Music of My Life (Part 10)

By: Xianne

Before ako magsimula sa bagong chapter, Nabsa ko po lahat ng mga comment niyo sa chapter 3 ng kwento ko.. una po, maraming salamat sa pagbasa, pangalawa po, humihingi po ako ng paumahin kung sa tingin niyo hindi po kapanipaniwala ang mga sinusulat ko, pangatlo po, lahat po ng mga bagay na sinulat ko sa kwentong ito ay pawang katotohanan lamang, mag rereact man kayo di ko na po problema yun, basta ang sa akin lang maibahagi kung ano ang nasa puso ko. ang pagshare ko sa kwento ko ay hindi para mag-ilusyon sa mga bagay na sa tingin niyo ay di makatotohanang mangyayari...

paumanhin po sa ulit... sana po subaybayan niyo po muna ang mga susnod na kabanata para malaman niyo kung bakit naging Music of My Life ang pamagat nito...ang kwento ko ay hindi puro kalibugan, ang nais kung ibahagi ay kung papano maging isang matapang ang isang tao sa pagsabak niya sa mga pagsubok ng buhay... patawad po kung sa tingin niyo walang kwenta ang lwento ko...

dinala namin sa cebu si mommy kinaumgahan para matingnan ng mga expyerto, ayon sa xray result ang dalawang paa na naipit sa gilid ng pintuan ng sasakyan ay naging dahilan ng pagkabali nito, ang pagbaliktad naman ng saskyan ang siyang naging dahilan sa pagkabagok ng ulo ni mommy at pagkasira ng kanyang skull, awang awa ako sa anging sitwasyon ni mommy, wala akong alam gawin kundi ang umiyak ng umiyak,
dumating ang mga tita at tito ko, mga ilang kamag-anak mula sa malyong lugar, mga ilang malalapit na kaibigan... dumating din si joshua para e comfort ako at ang kapatid ko, maging si tita cathy na isang nurse din ng hospital ay di na umuwi after ng shift niya dahil gusto niyang andun xa upang tumulong sa pagababntay sa bestfriend niya. masakit talaga ang nangyari sa mga oras na iyon, pero kailangan kong maging malakas para naman sa kapatid ko... 6am na namin ibiniyahe si mommy, 7am nasa cebu na kami at dinala namin si mommy sa Chong Hua Hospital, doon panibagong mga test ang ginawa kay mommy at makalipas ang dalawang oras trinasnfer na xa sa ICu, kumuha kami ng sarili naming kwarto sa hospital para naman may matulugan kami ng isa kung tita na xang sumama sa akin para magbantay kay mommy, si daddy naman, dahil hindi maxadong maklubha naiwan sa zambonga city at ang nakababatang kapatid at isa ko pang tita ang nagbabantay... busy palagi ang cellphone na gamit ko, lagi kong kausapa ang ate ko na nasa london, lagi ko xang ina.update, di ko naman pwedeng tawagan ang pangalawa naming kapatid dahil nasa gitna pa ito ng CPA board exam, at baka kung malaman niya ang nangyari sa mommy at daddy namain ay baka di niya na ituloy ang exam.. winarningan na din namin ang ilan pa naming mga kamag-anak para maiwasan na matawagan ang panagalwa kong ate... 3pm nang may natanggap akong tawag...

me: hello? (tumatawag ang panaglawa kong ate)
ate: hello, asan ka ngayon? (casual voice)
me: nasa cebu ako, bakit? (trying not to cry and trying to have a normal voice)
ate: tumatawag ka sa akin kahapon, bakit?
me: wala gusto lang kitang inggitin dahil kasali na anman ako sa panibagong conferrence...hhehehe, musta ang exam?
ate; ahw ok, hmmp, ok naman xa, medyo mahirap, pero sana bukas pagkatapos ng second day maging ok na ang lahat...
me: good luck ate, kaya mo yan...
ate: sige na mag study pa ako... thank you and take care

nakalusot ako sa mga oras na iyon, naging kampante kaming walang magiging problema, naging maayos ang mga vital signs ni mommy, nag rerespond xa sa mga gamot na binibigay sa kanya, pagkabisita ko sa ICU marami nang mga attachemnts kay mommy, meron na yung barrel na nag pu-pull ng lower limb niya para e connect ang nabali niyang buto sa may hita. naka NGT na xa, O2, ang dami, awang awa ako sa nakita ko sa mom ko, di ako makapaniwalang sa isang iglap namula kasiyahan maging ganun ka tragic ang mangyayari sa amin..

i receive a lot of prayer quotes from mommy's friends via her phone, maraming tumatawag nangungumusta sa situtaion ni mommy, dami ring flowers ang dumating, binista rin ako ni shane nung nabalitaan niyang nasa cebu ako dahil sa nangyari...

