By: Prince Zaire
“Why can't I say that I'm in love?
“As you drive me to my house
I can't stop these silent tears from rolling down
You and I both have to hide on the outside
Where I can't be yours and you can't be mine
---
“Ba’t ka umiiyak baby boi”
“Stop calling me that”
“Eh sa gusto ko eh, may problema ba baby boi?”
Pinandilatan ko siya, kaya naman hinawakan niya ang kamay ko at sinubuan niya ako ng pop corn.
“Wag ka na umiyak Dex, di bagay sayo. Kalimutan mo na siya, andito naman ako eh”
Tinitigan ko siya, saka niya hinalikan ang kamay ko. Ayuuuuun, kinilig nanaman ang lola niyo. Umabot pa talaga hanggang Taal yung buhok ko. Kumalas ako sa pagkakahawak niya at umiwas ng tingin.
“I can hold you on the street Dex, I will be proud of it. And I don’t care what people say. I can hug you or even kiss you on the dance floor. Just say yes Dex and be mine this time. I can shout my love to you in wherever rooftops you want me to shout it”
Tinitigan ko lang siya at kumunot ang noo ko. Saka ko siya binigyan ng fuck you hand gestures.
“You’ll gonna love me baby boi, I’m sure of that” saka siya kumindat at ngumisi ng nakakaloko.
----
Nahirapan akong matulog nung gabing yun, gusto ko kasi maniwala sa mga sinasabi ni Santi. Pero magsisinungaling lang ako sa totoong nararamdaman ko my heart still beats for Ryan. I was browsing my IG account when I saw Rachel’s post. Pinost niya yung painting niya, babae at lalake nakaupo sa isang bench, nakapayong silang dalawa pero ang laki ng space nila sa isa’t isa. Yung caption niya “SPACE – you need this?. I’ll give you this” Nagtaka ako nun kung anong ibig sabihin niya, gusto ko sanang magcomment kaso masisira yung sense nung post niya.
Kinaumagahan I received a text from Rachel.
“Dex, musta” tapos may sad face sa dulo.
“Hey Reych, I’m fine ikaw ba? Musta school?”
“Sa August pa pasok namin, ako just enjoying vacay”
“Wow nice, nakita ko yung post mo sa IG kagabi nice painting huh”
“Well, well, space eii wala na kami ni Rye” nabigla ako sa nabasa ko, muntik na akong mahulog sa sofa kung saan ako nakahiga.
“Can we meet Dex total Saturday naman” pahabol niyang reply.
“Ok, saan ba?”
Nagmeet kami ni Rachel sa isang coffee shop sa Mall.
“So what’s with the space this time?” tanong ko.
“Ewan ko dun sa lalakeng yun bigla nalang nag-suggest ng cool off”
“Eh cool off lang naman pala eh, I think you need time to think of things”
“I already ended it”
Nanlaki yung mata ko sa sinabi niya. Tinitigan ko siya ng matagal, parang naguiguilty rin ako.
“Seryoso? Reych 4 years yun, di biro yun ah”
“Di ko siya maintindihan na Dex actually 2 years na akong nagtitiis sa ugali niya dahil nga mahal ko siya, pero narealize ko na di pala sapat na mahal ko lang siya. He’s cheating on me, I feel it that’s why I ended it before he does”
“What do you mean he’s cheating on you?” matapang kong tanong.
“Recently he’s so cold he doesn’t even bother to call or text me. And then one time while I was driving downtown I just saw him flirting with a girl outside a hotel. What was that, a fuckboy stuff?”
“Baka naman namis-interpret mo lang”
“Baka nga pero alam mo ba parang di ako nakakaramdam ng pain? Ng heartache sa ginawa ko, though umiyak ako after ng confrontation scene. Pero ngayon parang ang gaan gaan na ng loob ko”
I just sip on my drink while staring at her.
“Dex, naging kayo ba ni Ryan?” tanong niya na kinagulantang ko.
“Hah? Anong klaseng tanong yan, get a life girl” pagsasaway ko.
“Nevermind” sabay tawa.
“What if I tell you crush ko si Ryan matagal na”
“Obvious kaya, naku kaya ko nga tinatanong kung naging kayo diba”
“Eh pano kong sabihin kong oo, anong gagawin mo sa akin?”
Nakita ko yung dismayed look sa mukha niya bago siya sumagot. “Wala di ko naman siya pag-aari eh. Well pwede mo na siyang kunin ngayon” sabay tawa ng malakas.
“Loka loka ka talaga, ganun ganun mo lang ipapamigay yung boyfriend mo? Ganun lang ba siya sayo, uulitin ko di biro ang 4 years Rachel. Fix it, bihira sa magjowa ang tumagal ng ganito”
“Alam mo mas magiging kampante pa ako kung sayo mapupunta si Ryan, atleast panatag ako na may mag-aalaga sa kanya. Na may magmamahal sa kanya more than the love he deserves. May mga bagay talaga na nage-expire Dex.”
“Kasama din ba dun yung feelings?”
“Mukhang”
“Pero seryoso Rachel, why are you giving up on him? Why now?” tanong ko.
“Natatakot ako sa kahihinatnan ko sa kanya sabi ko nga hindi sapat na mahal ko lang siya. Napaka-immature niya, he has sudden mood swings at pag nainis yan at magalit grabe. May mga anger management issues siya, masyado rin siyang touchy lalo na pag lasing. He even force me to have sex with him which I declined all the time coz I’m not that kind of girl. And to top it all wala siyang ambisyon, kuntento nalang siya sa kung ano ang ihahatid ni Batman. Masyado siyang YOLO”
“Bata pa kasi siya, kaya siguro ganun.”
“Now you’re defending him. Hay naku Dex kung alam mo lang talaga”
“Hay naku Rachel, kung alam mo lang”
Nagtinginan lang kami saka kami tumawa.
“Invited ka pala sa despedida ko, third week this month wag kang mawawala ah”
“Despedida? Saan ka naman pupunta?”
“Ay oo nga pala di ko pa pala nasasabi, kukunin na ko ni Mama sa London dun na siguro ako mag-aaral”
“Isa din ba to sa reason kung bakit mo hiniwalayan si Ryan?”
Tumango lang siya.
“Pero alam niya?” tanong ko ulit.
“Yeah of course, matagal na niyang alam na may balak ang parents ko na kunin ako sa London.”
“Anong sabi niya?”
“Bahala na daw si Batman”
“Oh edi wow talaga”
“Alagaan mo nalang siya for me. Malay mo kung kami talaga edi kami diba? Bahala na si Destiny”
“Destiny? Yung Whale Shark?”
“Sira, Finding Dory teh?”
“Pero ba’t ako?”
“Alam ko Dex, mahal mo siya”
“Weh?”
“Che! Ewan ko sayo”
“Kaya ng mokong na yun yung sarili niya. Sa yabang ba naman niyang yun” sambit ko.
Kinagabihan may nagtext na unregistered number, “Please come back to me”. Alam ko kung kanino galing yun, dinelete ko na yung number ni Ryan pero kabisado ko – ngenge no? Dinelete ko nalang yung text niya, bigla namang may nagtext ulit.
“Baby boi gising ka pa?”
“Che!” reply ko, dahil matapos nung movie date (movie date? asumera) namin ay ngayon lang ulit nagparamdam si Santi.
“Galit ka? May nagawa ba ako baby boi?”
“Zzzzzzzzz” reply ko.
“Simba tayo bukas, sunduin kita sa bahay niyo”
“Ayaw” reply ko ulit.
“Bakit?” di ko na siya nireplyan at pinatay ko nalang yung phone ko. Matagal akong nakatitig sa kisame namin, finifigure out ko kung bakit todo yung kapit ng mga butiki dun. Bakit may mga kumakapit at may mga kumakalas? Bakit ganun, bakit ganito? Puro nalang bakit, dahil nga sa kakatitig ko dun sa isang butiki ay nahulog ito sa legs ko kaya naman napabalikwas ako at napasigaw. Ayaw na ayaw ko talaga sa butiki. RIP Lizards.
Nang nahimasmasan ako ay nagpatuloy ako sa pag-iisip ng mga bagay-bagay. Since wala nang Rachel sa Dex-Ryan love story (naks, pa-Jadine?) safe na ba na back to each other’s arms kami, mga me & you against the world? Ang dami kong iniisip na possibilities kaya naman nahirapan nanaman akong matulog, magaalas-tres na nung dalawin ako ng antok.
Since Sunday nga ay nagsimba kami ni Kayla, this time yung pang 9 yung pinuntahan namin dahil late ako nagising. Pagkatapos ng misa ay dumiretso kami sa isang fastfood para mag meryenda.
“Nagawa mo na ba yung research work natin pogs?” tanong niya.
“Oo, nung Friday pa. Eh yung book review nasimulan mo na?”
“Tinatamad akong magbasa eh, ikaw ba?”
“Tapos ko narin wala akong magawa eh”
“Oh edi sayo na ang korona. Oh kumusta naman ang achy breaky heart mo ateng?”
Tinitigan ko siya ng masama.
“Balik ka na kasi sa Dance Troupe, may nakaka-miss sayo dun badly”
“Busy ako sa mga bagay bagay teh, alam mo namang goal ko na ngayon ang i-out do ka.”
“You gave up badminton pati ba naman pagsasayaw pogs?”
“Di ko siya ginive-up, nag-idle lang ako”
“Pero ginive-up mo siya”
Nagkunot ako ng noo dahil di ko maintindihan ang pinupunto niya.
“Mc Ryan Vijandre”
“Don’t say bad words Kayla Amara Gabito”
“Parang may pinagdadaanan siya, he looks pale at palaging out of focus”
“Break na kasi sila ni Rachel”
“Whaaaaaaat?” oa na reaksiyon ni Kayla.
“OA lang teh, last mo na yan. OO nga, break na sila”
“You gotta be kiddin me”
Kwinento ko nga yung nangyari base sa narration ni Rachel.
“Bakit ganun nalang niya ginive-up yung 4 years na yun? Grabe di ko siya maintindihan, ba’t ang bilis niyang bumitaw?”
“Acceptable naman yung grounds nung girl” sabi ni Kayla habang abala siyang lantakan yung gelato niya.
“Di ko parin maintindihan, masyadong shallow eh”
“Di mo kasi naexperience yung naexperience niya”
“Ah basta, ako nga eh 9 years akong nag-antay ng chance ko just to have that 80 days of Summer.”
“Babalikan mo na siya ganun ba? Pupulot ka nanaman ng mas malaking bato na ipupokpok mo diyan sa ulo mo?” pahayag niya.
“He’s texting me, to come back to him”
“Oh anong plano mo?”
“Di ko alam”
“Yun lang, pero alam mo pogs gamitin mo naman na ang utak mo this time. Hindi porket single yung lalake at pinapabalik ka niya sa buhay niya ay gorabels na agad, sige tuwad na agad. Wag ganun men, 3 months rule respect mo yun”
“Puchang rules na yan”
“Mahal mo pa nga?” tanong niya.
“I never stopped loving him. Hello Mc Ryan Vijandre yun ‘day”
“Pano si Ibahn Santi Villareal? Mas bet ko yun para sayo”
“Si Neil nalang kaya, pwede ba?”
“Gago, magkamatayan na ulit tayo hitad ka. Wag ka nang makisawsaw sa amin, masaya na kami sa isat isa”
Nagpaalam na si Kayla ng makareceive siya ng text mula sa Mommy niya, may pupuntahan daw sila. Ako naman naisipan na magpaiwan nalang sa Mall at maglibot libot. Habang naglalakad ako ay nakita ko ang dalawang pamilyar na tao na naglalakad din sa Mall na yun at mukhang masaya silang naguusap. Lumiko ako para di kami magkasalubong, pero pinagmamasdan ko parin sila mula sa malayo dahil tanaw ko parin naman. Nakita ko si Ryan na may kasamang girl, nakita ko na yung babaeng yun noon pero di ko alam kung kailan, kung saan at kung ano ang pangalan niya. They look happy, at parang papel nanaman na pinupunit ang puso ko. Naisipan ko nalang na tumuloy sa National Bookstore at tumingin tingin sa mga libro kahit di naman ako bibili.
Mga 2 PM na nang magpasya akong umuwi dahil gutso kong matulog. Didiretso sana ako sa paradahan ng mga jeep pero biglang may isang sasakyan na tumigil sa harap ko. Binaba niya ang bintana ng kotse saka siya nagsalita.
“Hatid na kita” si Ryan.
“No thanks”
“Dali na, get in”
“Ang kulit wag na nga eh”
“Fur, dali na hatid na kita”
Bigla namang bumusina yung kotseng sumusunod sa kanya kaya naman napilitan nalang akong sumakay.
“Nasaan na yung babaeng kasama mo?” tanong ko.
Tinignan niya lang ako, saka niya binalik yung tingin niya sa dinadaanan namin.
“Rachel told me everything”
Tinignan niya ako ulit, di siya umimik. Binuhay niya yung stereo sa kotse niya at sakto namang nag-play ang isang familiar na song.
