By: Doctor X
[From the author: Sorry at natagalan ang pag-send nito. Matagal na actually itong natapos ang part na ito pero hindi ko na-send dahil medyo bitin. Binalak ko kasing gawing last part na ito pero hindi ko pa kayang tapusin sa ngayon. It's not meant to be ended yet so I hope na may mag-enjoy pa sa mga susunod na parts na hindi ko pa naisusulat.]Na-experience mo na ba minsan sa buhay mo iyong pakiramdam na may paparating na masamang mangyayari? Iyong tipong alam mong may mali sa ginagawa mo ngayon at nakakabahala ang kahihinatnan nito? Ganyan ang nararamdaman ko ngayon pero alam ko sa sarili kong hindi naman ganoon kadaling bumalik sa simula para baguhin ang mga nangyari na. Tulad nga ng laging sinasabi nila, nangyari na ang dapat mangyari. Siguro ang mas mahalagang itanong na lang ay: Ano ngayon ang dapat mong gawin para maiayos pa ang anumang nasira na?
To recap, ganito ang problema ko ngayon: Isa lamang akong hamak na taxi driver, na dating nagtratrabaho bilang macho dancer, mayroong dalawang anak, gwapo, may mala-Adonis na katawan at may mataba at mahabang burat. Hehe. Few months ago, about 3 months ago to be exact, may nakilala akong pasaherong berde ang dugo, si Sir Brent, na sa madaling salita ay nabighani sa kasarapan ko at malaya naman nitong naangkin ang kalalakihan ko. Isang beses pa lang naman ang nagyari sa amin pero mula noon ay madalas na itong nagpapasundo’t hatid sa akin at sa madaling salita ulit, may namumuo na sa aming pagkakaibigan. Siguro from my point of view lang iyon, kasi pwede din namang hamak na driver lang ang tingin nito sa akin. Few days ago, nakilala ko naman ang isa sa mga kaibigan n’ya, si Sir Brian, berde din ang dugo at sa madaling salita ulit ay nabighani din sa kakisigan ko. At iyan na nga ang problema dahil very recently lamang ay kusa ko ring ipinaubaya kay Sir Brian ang katawan ko sa isang wild at mainit na kantutan. What can I do, I’m a beast and a gay magnet! Higit sa lahat, nasa ligawan stage ang dalawa or, obserbasyon ko lang siguro ito, may namumuong relasyon ang dalawa. Hindi ko alam ang tunay na score dahil hindi ko naman sila iniinterview tungkol sa mga ganitong bagay.
Naisip ko, pwede naman akong manahimik na lang, magpalit ng number at hindi na magparamdam sa dalawa habambuhay. Pero matured akong tao, wala man akong natapos na kurso, alam ko naman sa sarili kong hindi magandang lumayo na lang sa isang bagay nang basta-basta na lang. Running away feels not only irresponsible but just plain wrong. Nangyari na ang dapat mangyari. Kapag nakabasag ka ng baso, hindi mo na ito mabubuo ulit, hindi mo na ito maibabalik sa dati. Pero iiwanan mo ba itong nakakalat lang sa sahig?
Hindi ba’t lalong lalala lamang ang sitwasyon kung hahayaan mo lang itong nakakalat? The right thing to do is to pick up the pieces to avoid more damage. Avoiding the situation will not help. Kaya naman naisip kong kausapin si Sir Brian muna para alamin kung may relasyon ba sila ni Sir Brent, se-segue na lang ako tutal mas madalas tumawag itong si Sir Brian para magyaya ng kantot. Hindi yata naka-get over sa burat ko. Kung sabagay, lahat naman ng nakatikim nito ay naghahanap parati ng part two, at part three, at part four, and so on.
“Hello, Kuya BJ, musta?” Si Sir Brian, cheerful as always.
“Uy, Sir Brian, napatawag ka. Okay naman ako. Ikaw ba?” Me, in my usual husky voice. Hehe.
“Okay lang. Shet, boses mo pa lang, nalilibugan na ako.” Playful.
“Ha ha ha! Loko ka talaga, Sir.”
“At ‘yang tawa mo. Parang si Piolo Pascual ang kausap.” Always playful.
“So ano po bang maipaglilingkod ko sa inyo, Sir Brian?”
“Uhhmmm, na-miss ko kasi ‘yang jumbo hotdog mo, Kuya BJ e. Pwede ko ba ‘yang makita ngayon?”
“Ha ha ha! Naku, Sir Brian, coding kasi ako ngayon e. Kaya balak ko lang sanang magpahinga dito sa bahay.”
“Sige, ganito na lang, Kuya BJ, sunduin kita sa inyo for a change, then kain tayo sa labas.”
“Kakain lang ba talaga tayo, Sir? Or ako ang kakainin mo? He he he.”
“Depende sa’yo ‘yan. Ha ha ha!” And he changed his voice, mukhang seryosong gusto n’ya lang akong makita. “I will behave. Kakain lang tayo sa labas. Gusto lang kitang makilala.”
“Okay, kung ganun, Sir, see you in 30 minutes.”
