By: Lonely Bulakenyo
AUTHOR'S NOTE: To the avid readers of my story. I apologize if it took me sometime to update this story. Medyo naging busy lang po. I cannot promise na masusundan agad ito but be assured na I am doing my best. Nababasa ko lahat ng mga comments nyo. What can I say? I am deeply honored and motivated sa mga sinasabi nyo. Kahit medyo disturbing ang story ng At Your Service Nikko ay patuloy nyo pa ding sinusuportahan. Please don't hesitate na sabihan ako kung may mga lapses kayo na nababasa. All types of suggestions are very much welcome.
Now, going back...
Puno ng bulaklak ang paligid. Naghahalo ang kulay dilaw, pula, lila, kahel at berde sa kalawakan ng paligid. Parang musika sa aking tenga ang paghuni ng mga naghahabulang ibon sa himpapawid. Nagbibigay ngiti sa aking labi ang tunog ng mga bubuyog na matiyagang nagpapalipat lipat sa bawat talulot ng mga bulaklak na pumapaligid sa akin. Mataas man ang sikat ng haring araw ay kakaibang sarap naman sa pakiramdam ang naidudulot sa akin ng bawat pagdampi ng malamig na hangin sa aking balat na tila ba isa mahigpit na yakap mula sa aking minamahal.
Ilang saglit pa ay isang kamay ang humatak sa akin. Tila ba ako ay nahipnotismo ng taong nasa harap ko dahil wala akong nagawa kundi ang sumunod lang sa kanya. Dinig ko ang masarap na tawa nya. Mga tawang sobrang pamilyar sa akin. Unti unting lumingon ang taong may hawak sa kamay ko. Halos umabot sa magkabilang tenga ang ngiti ko nang makita ko ang maamong mukha nya. Di ko man maintindihan pero hindi ko maiwasan ang mamangha sa kagwapuhan ni Tristan.
Dahan dahan syang lumapit sa akin. Hinawi ang aking buhok na bahagyang tumatakip sa aking mga mata. Hinawakan nya ako sa magkabilang pisngi. Saglit itong hinimas. Ngumiti ng matamis bago sya nagsalita...
"Dito ka lang... ok?" ang mahinahong sabi ni Tristan sa akin.
Hindi ko na nagawang makapagsalita pa dahil agad na tumalikod si Tristan sa akin at dahan dahan tumakbo papunta sa kung saan. Bumagal ang lahat ng pagkilos sa paligid. Parang nakapako sa lupa ang mga paa ko. Hindi ako kumikilos para sundan sya. Bagkus ay nakangiti akong pinagmamasdan si Tristan habang palayo ng palayo sya sa akin.
"Mahal na yata kita, Tristan." ang tangi kong nasabi sa sarili ko kasabay ng isang malalim na buntong hininga.
Halos malunod na ako sa kaligayahan ko nang biglang isang malakas na putok ng baril ang umalingawngaw sa paligid. Kasabay nito ang dahan dahang pagbagsak ng katawan ni Tristan sa lupa.
"Tristaaaaaan!" ang malakas na sigaw na lumabas sa bibig ko.
Akma na akong tatakbo palapit sa kanya nang biglang may isang kamay mula sa likuran ko ang humawak sa balikat ko para ako ay pigilan.
Bigla kong iminulat ang aking mga mata. Agad akong bumangon dahil pakiramdam ko ay para akong nalulunod sa kamang hinihigaan ko. Basa ng pawis ang aking hubad na katawan. Saglit kong hinimas ang nananakit kong sintido bago ko kusutin ang medyo nanlalabo ko pang mga mata.
Ilang segundo pa ang lumipas bago ko napagtanto na wala ako sa loob ng aking kwarto. Nasa kalagitnaan ako ng pagsipat sa paligid nang biglang may magsalita mula sa gilid ko.
"Buti naman at gising ka na." ang sabi nya.
Agad kong nilingon ang taong nagsalita. Si Mr. Domingo Robles. Ang Math teacher ko. Nakahubad at may tangan na sigarilyo sa kanang kamay.
"Kanina pa kita pinagmamasdan Nikko."
"Mukhang maganda ang panaginip mo dahil hindi mapuknat ang ngiti mo habang natutulog ka." dagdag pa nya bago humithit at bumuga ng usok.
"Anong oras na ba?" agad na tanong ko. Kinuha ni Mr. Robles ang kanya cellphone para tingnan ang oras.
"Mag-aalas diyes." tugon nya.
"Fuck! Late na pala." ang gulat na sabi ko sabay hawi sa kumot na nakatakip sa ibabang bahagi ko.
Agad kong dinampot ang brief, shorts at t-shirt ko. Pagkasuot ay umupo ako sa gilid ng kama para naman isuot ang medyas at sapatos ko.. Ilang saglit lang ay bumalot ang mga kamay ni Mr. Robles sa katawan ko.
"Mamaya ka na umalis." ang pakiusap ni Mr. Robles sabay halik sa batok at tenga ko.
"Hindi pwede Sir. Hahanapin na ako ng Lola ko." matabang na tugon ko.
"E di magpaalam ka na gagabihin ka ng uwi."
"Sabihin mo na gumagawa ka ng project." ang sabi nya sa akin.
"Project?" ang halos napapangiwi at napapailing na tanong ko.
"Oo. Project."
"Di ba sabi ko sa iyo, eto ang special project mo para pumasa ka. Hehehe." ang tugon ni Sir sabay ngiti ng nakakaloko.
Ilang saglit lang ay naramdaman ko paglilikot ng mga kamay ni Mr. Robles. Hinihimas ng isang kamay nya ang dibdib ko habang pinipiga ng isa ang utong ko.
"Tang-ina Nikko nakakapanggigil ka."
"Gwapo." sabay himas sa pisngi ko.
"Mabango." sabay amoy sa batok ko.
"Malaman." sabay piga sa magkabilang dibdib ko.
"Makinis." Sabay himas sa magkabilang bisig ko.
"Malinis." Sabay muling amoy sa batok ko.
"At higit sa lahat... pinagpala!" sabay daklot sa pundyo ko.
"Unang araw pa lang ng klase natin ay nakuha mo na ang atensyon ko."
"Walang araw na hindi kita pinagpantasyahan."
"Kaya lang hindi ako nagpapahalata dahil bawal."
"Guro ako at estudyante kita." Ang sabi ni Sir habang hinihimas at pilit na pinapatigas ang alaga ko. Agad kong hinawakan si Sir sa kamay para pigilan sya sa ginagawa pero hindi sya nagpapigil.
"Hayaan mo na ako Nikko."
"Sobrang galing ng performance mo kanina. Sa sobrang sarap mo parang gusto kitang gawing valedictorian. Hehehe."
"Kaya lang di pwede kasi hindi ka naman Pilot Section." ang halos nauulol na sabi ni Sir.
"Pero hindi mo na naman kailangan ng medal kasi..."
"May trophy ka na oh!" ang malokong sabi si Mr. Robles sabay piga sa alaga ko
"Siguradong hahanaphanapin ko ito. Hehehe." ang dagdag ni Sir habang patuloy na pinanggigigilan ang medyo tumitigas na alaga ko.
Hinayaan ko lang si Sir sa paglapastangan nya sa akin. Walang ibang tumatakbo sa isip ko. Gusto ko na matapos ang mga sandaling iyon dahil hindi ko na masikmura ang ginagawa ni Sir sa akin.
Ilang saglit pa ay tuiluyan nang tumigas ang alaga ko. Parang bata na nagliwanag ang mukha ni Sir.
"Yown! Ready to fight na ulit. Hehehe." Ang sabi nya.
Muli nya akong inihiga sa kama nya. Pagkahiga ko ay dali dali nyang kinalas ang sinturon ko. Binuksan ang butones ng shorts ko at ibinaba ang zipper. Agad na tumambad ang nakabukol na alaga ko na natatakpan ng puti kong brief. Agad na bumaba ang ulo ni Sir papunta sa bukol sa harap ko para amuyin.
"Aaaaahhhhh! Ang bango mo talaga Nikko." ang halos nangingisay na sabi ni Mr. Robles.
Bigla nyang hinatak ang brief ko. Dahilan para umigkas ang nagwawala ko nang alaga. Dinakma ni Sir ang aking kahabaan. Saglit na piniga bago dahan dahang bumaba para ako susuhin.
Akma na nyang isusubo ang alaga ko nang ako ay magsalita.
"Ganyan ka ba talaga sa mga estudyante mo?" ang matabang na tanong ko.
Agad na napatingin si Mr. Robles sa akin. Nagbago ang ekspresyon ng mukha nya nang makita nya ang seryoso kong mukha. Binitawan nya ang alaga ko at naupo sa tagiliran ko. Kumuha ng isang stick at nagsimulang manigarilyo muli. Kinuha ko ang pagkakataong iyon para muling maiayos ang damit at sarili ko.
"Hindi..."
"Hindi ganun kadalas." ang seryosong sabi ni Sir bago ito humithit ng sigarilyo.
"Sa loob ng dalawampung taon na nagtuturo ako ay mabibilang ko sa daliri ko ang dami ng beses na gumalaw ako ng estudyante ko." tugon nya.
"Hindi ka ba nakukunsensya sa ginagawa mo?" Inis na tanong ko.
"Teka nga Nikko. Bakit ganyan ka magsalita? Alalahanin mo na ginagawan kita ng pabor." Medyo galit na sabi ni Sir sa akin.
"Pabor?" sarkastikong tanong ko.
"Oo. Pabor." tugon nya.
"Ayoko naman talagang gawin ito. Wala lang akong magawa." Inis na sabi ko.
"May choice ka Nikko. Pwede ka namang tumanggi. Pero mas pinili mong gawin." Sagot nya sa akin.
"Dahil ibabagsak mo ako." Sagot ko.
"Kung pinagbutihan mo e di sana wala ka sa sitwasyong ito ngayon!" galit na sabi ni Sir sa akin. Akma na akong sasagot nang muli syang nagsalita.
"Wag ka ngang umasta dyan na parang ang linis mo."
"Kilala kita Nikko. Alam na alam ko ang mga gawain mo." Dagdag nya.
"Anong pinagsasasabi mo?" ang nagtatakang tanong ko.
"Alam ko na gawain mo na ang magpahada dati pa."
"Ilang bakla na sa bayan ang nagpakasasa sa katawan mo."
"Kaya nga natuwa ako ng malaman ko. Hehehe." ang nangingiting sabi ni Sir sa akin. Nakaramdam ako ng kaba at pagkalito. Hindi ko alam ang sasabihin ko.
"Kung sino man ang source mo e maling mali sya." ang medyo kinakabahan na sabi ko.
"Nope. Sobrang reliable ng source ko. Hehehe." Ang nangingiting sabi ni Sir.
Wala na akong nagawa kundi ang mapatanga. Basa ko sa mukha ni Sir na sigurado s'ya sa kanyang sinasabi.
"Bahala ka sa gusto mong isipin." ang tangi ko na lang nasabi sabay talikod para makaiwas sa awkward na sitwasyon na iyon.
"Nuong una ay nag-aalangan ako na gawin ito."
"Hindi kita mabasa. Hindi ako sigurado kung papayag ka."
"Pero..." ang pagbitin ni Sir sa akin.
Agad ako na tumingin sa kanya at nag-abang sa susunod nyang sasabihin.
"Buti na lang at naikwento kita kay Joseph."
Nanlaki ang mga mata ko. Nag-init at namula ang aking mukha sa sinabi na iyon ng aking guro.
"Si Kuya Jos..."