“We keep behind closed doors
Every time I see you, I die a little more
Stolen moments that we steal as the curtain falls
It'll never be enough
As you drive me to my house
I can't stop these silent tears from rolling down
You and I both have to hide on the outside
Where I can't be yours and you can't be mine”
Nagkatitigan kami saka siya ngumiti.
“What the hell, may part two pala tong kantang to?” tugon ko.
“Little Mix’s Tape isn’t over. Come back to me now Fur, I miss you”
“Why can't I say that I'm in love?
I wanna shout it from the rooftops
I wish that it could be like that
Why can't we be like that? 'Cause I'm yours
Why can't we be like that?
Wish we could be like that”
“Pero wala paring nagbago, ganun parin sa part two. Hopeless homeless love” dagdag ko.
“We could change it, wala nang hadlang sa atin” sambit ni Ryan.
Tumingin lang ako sa bintana, at habang tumatakbo ang sasakyan ay siyang unti-unting pagbuhos ng ulan. Bigla naman niyang niliko ang sasakyan at tinahak namin ang opposite way papunta sa bahay namin.
“Saan tayo pupunta?” tanong ko.
“Sa bahay namin”
“Rye, itabi mo bababa ako”
Di siya nakinig.
“Rye bababa ako, pakitabi” sigaw ko pero di parin umepek.
“Sinabi nang bababa ako eh” bulyaw ko na, ihininto niya naman at kahit umuulan ay bumaba ako ng kotse saka sumilong sa may malapit na waiting shed, nabasa tuloy ako. Sinundan niya naman ako at nagpabasa narin sa ulan.
“Ano bang problema mo ha, Dex?”
“Ikaw ang problema ko, alam mo wrong timing ka eh nakaka-move on na ako sayo kahit papano. Sumasanib na nga sa akin si Taylor Swift oh, move on na sana oh. Pero eepal ka ulit eh, bumabalik ulit eh. Rye pwede wag na muna tayong magpansinan ok? Nakakasawa na”
Hindi siya sumagot bagkus ay hinatak niya ako at hinalikan sa labi. At dahil na-miss ko yun ay nagpaubaya nalang ako. Hanggang sa di ko namalayan na sumakay ulit ako sa kotse niya, sumama sa bahay nila, naghubad sa kama niya at ayun booom nagsex kami ulit at naging mabait ako sa kanya. Nakuha ako sa halik at dilig ano ba yan.
Matapos niyang labasan ay hingal na hingal siyang bumagsak sa dibdib ko, andami niyang nilabas na tamod at ganun din ako. Naghalikan kami ulit saka siya humiga sa tabi ko. Umunan ako sa dibdib niya habang nakapulupot ang mga kamay niya sa katawan ko.
“So tayo na ulit?” tanong niya, tumango lang ako. Ang bilis noh, nag-inarte pa talaga ako nun, babagsak din naman pala ako ulit sa kanya. Gusto kong bigyan ng second chance yung relasyon namin. Hello magiging pahard to get pa ba ako, sayang yung oras no. Rare lang na yung crush mo ay magiging jowa mo lalo pa at may itsura at may maipagmamalaki pa.
Hinalikan niya ulit ako, yung talagang sinisipsip din niya ang dila ko at ginagalugad niya ang bunganga ko. Matigas nanaman ang sandata niya kaya naman sinimulan ko ulit tong paglaruan. Binulungan ko siya sa tenga niya “Round two baby?”, ngumiti lang ang mokong.
Inumpisan kong dilaan yung tenga niya hanggang sa mapadpad ulit ako sa kilikili niya upang himurin ito. Nakakabaliw talaga yung amoy, ibang iba ang manly scent. Pinaglaruan ko ulit ang nipples at abs niya hanngang sa di siya nakatiis at ako naman ang niromansa niya. Dahan dahan na nga niyang ipinasok ang sandata niya sa butas ko. Mas marahas na siya bumayo this time, mabibilis, malalim, tusok pasok talaga na mas lalong nagpa-ungol sa akin. Pabilis ng pabilis yung ritmo niya hanggang sa di na niya napigilan at pumutok ang katas niya sa kaloob-looban ko. Grabe ang intense, ang sarap ng feeling.
Bumalik nga kami sa dati at ngayon ay parang mas malaya na kami. Ipinaalam ko ito kay Kayla at tinaasan niya lang ako ng kilay.
“Pag nasaktan ka ulit wag ka nang magdadrama ha? Tinatapon ng iba ang pinapangarap mo girl palalampasin ko to this time pero pag nasaktan ka ulit papabayaan na kita”
“Sana hindi na to hopeless homeless love.” tugon ko saka ako nag-smile.
Umasa nga ako na hindi nga hopeless homeless love yung sa amin ni Ryan. Lagi nanaman kaming nagkikita, lumalabas pag weekend, nagbabike kung saan niya gusto pumunta at alam mo na mga galawang breezy at hokage. Akala ko ok na ang lahat, akala ko kaya na niyang ipagsigawan sa buong mundo yung pagmamahal niya sa akin.
One time habang naglalakad ako sa school ay nakita ko si Ryan kasama ang mga tropa niya na naglalakad papuntang Computer Lab, syempre maingay sila, nag-aasaran, kulitan. Iapproach ko siya.
“Rye”
“Uyyy anjan nanaman yung misis mo tol sinusundo ka na” pahayag nung bully na si Dama (Krone Damaso).
“Ano nanamang angenda ninyo aber? MOMOL nanaman ba pare?” pangaasar ni Marvin Aquino.
Tinitigan ko lang sila ng masama.
“Magsitigil nga kayo di niyo na ginalang Corpse Commander natin baka ma-punish tayo niyan sige kayo.” Sambit ni Ryan.
“Di siya naka-unifom ui” sabat naman ni Menard Rosales.
“At isa pa anong misis ang pinagsasabi niyo diyan, tropa ko lang to no, kababata, sanggang dikit. Diba Officer Quijano?” pahayag niya.
Wow, hanggang ngayon pala hindi niya mapanindigan ang relasyon namin. Tropa lang pala ako, putang inang sanggang dikit. Fuck this Fuckboi.
“Vijandre,Damaso,Aquino at Rosales sasama kayo sa community service sa Sabado maliwanag ba yun?” pahayag ko dahil yun naman talaga ang utos ng Adviser namin sa SSG.
“Ha, ba’t kami?” tanong ni Dama.
“Tanungin niyo si Sir Llanes, pinapasabi niya lang. O sige mauna na ako, may klase pa ako”
Tumalikod na ako dahil nasaktan parin ako sa sinabi ni Ryan. Tropa lang ako tol, though naiintindihan ko naman, pero takte ayoko na yung feeling na itinatago ka. Lagi nalang bang ganito, palagi nalang bang nagkukubli. Akala ko kasi malaya na kami, hindi pa pala. Naka-ilang hakbang na ako ng sumigaw si Ryan.
“Fur, kita tayo sa rehearsal room mamaya” sigaw niya.
Di ko siya nilingon bagkus ay tuloy tuloy lang ako sa paglalakad hanggang sa marating ko ang Chem Lab. Bigla namang nagbeep yung phone ko, text mula kay Ryan.
“Ok ka lang Fur?”
“Galit ka ba?”
“Sorry na, bawi ako mamayang uwian kita tayo sa rehearsal room. Muuuuuaaaah, I love you Fur”
Di ko nireply’n at nafocus nalang ako sa Laboratory Manual ko at sinagutan ito base sa experiment na ginawa. Nadidistract parin ako, tinatanong ko ang sarili ko na tama ba na bumalik ako kay Ryan at magpakatanga ulit. Nasa kalagitnaan ako ng pag-iisip ng biglang umingay ang room. Yung ingay ay nanggagaling sa kumpulan nina Gretchen, Aries, Handy at Luisa.
“Ano nanamang ingay yan pwede lumabas nga kayo di ako makapag-concentrate dito” himutok ko.
“Naku sis wag kang masyadong loyal diyan sa Laboratory Manual na yan di ka naman niyan kayang ipaglaban no” tugon ni Aries.
Tinignan ko lang siya ng masama. Nagpatuloy nalang ako sa pagsagot sa manual pero nadidinig ko parin ang usapan nila.
“So anong ganap na sis?” tanong ni Aries.
“Sinagot ko na siya kahapon” sagot ni Gretchen.
Nagtilian naman silang lahat.
“Oh tapos anong nangyari?” tanong naman ni Handy.
“Ayun, nanood kami ng sine tapos naghalikan kami” sagot ni Getchen.
“Masarap ba humalik si Mc Ryan sis?” tanong ulit ni Aries.
“Yeah, heaven” sagot nung hitad, at nagtiliian ulit silang lahat.
Parang nagpanting yun pandinig ko, tama ba Mc Ryan ang sabi niya.
“Excuse me, Greta kayo na ni Ryan Vijandre?” tanong ko, kaya naman binalingan nila akong lahat.
Ngumiti siya, “Yeah, as in yeah brighter than the sun kafatid”
Gusto kong magmura noon, gusto kong guntingin yung buhok ng hitad at gusto kong suntukin si Ryan. Di talaga sapat na ako lang, kailangan pala na may parausan siya at may mamahalin siya at ako yata ay yung naunang bangit.
“Marunong ka man lang bang rumespeto ng 3 months rule Greta?” tanong ko.
“I don’t care, idol natin dapat si Taylor Swift kapatid” tama naman siya kasi pati ako di ko nirespect yung 3 months rule na yun. Kabaliwan.
“Allright Greta, congrats, gusto mo i-feature ko kayo sa school paper?”
“Ay gusto ko yan kafatid”
Nginitian ko nalang siya para ikubli yung sakit na nararamdaman ko. Gusto ko sanang puntahan si Kayla sa Taekwondo Training niya at ihinga yung sama ng loob ko pero naalala ko yung sinabi niya na pag nasaktan nanaman ako ay wag na akong lalapit sa kanya dahil di naman daw ako nakikinig.
Matapos kong masagutan ang mga dapat sagutan sa lab manual ay dumiretso agad ako sa library. Dun ako sa sulok kung saan di pinupuntahan ng mga estudyante dahil mga libro yun na puro engineering mathematics, dynamics, calculus at strength of materials ang nakalagay. Dun ako nagmukmok at unti unti ay tumulo ang luha mula sa mata ko. Di ako pumasok sa Elective class ko kaya naman hanggang mag-uwian ay doon ako. Sa gate 3 ako lumabas para di ako makita ni Ryan, at mag-isa nga akong umuwi dahil nga may training si Kayla. Pag-uwi ko ng bahay ay balisa parin ako, galit ako sa mundo, galit ako kay Ryan dahil palagi niya nalang pinaglalaruan ang feelings ko. Para madivert yung loneliness ko ay tinurn on ko yung radyo at wow sakto pa talaga putang ina, tumugtog yung “Halaga” ng Parokya. Seryoso talaga, pati Dj pinaparinggan na ako.
“Tinatapon na nga ng iba, pinupulot ko pa. Pinapangarap ko pa na maging akin siya, e di man lang niya magawang ipakilala ako bilang kanya” tugon ko sa sarili ko.
Bigla namang tumunog yung phone ko, si Ryan nagtext ulit.
“Fur, nagawa mo na ba yung project ko? Bukas na kasi ipapasa yun eh, salamat”
Oh diba, ako na ang tanga, ako na ang martir kasi naman dinadaan niya ako sa jolly hotdog niya. Di ko siya nireplyan, akala ko naman tatanungin niya kung nasaan ako, bakit di ako pumunta sa rehearsal room, ba’t di ako sumabay sa kanya pag-uwi, kung kumain na ba ako, kung anong ginagawa ko. Wala, yung project niya lang daw kailangan kong tapusin at isusubmit niya bukas. Though tapos ko naman na, simpleng powerpoint presentation na nga lang di pa niya magawa. Buwisit.
Inis na inis ako that night kaya naman nangapit bahay ako at pinuntahan si Kayla.
“Aaaah pogs” di ko pa nasasabi lahat ay umentrada na siya.
“Alam ko pogs may pekpek na ang balita ikaw na lang ang wala. Alam ko na na magjowa na sina Ryan at Gretchen oh ano ka ngayon?”
“Pogs, ang sakit eh”
“Karma ang tawag diyan, malandi ka kasi akala mo naman iisa lang ang lalake sa mundo”
“Kasi ano eh…”
“Dahil ba addicted ka sa jolly hotdog niya, naku naku naku lust ang tawag diyan hindi love. At sa mga kilos ni Ryan na yan ginagamit ka nalang niya for his own good. Kaya kung ako ikaw, mag-isip ka ha hindi yung puro yung benefits na nakukuha mo sa kanya ang iconsider mo”
“Pero….”
“Hindi sapat na mahal mo lang siya pogs, alam mo wag mo na kasing ipagsiksikan ang sarili mo kung di ka naman na talaga kaysa. Wag mo nang higpitan pa ang hawak masusugatan ka lang. Kung di ka pa matauhan ia-uppercut na talaga kita”
Napabuntong hininga nalang ako.