…
LIKE Sir Brent, mukhang yayamanin din itong si Sir Brian. Maroon na Mazda ang sasakyang dala nito na kasalukuyang minamaneho ko, tinted, at amoy bago sa loob. True enough, hindi ito tulad ng dati na touchy, na dinudukot ang titi ko habang nagda-drive ako, masaya lang kaming nagkwekwentuhan habang binabaybay namin ang kalsada papuntang Marikina Riverbanks, ililibre n’ya daw ako sa Dampa.
“First time mo talaga sa Dampa? I can’t believe it.” Si Sir Brian, habang naglalakad kami from the parking lot to that mall, Riverbanks din yata ang tawag doon. Plain yellow polo shirt lang ang suot nito, slim fit na jeans na naka-fold sa baba at Sperry shoes. Lutang na lutang ang kaibahan namin sa suot ko namang muscle shirt na nabili ko lang kung saan, naka-slim fit din ako na jeans, at sneakers. Mukha daw akong macho dancer sa suot ko, at may comment pa s’ya na: “Kitang-kita pa ‘yang Bench mong brief ha. Ha ha ha!”
“Sir Brian ha, kanina mo pa sinisilip ‘yang brief ko ha. Sorry naman, Bench lang kaya kong bilhin e. At nakalimutan mo na yata na macho dancer naman talaga itong kausap mo. Gusto mo lang yatang sayawan kita ulit e. He he he.”
“Ganito, next month na kamo birthday mo di’ba? Mag-shopping muna tayo bago tayo kumain, isipin mo na lang regalo ko ‘yon sa birthday mo.” Medyo nahiya ako sa offer ni Sir Brian pero at the end nilunok ko na ang hiya ko. Saka kusa naman s’yang nag-offer, it’s not like I voluntarily asked for it.
Nag-ikot kami sa mall, hanggang sa napunta kami sa bilihan ng mga damit at pants. Nauna na naming bumili ng shoes na parang Sperry din na kasalukuyan ko ng suot. Pormahang Sir Brian ang lahat ng napipili n’ya at hindi na ako tumanggi dahil baka gusto n’ya lang din talagang bihisan ako ng damit na hindi nalalayo sa suot n’ya. Ayaw n’ya lang sigurong i-judge kami ng mga tao, at mas maganda na rin iyong ganun lalo na’t maraming judgemental sa paligid. Kanina nga lang ay may mga baklang nagbubulungan habang sinusuri ako mula ulo hanggang paa. Hindi ko alam kung napansin din iyon ni Sir Brian.
“Ito, i-fit mo.” Binigyan ako ni Sir Brian ng tatlong polo shirts na magkakaiba ng kulay. “Susunod ako sa fitting room, pipili lang ako ng pants.”
Pumunta ako sa fitting room, walang nagsusukat kahit sa mga katabing fitting room. Tinanggal ko ang shirt ko na medyo basa na pala sa kili-kili part. Tiningnan ko ang katawan ko sa malaking salamin sa harap ko. Naroon pa rin naman pala ang bakas ng dati kong abs, at ang iilang buhok pababa sa puson ko. Tama nga si Sir Brian, masyado palang low-rise itong jeans na suot ko kaya kitang-kita ang puti kong brief na may tatak ng Bench sa garter. Totoong mukha akong dancer. At dahil pakiramdam ko ang vain ko sa harap ng salamin, I decided to see kung bagay ba sa ‘kin itong mga napiling damit ni Sir Brian. Ekis ‘yung yellow, hindi bagay sa Moreno kong balat. Ewan kung bakit bagay kay Sir Brian pero sa akin hindi. Ekis din ang white, puting-puti, halatang bago. Ahhh, itong green, mukhang swak na swak sa akin.
Binalik ko na lahat ng damit sa hanger nang dumating si Sir Brian, may bitbit na isang slim-fit na jeans. “Wow, nice abs! May nagustuhan ka ba sa sinukat mo? Try mo ‘tong pants, ito lang nakita kong maganda.” Kinuha ko ang pants pero hindi pa rin umaalis si Sir Brian. Tumingin ako sa kanya pero ngumiti lang ang gago. Napangiti na lang din ako at napailing. Tinanggal ko muna ang bagong shoes saka isinunod ang suot kong pantalon. Naka-puting brief lang ako sa harapan ni Sir Brian at dahil sadyang malaki ang kargada ko, nakabakat ito sa suot kong katiting na tela. Hindi pa matigas pero para na itong bulkan na puputok anytime sa sikip.
“Mukhang galit na galit na ‘yan ah.” Of course hindi ito makakaligtas sa mata ni Sir Brian.
“Ha ha ha! Sir Brian, Sir Brian, Sir Brian, hindi ka na nasanay. Alam mo namang kahit malambot pa lang ‘yan ay kasinghaba na agad n’yan ang saging na nakikita mo sa 7-Eleven.” Pagbibiro ko. Alam kong nangako ito kanina sa telepono na walang magaganap na sex pero parang nakaramdam ako na wala na akong ibang isusukli sa kabutihan nito kundi ang titi ko at ang tamod sa loob nito.