"Bakit mo sya kil..." ang nauutal na nasabi ko.
"Nagulat ka ba? Hehehe."
"Oo. Si Joseph ang nagsabi sa akin ng sikreto mo."
"Sinabi nya sa akin na never ka daw tumatanggi sa ganito." sabi ni Sir sa akin.
Hindi na ako nakapagsalita sa pagkabigla ko sa aking nalaman. Hindi ko na din maialis ang tingin ko sa guro ko.
"Magaling ka daw lalo na't tatapatan ko ng pera ang serbisyo mo."
"Pero dahil nakasalalay sa akin ang paggraduate mo, siguradong mas gagalingan mo pa daw. Hehehe." ang nakakalokong sabi pa nya.
"Hindi nga sya nagkamali. Dahil sa lahat ng mga natikman ko ay ikaw ang pinakamahusay."
"Pinakamasarap! Hehehe." dagdag pa nya sabay hithit ng sigarilyo at buga ng usok. Para pa itong nag-iinis nung sadya nyang pinatama ang usok sa mukha ko.
"Mas magaling ka pa nga kay Joseph. Hehehe." agad na sabi nya.
"Ano sinasabi mo?" Inis na tugod ko sabay irap.
"Hay naku. Wag kang mainis."
"Matagal na akong parokyano ni Joseph. High School pa lang sya ay nagpapagalaw na sya sa akin."
"Pareho nga kayo eh. Kinailangan nyo ako para lang makapasa."
"Ano na nangyari kay Joseph ngayon? Wala! Di ba? May asawa na sya't lahat pero ano? Bumabalik balik pa din sa akin para magpahada kapalit ng maliit na halaga."
"Kaya alam mo na ang kahahantungan ng buhay mo ngayon. Pareho lang kayo kaya wag kang magmagaling at magmataas dyan!" ang pangbubwisit sa akin ni Mr. Robles.
Nagsimula na makaramdam ako ng galit. Unti unting namula ang mukha ko dahil sa pag-akyat ng dugo sa ulo ko. Hindi ko din mapigilan ang pagkuyom ng mga kamao ko. Hindi lang dahil sa nalaman kong ginawang pagpapahamak ni Kuya Joseph sa akin. Kundi dahil sa ginawang pagkumpara ni Mr. Robles sa akin sa pinsan ko. Halos mabasag ang mga ngipin ko sa panggigigil. Ramdam ko na isang masakit na pang-iinsulto pa mula sa kanya ay magagawa ko na syang sapakin.
Ilang saglit pa ay muling yumakap sa akin ang guro ko. Binigyan ako ng halik sa batok bago ito bumulong.
"Pero kaya ko namang baguhin ang buhay mo. Marami akong pera. Kaya kitang tustusan. Kayo ng lola mo. Basta siguraduhin mo lang na akin ka lang. At walang iba na muling gagalaw sa iyo." ang sabi ni Sir bago nya muling dilaan ang tenga ko.
Para bang switch na nabuksan ang tenga ko nang dumampi ang dulo ng basang dila ni Sir sa pinakapuno ng tenga ko. Ilang segundo pa ay sasabog na ako. Konting konti na lang ay isang malakas na bigwas na ang pakakawalan ko. Dahang dahang nakukulkol ang galit ko sa bawat paggapang ng dila niya sa tenga ko. Akma na akong bibigwas ng biglang may kumatok ng malakas.
"Tito Omeng!" pamilyar na sigaw ng taong kumakatok. Saglit na tumigil si Sir sa kanyang ginagawa.
"Oh! Bakit?" tugon ni Mr. Robles.
"Pinapatawag na po kayo ni Papa. Kanina pa po kayo hinihintay." sagot ng lalaking may pamilyar na boses.
"Ganun ba? Sige! Magbihis lang ako." ang sabi ni Sir bago ito tumayo para magbihis.
Hindi ako maaring magkamali. Kilala ko ang boses ng lalaking tumatawag mula sa labas ng kwarto. Siya ang girlfriend ng malanding si Sonia. Ang anak ng mayabang na si Colonel Robles. Siya lang naman ang bumangga sa akin sa mall na naging dahilan para malaglag at tuluyang masira ang phone ko. Siya ang bully na si Dave.
"Pamangkin mo si Dave? Kamag-anak mo si Colonel Robles?" ang tanong ko kay Sir.
"Oo. Bakit?" ang medyo sarkastikong tanong ng guro ko sa akin.
"Kaya naman pala ganyan ugali mo. Tama nga ang kasabihan. Birds of the same feather flock together!" ang tangi kong nasabi sa isip ko.
Agad akong tumayo sa kinauupuan ko. Mabilis na lumakad papuntang pinto para ito ay buksan. Nakahawak na ako sa doorknob at akma na itong bubuksan nang biglang magsalita si Mr. Robles.
“Alam ko ang nasa isip mo.” Ang nakangising sabi ng guro ko.
“Sa tingin mo ba hindi alam ni Dave kung ano ako at ang mga pinaggagagawa ko?”
“Alam nya. Hehehe.”
“Sa katunayan dumaan na din sa akin yan. Makailang beses na. Hehehe.” Ang sabi ni Sir sabay iling na tila ba may naalalang hindi nya gusto.
“Anong klase ka? Pati pamangkin mo tinalo mo?” ang hindi makapaniwalang tugon ko.
“O e bakit naman hindi? Siya ang unang lumapit sa akin e.”
“Mais na ang lumapit sa manok. Hindi mo pa ba tutukain? Hehehe.” Sagot nya. Wala na akong nagawa kundi ang mapailing.
“Ngayon nasa iyo yan. Bubuksan mo ang pinto at makikita ka nya.”
“Gaya nga ng sinabi ko, alam nya ang lahat sa akin. Lahat ng mga kalokohan ko.”
“E ikaw? Alam ba nya?” ang mapang-asar na tanong ni Sir sa akin.
Wala na akong nasabi pa. Gustuhin ko man na pihitin ang doorknob para buksan ang pinto pero parang naubusan ako ng lakas. May punto si Sir. Walang alam si Dave sa mga ginagawa ko. At kapag nalaman ni Dave ang sikreto ko ay maaari nyang gamitin ito laban sa akin.
Ilang minuto din ako na nakatayo sa harap ng pinto bago ko muling naramdaman ang mga bisig ni Mr. Robles na bumalot sa katawan ko mula sa likod. Marahan na hinimas ang dibdib ko bago nya dahan dahan na pinagapang ang kanang kamay patungo sa alaga ko. Nang makapa nya ang alaga ko ay agad nya itong dinaklot. Medyo nasaktan ako sa ginawa nya pero pilit ko itong tiniis. Ilang segundo pa ang dumaan bago sya nagsalitang muli.
“So paano? Kailangan ko na umalis.”
“Dito ka lang muna. Magpalipas ka ng sampung minuto bago ka lumabas ng bahay.”
“Dun ka na sa likod dumaan para walang makakita sa iyo.” Ang sinabi ni Sir bago nya ako iniharap sa kanya.
Muli nyang hinimas ang dibdib ko bago nya ako hinawakan sa batok at unti unting inilapit sa kanya. Gusto nya akong halikan. For some reason ay wala pa din akong lakas para umiwas sa kanya. Halos magdikit na ang mga labi namin nang biglang huminga si Sir at nanuot sa ilong ko ang amoy ng sigarilyong hininga nya. Parang may kung ano sa hiningang iyon na nagbigay sa akin ng sapat na lakas para makaiwas. Agad kong inalis ang mga kamay nya na nakasakbit sa batok ko. Lumakad at naupo sa kama nya. Halata man sa mukha ni Sir ang pagkadismaya pero mas pinili na lang nito ang umiling at ngumisi sa akin.
“I-lock mo ang pinto ha?”
“At siguraduhin mong wala kang kukunin.”
“Alam mo na ang mangyayari sa iyo kapag ninakawan mo ako.” Ang nagbabantang sabi ni Mr. Robles sabay duro sa akin. Tumalikod ito at tuluyang lumabas ng kwarto. Pagkasarado ng pinto ay agad kong narining ang salita ni Dave.
“May kasama po ba kayo? Para po kasing may kausap kayo?” usisa ni Dave.
“Wala. May kausap lang ako sa telepono.” Ang palusot ni Sir.
“Ganun po ba?” ang tanging nasabi ni Dave.
“Oo. Tara na.” pag-aya ni Sir.
“Saglit lang po.” Pagpigil ni Dave.
“Bakit?” nagtatakang tanong ni Sir.
“Maaga pa naman. Baka gusto nyo mamaya na tayo umalis.”
“Dun muna tayo sa kwarto.”
“Alam mo na. Hehehe.” Ang pang-aakit ni Dave kay Sir Robles.
“Ay naku Dave. Wala akong pera.” Inis na sabi ni Sir.
“Libre kita. Taglibog lang talaga ako. Dinedyeta ako ni Sonia e.” ang tugon ni Dave.
“Wala ako sa mood Dave. Next time na lang.” ang huling sinabi ni Sir. Hindi na din kumibo si Dave.
Ilang minuto din ang lumipas bago ko narining ang pagsarado ng pinto mula sa labas. Kasunod nito ang pag-andar ng motor at mabilis na pagharurot nito. Tulad ng utos ni Sir ay naghintay ako ng ilang saglit bago ako lumabas ng bahay.
Halos bente minuto na akong naglalakad mula sa bahay ni Sir Robles. Nasa dulo pa mula sa main road ang bahay nya. Medyo mahigpit ang security sa lugar nila kaya pilit ko na iniiwasan ang mga rumorondang mga baranggay tanod. Siguradong masisita ako kapag nakita nila akong pagala gala. Sa kasamaan ding palad ay walang dumadaan na tricycle sa lugar na iyon ng ganung oras. Kaya wala akong nagawa kundi ang lakarin papunta sa pinaka main road.
Limang minuto pa ang lumipas nang biglang may lumiwanag na ilaw mula sa likuran ko.
“Fuck!” ang tangi kong nasabi sa isip ko. Ito na yung kinakatakutan ko. May palapit na motor sa akin. Masisita ako ng mga rumoronda.
Hindi ko magawang lumingon. Gustuhin ko mang magtago pero huli na ang lahat. Nakita na nila ako. Wala na akong magawa kundi ang umasa na sana ay lagpasan lang ako ng mga rumoronda. Nag-iisip na din ako ng mga palusot ko para hindi ako masita. Palakas ng palakas ang liwanag. Palakas ng palakas ang tunog ng motor tanda na ito ay malapit sa akin. Halos kumawala sa dibdib ko ang puso ko habang lumalapit motor sa akin.
Ilang segundo pa ay nasa tabi ko na ang motor. Huminto na ako sa paglalakad ko. Huminto din ang motor.
“Patay. Masisita ako.” Ang tangi kong nasabi.
Huminga ako ng malalim. Hindi pa man buo sa isip ko ang magiging palusot ko ay dahan dahan akong tumingin. Hindi ko pa man nakikita ang mukha ng nakasakay sa motor ay isang malakas na batok na ang tumama sa ulo ko.
“Tangna mo ka!” ang sabi ng lalaki sa akin.
“Kanina pa kita hinahanap. Nandito ka lang pala.” Ang dagdag na sabi ng lalaki sa akin.
May kalakasan ang batok pero hindi ko na nagawa ang mainis pa. Bagkus ay napalitan ng tuwa ang kabang nararamdaman ko. Hindi rumorondang baranggay tanod ang nasa harap ko. Kundi si Derek.