“Tignan mo nga yang sarili mo, alam mo bang ang ikli ng shorts na suot mo ngayon, pekpek shorts teh? Wala ka ba sa katinuan?”
Tinignan ko nga ang suot ko, “Ay oo nga, lumabas ako ng bahay na ganito?”
“Naka swimming trunks gabing gabi, aysus may sayad ka talaga sa utak damuho ka, umuwi ka na nga at magbu-beauty rest na ako”
“Dito na ako matulog, tabi ako kay Kuya Aki”
“In your dreams Dex Armand, uwi ka na bilang ko na yang hakbang papunta sa bahay niyo. Mga 15 lang, kaya uwi ka naaaah, shooo, chupiiiii”
Gwapo rin kasi si Kuya Aki pati na si Kuya Arnold niya, crush ko silang dalawa. Pero di pwedeng awrahan at ininja moves yung mga yun eh, straight kasi sila at mukhang mga bad boy.
Kinabukasan ay inabot ko nga kay Ryan yung project niya.
“Salamat” tugon niya, saka na siya tumungo sa room nila. Kung cold siya noon, mas cold naman siya ngayon. Masyado akong nag-expect sa mga bagay bagay, kaya eto ako ngayon Nga-nga. Dun naman ako magaling pagdating kay Ryan eh, ang ngumanga. Fuckshit.
Nagtext ulit siya. “Fur, may assignment pala kami sa Physics pwedeng patulong. Kita tayo mamayang lunch, muaaah, love you fur”
“Sure” reply ko kasunod ng mga emojis na ewan.
Ganun nalang ata ang role ko sa relationship, kung relationship man ang tawag sa namamagitan sa amin- taga gawa ng project, assignment, at ang tangang submissive niya. Di ko pa siya kino-confront about kay Greta, hinahayaan ko nalang dahil in soon time matatauhan nalang din ako. Ilang lingo palang kami pero talagang malinaw na sa akin na mistake ang ginawa kong pagbalik.
One time na nagbukas ako ng net dahil may researchwork ako sakto naman na walang signal. Tinext ko si Kayla kung may signal sa bahay nila ang reply niya baka wala din daw wala daw dialtone kaninang umaga. Di pa niya chinecheck dahil na kina Rina siya at gumagawa na nga ng research. So naisipan ko nalang na sa malapit na computer shop nalang ako magresearch, at sakto namang may signal sila noon dahil iba yung line nila. Nasa may sulok ako nun medyo malayo sa mga nagdodota para narin maka-focus ako dun sa ginagawa ko. Maya-maya pa ay biglang natanaw ko mula sa kinauupuan ko si Ryan at ang tropa niyang sina Dama at Marvin. Sakto naman na sa katapat lang na cubicle sila na-assign dahil sa wala na ngang bakante doon sa harapan. Hindi nila ako tanaw dahil sa sa sulok ako at medyo mataas yung partition wall, pero ako medyo tanaw ko sila.
“Tol pare, ang matalo dito siyang manlilibre” pahayag ni Dama.
“Call” sagot naman ni Ryan.
“Matapang ka ngayon kolokoy ah” sambit ni Marvin.
“Eh loverboy to ngayon eh, may chicks na nga may reserba pang alipin” tugon ni Dama.
At nagtawanan nga sila.
Alipin daw na reserba? Ako ba yun?
“Pero matinik ka din ah tol, apat na taon din yung ginive-up mo ah, ba’t mo pinakawalan yung si Rachel eh perfect girlfriend na sana yun. Mayaman, maganda, sexy, at maga-abroad pa. Ba’t mo sinayang?”
“Ba’t mo aalagaan kung di mo naman mapapakinabangan diba? Alam mo tayong mga lalake kailangan ibat ibang putahe ang tinitikman natin para naman di tayo maumay diba. Napaka-pahard to get nung babaeng yun, maghihintay pa ba ko ng ilan pang taon ma-slay lang siya. Hindi diba?” pahayag ni Ryan na ikinagulat ko.
“So sa lalake ka nalang nakukuntento?” tanong ni Dama.
“Soon, makukuha ko din yung Virginity ni Gretchen and then goodbye hanap ulit. Syempre dun sa ugok na si Quijano safe, di yun mabubuntis noh. Nasarapan na nga ako, may taga gawa pa ako ng assignment diba oh san ka pa?”
Unti unti nang tumutulo ang luha ko sa mga naririnig ko at di na ako maka-focus sa ginagawa ko.
“Masarap ba siyang chumupa tol?” tanong ni Marvin.
“Oo, medyo pero mas masarap parin ang puke. Bakit di ba magaling si Aries? Diba pinatulan niyong dalawa yun?”
“Takte sumasayad ngipin nun sa burat kaya ginulpi namin” tugon ni Dama.
“Pero aminin mo Dama Damulag, nasarapan naman tayo kahit papano. Shit yun talaga, kung di lang siguro kami lasing nito di namin yun gagawin” dagdag ni Marvin.
“That’s the spirit mah men, apir!” sambit ni Ryan.
At matapos nga ng kwentuhang yun ay nag-focus na sila sa kanilang paglalaro.
“Takte naman oo, nagla-lag yung computer” angal ni Dama.
“Nood nalang kaya tayo ng porn mga tol” suhestiyon naman ni Marvin.
“Gago” saway ni Ryan.
“Ikaw ba Dama di ka ba nalilibugan ngayon, palabas tayo kanina pang umaga tigas na tigas tong etits ko buti nalang hindi P.E kundi patay tayo sa jogging pants na yan. Oh ano, tara sa bahay namin walang tao dun pwede nating tirahin yung mga girlfriends natin kung papayag sila. O ano game kayo?” pahayag ni Marvin.
“Tang ina magandang ideya yan, pero alam mo namang mga Maria Clara din mga girlfriends natin” sagot ni Dama.
“Tang ina niyong mga ugok kayo, ang lilibog niyo” bulyaw ni Ryan.
“Eh kung ayain nalang natin si Quijano hah Ryan, tapos i-gang bang natin naku sarap nun. Gusto ko pa naman magpachupa ngayon at tumira sa pwet. Ano payag ka?” sambit ni Marvin.
“Ow shet magandang ideya yan, barurutin natin tumbong nun tapos videohan natin para may pang blackmail tayo, dali na Ryan”
“Mga gago tong mga to, sige itetext ko siya baka busy yun eh. Pinagawa ko kasi sa kanya yung research paper ko. Pero konting lambing lang at pagpapacute dun, konting himas, konting pa-sweet bibigay na yun” si Ryan.
“That’s mah men, o dali bilisan mo na at humanda na yang Quijano’ng yan.” Tugon ni Dama.
“Tatanga tanga din yung si Dex Armand noh, magaling nga siya sa academics pero sa pag-ibig moron din. May kahinaan.”
“Burat ko kahinaan nun, mahal niya ako at itong jolly hotdog ko. Kaya mabilis lang paikutin yun, eh patay na patay sa akin yun eh” pagyayabang ni Ryan. Which is totoo naman talaga, saka sila nagtawanan nanaman.
“So kelan mo ida-dump yung baklang yun?” tanong ni Dama.
“Pakinabangan ko muna, para naman madalian ako sa pag-aaral ko noh. Malay mo baka allowance ko sustentuhan niya narin. Alam mo naman diba kung gaano siya kahead over heels sa akin.”
Ewan ko ba kung anong pumasok sa kukute ko at nirecord ko ang usapan nila habang patuloy sa pag-agos ang luha at sipon ko. Ang sakit sakit na marinig mo mismo yung katotohanan. Ang galing niyang magtago, ang galing niyang magbalat kayo. Eto na pala yung sinasabi ni Rachel na marami akong di alam tungkol kay Ryan, eto pala yun, eto pala yung matagal na niyang tinitiis. Sobra sobra na ito para di pa ako matauhan at magising. Wasak na wasak na ang puso ko, ayoko nang magmahal muli. Hindi talaga sapat na nagmamahal ka lang. Dahil nga masyado akong nagmahal, masyado akong naging mabait ay inabuso tuloy ang kabaitan ko. Sumugal ako sa maling tao, sa tao na akala ko ay perpekto.
Umalis na nga sila noon at mga ilang minuto pa ay nagtext si Ryan.
“Fur, ano gawa mo? Punta ka naman dito sa bahay, laro tayo. Miss na kita sobra, I love you”
Parang isang gulok ulit yung sumaksak sa puso ko, hindi lang puso ang natamaan pati spinal chord ko wasak. Ganun kasakit, yung alam mong niloloko ka na ng taong mahal mo at pilit mo parin itong minamahal. Di ko siya nireplyan, tinapos ko nalang yung research work ko saka na umuwi ng bahay na humihikbi. Derederetso lang ako sa paglalakad hanggang sa matuntun ko na yung gate ng aming bahay, di ko napansin na may nakaparadang sasakyan pala sa harap namin. Deretso lang ang lakad ko at yung mga mata ko ay naka tingin sa lupa na parang naghahanap ng nawawalang pustiso.
“Ba’t ka umiiyak baby boi” tanong nung boses na alam ko kung kanino nanggaling. Tuloy tuloy lang ako sa paglalakad.
“Sinabi ko naman na kasing ako nalang di ka kasi nakikinig” sambit niya ulit. Di ko na napigilan kaya napatakbo na ako sa loob ng bahay namin, dumiretso sa kwarto at doon ko iniyak ang lahat ng sakit na nadarama ko.
Kinagabihan ay pinuntahan ako ni Kayla at kinausap, pinadinig ko yung recording kanina doon sa Computer Shop.
“Mga hayop na yun, oh alam mo naman na siguro ang gagawin mo diba. Pogs naman kasi para ka kasing mauubusan na ng lalake. Sabi ko nga diba, tinatapon na ng iba yang pinapangarap mo eh andami namang iba diyan. Wag na wag lang magpapakita sa akin yang Vijandre na yan - kundi hindi lang uppercut ang makukuha niya sa akin” galit na pahayag ni Kayla.
Dahil nga tulaley at parang lutang ako noon ay si Kayla na ang tumapos dun sa mga assignments ko at research papers ko. Eh pano naman kasi, inuna ko yung kay Ryan. Opo ganun po ako katanga pagdating sa kanya, kung makikita niyo lang siya siguro maa-accept niyo yung reason kung bakit ako ganun.
Habang naglalakad ako sa pathway the next morning at malayo ang tingin ko bigla nalang may humablot sa akin.
“Fur, ba’t ka di sumipot kahapon. Tang ina pinag-antay mo ako ah” galit niyang pahayag. Inalis ko ang pagkakahawak niya sa akin at nag-umpisa ulit maglakad.
Hinabol niya naman ako at hinawakan ulit sa braso. “Ano nanaman bang problema mo ha? Ui, yung assignment ko pala saka research paper gawa mo na?”
Kinuha ko naman ito sa bag ko at inabot sa kanya.
“Yes, the best ka talaga fur. Bawi ako sayo mamayang hapon, punta ka nalang sa rehearsal room” sabay kindat at ngising nakakaloko nagawa pa niya akong halikan sa cheeks kahit nasa school kami.
Wala parin akong reaksyon, blanko. Di ako umimik, tinititigan ko lang siya. Nag-umpisa ulit akong maglakad hanggang sa makarating ako sa room namin. Creative Writing Class yun at nataon naman na magsusulat kami this time ng isang piece either poem or a short story. Since emotionally unstable ako nun ay dito ko ibinuhos ang lahat ng hinanakit ko. Yung Short Story ko ay inabot ng 7 na yellow paper back to back.
“Wow, Mr. Quijano baka gusto mo pang dagdagan ito?” pabirong tugon ni Mrs. Antonino.
“Actually Mam hindi sapat ang isang pad ng yellow paper para icontain ang nararamdaman ko and even my ideas”
“May hugot Mr. Quijano?” tapos naghiyawan yung mga kaklase ko.
“I’m just saying the truth. Can I go now Mam?” tumango nalang siya.
Dumiretso ako sa press office sa pag-aakalang walang tao doon. Pagbukas ko ng pinto mukha namang walang tao kaya dumiretso ako dun sa isang sulok at binuksan yung computer saka ko itinuloy yung sinusulat ko, ng biglang may nagsalita.
“Kamusta ka na Dex?” tanong niya, paglingon ko ay si Nigel pala hawak hawak ang DSLR Camera at saktong paglingon ko ay pinindot niya ito. Di ko nalang pinansin at tumutok nalang ulit ako sa monitor.
“Nasaan na yung masayahing mga mata, tignan mo tong larawan ang lungkot” pahayag niya.
Di ako umimik.
“Kamusta ka na Dex” tanong niya ulit habang hinatak niya ang isang upuan at umupo malapit sa akin. “Ano yang sinusulat mo?” tanong niya ulit, pero di parin ako sumasagot. Parang nung araw na yun ay ayoko magsalita at gusto ko lang mapag-isa. Di ko namalayan na bigla nalang pumatak yung luha ko, hanggang sa sunod sunod na sila.
“Ba’t ka umiiyak Dex, may nasabi ba akong masama? Nasaktan ba kita?” pag-aalala niyang tanong kaya naman umiling nalang ako, kinuha ang aking bag at umalis sa kwartong iyon.
