Dustin's Promise (Part 1)

By: Kuya Jigz

Hey guys! Just call me Kuya Jigz, I write stories when I feel inspired or lonely or just when I feel like writing. This is the 3rd fictional story I've submitted on this site. Kung ano yung dalawa? Bahala kayo manghula :P

CHAPTER 1: DUSTIN

Level Representative, Block President and school scholar. First year palang ako, pero sa dami ng academic projects and co curricular activities ko, daig ko pa daw yung stress na nararanasan ng mga higher years. By the way I'm Dustin. 16 years old, freshman college taking up a pre law course sa isang kilalang law school dito sa Pilipinas. 5’6” in height, 130 puonds, medyo light yung skin color ko and since I prefer office stuff as my co curricular, hindi ako athletic, although naglalaro din ng sports paminsan minsan, hindi well developed ang muscles ko unlike those athletes but honestly, I didn't care. Basta hindi ako tabachoy, hindi rin payatot, okay na sakin yung katawan ko.

It didn't take a long time para maging bonded and close kami ng blockmates ko. Dahil na rin siguro sa common interest and goal in life namin, which is to become future lawyers, and despite the differences in our attitude and life background, naging mas close and bonded ang block namin. Marami akong friends sakanila. Paano ba naman kasi, first day of school pa lang ang dami ko ng dinaldal and siguro yung fact na lagi ko silang tinutulungan pag nahihirapan sila,

but not to the point na magdedepend sila sakin. I think that's primarily the reason they elected me as their block president and motivated me to run for student council. Hindi naman sa nagyayabang, pero nasa dugo na rin ng family ko yung 'leadership skills'. Politician yung iba kong relatives, lawyer ang dad ko and student body president din ako back in high school.

Yung block namin is the usual classroom type. May mga maiingay, dota boys, slightly maaarte girls, grade conscious people pero one thing na meron samin is this super tahimik guy. He's name is Gino. Mayaman, maputi, medyo matangkad, maganda ang katawan, gwapo rin gaya ko, basta masasabing medyong artistahin kaso lang sobrang tahimik. Akala ko noon sa una lang yan tahimik kasi nahihiya lang or nangingilala pa. Pero as days and months pass, walang nagbago. Thaimik pa rin, laging nakaupo sa harap, walang kausap. In fact, wala siyang friend sa block naming and I doubt if may friend din siya sa campus kasi right after class, siya lagi yung nauunang lumabas and dumederetso sa sundo niya. May mga times na tinry ko siya kausapin, kasi sa block, siya nalang talaga yung hindi ako comfortable kausap, so tinanong ko siya "bakit ang tahimik mo?" "saan ka nag high school?" "taga saan ka?" and sobrang direct lang ng answers niya "ewan ko" "School of Saint Anthony" and "diyan. malapit lang". Feeling ko napahiya ako nun, and yun ang pinaka ayoko sa lahat, ang mapahiya. Buti nalang dumating na yung prof kaya umalis nalang ako and bumalik sa upuan ko.

Once nagkaroon kami ng project sa isang major. We were grouped into 5. Tapos yung groupmates ko were 2 of my closest friends; sila Jess and Tim. Kagroup ko din si Benj and... si Gino. Maaga binigay yung project details pero yung submission mga one month pa. Kaya as usual, cram nalang ang plano namin. Mga one week before ng deadline, tinanong ko sila. "uy, anong plano natin sa project?" hindi sila nakasagot then tumingin ako kay Gino. Sa totoo lang, nagulat ako kasi nagsalita siya. "Mag research nalang kayo about crime cases dito sa Philippines, send niyo sa mail ko. ako na bahala" Medyo parang unfair kaya tinanong ko kung okay lang ba yun sakanya. Tumango lang siya. So yun na nga ang naging plano. Kaming apat sa research then siya na bahala sa ibang parts and format and printing. Tinanong ko naman kasi siya kung may pwede pa akong gawin pero sabi niya wala na daw.

Dumating yung submission day. Before pumasok samin yung prof nakita ko yung project namin na gawa ni Gino sa table niya. Pero since wala siya, tiningnan ko and yung reaction ko lang is "wow. very impressive" pero nagtaka ako kasi wala dun yung research ko. So dinouble check ko yun page per page, wala talaga yung gawa ko. Maya maya pa may narinig akong "Uhmm.." sa likod. Tiningnan ko and saw Gino at my back.

"Bakit wala dito yung research ko?" tanong ko sakanya.

Hindi siya nakasagot. so nagtanong ako ulit

"Mali ba yung gawa ko? Bakit di mo sinabi. sana pinalitan ko nalang."

"Hindi, walang mali. hayaan mo na andiyan naman pangalan mo eh" sagot niya sabay kuha sa project 'namin' na hawak ko.

Sobrang naiinis ako nung sinabi niya yun. Parang pinagmukha niya lang kaming walang kwenta at walang alam. Buti nalang, dumating na yung prof and umalis na lang ako sa harap niya.

Grabe, hindi ko ugali mainis o magalit sa isang tao pero this guy is really pushing me to my limit. Akala ko tahimik lang, pero suplado at makasarili rin pala. Bakit ba siya ganyan? Siya na nga yung nilalapitan ayaw pa niya. Kunga ayaw niya magkaroon ng kaibigan, edi wag. Pero sa totoo lang, parang gusto ko siyang makilala. Feeling ko kasi hindi naman talaga siya ganyan, kailangan niya lang talaga ng kaibigan o kaya kausap pero ang hirap kasi ayaw niya.

Before mag sem break, napagplanuhan namin na mag outing. Hindi lang basta outing, triple birthday celebration rin. Tatlo kasi samin may birthday this sem break: ako, si Mark and si Lily. And since bonded talaga ang block, sabay sabay namin icecelebrate. Isa sa mga blockmates namin, si Pam, may resthouse sa Nasugbo Batangas. so para walang gastos sa accommodation, dun na lang kami. Besides, likod daw ng rest house nila is sea shore na so perfect place! Then yung transpo naman will be provided by Jack and Tim kasi may van daw sila ang marunong na sila magdrive. So ayun, smooth yung plan namin. Yung bayad lang is contribution sa gas and kaming tatlong birthday celebrants ang mostly in charge sa food. bali yun na yung treat namin.

One day habang finafinalize namin ng barkada ko sa likod ng classroom yung plan sa outing..

"isasama ba natin si Gino?" tanong ni Jess

"wag na" "ewan ko" "kayo bahala" yung mga replies nila. then tumingin sila sakin.

"oh bakit kayo sakin nakatingin?" tanong ko sakanila

"eh ikaw si Mr. President eh. You decide" sabi ni Jess

"kayo talaga. outing nga ng block diba? isama na natin" sagot ko sakanila.

"sige nga, ienvite mo nga ngayon." sabi sakin ni Tim

"haha good luck Dus, sana pansinin ka, naka earphones pa naman" natatawang sabi ni Lily.

Tumayo ako, pumunta sa harap kung saan nakaupo si Gino. Sa totoo lang kinakabahan ako kasi baka masungitan lang ako ulit or hindi ako pansinin. Pagkadating ko sa harap, umupo ako sa vacant chair katabi sakanya. Nakatingin siya sa may board nun, pero nung umupo ako sa tabi niya, tumingin siya sakin sandali tapos tumingin ulit sa may board. Ang taray nakakainis!

"Ahh... Gino?" Hindi niya ako narinig, naka earphones kasi.

so mas lumapit ako ng konti and mas nilakasan ko yung boses ko.

"Gino" this time tumingin siya sakin, medyo mataas yung dalawa niyang kilay, tinanggal yung earphones at sabing:

"ano yun?" na parang naiinis.

"Ahh.. may outing kami sa Batangas, October 18-20, invited buong block. ipopost ko nalang lahat ng details sa fb group natin. sama ka ah?"

Nagisip pa siya.. "ah sige magpapaalam ako." sagot niya sabay tingin ulit sa harap at binalik yung earphones sa tainga niya.

Then bumalik na ako sa likod ng class room kung nasan yung barkada ko.

"Oh anong sabi?" tanong ni Tim

"magpapaalam daw siya" sagot ko

"wushu kunwari pa. alam naman nating hindi rin yan pupunta" sabi ni Jess

"oo nga" dagdag pa ni Lily

"kayo talaga ang sama niyo, wala namang ginawa sa inyo si Gino ah" sabi ko sakanila.

"samin wala, pero diba sayo meron?"