“Tarantado ka. Muntik mo na akong patayin sa kaba e.” ang inis na tugon ko.
“Bakit? Anong ginawa ko?” nagtatakang tanong ni Derek.
“Akala ko kasi rumorondang tanod ka. Kanina ko pa sila iniiwasan.” Tugon ko.
“E para ka kasing engot. Alam mong mahigpit ang mga tanod dito tapos pagala gala ka.”
“Saan ka ba kasi galing?” tanong ni Derek.
“Kina Mr. Robles.” Sagot ko.
“Kina Mr. Robles!?!” ang medyo malakas na tanong ni Derek.
“Sssshhhh! Tangina ka. Ang ingay mo.” Ang pagsaway ko sa kanya.
“Ano naman ang ginawa mo dun?” nagtatakang tanong ni Derek sa akin.
“Ano pa ba? Special Project para makapasa sa subject nya.” Inis na tugon ko.
“Special Project?” Sarkastikong tanong ni Derek sabay hatak sa akin at amoy sa leeg ko.
“Tang-ina Pre. Amoy laway ka. Hahaha.” Ang natatawang sabi ni Derek.
“Pati ba naman yun pinatulan mo? Iba ka men! Hahaha.” Panunukso nya sa akin.
“Sige. Mambwisit ka pa. Bibigwasan na kita.” Inis na tugon ko.
“Aba teka lang. Init agad ng ulo mo.” ang pagsita ni Derek sa akin.
“Ayoko naman talaga, Pre. Wala lang akong magawa.”
“Di ako makakagraduate kapag hindi ko ginawa e.” naiinis na paliwanag ko.
“Tang-ina. Nagtagumpay si Sir. Alam ko naman na malakas talaga ang tama ng gagong yun sa iyo.”
“Kaw naman kasi. Sana pinagbutihan mo para di ka napahamak.” Napapailing na sabi ni Derek sa akin.
“Ngayon mo pa ba ako sisisihin? Tapos na. Nalapastangan na ako.” Sabay irap kay Derek.
“Siguro naman pasado ka na?”
“At sana hindi mo masyado ginalingan. Baka hanap hanapin nya yun. Patay ka.” Banta sa akin ni Derek.
“Asa sya. Last na nya yun.”
“Tsaka sinabi na nya sa akin na pasado ako. With flying colors pa nga daw e.” pagmamalaki ko.
“Tang-ina. Slow clap, Pre. Ginalingan e. Hahaha.” Ang biro ni Derek sabay pumapalakpak ng mabagal.
“Ulol!” ang tangi kong nasabi.
Ilang saglit pa ay binuksan ni Derek ang pouch nya at naglabas ng alcohol. Tsaka ito inabot sa akin.
“O eto. Pahiran mo yang leeg mo at amoy laway ka. Kadiri!”
“Idamay mo na din ang katawan at burat mo.” Utos ni Derek sa akin.
“Hindi na. Maliligo na lang ako sa bahay.” Pagtanggi ko.
“Huwag ka nang kumontra. May pupuntahan tayo.” Pagpilit ni Derek sa akin.
“Ha? Saan?” nagtataka kong tanong.
“Kaya pa ba?” tanong nya sa akin sabay salat sa bukol ko.
Agad kong nabasa mula sa mga mata ni Derek ang ibig nyang sabihin. Saglit akong tumahimik para pakiramdaman ang sarili ko. Pumasok sa isip ko ang mga ginawa namin ni Sir Robles. Nakadalawang putok din ako. Pero nakatulog ako ng saglit kaya hindi ako nakakaramdam ng pagod. Nang matanya ko na ok pa ako at kaya ko pa ay tumango ako kay Derek.
Agad kong hinubad ang suot kong t-shirt. Kinuha ang alcohol. Pinahiran ko ang katawan ko. Mula leeg hanggang singit. Kinuha ni Derek ang amoy sigarilyong t-shirt ko at inilagay sa pouch nya. Kasunod nito ay iniabot nya sa akin ang baon nyang sando.
“Tang-ina. Handa ah.” Ang sabi ko.
“Ako pa? Boy Scout ito no?” ang pagyayabang ni Derek sabay abot ng pabango.
Nang masiguradong maayos at mabango na ako ay umangkas na ako kay Derek. Agad nyang pinaandar ang motor nya.
“Teka. Saan ba tayo pupunta?” tanong ko habang nag-aayos ng pagkaka-angkas.
“Kina Tanya tayo pupunta.”
Pre, tagal ka na nyang hinahanap sa akin. Malakas talaga ang tama sa iyo ng baklang yun.”
“Pagbigyan mo na. Hindi ka yata talaga makalimutan e. Legendary ka talaga. Hahaha.” ang biro ni Derek sa akin.
“Gago!” ang sagot ko sabay batok ng mahina kay Derek.
Hindi na sya nagreact pa. Bagkus ay pinaharurot nya ang motor na sinasakyan namin. Sa totoo lang, may phobia ako sa pagsakay sa motor. Minsan na kasi akong naaksidente. Pero nababawasan ang takot ko kapag si Derek ang nagmamaneho. Magaling si mokong magdrive. Matino man o lasing. Sabi nga nya mas alert daw syang magdrive kapag nakainom.
Ilang minuto na naming binabagtas ang kalsada nang magsalita si Derek.
“Ok ka lang ba, Pre? Hindi naman masyadong mabilis di ba?” tanong ni Derek sa akin.
“Ok lang ako. Magfocus ka lang sa pagmamaneho mo.” sagot ko sa kanya.
“S’ya nga pala. Anong meron kina Tanya?” agad na tanong ko.
“Pre, naalala mo yung dalawang tropa nya na taga Makati?” balik na tanong nya sa akin.
“Taga Makati?” Napapasip na tugon ko.
“Oo. Yung sinasabi ko sa iyo dati na mapeperang tropa ni Tanya.” Sabi ni Derek sa akin.
“Hindi e. hindi ko maalala.” Napapa-iling na tugon ko.
“Ano ka ba? Yung nagbigay sa akin ng 3K?”
“Dapat nga di ba kasama kita nuon kaya lang inindyan mo ako?” pagpapaalala ni Derek sa akin.
“Ahhh. Oo. Naalala ko na.” agad na sabi ko.
“Pre. Bumalik sila. At hinahanap daw ako. Hehehe.”
“Tapos may bago daw kasama. Yun daw ang pinaka mapera sa mga tropa nya at yun yata ang ibibigay sa iyo.”
“Tiba tiba na naman tayo, men! Nyahaha.” Ang tuwang tuwa na sabi ni Derek.
Hindi na ako naka-imik dahil biglang pumasok sa isip ko ang mga sinabi sa akin ni Mr. Robles. Nakaramdam ako ng pagkainis dahil hindi ko man lang naipagtanggol ang sarili ko nung sabihin niyang pareho lang ang magiging kapalaran ko sa naging kapalaran ni Kuya Joseph. Posible nga ba? Kung tutuusin halos magkapareho ang mundong ginalawan naming dalawa. Masalimuot. Makamundo. Pero naniniwala ako na nasa kamay ko ang kung ano man ang kakahinatnan ko. Kontrolado ko ang buhay ko. Kontrolado ko ang kapalaran ko.
“Kontrolado ko nga ba?” ang tanging naitanong ko sa isip ko.
Dahil sa lalim ng iniisip ko ay hindi ko na namalayan na nasa tapat na kami ng aming destinasyon. Nasa tapat na kami ng parlor ni Tanya. May mga nakaparadang sasakyan. Isang Montero at isang itim na Audi na hindi ko alam ang modelo. Tama nga si Derek. Mukhang mga bigatin nga ang mga bisita ni Tanya. Isang saglit pa ay sumilip sa may pinto si Tanya. Agad naman na kumaway si Derek at kasabay nito ang paghinto ng motor nya. Bumaba ako at nag-ayos ng sarili. Habang ipinarada naman ni Derek ng maayos sa gilid ng kalsada ang motor nya.
“Eto na ang mga padala ni Mayor!” ang malandi at malakas na sabi ni Tanya bago ito tuluyang lumabas ng pinto. Agad itong lumapit kay Derek at yumakap. Ilang saglit lang ay kumalas ito sa pagkakayakap sa kaibigan ko para ako naman ang lapitan.
“Hoy ikaw? Ano? Bakit ngayon ka lang nagpakita sa akin?” pagsita ni Tanya sa akin.
Hindi na ako nagsalita pa. Sumagot na lang ako ng isang napipilitang ngiti.
“Ayan. Dyan ka magaling. Magpacute.”
“Alam na alam mong yan ang kahinaan ko sa iyo. Tara nga dito!” ang napapairap pero halatang kinikilig na sabi ni Tanya sa akin sabay yakap at amoy sa leeg ko.
“Shit. Namiss ko ang amoy na ito.” ang nanggigigil na sabi ni Tanya sabay halik sa leeg ko. Nanatili pa din akong tahimik at hinayaan na lang si Tanya sa ginagawa nya.
Ilang saglit pa ay kumalas si Tanya sa pagkakayakap sa akin. Hinawakan ako sa kamay at inakay papasok sa parlor. Nakakailang hakbang pa lang ako nang may dalawang bakla na lumabas at nagmamadaling lumapit kay Derek. Animoy parang karne si Derek na pinag-aagawan ng dalawang leon. Napapailing na lang ako sa nakikita kong reaksyon ni Derek. May pagkakataon pa na tumingin ito sa akin at kumindat. Tila ba nagsasabi na kabog nya ako dahil pinag-aagawan sya ng dalawang bakla. Alam na alam ko ang nasa isip nya. Kikita na naman sya ng malaking pera.
Pagkapasok ko sa may pinto ay bumungad agad sa akin ang videoke. Maraming laman ang lamesa. Isang bilao ng sushi. Isang mangkok na ubas. Dalawang plato na may lamang hiniwa na lemon at asin. Tatlong bote ng tequila. Yung dalawa ay wala nang laman at yung isa ay nangangalahati na. Mukhang kanina pa sila nag-iinuman. Tsaka halatang lasing na si Tanya at ang mga kaibigan niya.
“Girls, kilala nyo na naman si Derek di ba?” ang bungad ni Tanya.
“Oo naman. Kilalang kilala. Hahaha.” ang natatawang sabi ng isang kaibigan ni Tanya na patuloy ng nilalandi at hinihimas sa dibdib si Derek.
“Hahaha. Bakla ka!” ang natatawang tugon ni Tanya.
“By the way, this is Nikko. Yung kinukwento ko sa inyo.” Ang nakangiting pakilala ni Tanya sa akin.
“Ay! S’ya ba yun?”
“Hi!” ang malanding bati sa akin ng isang kaibigan ni Tanya sabay abot ng kamay for a handshake.
Akma ko nang hahawakan ang kamay nya nang bigla nya itong iniwas at idinerecho ito papunta sa may bukol sa harap ko. Medyo na-offend ako sa ginawa nya pero inisip ko na lang na lasing na sya kaya may konting kapilyuhan na. Hindi na lang ako umiwas at hinayaan na lang sya sa ginagawa nya.
“Oh My God, Mama. Trulali ang mga kuda mo ever. Wow! Wow! Wow! Waging wagi! Hahaha.” ang malokong sabi ng kaibigan ni Tanya.
Agad na hinawakan ni Tanya ang kamay ng kaibigan at tsaka inalis sa pagkakadiin sa harapan ko.
“Hoy bakla! Huwag kang gahaman!”
“Huwag mong kinakamay at baka mapanis yan. Nakakaloka ka.”
