By: Lonely Bulakenyo
Papasok pa lang ako ng Gateway Mall ay tanaw ko na ang mga nanlilisik na mga mata ni Tita Maring na nakatingin sa akin. Mga tingin na nakakasugat. Mga tingin na parang gustong pumatay. At sa bawat paglapit ko sa kanila ay lalong bumibigat ang aking mga paa. Para bang may mga tanikalang bakal na pumipigil sa bawat paghakbang ko. Ganyan ang pakiramdam ko sa tuwing magkikita kaming dalawa. Hindi ko alam kung bakit ganyan ang pakitungo nya sa akin. Ang alam ko lang, simula’t sapul ay hindi na sila magkasundo ni Papa at Mama.
“Mano po Tita.” Sabay akmang magmamano. Pero hindi na inabot ni Tita ang kamay nya. Sa halip ay isang makasugat na irap ang isinagot nya sa akin.
“Hi. Ate Marie. Pasensya na at nalate ako. Nilakad ko pa kasi mula sa Terminal.” ang paliwanag ko. Akma na sanang magsasaita si pinsan ng biglang sumabat si Tita.
“Ang sabihin mo ay iresponsable ka talaga.” Ang medyo malakas na sabi ni Tita sabay irap muli sa akin.
Wala na lang ako nagawa kundi ang mapatingin sa mukha ng pinsan kong halatang naiinis at nahihiya sa inaasal ng nanay nya. Binigyan na lang nya ako ng iling na para bang nagsasabi na pasensya na ako sa mga naririnig ko. Sinuklian ko na lang sya ng mga ngiti na nagsasabi na wag kang mag-alala at naiintindihan ko.
“Eto nga pala yung pera na paabot ng Daddy. 10K daw yan. Sa katapusan na lang daw yung susunod.” Sabay abot ng isang selyadong sobre.
“Sige Ate. Makakarating kay Lola. Salamat! Pwede ko bang buksan para mabilang ko?” tanong ko kay Pinsan na agad namang kinontra ng Tita.
“Hoy! Hoy! Hoy! At bakit mo naman bubuksan? Anong akala mo? Niloloko namin si Mama?” pataray na sagot ni Tita sa akin.
“Hindi naman po sa ganun Tita. Pasensya na po kayo. Wala naman po akong ibig sabihin sa sinabi ko.” Paliwanag ko sa kanya.
“Hay naku. Baka ikaw ang may balak na mangupit dyan kaya gusto mong buksan. Manang mana ka sa pinagmanahan mo.” Ang malaman na tugon sa akin ni Tita sabay irap.
Hindi na ako sumabat pa at alam ko naman kung sino ang tinutumbok nya. At isa pa, nagsisimula nang uminit ang dugo ko. Baka masagot ko pa at kung ano pa ang masabi ko. Marahil ay napansin ni pinsan ang pamumula ng mukha ko kaya hinawakan nya ako sa balikat.
“Kumain ka na ba? Tara sumabay ka na sa amin. Sagot ko.” Ang pag-aya ni Ate Marie sa akin.
“Anong sasabay? Hindi pwede. Umuwi ka na at baka mawala pa yang pera.” Ang pagtaboy sa akin ni Tita.
"Hindi ko naman maintindihan ang matandang yun kung bakit ganun na lang ang tiwala sa iyo." ang pataray na sabi ninTita.
“Ma! Anu ba?” ang naiinis na pagsita ni Ate Marie. Hindi na sumagot si Tita. Bagkus ay lumakad na lang sya palayo sa amin.
“Ate salamat na lang. Ok lang ako. Kumain na naman ako bago umalis ng bahay e. “ pagtanggi ko sa kanya.
Isang tapik at himas na lang sa balikat ang isinagot nya sa akin bago sya lumakad para habulin si Tita Maring na medyo malayo na mula sa amin.
Buntong hininga at iling na lang ang nagawa ko bago ako lumakad sa kabilang dereksyon. Tapos na ang awkward na sitwasyon. Para akong nabunutan ng tinik sa lalamunan. Para akong nasa gitna ng bukid at sariwang hangin ang nilalanghap ko mula sa paligid. Tutal maaga pa naman at kumita ako sa bus kaya naisipan kong i-treat and sarili ko. Lumipat ako sa kabilang mall. Naglibot. Kumain. Nagpalasa. Nagpahabol sa mga possible customer. Pero, for some reason, wala ako sa mood na magpagamit ngayon. Dala na din siguro ng bad vibes na dulot ng Tita kong kapatid yata ni Ursula ng Little Mermaid.
Mag-aalas Siete na nung mapagpasyahan kong umuwi. Medyo pagod na din ako. Malamang ay hinahanap na ako ni Lola. Isa pa, baka makita pa ako ni Ursula at isipin pang winaldas ko ang pera na nakalaan kay Lola. Dumerecho ako sa paradahan ng van sa gilid ng Farmer’s Plaza. Agad akong hinatid ng dispatcher sa van na byaheng pa-Malolos. Pagbukas ko ng Van ay nakita ko ang apat na pasahero. Isang babae sa unahan. Dalawang lalaki na pakiramdam ko ay magkasintahan sa unang row at isang matabang bakla na nakaupo sa pangalawang row. Pagkabukas pa lang ay mga malalagkit na tingin ang bumungad sa akin mula sa tatlong lalaki na pasahero ng van. Agad akong napaisip. Kahit saan ako maupo, malaki ang tsansa na ma-abuso na naman ang katawan ko na wala akong mapapala. Sasakitan lang ako ng puson nang di ako magkakapera. Huwag na lang. Kaya agad kong isinarado ang van at nagsimulang lumakad patungo sa Terminal ng Baliwag Transit. Eksaktong may paalis nang bus kaya agad akong sumakay. Medyo puno na ang bus kaya sa may bandang likod na ako nakaupo.