“Dex wait, what’s wrong?” sigaw niya pero derederetso lang ako sa kung saan man ako dalhin ng paa ko. Nakarating ako dun sa likod ng grandstand kung saan presko ang hangin at walang tao. Doon ko ibinuhos lahat ng hinanakit ko. Bigla namang may nagtext sa phone ko, si Ryan.
“Fur, asan ka? Favor naman o baka kako may extra money ka diyan, may babayaran lang akong Workbook baka pwedeng pautang muna. Please, love you fur”
Wow, so ngayon ATM Machine niya narin ako. Kaya naman nireply’n ko siya.
“Puntahan mo ko dito sa likod ng grandstand”
“Yey, yes baby. Papunta na kami”
“Dapat ikaw lang, I need to talk to you personally. Wag kang magdadala ng tropa”
“Yes boss, muaaah”
Mga ilang minuto din ang nakalipas ng makita ko si Mc Ryan na papalapit sa pwesto ko, nakangiti, nagpapacute at kakaway-kaway pa ang mokong. Kung nung dati ay bumubilis ang tibok ng puso ko pag nakikita ko siyang ganun, ngayon ay may kung anong mabigat akong nararamdaman sa tuwing makita ko siya.
“Hi fur” lumapit siya saka binigyan niya ako ng smack sa labi. “You miss me, ako namiss kita sobra. Di na nga tayo nakakapaglaro eh, miss ka narin ni Junjun” sabay ngisi niya.
Inabot ko sa kanya yung phone ko. “Ano to?” tanong niya.
“Pindutin mo yung play button” na ginawa niya naman, at dun ay narinig niya yung nirecord kong pag-uusap nila sa computer shop at kita ko sa mukha niya ang pagkagulat at pag-aalala.
“This is non-sense Fur, let me explain”
“No need to explain Ryan, sapat na yan para matauhan ako na ginagago mo lang ako all this time. Di na ako magugulat pa kung bakit ganun nalang kabilis kay Rachel na igive-up ka despite the years you shared together. You’re unworthy Ryan, hindi ka deserving mahalin. You’re a fuckboy, mang-gagamit, manloloko, lahat na. Napakasama mo, kinamumuhian kita. At kinamumuhian ko ang sarili ko kung bakit ko pinapangarap ang binabasura ng iba. Goodbye Ryan,sana maging masaya ka sa buhay mo ng hindi nanloloko at nanlalamang ng iba” pagkasabi ko nun ay bigla naman niya akong niyakap ng mahigpit at napansin ko din na basa na ng luha yung balikat ko – galing niyang magdrama may paiyak iyak pa siyang nalalaman. Bumitaw ako sa pagkakayakap niya.
“Please Fur, don’t do this to me again”
“Di na ako yung Dex Armand Quijano na madadala sa mga pa-cute mo, sa mga drama mo. Magpakatotoo ka nga Ryan at wag kang magkubli diyan sa charm mo. You don’t deserve a strand of sympathy, you’re unworthy and even trash-worthy at the same time. Thank you for everything, and thank you for teaching me how to stop my heart from loving again. Goodbye”
Iniwan ko na nga siya doon matapos kong kunin yung phone ko sa kanya. May edited version narin ako ng recording na yun at dahil concerned ako kay Greta ay pinadinig ko ito sa kanya. Hindi pa siya naniniwala noon, at galit pa siya sa akin. Na kesyo sinisiraan ko daw si Ryan at marami pang iba. Pero si Aries narin ang nagconvince sa kanya dahil nga nabiktima narin siya ng mga tropa ni Ryan.
Nabalitaan ko nalang na nakipaghiwalay din si Greta nun. At eto namang bestfriend kong si Kayla hiniling sa coach niya kung pwede sina Krone Damaso, Marvin at Ryan ang maka-sparing niya sa Taekwondo total sport din naman nila iyon, at dahil nga adviser nina Ryan yung coach niya ay pumayag naman ang mga ugok. Ayun tuloy edi sakit ng katawan ang inabot nila kay Kayla, bugbog sarado.
“Oh ayan pogs, naiganti na kita sa kanila di man lang ako pinagpawisan”
“Tsk tsk tsk, yan ka nanaman. Pero salamat kahit papano ay magaan na ang loob ko”
Di na nga bumalik yung dating sigla ko matapos akong kumalas sa panloloko ni Ryan. Umattend din ako sa despedida ni Rachel, pero di ko na sinabi sa kanya ang napagdaanan ko. Basta nalang yumakap ako sa kanya at napaiyak nanaman.
“Mamimiss kita teh, alam mo naman kong gaano kita ka idol diba. Wag kang makakalimot ah”
“Naku ang bunso nagdrama, wag ka nang malungkot magbabaksyon naman ako eh”
Nang makita kong dumating din si Ryan sa despedida, syempre andun siya kahit papano naging parte siya ng buhay ni Rachel. Nagpaalam na ako at umuwi nalang para makaiwas sa lahat.
And then nabalitaan ko nalang a day after lumipad ni Rachel abroad na nasa hospital si Ryan at naaksidente ang motor na sinasakyan nilang tatlo at hindi pa raw nagigising dahil nabagok ata yung ulo ng mokong na yun. Sa kanilang tatlo si Ryan ang napuruhan dahil siya ang nag-drive, sina Marvin at Dama ay pilay lang ang inabot pero nakaconfine parin sa ospital. Di ko alam kung bakit wala man lang akong naramdaman pagkarinig ko sa balitang iyon na mabilis kumalat sa campus. Alalang alala ang lahat maliban sa akin.
“Dalawin natin sila pogs” suggestion ni Kayla.
“Busy ako alam mo naman ang goal ko this year diba?”
“Pogs naman, iset aside muna natin ang galit natin ok. Malala ang kondisyon nung tao”
“That’s not my fault, kinakarma lang sila. If you do good things to others, then you reap good things. If not, it’s the other way around” pahayag ko.
“Pogs, naririnig mo ba ang sarili mo? Nasaan ang puso mo, nasaan na yung Dex Armand na kilala ko?”
“Pinatay na nila pogs, this is the new me. Kayo nalang ang dumalaw sa kanya, I don’t have the guts to even see his face suffering. Baka tumawa lang ako dun ng malakas pag nakita ko siyang nakaratay at nahihirapan”
“Pogs you’re impossible, masama magtanim ng sama ng loob ah, masama maghiganti”
“I not planting sama ng loob” biro ko
“Hindi ka nakakatawa”
“Wala akong ginagawang masama Kayla, andito lang ako doing my stuffs and everything. Pagod na akong gumawa ng kahit anong bagay na may kinalaman sa kanya. Tadhana na ang gumagawa ng paraan para sa akin, ipagdarasal ko nalang siya na sana gumaling na siya at sana ay magising na siya”
Inirapan nalang ako ni Kayla saka siya umalis. Nang nasa pinto siya ay lumingon ulit siya sa akin saka siya sumigaw.
“Pakyu ka”
“Same to you slut” tugon ko saka ako tumawa ng malakas. Yun ang una kong pagtawa matapos ang nangyari sa amin ni Ryan. Ang sarap sa pakiramdam na nagawa ko nang tumawa.
One Sunday morning, 7 am may nag-doorbell sa bahay namin. Sunod sunod akala mo naman first time niya makapindot ng doorbell. Mag-isa lang ako sa bahay noon dahil nasa Cebu ang parents ko for some business convention, day off din ng mga kasambahay namin pag weekend. Kaya naman kahit maaga pa ay napilitan akong bumangon, walang ayos ayos at pupungas pungas na bumaba para pagbuksan ang kung sino mang nagdodoor bell. Pagbukas ko ng pinto ay agad na bumati ang isang anghel sa akin.
“Morning baby boi” masigla niyang bati, nagkusot ako ng mata at tinitigan ko siya, it was Santi. Dahil sa pagkabigla at pagkapahiya bigla ko nalang sinara yung pinto dahil ang gulo ng itsura ko, nakaboxers lang ako at white t shirt na manipis. Di pa ako nagmumumog at gulo gulo pa ang buhok ko, para akong zombie.
“Hoy, anong nangyari sayo buksan mo tong pinto” sigaw niya.
“Di pa ako nakakapag-ayos ng sarili, nakakahiya”
“Oks lang yan, gwapo ka parin sa paningin ko baby boi. Dali na papasukin mo ako may dala akong breakfast at pagkatapos ay magsisimba tayo”
“Sino namang may sabi sayong sasama ako sayo”
“Baby boi sige na”
“Don’t call me that”
“Eh ano itatawag ko sayo? Love?”
“Go away”
Bigla naman siyang kumanta. Ironic nga eh, nauna akong nag go away bago siya kumanta.
“Do you wanna build a snowman? Come on let’s go and play. I never see you anymore, come out the door, It’s like you’ve gone away. We used to be best buddies and now we’re not. I wish you would tell me why! Do you wanna build a snowman? It doesn’t have to be a snowman”
Ang galing niya lang, kabisado niya yung kanta at tinapos talaga niya. Nung matapos siyang kumanta ay pinagbuksan ko siya ng pinto na nakangiti. Nagpacute naman ang mokong, puppy eyes at naglilip bite pa tapos pinagdidikit niya yung index finger niya na di ko naman alam kung bakit niya ginagawa.
“Pasok, upo ka muna diyan mag-aayos lang ako”
“Ang yaman niyo no, ang laki at ang ganda ng bahay niyo. Sino nagdesign ng bahay niyo?”
“Mayaman? Kayo kaya ang mayaman, si Tito Danny nagdesign ng bahay namin. Isa siyang Arkitekto, o sige na diyan ka muna maliligo lang ako.”
Halos isang oras din akong naligo at nag-ayos, nag-bihis din ako base sa suot ni Santi para naman di ako magmukhang basahan.
“Ang tagal mo ah, anong ginawa mo dun ikaw ah” biro niya.
“Naligo lang naman po ako”
“Naligo lang ba? Sus, alam ko na yang mga yan ginagawa ko din yan eh. Ba’t di mo ko tinawag para mas masaya”
“Gago, oh sige na kain na tayo at nang maabutan natin yung 9 am mass”
Nagsimba nga kami ni Santi, at sa buong duration ng mass ay tingin siya ng tingin sa akin. Nung mag memorial acclamation na at kakantahin na yung Our Father ay talaga namang hinawakan niya yung kamay ko at hindi na binitawan after.
“Yung kamay ko, kanina pa tapos yung kanta”
“This is already my chance Dex, bakit ko pa papakawalan” sabay kindat niya sa akin kaya ako na bumitaw pero kinuha niya ulit ang kamay ko at hinawakan.
“Santi nasa simbahan tayo oh, di pa man tapos ang misa pero nagkakasala na tayo”
“Forgive us father for what we just do is love each other” pahayag niya kaya tinitigan ko lang siya.
“Santi” saway ko.
Kaya nanaman matapos ang blessing ay lumabas na kami, pero hawak parin niya ang kamay ko at talagang hinihigpitan niya pag gusto kong kumalas.
“Don’t be afraid Dex, if you know that you have a loving and forgiving God, theres nothing to fear. No matter how unworthy you are of His love, no matter how you are undeserving to be called His son, despite we are a sinner and only the fires of hell can cleanse our sin. Still He loves us the way we are, because as I said He is a loving and forgiving God”
“Wow? Is that so?”
“Yes, some people interprets the bible literally. We have our own beliefs and I respect their belief also. If homosexuality is an abomination then be it. But being like this is not an abomination but a gift, if God has a purpose for everything then why we are like this? Make sense diba, He has a purpose. Hindi natin ginusto ito it’s such that our genetics told us to be like this. Kung iinterpret lang natin ang salita ng Diyos sa mas malalim na pagtanggap at mas malawak na perspective, then walang magjajudge sa atin sa kung ano man tayo. Love all kinds of love, theres nothing to fear, theres nothing to hide. Just love & repent and believe that you still have a slot in heaven.”
“Wow, ganyan ba ang itinuturo sa LSGH?”
“No, they just taught us to be openminded & see things in many rays as it could be. Oh tara na, meryenda tayo”
“Naks, pinapahanga mo talaga ako baby boi. Lalo kang gumagwapo.”
Nagpacute naman siya at nagflex pa talaga ng muscles.
“Hooo ang init” tugon niya at sinadya pa talaga niyang itaas ang suot niyang t-shirt para makita ko yung pandesal niya na nagpalunok sa akin.
“Tara na nga, nadadagdagan ang aking pagkakasala”
“Don’t be afraid Dex andito na ako” sabay hawak niya sa kamay ko at naglakad kami papunta sa parking lot.
“It's obvious you're meant for me
Every piece of you, it just fits perfectly
Every second, every thought, I'm in so deep
But I'll never show it on my face”
Ikaw na kaya Ibahn Santi Villareal? Ikaw na nga kaya ang icing sa ibabaw ng cupcake ko? Ay wait wala akong cupcake…..
But how do I unlove you Mc Ryan Vijandre?
How do I unlove you?