“Si Derek ang hanap mo di ba? O ayan na sya.” ang inis na pagsita ni Tanya sa kaibigan.
Wala nang nagawa ang kaibigan ni Tanya kundi ang umirap at ibaling ang atensyon kay Derek. Paupo na ako sa may silya na malapit sa pinto nang pigilan ako ni Tanya.
“Nikko huwag ka dyan. Dito ka pumuwesto.” Ang sabi ni Tanya sa akin sabay turo sa upuan na nakapuwesto sa kabilang side ng lamesa. Agad ko namang sinunod si Tanya. Bago pa man ako makaupo sa upuang sinasabi nya…
“Nikko. I’d like you to meet James. James this is Nikko.” ang pakilala ni Tanya sa akin.
“Hi Nikko. James.” Ang sabi ng lalaki sabay abot ng kamay for a handshake.
Hindi ko ito inabot agad. Dahil ang unang pumasok sa isip ko ay iiwas na naman nya at idederecho ang kamay nya sa harap ko. Ayoko nang mapahiya muli. Tumingin lang ako sa kamay nya at hinintay na dumerecho ito sa harapan ko. Ilang segundo ding nasa ganung awkward na posisyon si James. Hindi pa din sya kumikilos. Itinuon ko ang mga mata ko sa mukha nya. Nakangiti lang ito at napapailing.
"Don't worry Nikko hindi ko gagawin sa iyo yun. Hehehe." ang nakangiting sabi nya.
Akala ko ay nakaiwas na ako sa pagkapahiya. Mas lalo pala akong napahiya sa inasal ko.
"Sorry ha?" ang paumanhin ko sabay abot ng kamay ni James.
"Ok lang. I understand. Maupo ka." tugon ni James sa akin.
Agad akong naupo. Medyo namumula ang mukha ko dahil sa hiya. Nag-iinit ang mukha ko at namumutil ang pawis ko sa noo. Nakatitig lang ako sa may lamesa. Hindi ako makapagsalita. Gusto ko mang lingunin si James para i-entertain sya pero parang wala akong lakas na gawin yun. Ilang saglit lang ay nagdahan dahan na gumulong ang pawis mula sa patilya ko. Akma ko na itong pupunasan nang maramdaman ko ang pagtama ng malakas na hangin sa akin. Agad akong napatingin sa pinagmumulan ng hangin. Nakita ko agad si James na binuksan ang bentilador at itinapat sa akin.
"Ayan? Naiinitan ka pa ba?" ang nakangiting tanong ni James sa akin.
"Ok lang po ako." ang medyo nahihiyang sabi ko.
"Ok. Mukhang nakainum na kayo ah? Namumula ka?" ang sabi nya sya akin.
"Ha?" ang gulat na sabi ko sabay hawak at himas sa magkabilang pisngi ko.
"Hindi po. Hindi pa po kami umiinum." ang dagdag ko.
"Ano ka ba? Mukha na ba akong matanda?" ang nakataas kilay na tanong ni James sa akin.
"Hindi naman po." nahihiyang tugon ko.
"Ayun naman pala e. Kaya lubayan mo na yang pagsasabi ng po at opo sa akin. Ok?" ang nakangiting pakiusap ni James.
"Sige." ang pagsang-ayon ko sabay bigay ng pilit na ngiti.
Nanatili lang akong tahimik sa kinauupuan ko. Iimik lang kapag tinatanong. Matipid nga lang ang bawat sagot ko. Gagalaw lang kapag oras ko na para magshot. Makailang beses na din na iniabot sa akin ang song book para kumanta. Tatanggapin ko naman at titingin kunwari ng kanta. May mga pagkakataon na pinagmamasdan ko ng pasimple si James. Kumpara sa ibang kainuman namin ay tahimik lang sya. Pakiwari ko ay nag-oobserba. May hitsura sya. Maputi. Makinis. Mabango. Maayos ang katawan. Mukhang mayaman dahil magara ang suot nya. Mukhang matino. Hindi magaslaw. Kung tutuusin ay hindi mo iisiping bakla sya dahil lalaking lalaki ang hitsura nya. Huwag lang talaga magsasalta. May mga pagkakataon na nahuhuli nya akong nakatingin sa kanya. Pero wala naman syang sinasabi. Ngingiti lang. Pero mas nagliliwanag ang mukha nya kapag lumabas na ang mga mapuputi at pantay na mga ngipin nya. Ramdam ko na may gusto syang sabihin. Pero hindi nga magawang magsalita. Hindi ko alam kung bakit.
Nagpatuloy ang inuman. Patuloy ang kantahan. Medyo naging mabagal ang takbo ng shot glass dahil lasing na ang mga kainuman namin. Nagkataon pang si Derek ang tanggero. Hindi nya magawa ng maayos ang pagtagay dahil patuloy ang paglalandi at pangmomolestya ni Tanya at ng dalawang kaibigan nya sa kanya. May mga pagkakataon pa nga na tumitingin sya akin sabay kindat na tila ba nagsasabi na...
"Mas gwapo ako sa iyo, men! Nyahaha."
Sinasagot ko na lang sya ng ngisi at mga tingin na nagsasabing...
"Sige lang. Goodluck sa burat at itlog mo mamaya. Nyahaha!"
Ilang minuto pa ay tuluyan nang naubos ang iniinom namin. Akala ko hanggang dun na lang ang inuman namin pero biglang humirit si Tanya.
“Madam. Ubos na ang alak. Buhay na buhay pa ang mga awra.” ang sabi ni Tanya kay James.
“Ganun ba? E gusto nyo pa ba? Kaya pa ba?” agad na tanong ni James sa mga kainuman namin.
“Ako ok lang. Ewan ko lang sa dalawang ito” ang tugon ni Derek.
“Jusko. Go lang Madam. Kami pa ba?” ang tugon naman ng isang kaibigan nila.
“Ikaw Nikko? Ok ka lang ba?” ang tanong ni James sa akin. Akma na akong sasagot pero si Tanya na ang sumagot para sa akin.
“Naku Madam huwag mo nang tanungin yan. Malakas sa alak yan. Gapang na kaming lahat pero yan ay buhay na buhay pa.” ang pagmamalaki ni Tanya.
Strike one!
Gusto ko sanang magsalita pera kontrahin sya. Hindi naman talaga ako malakas uminum. Magaling lang talaga akong mandaya sa inuman. Pero sa totoo lang medyo nainis ako sa ginawa ni Tanya. Bigla kasing pumasok sa isip ko ang mga sinabi sa akin ni Mr. Robles. Buhay ko ito at dapat kontrolado ko ang mge desisyon ko pero bakit si Tanya ang sumagot sa tanong na para sa akin. Kaya ko pa namang uminom kaya lang pwede naman akong tumanggi para lang matapos na ang inuman.
“Ganun ba? Good. Tara Tanya samahan mo ako sa bilihan.” Ang pag-aya ni James kay Tanya.
“Madam wag na ako. Sasamahan ka na lang daw ni Nikko. Di ba?” ang sabi ni Tanya sabay tingin sa akin.
Strike two!
Sya na naman ang nagdecide para sa akin. Di man lang ba niya aalamin kung kaya ko pa o kung gusto kong sumama? Hindi ako agad nakapagsalita. Gusto kong tumanggi pero hindi ko magawa. Hindi ko alam ang dahilan.
“Huwag na. Tayo na lang. Nakakahiya naman.” Ang sabi ni James sabay tayo ang lakad papuntang pinto.
“Ay Madam, huwag kang mahiya. Sasamahan ka nya.” Ang pagpigil ni Tanya kay James sabay hawak sa kamay ko at hatak sa akin patayo.
“Samahan na kita.” Ang tangi ko na lang sinabi dahil mapilit si Tanya at para hindi na lang din isipin ni James na napipilitan lang ako.
“Ok.” ang tanging sinabi ni James habang nakatayo sya sa may pinto at inaantay ako na maunang lumabas sa kanya.
Palabas na ako ng pinto nang bigla akong mapahinto nang marmdaman ko ang kamay ng isang kaibigan nila na nakadakma sa alaga ko. Tinignan ko lang sya. Kanina pa ako naiinis at dumadagdag pa sa inis ko ang inaasal ng kaibigan nila. Tatapikin ko na sana ang kamay nya nang biglang hawakan ni James ang kamay ng kaibigan at sya mismo ang nag-alis nito sa harap ko.
“Hoy! Bakla ka. Wag kang dupang. Akin yan. Booking ko yan!” ang medyo nagtataray na sabi ni James sa kanya.
Aaminin ko. Hindi lang ako nagulat. Sobra din akong nadisappoint sa sinabi ni James sa kaibigan nya. Akala ko disente sya. Akala ko iba sya sa mga kaibigan nya. Tama nga ang kasabihan at uulitin ko. Birds of the same feather flock together.
Naunang lumabas si James at dumerecho sa itim na Audi. Agad naman akong sumunod. Nakakailang hakbang pa lang ako ay bigla kong naramdaman ang pag-akbay ni Tanya sa akin. Agad itong bumulong.
“Nikko. Kaw na bahala kay Madam. Bigatin yan. Malaki ang makukuha mo dyan. Ikaw ang ibinigay ko kasi alam kong hindi ako mapapahiya. Basta ambunan mo lang ako ha? Hehehe.” ang bulong ni Tanya. Umalis sya sa pagkakaakbay sa akin sabay tapik sa puwet ko.
Strike three!
Bingo na si Tanya sa akin. Gustuhin ko man syang bigwasan pero mas pinili ko na lang ang kumalma. Yun naman talaga ang dahilan kaya ako nandun. Pero dapat diskarte ko yun e. Hindi diskarte nya.
Sumakay ako sa sasakyan. Nanahimik. Agad na sumilip sa bintana Tanya at kinausap si James.
“Madam may 7 11 sa crossing. Alam ni Nikko yun.”
“Ingat kayo at enjoy ha?”
“Hindi kami nagmamadali. Just take your time. Si Nikko na ang bahala sa iyo. Hehehe.” sabi ni Tanya.
“Gaga!” ang tanging nasabi ni James sabay sarado ng bintana ng sasakyan.
Pareho lang kaming tahimik habang binabagtas namin ang daan. Malakas naman ang aircon pero ramdam ko ang pamumula at pag-iinit ng mukha ko. Marahil nakakabingi ang katahimikan sa pagitan naming kaya si James na mismo ang bumasag nito.
“Ok ka lang ba?” tanong nya sa akin.
“Ok lang.” ang matabang na sagot ko.
“Ok.”
“So, saan tayo.” ang muling tanong nya sa akin.
“Iliko mo dyan sa kanto.” Ang matabang na utos ko.
Agad na iniliko ni James ang sasakyan papasok ng diversion road. Limang bahay ang nilagpasan namin bago kami umabot sa madilim at masukal na lugar.
“Ihinto mo dito.” Ang sabi ko na agad na sinunod ni James.
Halata sa mukha nya ang pagtataka habang lumilinga linga sa paligid.
“Wala naman akong nakikitang tindahan dito ah? Bakit tayo huminto?”
“Nasaan ba tayo?” ang nagtatakang tanong ni James sa akin.
“Dito tayo kung saan pwede mong gawin ang lahat sa akin.”
“Di mo na kailangang gumastos sa Motel. Pwede na dito.”
“Wag kang mag-alala. Bihira ang dumadaan dito.”
“May dumaan man, hindi naman tayo pakikialaman ng mga yun.”
“Tsaka di naman tayo makikita. Tinted naman ang bintana mo di ba?” ang tanong ko kay James. Hindi sya sumagot. Ngumisi lang sya sa akin. Pero hindi ko mabasa ang ngisi nya na iyon.
