By: Lonely Bulakenyo
“Uh!.. Uh!... Ah!... Umpf!” ang mahinang tunog na lumalabas sa bibig ko habang walang awang nilalapastangan ni Kuya Joseph ang mura kong katawan. Para syang asong ulol na sarap na sarap sa ginagawa nya. Halos mabasag ang mga ngipin nya sa panggigigil sa bawat pagbayo nya sa lagusan ko. Wala syang pakialam sa sakit na nararamdaman ko. Ang importante sa kanya ay nagagawa nya ang lahat ng gustuhin nya.
Saglit na huminto si Kuya Joseph. Dahan dahan nyang hinugot ang pitong pulgada nyang sandata mula sa kakiputan ng lagusan ko. Ramdam na ramdam ko ang tigas ng alaga nya. Masakit, pero pilit ko itong tinitiis dahil alam ko tapos na ang mga paghihirap ko. Mukhang nilabasan na si Kuya. Pero mali ako. Yun pa pala ang simula ng mas lalo pang paghihirap ko. Halos nakalabas na ang ulo ng sandata ni Kuya mula sa butas ng puwit ko nang biglang binigyan nya ako ng isang malakas na bayo.
“Ah!... Aaaawwww!...” ang naluluha kong bulalas. Halos mabali ang katawan ko sa pamimilipit dahil sa sobrang sakit.
“Ano? Gusto mo yun? Ha? Gago ka!” ang gigil na tanong ni Kuya.
“Gusto mo ng isa pa?” tanong ni Kuya habang unti unti na naman nyang hinuhugot at kanyang alaga.
“Kuya… ayoko na po. Tama na…” ang naiiyak kong pagmamakaawa sa kanya.
“Anong ayaw mo? Tarantado ka!” ang sabi ni Kuya Joseph sabay sampal ng malakas sa akin. Kasunod nito ang isang malakas na batok at sabunot bago sya muling bumayo ng malakas.
“Aray! Huhuhu! Kuya… please… tama na po. Ayoko nah…” ang umiiyak na pagmamakaawa ko sa kanya.
Subalit nabingibingihan lang si Kuya Joseph. Hindi nya ako pinakinggan. Sa halip ay binilisan at nilakasan pa nya ang pagbayo sa akin. Kitang kita ko sa malademonyo nyang mukha ang panggigigil at sarap na kanyang nararamdman.
“Uh!.. Uh!... Ah!... Umpf!” ang tangi ko na lang nasabi sa bawat pagpasok ng kanyang alaga sa aking kaibuturan.
Ilang saglit pa ay mas lalong bumilis ang pagbayo ni Kuya Joseph. Mas lalong naging marahas. Mukhang lalabasan na sya. Ibang sakit ang idinulot sa akin nun. Para bang may matalim na kutsilyo na sumusugat sa loob ko habang naglalabas masok ang alaga nya sa kaibuturan ko. Pero hindi nito matatalo ang lala ng sakit na nararamdaman ng puso at isipan ko. Hindi ko maintindihan kung bakit kailangan kong pagdaanan ito. Ano ba ang nagawa ko para mangyari sa akin ito?
“Ah…Ahhh… Malapit na ako. Putangina ang sarap mo talaga Nikko!” ang sigaw ni Kuya habang binabayo nya ako.
“Ayan na… Ayan nah!... Ayan naaaahhh!”
“Ahhhhhhhhhhhhh….” ]
Iminulat ko ang aking mga mata. Tumambad sa akin ang larawan namin ng aking pamilya. Masaya. Puno ng matatamis na mga ngiti. Nakatitig ako sa larawan ko. Iyon na yata ang huling pagkakataon na nakita ko ang sarili kong ganun kasaya. Kelan ba muling manunumbalik sa akin yun?
Dama ko ang sakit ng katawan ko. Medyo mahirap kumilos. Masakit ang mga kasukasuan ko lalo na ang balakang at beywang ko. Tumihaya ako. Alas nwebe y medya na. Putok na ang araw. Tumatagos na ang sinag nito sa bintana. Dinig ko na ang pagtahol ng mga aso. Ang pag-irit ng mga baboy ng kapitbahay. Ang pagdaan ng mga tricycle. Ang takbo ng mga batang naglalaro. Ang kanilang tawanan. Dinig ko din mula sa labas ang malakas na tawa ni Lola habang nagkukwentuhan sila ni Kuya Joseph. Ilang saglit pa ay tumunog cellpone ko. Tumatawag ni Derek.
“Hello…” ang medyo antok pa na sagot ko.
“Langya Pre… Kakagising mo lang?” ang bungad sa akin ni Derek.
“Oo. Medyo late na akong nakatulog kanina e… Bakit ba?” sagot ko.
“Akala ko ba pupuntahan mo ako? Magpapasama sana ako sa iyo na magpagupit kina Tanya. Ang tagal mo namang nagising kaya pumunta na lang akong mag-isa.” Ang sabi ni Derek.
“Yung totoo? Nagpagupit ka o Nagpachupit?” pang-aasar ko.
“Ha? Anong chupit.” Nalilitong tanong nya.
“Chupit! Chupa pagkatapos ng gupit. Hahaha!” ang natatawa kong sagot.
“Tangina mo. Ulol!” Naiinis na sigaw nya.
“Gago! Kung makapagmalinis ka. Ulol! Kilala kita. Pakyu!” Pang-aasar ko.
“Sira ulo… Siya nga pala. Hinahanap ka ni Tanya. Hindi ka pa daw bumabalik sa kanya. Kelan ka daw ba magpapachupit sa kanya. Hahaha.” Natatawang sabi ni Derek.
“Namo! Hahaha. Baka matagalan pa. Gusto kong magpahaba ng buhok eh.” Sagot ko.
“Ganun ba? Ok. Sya nga pala. Nag-aaya sya mamaya. Session daw sa parlor. Darating daw yung dalawang tropa nyang mayaman. Ano? Punta tayo?” pag-aya ni Derek.
“Para ayokong mag-inum ngayon. Napagalitan ako ni Lola nung isang araw e. Nung inihatid mo ako lasing pagkatapos nating uminom sa birthday ng pinsan mo.” Ang sabi ko.
“Sira ulo ka. At ako pa talaga ang sinisi mo. Bongaks ka kasi. Bakit nakipagsabayan ka ng inum sa Tito ko e alcoholic yun. Hindi mo matatalo yun.” Inis na sabi ni Derek.
“E ungas yang Tito mo e. Ayaw akong lubayan sa pagtagay. Parang sinasadyang malasing ako. Alam mo kung hindi mo Tito yun iisipin ko na bet ako nun. Ang lagkit kung makatingin. At laging hinahawakan ang kamay ko kapag nag-aabot ng tagay. Kungsabagay, nasa lahi nyo naman talaga ang pagiging bakla. Tulad mo. Hahahaha.” Pangaasar ko.
“Tangnamo! Iduldol ko kaya sa bunganga mo ang burat ko at nang magka-alaman kung sino ang bakla sa ating dalawa!” inis na sabi nya.
“Ay! Bet ko yan Atcheng!” ang tugon ko na boses bakla.
“Ahahahahahahaha!” Ang sabay na tawa namin.
