lumabas ng kwarto. Maliban sa mag-aalas onse na ay kanina pa nagbubunganga si Lola. Kanina pa kasi ako pinapalabas ni Lola para mag-agahan. Pero wala talaga akong gana.
“Ano bang nangyayari sa iyo?”
“Ilang araw ka nang nagkakaganyan?” ang bungad ni Lola sa akin paglabas ko ng kwarto.
“Wala naman po Lola.” Ang palusot ko sabay derecho sa banyo para umihi.
“Anong wala? Akala mo ba hindi ko napapansin na ilang araw ka nang walang ganang kumain.”
“Tapos ilang beses ka na ding hindi sumasama kay Derek kapag inaaya ka nya. Aba e nakapagtataka namang talaga. Hindi ka naman ganyan dati ah. Hindi ka pa tumanggi sa galaan lalo na’t kasama mo si Derek.”
“Kung may nararamdaman ka e sabihin mo na.”
“Kung may sakit ka e sabihin mo din para mapaospital kita.” ang nagtatakang sabi ni Lola habang palabas ako ng banyo.
“La, napaka OA mo naman. Ospital agad?” medyo inis na tugon ko.
“Hay naku kang bata ka. Ako naman ay nag-aalala lang. Kung ano man yan e huwag mo msyadong alalahanin. Tanggalin mo sa isip mo yan.”
“Sige ka. Madali kang tatanda nyan!”
“Kayo talagang mga kabataan….” ang patuloy na panenermon ni Lola sa akin. Hindi ko na masyadong naintindihan ang mga sumunod na sinabi ni Lola dahil pumasok na naman sa isip ko si Tristan.
“Hay naku Lola. Sana nga ganun kadali na tanggalin sa isip ko si Tristan.” Ang tangi ko na lang nasabi bago ako dumerecho sa lamesa para mag-almusal
Nasa kalagitnaan ako ng pagkain at ng pag-iisip nang muling nagsalita si Lola.
“Siya nga pala maalala ko. Nagpunta nga pala si Tristan dito nung nakaraang linggo at hinahanap ka.”
“Matamlay at medyo namumutla ang mukha nya. Ano na ba ang nangyari sa batang iyon?” ang pagtataka ni Lola.
Halos maibuga ko ang laman ng bibig ko sa sinabi ni Lola. Hindi ko kasi inaasahan ang sinabi niya. Halos hindi ako makapagsalita dahil sa sunod sunod na pag-ubo. Agad na lumapit si Lola at nag-abot ng isang baso nang tubig sabay hagod sa likod ko.
“Ano bang nangyari sa iyo? Ok ka lang ba?” ang pag-aalala ni Lola sa akin.
Hindi muna ako nakasagot agad. Uminom muna ako at huminga ng malalim bago ako nagsalita.
“Ok lang po ako lola.” Ang medyo nauubong tugon ko.
“Nasamhid lang po ako. Ang tapang po kasi ng lasa ng paminta sa longganisang nabili nyo.” Palusot ko.
“Ganun ba? Parang ok lang naman sa panlasa ko. Pero huwag kang mag-alala at hindi na ako bibili dun sa binilhan ko sa palengke. Hindi mo pala gusto.” ang sabi ni lola habang pabalik sya sa may lababo para ipagpatuloy ang ginagawa.
Hindi pa din ako makapagsalita ng maayos dahil sa lala ng pagkakasamhid ko. Kawawang longganisa. Nadamay ka pa sa kasinungalingan ko. Infairness, masarap naman sya kaya lang wala lang talaga akong maisip na palusot kundi yung longganisa.
Nang maayos ko na ang sarili ko ay muli akong uminom ng tubig. Huminga ng malalim bago nangsimulang mag-usisa ng tungkol kay Tristan.
“Ano pong sabi ni Tristan sa iyo?” ang usisa ko.
“Wala naman hinahanap ka lang nya sa akin.” Sagot ni lola.
“Ano naman po ang sinabi niyo?” tanong ko.
“Sabi ko nasa bahay ka ng Math teacher mo at may ginagawa kang project.”
“Yun naman talaga ang paalam mo sa akin di ba?”
“Ewan ko ba sa batang yun. Parang balisa nung kausap ko.”
“Kinakamusta ko pero hindi ako sinagot. Bigla na lang umalis.”
“Mukhang may problema.” Ang sabi ni lola
Medyo nadisappoint ako sa nalaman ko. Yun kasi ang araw na nagkatampuhan kami. Akala ko naman kasi ay pinuntahan nya ako matapos ang araw na iyon. Hindi pala talaga. Pero nag-alala din naman ako lalo na nung sabihin ni Lola na namumutla at balisa si Tristan nung huli silang nagkausap. Mas lalo tuloy sumidhi ang pagkagusto ko na makita at makausap sya. Kaya lang mas lalong gumagana sa akin ang punyetang pride ko.
Maliban sa pride ko ay natatakot din ako na mapahiya. May mukha pa ba akong ihaharap sa kanya after ng mga nasabi ko nung huling beses na magkausap kami. Pero sa kabila ng pagkahiya at pride ko ay namumutawi sa akin ang kagustuhan na makita at makausap si Tristan.
Pero paano?
Abala ako sa pag-iisip ng paraan nang biglang umupo si Lola sa harap ko. Kasabay nito ang paglapag nya ng dalawang piling ng saging na saba sa lamesa.
“Ang dami naman po nyan Lola.” Ang sabi ko.
“Sinabi mo pa. Bigay sa akin ng Tita mo. Kakaani lang daw nila kahapon. “ sagot ni Lola.
“Ano pong balak nyong gawin dyan.” Usisa ko.
“Yung kalahati e gagawin kong maruya. Yung kalahati naman e minatamis.” Tugon ni Lola.
“Ding! Ding! Ding!” ang biglang pagtunog ng batingaw sa isip ko.
Tamang tama. Paborito ni Tristan ang maruya at minatamis na saging. Dadalhan ko sya mamaya.
Sasabihin ko na lang na inutusan ako ni Lola na ibigay sa kanya. Bahala na kung kausapin nya ako o hindi basta makita ko lang sya.
“Lola, ok lang po ba na bigyan ko si Tristan nyan? Paborito po nya yan.” Ang nakangiting pakiusap ko.
“Oo naman. Marami rami din ito.” Ang tugon ni Lola.
“Thank you po.” Ang huli kong sinabi bago ako tumayo at niligpit ang pinagkainan ko.
Alas kwatro ng hapon. Nasa harap ako ng gate ng bahay nina Tristan. Tangan ang dalawang Tupperware na may maruya at minatamis na saging. Pasimpleng sumisilip sa loob ng bakuran. . Tinitingnan kung may tao sa loob. Walang tao. Pipindutin ko na sana ang doorbell nang bigla akong mapahinto. Eto na naman ang pride ko. Ayaw akong tantanan. Nagsisimula nang sumakit ang ulo ko sa nangyayaring pagtatalo ng konsensya at pride ko sa loob ng utak ko.
“Bakit ikaw ang magpapakumbaba e sya naman ang may kasalanan.” Ang sabi ng pride ko.
“Hoy! May kasalanan ka din naman kasi nagpadalos dalos ka ng pagsasalita mo.” Ang sabi ng konsensya ko.
“Ok lang naman yun. Hindi mo naman masasabi yun kung hindi sya masyadong pakialamero.” Ang sabi ng pride ko.
“Aba teka. Baka nakakalimutan mo na nakikialam lang naman sya kasi concern sya sa iyo.” Ang sabi ng konsensya ko.
“Hay naku! Umalis ka na dyan. Hayaan mong sya ang unang lumapit.” Ang muling sabi ng pride ko.
“Maglubay ka! Pindutin mo na yung doorbell at magsorry ka sa inasal mo.” Ang muling sabi ng konsensya ko.
“Huwag ka ngang tanga. Umuwi ka na.” ang pagpilit ng pride ko.
“Aba huy! Magpakalalaki ka. Pindutin mo na yan.” Ang pagkontra ng konsensya ko.
“Umuwi ka na….!” ang malakas na sigaw ng pride ko.
“Huwag!!!” ang mas malakas na sigaw ng konsensya ko.
Halos mabingi na ako sa malakas na pagtatalo ng pride at konsensya ko sa loob ng utak ko kaya wala na akong nagawa kundi ang mapasigaw.
“Ano ba!?!” ang malakas na sabi ko sabay katok ng tatlong beses sa sintido ko habang nakayuko.
Walang anu ano ay nakarinig ako ng isang mahinang hagikhik mula sa likuran ko. Halos manginig ang buong kalamnan ko sa pagkabigla. Wala akong kamalay malay na may nakakakita pala sa ginagawa ko. Dahan dahan akong humarap sa taong nasa likuran ko. Muntik na akong himatayin nang tuluyan kong makita ang taong nakatayo sa likuran ko. Kung kanina ay narinig ko pa ang paghagikhik nya, ngayon ay seryoso na syang nakatingin sa akin.
“Tristan…” ang mahinang sambit ko.
Eto sya sa harap ko. Naka Jersey shorts at Black Shirt na pinutulan ng manggas. May hawak na bola at basang basa ng pawis. Para ba akong anime character na lumuwa ang mga mata at bumagsak ang panga dahil sa pagkabigla. Para akong nag-ice bucket challenge na nabuhusan ng napakalamig at nagyeyelong tubig. Tila ba nahipnotismo ako dahil hindi ko magawang makakilos. Para ding may kung anong bagay na humatak sa dila ko paurong kaya hindi ko magawa ang magsalita. Hindi ko alam ang sasabihin at gagawin ko.
Samantalang si Tristan ay nakataas noo at confident na nakatitig lang sa akin.
“Ano ba naman ito? Ano ba ang gagawin at sasabihin ko?” ang tanong ko sa isip ko habang awkward na nakatingin lang kay Tristan.
Ilang saglit lang ay nagbago ang ekspresyon ng mukha ni Tristan. Binigyan nya ako ng ekspresyon na tila ba nagtatanong kung ano ang ginagawa ko sa harap ng bahay nya.
“Uhm…” ang unang salita na lumabas sa bibig ko.
“Kani…”
“Uhm… Kanina ka pa dyan?” ang medyo nahihiyang tanong ko.
Napabuntong hininga muna si Tristan bago sya sumagot sa akin.
“Yup…” ang matipid na sagot nya sabay irap sa akin. Umirap man pero halata sa mukha nya ang pagpipigil ng ngiti.
“Inirapan ka men!” ang paggatong ng pride ko.