“Simulan mo na para matapos agad at makabili na tayo.”
“Baka matagal akong labasan ngayon kasi medyo may tama na ako.”
“Galingan mo na lang para mabilis akong labasan.” Ang huli kong sinabi bago ko sinimulang kalasin ang sinturon na suot ko.
“Sandali lang.” ang pagpigil nya sa akin.
“Ilang taon ka na ba?” seryosong tanong nya.
“Eighteen.” Seryosong sagot ko.
“Oh come on. Yung totoo?” ang nangingiting tanong nya.
“Mukha ba akong nagbibiro?” seryosong tanong ko.
“Hindi. Pero alam kong nagsisinungaling ka.” Ang muling seryoso na sabi nya.
Tangina. Mautak si gago. Marunong bumasa. Hindi ako nakapagsalita agad.
“O ano? Yung totoo? Ilang taon ka na?” muling tanong nya.
Naghesitate ako saglit bago ko sya tuluyang sinagot.
“Sixteen.” Mahinang sabi ko.
“Hahaha. I knew it.”
“Well, sorry. Gusto sana kita pero hindi kita gagalawin.”
“Hindi ako gumagalaw ng menor de edad.”
“Alam ko ang batas. Whether may consent ka o wala, makukulong pa din ako kapag nagsumbong ka.” Ang paliwanag nya.
“Bakit? Mukha ba akong sumbongero?”
“Kung sumbungero ako, e di sana lahat ng bakla dito ay nakakulong na.” ang tugon ko kay James.
“Kaya wag ka nang mag-inarte dyan. Gawin mo na ang gusto mo.” Ang huling sinabi ko bago ko muling sinubukang kalasin ang sinturon ko.
“Still. Hindi pa din kita gagalawin.” Ang seryosong sabi nya.
“Bahala ka. Wala akong panahon sa kaartehan mo.” Inis na sabi ko habang inaayos ko ang sinturon ko.
Pagkaayos ng sinturon ko ay binuksan ko ang pinto ng sasakyan. Akma na akong bababa nang…
”O. Saan ka pupunta?” nagtatakang tanong ni James.
“Uuwi na.” sagot ko.
“Bilis mo namang magtampo?” ang medyo natatawang sabi nya.
“Ewan ko sa iyo. Bahala ka na dyan.” Inis na sabi ko.
“Teka lang.” pagpigil nya sa akin. Kinuha nya ang wallet nya at naglabas ng isang libo. Tsaka ito inabot sa akin.
“Ano ito?” nagtatakang tanong ko.
“Para sa iyo.” Sagot nya.
“Bakit mo ako babayaran e wala naman nangyari sa atin?” seryosong pagtanggi ko.
“Tulong ko na lang. Alam kong kailangan mo.” Sagot nya.
“Ugali mo talaga ang mang-insulto no?”
“Hindi ako tumatanggap ng pera basta basta sa mga taong hindi ko kilala lalo na at hindi ko naman pinaghirapan.”
“At mas lalong hindi ako tatanggap ng pera mula sa taong naaawa sa akin. Sa iyo na yang pera mo.” Ang inis na sabi ko sabay labas ng sasakyan.
Agad akong sinundan ni James. Nung mahabol nya ako ay agad nya akong hinawakan sa bisig para ako ay pigilan.
"Teka lang. Hindi ko na ipipilit na kunin mo yung pera."
"Hatid na lang kita. Baka kung mapaano ka pa e. Mukhang delikado dito." ang sabi nya sa akin.
"Wag mo akong intindihin. Taga dito ako at ilang beses na akong dumadaan dito." tugon ko.
"No! Ako ang kasama mo at kargo de konsensya kita. Kaya wag ka nang magpapilit. Tara na." pagpilit ni James sa akin.
"Hindi na nga. Ang lapit lang ng bahay ko dito." pasisinungaling ko dahil dalawang sakay pa mula sa kinaroroonan namin ang bahay namin. Akma na akong lalakad nang biglang pumuwesto sa harap ko si James para ako ay harangan.
"Ano ba? Umalis ka nga dyan." inis na sabi ko.
"Hindi. Huwag kang makulit. Ihahatid kita." pangungulit ni James.
Para kaming mga bata na nagpapatintero sa daan nang biglang may sasakyan na huminto sa tapat namin. Napahinto kaming dalawa. Sabay naming tiningnan ang sasakyang huminto. Nakahawak si James sa magkabilang balikat ko habang hawak ko ang mga kamay nya. Ilang saglit pa ay bumukas ang pinto ng sasakyan. Bumaba ang isang lalaki at lumapit sa amin.
"Ok ka lang ba Nikko?" ang nagtatakang tanong ni Tristan sa akin
"May problema ba, Pre?" ang seryosong tanong ni Tristan kay James.
Kita ko ang pagkalito at galit sa mukha ni Tristan. Alam kong nakita din ni James yun kaya agad nyang inalis ang pagkakahawak sa balikat ko.
"Ok lang kami Tristan. Wala namang problema." palusot ko. Pero hindi pa din inaalis ni Tristan ang masamang tingin kay James.
"Sya nga pala si James." pakilala ko kay James.
"James si Tristan." dagdag ko.
Agad na nag-abot ng kamay si James for a handshake. Pero hindi gumalaw si Tristan. Tiningnan lang ang kamay ni James. Naramdaman ni James na walang balak si Tristan na makipaghandshake sa kanya kaya agad naman nyang binawi ang kamay. Muling tumingin ng masama si Tristan kay James. Marahil ay na-offend sa inasal ni Tristan kaya nakipagtitigan na din si James sa kanya.
“Awkward!” ang tangi kong nasabi sa isip ko. Ilang saglit pa ay nagsalita Tristan.
“Ano bang ginagawa mo dito Nikko ng ganitong oras?” seryosong tanong ni Tristan sa akin habang nakatitig kay James.
Magpapalusot na sana ako kaya lang…
“Wala naman kaming ginagawang masama. Nag-uusap lang kami. Hindi ba Nikko?” ang pagsabat ni James habang nakatingin kay Tristan.
Kita ko sa reaksyon ni Tristan na nagpapanting na ang tenga nya kaya…
“Hindi kita kinakausap, Pre. Si Nikko ang tinatanong ko.” Inis na sabi ni Tristan sabay hakbang palapit kay James.
Mataas ang tension sa paligid kaya ramdam ko na ang susunod na mangyayari. Kaya dali dali akong pumagitna sa dalawa. Hinawakan ko sa dibdib si Tristan para pigilan sya. Tumingin sa akin si Tristan. Binigyan ko sya ng mga tingin na nagsasabing huwag nyang ituloy ang binabalak na gawin. Matapos makuha ang nais kong sabihin ay nabasa ko sa reaksyon nya na susunod sya sa nais kong mangyari. Nang makasiguro ay lumapit ako kay James.
“Sige na James. Bumalik ka na kina Tanya. Pakisabi na lang na nauna na akong umuwi.” Ang pakiusap ko kay James na nakatingin pa din kay Tristan.
“Ok. Fine.” ang matabang na sagot ni James sa akin.
Ilang segundo mula nang humarurot paalis ang sasakayan ni James ay naramdaman ko ang mahigpit na paghawak ng kamay ni Tristan sa braso ko. Hindi ako nakapagreact kaagad dahil nagulat ako sa ginawa nya. Bigla nya akong hinatak papunta ng sasakyan nya. Kahit medyo nasasaktan ako sa pagkakahawak nya ay hindi na ako nagreklamo pa. Parehong mainit ang ulo namin at ayoko itong pagsabayin.
Pagkasakay na pagkasakay ko sa sasakyan ay bigla akong sinita ni Tristan.
“Ano bang pinaggagagawa mo Nikko?” galit na tanong ni Tristan.
“Wala naman akong ginagawang masama Tristan. Kumalma ka nga.” Inis na tugon ko.
“Sigurado ka? E anong ginagawa mo dito sa diversion road ng ganitong oras?”
“Alam mo naman na delikado dito di ba?” ang medyo malakas na sabi ni Tristan.
Hindi ako agad nakaimik. Hindi ko mabuo sa isip ko ang klase ng palusot na pwede kong sabihin.
“Ano?!” ang medyo malakas pa din na tanong ni Tristan.
“At sino ba yung gagong yun? Ha?”
“Bakit parang hinahatak ka nya nung makita ko kayo?”
“Ano yun?” ang inis at nalilitong tanong ni Tristan.
“Si James yun. Tropa ni Tanya. Nag-iinuman kami sa parlor ni Tanya kasama yung dalawang kaibigan nila at si Derek.” mahinahon na paliwanag ko.
“Kung nag-iinuman kayo sa parlor, e anong ginagawa nyo dito?” nagtatakang tanong niya sa akin.
“Ubos na kasi yung iniinum namin. Nagpasama sya sa aking bumili.” paliwanag ko.
“Hindi ko ma-get Nikko. Bibili kayo ng alak pero nandito kayo. Obviously, walang tindahan na malapit dito. Wala nga ding bahay. Tapos naabutan ko pa kayo na parang may pinagtatalunan kayo? Ano yun?” inis at nalilitong tanong nya.
Sa totoo lang naririndi na ako. Namumula na ang mukha ko sa inis. Umaakyat na naman ang dugo sa ulo ko. Kaya hindi muna ako nagsalita. Pinilit ko munang kumalma at humugot ng malalim na hininga bago ako nagsalita.
“Tristan. Umuwi na lang tayo. Mukhang badtrip ka at hindi din maganda ang araw ko. Kung ano man ang dahilan ng pagkabadtrip mo, pag-usapan natin bukas. Ok?” ang mahinahong pakiusap ko.
“No. Pag-usapan natin ngayon. Sasabihin ko kung bakit ako nababadtrip.” ang inis na sabi ni Tristan sa akin. Wala na akong nagawa kundi ang mapasandal sa pinto at mapapikit. Hinihintay ang mga litanya ni Tristan.
“Alas siyete pa lang tinetext na kita. Pero di ka nagrereply. Tumatawag ako pero hindi ka sumasagot. Nakailang dial ako pero wala ka pa ring sagot. Hanggang naging out of coverage area ka na. Pumunta ako sa bahay nyo. Ang sabi ng Lola mo nasa bahay ka daw ng Math teacher mo at gumagawa ng project. Nakakapagtaka naman. Project? Sa bahay ng teacher mo? Ano yun?” panimulang litanya ni Tristan.
“Pumunta ako sa bahay ng teacher mo. Hindi alam ni Lola ang exact address pero alam nya ang baranggay kaya nagtanong tanong ako. Natunton ko ang bahay ng teacher mo. Halos sampung minuto akong tumatawag pero walang sumasagot. Ang sabi ng kapitbahay nya, kakaalis lang daw at kasama ang pamangkin nya. Nagpaikot ikot ako para hanapin ka. Pinuntahan ko ang lahat ng posible mong puntahan pero hindi kita nakita.” Dagdag nya. Humugot ito ng malalim na hininga bago muling nagsalita.
“Nagkandahilo hilo ako sa paghahanap sa iyo tapos dito kita makikita? Kasama ng gagong yon? Ni hindi mo nga masabi ang dahilan kung bakit kayo nandito. Sinong hindi mag-iisip na may ginagawa kang kaabulastugan?” ang huling sinabi ni Tristan.
“Ding! Ding! Ding!” ang malakas na pagalingawngaw ng batingaw sa isip ko. Napuno na talaga ako. Parang bulkan nang sasabog ang damdamin ko. Huminga ako ng malalim bago ko sinimulan ang paglilitanya ko kay Tristan.