"eh ang tagal na nun noh. haha"

Oo nga tama sila, sakin lang may atraso si Gino pero ako pa rin yung nagmamabait. Bakit nga ba ako ganun? hindi ko rin alam.

Natapos na ang first sem at dumating na rin ang day ng outing namin. Meeting place namin sa mcdo malapit sa MOA, 12nn para by 1 makaalis na and siguro mga 4 nandun na kami. Excited ako kasi first formal outing ng block namin plus triple birthday celebration. As expected hindi lahat makakasama. mga 28 lang yung nag confirm, the others kasi has plans with family kaya ayun. Mga 1:15 na nung makompleto kaming 28, as usual, Filipino time. haay. so paalis na sana kami when we saw Gino get out of his car. Naka plain red shirt siya nun, yung fit sakanya matched with grey shorts and grey toms tapos naka aviator shares pa siya na may dalang malaking Nike bag enough for a 3 day outing. Lahat kami napatigil, natahimik kasi oo nga ang cool and hot niya tignan pero hindi namin ineexpect na sasama siya sa outing namin. Hindi kasi siya nagconfirm nor nagsabi na hintayin namin siya. After siguro ng mga 6 seconds of mixed emotions, nilapitan ko siya.

"Oh Gino sasama ka pala? Buti nalang nakahabol ka. Paalis na sana kami"

"Medyo traffic kasi sa dinaanan ko and sorry kung hindi ako nagconfirm" sagot niya sakin

"ayos lang yun, tara na!"

Na divide kami sa 2 groups since 2 yung van and hindi rin naman kasya lahat sa isa. Yung mga magugulong boys nasa isang van tapos yung barkada ko and other blockmates nagsama sa van ni Tim. Ang gulo sa van, ang daming kalokohan iba na talaga mga kabataan ngayon ang dami ng alam. Habang kami nagkukulitan at nagtatawanan napansin ko si Gino may sarili pa ring mundo, naka earphones nakasandal sa may bintana at nakatingin sa malayo.

Hindi pa lumumubog yung araw ng makarating kami sa nasugbo pero since sa may dagat pa yung resthouse nila Pam, medyo malayo pa daw.. mga 20-30 minute drive siguro. Pagkadating namin sa bahay nila, lahat kami namangha. Akala ko mayaman lang sila, hindi pala. Sobrang yaman nila! 2 storey yung resthouse nila in a 800 square meters lot area. Ang ganda ng design and pagkakagawa. May driveway and garage, very well maintained ang pagkaka landscaped sa loob and labas ng bahay nila. Sa loob, andun yung sala nila with fire place, den, guest room, kitchen and the best part.. dining room. Halos puro glass windows yung dining nila and kitang kita yung dagat kasi back part na yun ng house nila. Labas ng dining is a balcony that rich people normally call 'lanai' very relaxing yung place na yun kasi rinig mo yung hampas ng alon, at ang sarap pa ng simoy nang hangin. Sa right end ng lanai may 4 step-stairs na pagbaba mo, buhangin na. then may fence type na gate sila sa likod, pagkalampas mo dun, takbo ka lang ng mga 40 meters nasa sea shore ka na. Ang ganda, at very relaxing. naeexcite ako sa darating na araw, specially birthday ko yung last day.

Wala pa kami masyadong ginawa on the first night. Puro lang kainan, kwentuhan, kalokohan. Naging isip bata kami at naglaro ng mataya taya sa may dalampasigan. Yung ibang girls hindi sumali, mostly kaming guys lang ang nagtatakbuhan. Sa mga guys si Gino lang ang hindi kasali. Andun siya sa may lanai nakaupo, naglalaptop at may iniinom na kape.

"Tara Gino, sali ka!" sigaw ko sakanya.

"mamaya nalang" sagot niya.

Napagod na din kami at pawisan naglakad papunta sa bahay.

"bakit kaya ganun si Gino? ayaw makisama" tanong samin ni Mark

"baka hindi lang talaga sanay sa ibang tao" sagot ko

"iba pa rin ba tayo sakanya? isang sem na rin tayong magkakasama ah"

"hindi ko rin alam. tara na."

Pagkapasok namin sa bahay, nakita namin yung girls nag s-spin the bottle "Oyoyoy! sali kami!!" sabi ni Ryan, blockmate din. And it was the biggest group of spin the bottle. Lahat kasi kasali kahit si Gino napilit ko. Pero feel ko nainis siya sakin pero still kasali siya. Unfortunately, sa dami namin, hindi natapat sakanya yung bottle.

6 yung rooms ng bahay nila Pam. Magshshare sa dalawang rooms yung girls while sa tatlo naman kaming guys. Yung isa kasi Master's bedroom kaya hind pwede gamitin. So estimated 5-6 in one room. Kasama ko sa room mga kabarkada kong lalaki sila Tim, Mark,may dalawa pa pati si Gino sinama ko na samin. Altho sa isang kwarto, isang queen sized bed lang, kaya yung iba sa floor.

"At dahil birthday namin ni Dustin, kaming dalawa ang sa kama! HAHAHA" pangiinggit ni Mark sa iba. So ganun na nga ang naging plano, dalawa kami ni Mark sa kama at yung apat sa sahig pero may kumot at unan din naman sila.

Siguro mga 1am na hindi pa rin ako makatulog. Pinakiramdaman ko yung mga kasama ko, mahimbing silang natutulog. Nakapikit na ako ng may biglang kumalabit sakin.

"Dustin gising ka pa?" binuksan ko mga mata ko. Si Gino pala yun. "oh bakit?"

"kasya pa ba isa diyan? hindi kasi ako sanay sa sahig.."

Medyo natawa ako sa sinabi niya. "Ahh ganoon ba, oo kasya pa naman dito ka na"

umusog ako at humiga na doon si Gino, napag gitnaan nila ako ni Mark.

"salamat" sabi niya. at pareho na kaming nakatulog.

CHAPTER 2: DUSTIN

Kinabukasan, pagkatapos namin mag breakfast, hindi na nakapaghintay yung iba at dumeretso na sa dagat. Maghapon kaming naligo at nagbabad sa araw. Yung ibang guys andun sa medyo malalim na part, magaling silang lumagoy eh. At yung iba naman samin andito lang sa medyo mababaw naglalaro parang mga bata. Umahon lang kami para kumain ng lunch pagkatapos nun, balik ulit sa dagat. Noong medyo maghahapon na naglaro kami. Mataya taya ulit pero this time by pair. Bawal magkahiwalay yung pair or else disqualified na. Bawal din sa sand part dapat sa may dagat para extra challenge. Nung ineexplain yung mechanics napansin ko umahon si Gino at pumunta doon sa bahay. Hindi naman siya napansin nung iba pero feeling ko ayaw niya lang maglaro. Kapartner ko si Tim at kami ang unang taya. Nakakatawa tingnan pero magka holding hands kami habang hinahabol yung ibang pairs. grabe! ang hirap makipaghabulan sa dagat. Buti nalang medyo mabagal sila Jess at Lily kaya sila ang sunod na naging taya. Sunod naman nilang nataya yung pair ni Ryan at nataya naman nila sila Mark. Ang saya ng araw na to! Before pa lumubog yung araw, napagod na din kami at nagsiahon na para makabanlaw at makapagpahinga kahit sandali.

Dinner ang main event ng outing namin. Maraming pagkain. May lechon, pasta, chicken, bbq, pansit, pizza and isang 18" na cake na pinasadya pa ni Pam sa kakilala nilang professional baker. Yun daw ang regalo niya saming tatlo. Kami ni Lily and Mark yung nasa gitna habang kinakantahan kami ng 'happy birthday' ng mga kasama namin. Tahimik kaming nagwish at sabay sabay binlow yung candles. This is indeed one of the most unforgettable birthdays of my life! Pagkatapos nun eat all you can na! kain ng kain up to sawa until sobrang bloated na kami. Then siyempre hindi nawawala ang inuman after. Umiinom ako para makisama lang pero never pa ako nalasing ng sobra. I know my limits pagdating sa alcohol, pag feeling tipsy na ako, stop na. Kaya mostly until 2 bottles lang ng beer kaya ko.

Siguro mga 12 midnight na nung umalis ako sa lanai area (dun kasi kami nagiinuman) dumeretso ako sa room namin para makapagpahinga na. Pagpasok ko, andun na si Gino natutulog sa left side ng bed pati yung isa naming kasama nasa sahig. Then sila Mark and Tim naman nakikipag inuman pa. Tumabi ako kay Gino na naka white shirt and boxers lang at natulog na rin.