“Hep! Hep! Hep! Kalma! Irap lang yun. Walang ibig sabihn.” Pagpapakalma ng kunsensya ko.
Infairness, medyo nainis ako sa pag-irap nya pero pinalagpas ko na lang muna.
“Uhmmm…” ang tangi ko lang nasabi. Hindi ko talaga alam ang gagawin at sasabihin ko. Sobrang awkward talaga ang sitwasyon.
Muling tumingin si Tristan sa akin. Nakataas ang kilay at muli na naman ako binigyan ng mga tingin na tila ba nagtatanong kung ano ang pakay ko.
“Parang nang-iinis pa ang gagong ito ah…” ang sabi ng pride ko.
“Ano ba? Lawakan mo na lang ang pang-unawa mo. Hayaan mo na.” pagkontra ng kunsensya ko.
Bumaba ang mga tinging ni Tristan sa mga hawak kong Tupperware. Saglit na sinipat ang tangan ko bago ako muling binigyan ng mga tingin na tila ba nagtatanong kung ano ang dala ko. Nuon ko lang muli naalala ang dala kong maruya at minatamis na saging.
“Eto nga pala. Maruya at minatamis na saging. Pinapabigay ni Lola.” Ang agad na sinabi ko sabay yuko at abot ng dala ko kay Tristan.
Hindi agad kinuha ni Tristan ang ibinibigay ko. Bagkus ay inihagis nya pataas ang dalang bola papasok sa loob ng bakuran. Dinig ko pa ang pagtalbog ng bola sa loob ng bakuran nila. Hindi pa din kinukuha ni Tristan ang inaabot ko kaya tumingin ako sa kanya. Ngumisi lang siya at umiling. Sabay tulak sa gate at pumasok sa loob.
“Aba! Tarantadong ito ah!” ang inis na sabi ng pride ko kasabay ng unti unting pagkulo ng dugo. Hindi ko na hinayaang kumontra pa ang kunsensya ko…
“Kung ayaw mo e di huwag!” ang malakas na sabi ko sabay alis sa kinatatayuan ko.
Namumula ang mukha ko sa inis dahil pakiramdam ko ay napahiya ako. Gusto ko sanang ibato ang hawak ko kaya lang hindi ko magawa dahil may lamang pagkain. Baka magaba naman ako. Kaya nagkasya na lang ako sa padabog na paglalakad.
Nakakailang hakbang pa lang ako nang maramdaman ko ang pagbalot ng bisig ni Tristan sa leeg ko.
“Oi! Oi! Oi! Saan ka pupunta?” Ang pagsita ni Tristan sa akin habang pinipigilan ako.
“Bitawan mo nga ako. Uuwi na ako.” Inis na tugon ko.
“Akala ko ba para sa akin yan? Bakit mo iuuwi?” ang nang-iinis na tanong ni Tristan sa akin.
“E ayaw mo naman e.” pabalang na sagot ko habang pilit na kumakawala mula sa bisig ni Tristan.
“May sinabi ba akong ayaw ko?” tugon ni Tristan na nagpatigil sa akin.
Tama nga naman. Wala naman syang sinabi na ayaw nya.
“Bitawan mo nga ako Tristan. Pawis na pawis ka oh. Kadiri e.” ang palusot ko na lang para bitawan nya ako. Pero sa totoo lang, deep inside ay kinikilig ako.
“Ang arte naman neto.” ang tugon nya. Sa pagkakataong iyon ay dalawang bisig na nya ang pumipigil sa akin. Isang bisig sa leeg at isang bisig sa dibdib ko. Ramdam na ramdam ko ang pawisan na dibdib nya sa likuran ko.
“Tristan…” ang kunwari ay inis na sabi ko.
“Alam mo, hindi uso ang salitang lambing sa iyo ano?” ang sabi ni Tristan sabay bitaw at batok ng mahina sa akin.
“Nakakainis naman ito e.” ang tugon ko sabay harap sa kanya.
“Nagpapalambing lang naman. Asar talo ka din naman e noh?” ang pangbubwisit sa akin ni Tristan.
“Ewan ko sa iyo.” Inis na sabi ko sabay irap.
“Hahaha. Ang sarap mo talagang asarin. Yan ang namimiss ko sa iyo e.” ang nakangiting sabi nya sa akin.
“Dyan ka naman magaling. Yung mambwisit. Naku! Naku!” tugon ko.
“Ahahaha. Akin na nga yan.!” Ang natatawang sabi nya sabay kuha sa tupperware na hawak ko.
Binuksan nya ang isang tupperware.
“Fuck. Matagal na akong nagke-crave dito.” Ang nakangiting sabi ni Tristan habang inaamoy ang laman ng tupperware.
Matapos amuyin ang hawak na pagkain ay agad nya akong hinawakan sa kamay at hinatak papasok sa loob nila. Wala na akong magawa dahil sa higpit ng hawak at lakas ng pagkakahatak ni Tristan sa akin ay alam kong hindi nya ako papayagang umuwi agad.
Saglit na pumunta muna ng kusina si Tristan para kumuha ng tinidor bago kami pumunta sa kwarto nya. Pagdating sa kwarto ay pumuwesto kami sa may sofa na malapit sa pintuang palabas ng veranda ng kwarto nya. Binuksan nya ang dalawang tupperware at nagsimulang kumain.
“Sira ulo talaga ‘to. Bakit isang tinidor lang ang kinuha?” pagtataka ko.
Hinayaan ko na lang. Bagkus ay pakamay na kumuha na lang ako ng isang maruya. Hindi ko pa nahahawakan ang maruya nang biglang tapikin ni Tristan ang kamay ko.
“Akin yan!” ang sabi nya sa akin.
“Hala. Ang kadamutan mo daw?” Ang sabi ko.
“I am sure madaming niluto si Lola kaya dun ka sa inyo kumain.” Ang sabi ni Tristan bago ito tumayo at lumapit sa malaking bag na nakalapag sa tabi ng kama nya. Binuksan niya ito at naglabas ng isang plastic bag ng assorted chocolate. Pagkabalik sa sofa ay inihagis ang hawak na plastic bag sa akin.
“Yan ang sa iyo. Yan ang kainin mo.” Ang sabi nya sa akin bago sya nagpatuloy sa pagkain.
Wala na akong nagawa. Binuksan ko ang plastic bag na hawak ko. Ang daming laman na mga tsokolate. Toblerone. Snickers. Butterfinger. Ferrero Rocher. Skittles. At ang pinaka favorite ko, Reeses. Parang bang bata na nagliwanag ang mukha ko. Hindi ko na din napansin na nakangiti si Tristan habang pinagmamasdan ako.
“Oi! Huwag kang sugapa. Hati kayo ni Lola dyan.” pagsita ni Tristan sa akin.
“Grabe ka naman. Mauubos ko ba naman ito? At tsaka bawal kay Lola ‘to ‘noh. ” inis na tugon ko.
“Kow. Palusot ka pa.” huling sinabi ni Tristan bago itinuloy ang pagkain nya.
Saglit na katahimikan ang bumalot sa aming dalawa. Abala si Tristan sa pag-ubos sa dala ko at abala naman ako sa pagkain sa mga chocolate na bigay nya sa akin nang biglang pumasok sa isip ko ang nangyari sa amin nung huli beses kaming nagkita. Nahihiya man ako pero naglakas loob na akong tanungin sya. Humugot muna ako ng malalim na hininga bago ako nagsalita.
“Anyare sa iyo? Bakit ang tagal mong nawala?” ang tanong ko.
“Nagpunta kasi ako ng States.” Sagot nya sa akin.
“Ha? Kelan ka pa umalis?” gulat na tanong ko.
“The day after nung nag-usap tayo. Three weeks ago.” Tugon nya sa akin.
“Ha? Bakit?” nagtatakang tanong ko.
“Na-ospital kasi si Mama. Mild Stroke.”
“Biglaan nga e.”
“Magkausap pa kami nun sa phone. Nagtatawanan pa nga kami. Salita ako ng salita. Akala ko naman ay may kausap pa ako. Nagulat na lang ako nang marinig ko yung sister ko na sumisigaw. Hinimatay na pala si Mama. Buti nga dumating ang kapatid ko at naisugod agad si Mama sa hospital. Kung nagkataon baka kung ano pa ang nangyari kay Mama.” medyo malungkot na kwento ni Tristan.
“Hala naman…” ang tangi ko na lang nasabi.
Nuon ko na lang napagtanto yung sinabi ni Lola na malungkot at balisa si Tristan nung huling beses na pinuntahan nya ako sa bahay. Nakaramdam tuloy ako ng pagkakunsensya. Nagawa ko pa syang awayin sa kabila ng nangyari sa Mama nya.
“Kaya kita hinahanap nun kasi magpapaalam ako sana sa iyo. E hindi naman kita mahagilap.” Ang dagdag ni Tristan.
Mas lalo akong nakunsensya sa sinabi ni Tristan sa iyon sa akin.
“Tristan, sorry. Hindi ko alam.” Ang sabi ko sa kanya.
“Ano ka ba? Ok lang yun. Ok na naman si Mama. Maayos na naman sya bago ako umuwi. Kaya wala kang dapat alalahanin.” Ang tugon nya sa akin.
“Naguguilty lang kasi ako. May nagyari na pala sa Mama mo pero nagawa pa kitang pagsalitaan ng masakit.” Ang medyo nahihiyang sabi ko.
“Kasalanan ko naman e. I crossed the line. At tsaka hindi mo naman alam yung nangyari kay Mama kaya wala kang dapag ihingi ng pasensya sa akin.” Ang sabi nya sabay hawak sa kamay ko.
Mas lalo akong naguilty. Iba talaga ang kabaitan ni Tristan.
“Ungas ka naman kasi. Bakit hindi mo ako sinabihan after nung nagkita tayo? Ano pa ang silbi ng cellphone mo kung hindi mo naman gagamitin.” Pagsita ko.
“Yun na nga. Nagmamadali kasi akong makaalis nuon. Sa sobrang pagkabalisa ko e nakalimutan ko dito yung phone ko.”
“Hindi ko naman kabisado ang number mo.”
“Hindi ko din alam ang number ni Derek at ni Lola.”
“Kaya naisip ko na lang na magpaliwanag sa iyo kapag nakauwi na ako.” Ang paliwanag ni Tristan sa akin.
“Bakit? Namiss mo ba ako? Hehehe.” Pang-aasar ni Tristan sa akin.
“Hindi ‘no. Bakit naman kita mamimiss?”