Habang binabagtas naming ang kahabaan ng NLEX ay nakatulala ako sa labas ng bintana. Pumasok sa isip ko ang mga nangyari sa akin. Yung sarap ng ginawa sa akin ni Oliver. Yung bad vibes na dinulot ni Tita Maring. Hanggang sa mga malalagkit na tingin ng mga pasahero ng van. Naisip ko. Hanggang kelan kaya magiging ganito ang buhay ko. Ano ba ang meron sa akin na sa kabila ng pag-iwas ko ay mismong sila na ang lumalapit sa akin para galawin ako? Bakit ang dali sa akin na lunukin ang pride ko kapag sinupalpal na ako ng pera? Ano kaya ang nararamdaman nina Papa at Mama kung makikita nila ako ngayon? Bakit hindi tayo nabibigyan ng pagkakataon na pumili ng buhay at landas na pwede nating tahakin? Ang daming tanong. Sa dami ng mga iniisip ko pakiramdam ko 40 years old na ang hitsura ko kahit 16 pa lang ako.
“Hay! Buhay!” ang tangi kong nasabi ko sa isip sabay buntong hininga.
Mag-aalas nuwebe na nung dumating ako sa bahay. Madilim at tahimik na ang paligid. Siguradong tulog na si Lola kasi alas otso pa lang ay pumapasok na sya sa kwarto nya sa itaas. Pagbukas pa lang ng pinto ay ang basket ng mga prutas sa lamesa agad ang napansin ko. Agad ko itong nilapitab at tiningnan. Pinya, saging na saba at senyorita, rambutan, at lanzones ang laman nito. Pagbukas ko naman ng ref ay may tatlong kahon ng buko pie ang nakalagay sa loob.
“Hmmm. Saan kaya galing ang mga ito.” ang naitanong ko na lang sa sarili ko.
Agad akong pumanik sa itaas papunta sa kwarto ni Lola para ibigay sa kanya ang sobre. Kumatok ako ng mahina para alamin kung gising pa si Lola. Nung walang sumagot ay marahan kong binuksan ang pinto ng kwarto. Medyo madilim. Liwanag lang mula sa ilaw sa labas ang nagpapaliwag sa kwarto. Tulad ng inaasahan ko ay tulog na si Lola. Kaya dahan dahan akong pumasok, inilapag sa side table ang sobre ng pera at tsaka muling lumabas. Kasasarado ko pa lang ng pinto nang mapansin ko ang liwanag na mula sa ilalim na pinto ng kabilang kwarto. Mukhang may tao. Dahan dahan akong lumapit at idinikit ang kaliwang tenga ko sa pinto para pakinggan ang ingay sa loob. Wala akong ibang marinig kundi ang mahinang tunog ng palabas sa TV.
“Mukhang may bisita kami. Pero sino?” ang tanong ko sa sarili ko. Akma na sana akong kakatok sa pinto nang maramdaman ko ang pagkalam ng sikmura ko. Gutom na ako. Kaya napagpasyahan ko na lang na bumaba na at kumain Bukas ko na lang aalamin kung sino ang bisita namin.
Pagkatapos kong lantakan ang hapunan namin na sinaing na tulingan at makapaghugas ng pinagkainan ay dumerecho na ako sa banyo para maligo. Bago ako maligo ay kinuha ko ang isang pakete ng sigarilyo mula sa pinagtataguan ko nito sa banyo. Kumuha ng isang stick at sinindihan ito. Oo. Sa edad kong desisais ay naninigarlyo na ako. Palihim nga lang. Pero hindi lang iyon. Marunong na din ako uminom. Minsan na din akong gumamit ng droga pero ako na din mismo ang umayaw. Hindi ko talaga gusto at alam ko ang epekto ng droga sa katawan at utak ng tao. At dahil katapat lang ng banyo ang isang kwarto sa itaas ay naririnig ko ang bawat yabag ng taong bisita namin. Gising pa sya. Marahil ay may inaayos lang.
Matapos magyosi at magbawas ay naligo na ako. Medyo may kainitan kaya natagalan ako sa paliligo. Matapos maligo ay inilagay ko na ang maruming damit ko sa marumihan at dumerecho sa kwarto. Agad akong kumuha ng boxer shorts at isinuot ito. Ganyan ako kung matulog kapag mainit. Nakaboxer shorts lang ng walang brief. Ok lang naman dahil kami lang ni Lola sa bahay. Baliwala lang naman sa kanya kahit na pagewang gewang ang titi ko sa loob ng shorts ko. Ayaw lang nya talaga ng nakahubad ako tapos nakatutok sa akin ang bentilador. Dun nya ako laging nasesermunan. Masama daw sa katawan at sa pagtanda ko daw mararamdaman ang mga masasamang epekto ng mga maling ginagawa ko ngayon. Ako naman si gago kunwari nakikinig pero ang totoo lumalabas lang sa kabilang tenga ko ang mga sinasabi nya.