In the middle of the night, bigla akong nagising, naiihi kasi ako. Tiningnan ko yung phone ko 3:36am na pala. Bumangon and napansin na nasa tabi ko na pala si Mark and sila Tim tulog dun sa sahig. Nagtaka ako kasi wala si Gino sa tabi ko, wala siya sa kwarto. Lumabas ako para mag CR, kinatok ko muna yung pinto baka kasi andun si Gino pero noong walang sumagot, pumasok na ako at umihi. After noon, pumunta ako sa may kitchen para uminom ng tubig. "birthday ko na pala" sabi ko sa sarili ko and mamaya na pala kami babalik ng Manila. Lumabas ako sa Lanai at niligpit yung iilang kalat na naiwan ng mga kasama ko. Hindi ko rin alam kung bakit pero feel ko gising na gising ako. Ang sarap ng hangin sa lanai kaya napaupo muna ako doon sandali nang may nakita akong isang lalaki na nakaupo sa may dalampasigan. "sino yun?" tanong ko sa sarili ko. Bumaba ako, lumabas sa gate at naglakad papalapit dun sa lalaki. Tama nga ang hinala ko, si Gino yun magisa, at malungkot. Hindi ko alam kung aalis ba ako para mapagisa siya o kukunin ko yung opportunity para makausap siya ng maayos. Babalik na sana ako sa bahay nang marinig ko siya mag sob. Akala ko wala lang pero narinig ko ulit. Si Gino... umiiyak? bakit?

Lumapit pa ako pero parang hindi niya napansin, dun ko naconfirm na umiiyak nga siya. This time, nakatayo na ako sa likod niya.

"sige iiyak mo lang. Iiyak mo lahat." Hindi ko alam pero bigla ko nalang yan nasabi.

Halatang nagulat si Gino at agad na nagpunas ng luha gamit ang kaniyang mga kamay. Umupo ako katabi sakanya, habang siya tumalikod sakin.

"anong ginagawa mo dito?" tanong niya sakin na naiiyak pa rin.

"wala. ngapapahangin lang. ikaw?" sagot ko. Hindi siya sumagot..

"parang ang bigat niyan ah. kung ano man yan, lilipas din yan" pagcomfort ko sakanya.

"wala kang alam Dustin. and I don't need your advice"

sa totoo lang, hindi ako nagalit o nainis. Pakiramdam ko kasi kailangan niya talaga ng kausap.

"bakit ba lahat na lang tintulak mo palayo? Alam mo Gino, gusto talaga kitang maging kaibigan but then you keep on pushing me away everytime na lalapit ako sayo" mahinahon kong sabi sakanya.

"lahat tayo kailangan ng kaibigan, ng masasandalan. Hindi kita pinipilit pero kung kailangan mo lang ng kausap, handa akong makinig. Handa rin akong maging kaibigan mo Gino.."

Wala siyang imik, kaya tatayo na sana ako para bumalik sa bahay nung..

"My life is a lie" Humarap siya shore, inayos ko naman ang upo ko. Pareho na kaming nakatingin sa dagat.

"Yung best friend ko dati, habol lang sakin pera. Yung ex girlfriend ko, manloloko. Yung iba ko kaibigan, nandiyan lang pag may exam. Ang tanga tanga ko nun, akala ko lahat sila totoo sakin hindi pala" sabi ni Gino na umiiyak. "but you know what's worst?" dagdag pa niya "it's when I've found out na ampon lang ako" dito talagang bumuhos ang mga luha niya.

Naaawa ako sakanya parang gusto ko siyang yakapin to make him feel better, pero siyempre hindi ko kaya..

"all these problems happened all so fast. ang hirap tanggapin Dustin, wala akong maiyakan, wala akong makausap. Lahat sila nagsinungaling sakin"

Hindi ko alam ang sasabihin ko, parang ako ang pinakaunang napagbuhusan ni Gino ng mga nararamdaman niya at ayokong magkamali sa mga sasabihin ko.

"but that doesn't mean walang nagmamahal sayo" sabi ko sakanya.

"sino? sino nagmamahal sakin Dustin? mga sarili ko ngang magulang pinamigay lang ako"

"ako. kami. Kahit ganyan ka samin, may malasakit pa rin kami sayo. concerned pa nga yung iba sayo eh. at kung alam mo lang, marami kami ang gustong makipagkaibigan sayo"

patuloy ang pag iyak ni Gino. hindi ko alam ang gagawin ko. Inakbayan ko siya, and using my other hand, I let him rest his head sa shoulders ko. Hindi naman siya nagpapigil so yun, umiiyak pa rin siya sakin.

Bromance man kung tignan, pero I just want to make him feel na mayroon siyang kaibigan na masasandalan.

"From now on, kaibigan mo na ako. Hindi kita lolokohin, and I'll be this one person you can always rely on.. Promise yan Gino." seryoso kong sabi sakanya

habang tinatapik yung likod niya. Napayakap siya sakin kaya niyakap ko rin siya. Pagkatapos nun, bumitaw siya at nagpasalamat.

"Thank you Dustin."

Nandun lang kami sa shore for 20 more minutes then napagisipan namin na bumalik na sa bahay para makapagpahinga, malapit na rin kasi sumikat ang araw pero bago pa kami makapasok sa kwarto..

"Ahh Dustin, bago ko makalimutan.." sabi niya sakin, so humarap ako sakanya

"Happy Birthday" nakatingin siya sa baba noon, napangiti naman ako kaya tinignan niya rin ako.

"salamat Gino. Ikaw ang unang nagreet" sinuklian niya naman ako ng ngiti.

First time, as in first time kong makita si Gino na ngumiti. Bagay sakanya mas mukha siyang artista.

"gwapo mo pala pag nakangiti eh! dapat lagi kang nakangiti" biro ko sakanya.

Pumasok na kami sa kwarto, humiga ako sa kama at siya naman ay tumabi sakin. Di rin nagtagal, nakatulog na ako.

CHAPTER 3: GINO

It's been eight months since I last smiled, last laughed and last enjoyed a day. After breaking up with my girlfriend who cheated on me and realizing that I'm surrounded by fake friends, all I have left is my family. Only child lang ako, kaya lahat ng gusto ko, binibigay sakin ng parents ko except for their time. Malaki ang business ng parents ko kaya most of the time, either nasa office sila, or out of town/country for some stressful business meetings. Nasa bahay lang sila para magpahinga. Hindi pa nga kami masyado nagkakasabay kumain eh pero okay lang, naiintindihan ko naman until one night, mga 12 midnight na ata yun, gising pa ako kasi may ginagawa akong school proj, narinig kong nagaaway parents ko.

"we can't let them take Gino away from us. tayo ang kinikilala niyang magulang"

"for god's sake victoria! hindi na natin nagagawa ang role natin sakanya. and wake up! he's not our real son!"

"tone down your voice George! baka maranig tayo ni Gino"

I can't believe everything I've heard. Next thing I knew, I found myself lying and crying so hard in my bed. Ang sakit sa pakiramdam, ang hirap tanggapin. Sana nanaginip lang ako at paggising ko bukas, walang masamang nangyari. Pero alam ko na lahat ng nangyayari totoo. Nakatulog nalang ako kakaiyak sa sakit ng nararamdaman ko.

Since then, naging distant na ako sa lahat ng nasa paligid ko. Galit ako sa mundo. Lahat sila sinungaling, manloloko, mangagamit. Ayoko na magkaroon ng kaibigan, kakayanin ko magisa at ipapakita ko sakanila na I can stand on my own and be successful without anyone's help.

Doon ako nagkamali.

Mga around 2am kanina nagising ako sa ingay nila Mark na katatapos lang sa inuman. Nung makatulog na sila, lumabas ako, nagpahangin sa may lanai and then I decided na umupo malapit sa shore. Ang sarap dito, relaxing, peaceful at walang istorbo. Hindi ko alam kung bakit pero yung araw araw kong nararamdaman for the past eight months sa inis, poot at galit ay napalitan ng lungkot at awa sa sarili. Ano na bang nagyayari sa buhay ko? Bakit ganito? Ang hirap. Ang sakit sakit. Hindi ko na napigilan ang aking emosyon at tuloyan ng bumuhos ang mga luha ko. Naaalala ko yung araw na masaya ako, yung mga araw na may nasasandalan ako, yung mga araw na feeling ko ang swerte swerte ko. Sana hindi ko nalang nalamat yung totoo, wala pa sigurong nagbago. Ayoko man umiyak, hindi ko mapigilan. Lahat ng mga masasamang nangyari sa buhay ko nagbalik sakin, napahagulgol ako sa sobrang lungkot at sakit na nararamdaman ko, sinubukan ko mang pigilan dahil baka may makarinig sakin, hindi ko nagawa.