Taylor Swift can you teach me how this time…
If it can only get better…
I can't stop these silent tears from rolling down
You and I both have to hide on the outside
Where I can't be yours and you can't be mine
---
“Ba’t ka umiiyak baby boi”
“Stop calling me that”
“Eh sa gusto ko eh, may problema ba baby boi?”
Pinandilatan ko siya, kaya naman hinawakan niya ang kamay ko at sinubuan niya ako ng pop corn.
“Wag ka na umiyak Dex, di bagay sayo. Kalimutan mo na siya, andito naman ako eh”
Tinitigan ko siya, saka niya hinalikan ang kamay ko. Ayuuuuun, kinilig nanaman ang lola niyo. Umabot pa talaga hanggang Taal yung buhok ko. Kumalas ako sa pagkakahawak niya at umiwas ng tingin.
“I can hold you on the street Dex, I will be proud of it. And I don’t care what people say. I can hug you or even kiss you on the dance floor. Just say yes Dex and be mine this time. I can shout my love to you in wherever rooftops you want me to shout it”
Tinitigan ko lang siya at kumunot ang noo ko. Saka ko siya binigyan ng fuck you hand gestures.
“You’ll gonna love me baby boi, I’m sure of that” saka siya kumindat at ngumisi ng nakakaloko.
----
Nahirapan akong matulog nung gabing yun, gusto ko kasi maniwala sa mga sinasabi ni Santi. Pero magsisinungaling lang ako sa totoong nararamdaman ko my heart still beats for Ryan. I was browsing my IG account when I saw Rachel’s post. Pinost niya yung painting niya, babae at lalake nakaupo sa isang bench, nakapayong silang dalawa pero ang laki ng space nila sa isa’t isa. Yung caption niya “SPACE – you need this?. I’ll give you this” Nagtaka ako nun kung anong ibig sabihin niya, gusto ko sanang magcomment kaso masisira yung sense nung post niya.
Kinaumagahan I received a text from Rachel.
“Dex, musta” tapos may sad face sa dulo.
“Hey Reych, I’m fine ikaw ba? Musta school?”
“Sa August pa pasok namin, ako just enjoying vacay”
“Wow nice, nakita ko yung post mo sa IG kagabi nice painting huh”
“Well, well, space eii wala na kami ni Rye” nabigla ako sa nabasa ko, muntik na akong mahulog sa sofa kung saan ako nakahiga.
“Can we meet Dex total Saturday naman” pahabol niyang reply.
“Ok, saan ba?”
Nagmeet kami ni Rachel sa isang coffee shop sa Mall.
“So what’s with the space this time?” tanong ko.
“Ewan ko dun sa lalakeng yun bigla nalang nag-suggest ng cool off”
“Eh cool off lang naman pala eh, I think you need time to think of things”
“I already ended it”
Nanlaki yung mata ko sa sinabi niya. Tinitigan ko siya ng matagal, parang naguiguilty rin ako.
“Seryoso? Reych 4 years yun, di biro yun ah”
“Di ko siya maintindihan na Dex actually 2 years na akong nagtitiis sa ugali niya dahil nga mahal ko siya, pero narealize ko na di pala sapat na mahal ko lang siya. He’s cheating on me, I feel it that’s why I ended it before he does”
“What do you mean he’s cheating on you?” matapang kong tanong.
“Recently he’s so cold he doesn’t even bother to call or text me. And then one time while I was driving downtown I just saw him flirting with a girl outside a hotel. What was that, a fuckboy stuff?”
“Baka naman namis-interpret mo lang”
“Baka nga pero alam mo ba parang di ako nakakaramdam ng pain? Ng heartache sa ginawa ko, though umiyak ako after ng confrontation scene. Pero ngayon parang ang gaan gaan na ng loob ko”
I just sip on my drink while staring at her.
“Dex, naging kayo ba ni Ryan?” tanong niya na kinagulantang ko.
“Hah? Anong klaseng tanong yan, get a life girl” pagsasaway ko.
“Nevermind” sabay tawa.
“What if I tell you crush ko si Ryan matagal na”
“Obvious kaya, naku kaya ko nga tinatanong kung naging kayo diba”
“Eh pano kong sabihin kong oo, anong gagawin mo sa akin?”
Nakita ko yung dismayed look sa mukha niya bago siya sumagot. “Wala di ko naman siya pag-aari eh. Well pwede mo na siyang kunin ngayon” sabay tawa ng malakas.
“Loka loka ka talaga, ganun ganun mo lang ipapamigay yung boyfriend mo? Ganun lang ba siya sayo, uulitin ko di biro ang 4 years Rachel. Fix it, bihira sa magjowa ang tumagal ng ganito”
“Alam mo mas magiging kampante pa ako kung sayo mapupunta si Ryan, atleast panatag ako na may mag-aalaga sa kanya. Na may magmamahal sa kanya more than the love he deserves. May mga bagay talaga na nage-expire Dex.”
“Kasama din ba dun yung feelings?”
“Mukhang”
“Pero seryoso Rachel, why are you giving up on him? Why now?” tanong ko.
“Natatakot ako sa kahihinatnan ko sa kanya sabi ko nga hindi sapat na mahal ko lang siya. Napaka-immature niya, he has sudden mood swings at pag nainis yan at magalit grabe. May mga anger management issues siya, masyado rin siyang touchy lalo na pag lasing. He even force me to have sex with him which I declined all the time coz I’m not that kind of girl. And to top it all wala siyang ambisyon, kuntento nalang siya sa kung ano ang ihahatid ni Batman. Masyado siyang YOLO”
“Bata pa kasi siya, kaya siguro ganun.”
“Now you’re defending him. Hay naku Dex kung alam mo lang talaga”
“Hay naku Rachel, kung alam mo lang”
Nagtinginan lang kami saka kami tumawa.
“Invited ka pala sa despedida ko, third week this month wag kang mawawala ah”
“Despedida? Saan ka naman pupunta?”
“Ay oo nga pala di ko pa pala nasasabi, kukunin na ko ni Mama sa London dun na siguro ako mag-aaral”
“Isa din ba to sa reason kung bakit mo hiniwalayan si Ryan?”
Tumango lang siya.
“Pero alam niya?” tanong ko ulit.
“Yeah of course, matagal na niyang alam na may balak ang parents ko na kunin ako sa London.”
“Anong sabi niya?”
“Bahala na daw si Batman”
“Oh edi wow talaga”
“Alagaan mo nalang siya for me. Malay mo kung kami talaga edi kami diba? Bahala na si Destiny”
“Destiny? Yung Whale Shark?”
“Sira, Finding Dory teh?”
“Pero ba’t ako?”
“Alam ko Dex, mahal mo siya”
“Weh?”
“Che! Ewan ko sayo”
“Kaya ng mokong na yun yung sarili niya. Sa yabang ba naman niyang yun” sambit ko.
Kinagabihan may nagtext na unregistered number, “Please come back to me”. Alam ko kung kanino galing yun, dinelete ko na yung number ni Ryan pero kabisado ko – ngenge no? Dinelete ko nalang yung text niya, bigla namang may nagtext ulit.
“Baby boi gising ka pa?”
“Che!” reply ko, dahil matapos nung movie date (movie date? asumera) namin ay ngayon lang ulit nagparamdam si Santi.
“Galit ka? May nagawa ba ako baby boi?”
“Zzzzzzzzz” reply ko.
“Simba tayo bukas, sunduin kita sa bahay niyo”
“Ayaw” reply ko ulit.
“Bakit?” di ko na siya nireplyan at pinatay ko nalang yung phone ko. Matagal akong nakatitig sa kisame namin, finifigure out ko kung bakit todo yung kapit ng mga butiki dun. Bakit may mga kumakapit at may mga kumakalas? Bakit ganun, bakit ganito? Puro nalang bakit, dahil nga sa kakatitig ko dun sa isang butiki ay nahulog ito sa legs ko kaya naman napabalikwas ako at napasigaw. Ayaw na ayaw ko talaga sa butiki. RIP Lizards.
Nang nahimasmasan ako ay nagpatuloy ako sa pag-iisip ng mga bagay-bagay. Since wala nang Rachel sa Dex-Ryan love story (naks, pa-Jadine?) safe na ba na back to each other’s arms kami, mga me & you against the world? Ang dami kong iniisip na possibilities kaya naman nahirapan nanaman akong matulog, magaalas-tres na nung dalawin ako ng antok.
Since Sunday nga ay nagsimba kami ni Kayla, this time yung pang 9 yung pinuntahan namin dahil late ako nagising. Pagkatapos ng misa ay dumiretso kami sa isang fastfood para mag meryenda.
“Nagawa mo na ba yung research work natin pogs?” tanong niya.
“Oo, nung Friday pa. Eh yung book review nasimulan mo na?”
“Tinatamad akong magbasa eh, ikaw ba?”
“Tapos ko narin wala akong magawa eh”
“Oh edi sayo na ang korona. Oh kumusta naman ang achy breaky heart mo ateng?”
Tinitigan ko siya ng masama.
“Balik ka na kasi sa Dance Troupe, may nakaka-miss sayo dun badly”
“Busy ako sa mga bagay bagay teh, alam mo namang goal ko na ngayon ang i-out do ka.”
“You gave up badminton pati ba naman pagsasayaw pogs?”
“Di ko siya ginive-up, nag-idle lang ako”
“Pero ginive-up mo siya”
Nagkunot ako ng noo dahil di ko maintindihan ang pinupunto niya.
“Mc Ryan Vijandre”
“Don’t say bad words Kayla Amara Gabito”
“Parang may pinagdadaanan siya, he looks pale at palaging out of focus”
“Break na kasi sila ni Rachel”
“Whaaaaaaat?” oa na reaksiyon ni Kayla.
“OA lang teh, last mo na yan. OO nga, break na sila”
“You gotta be kiddin me”
Kwinento ko nga yung nangyari base sa narration ni Rachel.
“Bakit ganun nalang niya ginive-up yung 4 years na yun? Grabe di ko siya maintindihan, ba’t ang bilis niyang bumitaw?”
“Acceptable naman yung grounds nung girl” sabi ni Kayla habang abala siyang lantakan yung gelato niya.
“Di ko parin maintindihan, masyadong shallow eh”
“Di mo kasi naexperience yung naexperience niya”
“Ah basta, ako nga eh 9 years akong nag-antay ng chance ko just to have that 80 days of Summer.”
“Babalikan mo na siya ganun ba? Pupulot ka nanaman ng mas malaking bato na ipupokpok mo diyan sa ulo mo?” pahayag niya.
“He’s texting me, to come back to him”
“Oh anong plano mo?”
“Di ko alam”
“Yun lang, pero alam mo pogs gamitin mo naman na ang utak mo this time. Hindi porket single yung lalake at pinapabalik ka niya sa buhay niya ay gorabels na agad, sige tuwad na agad. Wag ganun men, 3 months rule respect mo yun”
“Puchang rules na yan”
“Mahal mo pa nga?” tanong niya.
“I never stopped loving him. Hello Mc Ryan Vijandre yun ‘day”
“Pano si Ibahn Santi Villareal? Mas bet ko yun para sayo”
“Si Neil nalang kaya, pwede ba?”
“Gago, magkamatayan na ulit tayo hitad ka. Wag ka nang makisawsaw sa amin, masaya na kami sa isat isa”
Nagpaalam na si Kayla ng makareceive siya ng text mula sa Mommy niya, may pupuntahan daw sila. Ako naman naisipan na magpaiwan nalang sa Mall at maglibot libot. Habang naglalakad ako ay nakita ko ang dalawang pamilyar na tao na naglalakad din sa Mall na yun at mukhang masaya silang naguusap. Lumiko ako para di kami magkasalubong, pero pinagmamasdan ko parin sila mula sa malayo dahil tanaw ko parin naman. Nakita ko si Ryan na may kasamang girl, nakita ko na yung babaeng yun noon pero di ko alam kung kailan, kung saan at kung ano ang pangalan niya. They look happy, at parang papel nanaman na pinupunit ang puso ko. Naisipan ko nalang na tumuloy sa National Bookstore at tumingin tingin sa mga libro kahit di naman ako bibili.
Mga 2 PM na nang magpasya akong umuwi dahil gutso kong matulog. Didiretso sana ako sa paradahan ng mga jeep pero biglang may isang sasakyan na tumigil sa harap ko. Binaba niya ang bintana ng kotse saka siya nagsalita.
“Hatid na kita” si Ryan.
“No thanks”
“Dali na, get in”
“Ang kulit wag na nga eh”
“Fur, dali na hatid na kita”
Bigla namang bumusina yung kotseng sumusunod sa kanya kaya naman napilitan nalang akong sumakay.
“Nasaan na yung babaeng kasama mo?” tanong ko.
Tinignan niya lang ako, saka niya binalik yung tingin niya sa dinadaanan namin.
“Rachel told me everything”
Tinignan niya ako ulit, di siya umimik. Binuhay niya yung stereo sa kotse niya at sakto namang nag-play ang isang familiar na song.