Pagkabukas ko ng bentilador ay agad akong humiga. Kinuha ang cellphone ko at tiningnan ang oras. Alas dyes na. May tatlong messages din ako. Una, galing kay Ate Marie.
Ate Marie (6:43 pm):
“ Insan kamusta ka na? Nakauwi ka na ba? Pasensya ka na kay Mama kanina. Alam mo naman yun.”
Agad ko namang nireplyan.
Nikko (10:02 pm):
“Ok lang yun ate. Wag kang mag-alala. Kanina pa ako nakauwi. God night. =)”
Sa lahat ng pinsan ko, si Ate Marie ang pinakamabait sa akin. Siya lang ang nagtatanggol sa akin kapag inaaway na ako ng ibang mga pinsan ko. Sya din ang umaalo sa akin kapag napapagalitan at nasasaktan ako ng mga Tito at Tita ko. Laking pasalamat ko at hindi sya nagbabago.
Ang isang message naman ay number lang pero pamilyar. Galing kay Oliver.
+63********** (6:44 pm):
“Nikko si Oliver ito. Musta ka na? Umiinom ka ba? Wala akong magawa dito sa bahay e. Tara!”
Naisip ko, iinum na naman. Tapos malalasing ako. Hindi ako makakauwi kaya sa kanila ako matutulog. Malaki ang chance na gapangin nya ako. Maaabuso nya ang katawan ko at wala akong mapapala. Kaya wag na lang. Hindi na ako nagreply. Bagkus ay sinave ko na lang ang number nya sa phonebook ko. Ang huling message naman ay galing sa bestfriend ko na si Derek.
Derek BFF (7:50 pm):
“Huy Nik! Anyare sa iyo? Buhay ka pa ba? Maghapon kang di nagparamdam ah?”
Nikko (10:07 pm):
“Ok lang ako Dek. Galing akong Cubao kasi may pinakuha si Lola. Puntahan kita bukas. Good night! =)”
Naging bestfriend ko si Derek mula nung lumipat ako kay Lola. Nik ang tawag nya sa akin at Dek naman ang tawag ko sa kanya. Pinaigsing pangalan namin. Sobrang close kaming dalawa kaya alam na alam nya ang lahat lahat ng tungkol sa akin. Sobrang bait nya dahil kahit na minsan ay hindi nya ako hinusgahan. Lagi syang nakikinig sa mga kwento ko. Tatawa kapag may dapat ikatawa. Sasabayan akong umiyak kapag sumasabog na ang damdamin ko. Kaya lang naging masama akong kaibigan sa kanya dahil ako ang nagturo sa kanyang uminom, manigarilyo at mgpagamit kapalit ng pera.
Hindi ko na namalayan ang unti unting pagbagsak ng mga mata ko. Unti unting lumalim ang tulog ko. Hanggang sa…
[“BOOM!” isang malakas na pagsabog mula sa kalangitan.
Dahil sa pagkabigla ay agad akong napatingala. Isang maliwanag na bolang apoy ang sumilaw sa akin dala ng pagsabog ng isang eroplanong eksaktong dumadaan sa tapat ng kung saan ako nakaupo. Dinig ko ang pagbagsak ng mga metal debris sa paligid ko at dama ko rin ang unti unting pag-init ng paligid. Hindi ko maintindihan kung bakit hindi ako makakilos. Wala akong magawa kundi ang pagmasdan ang bolang apoy na mabilis na bumabagsak palapit sa akin.
“Ito na ang katapusan!” ang tanging nasabi ko sa aking isip.
Kaya unti unti kong ipinikit ang aking mga mata at maluwag sa puso na tinanggap ang katapusan ng lahat. Ilang segundo bago ang pagtama ng bolang apoy sa akin, isang malaking kamay ang humawak sa aking balikat…
Agad kong iminulat ang aking mga mata. Isang mala-anghel na mukha ang nakatingin sa akin. Nakangiti na parang sinasabi sa akin na huwag akong matakot. Huwag kang mag-alala. Ako ang bahala sa iyo.
“Ito na ba ang langit? Isa ka bang anghel?” ang tanong ko sa isip ko.
Ilang saglit pa ay binuhat nya ako at nagsimulang maglakad. Wala na akong magawa kundi ang pagmasdan ang nakangiting mala-anghel na mukha na may buhat sa akin.
“Teka. Kilala ko sya.” Bulong ko sa isip ko.
“Kuya Joseph?” ang mahina kong sabi. Agad syang tumingin sa akin at binigyan ako ng matamis na ngiti. Sumagot ako ng isang masayang ngiti at tuluyan nang humilig sa kanyang dibdib.
Ilang mga hakbang pa ay nagsimulang dumilim ang paligid. Iminulat ko ang aking mga mata. Nakatayo na ako sa loob ng isang banyo. Isinarado at nilock ni Kuya Joseph ang pinto at lumapit sa akin. Lumuhod sya sa harap ko at nagsalita.
“Wala na ang mga magulang mo. Hindi na sila babalik. Wala nang mag-aalaga sa iyo.” Ang sabi nya habang nakahawak sa magkabilang baikat ko.