"sige iiyak mo lang. Iiyak mo lahat." Sabi ng isang lalaki sa likod ko.

Sa gulat ko, pinunsan ko agad yung mga luha sa mata ko. Umupo siya sa tabi ko. Si Dustin pala. Ayokong may nakakakita saking umiyak, pero kahit na alam kong huli na ang lahat, tumalikod nalang ako sakanya.

"anong ginagawa mo dito?" tanong ko sakanya habang pinipilit ko sarili kong huminahon.

"wala. ngapapahangin lang. ikaw?" hindi ako sumagot.

"parang ang bigat niyan ah. kung ano man yan, lilipas din yan" sabi niya sakin.

"wala kang alam Dustin. and I don't need your advice" ayoko sanang sabihin yan, pero yan ang lumabas sa bibig ko.

"bakit ba lahat na lang tintulak mo palayo? Alam mo Gino, gusto talaga kitang maging kaibigan but then you keep on pushing me away everytime na lalapit ako sayo.. lahat tayo kailangan ng kaibigan, ng masasandalan. Hindi kita pinipilit pero kung kailangan mo lang ng kausap, handa akong makinig. Handa rin akong maging kaibigan mo Gino.."

Hindi ko maintindihan si Dustin, marami akong mga nagawang bagay na hindi maganda sakanya, and yet he's still here telling me all these things. Totoo nga ba yung mga sinsabi niya o pakitang tao lang? Ganyan kasi mga politiko eh. Nag aalangan pa ako kung kakausapin ko siya, baka isipin niya lang masyado akong madrama.. Pero pakiramdam ko, kung may tao akong dapat

sabihan, alam kong si Dustin yun. Patayo na sana siya noong nagsimula akong magsalita.

"My life is a lie" Humarap ako sa shore at naisip ko kung tama ba tong ginagawa ko.

Doon ko nakwento sakanya lahat ng sakit, paghihirap at lungkot na pinagdadaanan ko. Nasabi ko lahat habang umiiyak, hindi ko matingnan si Dustin kung ano ang reaksyon niya, basta alam ko may nakikinig sakin, ayos na.

"Kahit ganyan ka samin, may malasakit pa rin kami sayo. concerned pa nga yung iba sayo eh. at kung alam mo lang, marami kami ang gustong makipagkaibigan sayo" sabi sakin ni Dustin. Hindi ko alam kung totoo pero ang sarap pakinggan. Maya maya pa inakbayan niya ako and pinasandal niya ulo ko sa shoulders niya. This is exactly what I needed. A shoulder to cry on. Hindi na ako nahiya kay Dustin, binuhos ko lahat ng luha ko sa kanya. After a very long time, may naiyakan ako, may nakaintindi sakin, at may nasasandalan ako.

"From now on, kaibigan mo na ako. Hindi kita lolokohin, and I'll be this one person you can always rely on.. Promise yan Gino."

Napayakap ako sakanya sa mga nasabi niya, pakiramdam ko malapit ng matapos ang mga araw na puno ng galit at poot.

Nagising ako sa pagtawag sakin ni Tim. "Gino.. Gino.. sensya na. Labas tayo. I surprise natin si Dustin mamaya" Pabulong niyang sabi.

Gusto ko pa sanang matulog kaso ayoko naman maging KJ sa plano nila. Besides, para din naman kay Dustin eh, sa bago kong kaibigan. Nag gather kami sa harap ng room namin kung saan tulog pa rin si Dustin. May banner silang hawak na nagsasabing "Happy Birthday Mr. President!" yug iba may balloons and meron ding party popper na pasasabugin pagkalabas niya ng kwarto. Maya maya pa nagsimula na ang plano. Kumatok ng sobrang lakas si Tim sa pinto. "Dustin gising na! alas onse na oh grabe ka naman makatulog. Iiwan ka namin sige!!" sigaw niya. Walang sumagot kaya kumatok ulit si Tim "Dustin! HUY!!"

"oo na eto na babangon na. ang ingay!" sigaw naman ni Dustin.

"okay guys, get ready" bulong samin ni Tim.

Pagkabukas na pagkabukas ni Dustin ng pinto, pinasabugan siya confetti sabay sigaw nilang lahat "Happy Birthday Dustin! wooooo"

siyempre hindi ako sumigaw, baka magtaka pa sila besides, nagreet ko na siya kanina, ako pa nga ang pinaka una eh. Pinagmasdan ko yung reaction ni Dustin sa surprise na inorganize ni Tim. Nagulat siya sa confetti, pero after nun, hindi na nawala ang ngiti sa mukha niya.

"ang landi niyo ah! HAHAHA salamat. Maraming salamat sainyong lahat!" masayang tugon ni Dustin sa kanila

Mga 3pm na kami umalis ng Nasugbo pabalik ng Manila. Umupo ako sa dating pwesto ko sa van, pero this time tumabi sakin si Dustin. Hindi ko lang siya pinansin, wala naman akong sasabihin eh. Nagearphones lang ako, sumandal sa bintana at dahil sa kulang ako sa tulog, tuluyan ng sumara ang mata ko at panandaliang nawala sa realidad.

Maya maya pa nagising ako sa boses ni Dustin. "Gino, gising na.. andito na tayo"

Bumangon ako. shit! nakakahiya!! nakatulog pala ako sa shoulders ni Dustin!!

"ay. sorry" ang tanging nasabi ko.

natawa lang siya "wala yun noh"

Madilim na pala sa labas. Tiningnan ko yung phone ko. 6:30pm na pala and ang dami kong missed calls and texts galing sa driver ko. "sir what time ko po kayo susunduin?" "sir ngayon po ba ang balik niyo ng Manila?" "Sir Gino saan na po kayo?" Lagot na! Traffic pa naman by this time and medyo malayo pa yung village namin. Mukhang matagal tagal ako maghihintay ah. Pagkababa namin sa mcdo, nagalisan na yung iba, magcocommute lang kasi sila. Yung iba naman, andun na agad yung sundo kaya in no time, ako nalang yung naiwan sa mcdo. Sinubukan kong tawagan yung driver namin pero out of coverage. Nakapatay ata. Tinext ko rin ng tinext pero walang reply. Nawalan na ako ng pagasa. Hindi pa naman ako marunong magcommute ng biglang may umupo sa harap ko. Si Dustin, may order na fries and hot fudge sundae.

"fries oh" pagalok niya sakin "wala pa sundo mo?"

"wala pa eh. hindi ko nga macontact. ikaw?"

"andiyan lang nakapark. nagutom ako eh, kaya kumain muna ako"

Natapos na siya kumain, hindi ko pa rin matawagan yung driver namin.

"sabay ka na sakin" pagyaya ni Dustin

"ahh.. wag na. parating na rin siguro yun.."

"sige ikaw bahala"

loko to. Hindi man lang ako pinilit.

Naglalakad na siya palayo nung tumayo ako at sumigaw "WAIT"

tapos lumingon siya sakin, nakangiti. Naglakad ako papalapit sakanya

"oh bat ka nakangiti?"tanong ko sakanya

"ang dami mo pa kasing arte eh. tara na o buong gabi ka maghihintay diyan" natatawang sabi sakin ni Dustin. Napangiti nalang ako sakanya nang bigla niya akong inakbayan habang naglalakad kami papunta sa kotse nila.

Pagkadating namin sa bahay ko, nagpasalamat ako kay Dustin at muli siyang binati ng Happy Birthday.

"pangalawa mo na yan ah. haha! salamat rin"

at pumasok na ako sa malaki naming bahay na wala namang tao kundi mga katulong.

"sila Mama?" tanong ko kay Manang Koring, ang aming mayordoma.

"Nasa Singapore po si ma'am, si sir naman hindi pa rin nakakauwi from Hong Kong.. kumain na po ba kayo sir?"