“Nag-alala lang kasi si Lola. Kasi nga daw namumutla ka nung huling beses na nagkita kayo. Tapos bigla ka na lang nawala after nun.” Palusot ko.
Pero deep inside namiss ko talaga ang mokong na ito.
“Aray naman. Buti pa pala si Lola nag-alala. Tapos ikaw, hindi?”
“How sad naman!” ang kunwari ay nalulungkot na tugon ni Tristan.
“Ang drama mo!” ang sagot ko sa kanya.
“Hahaha.” Ang tangi na lang nya nasabi sabay gulo sa buhok ko.
“Akala mo nakalusot ka na sa akin.” Medyo seryosong banat ni Tristan.
“Ha? Bakit naman?” ang medyo kunwari ay nagtataka kong tanong.
“Hindi mo pa din sinasagot ang tanong ko sa iyo last time.” Sabi nya.
“Ah. Yun ba? Di ba sinabi ko naman na si James yun. Tropa ni Tanyang bakla.” Sagot ko.
“Wala akong pakialam sa gagong yun. Ang gusto kong malaman ay kung ano ang ginagawa mo sa lugar na iyon ng ganung oras at kung bakit parang ay komosyon sa pagitan nyong dalawa ng tarantadong yun nung maabutan ko kayo.” ang seryosong pagtataka ni Tristan.
Base sa serysong ekspresyon ni Tristan ay naghihintay talaga siya ng konkretong sagot. Eto na naman ang utak ko. Naghahanap na naman ng makatotohanang palusot. Kung tutuusin, pwede ko naman sabihin ang totoo kay Tristan. Pero hindi ko magawa dahil natatakot ako sa maaaring maging reaksyon nya. Sigurado akong magbabago ang pagtingin nya sa akin. Sasabihin ko din naman sa kanya ang totoo pero hindi pa sa ngayon.
Ilang minuto din akong nanahimik. Hindi ko pa din mahanap sa utak ko ang pwede kong palusot. Marahil ay naramdaman ni Tristan na wala akong balak sagutin ang katanungan nya kaya binasag na nya ang katahimikan namin.
“Ok. I understand na ayaw mo sagutin ang tinatanong ko. I will respect that.”
“Kung anuman yun, sana hindi na maulit.”
“Basta mag-ingat ka na lang sa susunod. Hindi ko mapapatawad ang sarili ko kapag may nangyaring masama sa iyo.” Ang paalala ni Tristan sabay hawak sa balikat ko.
Tang-ina! Parang gusto kong maiyak. Hindi ko inakala na sa kabila ng gulo sa mundong ginagalawan ko ay may isang tulad ni Tristan na magpapahalaga sa akin ng ganun. Yung mga ganung salita ang nagpapagaan sa mga dinadala ko.
Nasa kalagitnaan ako ng pagnamnam sa sayang nadarama ko nang biglang hatakin ako ni Tristan at balutin nya ng bisig nya ang leeg ko.
“At ikaw, madaya ka. Umiinom ka ng hindi ako kasama.”
“Pag-uuntugin ko kayo ni Derek e. Naturingan kayong mga kaibigan pero mga wala namang silbi.” Ang maharot na sita sa akin ni Tristan.
“Tristan, bitawan mo nga ako. Maligo ka na nga at ang baho mo na.” ang sabi ko sa kanya habang pilit na kumakawala sa kanya.
“Ang arte naman neto. O cya, diyan ka lang. Ligo muna ako.” Ang sagot ni Tristan sabay bitaw sa akin.
Pagkatayong pagkatayo ay agad na hinubad ni Tristan ang kanyang Black sleeve less shirt. Agad na tumambad sa akin ang hubog ng katawan ni Tristan. Nagmumura ang mga abs nya. Namumutok sa tambok ang dibdib nya. Matatakam ka naman talaga sa may kaliitan pero kulay mapusyaw na rosas na nipples nya. Hindi ko maiwasan na mamangha sa nakikita ko. Tila ba isang aparisyon na nagliliwanag sa harap ko. At dahil nga sa pagkatulala ay hindi ko na namalayan na nakangiting nakatingin na pala sa akin si Tristan. Agad nyang ibinato sa akin ang pinaghubarang t-shirt sabay sabi…
“O eto. Punasan mo yang laway mo. Hahaha.” Ang natatawang sabi ni Tristan.
“Ulul.” Ang tangi kong naitugon sabay hagis pabalik sa kanya ng t-shirt nya.
“Gusto mo ba ‘to?” ang tanong nya sabay turo sa abs nya.
Sa totoo lang. Nagulat ako sa tinanong nya. Hindi ko alam ang ibig nyang sabihin. Ayaw ko namang bigyan ng kahulugan ang tinanong nya. Kaya…
“Ha?” ang tangi ko lang sinabi sabay bigay ng nagtatanong na tingin sa kanya.
“Ang sabi ko, gusto mo din ba na magkaroon nito.” Sabay himas sa abs nya.
“Ah eh, oo naman.” Ang halos mautal na tugon ko.
“Pwes sumama ka sa akin kapag naggygym ako. Ieenroll kita at ako na bahala sa bayad. Para naman may makasama ako. Nakakabagot kayang maggym mag-isa.” Ang sabi ni Tristan.
“Parang ayoko. Ang hirap kaya. Tsaka nakakatamad.” Pagtanggi ko.
“Ano ka ba? Kung gusto mo ng magandang katawan, dapat paghirapan mo.”
“No pain, no gain.”
“Tsaka tingin ko naman magiging madali na sa para sa iyo kasi may hubog ka na.”
“Enhancement na lang.”
“Ano? Game?” ang pagkumbinsi ni Tristan sa akin.
“Hay naku. Pag-iisipan ko muna.” Ang tugon ko.
“Corny naman neto ih.” Ang medyo disappointed na sagot nya.
“Hay naku. Tama na ang dada. Maligo ka na.” ang utos ko sa kanya
“Ok fine.” Ang huling sinabi nya bago sya nagtungo papunta ng banyo. Pero habang naglalakad ay unti unti nyang ibinaba ang likod na bahagi ng short nya dahilan para tumambad sa akin ang maputi at makinis na pisngi ng puwitan nya. Bago tuluyang pumasok sa banyo ay muli syang tumingin sa akin at binigyan ako ng mapangasar na tingin.
“Gago ka talaga.” Ang tangi ko lang nasabi na sinagot naman nya ng malakas na tawa.
Ilang saglit lang ay narinig ko ang paglagaslas ng tubig mula sa banyo. Nanatili lang ako sa kinuupuan ko. Napangiti lang ako nang makita ko ang dalawang tupperware na kanina lang ay puno ng maruya at minatamis na saging. Simot na simot na tila ba dinilaan ng pusa.
“Langya. Ang takaw talaga ng gagong yun.” Ang nasabi ko sa isip ko.
Muli kong kinalkal ang plastic bag ng mga tsokolateng hawak ko. Wala nang Reeses. Nang tingnan ko ang center table ay may walong pinagbalatan ng Reeses na nakapatong duon. Di ko na namalayan na ganun na pala kadami ang nakain ko. Nang masiguradong wala na talagang Reeses ay sinimulan ko namang lantakan ang Ferrero Rocher. Isa din sa paborito ko. Babalatan ko na sana ang hawak ko nang biglang tumawag si Tristan.
“Nikko! Favor naman.” Bungad ni Tristan.
“Ano yun?” ang tugon ko.
“Wala pala akong tuwalya dito. Paki kuha naman ako.” Utos nya.
“Saan nakalagay.” Tanong ko.
“Dyan sa may bag na nasa tabi ng kama ko.” Sabi nya.
Agad akong lumapit sa bag at sinimulang kalkalin ang laman nito. Ilang minuto na ako nagkakalkal pero wala pa din akong nakitang tuwalya. Kaya napagpasyahan ko nang tanggalin isa isa ang laman ng bag. Natanggal ko na ang lahat ng laman ng bag pero wala pa din akong nakitang tuwalya.
“Tristan, wala namang tuwalya dito eh.” ang sabi ko sa kanya.
Dumungaw si Tristan mula sa banyo.
“Hala. Imposible.” Ang nagtatakang sabi ni Tristan.
“Eto nga at inilabas ko na ang lahat ng laman ng bag mo. Wala talaga.” Tugon ko.
“Hala. Baka naiwanan ko pa kina Mama yung tuwalya. Tsk! Tsk! Tsk!”
“Dun sa may cabinet. Yung unang pinto.” Utos nya.
Agad akong tumayo at lumapit sa cabinet. Pagbukas ng pintuan ay tumambad sa akin ang mga tinuping bed sheet, punda, at kumot na maayos na nakasalansan. Wala pa ding tuwalya.
“Tristan, wala pa ding tuwalya dito.” Sigaw ko.
“Ano ba yan! Mata ang ipanghanap mo at hindi yang bungaga mo.” Ang natatawang sabi niya.
“Sira ulo. Wala talaga akong makitang tuwalya dito.” Inis na sabi ko.
Hindi na sumagot si Tristan. Kaya itinuloy ko na lang ang paghahanap. Wala talaga. Tanging bed sheet, punda at kumot lang ang nandun. Isasara ko na sana ang pinto ng mapansin ko na may drawer sa may bandang ibaba ng cabinet. Kaya lumuhod ako at sinubukang buksan ang drawer. Voila! Dun pala nakalagay ang mga twalya. Kumuha ako ng isang tuwalya bago ko isinara ang drawer.
“Nakita ko na!” ang sigaw ko.
Tatayo na sana ako nang bigla akong mawalan ng balanse at mapaupo dahil sa pagkabigla. Pagkaharap ko kasi ay tumambad sa akin ang nakabuyangyang at basang alaga ni Tristan na nakatapat sa mukha ko. Si gago naman ay tila ba walang pakialam na nakatayo lang sa harap ko.
“Hala!” ang tangi kong nasabi sabay takip ng tuwalya sa nakabuyangyang na alaga ni Tristan.
“Gago ka talaga!” ang sabi ko sabay iwas ng tingin.
“Bakit?” ang nagtatakang tanong ni mokong.
“Anong bakit? Hindi ka ba nahihiya sa akin? Nakita ko na ang lahat lahat sa iyo. Eksakto pang nakabuyangyang yang titi mo sa mukha ko. Sira ulo ka!” inis na paliwanag ko
“Hala. Bakit naman ako mahihiya e magkaibigan naman tayo. Tsaka pareho naman tayong meron nito.” Ang tugon nya sabay alis ng tuwalya sa harap nya para ipakita sa akin ang alaga nya.
“Hala. Ibinuyangyang pa talaga!”