1st time ko nkita si shane na nakasuot sa all white uniform niya, dahil nursing ang kinuha niya, ang cute niya tingnan, ang neat, kasama niya ng dalawang babae na nakilala kong si dianne at ellen, kaklase niya s college, pagkakita ko kay shane, di ko maiwasnang umiyak, iyak lang ako ng iyak, bago xa pumasok sa skwela dumdaan muna xa sa hospital para magdala ng pagkain, at bago umuwi sa bahay nila daan na naman xa... xa ang naging karamay ko sa mga oras na iyon,

october 17, 2004, 2nd daY NG exam ng panaglawa kong ate, ot was 10:30 am, it means katatapos lang ng 1st oart ng exam... tumatawag xa, sinagot ko with a happy tone:

me: o ate, how was the exam, with a big fake smile on my face..
ate: where is mom?(i can hear and sense that she's crying)
me: in zamboanga, of course
ate: wag mo akong lokohin, anong nagyayari?
me: wala. walang nangayri, ano ba bakit ka umiiyak, takot ka ba dahil malapit ng matapos ang exam?
ate: tell me the truth, where is mom, i receive a call from tita joy, nangngumusta about mom and dad, sana ok lang daw sila... anong nangayari? (there i started crying once again)
me: wala ate, mommy is ok...wag kang maniwala dun kay tita joy, she is just tryiong to provoke you, remember xa din ang gumagawa ng kwento against us to daddy before...(trying to saty calm)
ate: let me talk to mom...
Me: i can't i told you already im in cebu, mom is in zambonga
ate: if mom in zambonga why are you using her phone, you have your own phone xian (ang tanga ko,... oo pala gamit ko phone ni mommy)
me: nagpalit kami
ate: wag mo akong galitin or else tatalon ako dito sa building na ito, wheres mommy... (napilitan na rin akong magsabi kay ate)
me: she's in the ICU, pero ate focus ka muna sa exam mo pls, wa mo muna isiipin to, the doctors, magagling sila, di nilap pinababayaan si mommy...
ate: focus? makakpagfocus pa ba ako nito? ngayon at alam kong nasa ICU mommy ko? bakit di mo sinabi sa akin nung una pa,
me: eh kasi sabi ni ate not to tell you because your taking the board, may magagwa ba ako?
ate: is taht the reason why ate is going home this week?
me: oo, kasi nasa critical ang condition ni mommy, as long  as you finioshed your exam, we book you a flight directly going here, pls focus ka muna jan.
ate: ok, keep me updated... lets just pray i can do this
me: you can do it... pls just finished the last part of the exam, ate will arrive on oct 21st around 5pm in NAIA
ate: ok sige malapit na akmi mag start.
me: jsut be strong ate... i love you, mom will also be at your side.

pinagpatuloy nga ng ate ko ang pag take ng exam kahit nahihirapn xa dahil sa mga nagyari, tinawagan ko din tita joy ko, keep on apologizing, di niya raw alam, pero wala na akimng magawa nangyari na ang nagyrai... **** (after 1 month, ate is on of the top passer of  the 2004 CPA board exam)

oct.21, awkward maxado ang day na ito, 7am ang naging update sa amin ng doctor, nagiging ok na si mommy, kung magtuloy tuloy ang pag recover niya pwede na xang alisin sa ICU... i updated my sister, text them about what teh doctor said, super happy ako that moment kasi nga magiging ok na si mommy, mga around 430pm, kasama ko si Shane at that time, ang sweet niya, dinalhan niya ko ng chocolate cake, may dala din xang MP3 player para may music daw kaming pakikinggan, habang kumakanta kami together, i remember that last night mommy is humming sonthing while asleep, but i cant remember what's the title of the song, but i know i knew it? now, the music playing in Mp3 is Do you know Where you going to by Diana Ross, i try to close my eyes and hum the song as well, and i rmember that its the same song last night... i stand up and rush immediately to the ICU while shane is following, all of the sudden, upon reaching the entrance door of the ICU, i can see nurses and doctorsgoing in and out of the room as if there is something wrong happen...i enter the ICU and ask one of teh nurses

me: miss, Unsay nahitabo?(in cebuano) anong nangyri
nurse: ambot lagi, ming kalit lang man xa ug flat line (ewan, bigla nanlang xa nag flat line)