“We keep behind closed doors
Every time I see you, I die a little more
Stolen moments that we steal as the curtain falls
It'll never be enough
As you drive me to my house
I can't stop these silent tears from rolling down
You and I both have to hide on the outside
Where I can't be yours and you can't be mine”
Nagkatitigan kami saka siya ngumiti.
“What the hell, may part two pala tong kantang to?” tugon ko.
“Little Mix’s Tape isn’t over. Come back to me now Fur, I miss you”
“Why can't I say that I'm in love?
I wanna shout it from the rooftops
I wish that it could be like that
Why can't we be like that? 'Cause I'm yours
Why can't we be like that?
Wish we could be like that”
“Pero wala paring nagbago, ganun parin sa part two. Hopeless homeless love” dagdag ko.
“We could change it, wala nang hadlang sa atin” sambit ni Ryan.
Tumingin lang ako sa bintana, at habang tumatakbo ang sasakyan ay siyang unti-unting pagbuhos ng ulan. Bigla naman niyang niliko ang sasakyan at tinahak namin ang opposite way papunta sa bahay namin.
“Saan tayo pupunta?” tanong ko.
“Sa bahay namin”
“Rye, itabi mo bababa ako”
Di siya nakinig.
“Rye bababa ako, pakitabi” sigaw ko pero di parin umepek.
“Sinabi nang bababa ako eh” bulyaw ko na, ihininto niya naman at kahit umuulan ay bumaba ako ng kotse saka sumilong sa may malapit na waiting shed, nabasa tuloy ako. Sinundan niya naman ako at nagpabasa narin sa ulan.
“Ano bang problema mo ha, Dex?”
“Ikaw ang problema ko, alam mo wrong timing ka eh nakaka-move on na ako sayo kahit papano. Sumasanib na nga sa akin si Taylor Swift oh, move on na sana oh. Pero eepal ka ulit eh, bumabalik ulit eh. Rye pwede wag na muna tayong magpansinan ok? Nakakasawa na”
Hindi siya sumagot bagkus ay hinatak niya ako at hinalikan sa labi. At dahil na-miss ko yun ay nagpaubaya nalang ako. Hanggang sa di ko namalayan na sumakay ulit ako sa kotse niya, sumama sa bahay nila, naghubad sa kama niya at ayun booom nagsex kami ulit at naging mabait ako sa kanya. Nakuha ako sa halik at dilig ano ba yan.
Matapos niyang labasan ay hingal na hingal siyang bumagsak sa dibdib ko, andami niyang nilabas na tamod at ganun din ako. Naghalikan kami ulit saka siya humiga sa tabi ko. Umunan ako sa dibdib niya habang nakapulupot ang mga kamay niya sa katawan ko.
“So tayo na ulit?” tanong niya, tumango lang ako. Ang bilis noh, nag-inarte pa talaga ako nun, babagsak din naman pala ako ulit sa kanya. Gusto kong bigyan ng second chance yung relasyon namin. Hello magiging pahard to get pa ba ako, sayang yung oras no. Rare lang na yung crush mo ay magiging jowa mo lalo pa at may itsura at may maipagmamalaki pa.
Hinalikan niya ulit ako, yung talagang sinisipsip din niya ang dila ko at ginagalugad niya ang bunganga ko. Matigas nanaman ang sandata niya kaya naman sinimulan ko ulit tong paglaruan. Binulungan ko siya sa tenga niya “Round two baby?”, ngumiti lang ang mokong.
Inumpisan kong dilaan yung tenga niya hanggang sa mapadpad ulit ako sa kilikili niya upang himurin ito. Nakakabaliw talaga yung amoy, ibang iba ang manly scent. Pinaglaruan ko ulit ang nipples at abs niya hanngang sa di siya nakatiis at ako naman ang niromansa niya. Dahan dahan na nga niyang ipinasok ang sandata niya sa butas ko. Mas marahas na siya bumayo this time, mabibilis, malalim, tusok pasok talaga na mas lalong nagpa-ungol sa akin. Pabilis ng pabilis yung ritmo niya hanggang sa di na niya napigilan at pumutok ang katas niya sa kaloob-looban ko. Grabe ang intense, ang sarap ng feeling.
Bumalik nga kami sa dati at ngayon ay parang mas malaya na kami. Ipinaalam ko ito kay Kayla at tinaasan niya lang ako ng kilay.
“Pag nasaktan ka ulit wag ka nang magdadrama ha? Tinatapon ng iba ang pinapangarap mo girl palalampasin ko to this time pero pag nasaktan ka ulit papabayaan na kita”
“Sana hindi na to hopeless homeless love.” tugon ko saka ako nag-smile.
Umasa nga ako na hindi nga hopeless homeless love yung sa amin ni Ryan. Lagi nanaman kaming nagkikita, lumalabas pag weekend, nagbabike kung saan niya gusto pumunta at alam mo na mga galawang breezy at hokage. Akala ko ok na ang lahat, akala ko kaya na niyang ipagsigawan sa buong mundo yung pagmamahal niya sa akin.
One time habang naglalakad ako sa school ay nakita ko si Ryan kasama ang mga tropa niya na naglalakad papuntang Computer Lab, syempre maingay sila, nag-aasaran, kulitan. Iapproach ko siya.
“Rye”
“Uyyy anjan nanaman yung misis mo tol sinusundo ka na” pahayag nung bully na si Dama (Krone Damaso).
“Ano nanamang angenda ninyo aber? MOMOL nanaman ba pare?” pangaasar ni Marvin Aquino.
Tinitigan ko lang sila ng masama.
“Magsitigil nga kayo di niyo na ginalang Corpse Commander natin baka ma-punish tayo niyan sige kayo.” Sambit ni Ryan.
“Di siya naka-unifom ui” sabat naman ni Menard Rosales.
“At isa pa anong misis ang pinagsasabi niyo diyan, tropa ko lang to no, kababata, sanggang dikit. Diba Officer Quijano?” pahayag niya.
Wow, hanggang ngayon pala hindi niya mapanindigan ang relasyon namin. Tropa lang pala ako, putang inang sanggang dikit. Fuck this Fuckboi.
“Vijandre,Damaso,Aquino at Rosales sasama kayo sa community service sa Sabado maliwanag ba yun?” pahayag ko dahil yun naman talaga ang utos ng Adviser namin sa SSG.
“Ha, ba’t kami?” tanong ni Dama.
“Tanungin niyo si Sir Llanes, pinapasabi niya lang. O sige mauna na ako, may klase pa ako”
Tumalikod na ako dahil nasaktan parin ako sa sinabi ni Ryan. Tropa lang ako tol, though naiintindihan ko naman, pero takte ayoko na yung feeling na itinatago ka. Lagi nalang bang ganito, palagi nalang bang nagkukubli. Akala ko kasi malaya na kami, hindi pa pala. Naka-ilang hakbang na ako ng sumigaw si Ryan.
“Fur, kita tayo sa rehearsal room mamaya” sigaw niya.
Di ko siya nilingon bagkus ay tuloy tuloy lang ako sa paglalakad hanggang sa marating ko ang Chem Lab. Bigla namang nagbeep yung phone ko, text mula kay Ryan.
“Ok ka lang Fur?”
“Galit ka ba?”
“Sorry na, bawi ako mamayang uwian kita tayo sa rehearsal room. Muuuuuaaaah, I love you Fur”
Di ko nireply’n at nafocus nalang ako sa Laboratory Manual ko at sinagutan ito base sa experiment na ginawa. Nadidistract parin ako, tinatanong ko ang sarili ko na tama ba na bumalik ako kay Ryan at magpakatanga ulit. Nasa kalagitnaan ako ng pag-iisip ng biglang umingay ang room. Yung ingay ay nanggagaling sa kumpulan nina Gretchen, Aries, Handy at Luisa.
“Ano nanamang ingay yan pwede lumabas nga kayo di ako makapag-concentrate dito” himutok ko.
“Naku sis wag kang masyadong loyal diyan sa Laboratory Manual na yan di ka naman niyan kayang ipaglaban no” tugon ni Aries.
Tinignan ko lang siya ng masama. Nagpatuloy nalang ako sa pagsagot sa manual pero nadidinig ko parin ang usapan nila.
“So anong ganap na sis?” tanong ni Aries.
“Sinagot ko na siya kahapon” sagot ni Gretchen.
Nagtilian naman silang lahat.
“Oh tapos anong nangyari?” tanong naman ni Handy.
“Ayun, nanood kami ng sine tapos naghalikan kami” sagot ni Getchen.
“Masarap ba humalik si Mc Ryan sis?” tanong ulit ni Aries.
“Yeah, heaven” sagot nung hitad, at nagtiliian ulit silang lahat.
Parang nagpanting yun pandinig ko, tama ba Mc Ryan ang sabi niya.
“Excuse me, Greta kayo na ni Ryan Vijandre?” tanong ko, kaya naman binalingan nila akong lahat.
Ngumiti siya, “Yeah, as in yeah brighter than the sun kafatid”
Gusto kong magmura noon, gusto kong guntingin yung buhok ng hitad at gusto kong suntukin si Ryan. Di talaga sapat na ako lang, kailangan pala na may parausan siya at may mamahalin siya at ako yata ay yung naunang bangit.
“Marunong ka man lang bang rumespeto ng 3 months rule Greta?” tanong ko.
“I don’t care, idol natin dapat si Taylor Swift kapatid” tama naman siya kasi pati ako di ko nirespect yung 3 months rule na yun. Kabaliwan.
“Allright Greta, congrats, gusto mo i-feature ko kayo sa school paper?”
“Ay gusto ko yan kafatid”
Nginitian ko nalang siya para ikubli yung sakit na nararamdaman ko. Gusto ko sanang puntahan si Kayla sa Taekwondo Training niya at ihinga yung sama ng loob ko pero naalala ko yung sinabi niya na pag nasaktan nanaman ako ay wag na akong lalapit sa kanya dahil di naman daw ako nakikinig.
Matapos kong masagutan ang mga dapat sagutan sa lab manual ay dumiretso agad ako sa library. Dun ako sa sulok kung saan di pinupuntahan ng mga estudyante dahil mga libro yun na puro engineering mathematics, dynamics, calculus at strength of materials ang nakalagay. Dun ako nagmukmok at unti unti ay tumulo ang luha mula sa mata ko. Di ako pumasok sa Elective class ko kaya naman hanggang mag-uwian ay doon ako. Sa gate 3 ako lumabas para di ako makita ni Ryan, at mag-isa nga akong umuwi dahil nga may training si Kayla. Pag-uwi ko ng bahay ay balisa parin ako, galit ako sa mundo, galit ako kay Ryan dahil palagi niya nalang pinaglalaruan ang feelings ko. Para madivert yung loneliness ko ay tinurn on ko yung radyo at wow sakto pa talaga putang ina, tumugtog yung “Halaga” ng Parokya. Seryoso talaga, pati Dj pinaparinggan na ako.
“Tinatapon na nga ng iba, pinupulot ko pa. Pinapangarap ko pa na maging akin siya, e di man lang niya magawang ipakilala ako bilang kanya” tugon ko sa sarili ko.
Bigla namang tumunog yung phone ko, si Ryan nagtext ulit.
“Fur, nagawa mo na ba yung project ko? Bukas na kasi ipapasa yun eh, salamat”
Oh diba, ako na ang tanga, ako na ang martir kasi naman dinadaan niya ako sa jolly hotdog niya. Di ko siya nireplyan, akala ko naman tatanungin niya kung nasaan ako, bakit di ako pumunta sa rehearsal room, ba’t di ako sumabay sa kanya pag-uwi, kung kumain na ba ako, kung anong ginagawa ko. Wala, yung project niya lang daw kailangan kong tapusin at isusubmit niya bukas. Though tapos ko naman na, simpleng powerpoint presentation na nga lang di pa niya magawa. Buwisit.
Inis na inis ako that night kaya naman nangapit bahay ako at pinuntahan si Kayla.
“Aaaah pogs” di ko pa nasasabi lahat ay umentrada na siya.
“Alam ko pogs may pekpek na ang balita ikaw na lang ang wala. Alam ko na na magjowa na sina Ryan at Gretchen oh ano ka ngayon?”
“Pogs, ang sakit eh”
“Karma ang tawag diyan, malandi ka kasi akala mo naman iisa lang ang lalake sa mundo”
“Kasi ano eh…”
“Dahil ba addicted ka sa jolly hotdog niya, naku naku naku lust ang tawag diyan hindi love. At sa mga kilos ni Ryan na yan ginagamit ka nalang niya for his own good. Kaya kung ako ikaw, mag-isip ka ha hindi yung puro yung benefits na nakukuha mo sa kanya ang iconsider mo”
“Pero….”
“Hindi sapat na mahal mo lang siya pogs, alam mo wag mo na kasing ipagsiksikan ang sarili mo kung di ka naman na talaga kaysa. Wag mo nang higpitan pa ang hawak masusugatan ka lang. Kung di ka pa matauhan ia-uppercut na talaga kita”
Napabuntong hininga nalang ako.
“Tignan mo nga yang sarili mo, alam mo bang ang ikli ng shorts na suot mo ngayon, pekpek shorts teh? Wala ka ba sa katinuan?”