“Ok. Totoo ang sinabi ni Lola. Nagpunta ako sa bahay ng guro ko para gumawa ng project.” Ang mahinahon na panimula ko.
“Sobrang importante ng project na iyon kaya kailangang sa bahay ko nila gawin. Duon nakasalalay kung makakapasa at makakagraduate ako o hindi.” Nagsisimula na ang panggigigil ko.
“Hindi ko masagot ang mga tawag at text mo dahil sobrang abala ako.” Ang dagdag ko. Muli akong huminga ng malalim.
“Hindi ko na namalayan na nalowbat ako kasi nga abala ko. Kung hindi ka naniniwala, eto ang phone, ikaw ang tumingin.” Sabay kuha ng phone sa bulsa at hagis sa may hita ni Tristan.
“Alam kong ikaw ang bumili ng phone na yan. Pero hindi nangangahulugan na dapat ay maya maya akong nagrereport sa iyo ng tungkol sa nangyayari sa akin. Hindi ko hiningi sa iyo yan. Ikaw ang kusang nagbigay. Kaya ayan! Isinosoli ko na sa iyo. Isusunod ko na lang yung charger at box bukas.” Nanggigigil na sabi ko.
“Wala na akong magagawa kung hindi mo maintindihan ang dahilan kung bakit ako nandito at kasama ko ang gagong yun. At wala akong balak na ipaliwanag sa iyo dahil kultang kulta na ang isip ko. Bahala ka na sa iniisip mo. Kung hindi ka maniniwala sa akin. Problema mo na yun.”
“Buhay ko ito. Wag kang makialam. Ok?” ang huling sinabi ko. Nagsisimula na ding mangilid ang luha ko dahil sa galit pero pilit ko itong pinipigilang bumagsak.
Bakas sa mukha ni Tristan ang pagkabigla ng dahil mga nasabi ko. Pero ano ang magagawa ko? Punong puno na ako.
“Pagod na ako Tristan. Sobrang sama ng araw ko kung alam mo lang. Gusto ko nang magpahinga. Mauna na ako.” ang sabi ko kay Tristan bago ko hawakan ang bukasan ng pinto. Subalit hindi ko na ito nagawang buksan dahil agad itong nilock ni Tristan. Saglit lang ay paharurot na tumakbo ang sasakyan nya.
Katahimikan ang bumalot sa aming dalawa. Isang nakakabinging katahimikan. Walang imikan. Walang tinginan. Sampung minuto lang naman ang byahe pero iyon na yata ang pinakamahabang sampung minuto ng buhay ko. Dahil sa awkward na sitwasyon at sa dami ng iniisip ko ay di ko namalayang nasa tapat na kami ng bahay ko. Halos mauntog ako sa dashboard dahil sa biglaang pagpreno ng sasakyan. Pagkahintong pagkahinto ay umangat ang lock nito. Hinawakan ko ang knob para lumabas subalit agad akong pinigilan ni Tristan.
“Sandali.” Ang pagpigil nya sa akin. Kasunod nito ay inabot nya sa akin ang cellphone na sinasauli ko sa kanya.
Agad akong napatingin sa mukha ni Tristan. Hindi man sya nakatingin sa akin pero tanaw ko ang pangingilid ng luha sa mga mata nya. May kurot sa dibdib ko ang nakikita ko dahil alam kong nasaktan ko sya. Pero wala akong balak na bawiin ang mga sinabi ko. Kailangan kong manindigan. Kaya kinuha ko ang cellphone at bumaba agad sa sasakyan. Hindi na ako nakapagpaalam dahil pagkasarado ko ng pinto ay biglang humarurot ang sasakyan ni Tristan. Wala na akong nagawa kundi ang mapailing.
“Tanginang buhay ‘to.” Ang tangi kong nasabi sa isip ko.
Pagkapasok sa loob ng bahay ay dumerecho ako sa kwarto. Past 12 na. Tulog na si Lola. Agad kong hinanap ang charger ko. Ikinabit ang patay na cellphone at naghintay ng sandali bago ito buksan. Ilang saglit lang ay may dalawang message na pumasok sa inbox ko.
DEREK BFF (11:59 PM)
“Pre. Anyare sa iyo? Bakit mo ako iniwan? Ok ka lang ba?”
Agad ko naman syang nireplyan.
NIKKO (12:25 AM)
“Pasensya na pre. Ngayon ko lang nabuksan phone ko. Ok lang ako. Kaw na bahala dyan. Usap na lang tayo bukas.
Pagkasend ng reply ko ay agad kong binuksan ang ikalawang message sa inbox ko. Unknown number.
+917******* (12:05 AM)
“Nikko si James ito. Kinuha ko yung number mo kay Derek. Galit ka pa ba? Sorry kung naoffend kita kanina. Hindi ko sinasadya. Just want to help. Sana magkita pa tayo para makabawi ako sa nangyari. I felt guilty and I want to make it up to you. Give me a chance please.
Bigla kong naramdaman ang halo halong emosyon. Pagod. Stress. Inis. Galit. Guilt. Ang bigat ng dibdib ko. Para akong aatakihin sa sama ng pakiramdam ko. Nangingilid ang mga luha ko ng dahil sa taas ng emosyon ko. Magrereply na sana ako kay James nang biglang tumunog muli ang phone ko at may pumasok na message.
TRISTAN (12:30 AM)
“I AM AN ASSHOLE NIKKO. SORRY HA? MASYADO AKONG NAGING SELFISH AT INSENSITIVE. MASYADO AKONG NAGPADALA SA EMOSYON KO. HINDI KO SINASADYA NA PAG-ISIPAN KA NG MASAMA. NATAKOT LANG KASI AKO. BAKA KASI KUNG NAPAANO KA NA. KALIGTASAN MO LANG NAMAN KASI ANG INIISIP KO. IMPORTANTE KA KASI SA AKIN KAYA GANUN AKO MAGREACT. SANA OK PA TAYO. SANA MAPATAWAD MO AKO. =’-(”
Parang dinaklot ang puso ko. Hindi ako makapaniwala sa nagawa ko. Sa kabila ng kabutihan ni Tristan sa akin ay nagawa ko syang pagsalitaan ng hindi maganda. Sobra akong naguiguilty. Gustuhin ko mang magreply subalit wala na akong lakas. Manhid na ang mga daliri ko at wala nang puknat ang pag-agas ng aking mga luha.
(itutuloy…)
Now, going back...
Puno ng bulaklak ang paligid. Naghahalo ang kulay dilaw, pula, lila, kahel at berde sa kalawakan ng paligid. Parang musika sa aking tenga ang paghuni ng mga naghahabulang ibon sa himpapawid. Nagbibigay ngiti sa aking labi ang tunog ng mga bubuyog na matiyagang nagpapalipat lipat sa bawat talulot ng mga bulaklak na pumapaligid sa akin. Mataas man ang sikat ng haring araw ay kakaibang sarap naman sa pakiramdam ang naidudulot sa akin ng bawat pagdampi ng malamig na hangin sa aking balat na tila ba isa mahigpit na yakap mula sa aking minamahal.
Ilang saglit pa ay isang kamay ang humatak sa akin. Tila ba ako ay nahipnotismo ng taong nasa harap ko dahil wala akong nagawa kundi ang sumunod lang sa kanya. Dinig ko ang masarap na tawa nya. Mga tawang sobrang pamilyar sa akin. Unti unting lumingon ang taong may hawak sa kamay ko. Halos umabot sa magkabilang tenga ang ngiti ko nang makita ko ang maamong mukha nya. Di ko man maintindihan pero hindi ko maiwasan ang mamangha sa kagwapuhan ni Tristan.
Dahan dahan syang lumapit sa akin. Hinawi ang aking buhok na bahagyang tumatakip sa aking mga mata. Hinawakan nya ako sa magkabilang pisngi. Saglit itong hinimas. Ngumiti ng matamis bago sya nagsalita...
"Dito ka lang... ok?" ang mahinahong sabi ni Tristan sa akin.
Hindi ko na nagawang makapagsalita pa dahil agad na tumalikod si Tristan sa akin at dahan dahan tumakbo papunta sa kung saan. Bumagal ang lahat ng pagkilos sa paligid. Parang nakapako sa lupa ang mga paa ko. Hindi ako kumikilos para sundan sya. Bagkus ay nakangiti akong pinagmamasdan si Tristan habang palayo ng palayo sya sa akin.
"Mahal na yata kita, Tristan." ang tangi kong nasabi sa sarili ko kasabay ng isang malalim na buntong hininga.
Halos malunod na ako sa kaligayahan ko nang biglang isang malakas na putok ng baril ang umalingawngaw sa paligid. Kasabay nito ang dahan dahang pagbagsak ng katawan ni Tristan sa lupa.
"Tristaaaaaan!" ang malakas na sigaw na lumabas sa bibig ko.
Akma na akong tatakbo palapit sa kanya nang biglang may isang kamay mula sa likuran ko ang humawak sa balikat ko para ako ay pigilan.
Bigla kong iminulat ang aking mga mata. Agad akong bumangon dahil pakiramdam ko ay para akong nalulunod sa kamang hinihigaan ko. Basa ng pawis ang aking hubad na katawan. Saglit kong hinimas ang nananakit kong sintido bago ko kusutin ang medyo nanlalabo ko pang mga mata.
Ilang segundo pa ang lumipas bago ko napagtanto na wala ako sa loob ng aking kwarto. Nasa kalagitnaan ako ng pagsipat sa paligid nang biglang may magsalita mula sa gilid ko.
"Buti naman at gising ka na." ang sabi nya.
Agad kong nilingon ang taong nagsalita. Si Mr. Domingo Robles. Ang Math teacher ko. Nakahubad at may tangan na sigarilyo sa kanang kamay.
"Kanina pa kita pinagmamasdan Nikko."
"Mukhang maganda ang panaginip mo dahil hindi mapuknat ang ngiti mo habang natutulog ka." dagdag pa nya bago humithit at bumuga ng usok.
"Anong oras na ba?" agad na tanong ko. Kinuha ni Mr. Robles ang kanya cellphone para tingnan ang oras.
"Mag-aalas diyes." tugon nya.
"Fuck! Late na pala." ang gulat na sabi ko sabay hawi sa kumot na nakatakip sa ibabang bahagi ko.
Agad kong dinampot ang brief, shorts at t-shirt ko. Pagkasuot ay umupo ako sa gilid ng kama para naman isuot ang medyas at sapatos ko.. Ilang saglit lang ay bumalot ang mga kamay ni Mr. Robles sa katawan ko.
"Mamaya ka na umalis." ang pakiusap ni Mr. Robles sabay halik sa batok at tenga ko.
"Hindi pwede Sir. Hahanapin na ako ng Lola ko." matabang na tugon ko.
"E di magpaalam ka na gagabihin ka ng uwi."
"Sabihin mo na gumagawa ka ng project." ang sabi nya sa akin.
"Project?" ang halos napapangiwi at napapailing na tanong ko.
"Oo. Project."
"Di ba sabi ko sa iyo, eto ang special project mo para pumasa ka. Hehehe." ang tugon ni Sir sabay ngiti ng nakakaloko.
Ilang saglit lang ay naramdaman ko paglilikot ng mga kamay ni Mr. Robles. Hinihimas ng isang kamay nya ang dibdib ko habang pinipiga ng isa ang utong ko.
"Tang-ina Nikko nakakapanggigil ka."