“Tangna ka. Ginagago mo na lang ako e. Basta mamaya. Alas otso. Kita tayo sa may Plaza ha? Wag na wag mo akong iindyanin. Wag ka ding magpapalate. Kung hindi patay ka sa akin!” pagbabanta ni Derek.
“Tang ina! Kung makapagbanta… wagas?! Syota kita pre? Ha? Syota?” sagot ko.
“Hindi pa. Ligawan mo muna ako. Tapos pag-iisipan ko. Hihihi!” malanding sagot nya.
“Amputa. Bumigay na. Kadiri!” tugon ko.
“Choosy? Ulol! O sya mamaya na lang. Kita na lang tayo. Ingat. Bye!” huling sabi ni Derek bago ibaba ang cellphone.
“Hala. Binaba agad? Ugali talaga nung hayop na yun.” Naiiling na sabi ko sa isip ko.
Maya maya pa ay nakaramdam na ako ng gutom. Kaya nagpasya na akong bumangon. Inayos kong saglit ang higaan ko at tsaka lumakad palabas. Bubuksan ko na sana ang pinto nang maalala kong may bisita nga pala kami. Nakaboxers lang ako ng walang brief at bakat na bakat ang medyo telag na alaga ko. Kaya nagsuot muna ako ng brief at ng sando. Humarap ako sa salamin para magpapogi. Si Lola ang may bigay ng sando ko.
“Fuck!” ang naiiling kong nasabi nang mabasa ko ang print sa harap ng sando ko.
GOD LOVES ME
Si Kuya Joseph ang agad na tumambad sa akin pagkalabas ko ng kwarto. Kumakain na ito ng agahan. Habang si Lola ay nasa lababo at naghuhugas ng lulutuin nya sa tanghalian. Agad din naman nya akong napansin.
“Apo? Buti at gising ka na. Ano ba ang nangyari at tanghali ka nang nagising.” Pagsita ni Lola sa akin.
Hindi agad ako nakasagot. Hindi ko alam ang sasabihin ko. Hindi ko alam ang idadahilan ko. Nakadagdag pa sa pagkapipi ko ang mga nakakalokong tingin na ibinibigay sa akin ni Kuya Joseph.
“Huy! Nakatanga ka na naman dyan? Di mo man lang ba babatiin ang Kuya mo? Bumyahe pa yan mula Laguna para lang makita tayo.” naiinis na sabi ni Lola.
“La. Huwag nyo na pong sermunan. Nagkita na po kagabi. Medyo napasarap kami ng kwentuhan sa kwarto nya kaya late na sya nakatulog. Kaya siguro late nang nagising. Hindi ba insan?” ang medyo sarkastikong sabi ni Kuya.
“Ganun ba ? Kaya pala may naririnig akong ingay kagabi. Akala ko nga e binabangungot na naman itong si Nikko. Yun pala e magkausap lang kayo.” Ang napapaisip na kwento ni Lola.
“Naku Lola. Sorry kung nagising ka namin. Hayaan nyo at hindi na mauulit. Di ba Nikko?” Sabay tingin ng nakakaloko sa akin.
Hindi na ako sumagot. Bagkus ay dumerecho ako sa banyo para umihi, maghilamos at magsipilyo. Pagkatapos ay lumabas na ako para magtimpla ng kape at mag-almusal. Sinangag na kanin, itlog at Longganisang Calumpit ang agahan namin. Bago ako makaupo ay inilapag ni Lola ang pinggan at kubyertos sa tabi ng kinakainan ni Kuya. Agad ko naman itong kinuha at inilapag sa kabilang side ng lamesa. Katapat ni Kuya. Agad akong kumuha ng kanin at ulam at nagsimulang kumain. Napansin ni Kuya Joseph ang medyo mabagal at iika ika kong lakad.
"Insan. Anyare sa iyo. Pilay ka ba? Parang may tumira sa iyo ah? Hehehe." Ang malokong tanong ni Kuya na ikinagulat ko. Agad akong tumingin kay Lola sa takot na baka narinig nya ang di nakakatuwang biro na iyon. Nawala ang kaba ko nang makitang hindi narinig ni Lola ang sinabi ni Kuya Joseph dahil abala ito sa lababo. Agad akong bumalik sa pagkain at di na sumagot sa tanong nya.
"Kung gusto mo masahihin kita mamaya? Para matanggal yang sakit ng katawan mo. Magaling akong humagod! Hehehe." ang malokong sabi ni Kuya sabay hawak sa kamay ko at kindat sa akin. Agad ko naman inalis ang kamay ko mula sa pagkakahawak nya. Inirapan ko sya at nagpatuloy sa pagkain. Isang nakakalokong ngiti lang ang ginawa ni Kuya.
Sa loob ng ilang minuto ay isang nakakabinging katahimikan ang bumalot sa amin. Abala ako sa pagkain habang si Kuya Joseph ay nakatitig sa akin na para bang hinuhubaran ako. Si Lola naman ay abala sa pag-aayos ng lulutuin nyang tanghalian. Marahil ay napansin ni Lola ang katahimikan kaya sya na mismo ang bumasag nito.
“Bakit yata ang tahimik mo Nikko? Ano bang nangyayari sa iyo?” nagtatakang tanong ni Lola.
“Wala po La. Ok lang po ako.” Palusot ko.
“Anong ok? Tingnan mo nga ang sarili mo? Anong oras ka ba nakarating kagabi?” tanong nya.
“Mag-aalas nuwebe po.” Matabang na sagot ko.
“Oh. Bakit late na? Saan ka ba nagpupupuntang bata ka? Nakipag-inuman ka na naman ano?” inis na tanong ni Lola.
“Naku Joseph. Pagsabihan mo nga yang batang yan. Ke bata bata e sanay nang uminom.” Pakiusap ni Lola kay Kuya.
“La. Hayaan nyo na. Natural lang naman yun. Lalaki ang apo nyo. Malaki na yan. Parte ng pagbibinata yan. Ako nga 15 lang nung unang nag-inom.” pagmamayabang ni Kuya.
“Ano? Ay jaske kang bata ka.” Gulat na sabi ni Lola. Na sinuklian naman ng malakas na tawa ni Kuya Joseph.
“Ay! Anong oras na ba? “ sabay tingin sa orasan. “ Kupo mag-aalas onse na pala. May gagawin nga pala kami sa simbahan ngayon. Joseph sanay ka bang magluto? Ikaw na magluto ng tanghalian mo.”
"Hindi na La. Aalis din naman ako maya maya. Pupuntahan ko yung tropa ko sa kabilang baranggay. Makikikain na lang ako sa kanila. Wag kang mag-alala.” Sabi ni Kuya.
“Ganun ba. Sige. Ikaw ang bahala. Ikaw Nikko. Pagkatapos mong kumain ay magbihis ka na. Sasama ka sa akin. Hinahanap ka ni Father Roy sa akin. Tulungan mo kami sa paglilinis ng simbahan ha?" Utos ni Lola.
Kahit masama sa loob ko ay sumang-ayon na lang ako. Tutal alas otso pa naman ang usapan namin ni Derek. “Sige po La. Pagkakain ko po ay mag-aayos na ako.”
Agad na pumanik si Lola sa itaas. Naiwan kami ni Kuya sa hapagkainan. Tahimik lang ako sa pagkain habang abala naman sa pagtitig sa akin si Kuya Joseph.