"ah.. busog pa ho ako, sige po salamat"

Umakyat na ako sa kwarto ko at dumeretso sa CR para maligo. Hindi pa ako dinalaw ng antok kaya nanuod muna ako ng TV. Nag internet, at kung ano ano pa. Lumipas ang oras pagkatingin ko sa phone ko 11:57 na. Bigla kong naisip na itext si Dustin. Hindi ko ugali magtext lalo na pag hindi naman life or death ang sitwasyon. Pero ewan ko ba gusto ko lang siya itext."Hi Dustin si Gino to. Thanks for the ride again. And it's the last minute of your birthday, so happy birthday! next year ulit" at exactly 11:59, nasend ko yung text. Mga 1 minute later, may nagreply "Edi ikaw na nga first and last ko! haha Thank you Gino. I hope to hang with you soon :)" Hindi na ako nagreply. Natutuwa ako mayroon na ako ulit na matatawag na kaibigan. Alam kong iba si Dustin, hindi siya kagaya ng iba na sinungaling at manloloko. After a very long time, nakatulog ako ng walang galit instead, masaya at magaan ang pakiramdam ko. At isa lang ang rason, si Dustin.

CHAPTER 4: GINO

Second sem started, medyo napaaga ako sa school. 9 pa ang class ko pero 8 pa lang nung makarating ako sa campus. Normally kasi exact lang yung pagdating ko so I decided to take a walk around our 10 hectare campus. Siguro mga 30 minutes later, napagod na ako so pumunta na ako sa building where my first class is to be held.

"Gino!" boses ni Dustin yun ah. Lumingon ako, tama nga, si Dustin yung tumawag sakin.

"Bakit ang aga mo?" tanong sakin ni Dustin

"Ah wala napa aga lang. Ikaw?"

"May meeting kami for the school activities this sem eh, plus opening pa ng sem so required yung presence namin.. kanina ka pa ba?"

Level rep nga pala namin si Dustin, hindi ko pa naman siya vinote last election. haha shhh!

"Ah ganun ba? Hindi naman.." sagot ko sakanya

"Tara na, our class starts in 15 minutes. ay. by the way, sabay ka samin lunch mamaya ah? with my barkada"

Yung totoo parang ayoko, kasi hindi ko alam yung ugali ng iba kahit na kablock ko pa sila. Pero nakakahiya naman tumanggi kaya ngumiti nalang ako.

Since then, sakanila na ako laging sumsasabay tuwing lunch. They've made me feel welcome and part of their family. Mas naging close din ako kila Jess, Tim, Mark at sa iba pa. Medyo lagi na rin akong nagssmile and kinakausap ko na yung mga blockmates namin regarding school stuff na walang halong inis, galit, or pagkahiya. May mga naririnig na nga ako minsan eh "ano nangyari kay Gino? nag iba ata ihip ng hangin" "Shit! Gino is so hot" Natawa lang ako pero siyempre kunwari hindi ko rinig. Hindi ko ugali lumandi, ayoko muna.

Mas naging close din kami ni Dustin. Minsan after school niyayaya ko siya lumabas just to hang out, libre ko nung una then babawi siya. Siya naman yung manlilibre next time. Nagkwentuhan lang kami about school, yung mga professors, nilalait niya pero parang joke lang. Natawa naman ako dun kaya nilait ko rin yung iba. Napagusapan namin kung sino yung mga magaganda sa classroom at nasabi rin niya yung mga kinaiinisang niyang officers sa council kasi daw mayabang, bossy and cocky. May mga times na nagiging partners kami sa research or project so dun namin yung ginawa sa bahay ko, nagoovernight si Dustin samin. Minsan naman, sa house nila. Napadalas din yun pagpunta ko either sa house niya or siya naman sa house ko just to hang out specially pag weekends and kakatapos lang ng exam, wala masyadaong ginagawa. Dahil dun, nakilala na ako ng parents ni Dustin kaya hindi na ako nahihiya sakanila. Once naman, nagabot sila ng parents ko, pinakilala ko siya, pati nga mga aso namin kilala na si Dustin. Basta everytime we can, magkasama kami ng barkada niya, or just the both of us.

Until one day, nagising ako. Narealize ko na parang nahuhulog na ang loob ko kay Dustin. Not as friends nor best friends pero I think I'm falling for him. Siya yung reason kung bakit ako nagsmile ulit, kung bakit ako nagkaroon ulit ng mga kaibigan, kung bakit nawala yung galit ko sa mundo. Masaya ako pag kasama ko si Dustin, pakiramdam ko secured ako and may nagmamahal sakin. But is it possible for one guy to fall in love with another guy? NO. hindi pwede. Siguro attracted lang ako or confused or baka kasi matagal ko ring hinanap yung feeling na affection from others.

Mga around February nung maging super busy si Dustin because of election. Umalis siya sa council instead, he's running for Batch President of our college. So ayun, madalas wala siya tuwing lunch. Altho kaclose ko na yung barkada, iba pa rin pag wala si Dustin but then I think it's better siguro na hindi kami muna masyadong magusap dahil sa confused feelings ko. One time before matapos ang school.

"Gino pwede ka ba mamaya? Tara s-bucks tayo, my treat" pag aya sakin ni Dustin

Gusto ko sana pero I think its better kung maging distant muna ako sakanya. "Ahh. Next time nalang, uwi ako agad eh."

"Ayy ganun ba? sayang naman, sige next time ah?"

May mga times na nagtetext siya sakin "Gino, what's up?" "Hey, okay ka lang?" hindi ako nagrereply pero natutuwa ako sa mga text niya. The day after, inapproach niya ako sa room.

"Gino, okay ka lang? hindi ka nagrereply sa mga texts ko.."

"Yung mga text ba? hindi ko na kasi masyadong pinapansin yung phone ko lately kaya laging late ko na nababasa texts mo" pagsisinungaling ko.

"Ahh sige Dustin, andito na yung sundo ko. Bye!" nagpilit ako ng ngiti at umalis na.

One day after school pagkadating ko sa bahay, "Sir Gino, hinihintay po kayo ng parents niyo sa room nila" pagsalubong sakin ni Manang Koring

Nagtaka ako, bakit? anong meron? "Sige po, salamat" sagot ko sakanya.

Dumeretso ako sa kwarto nila at pagpasok ko, nakatingin sila sakin. Seryoso ang mga mukha nila at parang kinakabahan ako sa mga susunod na mangyayari.

"Gino, take a seat" sabi sakin ni Papa. Sinunod ko naman yun, umupo ako sa third couch kaharap sila.

"Your mom and I have something to tell you. I know this is gonna be hard but we have to let you know" sabi ni Papa. Nakita ko naman si Mama medyo naluluha

"Gino, we are not your"

"I know." Hindi ko na tinapos yung sasabihin nila sakin, alam ko na at ayaw ko nang marinig.

"What?" mahinang tanong sakin ni Mama.

"I'm not your son, I'm adopted. right? I've known it for almost a year now. But it's okay. tanggap ko naman eh, hindi niyo naman ako pinabayaan" Totoo yung mga sinabi ko, kahit na masakit, tanggap ko. Ayoko lang na paulit ulit ipamukha sakin na ampon lang ako. Besides, I consider myself lucky to have them as my foster parents. Kahit super busy na sila ngayon, they were always there for me nung bata pa ako to make me say I had an awesome childhood. Tumayo ako, heading for the door para tapusin na yung conversation namin nung nagsalita si Papa.

"It's not just that.. your real parents want you back."

I feel betrayed. "WHAT? and pumayag naman kayo?" pasigaw kong tanong sakanila habang nagsisimula ng pumatak ang mga luha ko.

"Gino, we've been really busy that we can no longer spend some time with you" sabi ni Mama

"Ano ba tingin niyo sakin? Gamit lang na pag ayaw niyo na basta basta niyo nalang ipamimigay?!" tumakbo ako papunta sa pinto

"Gino.." hindi ko sila pinakinggan. Lumabas ako and smashed the door. Nakita ko yung ibang maids nakatingin sakin, tumakbo lang ako papunta sa room ko, nag lock, dumapa sa kama at binuhos lahat ng luha.

Every February nalang ba ganito? Masasaktan ako ng sobra sobra. Pakiramdam ko galit talaga sakin ang mundo, tuwing liligaya ako, humahanap ito ng paraan para masira ang kasiyahan ko. Parang gusto nila ako laging nakikitang umiiyak, nagluluksa. Parang gusto nila ako magalit sa lahat. Ayoko na. ang hirap, ang sakit. Ngayong tanggap ko ang posisyon ko sa pamilyang ito, gusto pa nilang tong baguhin.