“Tristan. Lumayo layo ka lang sa akin at sisipain kita.” Ang banta ko sa kanya.
“Hahaha.” ang tanging sagot nya sa akin.
“At nakuha mo pang tumawa talaga?” inis na reaksyon ko.
“Kung makikita mo lang kasi ang reaksyon, malamang e matatawa ka din.”
“Para naman kasing ngayon ka lang nakakita nito.” Ang malokong sabi ni Tristan.
Oo nga naman. Sa dinami dami ng beses na nakakita ako ng katawang hubo’t hubad bakit ganun pa din ang naging reaksyon ko. Hindi na ako nakaimik pa. Tinulungan ko na lang ang sarili kong makatayo. Habang si Tristan ay itinapi ang tuwalya sa bewang nya. For some reason, nakaramdam ako ng pagka-awkward. Kaya naisipan ko na umalis na lang.
Habang naghahanap ng susuotin si Tristan ay dinampot ko ang mga tupperware na dala ko at tsaka dumerecho sa may pinutan.
“Oh. Saan ka pupunta?” ang nagtatakang tanong ni Tristan.
“Ah eh. Ano…”
“Uuwi na ako. Madilim na sa labas.” Ang tugon ko sabay derecho palabas ng kwarto.
“Huy! Yung chocolate mo…” ang huli salita na narinig ko mula kay Tristan.
Hindi ko na lang sya pinansin. Nagderederecho na lang ako ng lakad.
Wala nang araw at medyo malamig na ang paligid. Pero hindi ko maintindihan kung bakit mainit ang pakiramdam ko. Halos lahat nga ng nakakasalubong ko ay nagtatakang nakatingin sa akin. Marahil ay iniisip nila ang dahilan kung bakit tagaktak ang pawis ko. Muling bumabalik sa isip ko ang sinabi ni Tristan. Tama naman sya. Sa dinami dami ng lalaking nakita kong hubo’t hubad bakit ngayon pa ako nailang?
Bigla akong napahinto. Naisip ko kasi ang sagot sa aking katanungan. Isang salita lang…
“MALISYA!!!”
Pagdating ko sa bahay ay bumungad agad si Lola sa akin na abala sa pagluluto ng hapunan namin. Agad kong inilapag ang tupperware sa lamesa at tsaka ako dumerecho sa refrigerator para uminom ng tubig.
“Apo! Ano bang nangyayari sa iyo? Bakit ka humahangos?”
“Bakit ba pawis na pawis ka?” nagtatakang tanong ni Lola.
Agad akong lumapit kay Lola. Nagmano muna bago ko sinagot ang tanong nya.
“Ano po. Mainit po kasi sa labas. Nilakad ko lang po kasi mula kina Tristan pauwe.” Palusot ko.
“Ganun ba? Magpalit ka na ng damit at baka magkasakit ka pa nyan.” Utos ni lola sa akin.
“Sige po.” Sagot ko sa kanya. Papasok na sana ako sa kwarto ko nang muling magsalita si lola.
“Siya nga pala. Naibigay mo ba kay Tristan?” tanong ni Lola.
“Opo, La.” Tugon ko.
“Ano? Nagustuhan ba nya?” muli nyang tanong.
“Naubos po nya agad sa isang upuan lang.” sagot ko.
“Aba. E malakas pala talagang kumain ang batang yun. Hehehe.” Natutuwang sabi ni Lola.
“La, maliligo lang po ako.” Sabi ko.
“Sige. Tamang tama. Pagkatapos mo e luto na ito. Pwede ka nang maghapunan.” Magiliw na sabi nya.
Agad akong dumerecho sa kwarto ko. Naghubad ng basang t-shirt at tsaka kumuha ng tuwalya. Nag-iinit pa din ang pakiramdam ko kaya pumunta na ako sa banyo para maligo.
Pagkalock ng pinto ay agad akong umupo sa inodoro. Binuksan ang gripo para punuin ang timba. Nasa isip ko pa din ang nakita ko kanina. Ang magandang katawan ni Tristan at ang alaga nya. Hindi pa erected ang alaga nya pero malaki na. Kaya hindi ko ma-imagine kapag tuluyang tumigas na ang batuta nya. Ideal talaga si Tristan. Mabait. Maalaga. Maalalahanin. Magandang lalaki. Matangkad. Maganda ang katawan. At higit sa lahat… pinagpala.
Ilang saglit lang ay biglang kumatok si Lola.
“Apo. Luto na yung hapunan. Mauna ka nang kumain pagkatapos mo dyan. Papanik na ako. Ikaw na ang bahala.” Habilin ni Lola.
“Sige po, La.” Ang tangi ko lang nasabi.
Hindi na sumagot si Lola. Narinig ko na lang ang yabag ng mga paa nya papanik ng hagdanan. Namalayan ko na lang din na puno na ang timba kaya agad kong isinarado ang gripo. Sumalok ako ng tubig at nagsimulang maligo. Subalit ako’y napigilan nang muling bumalik sa isip ko ang hubad na katawan ni Tristan. Kahit anong gawin ko ay hindi ko maialis sa isip ko ang nakita ko. Dahil dun ay nakaramdam ako ng kakaibang sensasyon sa katawan ko. Nararamdaman ko ang unti unting pagkabuhay ng alaga ko at pananakit ng puson ko. Alam kong wala akong magagawa para alisin sa isip ko si Tristan pero may magagawa ako para maibsan ang init na nadadama ko.
Ang magparaos mag-isa.
Alam kong alam nyo ang gawain ko. Kaya siguradong hindi kayo maniniwala kung sasabihin ko na ito ang unang beses na magpaparaos akong mag-isa. Sa lahat ng pagkakataon kasi ay yung katalik ko ang gumagawa nun para sa akin. Hindi ko inugali na magparaos mag-isa dahil hindi naman ganun kadali sa akin ang talaban. Kaya nga ganun na lang ang pagtataka ko na hindi ko magawang maialis ang hubad na katawan ni Tristan sa isip ko.
Kahit puno na ang timba ay muli kong binuksan ang gripo. Inalis ko ang aking suot na brief. Dahan dahang sumandal sa dingding ng banyo. Iniunat ang mga paa at tsaka lumiyad. Agad kong dinakma ang kahabaan nagwawala ko nang alaga. Alam mong mataas ang libog na nararamdaman ko dahil sa pamumo ng pre-cum mula sa pinakabutas ng alaga ko. Gamit ang dalawang daliri ko ay ikinalat ko ang pre-cum ko sa paligid ng malintog na ulo ng alaga ko. Dahan dahan kong ipinikit ang aking mga mga at sinimulang alalahanin muli ang hubad na katawan ni Tristan.
Sinimulan kong itaas baba ang kamay ko. Mabagal lang nung una. Dahan dahan lang. Pilit kong ninanamnam ang sarap na nararamdaman ko. Sinimulan kong bilisan ang paghagod sa aking galit na alaga. Sa bawat pagtaas at baba ng aking kamay ay ramdam ko ang paggapang ng kuryente sa aking kaibuturan.
“Aaaahhh! Shet.” Ang mahinang ungol ko.
Sinimulan ko na ding pagapangin ang isa ko pang kamay papunta sa aking dibdib. Nang mahagip ko ang aking utong ay sinimulan ko itong pisil pisilin at laruin. Halos mapaangat ang aking puwitan dahil sa sarap na naidudulot sa akin ng aking ginagawa.
“Tristan…” ang mahina kong sambit nang pumasok sa isip ko ang mukha ni Tristan na tila ba pinapanuod ako at nalilibugan din sa aking ginagawa.
Binitawan ko ang aking alaga. Dinilaan ko ang aking palad para ito ay dumulas. Muli kong hinawakan ang pinakaulo ng aking alaga at sinimulan itong himasin. Tripleng sarap ng naramdaman ko dahil sa kakaibang kiliti na idinudulot ng basa at madulas kong palad. Tila ba naaabot ko ang ikapitong glorya.
Ilang saglit pa ay naramdaman ko ang pamumuo ng sensasyon sa puson ko. Tanda ng malapit na akong labasan. Kaya binilisan ko pa ang paghagod sa aking kahabaan.
“Aaaaahhhhh. Puta!” ang mahina kong sambit.
Sa bawat pagtaas at pagbaba ng aking kamay ay ramdam ko ang pagsidhi ng sensayong namumuo sa pinakapuson ko.
Ilang saglit pa ay mas umunat pa ang mga paa ko. Lalong tumigas ang alaga ko. At malintog na malintog na ang pinaka ulo ng alaga ko. Sandali pa ay lalabasan na ako.
“Ahhhhhhh! Ayan na.”
“Ayan na ako, Tristan.”
“Malapit na!”
“Ayan na… Ayan na…”
“Ayan naaaahhhh! Ahhhhhhh!” ang mahinang sambit ko kasabay ng pagsirit ng masagana kong katas.
Tila ba fountain na sumirit ang katas ko na umabot pa sa baba ko. Halos naka anim na sirit pa bago tuluyang huminto ang pagtilamsik ng mainit kong katas.
Hindi ako halos makakilos dahil panlalata. Hinahabol ko din ang aking hininga. Kinakapos man at nanlalata pero masasabi kong kuntento ako sa aking ginawa. Sa dinamidami ng beses na ako ay nagparaos sa piling ng iba, masasabi kong ang pagsosolo kong ito ang pinakamasarap.
Pero bigla akong napaisip. Naibsan man ang init na nararamdaman ko sa ngayon ay mas magiging mahirap para sa akin ang mga darating na araw. Alam kong darating ako sa puntong hindi na ako makukuntento sa pagsosolo. Alam kong aabot ako sa puntong hahangarin ng katawan ko na magparaos sa piling ni Tristan.
Wala na akong ibang nasabi sa sarili ko kundi…
“Fuck!”
(itutuloy)
Ang pride ko.
“Tangina! Minsan ko nang nagawa na lumunok ng tamod. Pero bakit hirap na hirap akong lumunok ng pride?” Ang tangi ko lang na naitatanong sa isip ko.
Hindi ko din naman maintindihan na sa kabila ng kabaitan ni Tristan sa akin ay nagagawa ko siyang tiisin. Kung tutuusin ay nagkaroon lang naman kami ng misunderstanding dahil sa concern sya sa akin. Marahil ay hindi talaga ako sanay na may nagpapahalaga sa akin ng tulad ng ginagawa ni Tristan. Takot ako sa mangyayari sa akin once na masanay ako
Eto ako at nakahiga sa kama. Para bang pinapapak ng langgam ang buong katawan ko dahil kanina pa ako pagulong gulong . Ilang araw na din kasing hindi ako nakakatulog ng maayos nang dahil sa kakaisip kay Tristan. Ilang araw na din akong nag-aabang ng message at tawag mula sa kanya. Lumiliwanag ang mukha ko tuwing tumutunog ang cellphone ko. Umaasang nagpaparamdam si Tristan. Pero hindi e. Wala talaga. Mukhang nagalit at nagsawa na din sya sa pag-intindi sa kasamaan ng ugali ko.