“Ang tagal nating di nagkita ah. Binatang binata ka na. Dati uhugin ka pa. Pero ngayon, tingnan mo, ibang iba ka na. Mas gwapo… Mas maputi… mas matikas...at…” pabitin na sabi ni Kuya. Agad naman akong tumingin sa kanya para alamin ang susunod nyang sasabihin.
“…mas masarap…” ang halos pabulong na dugtong nya sabay hawak muli sa kamay ko at nagbigay ng ngiti na nakakaloko.
Agad kong binawi ang kamay ko. Dinampot ang pinagkainan ko. Sabay tayo at dumerecho sa lababo. Hinuhugasan ko ang pinagkainan ko nang mamalayan kong nasa likuran ko na si Kuya. Mula sa likod ay inilapag nya ang pinagkainan nya sa lababo at tsaka bumulong. Ibang kilabot ang naramdaman ko sa bawat pagtama ng mainit na hininga nya sa batok at tenga ko.
“Ikaw na bahala sa pinagkainan ko ha? Salamat.”
“Sya nga pala. Salamat din sa kagabi ha? Iba ka talaga. Mas lalo kang sumarap. Mas lalo kang gumaling. Hehehe.” Sabay halik sa tenga ko. Idinikit din nya ang matigas nyang alaga sa puwitan ko at binigyan ako ng marahan na kadyot sabay lakad papanik sa itaas.
Ganyan si Kuya Joseph. Gwapo. Moreno. Matangkad. Maganda ang katawan. Paboritong apo nina Lolo at Lola. Paboritong pamangkin ng mga Tito at Tita ko. Paborito ng mga pinsan ko. Hindi ko masisisi dahil mabait sa kanila si Kuya. Malambing. Mapagbigay. Mapagbiro minsan. Maloko. Magaling makisama sa kanila. Hindi nga lang nila alam ang malupit na lihim ni Kuya. Anghel sya sa mga paningin nila pero isang masamang demonyo sa paningin ko.
Halos labinglimang taon ang agwat ng edad namin. May asawa na sya ngayon at may isang taong gulang na anak. Mayaman at maganda ang napangasawa nya na taga Laguna kung saan na sya ngayon nakatira. Minsan nga ay naglakas loob akong tanungin sya kung bakit patuloy pa din nya akong ginagalaw kahit may asawa na sya. Hindi daw nya ako makalimutan. May mga bagay daw na naiibibigay ako sa kanya na kalianman ay hindi naibigay sa kanya ng iba kahit ng asawa nya. Pero may isang tanong sya na ibinalik sa akin na hanggang ngayon ay hindi ko mahanapan ng sagot. Bakit sa kabila ng ginagawa nya sa akin ay patuloy akong pumapayag at nagbibigay sa kanya? Hindi ko talaga alam. Hindi ko talaga gusto. Basta ang alam ko lang ay malalim ang takot ko sa kanya. Gumagapang ang takot sa katawan ko kapag nandyan sya sa harap ko.
Si Kuya Joseph ang pumatay sa kamusmusan ko. Sya din ang nagbukas ng mga mata ko sa mundo ng kalaswaan. Sa kanila ako unang tumira matapos na mawala sina Papa at Mama. Ang unang gabi ng pagtulog ko sa kwarto nya ang naging simula ng halos isang taon na pagdurusa ko sa piling nya. Halos gabi gabi ang paggalaw na ginagawa nya sa akin. Sadista sya. Tuwang tuwa sya kapag nakikita nyang nahihirapan at nasasaktan ako. Makailang beses na nawalan ako ng malay ng dahil sa hirap at sakit na dinanas ko sa kanya. Para mabawasan ang pagkakonsensya nya ay tinatapatan nya ng salapi ang bawat paggalaw nya sa akin. Bente pesos kapalit ng hirap at dusa.
Sobrang saya ko nang magdesisyon si Lola na kupkupin ako. Nakawala na ako sa mala-impyernong bahay na yun. Pero naging panandalian lang ang lahat dahil dumating ang panahon na nagtrabaho si Kuya Joseph dito sa Bulacan at nagpasyang sa bahay ni Lola tumira. Hindi kalakihan ang naging sweldo niya sa trabaho nya. Hindi sapat sa mga luho nya ang kinikita nya kaya natuto syang dumiskarte. Ginamit nya ang gandang lalaki at kakisigan nya para kumita ng ekstra. Labingtatlong taon ako nang imulat nya ang mga mata ko sa kalakaran ng pagpapagamit kapalit ng pera. Maraming pagkakataon na isinasama nya ako sa mga lakad nya. Sa mga baklang parokyano nya. Sa bawat salapi na iniaabot sa akin ng mga baklang nagpakasasa sa katawan ko, kalahiti duon ay sa kanya. Sya ang nagturo sa akin kung paano mag-ayos. Kung paano maging vein. Kung paano magpalasa. Kung paano maging madiskarte. Pero mula nang mag-asawa sya ay tumigil na sya sa ganitong gawain. Samantalang ako hanggang ngayon ay dumidiskarte pa din. Gustuhin ko mang tigilan pero sila na mismo ang lumalapit sa akin. Bakit hindi?
Sabi nga ni Kuya Joseph:
“Wala kang lulunukin na pagkain kung di mo lulunukin ang pride mo. Kung nandidiri ka, ipikit mo lang ang mga mata mo. Kung bababuyin ka ng iba, tapatan mo ng pera.”
“Nikko! Ano ba’t nakatanga ka na naman dyan? Kanina pang nakabukas yang gripo oh!” ang bulyaw sa akin ni Lola. Hindi ko namalayan na nakatulala na naman ako dahil sa lalim ng iniisip ko. “Mag-ayos ka na at mahuhuli na tayo. Mag-aalas onse na! Aba!
“Sorry po La. Eto na po at mag-aayos na.” ang nagmamadaling sabi ko sa kanya.
Halos mabasag ang eardrums ko sa mga sermon ni Lola habang naglalakad kami. Paulit ulit na lang. Nakakasawa na. Minsan nga gusto ko na lang umalis sa poder nya at magpakalayo para wala nang nakikialam sa akin.
Ilang saglit pa ay nagbago na ang tono nya dahil nasa tapat na kami ng kapilya. Sa harap nagtitipun tipon ang ilang katandaan na nagseserbisyo sa simbahan. May ilang kabataan din ang nanduon para tumulong. Pagkatapos ng masarap na tanghalian ay nagsimula na ang mga gawain. Ako ang nakatoka sa paglilinis ng hardin. Dahil sa lawak ng nito at dahil mag-isa lang akong gumagawa ay inabot ako ng halos limang oras sa pag-ayos nito. Nagwalis. Nagdilig. Nagbunot ng mga ligaw na damo. Tinetext ko si Derek para magpatulong pero hindi nya ako nirereplyan. Kilala ko si gago. Nuknukan sa katamaran si Mokong. Maling mali din naman kasi ako dahil sinabi ko agad ang pakay ko. Dapat pala ay pinapunta ko muna sya at tsaka ko na lang sinabi ang totoo para wala na syang nagawa. Gustuhin ko mang tumakas na lang pero hindi pwede. Hindi pa nga ako nababanlawan mula sa pananabon sa akin ni Lola dadagdagan ko pa ng rason para sabunin nya ako ulit. Ang ironic lang kasi. Pinagsisilbihan ko ang tahanan ng Diyos na sa paniniwala ko ay hindi kailanma'y nagmahal sa akin.