Unti unting tumulo ang luha ko. Nanumbalik na naman ang sakit sa puso ko. Hinawakan ni Kuya Joseph ang mukha ko at pinawi ang mga luhang gumugulong sa aking mga pisngi.
“Huwag kang umiyak. Nandito ako. Ako ang bahala sa iyo. Hindi kita pababayaan.” Ang mahinahong sabi nya.
Muli akong napangiti sa mga narinig ko. Bahagyang nawala ang sakit at galit sa puso ko. May mag-aalaga na sa akin.
Subalit ang lahat ay biglang nagbago nang magsimulang mag-iba ang ekspresyon ni Kuya Joseph. Kung kanina ay mala-anghel ang mukha nya pero ngayon ay para na syang demonyo na may masamang gagawin sa akin. Nagbitaw sya ng mga salitang nagpatakot sa akin.
“Walang manyayaring masama sa iyo basta susundin mo ang lahat ng gusto ko…” ang nakakatakot na banta nya sa akin.
Muli nyang hinimas ang mukha ko. Sinimulan nyang padaanin ang kanyang kanang hinlalaki sa aking maliliit na mga labi. Maya maya pa ay lumapit ang kanyang mukha sa mukha ko. Hindi ko alam ang gagawin ko. Hindi ako makakilos. Sa bawat pagtama ng hininga nya sa mukha ko ay kaba ang naidudulot nito sa akin. Hanggang sa magdikit ang aming mga labi.
Mula sa puntong iyon ay naging mabilis ang mga pangyayari. Hindi ko naiintindhan. Wala akong ibang naramdaman kundi ang takot. Marami akong nakikita pero malabo ang lahat. Gustuhin ko mang lumakad pero parang nakapako ang mga paa ko sa sahig. Hindi ko maihakbang. Hanggang sa isang malakas na sampal ang tumama sa mukha ko na naging dahilan para bumagsak ako at tumama ang ulo ko sa sahig. Tuluyan na ako nawalan ng malay.
Madilim ang paligid. Walang iba akong nakikita kundi ang mukha ng aking ina. Sinubukan ko itong hawakan pero nagsimula syang lumayo sa akin. Nagsimula syang lamunin ng kadiliman. Sumisigaw ako pero walang boses na lumalabas mula sa aking bibig. Ang tangi ko lang naririnig ay ang pagtatangis ng aking ina.
“Anak! Tumakbo ka na…. makbo ka naaa… kana…. Naaaaa!”
“Anak! Tumakbo ka na…. makbo ka naaa… kana…. Naaaaa!”
“Anak! Tumakbo ka na…. makbo ka naaa… kana…. Naaaaa!”
Paulit ulit na tangis nya na unti unting nawala kasabay ng paglamon ng kadiliman sa kanya.
Muli kong minulat ang aking mga mata. Ramdam ko ang lamig ng sahig. Nakadapa ang katawan kong walang saplot. Hindi na din ako makakilos dahil sa may mabigat na katawan na nakadagan sa akin. Katawan ni Kuya Joseph. Pilit akong nagpupumiglas pero hindi ko magawang makaalis mula sa pagkakadagan nya. Masyado syang mabigat at malakas. Ilang saglit pa ay hinatak nya ang buhok ko sabay bulong sa akin…
“Hindi ka masasaktan hangga’t susundin mo ang lahat ng gusto ko!” ang bulong nya sa akin kasunod ng isang malakas na pagbayo. Isang malaking bagay ang tuluyang lumusot sa kaibuturan ko na tuluyang pumunit sa aking kainosentehan. Wala na akong nagawa kung hindi ang mapaluha at mapasigaw sa sakit ng aking naramdaman…
“Ahhhhhhhhhhhhhh!!!” ang umaalingawngaw na hiyaw ng pagkamatay ng aking kamusmusan…]
Muli akong napaigtad sa aking pagkakahiga. Pinilit kong bumangon at habulin ang napapagot kong hininga. Napayuko na lang ako at napahawak sa aking ulo. Habang tumatagal ay pasama ng pasama ang mga bangungot ko. Patuloy pa din ang pag-alingawngaw ng sigaw sa akin isip. Mababaliw na yata ako.
Kahit tutok ang bentlador sa akin ay naliligo na naman ang katawan ko sa pawis. Patuloy din ang pagtakip ko sa tenga ko. Subalit unti unti nang nawawala ang alingawngaw ng sigaw sa isip ko.
Maya maya pa ay tumunog ang lock ng pinto ng kwarto ko. Agad kong iniangat ang ulo ko para tingnan kung sino ang papasok sa loob ng kwarto. Unti unting bumukas ang pinto. Dahil madilim ang paligid hindi ko agad nakita ang mukha ng taong nakatayo sa may pintuan ng kwarto. Pilit ko itong pinagmasdan pero anino lang nya ang nakikita ko. Hanggang sa magsalita sya…
“Kamusta ka na Nikko?” ang tanong ng lalaking nakatayo sa pintuan na may pamilyar na boses. Sobrang pamilyar na naging dahilan para gumapang ang takot sa katawan ko. Pamilyar na boses na nagpatayo sa mga balahibo ko. Pamilyar na boses na nagpabilis sa tibok ng puso ko.
Unti unti kong binuksan ang study lamp sa gilid ko. Bumukas ang ilaw at tuluyang tumambad sa akin akin ang pagkatao ng lalaking may pamilyar na boses.