Ipapamigay nalang ako basta basta tapos biglang gusto akong bawiin? Ayoko. Masaya na ako dito kahit lagi silang wala. Hindi nila ako pinabayaan. Dito na lang ako.. kung pwede lang.

Muli, nakatulog ako kakaiyak. Pagkagising ko, 12:30 na pala. 3 missed calls and 4 text messages. Lahat galing kay Dustin. "Gino where are you?" "Huy. asan ka na?" "Today yung Elections, pasok na bilis!!" "Di ka ba talaga papasok? Aren't you gonna vote for me? :(" Confident ako kayang manalo ni Dustin even without my vote, buo na ang pangalan niya sa batch namin so kung sino man ang mag run against him, walang chance. As much as I want to, hindi ako nagreply nor nag call back.

Kinabukasan, right on time lang ang pagdating ko sa room pero wala pa yung prof namin. Maingay at magulo sa classroom, lahat binabati si Dustin sa pagkapanalo niya as batch president for next school year with a landslide result. Hindi na niya ako napansin siguro kasi ang daming nakakumpol sakanya.

Mamaya ko nalang siya babatiin, pag kaming dalawa nalang. Dumating na yung prof at nagsimula na ang klase.

After nung last class, medyo naiwan ako sa classroom kakakopya ng notes, hindi kasi ako nakikinig. Hindi ko mapigilang hindi maisip ang mga nangyayari sa buhay ko. Sa pamilya ko at.. yung attraction ko kay Dustin. Pagkatingin ko sa likod, kami nalang pala ni Dustin ang naiwan sa classroom, at nakatingin lang siya sakin. Tinapos ko na yung kinokopya ko nang maramdaman kong tumyo siya. 'hindi ka sana galit sakin Dustin please' naisip ko. Umupo siya sa tabi ko nung saktong sinarado ko yung notebook ko.

"May problema ba Gino? Galit ka ba sakin?" tanong sakin ni Dustin

Natuwa ako na kinausap niya ako, na mali yung naisip ko kanina.

"Huh? Hindi ah. Sorry pala kahapon. and Congrats for winning the election" bati ko sakanya

"bakit parang iniiwasan mo ako?"

Napatingin ako sakanya "Hindi kita iniiwasan Dustin. Kailangan ko na umalis, andiyan na yung sundo ko."

Tumayo ako at lalabas na sana nung pinigilan niya ako.

"Oh tignan mo, iniiwasan mo nanaman ako. Ano bang problema mo Gino? Alam mo namang nandito lang ako handang makinig."

Hindi ako nakasagot.

"parang hindi ka naman lalaki eh. Sabihin mo, may kasalanan ba ako sayo?" Medyo nainsulto ako, hindi pa rin ako sumagot, anong sasabihin ko?

"Gino please tell me!"pasigaw niya sakin

"MAHAL KITA DUSTIN!" Nagulat ako sa nasigaw ko. Buti nalang wala ng ibang tao. Hindi ko alam kung bakit ko yun nasabi. Nakakahiya. Hindi ko siya matignan derecho sa kanyang mga mata sa hiya. Nagsimula ng lumabo ang mga paningin ko, naiiyak nanaman ako. Halatang nagulat din si Dustin sa mga sinabi ko. Nakatingin lang siya sakin na medyo najaw drop. Dahan dahan akong umatras at tumakbo palabas, papalayo, papunta sa aking sundo. Ano ba 'tong nagawa ko. baka mawala pa sakin si Dustin. Ang tanga tanga ko talaga. Nadagdagan pa problema ko.

CHAPTER 5: DUSTIN

Gino is a very serious guy. Hindi siya yung type na bigla na lang magjojoke out of nowhere. In fact, hindi siya nagjojoke at all. Kaya nung sinabi niya na mahal niya ako, alam kong seryoso siya. Pero bakit ako? Parang kapatid na rin ang tingin ko sakanya. I know there were times na naaattract ako sakanya pero alam kong mali kaya hindi ko lang yun pinansin. "Mahal kita Dustin!" halos ilang minuto na ang nakakalipas since tumakbo siya papalayo sakin, yan pa rin ang naririnig ko. Kung paano niya naisigaw at yung reaction matapos niya itong sabihin ang tumatak sakin.

Kinuha ko yung bag ko bag ko at nagsimula ng maglakad papalabas ng room, sumakay sa car ko at nagdrive na pauwi. Mga 5:30 na nung makarating ako sa bahay. Umakyat ako agad sa kwarto ko, nagbihis at humiga sa kama. I checked my phone. 12 new messages, tinignan ko baka nagtext si Gino, pero hindi. 2 weeks na siyang hindi nagtetext nor reply sakin. Lahat ng messages ko ngayon puro congratulations. Haaay. Anong gagawin ko? Hindi ko naman pwedeng iwasan si Gino para lang mailagay ang lahat sa tama. Alam kong ako yung dahilan kung bakit siya nagbago, kung bakit nagkaroon siya ng mga kaibigan ngayon.

And then I remembered something.

Kinuha ko yung car keys ko and dumerecho sa garage.

"Yaya pakisabi nalang kila mommy na gagabihin ako. Babalik ako ng school may aayusin lang. and pakisabi na rin nanalo ako sa elections."

At nagsimula na akong magdrive papunta sa bahay ni Gino. Quarter to 7 na nung makarating ako sa 'mansyon' nila. Sinalubong ako ni Manang Koring na may nililinis sa driveway.

"Ohh sir Dustin ikaw pala. Medyo wrong timing ka ata. Hindi maganda ang mood ni sir Gino ngayon. Ayaw po kumain"

"Kaya nga po ako nandito eh, nasa taas po ba?"

"Ay nako sir Dustin, nagbilin po siya na wag magpapasok na kahit na sino.."

"Si manang naman parang hindi ako kilala. Ako po ang bahala"

Napaisip pa si manang bago niya binigay sakin ang susi ng kwarto ni Gino. Pumasok na ako sa bahay nila, umakyat sa second floor, nilakad ang mahabang hallway at narating ko rin ang pinto ng kwarto ni Gino. Hindi muna ako pumasok, pinakinggan ko kung ano ang ginagawa niya sa loob. Wala akong marinig kaya in-unlock ko ang pinto gamit ang susi na binigay ni Manang Koring. Huminga muna ako bago ko tuluyang binuksan ang pinto at pumasok. Malinis na tao si Gino, ayaw niya ng makalat kaya nagulat ako nung makita ang bag at mga libro niya sa sahig at yung upuan ng study table niya nakatumba. Ayun sin Gino, nakahiga sa queen sized bed niya nakaharap sa may bintana (opposite sakin). Alam kong hindi pa siya tulog, kasi hindi siya natutulog sa ganoong posisyon.

"Hindi ka pa daw kumakain ah" sabi ko.

Halatang nagulat si Gino, napatingin siya sakin na parang nagtataka kung papano ako napunta bigla dito.

"Anong ginagawa mo dito" muli siyang humiga at humarap sa may bintana

"Ayoko ng iniiwasan mo ako Gino" sagot ko sakanya.

"Bakit mo ba ako pinahihirapan"

"hindi kita pinahihirapan. Pinahihirapan mo lang sarili mo"

"Umalis ka na Dustin"

Hindi ko siya pinakinggan instead, nagtanggal ako ng sapatos at humiga sa tabi niya. Nakatingin lang ako sa may kisame, siya naman nakatalikod sakin. Parang nung nasa beach lang sa Nasugbo, except this time, nakahiga kami.

"Once upon a time, may sobrang tahimik akong classmate." Pasimula ko "Wala siyang kinakausap, and hindi rin siya nagssmile. Tinry ko siya lapitan pero sinungitan lang ako." Alam kong nakikinig si Gino sa story telling ko kahit nakatalikod siya sakin. "one night sa outing namin, nakita ko siya magisa sa beach"

"stop" sabi ni Gino. alam ko kung bakit niya sinabi yun, ayaw niyang marinig yung part na umiiyak siya. Pero pinagpatuloy ko ang kwento

"dun kami unang nagusap and at that same night, I promised him that I'll be the one person he can ALWAYS rely on.."

"Naging friends kami" pagpapatuloy ko "and eventually, nagbago ang ugali niya. Marami nagulat, yung tahimik and supladong guy noon, pala ngiti na at marami ng kaibigan ngayon. But then bigla niya akong iniwasan, akala ko busy lang, pero hindi rin siya nagrereply sa text ko. Nalungkot ako until one day kinausap ko siya kung bakit siya ganon, ang sabi niya..."