Alas sinko y medya na nang matapos ang gawain sa simbahan. Nasa harap na ang lahat nang eksaktong dumating si Father Roy. Medyo bata pa si Father. Nasa mid-30's. Alam mong galing sa mayamang pamilya dahil iba ang tindig at kompleksyon ng balat nya. Masayahin. Magalang. At higit sa lahat makisig at malakas ang dating. Minsan nga naririnig ko yung ibang kababaihan sa amin na sinasabing sayang daw si Father Roy. Maganda daw ang lahi nya. Natatawa na nga lang ako. Kaya ang laki ng populasyon ng Pilipinas e. Nagkalat ang mga malalandi at makakati.
Agad na lumapit ang lahat sa kanya. Isa isang kinausap ni Father ang lahat ng tao. Nanatili lang akong nakaupo sa may hagdanan papanik sa pasukan ng kapilya. Huling kinausap ni Father Roy si Lola. Medyo matagal ang naging kwentuhan nila dahil si Lola ang nagsisilbing pinuno ng mga nagseserbisyo. Dahil sa tagal ng usapan nila ay isa isa nang umalis ang mga tao hanggang sa kami na lang ang matira. Ilang saglit lang ay napansin ko na itinuturo ako ni Lola. Agad na lumingon si Father at binigyan ako ng ngiti. Kumaway si Lola para palapitin ako. Agad naman akong tumayo at lumapit sa kanila.
“Ayan Father ang hinahanap mo. Siya ang mag-isang naglinis ng hardin sa harap at likod ng kapilya. Buti nga po at napilit kong tumulong. Kaw na pong bahalang kumausap dyan sa batang yan.” Sabi ni Lola.
“Gandang hapon po.” Sabi ko sabay abot ng kamay nya para magmano.
“Kaawaan ka ng Diyos.” Ang sagot nya sabay hawak sa ulo ko.
“Kamusta ka naman? Natapos mo ba? Medyo malawak din ang hardin dito. Siguradong napagod ka.” Pag-aalala ni Father.
“Ok lang po Father. Huwag po kayong mag-alala. Malakas po ito” Ang tugon ko sabay tapik sa dibdib ko.
Ilang saglit pa ay kinuha ni Father ang wallet nya at naglabas ng isang libong piso sabay abot nito kay Lola. Bigla akong kinabahan.
“Father, para saan po ito?” nagtatakang tanong ni Lola.
“Idagdag mo na po sa pambaon ni Nikko.” Sabi ni Father.
“Naku Father hindi na po kailangan. May pambaon naman po palagi ang apo ko. Hindi naman po kami napapabayaan." pagtanggi ni Lola
“Tama yan La. Wag mong tanggapin. Please!” sabi ko sa isip ko.
“Sige na po at tanggapin nyo na. Alam ko po na nahirapan si Nikko sa pag-aayos ng hardin. Tsaka ibili nyo na din po sya ng bagong shorts. Puro mantya na ang shorts nya o.” sabay turo sa maruming cargo shorts na namantsahan na ng dagta ng mga damo at ligaw na halamang binunot ko. Medyo napatahimik si Lola. Halatang nagkukuli kung tatanggapin o hindi ang alok ni Father.
“Lola. Wag mong tanggapin yan. Please.” Ang pakiusap ko sa isip ko.
Hanggang sa…
“Kung ipipilit nyo po Father. Maluwag sa loob ko pong tatanggapin. Marami pong salamat.” Sabay kuha sa inaabot na pera. Napayuko na lang ako. Para akong nabagsakan ng bato sa ulo.
“Tsk! Tsk! Tsk!” ang naiiling na sabi ko sa isip ko.
“Walang anuman. Basta huwag nyo na lang sabihin sa iba at baka magtampo sila sa akin. Hahaha.” Ang natatawang sabi ni Father sabay hawak sa balikat ni Lola.
“Hahaha. Wag po kayo mag-alala. Atin atin lang po ito. Paano po Father mauna na po kami. Medyo madilim na po at nang makapagpahinga na kayo.” Paalam ni Lola.
“Uhm! Sige po. Mag-ingat po kayo.” ang tugon ni Father sabay tingin sa akin.
“Uhm. Lola. Mauna na po kayo. May kailangan lang po akong tapusin sa likod ng kapilya.” Paalam ko.
“Ganun ba? O sige mauna na ako. Umuwi ka agad ha?” paalala ni Lola.
“Baka po gabihin din ako ng uwi kasi magkikita kami ni Derek. Sa kanila na din po ako maghahapunan.” Ang sabi ko sabay mano sa kanya.
“Sige. Ikaw ang bahala apo. Basta mag-ingat ka. Ha?” ang paalala ni Lola sa akin.
Dumerecho na ako sa likod ng simbahan. Inihatid naman ni Father Roy sa gate si Lola. Sa totoo lang wala naman akong aayusin. Sadya lang akong nagpaiwan. Sa likod na ako dumaan para makapasok sa opisina ni Father Roy. Malinis ang kwarto. Hindi kalakihan. Nasa gitna ang table nya. Tanaw ang larawan ng Santo Papa sa may itaas ng inuupuan nya. May sofa din sa loob kung saan nya tinatanggap ang mga bisita nya. Abala ako sa pagtingin sa paligid nang magsalita si Father Roy mula sa likod ko.
“Yan ang gusto ko sa iyo eh. Madali mong nageget ang mga gusto ko.” ang nakangiting sabi ni Father Roy.
"Alam na alam mo ang kahinaan ko e." ang matabang na sagot ko. Sabay harap sa kanya.
Hinubad ko ang suot kong sando. Kasunod nun ay binuksan ko ang butones at ibinaba ang zipper ng maduming cargo shorts ko. Hinayaan ko lang itong bumagsak sa sahig. Napangiti si Father Roy. Kaya dahan dahan ko na ding ibinaba ang puting brief ko. Napakagat ng labi si Father nang tuluyang tumambad ang kabuuan ng hubad na pagkatao ko sa harap nya. Dahan dahang isinarado ni Father ang pinto at saka nya ito nilock. Ipinikit ko na lang ang aking mga mata para buong pait na lunukin ang aking pride at konsensya.
Sampung taon ako nung ipasok ako ni Lola sa kapilya para magsakristan. Kakalipat lang ni Father Roy sa kapilya namin nun. Nung una ay naging maayos naman ang lahat. Somehow na-eenjoy ko ang ginagawa ko. Nagsisimula na ding bumalik ang nawala kong paniniwala at pananampalataya sa Kanya. Subalit, nag-iba ang lahat nang isang gabi ay nahuli ko si Father na may ginagalaw na kapwa ko sacristan. Hindi maipinta ang mukha ng kapwa ko sakristan sa bawat pagbayo na ginagawa ni Father sa kanya. Sabi nila kailanman ay hindi magwawagi ang kasaman sa kabutihan. Pero bakit parang sa mundo ko... ito ay kabaligtaran? Mulat na ang isip ko sa mundo ng kalaswaan ng mga panahon na iyo pero hindi ko maintindihan kung bakit nagagawa ng isang kapitapitagan, iginagalang at nirerespeto na banal na pari ang mga bagay na yun? Nakakatakot isipin na isang mapanlinlang na demonyo ang nagpapalaganap ng mga aral ng Banal na Aklat sa aming komunidad.