“A… Ano… Anong ginagawa mo dito?” ang nauutal at nanginginig na tanong ko.
“Wala naman. Hehehe.”
“Namimiss ka lang ng Kuya Joseph mo.” Ang nakangising sabi ni Kuya Joseph sabay sarado at lock ng pinto…
(itutuloy)
“Mano po Tita.” Sabay akmang magmamano. Pero hindi na inabot ni Tita ang kamay nya. Sa halip ay isang makasugat na irap ang isinagot nya sa akin.
“Hi. Ate Marie. Pasensya na at nalate ako. Nilakad ko pa kasi mula sa Terminal.” ang paliwanag ko. Akma na sanang magsasaita si pinsan ng biglang sumabat si Tita.
“Ang sabihin mo ay iresponsable ka talaga.” Ang medyo malakas na sabi ni Tita sabay irap muli sa akin.
Wala na lang ako nagawa kundi ang mapatingin sa mukha ng pinsan kong halatang naiinis at nahihiya sa inaasal ng nanay nya. Binigyan na lang nya ako ng iling na para bang nagsasabi na pasensya na ako sa mga naririnig ko. Sinuklian ko na lang sya ng mga ngiti na nagsasabi na wag kang mag-alala at naiintindihan ko.
“Eto nga pala yung pera na paabot ng Daddy. 10K daw yan. Sa katapusan na lang daw yung susunod.” Sabay abot ng isang selyadong sobre.
“Sige Ate. Makakarating kay Lola. Salamat! Pwede ko bang buksan para mabilang ko?” tanong ko kay Pinsan na agad namang kinontra ng Tita.
“Hoy! Hoy! Hoy! At bakit mo naman bubuksan? Anong akala mo? Niloloko namin si Mama?” pataray na sagot ni Tita sa akin.
“Hindi naman po sa ganun Tita. Pasensya na po kayo. Wala naman po akong ibig sabihin sa sinabi ko.” Paliwanag ko sa kanya.
“Hay naku. Baka ikaw ang may balak na mangupit dyan kaya gusto mong buksan. Manang mana ka sa pinagmanahan mo.” Ang malaman na tugon sa akin ni Tita sabay irap.
Hindi na ako sumabat pa at alam ko naman kung sino ang tinutumbok nya. At isa pa, nagsisimula nang uminit ang dugo ko. Baka masagot ko pa at kung ano pa ang masabi ko. Marahil ay napansin ni pinsan ang pamumula ng mukha ko kaya hinawakan nya ako sa balikat.
“Kumain ka na ba? Tara sumabay ka na sa amin. Sagot ko.” Ang pag-aya ni Ate Marie sa akin.
“Anong sasabay? Hindi pwede. Umuwi ka na at baka mawala pa yang pera.” Ang pagtaboy sa akin ni Tita.
"Hindi ko naman maintindihan ang matandang yun kung bakit ganun na lang ang tiwala sa iyo." ang pataray na sabi ninTita.
“Ma! Anu ba?” ang naiinis na pagsita ni Ate Marie. Hindi na sumagot si Tita. Bagkus ay lumakad na lang sya palayo sa amin.
“Ate salamat na lang. Ok lang ako. Kumain na naman ako bago umalis ng bahay e. “ pagtanggi ko sa kanya.
Isang tapik at himas na lang sa balikat ang isinagot nya sa akin bago sya lumakad para habulin si Tita Maring na medyo malayo na mula sa amin.
Buntong hininga at iling na lang ang nagawa ko bago ako lumakad sa kabilang dereksyon. Tapos na ang awkward na sitwasyon. Para akong nabunutan ng tinik sa lalamunan. Para akong nasa gitna ng bukid at sariwang hangin ang nilalanghap ko mula sa paligid. Tutal maaga pa naman at kumita ako sa bus kaya naisipan kong i-treat and sarili ko. Lumipat ako sa kabilang mall. Naglibot. Kumain. Nagpalasa. Nagpahabol sa mga possible customer. Pero, for some reason, wala ako sa mood na magpagamit ngayon. Dala na din siguro ng bad vibes na dulot ng Tita kong kapatid yata ni Ursula ng Little Mermaid.
Mag-aalas Siete na nung mapagpasyahan kong umuwi. Medyo pagod na din ako. Malamang ay hinahanap na ako ni Lola. Isa pa, baka makita pa ako ni Ursula at isipin pang winaldas ko ang pera na nakalaan kay Lola. Dumerecho ako sa paradahan ng van sa gilid ng Farmer’s Plaza. Agad akong hinatid ng dispatcher sa van na byaheng pa-Malolos. Pagbukas ko ng Van ay nakita ko ang apat na pasahero. Isang babae sa unahan. Dalawang lalaki na pakiramdam ko ay magkasintahan sa unang row at isang matabang bakla na nakaupo sa pangalawang row. Pagkabukas pa lang ay mga malalagkit na tingin ang bumungad sa akin mula sa tatlong lalaki na pasahero ng van. Agad akong napaisip. Kahit saan ako maupo, malaki ang tsansa na ma-abuso na naman ang katawan ko na wala akong mapapala. Sasakitan lang ako ng puson nang di ako magkakapera. Huwag na lang. Kaya agad kong isinarado ang van at nagsimulang lumakad patungo sa Terminal ng Baliwag Transit. Eksaktong may paalis nang bus kaya agad akong sumakay. Medyo puno na ang bus kaya sa may bandang likod na ako nakaupo.