Tumigil ako. Hindi ko alam kung itutuloy ko ba, baka magalit sakin si Gino. Tumingin ako sakanya, nakatalikod pa rin. Napagisipan kong ituloy ang kwento. Niyakap ko siya mula sa kanyang likoran at hindi naman siya tumanggi.

"at ang sabi niya..."

"mahal kita Dustin" mahinang pagtapos ni Gino sa kwento ko.

Humarap siya sakin, niyakap niya rin ako. Idinikit niya ang mukha niya sa dibdib ko at doon ko lang napansin na umiiyak na pala si Gino. Bumitaw siya sa yakap at sinumalang niyang suntuk suntukin ang dibdib ko

"Bakit sa dinami dami ng pwede kong mahalin bakit ikaw pa Dustin?" putol putol na sabi ni Gino dahil sa kaniyang pagiyak.

Instead na magreact sa sakit ng mga suntok niya sakin, hinigpitan ko lang ang yakap ko sakanya.

"Shhh.. tahan na" ang tanging nasabi ko

"Ano ako Dustin? Bakit ganito" tuloy pa rin siya sa pagiyak

"Gino I promised you to be the person you can always rely on. So I'll be there for you wheter you like it or not"

Maya maya pa ay kumalma na siya, hindi na niya ako sinusuntok at hindi na rin siya gaanong umiiyak. Yung dalawang kamay niya nasa mukha niya while ako naman yakap yakap ko siya.

Mahal ko din ba si Gino? Was it love I've felt all this time? Alam kong meron din akong nafeel kay Gino pero hindi ko lang pinansin kasi alam kong mali and alam kong pwede mawala lahat ng pinagsamahan namin at hindi yun kakayanin ng konsensya ko, maraming paghihirap na ang nadaanan ni Gino sa buhay niya and I can't afford to bring him another burden. Gusto ko siya maging masaya which isn't hard at all kasi alam kong masaya rin ako pag kasama ko siya.

Ganoon yung position namin for about 20 minutes until marinig ko yung tiyan niya mahinag kumukulo.

"gutom ka. Tara kain tayo" sabi ko kay Gino

Bumangon siya at tinulungan niya ako makatayo. Magkatabi kaming naglalakad papalabas ng kwarto niya ng bigla sumayad ang paa ko sa upuan ng study table niya, na out of balance ako kaya napakapit ako sakanya, hindi ko na napigilang mahulog kaya pati siya nahulog rin at tanging "shit" lang ang narinig ko habang pareho kami bumagsak. Ako ang nauna nahulog at napahiga sa sahig si Gino naman bumagsak sakin mismo nakatapat. Magkaharap na ang aming mga mukha ngayon. Nagkatinginan kami ng medyo matagal at nung tatayo na sana siya, hinwakan ko ang ulo niya, pinigilan ang kaniyang pagtayo at iniangat ko ang mukha ko papalapit sa kanya. I kissed Gino. I kissed somebody on the lips for the first time. Ang lambot ng lips niya. Nung una medyo nagulat pa siya but then hindi siya nagpatalo. Lumaban din siya ng halik. Naghahalikan kami for minutes nung maramdaman kong unti unting tumigas yung titi ni Gino which was pressed against my legs. He broke our passionate kiss, nagkatinginan kami then bigla siyang tumayo.

"tara na kain na tayo"

Tinulungan niya akong tumayo at bumaba na kami para kumain.

Pagkatapos namin kumain, umakyat kami ulit sa room ni Gino.

"CR lang ako" sabi niya sakin. May sariling cr si Gino sa kwarto niya kaya andun lang kami.

Binuksan ko yung glass door ng room niya at lumabas sa may terrace. Nag lean lang ako sa may bakal at dinama ang masarap na simoy ng hangin. Maya maya pa tumabi sa right ko si Gino.

"Gusto daw akong bawiin ng mga totoo kong magulang"

Tumingin ako sakanya, nakatingin siya sa malayo. "ayaw mo ba nun?" tanong ko sakanya.

"ayoko Dustin. Masaya na ako dito. Ayoko magsimula ulit ng walang kilala. Pero sila papa kasi, parang gusto nila ako ibalik.."

Hindi ko alam ang sasabihin ko kaya nanahimik lang ako

"..at ayokong mapalayo sainyo.. sayo" pagpapatuloy ni Gino.

Inakbayan ko siya and using the same hand, I let his head rest on my right shoulder. Pero hindi siya sumunod instead, humarap siya sakin and niyakap niya ako.

Niyakap ko rin siya. "I love you Dustin" bulong niya sa tainga ko.

"I love you too Gino." at pinagpatuloy namin ang hindi natuloy kanina. Pero this time, siya yung nauna.

Hinalikan niya ako. Ang sarap talaga humalik ni Gino pakiramdam ko nasa langit kami pareho. Gumanti naman ako at pinasok ko yung dila ko sa bibig niya. Nagespadahan kami, sinipsip niya yung dila ko at ganun din ang ginawa ko sakanya. Sigurado akong walang nakakakita samin dahil yun ang back part ng bahay nila. Nag f-french kiss kami ng mga ilang minuto nang niyaya niya akong pumasok sa loob ng kwarto niya. Hawak niya mga kamay ko habang dahan dahang hinihila pabalik sa kwarto niya. Pagkapasok namin, sinarado ko yung glass door at mga kurtina, pinatay niya yung ilaw at ang natitira na lang ay yung orange light. Lumapit siya sakin at muli kaming naghalikan. Dahan dahan ko siyang nilakad papunta sa kama niya habang ang mga kamay niya naman ay nasa ulo ko. Nang maabot na namin yung kama niya, pinaupo ko siya at tinabihan. Hinalikan ko siya sa may leeg, inalalayan siya pahiga at pumatong ako sakanya. Ramdam ko ang mga pagkalalaki namin ni Gino na nagwawala sa loob ng aming mga shorts. Hinalikan niya ako ulit sa lips habang ang mga kamay ko ay naglalaro sa loob ng kaniyang puting t shirt. Itinaas ko yun at umangat siya sa pagsangayon hubarin ko ang tshirt niya. Ganun din ang ginawa niya sakin at ngayon, pareho na kaming naka shorts nalang. Ang ganda at ang kinis ng katawan ni Gino. Hinalikan ko ulit siya sa may leeg, at dinilaan ito. Bumaba ako sa kanyang mga utong sinumalan paglaraun ang mga ito. "Ahh shit Dustin ang sarap!!" Bumaba ako sa pusod niya, bumaba pa hanggang marating ko ang pagkalalaki niya na natatakpan pa ng brief at shorts. Tumingin mo ako sakanya na parang nagpapaalam kung gusto ba niya. Nakatingin rin siya sakin at tumango lang.

Dahan dahan kong tinangal ang shorts at brief niya at tumambad sakin ang 6 inches na tigas na tigas na titi ni Gino. Hinawakan ko yun at sinimulang dilaan mula baba ang hanggang sa ulo nito. "AAHHHH" ang tanging narinig ko mula kay Gino. First time ko to pero parang alam ko na ang mga dapat kong gawin. Inulit ko yun ng mga 3 or 4 times bago pa nagsalita si Gino

"isubo mo na Dustin please" hindi ko na siya binitin pa. Sinubo ko yung titi niya pero dahil first time ko, hindi ko nasubo lahat. Naglaro yung dila ko sa loob. Ang weird ng lasa sa una pero nasanay din ako at parang nasasarapan na. Maya maya pa ay nagtaas baba na ako habang yung babang part na hindi ko naisubo ay hawak ko at sabay sa pagtaas baba ng aking ulo

"AHHH shhhht ang saraaaap ahhhhh!"

Binilisan ko at pati ang baywang ni Gino nagsimula ng magtaas baba. nung sinabi niya malapit na siyang labasan, niluwa ko ang titi niya at agad umakyat at hinalikan siya sa labi. Habang nageespadahan ang aming mga dila, dahan dahan niyang tinanggal ang shorts at brief ko. Maya maya pa, pareho na kaming hubo't hubad. Tinulak niya ako pahiga sa kama at siya naman ang pumatong sakin. Hindi nagpatalo si Gino at dinilaan niya rin ang leeg ko pababa. Nagulat nalang ako ng bigla niya isubo ang tigas na tigas kong pagkalalaki. "Ang sarap Gino!! AHHHH" Binilisan niya ang pagtaas baba at nung maramdaman kong malapit na akong labasan, hinila ko siya paakyat sakin at hinalikan ko siya. Gumulong kami sa kama at this time, ako nanaman yung nasa taas. Binuka ko yung legs niya at hinanap yung butas gamit ang mga kamay ko. Nung mahanap ko ang butas niya, tinapat ko yung titi ko doon. I broke our kiss and whispered "do you trust me?"