Ngayon. Sabihin nyo sa akin? Paano ko masasabing mahal Niya ako kung isa sa mga alagad Niya ang mismong bumababoy sa akin?
(itutuloy)
Saglit na huminto si Kuya Joseph. Dahan dahan nyang hinugot ang pitong pulgada nyang sandata mula sa kakiputan ng lagusan ko. Ramdam na ramdam ko ang tigas ng alaga nya. Masakit, pero pilit ko itong tinitiis dahil alam ko tapos na ang mga paghihirap ko. Mukhang nilabasan na si Kuya. Pero mali ako. Yun pa pala ang simula ng mas lalo pang paghihirap ko. Halos nakalabas na ang ulo ng sandata ni Kuya mula sa butas ng puwit ko nang biglang binigyan nya ako ng isang malakas na bayo.
“Ah!... Aaaawwww!...” ang naluluha kong bulalas. Halos mabali ang katawan ko sa pamimilipit dahil sa sobrang sakit.
“Ano? Gusto mo yun? Ha? Gago ka!” ang gigil na tanong ni Kuya.
“Gusto mo ng isa pa?” tanong ni Kuya habang unti unti na naman nyang hinuhugot at kanyang alaga.
“Kuya… ayoko na po. Tama na…” ang naiiyak kong pagmamakaawa sa kanya.
“Anong ayaw mo? Tarantado ka!” ang sabi ni Kuya Joseph sabay sampal ng malakas sa akin. Kasunod nito ang isang malakas na batok at sabunot bago sya muling bumayo ng malakas.
“Aray! Huhuhu! Kuya… please… tama na po. Ayoko nah…” ang umiiyak na pagmamakaawa ko sa kanya.
Subalit nabingibingihan lang si Kuya Joseph. Hindi nya ako pinakinggan. Sa halip ay binilisan at nilakasan pa nya ang pagbayo sa akin. Kitang kita ko sa malademonyo nyang mukha ang panggigigil at sarap na kanyang nararamdman.
“Uh!.. Uh!... Ah!... Umpf!” ang tangi ko na lang nasabi sa bawat pagpasok ng kanyang alaga sa aking kaibuturan.
Ilang saglit pa ay mas lalong bumilis ang pagbayo ni Kuya Joseph. Mas lalong naging marahas. Mukhang lalabasan na sya. Ibang sakit ang idinulot sa akin nun. Para bang may matalim na kutsilyo na sumusugat sa loob ko habang naglalabas masok ang alaga nya sa kaibuturan ko. Pero hindi nito matatalo ang lala ng sakit na nararamdaman ng puso at isipan ko. Hindi ko maintindihan kung bakit kailangan kong pagdaanan ito. Ano ba ang nagawa ko para mangyari sa akin ito?
“Ah…Ahhh… Malapit na ako. Putangina ang sarap mo talaga Nikko!” ang sigaw ni Kuya habang binabayo nya ako.
“Ayan na… Ayan nah!... Ayan naaaahhh!”
“Ahhhhhhhhhhhhh….” ]
Iminulat ko ang aking mga mata. Tumambad sa akin ang larawan namin ng aking pamilya. Masaya. Puno ng matatamis na mga ngiti. Nakatitig ako sa larawan ko. Iyon na yata ang huling pagkakataon na nakita ko ang sarili kong ganun kasaya. Kelan ba muling manunumbalik sa akin yun?
Dama ko ang sakit ng katawan ko. Medyo mahirap kumilos. Masakit ang mga kasukasuan ko lalo na ang balakang at beywang ko. Tumihaya ako. Alas nwebe y medya na. Putok na ang araw. Tumatagos na ang sinag nito sa bintana. Dinig ko na ang pagtahol ng mga aso. Ang pag-irit ng mga baboy ng kapitbahay. Ang pagdaan ng mga tricycle. Ang takbo ng mga batang naglalaro. Ang kanilang tawanan. Dinig ko din mula sa labas ang malakas na tawa ni Lola habang nagkukwentuhan sila ni Kuya Joseph. Ilang saglit pa ay tumunog cellpone ko. Tumatawag ni Derek.
“Hello…” ang medyo antok pa na sagot ko.
“Langya Pre… Kakagising mo lang?” ang bungad sa akin ni Derek.
“Oo. Medyo late na akong nakatulog kanina e… Bakit ba?” sagot ko.
“Akala ko ba pupuntahan mo ako? Magpapasama sana ako sa iyo na magpagupit kina Tanya. Ang tagal mo namang nagising kaya pumunta na lang akong mag-isa.” Ang sabi ni Derek.
“Yung totoo? Nagpagupit ka o Nagpachupit?” pang-aasar ko.
“Ha? Anong chupit.” Nalilitong tanong nya.
“Chupit! Chupa pagkatapos ng gupit. Hahaha!” ang natatawa kong sagot.
“Tangina mo. Ulol!” Naiinis na sigaw nya.
“Gago! Kung makapagmalinis ka. Ulol! Kilala kita. Pakyu!” Pang-aasar ko.
“Sira ulo… Siya nga pala. Hinahanap ka ni Tanya. Hindi ka pa daw bumabalik sa kanya. Kelan ka daw ba magpapachupit sa kanya. Hahaha.” Natatawang sabi ni Derek.
“Namo! Hahaha. Baka matagalan pa. Gusto kong magpahaba ng buhok eh.” Sagot ko.
“Ganun ba? Ok. Sya nga pala. Nag-aaya sya mamaya. Session daw sa parlor. Darating daw yung dalawang tropa nyang mayaman. Ano? Punta tayo?” pag-aya ni Derek.
“Para ayokong mag-inum ngayon. Napagalitan ako ni Lola nung isang araw e. Nung inihatid mo ako lasing pagkatapos nating uminom sa birthday ng pinsan mo.” Ang sabi ko.
“Sira ulo ka. At ako pa talaga ang sinisi mo. Bongaks ka kasi. Bakit nakipagsabayan ka ng inum sa Tito ko e alcoholic yun. Hindi mo matatalo yun.” Inis na sabi ni Derek.
“E ungas yang Tito mo e. Ayaw akong lubayan sa pagtagay. Parang sinasadyang malasing ako. Alam mo kung hindi mo Tito yun iisipin ko na bet ako nun. Ang lagkit kung makatingin. At laging hinahawakan ang kamay ko kapag nag-aabot ng tagay. Kungsabagay, nasa lahi nyo naman talaga ang pagiging bakla. Tulad mo. Hahahaha.” Pangaasar ko.
“Tangnamo! Iduldol ko kaya sa bunganga mo ang burat ko at nang magka-alaman kung sino ang bakla sa ating dalawa!” inis na sabi nya.
“Ay! Bet ko yan Atcheng!” ang tugon ko na boses bakla.
“Ahahahahahahaha!” Ang sabay na tawa namin.
“Tangna ka. Ginagago mo na lang ako e. Basta mamaya. Alas otso. Kita tayo sa may Plaza ha? Wag na wag mo akong iindyanin. Wag ka ding magpapalate. Kung hindi patay ka sa akin!” pagbabanta ni Derek.
“Tang ina! Kung makapagbanta… wagas?! Syota kita pre? Ha? Syota?” sagot ko.