Habang binabagtas naming ang kahabaan ng NLEX ay nakatulala ako sa labas ng bintana. Pumasok sa isip ko ang mga nangyari sa akin. Yung sarap ng ginawa sa akin ni Oliver. Yung bad vibes na dinulot ni Tita Maring. Hanggang sa mga malalagkit na tingin ng mga pasahero ng van. Naisip ko. Hanggang kelan kaya magiging ganito ang buhay ko. Ano ba ang meron sa akin na sa kabila ng pag-iwas ko ay mismong sila na ang lumalapit sa akin para galawin ako? Bakit ang dali sa akin na lunukin ang pride ko kapag sinupalpal na ako ng pera? Ano kaya ang nararamdaman nina Papa at Mama kung makikita nila ako ngayon? Bakit hindi tayo nabibigyan ng pagkakataon na pumili ng buhay at landas na pwede nating tahakin? Ang daming tanong. Sa dami ng mga iniisip ko pakiramdam ko 40 years old na ang hitsura ko kahit 16 pa lang ako.
“Hay! Buhay!” ang tangi kong nasabi ko sa isip sabay buntong hininga.
Mag-aalas nuwebe na nung dumating ako sa bahay. Madilim at tahimik na ang paligid. Siguradong tulog na si Lola kasi alas otso pa lang ay pumapasok na sya sa kwarto nya sa itaas. Pagbukas pa lang ng pinto ay ang basket ng mga prutas sa lamesa agad ang napansin ko. Agad ko itong nilapitab at tiningnan. Pinya, saging na saba at senyorita, rambutan, at lanzones ang laman nito. Pagbukas ko naman ng ref ay may tatlong kahon ng buko pie ang nakalagay sa loob.
“Hmmm. Saan kaya galing ang mga ito.” ang naitanong ko na lang sa sarili ko.
Agad akong pumanik sa itaas papunta sa kwarto ni Lola para ibigay sa kanya ang sobre. Kumatok ako ng mahina para alamin kung gising pa si Lola. Nung walang sumagot ay marahan kong binuksan ang pinto ng kwarto. Medyo madilim. Liwanag lang mula sa ilaw sa labas ang nagpapaliwag sa kwarto. Tulad ng inaasahan ko ay tulog na si Lola. Kaya dahan dahan akong pumasok, inilapag sa side table ang sobre ng pera at tsaka muling lumabas. Kasasarado ko pa lang ng pinto nang mapansin ko ang liwanag na mula sa ilalim na pinto ng kabilang kwarto. Mukhang may tao. Dahan dahan akong lumapit at idinikit ang kaliwang tenga ko sa pinto para pakinggan ang ingay sa loob. Wala akong ibang marinig kundi ang mahinang tunog ng palabas sa TV.
“Mukhang may bisita kami. Pero sino?” ang tanong ko sa sarili ko. Akma na sana akong kakatok sa pinto nang maramdaman ko ang pagkalam ng sikmura ko. Gutom na ako. Kaya napagpasyahan ko na lang na bumaba na at kumain Bukas ko na lang aalamin kung sino ang bisita namin.
Pagkatapos kong lantakan ang hapunan namin na sinaing na tulingan at makapaghugas ng pinagkainan ay dumerecho na ako sa banyo para maligo. Bago ako maligo ay kinuha ko ang isang pakete ng sigarilyo mula sa pinagtataguan ko nito sa banyo. Kumuha ng isang stick at sinindihan ito. Oo. Sa edad kong desisais ay naninigarlyo na ako. Palihim nga lang. Pero hindi lang iyon. Marunong na din ako uminom. Minsan na din akong gumamit ng droga pero ako na din mismo ang umayaw. Hindi ko talaga gusto at alam ko ang epekto ng droga sa katawan at utak ng tao. At dahil katapat lang ng banyo ang isang kwarto sa itaas ay naririnig ko ang bawat yabag ng taong bisita namin. Gising pa sya. Marahil ay may inaayos lang.
Matapos magyosi at magbawas ay naligo na ako. Medyo may kainitan kaya natagalan ako sa paliligo. Matapos maligo ay inilagay ko na ang maruming damit ko sa marumihan at dumerecho sa kwarto. Agad akong kumuha ng boxer shorts at isinuot ito. Ganyan ako kung matulog kapag mainit. Nakaboxer shorts lang ng walang brief. Ok lang naman dahil kami lang ni Lola sa bahay. Baliwala lang naman sa kanya kahit na pagewang gewang ang titi ko sa loob ng shorts ko. Ayaw lang nya talaga ng nakahubad ako tapos nakatutok sa akin ang bentilador. Dun nya ako laging nasesermunan. Masama daw sa katawan at sa pagtanda ko daw mararamdaman ang mga masasamang epekto ng mga maling ginagawa ko ngayon. Ako naman si gago kunwari nakikinig pero ang totoo lumalabas lang sa kabilang tenga ko ang mga sinasabi nya.
Pagkabukas ko ng bentilador ay agad akong humiga. Kinuha ang cellphone ko at tiningnan ang oras. Alas dyes na. May tatlong messages din ako. Una, galing kay Ate Marie.