Sinuot ko ang jeans na binigay n’ya sa akin. Malambot pala ang tela nito at medyo stretchable, kumportable ito sa akin at fit na fit pati sa bandang pundilyo. Ang problema nga lang, dahil swak na swak ito sa akin, lalo lang nito na-highlight ang tambok ng p’wet ko at ang tambok ng bukol ko sa harap.
“Ha ha ha ha ha!” Malakas na tawa ni Sir Brian.
“Ha? Bakit kayo tumatawa Sir Brian? Pangit ba?” Umikot-ikot ako sa harap ng salamin. Tiningnan ang likod, ang gilid at ang harap. Perfect na perfect ang sukat.
“Hindi ako natatawa, natutuwa ako. Bakat na bakat kasi ‘to e.” Sabay hawak ni Sir Brian sa harap ko. Nakapiling pakaliwa si manoy kaya nasa bandang kaliwang bulsa ang kalahati ng katawan nito. Bakat na bakat nga, parang malaking ugat na punung-puno ng dumadaloy na dugo.
Wala pa rin akong suot na pang-itaas, at sa itsura ko ngayon, kitang-kita ang hubog ng katawan ko. Pati ang mga malalaki kong hita ay nakahulma sa ilalim ng manipis na jeans. Lalong kita ang kurba ng likod ko pababa sa baywang at sa umaalon kong p’wet na talaga namang bilog kung bilog. Parang dalawang makinis na pakwan na pinagtabi.
“Hmm, bakit nga ba ulit ganito kalaki itong… ahhh… teddy bear mo, Kuya BJ?” Si Sir Brian, habang hinihimas ang burat kong unti-unting nagkakaroon ng sariling buhay.
“Latino kasi tatay ko, Sir. Or at least iyon ang sabi sa akin ng nanay ko. Hindi ko na masyadong kinakausap ‘yon e. May sarili na s’yang pamilya sa Olonggapo.” Tuluy-tuloy pa rin ang paghimas ni Sir Brian dito. Maya-maya ay kinambyo ko na rin ito dahil talaga namang tumitigas na s’ya at gusto ng kumawala. Tinanggal ni Sir Brian ang butones ng bagong pantalon at binaba ang zipper para buksan ang regalo kong “teddy bear.” Lumuhod ito sa harap ko.
“Sir, baka mahuli tayo dito.”
“Isn’t that exciting? Ha ha ha!” Hmm, it is actually.
Pinanood ko si Sir Brian sa salamin habang ina-unwrap n’ya ang dambuhalang burat. Hinawakan ko ang kurtina ng fitting room baka biglang may magbukas nito. Binaba n’ya ang pants ko hanggang tuhod kasama ang Bench kong brief na kanina lang ay nilalait n’ya.
“Well, hello there.” Bulas ni Sir Brian nang tumambad sa harap n’ya ang semi-hard at semi-erect kong titi. Wala s’yang sinayang na panahon. Mula sa salamin ay nakita ko kung paano n’ya kinain at nilabas-pasok sa bibig n’ya ang alaga ko. Parang pinapanood ko ang sarili ko sa 4D dahil bawat subo at bawat ungol n’ya ay naririnig at nararamdaman ko. Nasarapan ako sa nangyayari kaya hindi ko na rin napigilan ang sarili kong mapaungol at mapa-ooh at aah sa sarap. Hayup, ang init ni bibig ni Sir Brian. Tumitirik ang mata ko sa sarap!
“Sige, Sir Brian. Isubo mo pa ang burat ko! Ahhh. Ang sarap kantutin ng bibig mo.” Bulong ko sa kanya.
Slurp-slurp-slurp. Ahhh-ahhhh-ahhhh! Binalot namin ng kalibugan ang fitting room na iyon.
“Bilisan mo lang, Sir, baka may biglang dumating.”
Subo pa rin ni Sir Brian ang burat ko. Sipsip dito, sipsip doon. Lalo lang nagagalit ang titi ko sa ginagawa niya. Gabakal na ito sa tigas, ito na yata ang pinakamatabang nangyari sa burat ko. Bawat balat ng titi ko’y tila napunan ng muscles, sing-tigas ito ng triceps ko at walang sinayang na sandali si Sir Brian para lamunin ang bawat pulagada nito.
Humawak si Sir Brian sa matatambok ng pisngi ng p’wet ko habang dinuduldol n’ya ang ulo n’ya sa harap ko. Sa kasalukuyang pwesto naming ay nakatalikod ako sa kurtina, nakaharap sa salamin at s’ya naman ay nakatalikod sa salamin at nakaharap sa grasyang ligaya na alay ko.
“Putangina, ang sarrrrappp!” Kinantot ko pa lalo ang mukha ni Sir Brian.
“Ang init ng bibig mo, Sir. Gusto kong punuin ito ng tamod.”
Lalo pang ginalingan ni Sir Brian ang pagsubo.
Sarap na sarap kami sa ginagawa naming nang biglang bumukas ang kurtina at tumambad ang isang lalaking kanina lamang ay nakaupo sa likod ng cashier. Isang gwapong empleyadong naka-name tag na Daniel.
Itutuloy…
No comments:
Post a Comment