“Ito na ba ang katapusan ng pagkakaibigan namin?”
“Huwag naman sana… Hay!” ang tangi ko na lang nasabi sabay bntong hininga.
Makalipas ng ilang saglit ay nagpasya na akong lumabas ng kwarto. Maliban sa mag-aalas onse na ay kanina pa nagbubunganga si Lola. Kanina pa kasi ako pinapalabas ni Lola para mag-agahan. Pero wala talaga akong gana.
“Ano bang nangyayari sa iyo?”
“Ilang araw ka nang nagkakaganyan?” ang bungad ni Lola sa akin paglabas ko ng kwarto.
“Wala naman po Lola.” Ang palusot ko sabay derecho sa banyo para umihi.
“Anong wala? Akala mo ba hindi ko napapansin na ilang araw ka nang walang ganang kumain.”
“Tapos ilang beses ka na ding hindi sumasama kay Derek kapag inaaya ka nya. Aba e nakapagtataka namang talaga. Hindi ka naman ganyan dati ah. Hindi ka pa tumanggi sa galaan lalo na’t kasama mo si Derek.”
“Kung may nararamdaman ka e sabihin mo na.”
“Kung may sakit ka e sabihin mo din para mapaospital kita.” ang nagtatakang sabi ni Lola habang palabas ako ng banyo.
“La, napaka OA mo naman. Ospital agad?” medyo inis na tugon ko.
“Hay naku kang bata ka. Ako naman ay nag-aalala lang. Kung ano man yan e huwag mo msyadong alalahanin. Tanggalin mo sa isip mo yan.”
“Sige ka. Madali kang tatanda nyan!”
“Kayo talagang mga kabataan….” ang patuloy na panenermon ni Lola sa akin. Hindi ko na masyadong naintindihan ang mga sumunod na sinabi ni Lola dahil pumasok na naman sa isip ko si Tristan.
“Hay naku Lola. Sana nga ganun kadali na tanggalin sa isip ko si Tristan.” Ang tangi ko na lang nasabi bago ako dumerecho sa lamesa para mag-almusal
Nasa kalagitnaan ako ng pagkain at ng pag-iisip nang muling nagsalita si Lola.
“Siya nga pala maalala ko. Nagpunta nga pala si Tristan dito nung nakaraang linggo at hinahanap ka.”
“Matamlay at medyo namumutla ang mukha nya. Ano na ba ang nangyari sa batang iyon?” ang pagtataka ni Lola.
Halos maibuga ko ang laman ng bibig ko sa sinabi ni Lola. Hindi ko kasi inaasahan ang sinabi niya. Halos hindi ako makapagsalita dahil sa sunod sunod na pag-ubo. Agad na lumapit si Lola at nag-abot ng isang baso nang tubig sabay hagod sa likod ko.
“Ano bang nangyari sa iyo? Ok ka lang ba?” ang pag-aalala ni Lola sa akin.
Hindi muna ako nakasagot agad. Uminom muna ako at huminga ng malalim bago ako nagsalita.
“Ok lang po ako lola.” Ang medyo nauubong tugon ko.
“Nasamhid lang po ako. Ang tapang po kasi ng lasa ng paminta sa longganisang nabili nyo.” Palusot ko.
“Ganun ba? Parang ok lang naman sa panlasa ko. Pero huwag kang mag-alala at hindi na ako bibili dun sa binilhan ko sa palengke. Hindi mo pala gusto.” ang sabi ni lola habang pabalik sya sa may lababo para ipagpatuloy ang ginagawa.
Hindi pa din ako makapagsalita ng maayos dahil sa lala ng pagkakasamhid ko. Kawawang longganisa. Nadamay ka pa sa kasinungalingan ko. Infairness, masarap naman sya kaya lang wala lang talaga akong maisip na palusot kundi yung longganisa.
Nang maayos ko na ang sarili ko ay muli akong uminom ng tubig. Huminga ng malalim bago nangsimulang mag-usisa ng tungkol kay Tristan.
“Ano pong sabi ni Tristan sa iyo?” ang usisa ko.
“Wala naman hinahanap ka lang nya sa akin.” Sagot ni lola.
“Ano naman po ang sinabi niyo?” tanong ko.
“Sabi ko nasa bahay ka ng Math teacher mo at may ginagawa kang project.”
“Yun naman talaga ang paalam mo sa akin di ba?”
“Ewan ko ba sa batang yun. Parang balisa nung kausap ko.”
“Kinakamusta ko pero hindi ako sinagot. Bigla na lang umalis.”
“Mukhang may problema.” Ang sabi ni lola
Medyo nadisappoint ako sa nalaman ko. Yun kasi ang araw na nagkatampuhan kami. Akala ko naman kasi ay pinuntahan nya ako matapos ang araw na iyon. Hindi pala talaga. Pero nag-alala din naman ako lalo na nung sabihin ni Lola na namumutla at balisa si Tristan nung huli silang nagkausap. Mas lalo tuloy sumidhi ang pagkagusto ko na makita at makausap sya. Kaya lang mas lalong gumagana sa akin ang punyetang pride ko.
Maliban sa pride ko ay natatakot din ako na mapahiya. May mukha pa ba akong ihaharap sa kanya after ng mga nasabi ko nung huling beses na magkausap kami. Pero sa kabila ng pagkahiya at pride ko ay namumutawi sa akin ang kagustuhan na makita at makausap si Tristan.
Pero paano?
Abala ako sa pag-iisip ng paraan nang biglang umupo si Lola sa harap ko. Kasabay nito ang paglapag nya ng dalawang piling ng saging na saba sa lamesa.
“Ang dami naman po nyan Lola.” Ang sabi ko.
“Sinabi mo pa. Bigay sa akin ng Tita mo. Kakaani lang daw nila kahapon. “ sagot ni Lola.
“Ano pong balak nyong gawin dyan.” Usisa ko.
“Yung kalahati e gagawin kong maruya. Yung kalahati naman e minatamis.” Tugon ni Lola.
“Ding! Ding! Ding!” ang biglang pagtunog ng batingaw sa isip ko.
Tamang tama. Paborito ni Tristan ang maruya at minatamis na saging. Dadalhan ko sya mamaya.
Sasabihin ko na lang na inutusan ako ni Lola na ibigay sa kanya. Bahala na kung kausapin nya ako o hindi basta makita ko lang sya.
“Lola, ok lang po ba na bigyan ko si Tristan nyan? Paborito po nya yan.” Ang nakangiting pakiusap ko.
“Oo naman. Marami rami din ito.” Ang tugon ni Lola.
“Thank you po.” Ang huli kong sinabi bago ako tumayo at niligpit ang pinagkainan ko.
Alas kwatro ng hapon. Nasa harap ako ng gate ng bahay nina Tristan. Tangan ang dalawang Tupperware na may maruya at minatamis na saging. Pasimpleng sumisilip sa loob ng bakuran. . Tinitingnan kung may tao sa loob. Walang tao. Pipindutin ko na sana ang doorbell nang bigla akong mapahinto. Eto na naman ang pride ko. Ayaw akong tantanan. Nagsisimula nang sumakit ang ulo ko sa nangyayaring pagtatalo ng konsensya at pride ko sa loob ng utak ko.
“Bakit ikaw ang magpapakumbaba e sya naman ang may kasalanan.” Ang sabi ng pride ko.
“Hoy! May kasalanan ka din naman kasi nagpadalos dalos ka ng pagsasalita mo.” Ang sabi ng konsensya ko.
“Ok lang naman yun. Hindi mo naman masasabi yun kung hindi sya masyadong pakialamero.” Ang sabi ng pride ko.
“Aba teka. Baka nakakalimutan mo na nakikialam lang naman sya kasi concern sya sa iyo.” Ang sabi ng konsensya ko.
“Hay naku! Umalis ka na dyan. Hayaan mong sya ang unang lumapit.” Ang muling sabi ng pride ko.
“Maglubay ka! Pindutin mo na yung doorbell at magsorry ka sa inasal mo.” Ang muling sabi ng konsensya ko.
“Huwag ka ngang tanga. Umuwi ka na.” ang pagpilit ng pride ko.
“Aba huy! Magpakalalaki ka. Pindutin mo na yan.” Ang pagkontra ng konsensya ko.
“Umuwi ka na….!” ang malakas na sigaw ng pride ko.
“Huwag!!!” ang mas malakas na sigaw ng konsensya ko.
Halos mabingi na ako sa malakas na pagtatalo ng pride at konsensya ko sa loob ng utak ko kaya wala na akong nagawa kundi ang mapasigaw.
“Ano ba!?!” ang malakas na sabi ko sabay katok ng tatlong beses sa sintido ko habang nakayuko.
Walang anu ano ay nakarinig ako ng isang mahinang hagikhik mula sa likuran ko. Halos manginig ang buong kalamnan ko sa pagkabigla. Wala akong kamalay malay na may nakakakita pala sa ginagawa ko. Dahan dahan akong humarap sa taong nasa likuran ko. Muntik na akong himatayin nang tuluyan kong makita ang taong nakatayo sa likuran ko. Kung kanina ay narinig ko pa ang paghagikhik nya, ngayon ay seryoso na syang nakatingin sa akin.
“Tristan…” ang mahinang sambit ko.
Eto sya sa harap ko. Naka Jersey shorts at Black Shirt na pinutulan ng manggas. May hawak na bola at basang basa ng pawis. Para ba akong anime character na lumuwa ang mga mata at bumagsak ang panga dahil sa pagkabigla. Para akong nag-ice bucket challenge na nabuhusan ng napakalamig at nagyeyelong tubig. Tila ba nahipnotismo ako dahil hindi ko magawang makakilos. Para ding may kung anong bagay na humatak sa dila ko paurong kaya hindi ko magawa ang magsalita. Hindi ko alam ang sasabihin at gagawin ko.
Samantalang si Tristan ay nakataas noo at confident na nakatitig lang sa akin.
“Ano ba naman ito? Ano ba ang gagawin at sasabihin ko?” ang tanong ko sa isip ko habang awkward na nakatingin lang kay Tristan.