Tinignan ko nga ang suot ko, “Ay oo nga, lumabas ako ng bahay na ganito?”
“Naka swimming trunks gabing gabi, aysus may sayad ka talaga sa utak damuho ka, umuwi ka na nga at magbu-beauty rest na ako”
“Dito na ako matulog, tabi ako kay Kuya Aki”
“In your dreams Dex Armand, uwi ka na bilang ko na yang hakbang papunta sa bahay niyo. Mga 15 lang, kaya uwi ka naaaah, shooo, chupiiiii”
Gwapo rin kasi si Kuya Aki pati na si Kuya Arnold niya, crush ko silang dalawa. Pero di pwedeng awrahan at ininja moves yung mga yun eh, straight kasi sila at mukhang mga bad boy.
Kinabukasan ay inabot ko nga kay Ryan yung project niya.
“Salamat” tugon niya, saka na siya tumungo sa room nila. Kung cold siya noon, mas cold naman siya ngayon. Masyado akong nag-expect sa mga bagay bagay, kaya eto ako ngayon Nga-nga. Dun naman ako magaling pagdating kay Ryan eh, ang ngumanga. Fuckshit.
Nagtext ulit siya. “Fur, may assignment pala kami sa Physics pwedeng patulong. Kita tayo mamayang lunch, muaaah, love you fur”
“Sure” reply ko kasunod ng mga emojis na ewan.
Ganun nalang ata ang role ko sa relationship, kung relationship man ang tawag sa namamagitan sa amin- taga gawa ng project, assignment, at ang tangang submissive niya. Di ko pa siya kino-confront about kay Greta, hinahayaan ko nalang dahil in soon time matatauhan nalang din ako. Ilang lingo palang kami pero talagang malinaw na sa akin na mistake ang ginawa kong pagbalik.
One time na nagbukas ako ng net dahil may researchwork ako sakto naman na walang signal. Tinext ko si Kayla kung may signal sa bahay nila ang reply niya baka wala din daw wala daw dialtone kaninang umaga. Di pa niya chinecheck dahil na kina Rina siya at gumagawa na nga ng research. So naisipan ko nalang na sa malapit na computer shop nalang ako magresearch, at sakto namang may signal sila noon dahil iba yung line nila. Nasa may sulok ako nun medyo malayo sa mga nagdodota para narin maka-focus ako dun sa ginagawa ko. Maya-maya pa ay biglang natanaw ko mula sa kinauupuan ko si Ryan at ang tropa niyang sina Dama at Marvin. Sakto naman na sa katapat lang na cubicle sila na-assign dahil sa wala na ngang bakante doon sa harapan. Hindi nila ako tanaw dahil sa sa sulok ako at medyo mataas yung partition wall, pero ako medyo tanaw ko sila.
“Tol pare, ang matalo dito siyang manlilibre” pahayag ni Dama.
“Call” sagot naman ni Ryan.
“Matapang ka ngayon kolokoy ah” sambit ni Marvin.
“Eh loverboy to ngayon eh, may chicks na nga may reserba pang alipin” tugon ni Dama.
At nagtawanan nga sila.
Alipin daw na reserba? Ako ba yun?
“Pero matinik ka din ah tol, apat na taon din yung ginive-up mo ah, ba’t mo pinakawalan yung si Rachel eh perfect girlfriend na sana yun. Mayaman, maganda, sexy, at maga-abroad pa. Ba’t mo sinayang?”
“Ba’t mo aalagaan kung di mo naman mapapakinabangan diba? Alam mo tayong mga lalake kailangan ibat ibang putahe ang tinitikman natin para naman di tayo maumay diba. Napaka-pahard to get nung babaeng yun, maghihintay pa ba ko ng ilan pang taon ma-slay lang siya. Hindi diba?” pahayag ni Ryan na ikinagulat ko.
“So sa lalake ka nalang nakukuntento?” tanong ni Dama.
“Soon, makukuha ko din yung Virginity ni Gretchen and then goodbye hanap ulit. Syempre dun sa ugok na si Quijano safe, di yun mabubuntis noh. Nasarapan na nga ako, may taga gawa pa ako ng assignment diba oh san ka pa?”
Unti unti nang tumutulo ang luha ko sa mga naririnig ko at di na ako maka-focus sa ginagawa ko.
“Masarap ba siyang chumupa tol?” tanong ni Marvin.
“Oo, medyo pero mas masarap parin ang puke. Bakit di ba magaling si Aries? Diba pinatulan niyong dalawa yun?”
“Takte sumasayad ngipin nun sa burat kaya ginulpi namin” tugon ni Dama.
“Pero aminin mo Dama Damulag, nasarapan naman tayo kahit papano. Shit yun talaga, kung di lang siguro kami lasing nito di namin yun gagawin” dagdag ni Marvin.
“That’s the spirit mah men, apir!” sambit ni Ryan.
At matapos nga ng kwentuhang yun ay nag-focus na sila sa kanilang paglalaro.
“Takte naman oo, nagla-lag yung computer” angal ni Dama.
“Nood nalang kaya tayo ng porn mga tol” suhestiyon naman ni Marvin.
“Gago” saway ni Ryan.
“Ikaw ba Dama di ka ba nalilibugan ngayon, palabas tayo kanina pang umaga tigas na tigas tong etits ko buti nalang hindi P.E kundi patay tayo sa jogging pants na yan. Oh ano, tara sa bahay namin walang tao dun pwede nating tirahin yung mga girlfriends natin kung papayag sila. O ano game kayo?” pahayag ni Marvin.
“Tang ina magandang ideya yan, pero alam mo namang mga Maria Clara din mga girlfriends natin” sagot ni Dama.
“Tang ina niyong mga ugok kayo, ang lilibog niyo” bulyaw ni Ryan.
“Eh kung ayain nalang natin si Quijano hah Ryan, tapos i-gang bang natin naku sarap nun. Gusto ko pa naman magpachupa ngayon at tumira sa pwet. Ano payag ka?” sambit ni Marvin.
“Ow shet magandang ideya yan, barurutin natin tumbong nun tapos videohan natin para may pang blackmail tayo, dali na Ryan”
“Mga gago tong mga to, sige itetext ko siya baka busy yun eh. Pinagawa ko kasi sa kanya yung research paper ko. Pero konting lambing lang at pagpapacute dun, konting himas, konting pa-sweet bibigay na yun” si Ryan.
“That’s mah men, o dali bilisan mo na at humanda na yang Quijano’ng yan.” Tugon ni Dama.
“Tatanga tanga din yung si Dex Armand noh, magaling nga siya sa academics pero sa pag-ibig moron din. May kahinaan.”
“Burat ko kahinaan nun, mahal niya ako at itong jolly hotdog ko. Kaya mabilis lang paikutin yun, eh patay na patay sa akin yun eh” pagyayabang ni Ryan. Which is totoo naman talaga, saka sila nagtawanan nanaman.
“So kelan mo ida-dump yung baklang yun?” tanong ni Dama.
“Pakinabangan ko muna, para naman madalian ako sa pag-aaral ko noh. Malay mo baka allowance ko sustentuhan niya narin. Alam mo naman diba kung gaano siya kahead over heels sa akin.”
Ewan ko ba kung anong pumasok sa kukute ko at nirecord ko ang usapan nila habang patuloy sa pag-agos ang luha at sipon ko. Ang sakit sakit na marinig mo mismo yung katotohanan. Ang galing niyang magtago, ang galing niyang magbalat kayo. Eto na pala yung sinasabi ni Rachel na marami akong di alam tungkol kay Ryan, eto pala yun, eto pala yung matagal na niyang tinitiis. Sobra sobra na ito para di pa ako matauhan at magising. Wasak na wasak na ang puso ko, ayoko nang magmahal muli. Hindi talaga sapat na nagmamahal ka lang. Dahil nga masyado akong nagmahal, masyado akong naging mabait ay inabuso tuloy ang kabaitan ko. Sumugal ako sa maling tao, sa tao na akala ko ay perpekto.
Umalis na nga sila noon at mga ilang minuto pa ay nagtext si Ryan.
“Fur, ano gawa mo? Punta ka naman dito sa bahay, laro tayo. Miss na kita sobra, I love you”
Parang isang gulok ulit yung sumaksak sa puso ko, hindi lang puso ang natamaan pati spinal chord ko wasak. Ganun kasakit, yung alam mong niloloko ka na ng taong mahal mo at pilit mo parin itong minamahal. Di ko siya nireplyan, tinapos ko nalang yung research work ko saka na umuwi ng bahay na humihikbi. Derederetso lang ako sa paglalakad hanggang sa matuntun ko na yung gate ng aming bahay, di ko napansin na may nakaparadang sasakyan pala sa harap namin. Deretso lang ang lakad ko at yung mga mata ko ay naka tingin sa lupa na parang naghahanap ng nawawalang pustiso.
“Ba’t ka umiiyak baby boi” tanong nung boses na alam ko kung kanino nanggaling. Tuloy tuloy lang ako sa paglalakad.
“Sinabi ko naman na kasing ako nalang di ka kasi nakikinig” sambit niya ulit. Di ko na napigilan kaya napatakbo na ako sa loob ng bahay namin, dumiretso sa kwarto at doon ko iniyak ang lahat ng sakit na nadarama ko.
Kinagabihan ay pinuntahan ako ni Kayla at kinausap, pinadinig ko yung recording kanina doon sa Computer Shop.
“Mga hayop na yun, oh alam mo naman na siguro ang gagawin mo diba. Pogs naman kasi para ka kasing mauubusan na ng lalake. Sabi ko nga diba, tinatapon na ng iba yang pinapangarap mo eh andami namang iba diyan. Wag na wag lang magpapakita sa akin yang Vijandre na yan - kundi hindi lang uppercut ang makukuha niya sa akin” galit na pahayag ni Kayla.
Dahil nga tulaley at parang lutang ako noon ay si Kayla na ang tumapos dun sa mga assignments ko at research papers ko. Eh pano naman kasi, inuna ko yung kay Ryan. Opo ganun po ako katanga pagdating sa kanya, kung makikita niyo lang siya siguro maa-accept niyo yung reason kung bakit ako ganun.
Habang naglalakad ako sa pathway the next morning at malayo ang tingin ko bigla nalang may humablot sa akin.
“Fur, ba’t ka di sumipot kahapon. Tang ina pinag-antay mo ako ah” galit niyang pahayag. Inalis ko ang pagkakahawak niya sa akin at nag-umpisa ulit maglakad.
Hinabol niya naman ako at hinawakan ulit sa braso. “Ano nanaman bang problema mo ha? Ui, yung assignment ko pala saka research paper gawa mo na?”
Kinuha ko naman ito sa bag ko at inabot sa kanya.
“Yes, the best ka talaga fur. Bawi ako sayo mamayang hapon, punta ka nalang sa rehearsal room” sabay kindat at ngising nakakaloko nagawa pa niya akong halikan sa cheeks kahit nasa school kami.
Wala parin akong reaksyon, blanko. Di ako umimik, tinititigan ko lang siya. Nag-umpisa ulit akong maglakad hanggang sa makarating ako sa room namin. Creative Writing Class yun at nataon naman na magsusulat kami this time ng isang piece either poem or a short story. Since emotionally unstable ako nun ay dito ko ibinuhos ang lahat ng hinanakit ko. Yung Short Story ko ay inabot ng 7 na yellow paper back to back.
“Wow, Mr. Quijano baka gusto mo pang dagdagan ito?” pabirong tugon ni Mrs. Antonino.
“Actually Mam hindi sapat ang isang pad ng yellow paper para icontain ang nararamdaman ko and even my ideas”
“May hugot Mr. Quijano?” tapos naghiyawan yung mga kaklase ko.
“I’m just saying the truth. Can I go now Mam?” tumango nalang siya.
Dumiretso ako sa press office sa pag-aakalang walang tao doon. Pagbukas ko ng pinto mukha namang walang tao kaya dumiretso ako dun sa isang sulok at binuksan yung computer saka ko itinuloy yung sinusulat ko, ng biglang may nagsalita.
“Kamusta ka na Dex?” tanong niya, paglingon ko ay si Nigel pala hawak hawak ang DSLR Camera at saktong paglingon ko ay pinindot niya ito. Di ko nalang pinansin at tumutok nalang ulit ako sa monitor.
“Nasaan na yung masayahing mga mata, tignan mo tong larawan ang lungkot” pahayag niya.
Di ako umimik.
“Kamusta ka na Dex” tanong niya ulit habang hinatak niya ang isang upuan at umupo malapit sa akin. “Ano yang sinusulat mo?” tanong niya ulit, pero di parin ako sumasagot. Parang nung araw na yun ay ayoko magsalita at gusto ko lang mapag-isa. Di ko namalayan na bigla nalang pumatak yung luha ko, hanggang sa sunod sunod na sila.
“Ba’t ka umiiyak Dex, may nasabi ba akong masama? Nasaktan ba kita?” pag-aalala niyang tanong kaya naman umiling nalang ako, kinuha ang aking bag at umalis sa kwartong iyon.