Ate Marie (6:43 pm):
“ Insan kamusta ka na? Nakauwi ka na ba? Pasensya ka na kay Mama kanina. Alam mo naman yun.”
Agad ko namang nireplyan.
Nikko (10:02 pm):
“Ok lang yun ate. Wag kang mag-alala. Kanina pa ako nakauwi. God night. =)”
Sa lahat ng pinsan ko, si Ate Marie ang pinakamabait sa akin. Siya lang ang nagtatanggol sa akin kapag inaaway na ako ng ibang mga pinsan ko. Sya din ang umaalo sa akin kapag napapagalitan at nasasaktan ako ng mga Tito at Tita ko. Laking pasalamat ko at hindi sya nagbabago.
Ang isang message naman ay number lang pero pamilyar. Galing kay Oliver.
+63********** (6:44 pm):
“Nikko si Oliver ito. Musta ka na? Umiinom ka ba? Wala akong magawa dito sa bahay e. Tara!”
Naisip ko, iinum na naman. Tapos malalasing ako. Hindi ako makakauwi kaya sa kanila ako matutulog. Malaki ang chance na gapangin nya ako. Maaabuso nya ang katawan ko at wala akong mapapala. Kaya wag na lang. Hindi na ako nagreply. Bagkus ay sinave ko na lang ang number nya sa phonebook ko. Ang huling message naman ay galing sa bestfriend ko na si Derek.
Derek BFF (7:50 pm):
“Huy Nik! Anyare sa iyo? Buhay ka pa ba? Maghapon kang di nagparamdam ah?”
Nikko (10:07 pm):
“Ok lang ako Dek. Galing akong Cubao kasi may pinakuha si Lola. Puntahan kita bukas. Good night! =)”
Naging bestfriend ko si Derek mula nung lumipat ako kay Lola. Nik ang tawag nya sa akin at Dek naman ang tawag ko sa kanya. Pinaigsing pangalan namin. Sobrang close kaming dalawa kaya alam na alam nya ang lahat lahat ng tungkol sa akin. Sobrang bait nya dahil kahit na minsan ay hindi nya ako hinusgahan. Lagi syang nakikinig sa mga kwento ko. Tatawa kapag may dapat ikatawa. Sasabayan akong umiyak kapag sumasabog na ang damdamin ko. Kaya lang naging masama akong kaibigan sa kanya dahil ako ang nagturo sa kanyang uminom, manigarilyo at mgpagamit kapalit ng pera.
Hindi ko na namalayan ang unti unting pagbagsak ng mga mata ko. Unti unting lumalim ang tulog ko. Hanggang sa…
[“BOOM!” isang malakas na pagsabog mula sa kalangitan.
Dahil sa pagkabigla ay agad akong napatingala. Isang maliwanag na bolang apoy ang sumilaw sa akin dala ng pagsabog ng isang eroplanong eksaktong dumadaan sa tapat ng kung saan ako nakaupo. Dinig ko ang pagbagsak ng mga metal debris sa paligid ko at dama ko rin ang unti unting pag-init ng paligid. Hindi ko maintindihan kung bakit hindi ako makakilos. Wala akong magawa kundi ang pagmasdan ang bolang apoy na mabilis na bumabagsak palapit sa akin.
“Ito na ang katapusan!” ang tanging nasabi ko sa aking isip.
Kaya unti unti kong ipinikit ang aking mga mata at maluwag sa puso na tinanggap ang katapusan ng lahat. Ilang segundo bago ang pagtama ng bolang apoy sa akin, isang malaking kamay ang humawak sa aking balikat…
Agad kong iminulat ang aking mga mata. Isang mala-anghel na mukha ang nakatingin sa akin. Nakangiti na parang sinasabi sa akin na huwag akong matakot. Huwag kang mag-alala. Ako ang bahala sa iyo.
“Ito na ba ang langit? Isa ka bang anghel?” ang tanong ko sa isip ko.
Ilang saglit pa ay binuhat nya ako at nagsimulang maglakad. Wala na akong magawa kundi ang pagmasdan ang nakangiting mala-anghel na mukha na may buhat sa akin.
“Teka. Kilala ko sya.” Bulong ko sa isip ko.
“Kuya Joseph?” ang mahina kong sabi. Agad syang tumingin sa akin at binigyan ako ng matamis na ngiti. Sumagot ako ng isang masayang ngiti at tuluyan nang humilig sa kanyang dibdib.
Ilang mga hakbang pa ay nagsimulang dumilim ang paligid. Iminulat ko ang aking mga mata. Nakatayo na ako sa loob ng isang banyo. Isinarado at nilock ni Kuya Joseph ang pinto at lumapit sa akin. Lumuhod sya sa harap ko at nagsalita.
“Wala na ang mga magulang mo. Hindi na sila babalik. Wala nang mag-aalaga sa iyo.” Ang sabi nya habang nakahawak sa magkabilang baikat ko.
Unti unting tumulo ang luha ko. Nanumbalik na naman ang sakit sa puso ko. Hinawakan ni Kuya Joseph ang mukha ko at pinawi ang mga luhang gumugulong sa aking mga pisngi.
“Huwag kang umiyak. Nandito ako. Ako ang bahala sa iyo. Hindi kita pababayaan.” Ang mahinahong sabi nya.