Tumango lang siya na senyales ng pagpayag niya. Nagdikit ang aming mga noo habang dahan dahan kong pinasok ang ulo ng titi ko sa butas niya.

"AHH. shit ang sakit!" mahinang sigaw ni Gino

"Shhhh" sabi ko sakanya at bigla ko siyang hinalikan. Unti unti ko pang pinasok ang titi ko at napahigpit naman ang yakap sakin ni Gino. Nung kalahati na yung nakapasok, tinignan ko siya. "okay ka lang?" tanong ko.

"oo wag ka muna gagalaw, masakit pa" sinunod ko naman si Gino, after ng isang minuto. Tumingin siya sakin at hinalikan ako. Lumaban naman ako kasabay ng dahan dahan kong pag labas pasok ng alaga ko sa butas ni Gino. Shit ang sarap!! ang init at sobrang sikip!

"Ahhh Ahhh Ahhh" nagawa namin maglikha ng tunog kahit na naghahalikan kami. Unti unti ng bumilis ang paglabas pasok ko sakanya

"Shit Gino this feels sooooo gooooood. AHHHHH"

"ahhhh yeah fuck me Dustin!"

Dinidilaan ko yung leeg niya at kung ano pa maabot ng dila ko. Gamit ang isang kamay inabot ko yung alaga ni Gino at sinimulan itong salsalin. Ang sarap grabe sobra! naramdaman kong malapit na ako labasan kaya binilisan ko pa lalo at hinalikan si Gino hanggang sa labasan na ako sa loob niya. Kasunod naman nito ang pagtalsik ng tamod ni Gino sa mukha namin. "Ahhh Ahhh Ahhhh" pareho kaming hingal na hingal. Inilabas ko na ang titi ko mula sa butas niya, hinalikan ko siya ulit at bumagsak na ako sa tabi niya. pinunasan namin ang naghalong tamod at pawis sa katawan namin. Niyakap niya ako at nakatulog kami sa ganoong posisyon.

Morning person ako kaya 7am pa lang nagising na ako. Si Gino nakayakap pa rin sakin. Dahan dahan akong bumangon para hindi ko siya magising. Naligo ako at nagbihis. Humiram ako ng isang shirt kay Gino since magkasize lang naman kami. Nagiwan ako ng note sa may side table niya

"I need to go home. See you on monday. love you! :* -Dustin" Kinuha ko mga gamit ko, lumabas sa kwarto niya at bumaba. Doon ko naabutan yung papa ni Gino.

"good morning Tito" bati ko

"Oh Dustin ikaw pala." pagsagot niya habang inaayos yung suit case niya

"Uhm, tito George can I tell you something?"

"What about?"

Nagisip pa ako kung sasabihin ko talaga. "Gino loves you and tita Victoria so much." Sa nasabi ko, napatingin sakin si tito George. "He has told me everything. And if you only know, he really feel so lucky and blessed to have you and tita as his parents. I don't mean to overstep po sa family ninyo, pero masakit po kasi sa feeling yung pinagpapasahan ka lang. Napalaki niyo po ng tama si Gino and I don't think that's worth giving away. Besides, you and tita needs someone to be taken care of when you get older. If it wouldn't be Gino, who else will? I'm sorry po if I overstepped, I just care for your son. He's been going through a lot lately."

huminga lang ako then "Sige po tito, I have to go now."

Before ako tuluyang makalabas ng bahay nila, tinawag ako ni tito George "Dustin!"

napa lingon ako, "thank you.. for being there for our son" ngumiti siya.

Ngumiti lang rin ako at dumerecho na sa kotse ko at nagsimula ng magdrive pauwi.

CHAPTER SIX: GINO

10 am na nung magising ako. Wala na si Dustin sa tabi ko. Hinanap ko baka nasa CR pero wala. Then nakita ko yung note sa side table ko.

"I need to go home. See you on monday. love you! :* -Dustin" Natuwa ako sa nabasa ko. Mahal din ako ni Dustin!! hehe.

Naisip ko yung ginawa namin kagabi, ibinigay ko lahat kay Dustin pati ang isang bagay na hindi ko inakalang pwede kong ibigay. Kakaiba yung sarap na pinagsaluhan namin kagabi. Hinding hindi ko yun makakalimutan. Dumerecho na ako sa CR para maligo. Pagkatapos nun, bumaba ako para kumain. Naabutan ko sila Mama sa salas.

"Ma..Pa? hindi kayo papasok today?

"No, we have some other things to fix today." sagot ni Papa

"Really" Nagtaka ako kasi lagi naman business ang inaatupag nila

"Dustin talked to me before he left this morning" sabi ni papa

"we will be fixing your papers Gino. You'll permanently stay with us starting today. And no one can take you away from us" sabi sakin ni Mama.

Napangiti lang ako at lumapit sila sakin at niyakap nila ako. "thank you ma, pa"

"we have to get going."

"take care!" sabi ko sakanila bago sila umalis.

Pagktapos ko kumain, nagpahatid ako sa bahay nila Dustin. Dere derecho lang ako pagpasok sa bahay nila since kilala na nila ako dun besides, wala yung parents ni Dustin parehong nasa work.

"Yaya si Dustin po nasa taas?"

"Oo iho nasa kwarto niya natutulog ata"

Umakyat ako pumasok sa kwarto ni Dustin. Ayun ang cute kong baby natutulog balot na balot sa kumot.

Tinabihan ko siya sa kama at pumasok sa ilalim ng kumot. Niyakap ko siya ang bumulong ako sa ears niya

"wake up Dustin. wake up" hindi siya nagising kaya bumulong ako ulit "Wake up babe!" trip ko lang tawagin siyang babe, hindi niya naman ata ako naririnig eh.

Nagising si Dustin at ngumiti siya nung makita niya ako "what are you doing here?" nakangiti niyang tanong using his sleepy voice. Sobrang sexy pakinggan.

Hinalikan ko siya pero smack lang tapos ngumiti ako. "Let's go out."

"where"

"somewhere. Gusto ko mawitness ang sunset" sagot ko sakanya

"Maya konti."

"fine" at niyakap ko siya sa kama.

Mga after lunch na kami umalis, kumain lang and namasyal. Wala namang masyadong nagbago sa samahan namin specially since we're in public pero pag kaming dalawa nalang, siyempre may something na! It was 5 pm to be exact nung dumating kami sa commercialized part sa right side ng CCP

"Kakain tayo ulit?" tanong ko kay Dustin

"Takaw mo naman! Haha. diba sabi mo gusto mo makita yung sunset? Kaya tayo nandito. Madami kasing tao sa Bay walk eh"

"riiiight. thanks Dustin" sabi ko sakanya

"anything for you babe" nakangiti niyang sagot sakin

"babe ka diyan"

"what. Ikaw yung nauna kanina ah!"

Hindi na ako sumagot and naghanap kami ng upuan na nakatapat sa Manila Bay.

The sun started to set when I personally thanked Dustin for what he did.

"Dustin, Thank you for talking to my dad this morning. It sure changed everything. Inaayos na nila yung papers ko so I'll permanently be staying with them"

tumingin ako sa kanya, nakangiti niyang pinagoobserbahan ang dahan dahan na paglubog ng araw.

"Where would I be if nagmatigas pa rin ako the night you and I talked at the beach last October? Thank you so much Dustin, for changing my life"

"I told you I'd be this person you can always rely on. And I'll be keeping that promise until the end of time"

He looked at me and held my hand, I rested my head on his left shoulder and together, we watched the sun set as I hold on to Dustin's promise.

--THE END--

This is so far the longest story I’ve ever written. Sorry if mahaba and may mga errors and may pagka taglish, minsan kasi di ko masabi in pure Filipino eh. Lol Thank you for giving time sa pagbabasa and I hope nagustuhan niyo. Feel free to rate, comment and suggest kasi sainyo ko rin nakukuha yung motivation magsulat. Til my next story? :) -- Kuya Jigz.