“Dex wait, what’s wrong?” sigaw niya pero derederetso lang ako sa kung saan man ako dalhin ng paa ko. Nakarating ako dun sa likod ng grandstand kung saan presko ang hangin at walang tao. Doon ko ibinuhos lahat ng hinanakit ko. Bigla namang may nagtext sa phone ko, si Ryan.
“Fur, asan ka? Favor naman o baka kako may extra money ka diyan, may babayaran lang akong Workbook baka pwedeng pautang muna. Please, love you fur”
Wow, so ngayon ATM Machine niya narin ako. Kaya naman nireply’n ko siya.
“Puntahan mo ko dito sa likod ng grandstand”
“Yey, yes baby. Papunta na kami”
“Dapat ikaw lang, I need to talk to you personally. Wag kang magdadala ng tropa”
“Yes boss, muaaah”
Mga ilang minuto din ang nakalipas ng makita ko si Mc Ryan na papalapit sa pwesto ko, nakangiti, nagpapacute at kakaway-kaway pa ang mokong. Kung nung dati ay bumubilis ang tibok ng puso ko pag nakikita ko siyang ganun, ngayon ay may kung anong mabigat akong nararamdaman sa tuwing makita ko siya.
“Hi fur” lumapit siya saka binigyan niya ako ng smack sa labi. “You miss me, ako namiss kita sobra. Di na nga tayo nakakapaglaro eh, miss ka narin ni Junjun” sabay ngisi niya.
Inabot ko sa kanya yung phone ko. “Ano to?” tanong niya.
“Pindutin mo yung play button” na ginawa niya naman, at dun ay narinig niya yung nirecord kong pag-uusap nila sa computer shop at kita ko sa mukha niya ang pagkagulat at pag-aalala.
“This is non-sense Fur, let me explain”
“No need to explain Ryan, sapat na yan para matauhan ako na ginagago mo lang ako all this time. Di na ako magugulat pa kung bakit ganun nalang kabilis kay Rachel na igive-up ka despite the years you shared together. You’re unworthy Ryan, hindi ka deserving mahalin. You’re a fuckboy, mang-gagamit, manloloko, lahat na. Napakasama mo, kinamumuhian kita. At kinamumuhian ko ang sarili ko kung bakit ko pinapangarap ang binabasura ng iba. Goodbye Ryan,sana maging masaya ka sa buhay mo ng hindi nanloloko at nanlalamang ng iba” pagkasabi ko nun ay bigla naman niya akong niyakap ng mahigpit at napansin ko din na basa na ng luha yung balikat ko – galing niyang magdrama may paiyak iyak pa siyang nalalaman. Bumitaw ako sa pagkakayakap niya.
“Please Fur, don’t do this to me again”
“Di na ako yung Dex Armand Quijano na madadala sa mga pa-cute mo, sa mga drama mo. Magpakatotoo ka nga Ryan at wag kang magkubli diyan sa charm mo. You don’t deserve a strand of sympathy, you’re unworthy and even trash-worthy at the same time. Thank you for everything, and thank you for teaching me how to stop my heart from loving again. Goodbye”
Iniwan ko na nga siya doon matapos kong kunin yung phone ko sa kanya. May edited version narin ako ng recording na yun at dahil concerned ako kay Greta ay pinadinig ko ito sa kanya. Hindi pa siya naniniwala noon, at galit pa siya sa akin. Na kesyo sinisiraan ko daw si Ryan at marami pang iba. Pero si Aries narin ang nagconvince sa kanya dahil nga nabiktima narin siya ng mga tropa ni Ryan.
Nabalitaan ko nalang na nakipaghiwalay din si Greta nun. At eto namang bestfriend kong si Kayla hiniling sa coach niya kung pwede sina Krone Damaso, Marvin at Ryan ang maka-sparing niya sa Taekwondo total sport din naman nila iyon, at dahil nga adviser nina Ryan yung coach niya ay pumayag naman ang mga ugok. Ayun tuloy edi sakit ng katawan ang inabot nila kay Kayla, bugbog sarado.
“Oh ayan pogs, naiganti na kita sa kanila di man lang ako pinagpawisan”
“Tsk tsk tsk, yan ka nanaman. Pero salamat kahit papano ay magaan na ang loob ko”
Di na nga bumalik yung dating sigla ko matapos akong kumalas sa panloloko ni Ryan. Umattend din ako sa despedida ni Rachel, pero di ko na sinabi sa kanya ang napagdaanan ko. Basta nalang yumakap ako sa kanya at napaiyak nanaman.
“Mamimiss kita teh, alam mo naman kong gaano kita ka idol diba. Wag kang makakalimot ah”
“Naku ang bunso nagdrama, wag ka nang malungkot magbabaksyon naman ako eh”
Nang makita kong dumating din si Ryan sa despedida, syempre andun siya kahit papano naging parte siya ng buhay ni Rachel. Nagpaalam na ako at umuwi nalang para makaiwas sa lahat.
And then nabalitaan ko nalang a day after lumipad ni Rachel abroad na nasa hospital si Ryan at naaksidente ang motor na sinasakyan nilang tatlo at hindi pa raw nagigising dahil nabagok ata yung ulo ng mokong na yun. Sa kanilang tatlo si Ryan ang napuruhan dahil siya ang nag-drive, sina Marvin at Dama ay pilay lang ang inabot pero nakaconfine parin sa ospital. Di ko alam kung bakit wala man lang akong naramdaman pagkarinig ko sa balitang iyon na mabilis kumalat sa campus. Alalang alala ang lahat maliban sa akin.
“Dalawin natin sila pogs” suggestion ni Kayla.
“Busy ako alam mo naman ang goal ko this year diba?”
“Pogs naman, iset aside muna natin ang galit natin ok. Malala ang kondisyon nung tao”
“That’s not my fault, kinakarma lang sila. If you do good things to others, then you reap good things. If not, it’s the other way around” pahayag ko.
“Pogs, naririnig mo ba ang sarili mo? Nasaan ang puso mo, nasaan na yung Dex Armand na kilala ko?”
“Pinatay na nila pogs, this is the new me. Kayo nalang ang dumalaw sa kanya, I don’t have the guts to even see his face suffering. Baka tumawa lang ako dun ng malakas pag nakita ko siyang nakaratay at nahihirapan”
“Pogs you’re impossible, masama magtanim ng sama ng loob ah, masama maghiganti”
“I not planting sama ng loob” biro ko
“Hindi ka nakakatawa”
“Wala akong ginagawang masama Kayla, andito lang ako doing my stuffs and everything. Pagod na akong gumawa ng kahit anong bagay na may kinalaman sa kanya. Tadhana na ang gumagawa ng paraan para sa akin, ipagdarasal ko nalang siya na sana gumaling na siya at sana ay magising na siya”
Inirapan nalang ako ni Kayla saka siya umalis. Nang nasa pinto siya ay lumingon ulit siya sa akin saka siya sumigaw.
“Pakyu ka”
“Same to you slut” tugon ko saka ako tumawa ng malakas. Yun ang una kong pagtawa matapos ang nangyari sa amin ni Ryan. Ang sarap sa pakiramdam na nagawa ko nang tumawa.
One Sunday morning, 7 am may nag-doorbell sa bahay namin. Sunod sunod akala mo naman first time niya makapindot ng doorbell. Mag-isa lang ako sa bahay noon dahil nasa Cebu ang parents ko for some business convention, day off din ng mga kasambahay namin pag weekend. Kaya naman kahit maaga pa ay napilitan akong bumangon, walang ayos ayos at pupungas pungas na bumaba para pagbuksan ang kung sino mang nagdodoor bell. Pagbukas ko ng pinto ay agad na bumati ang isang anghel sa akin.
“Morning baby boi” masigla niyang bati, nagkusot ako ng mata at tinitigan ko siya, it was Santi. Dahil sa pagkabigla at pagkapahiya bigla ko nalang sinara yung pinto dahil ang gulo ng itsura ko, nakaboxers lang ako at white t shirt na manipis. Di pa ako nagmumumog at gulo gulo pa ang buhok ko, para akong zombie.
“Hoy, anong nangyari sayo buksan mo tong pinto” sigaw niya.
“Di pa ako nakakapag-ayos ng sarili, nakakahiya”
“Oks lang yan, gwapo ka parin sa paningin ko baby boi. Dali na papasukin mo ako may dala akong breakfast at pagkatapos ay magsisimba tayo”
“Sino namang may sabi sayong sasama ako sayo”
“Baby boi sige na”
“Don’t call me that”
“Eh ano itatawag ko sayo? Love?”
“Go away”
Bigla naman siyang kumanta. Ironic nga eh, nauna akong nag go away bago siya kumanta.
“Do you wanna build a snowman? Come on let’s go and play. I never see you anymore, come out the door, It’s like you’ve gone away. We used to be best buddies and now we’re not. I wish you would tell me why! Do you wanna build a snowman? It doesn’t have to be a snowman”
Ang galing niya lang, kabisado niya yung kanta at tinapos talaga niya. Nung matapos siyang kumanta ay pinagbuksan ko siya ng pinto na nakangiti. Nagpacute naman ang mokong, puppy eyes at naglilip bite pa tapos pinagdidikit niya yung index finger niya na di ko naman alam kung bakit niya ginagawa.
“Pasok, upo ka muna diyan mag-aayos lang ako”
“Ang yaman niyo no, ang laki at ang ganda ng bahay niyo. Sino nagdesign ng bahay niyo?”
“Mayaman? Kayo kaya ang mayaman, si Tito Danny nagdesign ng bahay namin. Isa siyang Arkitekto, o sige na diyan ka muna maliligo lang ako.”
Halos isang oras din akong naligo at nag-ayos, nag-bihis din ako base sa suot ni Santi para naman di ako magmukhang basahan.
“Ang tagal mo ah, anong ginawa mo dun ikaw ah” biro niya.
“Naligo lang naman po ako”
“Naligo lang ba? Sus, alam ko na yang mga yan ginagawa ko din yan eh. Ba’t di mo ko tinawag para mas masaya”
“Gago, oh sige na kain na tayo at nang maabutan natin yung 9 am mass”
Nagsimba nga kami ni Santi, at sa buong duration ng mass ay tingin siya ng tingin sa akin. Nung mag memorial acclamation na at kakantahin na yung Our Father ay talaga namang hinawakan niya yung kamay ko at hindi na binitawan after.
“Yung kamay ko, kanina pa tapos yung kanta”
“This is already my chance Dex, bakit ko pa papakawalan” sabay kindat niya sa akin kaya ako na bumitaw pero kinuha niya ulit ang kamay ko at hinawakan.
“Santi nasa simbahan tayo oh, di pa man tapos ang misa pero nagkakasala na tayo”
“Forgive us father for what we just do is love each other” pahayag niya kaya tinitigan ko lang siya.
“Santi” saway ko.
Kaya nanaman matapos ang blessing ay lumabas na kami, pero hawak parin niya ang kamay ko at talagang hinihigpitan niya pag gusto kong kumalas.
“Don’t be afraid Dex, if you know that you have a loving and forgiving God, theres nothing to fear. No matter how unworthy you are of His love, no matter how you are undeserving to be called His son, despite we are a sinner and only the fires of hell can cleanse our sin. Still He loves us the way we are, because as I said He is a loving and forgiving God”
“Wow? Is that so?”
“Yes, some people interprets the bible literally. We have our own beliefs and I respect their belief also. If homosexuality is an abomination then be it. But being like this is not an abomination but a gift, if God has a purpose for everything then why we are like this? Make sense diba, He has a purpose. Hindi natin ginusto ito it’s such that our genetics told us to be like this. Kung iinterpret lang natin ang salita ng Diyos sa mas malalim na pagtanggap at mas malawak na perspective, then walang magjajudge sa atin sa kung ano man tayo. Love all kinds of love, theres nothing to fear, theres nothing to hide. Just love & repent and believe that you still have a slot in heaven.”
“Wow, ganyan ba ang itinuturo sa LSGH?”
“No, they just taught us to be openminded & see things in many rays as it could be. Oh tara na, meryenda tayo”
“Naks, pinapahanga mo talaga ako baby boi. Lalo kang gumagwapo.”
Nagpacute naman siya at nagflex pa talaga ng muscles.
“Hooo ang init” tugon niya at sinadya pa talaga niyang itaas ang suot niyang t-shirt para makita ko yung pandesal niya na nagpalunok sa akin.
“Tara na nga, nadadagdagan ang aking pagkakasala”
“Don’t be afraid Dex andito na ako” sabay hawak niya sa kamay ko at naglakad kami papunta sa parking lot.
“It's obvious you're meant for me
Every piece of you, it just fits perfectly
Every second, every thought, I'm in so deep
But I'll never show it on my face”
Ikaw na kaya Ibahn Santi Villareal? Ikaw na nga kaya ang icing sa ibabaw ng cupcake ko? Ay wait wala akong cupcake…..
But how do I unlove you Mc Ryan Vijandre?
How do I unlove you?
Taylor Swift can you teach me how this time…
If it can only get better…
No comments:
Post a Comment