Ilang saglit lang ay nagbago ang ekspresyon ng mukha ni Tristan. Binigyan nya ako ng ekspresyon na tila ba nagtatanong kung ano ang ginagawa ko sa harap ng bahay nya.
“Uhm…” ang unang salita na lumabas sa bibig ko.
“Kani…”
“Uhm… Kanina ka pa dyan?” ang medyo nahihiyang tanong ko.
Napabuntong hininga muna si Tristan bago sya sumagot sa akin.
“Yup…” ang matipid na sagot nya sabay irap sa akin. Umirap man pero halata sa mukha nya ang pagpipigil ng ngiti.
“Inirapan ka men!” ang paggatong ng pride ko.
“Hep! Hep! Hep! Kalma! Irap lang yun. Walang ibig sabihn.” Pagpapakalma ng kunsensya ko.
Infairness, medyo nainis ako sa pag-irap nya pero pinalagpas ko na lang muna.
“Uhmmm…” ang tangi ko lang nasabi. Hindi ko talaga alam ang gagawin at sasabihin ko. Sobrang awkward talaga ang sitwasyon.
Muling tumingin si Tristan sa akin. Nakataas ang kilay at muli na naman ako binigyan ng mga tingin na tila ba nagtatanong kung ano ang pakay ko.
“Parang nang-iinis pa ang gagong ito ah…” ang sabi ng pride ko.
“Ano ba? Lawakan mo na lang ang pang-unawa mo. Hayaan mo na.” pagkontra ng kunsensya ko.
Bumaba ang mga tinging ni Tristan sa mga hawak kong Tupperware. Saglit na sinipat ang tangan ko bago ako muling binigyan ng mga tingin na tila ba nagtatanong kung ano ang dala ko. Nuon ko lang muli naalala ang dala kong maruya at minatamis na saging.
“Eto nga pala. Maruya at minatamis na saging. Pinapabigay ni Lola.” Ang agad na sinabi ko sabay yuko at abot ng dala ko kay Tristan.
Hindi agad kinuha ni Tristan ang ibinibigay ko. Bagkus ay inihagis nya pataas ang dalang bola papasok sa loob ng bakuran. Dinig ko pa ang pagtalbog ng bola sa loob ng bakuran nila. Hindi pa din kinukuha ni Tristan ang inaabot ko kaya tumingin ako sa kanya. Ngumisi lang siya at umiling. Sabay tulak sa gate at pumasok sa loob.
“Aba! Tarantadong ito ah!” ang inis na sabi ng pride ko kasabay ng unti unting pagkulo ng dugo. Hindi ko na hinayaang kumontra pa ang kunsensya ko…
“Kung ayaw mo e di huwag!” ang malakas na sabi ko sabay alis sa kinatatayuan ko.
Namumula ang mukha ko sa inis dahil pakiramdam ko ay napahiya ako. Gusto ko sanang ibato ang hawak ko kaya lang hindi ko magawa dahil may lamang pagkain. Baka magaba naman ako. Kaya nagkasya na lang ako sa padabog na paglalakad.
Nakakailang hakbang pa lang ako nang maramdaman ko ang pagbalot ng bisig ni Tristan sa leeg ko.
“Oi! Oi! Oi! Saan ka pupunta?” Ang pagsita ni Tristan sa akin habang pinipigilan ako.
“Bitawan mo nga ako. Uuwi na ako.” Inis na tugon ko.
“Akala ko ba para sa akin yan? Bakit mo iuuwi?” ang nang-iinis na tanong ni Tristan sa akin.
“E ayaw mo naman e.” pabalang na sagot ko habang pilit na kumakawala mula sa bisig ni Tristan.
“May sinabi ba akong ayaw ko?” tugon ni Tristan na nagpatigil sa akin.
Tama nga naman. Wala naman syang sinabi na ayaw nya.
“Bitawan mo nga ako Tristan. Pawis na pawis ka oh. Kadiri e.” ang palusot ko na lang para bitawan nya ako. Pero sa totoo lang, deep inside ay kinikilig ako.
“Ang arte naman neto.” ang tugon nya. Sa pagkakataong iyon ay dalawang bisig na nya ang pumipigil sa akin. Isang bisig sa leeg at isang bisig sa dibdib ko. Ramdam na ramdam ko ang pawisan na dibdib nya sa likuran ko.
“Tristan…” ang kunwari ay inis na sabi ko.
“Alam mo, hindi uso ang salitang lambing sa iyo ano?” ang sabi ni Tristan sabay bitaw at batok ng mahina sa akin.
“Nakakainis naman ito e.” ang tugon ko sabay harap sa kanya.
“Nagpapalambing lang naman. Asar talo ka din naman e noh?” ang pangbubwisit sa akin ni Tristan.
“Ewan ko sa iyo.” Inis na sabi ko sabay irap.
“Hahaha. Ang sarap mo talagang asarin. Yan ang namimiss ko sa iyo e.” ang nakangiting sabi nya sa akin.
“Dyan ka naman magaling. Yung mambwisit. Naku! Naku!” tugon ko.
“Ahahaha. Akin na nga yan.!” Ang natatawang sabi nya sabay kuha sa tupperware na hawak ko.
Binuksan nya ang isang tupperware.
“Fuck. Matagal na akong nagke-crave dito.” Ang nakangiting sabi ni Tristan habang inaamoy ang laman ng tupperware.
Matapos amuyin ang hawak na pagkain ay agad nya akong hinawakan sa kamay at hinatak papasok sa loob nila. Wala na akong magawa dahil sa higpit ng hawak at lakas ng pagkakahatak ni Tristan sa akin ay alam kong hindi nya ako papayagang umuwi agad.
Saglit na pumunta muna ng kusina si Tristan para kumuha ng tinidor bago kami pumunta sa kwarto nya. Pagdating sa kwarto ay pumuwesto kami sa may sofa na malapit sa pintuang palabas ng veranda ng kwarto nya. Binuksan nya ang dalawang tupperware at nagsimulang kumain.
“Sira ulo talaga ‘to. Bakit isang tinidor lang ang kinuha?” pagtataka ko.
Hinayaan ko na lang. Bagkus ay pakamay na kumuha na lang ako ng isang maruya. Hindi ko pa nahahawakan ang maruya nang biglang tapikin ni Tristan ang kamay ko.
“Akin yan!” ang sabi nya sa akin.
“Hala. Ang kadamutan mo daw?” Ang sabi ko.
“I am sure madaming niluto si Lola kaya dun ka sa inyo kumain.” Ang sabi ni Tristan bago ito tumayo at lumapit sa malaking bag na nakalapag sa tabi ng kama nya. Binuksan niya ito at naglabas ng isang plastic bag ng assorted chocolate. Pagkabalik sa sofa ay inihagis ang hawak na plastic bag sa akin.
“Yan ang sa iyo. Yan ang kainin mo.” Ang sabi nya sa akin bago sya nagpatuloy sa pagkain.
Wala na akong nagawa. Binuksan ko ang plastic bag na hawak ko. Ang daming laman na mga tsokolate. Toblerone. Snickers. Butterfinger. Ferrero Rocher. Skittles. At ang pinaka favorite ko, Reeses. Parang bang bata na nagliwanag ang mukha ko. Hindi ko na din napansin na nakangiti si Tristan habang pinagmamasdan ako.
“Oi! Huwag kang sugapa. Hati kayo ni Lola dyan.” pagsita ni Tristan sa akin.
“Grabe ka naman. Mauubos ko ba naman ito? At tsaka bawal kay Lola ‘to ‘noh. ” inis na tugon ko.
“Kow. Palusot ka pa.” huling sinabi ni Tristan bago itinuloy ang pagkain nya.
Saglit na katahimikan ang bumalot sa aming dalawa. Abala si Tristan sa pag-ubos sa dala ko at abala naman ako sa pagkain sa mga chocolate na bigay nya sa akin nang biglang pumasok sa isip ko ang nangyari sa amin nung huli beses kaming nagkita. Nahihiya man ako pero naglakas loob na akong tanungin sya. Humugot muna ako ng malalim na hininga bago ako nagsalita.
“Anyare sa iyo? Bakit ang tagal mong nawala?” ang tanong ko.
“Nagpunta kasi ako ng States.” Sagot nya sa akin.
“Ha? Kelan ka pa umalis?” gulat na tanong ko.
“The day after nung nag-usap tayo. Three weeks ago.” Tugon nya sa akin.
“Ha? Bakit?” nagtatakang tanong ko.
“Na-ospital kasi si Mama. Mild Stroke.”
“Biglaan nga e.”
“Magkausap pa kami nun sa phone. Nagtatawanan pa nga kami. Salita ako ng salita. Akala ko naman ay may kausap pa ako. Nagulat na lang ako nang marinig ko yung sister ko na sumisigaw. Hinimatay na pala si Mama. Buti nga dumating ang kapatid ko at naisugod agad si Mama sa hospital. Kung nagkataon baka kung ano pa ang nangyari kay Mama.” medyo malungkot na kwento ni Tristan.
“Hala naman…” ang tangi ko na lang nasabi.
Nuon ko na lang napagtanto yung sinabi ni Lola na malungkot at balisa si Tristan nung huling beses na pinuntahan nya ako sa bahay. Nakaramdam tuloy ako ng pagkakunsensya. Nagawa ko pa syang awayin sa kabila ng nangyari sa Mama nya.
“Kaya kita hinahanap nun kasi magpapaalam ako sana sa iyo. E hindi naman kita mahagilap.” Ang dagdag ni Tristan.
Mas lalo akong nakunsensya sa sinabi ni Tristan sa iyon sa akin.
“Tristan, sorry. Hindi ko alam.” Ang sabi ko sa kanya.
“Ano ka ba? Ok lang yun. Ok na naman si Mama. Maayos na naman sya bago ako umuwi. Kaya wala kang dapat alalahanin.” Ang tugon nya sa akin.
“Naguguilty lang kasi ako. May nagyari na pala sa Mama mo pero nagawa pa kitang pagsalitaan ng masakit.” Ang medyo nahihiyang sabi ko.
“Kasalanan ko naman e. I crossed the line. At tsaka hindi mo naman alam yung nangyari kay Mama kaya wala kang dapag ihingi ng pasensya sa akin.” Ang sabi nya sabay hawak sa kamay ko.
Mas lalo akong naguilty. Iba talaga ang kabaitan ni Tristan.
“Ungas ka naman kasi. Bakit hindi mo ako sinabihan after nung nagkita tayo? Ano pa ang silbi ng cellphone mo kung hindi mo naman gagamitin.” Pagsita ko.