“Hindi pa. Ligawan mo muna ako. Tapos pag-iisipan ko. Hihihi!” malanding sagot nya.
“Amputa. Bumigay na. Kadiri!” tugon ko.
“Choosy? Ulol! O sya mamaya na lang. Kita na lang tayo. Ingat. Bye!” huling sabi ni Derek bago ibaba ang cellphone.
“Hala. Binaba agad? Ugali talaga nung hayop na yun.” Naiiling na sabi ko sa isip ko.
Maya maya pa ay nakaramdam na ako ng gutom. Kaya nagpasya na akong bumangon. Inayos kong saglit ang higaan ko at tsaka lumakad palabas. Bubuksan ko na sana ang pinto nang maalala kong may bisita nga pala kami. Nakaboxers lang ako ng walang brief at bakat na bakat ang medyo telag na alaga ko. Kaya nagsuot muna ako ng brief at ng sando. Humarap ako sa salamin para magpapogi. Si Lola ang may bigay ng sando ko.
“Fuck!” ang naiiling kong nasabi nang mabasa ko ang print sa harap ng sando ko.
GOD LOVES ME
Si Kuya Joseph ang agad na tumambad sa akin pagkalabas ko ng kwarto. Kumakain na ito ng agahan. Habang si Lola ay nasa lababo at naghuhugas ng lulutuin nya sa tanghalian. Agad din naman nya akong napansin.
“Apo? Buti at gising ka na. Ano ba ang nangyari at tanghali ka nang nagising.” Pagsita ni Lola sa akin.
Hindi agad ako nakasagot. Hindi ko alam ang sasabihin ko. Hindi ko alam ang idadahilan ko. Nakadagdag pa sa pagkapipi ko ang mga nakakalokong tingin na ibinibigay sa akin ni Kuya Joseph.
“Huy! Nakatanga ka na naman dyan? Di mo man lang ba babatiin ang Kuya mo? Bumyahe pa yan mula Laguna para lang makita tayo.” naiinis na sabi ni Lola.
“La. Huwag nyo na pong sermunan. Nagkita na po kagabi. Medyo napasarap kami ng kwentuhan sa kwarto nya kaya late na sya nakatulog. Kaya siguro late nang nagising. Hindi ba insan?” ang medyo sarkastikong sabi ni Kuya.
“Ganun ba ? Kaya pala may naririnig akong ingay kagabi. Akala ko nga e binabangungot na naman itong si Nikko. Yun pala e magkausap lang kayo.” Ang napapaisip na kwento ni Lola.
“Naku Lola. Sorry kung nagising ka namin. Hayaan nyo at hindi na mauulit. Di ba Nikko?” Sabay tingin ng nakakaloko sa akin.
Hindi na ako sumagot. Bagkus ay dumerecho ako sa banyo para umihi, maghilamos at magsipilyo. Pagkatapos ay lumabas na ako para magtimpla ng kape at mag-almusal. Sinangag na kanin, itlog at Longganisang Calumpit ang agahan namin. Bago ako makaupo ay inilapag ni Lola ang pinggan at kubyertos sa tabi ng kinakainan ni Kuya. Agad ko naman itong kinuha at inilapag sa kabilang side ng lamesa. Katapat ni Kuya. Agad akong kumuha ng kanin at ulam at nagsimulang kumain. Napansin ni Kuya Joseph ang medyo mabagal at iika ika kong lakad.
"Insan. Anyare sa iyo. Pilay ka ba? Parang may tumira sa iyo ah? Hehehe." Ang malokong tanong ni Kuya na ikinagulat ko. Agad akong tumingin kay Lola sa takot na baka narinig nya ang di nakakatuwang biro na iyon. Nawala ang kaba ko nang makitang hindi narinig ni Lola ang sinabi ni Kuya Joseph dahil abala ito sa lababo. Agad akong bumalik sa pagkain at di na sumagot sa tanong nya.
"Kung gusto mo masahihin kita mamaya? Para matanggal yang sakit ng katawan mo. Magaling akong humagod! Hehehe." ang malokong sabi ni Kuya sabay hawak sa kamay ko at kindat sa akin. Agad ko naman inalis ang kamay ko mula sa pagkakahawak nya. Inirapan ko sya at nagpatuloy sa pagkain. Isang nakakalokong ngiti lang ang ginawa ni Kuya.
Sa loob ng ilang minuto ay isang nakakabinging katahimikan ang bumalot sa amin. Abala ako sa pagkain habang si Kuya Joseph ay nakatitig sa akin na para bang hinuhubaran ako. Si Lola naman ay abala sa pag-aayos ng lulutuin nyang tanghalian. Marahil ay napansin ni Lola ang katahimikan kaya sya na mismo ang bumasag nito.
“Bakit yata ang tahimik mo Nikko? Ano bang nangyayari sa iyo?” nagtatakang tanong ni Lola.
“Wala po La. Ok lang po ako.” Palusot ko.
“Anong ok? Tingnan mo nga ang sarili mo? Anong oras ka ba nakarating kagabi?” tanong nya.
“Mag-aalas nuwebe po.” Matabang na sagot ko.
“Oh. Bakit late na? Saan ka ba nagpupupuntang bata ka? Nakipag-inuman ka na naman ano?” inis na tanong ni Lola.
“Naku Joseph. Pagsabihan mo nga yang batang yan. Ke bata bata e sanay nang uminom.” Pakiusap ni Lola kay Kuya.
“La. Hayaan nyo na. Natural lang naman yun. Lalaki ang apo nyo. Malaki na yan. Parte ng pagbibinata yan. Ako nga 15 lang nung unang nag-inom.” pagmamayabang ni Kuya.
“Ano? Ay jaske kang bata ka.” Gulat na sabi ni Lola. Na sinuklian naman ng malakas na tawa ni Kuya Joseph.
“Ay! Anong oras na ba? “ sabay tingin sa orasan. “ Kupo mag-aalas onse na pala. May gagawin nga pala kami sa simbahan ngayon. Joseph sanay ka bang magluto? Ikaw na magluto ng tanghalian mo.”
"Hindi na La. Aalis din naman ako maya maya. Pupuntahan ko yung tropa ko sa kabilang baranggay. Makikikain na lang ako sa kanila. Wag kang mag-alala.” Sabi ni Kuya.
“Ganun ba. Sige. Ikaw ang bahala. Ikaw Nikko. Pagkatapos mong kumain ay magbihis ka na. Sasama ka sa akin. Hinahanap ka ni Father Roy sa akin. Tulungan mo kami sa paglilinis ng simbahan ha?" Utos ni Lola.
Kahit masama sa loob ko ay sumang-ayon na lang ako. Tutal alas otso pa naman ang usapan namin ni Derek. “Sige po La. Pagkakain ko po ay mag-aayos na ako.”
Agad na pumanik si Lola sa itaas. Naiwan kami ni Kuya sa hapagkainan. Tahimik lang ako sa pagkain habang abala naman sa pagtitig sa akin si Kuya Joseph.
“Ang tagal nating di nagkita ah. Binatang binata ka na. Dati uhugin ka pa. Pero ngayon, tingnan mo, ibang iba ka na. Mas gwapo… Mas maputi… mas matikas...at…” pabitin na sabi ni Kuya. Agad naman akong tumingin sa kanya para alamin ang susunod nyang sasabihin.