"Gwapo." sabay himas sa pisngi ko.
"Mabango." sabay amoy sa batok ko.
"Malaman." sabay piga sa magkabilang dibdib ko.
"Makinis." Sabay himas sa magkabilang bisig ko.
"Malinis." Sabay muling amoy sa batok ko.
"At higit sa lahat... pinagpala!" sabay daklot sa pundyo ko.
"Unang araw pa lang ng klase natin ay nakuha mo na ang atensyon ko."
"Walang araw na hindi kita pinagpantasyahan."
"Kaya lang hindi ako nagpapahalata dahil bawal."
"Guro ako at estudyante kita." Ang sabi ni Sir habang hinihimas at pilit na pinapatigas ang alaga ko. Agad kong hinawakan si Sir sa kamay para pigilan sya sa ginagawa pero hindi sya nagpapigil.
"Hayaan mo na ako Nikko."
"Sobrang galing ng performance mo kanina. Sa sobrang sarap mo parang gusto kitang gawing valedictorian. Hehehe."
"Kaya lang di pwede kasi hindi ka naman Pilot Section." ang halos nauulol na sabi ni Sir.
"Pero hindi mo na naman kailangan ng medal kasi..."
"May trophy ka na oh!" ang malokong sabi si Mr. Robles sabay piga sa alaga ko
"Siguradong hahanaphanapin ko ito. Hehehe." ang dagdag ni Sir habang patuloy na pinanggigigilan ang medyo tumitigas na alaga ko.
Hinayaan ko lang si Sir sa paglapastangan nya sa akin. Walang ibang tumatakbo sa isip ko. Gusto ko na matapos ang mga sandaling iyon dahil hindi ko na masikmura ang ginagawa ni Sir sa akin.
Ilang saglit pa ay tuiluyan nang tumigas ang alaga ko. Parang bata na nagliwanag ang mukha ni Sir.
"Yown! Ready to fight na ulit. Hehehe." Ang sabi nya.
Muli nya akong inihiga sa kama nya. Pagkahiga ko ay dali dali nyang kinalas ang sinturon ko. Binuksan ang butones ng shorts ko at ibinaba ang zipper. Agad na tumambad ang nakabukol na alaga ko na natatakpan ng puti kong brief. Agad na bumaba ang ulo ni Sir papunta sa bukol sa harap ko para amuyin.
"Aaaaahhhhh! Ang bango mo talaga Nikko." ang halos nangingisay na sabi ni Mr. Robles.
Bigla nyang hinatak ang brief ko. Dahilan para umigkas ang nagwawala ko nang alaga. Dinakma ni Sir ang aking kahabaan. Saglit na piniga bago dahan dahang bumaba para ako susuhin.
Akma na nyang isusubo ang alaga ko nang ako ay magsalita.
"Ganyan ka ba talaga sa mga estudyante mo?" ang matabang na tanong ko.
Agad na napatingin si Mr. Robles sa akin. Nagbago ang ekspresyon ng mukha nya nang makita nya ang seryoso kong mukha. Binitawan nya ang alaga ko at naupo sa tagiliran ko. Kumuha ng isang stick at nagsimulang manigarilyo muli. Kinuha ko ang pagkakataong iyon para muling maiayos ang damit at sarili ko.
"Hindi..."
"Hindi ganun kadalas." ang seryosong sabi ni Sir bago ito humithit ng sigarilyo.
"Sa loob ng dalawampung taon na nagtuturo ako ay mabibilang ko sa daliri ko ang dami ng beses na gumalaw ako ng estudyante ko." tugon nya.
"Hindi ka ba nakukunsensya sa ginagawa mo?" Inis na tanong ko.
"Teka nga Nikko. Bakit ganyan ka magsalita? Alalahanin mo na ginagawan kita ng pabor." Medyo galit na sabi ni Sir sa akin.
"Pabor?" sarkastikong tanong ko.
"Oo. Pabor." tugon nya.
"Ayoko naman talagang gawin ito. Wala lang akong magawa." Inis na sabi ko.
"May choice ka Nikko. Pwede ka namang tumanggi. Pero mas pinili mong gawin." Sagot nya sa akin.
"Dahil ibabagsak mo ako." Sagot ko.
"Kung pinagbutihan mo e di sana wala ka sa sitwasyong ito ngayon!" galit na sabi ni Sir sa akin. Akma na akong sasagot nang muli syang nagsalita.
"Wag ka ngang umasta dyan na parang ang linis mo."
"Kilala kita Nikko. Alam na alam ko ang mga gawain mo." Dagdag nya.
"Anong pinagsasasabi mo?" ang nagtatakang tanong ko.
"Alam ko na gawain mo na ang magpahada dati pa."
"Ilang bakla na sa bayan ang nagpakasasa sa katawan mo."
"Kaya nga natuwa ako ng malaman ko. Hehehe." ang nangingiting sabi ni Sir sa akin. Nakaramdam ako ng kaba at pagkalito. Hindi ko alam ang sasabihin ko.
"Kung sino man ang source mo e maling mali sya." ang medyo kinakabahan na sabi ko.
"Nope. Sobrang reliable ng source ko. Hehehe." Ang nangingiting sabi ni Sir.
Wala na akong nagawa kundi ang mapatanga. Basa ko sa mukha ni Sir na sigurado s'ya sa kanyang sinasabi.
"Bahala ka sa gusto mong isipin." ang tangi ko na lang nasabi sabay talikod para makaiwas sa awkward na sitwasyon na iyon.
"Nuong una ay nag-aalangan ako na gawin ito."
"Hindi kita mabasa. Hindi ako sigurado kung papayag ka."
"Pero..." ang pagbitin ni Sir sa akin.
Agad ako na tumingin sa kanya at nag-abang sa susunod nyang sasabihin.
"Buti na lang at naikwento kita kay Joseph."
Nanlaki ang mga mata ko. Nag-init at namula ang aking mukha sa sinabi na iyon ng aking guro.
"Si Kuya Jos..."
"Bakit mo sya kil..." ang nauutal na nasabi ko.
"Nagulat ka ba? Hehehe."
"Oo. Si Joseph ang nagsabi sa akin ng sikreto mo."
"Sinabi nya sa akin na never ka daw tumatanggi sa ganito." sabi ni Sir sa akin.
Hindi na ako nakapagsalita sa pagkabigla ko sa aking nalaman. Hindi ko na din maialis ang tingin ko sa guro ko.
"Magaling ka daw lalo na't tatapatan ko ng pera ang serbisyo mo."
"Pero dahil nakasalalay sa akin ang paggraduate mo, siguradong mas gagalingan mo pa daw. Hehehe." ang nakakalokong sabi pa nya.
"Hindi nga sya nagkamali. Dahil sa lahat ng mga natikman ko ay ikaw ang pinakamahusay."
"Pinakamasarap! Hehehe." dagdag pa nya sabay hithit ng sigarilyo at buga ng usok. Para pa itong nag-iinis nung sadya nyang pinatama ang usok sa mukha ko.
"Mas magaling ka pa nga kay Joseph. Hehehe." agad na sabi nya.
"Ano sinasabi mo?" Inis na tugod ko sabay irap.
"Hay naku. Wag kang mainis."
"Matagal na akong parokyano ni Joseph. High School pa lang sya ay nagpapagalaw na sya sa akin."
"Pareho nga kayo eh. Kinailangan nyo ako para lang makapasa."
"Ano na nangyari kay Joseph ngayon? Wala! Di ba? May asawa na sya't lahat pero ano? Bumabalik balik pa din sa akin para magpahada kapalit ng maliit na halaga."
"Kaya alam mo na ang kahahantungan ng buhay mo ngayon. Pareho lang kayo kaya wag kang magmagaling at magmataas dyan!" ang pangbubwisit sa akin ni Mr. Robles.
Nagsimula na makaramdam ako ng galit. Unti unting namula ang mukha ko dahil sa pag-akyat ng dugo sa ulo ko. Hindi ko din mapigilan ang pagkuyom ng mga kamao ko. Hindi lang dahil sa nalaman kong ginawang pagpapahamak ni Kuya Joseph sa akin. Kundi dahil sa ginawang pagkumpara ni Mr. Robles sa akin sa pinsan ko. Halos mabasag ang mga ngipin ko sa panggigigil. Ramdam ko na isang masakit na pang-iinsulto pa mula sa kanya ay magagawa ko na syang sapakin.
Ilang saglit pa ay muling yumakap sa akin ang guro ko. Binigyan ako ng halik sa batok bago ito bumulong.
"Pero kaya ko namang baguhin ang buhay mo. Marami akong pera. Kaya kitang tustusan. Kayo ng lola mo. Basta siguraduhin mo lang na akin ka lang. At walang iba na muling gagalaw sa iyo." ang sabi ni Sir bago nya muling dilaan ang tenga ko.
Para bang switch na nabuksan ang tenga ko nang dumampi ang dulo ng basang dila ni Sir sa pinakapuno ng tenga ko. Ilang segundo pa ay sasabog na ako. Konting konti na lang ay isang malakas na bigwas na ang pakakawalan ko. Dahang dahang nakukulkol ang galit ko sa bawat paggapang ng dila niya sa tenga ko. Akma na akong bibigwas ng biglang may kumatok ng malakas.
"Tito Omeng!" pamilyar na sigaw ng taong kumakatok. Saglit na tumigil si Sir sa kanyang ginagawa.
"Oh! Bakit?" tugon ni Mr. Robles.
"Pinapatawag na po kayo ni Papa. Kanina pa po kayo hinihintay." sagot ng lalaking may pamilyar na boses.
"Ganun ba? Sige! Magbihis lang ako." ang sabi ni Sir bago ito tumayo para magbihis.
Hindi ako maaring magkamali. Kilala ko ang boses ng lalaking tumatawag mula sa labas ng kwarto. Siya ang girlfriend ng malanding si Sonia. Ang anak ng mayabang na si Colonel Robles. Siya lang naman ang bumangga sa akin sa mall na naging dahilan para malaglag at tuluyang masira ang phone ko. Siya ang bully na si Dave.
"Pamangkin mo si Dave? Kamag-anak mo si Colonel Robles?" ang tanong ko kay Sir.
"Oo. Bakit?" ang medyo sarkastikong tanong ng guro ko sa akin.
"Kaya naman pala ganyan ugali mo. Tama nga ang kasabihan. Birds of the same feather flock together!" ang tangi kong nasabi sa isip ko.
Agad akong tumayo sa kinauupuan ko. Mabilis na lumakad papuntang pinto para ito ay buksan. Nakahawak na ako sa doorknob at akma na itong bubuksan nang biglang magsalita si Mr. Robles.
“Alam ko ang nasa isip mo.” Ang nakangising sabi ng guro ko.
“Sa tingin mo ba hindi alam ni Dave kung ano ako at ang mga pinaggagagawa ko?”
“Alam nya. Hehehe.”
“Sa katunayan dumaan na din sa akin yan. Makailang beses na. Hehehe.” Ang sabi ni Sir sabay iling na tila ba may naalalang hindi nya gusto.
“Anong klase ka? Pati pamangkin mo tinalo mo?” ang hindi makapaniwalang tugon ko.
“O e bakit naman hindi? Siya ang unang lumapit sa akin e.”
“Mais na ang lumapit sa manok. Hindi mo pa ba tutukain? Hehehe.” Sagot nya. Wala na akong nagawa kundi ang mapailing.
“Ngayon nasa iyo yan. Bubuksan mo ang pinto at makikita ka nya.”
“Gaya nga ng sinabi ko, alam nya ang lahat sa akin. Lahat ng mga kalokohan ko.”