i now started to panic, im trying to reach my aunt who is actually away to buy some medicine outside the hospital. and she's out of reach, dali dali kaming bumaba ni shane para hanapin tiat ko, and finally nakita namin xa sa may Pharmacy ng hospital, sinabihan namin xa sa nangayri, balik kami agad sa ICU, andun pa rin ang mga doctor and nurses, kararating lang din ng orthopedic doctor ni mommy para tingnan ang nagyayari, ayon sa isang nurse, nagising daw ang pasyente mga around 4pm, at bigla natulog ulit, pero ok daw ang vital signs nito di anman daw na chechange, magpapakain an sana xa sa pasyente ng bigla nalang nag flat line ang ECG ng pasyente... habang nakikinig sa report ng nurse iyak alng ako ng iyak gusto ko lapitan ang mom ko, i can see here from a far na grabe ang struggle niya, doctors are trying to revive her, been praying that sana di niya sabihin ang katagang magpapaiyak sa akin ng todo... kayakap ko si shane habang xa naman kausap s phone niya si tita cathy na kakarating lang din galing zambonga city... sinabihan niya ako na didiretso an daw mommy niya sa hospital, iyak pa rin ako ng iyak, nag text ako sa second ister ko, sabi ko, ate pls pray for mom, bigla nanalng nag change vital signs niya,... iyak pa rin ako ng iyak di ko talaga maisip na hahantong ako sa ganong sitawasyon na gusto mo nang questiyonin ang panginoon... i call my other sister na naiwan sa zambonga, update them na kailangan nila mag pray for mom... and iyak pa rina ko ng iyak... until doctor say's: TIME OF DEATH, 5:30 pm october 21st, 2004, napatingin ako sa doctor, gulat na gulat, gusto kong sumigaw di ko magawa, hirap na hiarap akong huminga, gusto kong magawala, tumakbo akopapalapit sa room ng mommy ko, i try to grab her and try to do CPR, trying to wake her up, i said mommy please dont leave me, mommy, paano na ako, maommy sino na maging karamaay ko,  mommy bakit mo ako iniwan, mommy, hindi ko kayang mabuhay na wala ka, mommy...mommy lang ako ng mommy, hinahayaan lang din nila ako kasi di ko talaga ito matanggap...mahirap na ma witness mo na yung mama mo nag aagaw buhay... sakit maxdo, 6pm naala ko andito na sa pilipinas si ate... i try to call her, sinimulan na din ng mga nrse na tanggalin lahat ng mga naka connect sa kaatwan ng mommy ko... kinuha narin ako ni shane at pinalabas ng icu, andunna mommy niya at si kuya ray, ang tita ko inaayos naman ang mga papaers ni mommy, the discharge papers... di talaga ako matigil sa pag iyak...ang hirap, di ko yun matanggap, nangnginig ang kamay ko when i try to dial ate's number, di ko alam kung paano sasabihin... hinihintay lang nila tita ana ako magsabi sa kanila...

ate answer the phone:
ate: maya kana tawag kababa ko lang ng eroplano hinhanap ko pa ate beh mo... (kalmado si ate)
me: ate this is important (wheeping)
ate: wait nakita ko na xa, pwede tawag kana later maghahanp pa kami ng masasakyan..
me: ate this is important, it cant wait for another minute..
ate; ok ano ba iyon...? (in casual voice)
me: wala na xa...
ate: anong wala na xa?
me: wala na si mommy,( i started to cry more and more..)
ate: wag ka ngang magbiro ng ganyan xian, kararating ko lang wala ako s ood mag biruan, im tired..
me: do you think kaya kong magbiro ng ganito ate? do you think iiyak ako ng ganito kung nagbibiro lang ako, eto si tita kausapin mo...

binigay ko ang phone kay tita nilc, iyak na anman ako, nag usap sila ni ate, umiiyak na din si tiata nilc, gulong gulo na ako at that time, gusto ko na rin magpakamatay... i just lost a mom, a bestfriend, and and adviser... umuwi muna kami sa bahay nina shane, habang sina tita cathy at tita nilc na ang nag-asikaso sa pagdadalhan kay mommy na funeraria... i need to talk to my younger sister as well, i grab my phone and try to call her,

me: hi bunso, musta na (trying to be casual)
pia: ok lang ako, si daddy ok na rin lalabas na akmi bukas.
me: that's good to hear, pia, im sorry
pia: sorry for what kuya?
me: di ko naalagan si mommy ng mabuti... (my sister is brave enough and very intelligent and she knew what im trying to say)
pia: wala na si mommy kuya noh? i can hear her fromnthe other line crying, i can also hear the reaction of the other relatives in the background even my dad say's "anong nangayri")
me: yes pipay, and im so sorry if di ko xa naalagaan ng mabuti, di na niya kianya, doctor declare death @5:30
pia: gusto ka kausapin ni daddy
daddy: ( i can hear him crying as well) Langga, nak, xian, san mommy mo?
me:she's gone dad
(can hear dad shouting my mom's name after i deliver the bad news, everybody is in sudden shock)
daddy: diba, sabi mo kanina ok na si mommy, bakit nagyon wala na?
me: ewan ko, di ko pa alam ang eksaktong detalye, pero sabi ng nurse na nagising daw si mommy, and knowing about her situation baka nag heart attack...
daddy: alam na ba ito ng mga ate mo?
me: yes dad... inaayos na anmin ang katawan ni mommy, ate will be here by 12midnight, im sorry dad...

***********************************************************************