“…mas masarap…” ang halos pabulong na dugtong nya sabay hawak muli sa kamay ko at nagbigay ng ngiti na nakakaloko.
Agad kong binawi ang kamay ko. Dinampot ang pinagkainan ko. Sabay tayo at dumerecho sa lababo. Hinuhugasan ko ang pinagkainan ko nang mamalayan kong nasa likuran ko na si Kuya. Mula sa likod ay inilapag nya ang pinagkainan nya sa lababo at tsaka bumulong. Ibang kilabot ang naramdaman ko sa bawat pagtama ng mainit na hininga nya sa batok at tenga ko.
“Ikaw na bahala sa pinagkainan ko ha? Salamat.”
“Sya nga pala. Salamat din sa kagabi ha? Iba ka talaga. Mas lalo kang sumarap. Mas lalo kang gumaling. Hehehe.” Sabay halik sa tenga ko. Idinikit din nya ang matigas nyang alaga sa puwitan ko at binigyan ako ng marahan na kadyot sabay lakad papanik sa itaas.
Ganyan si Kuya Joseph. Gwapo. Moreno. Matangkad. Maganda ang katawan. Paboritong apo nina Lolo at Lola. Paboritong pamangkin ng mga Tito at Tita ko. Paborito ng mga pinsan ko. Hindi ko masisisi dahil mabait sa kanila si Kuya. Malambing. Mapagbigay. Mapagbiro minsan. Maloko. Magaling makisama sa kanila. Hindi nga lang nila alam ang malupit na lihim ni Kuya. Anghel sya sa mga paningin nila pero isang masamang demonyo sa paningin ko.
Halos labinglimang taon ang agwat ng edad namin. May asawa na sya ngayon at may isang taong gulang na anak. Mayaman at maganda ang napangasawa nya na taga Laguna kung saan na sya ngayon nakatira. Minsan nga ay naglakas loob akong tanungin sya kung bakit patuloy pa din nya akong ginagalaw kahit may asawa na sya. Hindi daw nya ako makalimutan. May mga bagay daw na naiibibigay ako sa kanya na kalianman ay hindi naibigay sa kanya ng iba kahit ng asawa nya. Pero may isang tanong sya na ibinalik sa akin na hanggang ngayon ay hindi ko mahanapan ng sagot. Bakit sa kabila ng ginagawa nya sa akin ay patuloy akong pumapayag at nagbibigay sa kanya? Hindi ko talaga alam. Hindi ko talaga gusto. Basta ang alam ko lang ay malalim ang takot ko sa kanya. Gumagapang ang takot sa katawan ko kapag nandyan sya sa harap ko.
Si Kuya Joseph ang pumatay sa kamusmusan ko. Sya din ang nagbukas ng mga mata ko sa mundo ng kalaswaan. Sa kanila ako unang tumira matapos na mawala sina Papa at Mama. Ang unang gabi ng pagtulog ko sa kwarto nya ang naging simula ng halos isang taon na pagdurusa ko sa piling nya. Halos gabi gabi ang paggalaw na ginagawa nya sa akin. Sadista sya. Tuwang tuwa sya kapag nakikita nyang nahihirapan at nasasaktan ako. Makailang beses na nawalan ako ng malay ng dahil sa hirap at sakit na dinanas ko sa kanya. Para mabawasan ang pagkakonsensya nya ay tinatapatan nya ng salapi ang bawat paggalaw nya sa akin. Bente pesos kapalit ng hirap at dusa.
Sobrang saya ko nang magdesisyon si Lola na kupkupin ako. Nakawala na ako sa mala-impyernong bahay na yun. Pero naging panandalian lang ang lahat dahil dumating ang panahon na nagtrabaho si Kuya Joseph dito sa Bulacan at nagpasyang sa bahay ni Lola tumira. Hindi kalakihan ang naging sweldo niya sa trabaho nya. Hindi sapat sa mga luho nya ang kinikita nya kaya natuto syang dumiskarte. Ginamit nya ang gandang lalaki at kakisigan nya para kumita ng ekstra. Labingtatlong taon ako nang imulat nya ang mga mata ko sa kalakaran ng pagpapagamit kapalit ng pera. Maraming pagkakataon na isinasama nya ako sa mga lakad nya. Sa mga baklang parokyano nya. Sa bawat salapi na iniaabot sa akin ng mga baklang nagpakasasa sa katawan ko, kalahiti duon ay sa kanya. Sya ang nagturo sa akin kung paano mag-ayos. Kung paano maging vein. Kung paano magpalasa. Kung paano maging madiskarte. Pero mula nang mag-asawa sya ay tumigil na sya sa ganitong gawain. Samantalang ako hanggang ngayon ay dumidiskarte pa din. Gustuhin ko mang tigilan pero sila na mismo ang lumalapit sa akin. Bakit hindi?
Sabi nga ni Kuya Joseph:
“Wala kang lulunukin na pagkain kung di mo lulunukin ang pride mo. Kung nandidiri ka, ipikit mo lang ang mga mata mo. Kung bababuyin ka ng iba, tapatan mo ng pera.”
“Nikko! Ano ba’t nakatanga ka na naman dyan? Kanina pang nakabukas yang gripo oh!” ang bulyaw sa akin ni Lola. Hindi ko namalayan na nakatulala na naman ako dahil sa lalim ng iniisip ko. “Mag-ayos ka na at mahuhuli na tayo. Mag-aalas onse na! Aba!
“Sorry po La. Eto na po at mag-aayos na.” ang nagmamadaling sabi ko sa kanya.
Halos mabasag ang eardrums ko sa mga sermon ni Lola habang naglalakad kami. Paulit ulit na lang. Nakakasawa na. Minsan nga gusto ko na lang umalis sa poder nya at magpakalayo para wala nang nakikialam sa akin.
Ilang saglit pa ay nagbago na ang tono nya dahil nasa tapat na kami ng kapilya. Sa harap nagtitipun tipon ang ilang katandaan na nagseserbisyo sa simbahan. May ilang kabataan din ang nanduon para tumulong. Pagkatapos ng masarap na tanghalian ay nagsimula na ang mga gawain. Ako ang nakatoka sa paglilinis ng hardin. Dahil sa lawak ng nito at dahil mag-isa lang akong gumagawa ay inabot ako ng halos limang oras sa pag-ayos nito. Nagwalis. Nagdilig. Nagbunot ng mga ligaw na damo. Tinetext ko si Derek para magpatulong pero hindi nya ako nirereplyan. Kilala ko si gago. Nuknukan sa katamaran si Mokong. Maling mali din naman kasi ako dahil sinabi ko agad ang pakay ko. Dapat pala ay pinapunta ko muna sya at tsaka ko na lang sinabi ang totoo para wala na syang nagawa. Gustuhin ko mang tumakas na lang pero hindi pwede. Hindi pa nga ako nababanlawan mula sa pananabon sa akin ni Lola dadagdagan ko pa ng rason para sabunin nya ako ulit. Ang ironic lang kasi. Pinagsisilbihan ko ang tahanan ng Diyos na sa paniniwala ko ay hindi kailanma'y nagmahal sa akin.