“Yun na nga. Nagmamadali kasi akong makaalis nuon. Sa sobrang pagkabalisa ko e nakalimutan ko dito yung phone ko.”
“Hindi ko naman kabisado ang number mo.”
“Hindi ko din alam ang number ni Derek at ni Lola.”
“Kaya naisip ko na lang na magpaliwanag sa iyo kapag nakauwi na ako.” Ang paliwanag ni Tristan sa akin.
“Bakit? Namiss mo ba ako? Hehehe.” Pang-aasar ni Tristan sa akin.
“Hindi ‘no. Bakit naman kita mamimiss?”
“Nag-alala lang kasi si Lola. Kasi nga daw namumutla ka nung huling beses na nagkita kayo. Tapos bigla ka na lang nawala after nun.” Palusot ko.
Pero deep inside namiss ko talaga ang mokong na ito.
“Aray naman. Buti pa pala si Lola nag-alala. Tapos ikaw, hindi?”
“How sad naman!” ang kunwari ay nalulungkot na tugon ni Tristan.
“Ang drama mo!” ang sagot ko sa kanya.
“Hahaha.” Ang tangi na lang nya nasabi sabay gulo sa buhok ko.
“Akala mo nakalusot ka na sa akin.” Medyo seryosong banat ni Tristan.
“Ha? Bakit naman?” ang medyo kunwari ay nagtataka kong tanong.
“Hindi mo pa din sinasagot ang tanong ko sa iyo last time.” Sabi nya.
“Ah. Yun ba? Di ba sinabi ko naman na si James yun. Tropa ni Tanyang bakla.” Sagot ko.
“Wala akong pakialam sa gagong yun. Ang gusto kong malaman ay kung ano ang ginagawa mo sa lugar na iyon ng ganung oras at kung bakit parang ay komosyon sa pagitan nyong dalawa ng tarantadong yun nung maabutan ko kayo.” ang seryosong pagtataka ni Tristan.
Base sa serysong ekspresyon ni Tristan ay naghihintay talaga siya ng konkretong sagot. Eto na naman ang utak ko. Naghahanap na naman ng makatotohanang palusot. Kung tutuusin, pwede ko naman sabihin ang totoo kay Tristan. Pero hindi ko magawa dahil natatakot ako sa maaaring maging reaksyon nya. Sigurado akong magbabago ang pagtingin nya sa akin. Sasabihin ko din naman sa kanya ang totoo pero hindi pa sa ngayon.
Ilang minuto din akong nanahimik. Hindi ko pa din mahanap sa utak ko ang pwede kong palusot. Marahil ay naramdaman ni Tristan na wala akong balak sagutin ang katanungan nya kaya binasag na nya ang katahimikan namin.
“Ok. I understand na ayaw mo sagutin ang tinatanong ko. I will respect that.”
“Kung anuman yun, sana hindi na maulit.”
“Basta mag-ingat ka na lang sa susunod. Hindi ko mapapatawad ang sarili ko kapag may nangyaring masama sa iyo.” Ang paalala ni Tristan sabay hawak sa balikat ko.
Tang-ina! Parang gusto kong maiyak. Hindi ko inakala na sa kabila ng gulo sa mundong ginagalawan ko ay may isang tulad ni Tristan na magpapahalaga sa akin ng ganun. Yung mga ganung salita ang nagpapagaan sa mga dinadala ko.
Nasa kalagitnaan ako ng pagnamnam sa sayang nadarama ko nang biglang hatakin ako ni Tristan at balutin nya ng bisig nya ang leeg ko.
“At ikaw, madaya ka. Umiinom ka ng hindi ako kasama.”
“Pag-uuntugin ko kayo ni Derek e. Naturingan kayong mga kaibigan pero mga wala namang silbi.” Ang maharot na sita sa akin ni Tristan.
“Tristan, bitawan mo nga ako. Maligo ka na nga at ang baho mo na.” ang sabi ko sa kanya habang pilit na kumakawala sa kanya.
“Ang arte naman neto. O cya, diyan ka lang. Ligo muna ako.” Ang sagot ni Tristan sabay bitaw sa akin.
Pagkatayong pagkatayo ay agad na hinubad ni Tristan ang kanyang Black sleeve less shirt. Agad na tumambad sa akin ang hubog ng katawan ni Tristan. Nagmumura ang mga abs nya. Namumutok sa tambok ang dibdib nya. Matatakam ka naman talaga sa may kaliitan pero kulay mapusyaw na rosas na nipples nya. Hindi ko maiwasan na mamangha sa nakikita ko. Tila ba isang aparisyon na nagliliwanag sa harap ko. At dahil nga sa pagkatulala ay hindi ko na namalayan na nakangiting nakatingin na pala sa akin si Tristan. Agad nyang ibinato sa akin ang pinaghubarang t-shirt sabay sabi…
“O eto. Punasan mo yang laway mo. Hahaha.” Ang natatawang sabi ni Tristan.
“Ulul.” Ang tangi kong naitugon sabay hagis pabalik sa kanya ng t-shirt nya.
“Gusto mo ba ‘to?” ang tanong nya sabay turo sa abs nya.
Sa totoo lang. Nagulat ako sa tinanong nya. Hindi ko alam ang ibig nyang sabihin. Ayaw ko namang bigyan ng kahulugan ang tinanong nya. Kaya…
“Ha?” ang tangi ko lang sinabi sabay bigay ng nagtatanong na tingin sa kanya.
“Ang sabi ko, gusto mo din ba na magkaroon nito.” Sabay himas sa abs nya.
“Ah eh, oo naman.” Ang halos mautal na tugon ko.
“Pwes sumama ka sa akin kapag naggygym ako. Ieenroll kita at ako na bahala sa bayad. Para naman may makasama ako. Nakakabagot kayang maggym mag-isa.” Ang sabi ni Tristan.
“Parang ayoko. Ang hirap kaya. Tsaka nakakatamad.” Pagtanggi ko.
“Ano ka ba? Kung gusto mo ng magandang katawan, dapat paghirapan mo.”
“No pain, no gain.”
“Tsaka tingin ko naman magiging madali na sa para sa iyo kasi may hubog ka na.”
“Enhancement na lang.”
“Ano? Game?” ang pagkumbinsi ni Tristan sa akin.
“Hay naku. Pag-iisipan ko muna.” Ang tugon ko.
“Corny naman neto ih.” Ang medyo disappointed na sagot nya.
“Hay naku. Tama na ang dada. Maligo ka na.” ang utos ko sa kanya
“Ok fine.” Ang huling sinabi nya bago sya nagtungo papunta ng banyo. Pero habang naglalakad ay unti unti nyang ibinaba ang likod na bahagi ng short nya dahilan para tumambad sa akin ang maputi at makinis na pisngi ng puwitan nya. Bago tuluyang pumasok sa banyo ay muli syang tumingin sa akin at binigyan ako ng mapangasar na tingin.
“Gago ka talaga.” Ang tangi ko lang nasabi na sinagot naman nya ng malakas na tawa.
Ilang saglit lang ay narinig ko ang paglagaslas ng tubig mula sa banyo. Nanatili lang ako sa kinuupuan ko. Napangiti lang ako nang makita ko ang dalawang tupperware na kanina lang ay puno ng maruya at minatamis na saging. Simot na simot na tila ba dinilaan ng pusa.
“Langya. Ang takaw talaga ng gagong yun.” Ang nasabi ko sa isip ko.
Muli kong kinalkal ang plastic bag ng mga tsokolateng hawak ko. Wala nang Reeses. Nang tingnan ko ang center table ay may walong pinagbalatan ng Reeses na nakapatong duon. Di ko na namalayan na ganun na pala kadami ang nakain ko. Nang masiguradong wala na talagang Reeses ay sinimulan ko namang lantakan ang Ferrero Rocher. Isa din sa paborito ko. Babalatan ko na sana ang hawak ko nang biglang tumawag si Tristan.
“Nikko! Favor naman.” Bungad ni Tristan.
“Ano yun?” ang tugon ko.
“Wala pala akong tuwalya dito. Paki kuha naman ako.” Utos nya.
“Saan nakalagay.” Tanong ko.
“Dyan sa may bag na nasa tabi ng kama ko.” Sabi nya.
Agad akong lumapit sa bag at sinimulang kalkalin ang laman nito. Ilang minuto na ako nagkakalkal pero wala pa din akong nakitang tuwalya. Kaya napagpasyahan ko nang tanggalin isa isa ang laman ng bag. Natanggal ko na ang lahat ng laman ng bag pero wala pa din akong nakitang tuwalya.
“Tristan, wala namang tuwalya dito eh.” ang sabi ko sa kanya.
Dumungaw si Tristan mula sa banyo.
“Hala. Imposible.” Ang nagtatakang sabi ni Tristan.
“Eto nga at inilabas ko na ang lahat ng laman ng bag mo. Wala talaga.” Tugon ko.
“Hala. Baka naiwanan ko pa kina Mama yung tuwalya. Tsk! Tsk! Tsk!”
“Dun sa may cabinet. Yung unang pinto.” Utos nya.
Agad akong tumayo at lumapit sa cabinet. Pagbukas ng pintuan ay tumambad sa akin ang mga tinuping bed sheet, punda, at kumot na maayos na nakasalansan. Wala pa ding tuwalya.
“Tristan, wala pa ding tuwalya dito.” Sigaw ko.
“Ano ba yan! Mata ang ipanghanap mo at hindi yang bungaga mo.” Ang natatawang sabi niya.
“Sira ulo. Wala talaga akong makitang tuwalya dito.” Inis na sabi ko.
Hindi na sumagot si Tristan. Kaya itinuloy ko na lang ang paghahanap. Wala talaga. Tanging bed sheet, punda at kumot lang ang nandun. Isasara ko na sana ang pinto ng mapansin ko na may drawer sa may bandang ibaba ng cabinet. Kaya lumuhod ako at sinubukang buksan ang drawer. Voila! Dun pala nakalagay ang mga twalya. Kumuha ako ng isang tuwalya bago ko isinara ang drawer.
“Nakita ko na!” ang sigaw ko.
Tatayo na sana ako nang bigla akong mawalan ng balanse at mapaupo dahil sa pagkabigla. Pagkaharap ko kasi ay tumambad sa akin ang nakabuyangyang at basang alaga ni Tristan na nakatapat sa mukha ko. Si gago naman ay tila ba walang pakialam na nakatayo lang sa harap ko.
“Hala!” ang tangi kong nasabi sabay takip ng tuwalya sa nakabuyangyang na alaga ni Tristan.