Muli akong napangiti sa mga narinig ko. Bahagyang nawala ang sakit at galit sa puso ko. May mag-aalaga na sa akin.
Subalit ang lahat ay biglang nagbago nang magsimulang mag-iba ang ekspresyon ni Kuya Joseph. Kung kanina ay mala-anghel ang mukha nya pero ngayon ay para na syang demonyo na may masamang gagawin sa akin. Nagbitaw sya ng mga salitang nagpatakot sa akin.
“Walang manyayaring masama sa iyo basta susundin mo ang lahat ng gusto ko…” ang nakakatakot na banta nya sa akin.
Muli nyang hinimas ang mukha ko. Sinimulan nyang padaanin ang kanyang kanang hinlalaki sa aking maliliit na mga labi. Maya maya pa ay lumapit ang kanyang mukha sa mukha ko. Hindi ko alam ang gagawin ko. Hindi ako makakilos. Sa bawat pagtama ng hininga nya sa mukha ko ay kaba ang naidudulot nito sa akin. Hanggang sa magdikit ang aming mga labi.
Mula sa puntong iyon ay naging mabilis ang mga pangyayari. Hindi ko naiintindhan. Wala akong ibang naramdaman kundi ang takot. Marami akong nakikita pero malabo ang lahat. Gustuhin ko mang lumakad pero parang nakapako ang mga paa ko sa sahig. Hindi ko maihakbang. Hanggang sa isang malakas na sampal ang tumama sa mukha ko na naging dahilan para bumagsak ako at tumama ang ulo ko sa sahig. Tuluyan na ako nawalan ng malay.
Madilim ang paligid. Walang iba akong nakikita kundi ang mukha ng aking ina. Sinubukan ko itong hawakan pero nagsimula syang lumayo sa akin. Nagsimula syang lamunin ng kadiliman. Sumisigaw ako pero walang boses na lumalabas mula sa aking bibig. Ang tangi ko lang naririnig ay ang pagtatangis ng aking ina.
“Anak! Tumakbo ka na…. makbo ka naaa… kana…. Naaaaa!”
“Anak! Tumakbo ka na…. makbo ka naaa… kana…. Naaaaa!”
“Anak! Tumakbo ka na…. makbo ka naaa… kana…. Naaaaa!”
Paulit ulit na tangis nya na unti unting nawala kasabay ng paglamon ng kadiliman sa kanya.
Muli kong minulat ang aking mga mata. Ramdam ko ang lamig ng sahig. Nakadapa ang katawan kong walang saplot. Hindi na din ako makakilos dahil sa may mabigat na katawan na nakadagan sa akin. Katawan ni Kuya Joseph. Pilit akong nagpupumiglas pero hindi ko magawang makaalis mula sa pagkakadagan nya. Masyado syang mabigat at malakas. Ilang saglit pa ay hinatak nya ang buhok ko sabay bulong sa akin…
“Hindi ka masasaktan hangga’t susundin mo ang lahat ng gusto ko!” ang bulong nya sa akin kasunod ng isang malakas na pagbayo. Isang malaking bagay ang tuluyang lumusot sa kaibuturan ko na tuluyang pumunit sa aking kainosentehan. Wala na akong nagawa kung hindi ang mapaluha at mapasigaw sa sakit ng aking naramdaman…
“Ahhhhhhhhhhhhhh!!!” ang umaalingawngaw na hiyaw ng pagkamatay ng aking kamusmusan…]
Muli akong napaigtad sa aking pagkakahiga. Pinilit kong bumangon at habulin ang napapagot kong hininga. Napayuko na lang ako at napahawak sa aking ulo. Habang tumatagal ay pasama ng pasama ang mga bangungot ko. Patuloy pa din ang pag-alingawngaw ng sigaw sa akin isip. Mababaliw na yata ako.
Kahit tutok ang bentlador sa akin ay naliligo na naman ang katawan ko sa pawis. Patuloy din ang pagtakip ko sa tenga ko. Subalit unti unti nang nawawala ang alingawngaw ng sigaw sa isip ko.
Maya maya pa ay tumunog ang lock ng pinto ng kwarto ko. Agad kong iniangat ang ulo ko para tingnan kung sino ang papasok sa loob ng kwarto. Unti unting bumukas ang pinto. Dahil madilim ang paligid hindi ko agad nakita ang mukha ng taong nakatayo sa may pintuan ng kwarto. Pilit ko itong pinagmasdan pero anino lang nya ang nakikita ko. Hanggang sa magsalita sya…
“Kamusta ka na Nikko?” ang tanong ng lalaking nakatayo sa pintuan na may pamilyar na boses. Sobrang pamilyar na naging dahilan para gumapang ang takot sa katawan ko. Pamilyar na boses na nagpatayo sa mga balahibo ko. Pamilyar na boses na nagpabilis sa tibok ng puso ko.
Unti unti kong binuksan ang study lamp sa gilid ko. Bumukas ang ilaw at tuluyang tumambad sa akin akin ang pagkatao ng lalaking may pamilyar na boses.
“A… Ano… Anong ginagawa mo dito?” ang nauutal at nanginginig na tanong ko.
“Wala naman. Hehehe.”
“Namimiss ka lang ng Kuya Joseph mo.” Ang nakangising sabi ni Kuya Joseph sabay sarado at lock ng pinto…
(itutuloy)
No comments:
Post a Comment