Alas sinko y medya na nang matapos ang gawain sa simbahan. Nasa harap na ang lahat nang eksaktong dumating si Father Roy. Medyo bata pa si Father. Nasa mid-30's. Alam mong galing sa mayamang pamilya dahil iba ang tindig at kompleksyon ng balat nya. Masayahin. Magalang. At higit sa lahat makisig at malakas ang dating. Minsan nga naririnig ko yung ibang kababaihan sa amin na sinasabing sayang daw si Father Roy. Maganda daw ang lahi nya. Natatawa na nga lang ako. Kaya ang laki ng populasyon ng Pilipinas e. Nagkalat ang mga malalandi at makakati.
Agad na lumapit ang lahat sa kanya. Isa isang kinausap ni Father ang lahat ng tao. Nanatili lang akong nakaupo sa may hagdanan papanik sa pasukan ng kapilya. Huling kinausap ni Father Roy si Lola. Medyo matagal ang naging kwentuhan nila dahil si Lola ang nagsisilbing pinuno ng mga nagseserbisyo. Dahil sa tagal ng usapan nila ay isa isa nang umalis ang mga tao hanggang sa kami na lang ang matira. Ilang saglit lang ay napansin ko na itinuturo ako ni Lola. Agad na lumingon si Father at binigyan ako ng ngiti. Kumaway si Lola para palapitin ako. Agad naman akong tumayo at lumapit sa kanila.
“Ayan Father ang hinahanap mo. Siya ang mag-isang naglinis ng hardin sa harap at likod ng kapilya. Buti nga po at napilit kong tumulong. Kaw na pong bahalang kumausap dyan sa batang yan.” Sabi ni Lola.
“Gandang hapon po.” Sabi ko sabay abot ng kamay nya para magmano.
“Kaawaan ka ng Diyos.” Ang sagot nya sabay hawak sa ulo ko.
“Kamusta ka naman? Natapos mo ba? Medyo malawak din ang hardin dito. Siguradong napagod ka.” Pag-aalala ni Father.
“Ok lang po Father. Huwag po kayong mag-alala. Malakas po ito” Ang tugon ko sabay tapik sa dibdib ko.
Ilang saglit pa ay kinuha ni Father ang wallet nya at naglabas ng isang libong piso sabay abot nito kay Lola. Bigla akong kinabahan.
“Father, para saan po ito?” nagtatakang tanong ni Lola.
“Idagdag mo na po sa pambaon ni Nikko.” Sabi ni Father.
“Naku Father hindi na po kailangan. May pambaon naman po palagi ang apo ko. Hindi naman po kami napapabayaan." pagtanggi ni Lola
“Tama yan La. Wag mong tanggapin. Please!” sabi ko sa isip ko.
“Sige na po at tanggapin nyo na. Alam ko po na nahirapan si Nikko sa pag-aayos ng hardin. Tsaka ibili nyo na din po sya ng bagong shorts. Puro mantya na ang shorts nya o.” sabay turo sa maruming cargo shorts na namantsahan na ng dagta ng mga damo at ligaw na halamang binunot ko. Medyo napatahimik si Lola. Halatang nagkukuli kung tatanggapin o hindi ang alok ni Father.
“Lola. Wag mong tanggapin yan. Please.” Ang pakiusap ko sa isip ko.
Hanggang sa…
“Kung ipipilit nyo po Father. Maluwag sa loob ko pong tatanggapin. Marami pong salamat.” Sabay kuha sa inaabot na pera. Napayuko na lang ako. Para akong nabagsakan ng bato sa ulo.
“Tsk! Tsk! Tsk!” ang naiiling na sabi ko sa isip ko.
“Walang anuman. Basta huwag nyo na lang sabihin sa iba at baka magtampo sila sa akin. Hahaha.” Ang natatawang sabi ni Father sabay hawak sa balikat ni Lola.
“Hahaha. Wag po kayo mag-alala. Atin atin lang po ito. Paano po Father mauna na po kami. Medyo madilim na po at nang makapagpahinga na kayo.” Paalam ni Lola.
“Uhm! Sige po. Mag-ingat po kayo.” ang tugon ni Father sabay tingin sa akin.
“Uhm. Lola. Mauna na po kayo. May kailangan lang po akong tapusin sa likod ng kapilya.” Paalam ko.
“Ganun ba? O sige mauna na ako. Umuwi ka agad ha?” paalala ni Lola.
“Baka po gabihin din ako ng uwi kasi magkikita kami ni Derek. Sa kanila na din po ako maghahapunan.” Ang sabi ko sabay mano sa kanya.
“Sige. Ikaw ang bahala apo. Basta mag-ingat ka. Ha?” ang paalala ni Lola sa akin.
Dumerecho na ako sa likod ng simbahan. Inihatid naman ni Father Roy sa gate si Lola. Sa totoo lang wala naman akong aayusin. Sadya lang akong nagpaiwan. Sa likod na ako dumaan para makapasok sa opisina ni Father Roy. Malinis ang kwarto. Hindi kalakihan. Nasa gitna ang table nya. Tanaw ang larawan ng Santo Papa sa may itaas ng inuupuan nya. May sofa din sa loob kung saan nya tinatanggap ang mga bisita nya. Abala ako sa pagtingin sa paligid nang magsalita si Father Roy mula sa likod ko.
“Yan ang gusto ko sa iyo eh. Madali mong nageget ang mga gusto ko.” ang nakangiting sabi ni Father Roy.
"Alam na alam mo ang kahinaan ko e." ang matabang na sagot ko. Sabay harap sa kanya.
Hinubad ko ang suot kong sando. Kasunod nun ay binuksan ko ang butones at ibinaba ang zipper ng maduming cargo shorts ko. Hinayaan ko lang itong bumagsak sa sahig. Napangiti si Father Roy. Kaya dahan dahan ko na ding ibinaba ang puting brief ko. Napakagat ng labi si Father nang tuluyang tumambad ang kabuuan ng hubad na pagkatao ko sa harap nya. Dahan dahang isinarado ni Father ang pinto at saka nya ito nilock. Ipinikit ko na lang ang aking mga mata para buong pait na lunukin ang aking pride at konsensya.
Sampung taon ako nung ipasok ako ni Lola sa kapilya para magsakristan. Kakalipat lang ni Father Roy sa kapilya namin nun. Nung una ay naging maayos naman ang lahat. Somehow na-eenjoy ko ang ginagawa ko. Nagsisimula na ding bumalik ang nawala kong paniniwala at pananampalataya sa Kanya. Subalit, nag-iba ang lahat nang isang gabi ay nahuli ko si Father na may ginagalaw na kapwa ko sacristan. Hindi maipinta ang mukha ng kapwa ko sakristan sa bawat pagbayo na ginagawa ni Father sa kanya. Sabi nila kailanman ay hindi magwawagi ang kasaman sa kabutihan. Pero bakit parang sa mundo ko... ito ay kabaligtaran? Mulat na ang isip ko sa mundo ng kalaswaan ng mga panahon na iyo pero hindi ko maintindihan kung bakit nagagawa ng isang kapitapitagan, iginagalang at nirerespeto na banal na pari ang mga bagay na yun? Nakakatakot isipin na isang mapanlinlang na demonyo ang nagpapalaganap ng mga aral ng Banal na Aklat sa aming komunidad.
Ngayon. Sabihin nyo sa akin? Paano ko masasabing mahal Niya ako kung isa sa mga alagad Niya ang mismong bumababoy sa akin?
(itutuloy)
No comments:
Post a Comment