“Gago ka talaga!” ang sabi ko sabay iwas ng tingin.
“Bakit?” ang nagtatakang tanong ni mokong.
“Anong bakit? Hindi ka ba nahihiya sa akin? Nakita ko na ang lahat lahat sa iyo. Eksakto pang nakabuyangyang yang titi mo sa mukha ko. Sira ulo ka!” inis na paliwanag ko
“Hala. Bakit naman ako mahihiya e magkaibigan naman tayo. Tsaka pareho naman tayong meron nito.” Ang tugon nya sabay alis ng tuwalya sa harap nya para ipakita sa akin ang alaga nya.
“Hala. Ibinuyangyang pa talaga!”
“Tristan. Lumayo layo ka lang sa akin at sisipain kita.” Ang banta ko sa kanya.
“Hahaha.” ang tanging sagot nya sa akin.
“At nakuha mo pang tumawa talaga?” inis na reaksyon ko.
“Kung makikita mo lang kasi ang reaksyon, malamang e matatawa ka din.”
“Para naman kasing ngayon ka lang nakakita nito.” Ang malokong sabi ni Tristan.
Oo nga naman. Sa dinami dami ng beses na nakakita ako ng katawang hubo’t hubad bakit ganun pa din ang naging reaksyon ko. Hindi na ako nakaimik pa. Tinulungan ko na lang ang sarili kong makatayo. Habang si Tristan ay itinapi ang tuwalya sa bewang nya. For some reason, nakaramdam ako ng pagka-awkward. Kaya naisipan ko na umalis na lang.
Habang naghahanap ng susuotin si Tristan ay dinampot ko ang mga tupperware na dala ko at tsaka dumerecho sa may pinutan.
“Oh. Saan ka pupunta?” ang nagtatakang tanong ni Tristan.
“Ah eh. Ano…”
“Uuwi na ako. Madilim na sa labas.” Ang tugon ko sabay derecho palabas ng kwarto.
“Huy! Yung chocolate mo…” ang huli salita na narinig ko mula kay Tristan.
Hindi ko na lang sya pinansin. Nagderederecho na lang ako ng lakad.
Wala nang araw at medyo malamig na ang paligid. Pero hindi ko maintindihan kung bakit mainit ang pakiramdam ko. Halos lahat nga ng nakakasalubong ko ay nagtatakang nakatingin sa akin. Marahil ay iniisip nila ang dahilan kung bakit tagaktak ang pawis ko. Muling bumabalik sa isip ko ang sinabi ni Tristan. Tama naman sya. Sa dinami dami ng lalaking nakita kong hubo’t hubad bakit ngayon pa ako nailang?
Bigla akong napahinto. Naisip ko kasi ang sagot sa aking katanungan. Isang salita lang…
“MALISYA!!!”
Pagdating ko sa bahay ay bumungad agad si Lola sa akin na abala sa pagluluto ng hapunan namin. Agad kong inilapag ang tupperware sa lamesa at tsaka ako dumerecho sa refrigerator para uminom ng tubig.
“Apo! Ano bang nangyayari sa iyo? Bakit ka humahangos?”
“Bakit ba pawis na pawis ka?” nagtatakang tanong ni Lola.
Agad akong lumapit kay Lola. Nagmano muna bago ko sinagot ang tanong nya.
“Ano po. Mainit po kasi sa labas. Nilakad ko lang po kasi mula kina Tristan pauwe.” Palusot ko.
“Ganun ba? Magpalit ka na ng damit at baka magkasakit ka pa nyan.” Utos ni lola sa akin.
“Sige po.” Sagot ko sa kanya. Papasok na sana ako sa kwarto ko nang muling magsalita si lola.
“Siya nga pala. Naibigay mo ba kay Tristan?” tanong ni Lola.
“Opo, La.” Tugon ko.
“Ano? Nagustuhan ba nya?” muli nyang tanong.
“Naubos po nya agad sa isang upuan lang.” sagot ko.
“Aba. E malakas pala talagang kumain ang batang yun. Hehehe.” Natutuwang sabi ni Lola.
“La, maliligo lang po ako.” Sabi ko.
“Sige. Tamang tama. Pagkatapos mo e luto na ito. Pwede ka nang maghapunan.” Magiliw na sabi nya.
Agad akong dumerecho sa kwarto ko. Naghubad ng basang t-shirt at tsaka kumuha ng tuwalya. Nag-iinit pa din ang pakiramdam ko kaya pumunta na ako sa banyo para maligo.
Pagkalock ng pinto ay agad akong umupo sa inodoro. Binuksan ang gripo para punuin ang timba. Nasa isip ko pa din ang nakita ko kanina. Ang magandang katawan ni Tristan at ang alaga nya. Hindi pa erected ang alaga nya pero malaki na. Kaya hindi ko ma-imagine kapag tuluyang tumigas na ang batuta nya. Ideal talaga si Tristan. Mabait. Maalaga. Maalalahanin. Magandang lalaki. Matangkad. Maganda ang katawan. At higit sa lahat… pinagpala.
Ilang saglit lang ay biglang kumatok si Lola.
“Apo. Luto na yung hapunan. Mauna ka nang kumain pagkatapos mo dyan. Papanik na ako. Ikaw na ang bahala.” Habilin ni Lola.
“Sige po, La.” Ang tangi ko lang nasabi.
Hindi na sumagot si Lola. Narinig ko na lang ang yabag ng mga paa nya papanik ng hagdanan. Namalayan ko na lang din na puno na ang timba kaya agad kong isinarado ang gripo. Sumalok ako ng tubig at nagsimulang maligo. Subalit ako’y napigilan nang muling bumalik sa isip ko ang hubad na katawan ni Tristan. Kahit anong gawin ko ay hindi ko maialis sa isip ko ang nakita ko. Dahil dun ay nakaramdam ako ng kakaibang sensasyon sa katawan ko. Nararamdaman ko ang unti unting pagkabuhay ng alaga ko at pananakit ng puson ko. Alam kong wala akong magagawa para alisin sa isip ko si Tristan pero may magagawa ako para maibsan ang init na nadadama ko.
Ang magparaos mag-isa.
Alam kong alam nyo ang gawain ko. Kaya siguradong hindi kayo maniniwala kung sasabihin ko na ito ang unang beses na magpaparaos akong mag-isa. Sa lahat ng pagkakataon kasi ay yung katalik ko ang gumagawa nun para sa akin. Hindi ko inugali na magparaos mag-isa dahil hindi naman ganun kadali sa akin ang talaban. Kaya nga ganun na lang ang pagtataka ko na hindi ko magawang maialis ang hubad na katawan ni Tristan sa isip ko.
Kahit puno na ang timba ay muli kong binuksan ang gripo. Inalis ko ang aking suot na brief. Dahan dahang sumandal sa dingding ng banyo. Iniunat ang mga paa at tsaka lumiyad. Agad kong dinakma ang kahabaan nagwawala ko nang alaga. Alam mong mataas ang libog na nararamdaman ko dahil sa pamumo ng pre-cum mula sa pinakabutas ng alaga ko. Gamit ang dalawang daliri ko ay ikinalat ko ang pre-cum ko sa paligid ng malintog na ulo ng alaga ko. Dahan dahan kong ipinikit ang aking mga mga at sinimulang alalahanin muli ang hubad na katawan ni Tristan.
Sinimulan kong itaas baba ang kamay ko. Mabagal lang nung una. Dahan dahan lang. Pilit kong ninanamnam ang sarap na nararamdaman ko. Sinimulan kong bilisan ang paghagod sa aking galit na alaga. Sa bawat pagtaas at baba ng aking kamay ay ramdam ko ang paggapang ng kuryente sa aking kaibuturan.
“Aaaahhh! Shet.” Ang mahinang ungol ko.
Sinimulan ko na ding pagapangin ang isa ko pang kamay papunta sa aking dibdib. Nang mahagip ko ang aking utong ay sinimulan ko itong pisil pisilin at laruin. Halos mapaangat ang aking puwitan dahil sa sarap na naidudulot sa akin ng aking ginagawa.
“Tristan…” ang mahina kong sambit nang pumasok sa isip ko ang mukha ni Tristan na tila ba pinapanuod ako at nalilibugan din sa aking ginagawa.
Binitawan ko ang aking alaga. Dinilaan ko ang aking palad para ito ay dumulas. Muli kong hinawakan ang pinakaulo ng aking alaga at sinimulan itong himasin. Tripleng sarap ng naramdaman ko dahil sa kakaibang kiliti na idinudulot ng basa at madulas kong palad. Tila ba naaabot ko ang ikapitong glorya.
Ilang saglit pa ay naramdaman ko ang pamumuo ng sensasyon sa puson ko. Tanda ng malapit na akong labasan. Kaya binilisan ko pa ang paghagod sa aking kahabaan.
“Aaaaahhhhh. Puta!” ang mahina kong sambit.
Sa bawat pagtaas at pagbaba ng aking kamay ay ramdam ko ang pagsidhi ng sensayong namumuo sa pinakapuson ko.
Ilang saglit pa ay mas umunat pa ang mga paa ko. Lalong tumigas ang alaga ko. At malintog na malintog na ang pinaka ulo ng alaga ko. Sandali pa ay lalabasan na ako.
“Ahhhhhhh! Ayan na.”
“Ayan na ako, Tristan.”
“Malapit na!”
“Ayan na… Ayan na…”
“Ayan naaaahhhh! Ahhhhhhh!” ang mahinang sambit ko kasabay ng pagsirit ng masagana kong katas.
Tila ba fountain na sumirit ang katas ko na umabot pa sa baba ko. Halos naka anim na sirit pa bago tuluyang huminto ang pagtilamsik ng mainit kong katas.
Hindi ako halos makakilos dahil panlalata. Hinahabol ko din ang aking hininga. Kinakapos man at nanlalata pero masasabi kong kuntento ako sa aking ginawa. Sa dinamidami ng beses na ako ay nagparaos sa piling ng iba, masasabi kong ang pagsosolo kong ito ang pinakamasarap.
Pero bigla akong napaisip. Naibsan man ang init na nararamdaman ko sa ngayon ay mas magiging mahirap para sa akin ang mga darating na araw. Alam kong darating ako sa puntong hindi na ako makukuntento sa pagsosolo. Alam kong aabot ako sa puntong hahangarin ng katawan ko na magparaos sa piling ni Tristan.
Wala na akong ibang nasabi sa sarili ko kundi…
“Fuck!”
(itutuloy)
No comments:
Post a Comment