“E ikaw? Alam ba nya?” ang mapang-asar na tanong ni Sir sa akin.
Wala na akong nasabi pa. Gustuhin ko man na pihitin ang doorknob para buksan ang pinto pero parang naubusan ako ng lakas. May punto si Sir. Walang alam si Dave sa mga ginagawa ko. At kapag nalaman ni Dave ang sikreto ko ay maaari nyang gamitin ito laban sa akin.
Ilang minuto din ako na nakatayo sa harap ng pinto bago ko muling naramdaman ang mga bisig ni Mr. Robles na bumalot sa katawan ko mula sa likod. Marahan na hinimas ang dibdib ko bago nya dahan dahan na pinagapang ang kanang kamay patungo sa alaga ko. Nang makapa nya ang alaga ko ay agad nya itong dinaklot. Medyo nasaktan ako sa ginawa nya pero pilit ko itong tiniis. Ilang segundo pa ang dumaan bago sya nagsalitang muli.
“So paano? Kailangan ko na umalis.”
“Dito ka lang muna. Magpalipas ka ng sampung minuto bago ka lumabas ng bahay.”
“Dun ka na sa likod dumaan para walang makakita sa iyo.” Ang sinabi ni Sir bago nya ako iniharap sa kanya.
Muli nyang hinimas ang dibdib ko bago nya ako hinawakan sa batok at unti unting inilapit sa kanya. Gusto nya akong halikan. For some reason ay wala pa din akong lakas para umiwas sa kanya. Halos magdikit na ang mga labi namin nang biglang huminga si Sir at nanuot sa ilong ko ang amoy ng sigarilyong hininga nya. Parang may kung ano sa hiningang iyon na nagbigay sa akin ng sapat na lakas para makaiwas. Agad kong inalis ang mga kamay nya na nakasakbit sa batok ko. Lumakad at naupo sa kama nya. Halata man sa mukha ni Sir ang pagkadismaya pero mas pinili na lang nito ang umiling at ngumisi sa akin.
“I-lock mo ang pinto ha?”
“At siguraduhin mong wala kang kukunin.”
“Alam mo na ang mangyayari sa iyo kapag ninakawan mo ako.” Ang nagbabantang sabi ni Mr. Robles sabay duro sa akin. Tumalikod ito at tuluyang lumabas ng kwarto. Pagkasarado ng pinto ay agad kong narining ang salita ni Dave.
“May kasama po ba kayo? Para po kasing may kausap kayo?” usisa ni Dave.
“Wala. May kausap lang ako sa telepono.” Ang palusot ni Sir.
“Ganun po ba?” ang tanging nasabi ni Dave.
“Oo. Tara na.” pag-aya ni Sir.
“Saglit lang po.” Pagpigil ni Dave.
“Bakit?” nagtatakang tanong ni Sir.
“Maaga pa naman. Baka gusto nyo mamaya na tayo umalis.”
“Dun muna tayo sa kwarto.”
“Alam mo na. Hehehe.” Ang pang-aakit ni Dave kay Sir Robles.
“Ay naku Dave. Wala akong pera.” Inis na sabi ni Sir.
“Libre kita. Taglibog lang talaga ako. Dinedyeta ako ni Sonia e.” ang tugon ni Dave.
“Wala ako sa mood Dave. Next time na lang.” ang huling sinabi ni Sir. Hindi na din kumibo si Dave.
Ilang minuto din ang lumipas bago ko narining ang pagsarado ng pinto mula sa labas. Kasunod nito ang pag-andar ng motor at mabilis na pagharurot nito. Tulad ng utos ni Sir ay naghintay ako ng ilang saglit bago ako lumabas ng bahay.
Halos bente minuto na akong naglalakad mula sa bahay ni Sir Robles. Nasa dulo pa mula sa main road ang bahay nya. Medyo mahigpit ang security sa lugar nila kaya pilit ko na iniiwasan ang mga rumorondang mga baranggay tanod. Siguradong masisita ako kapag nakita nila akong pagala gala. Sa kasamaan ding palad ay walang dumadaan na tricycle sa lugar na iyon ng ganung oras. Kaya wala akong nagawa kundi ang lakarin papunta sa pinaka main road.
Limang minuto pa ang lumipas nang biglang may lumiwanag na ilaw mula sa likuran ko.
“Fuck!” ang tangi kong nasabi sa isip ko. Ito na yung kinakatakutan ko. May palapit na motor sa akin. Masisita ako ng mga rumoronda.
Hindi ko magawang lumingon. Gustuhin ko mang magtago pero huli na ang lahat. Nakita na nila ako. Wala na akong magawa kundi ang umasa na sana ay lagpasan lang ako ng mga rumoronda. Nag-iisip na din ako ng mga palusot ko para hindi ako masita. Palakas ng palakas ang liwanag. Palakas ng palakas ang tunog ng motor tanda na ito ay malapit sa akin. Halos kumawala sa dibdib ko ang puso ko habang lumalapit motor sa akin.
Ilang segundo pa ay nasa tabi ko na ang motor. Huminto na ako sa paglalakad ko. Huminto din ang motor.
“Patay. Masisita ako.” Ang tangi kong nasabi.
Huminga ako ng malalim. Hindi pa man buo sa isip ko ang magiging palusot ko ay dahan dahan akong tumingin. Hindi ko pa man nakikita ang mukha ng nakasakay sa motor ay isang malakas na batok na ang tumama sa ulo ko.
“Tangna mo ka!” ang sabi ng lalaki sa akin.
“Kanina pa kita hinahanap. Nandito ka lang pala.” Ang dagdag na sabi ng lalaki sa akin.
May kalakasan ang batok pero hindi ko na nagawa ang mainis pa. Bagkus ay napalitan ng tuwa ang kabang nararamdaman ko. Hindi rumorondang baranggay tanod ang nasa harap ko. Kundi si Derek.
“Tarantado ka. Muntik mo na akong patayin sa kaba e.” ang inis na tugon ko.
“Bakit? Anong ginawa ko?” nagtatakang tanong ni Derek.
“Akala ko kasi rumorondang tanod ka. Kanina ko pa sila iniiwasan.” Tugon ko.
“E para ka kasing engot. Alam mong mahigpit ang mga tanod dito tapos pagala gala ka.”
“Saan ka ba kasi galing?” tanong ni Derek.
“Kina Mr. Robles.” Sagot ko.
“Kina Mr. Robles!?!” ang medyo malakas na tanong ni Derek.
“Sssshhhh! Tangina ka. Ang ingay mo.” Ang pagsaway ko sa kanya.
“Ano naman ang ginawa mo dun?” nagtatakang tanong ni Derek sa akin.
“Ano pa ba? Special Project para makapasa sa subject nya.” Inis na tugon ko.
“Special Project?” Sarkastikong tanong ni Derek sabay hatak sa akin at amoy sa leeg ko.
“Tang-ina Pre. Amoy laway ka. Hahaha.” Ang natatawang sabi ni Derek.
“Pati ba naman yun pinatulan mo? Iba ka men! Hahaha.” Panunukso nya sa akin.
“Sige. Mambwisit ka pa. Bibigwasan na kita.” Inis na tugon ko.
“Aba teka lang. Init agad ng ulo mo.” ang pagsita ni Derek sa akin.
“Ayoko naman talaga, Pre. Wala lang akong magawa.”
“Di ako makakagraduate kapag hindi ko ginawa e.” naiinis na paliwanag ko.
“Tang-ina. Nagtagumpay si Sir. Alam ko naman na malakas talaga ang tama ng gagong yun sa iyo.”
“Kaw naman kasi. Sana pinagbutihan mo para di ka napahamak.” Napapailing na sabi ni Derek sa akin.
“Ngayon mo pa ba ako sisisihin? Tapos na. Nalapastangan na ako.” Sabay irap kay Derek.
“Siguro naman pasado ka na?”
“At sana hindi mo masyado ginalingan. Baka hanap hanapin nya yun. Patay ka.” Banta sa akin ni Derek.
“Asa sya. Last na nya yun.”
“Tsaka sinabi na nya sa akin na pasado ako. With flying colors pa nga daw e.” pagmamalaki ko.
“Tang-ina. Slow clap, Pre. Ginalingan e. Hahaha.” Ang biro ni Derek sabay pumapalakpak ng mabagal.
“Ulol!” ang tangi kong nasabi.
Ilang saglit pa ay binuksan ni Derek ang pouch nya at naglabas ng alcohol. Tsaka ito inabot sa akin.
“O eto. Pahiran mo yang leeg mo at amoy laway ka. Kadiri!”
“Idamay mo na din ang katawan at burat mo.” Utos ni Derek sa akin.
“Hindi na. Maliligo na lang ako sa bahay.” Pagtanggi ko.
“Huwag ka nang kumontra. May pupuntahan tayo.” Pagpilit ni Derek sa akin.
“Ha? Saan?” nagtataka kong tanong.
“Kaya pa ba?” tanong nya sa akin sabay salat sa bukol ko.
Agad kong nabasa mula sa mga mata ni Derek ang ibig nyang sabihin. Saglit akong tumahimik para pakiramdaman ang sarili ko. Pumasok sa isip ko ang mga ginawa namin ni Sir Robles. Nakadalawang putok din ako. Pero nakatulog ako ng saglit kaya hindi ako nakakaramdam ng pagod. Nang matanya ko na ok pa ako at kaya ko pa ay tumango ako kay Derek.
Agad kong hinubad ang suot kong t-shirt. Kinuha ang alcohol. Pinahiran ko ang katawan ko. Mula leeg hanggang singit. Kinuha ni Derek ang amoy sigarilyong t-shirt ko at inilagay sa pouch nya. Kasunod nito ay iniabot nya sa akin ang baon nyang sando.
“Tang-ina. Handa ah.” Ang sabi ko.
“Ako pa? Boy Scout ito no?” ang pagyayabang ni Derek sabay abot ng pabango.
Nang masiguradong maayos at mabango na ako ay umangkas na ako kay Derek. Agad nyang pinaandar ang motor nya.
“Teka. Saan ba tayo pupunta?” tanong ko habang nag-aayos ng pagkaka-angkas.
“Kina Tanya tayo pupunta.”
Pre, tagal ka na nyang hinahanap sa akin. Malakas talaga ang tama sa iyo ng baklang yun.”
“Pagbigyan mo na. Hindi ka yata talaga makalimutan e. Legendary ka talaga. Hahaha.” ang biro ni Derek sa akin.
“Gago!” ang sagot ko sabay batok ng mahina kay Derek.
Hindi na sya nagreact pa. Bagkus ay pinaharurot nya ang motor na sinasakyan namin. Sa totoo lang, may phobia ako sa pagsakay sa motor. Minsan na kasi akong naaksidente. Pero nababawasan ang takot ko kapag si Derek ang nagmamaneho. Magaling si mokong magdrive. Matino man o lasing. Sabi nga nya mas alert daw syang magdrive kapag nakainom.
Ilang minuto na naming binabagtas ang kalsada nang magsalita si Derek.
“Ok ka lang ba, Pre? Hindi naman masyadong mabilis di ba?” tanong ni Derek sa akin.
“Ok lang ako. Magfocus ka lang sa pagmamaneho mo.” sagot ko sa kanya.
“S’ya nga pala. Anong meron kina Tanya?” agad na tanong ko.
“Pre, naalala mo yung dalawang tropa nya na taga Makati?” balik na tanong nya sa akin.
“Taga Makati?” Napapasip na tugon ko.
“Oo. Yung sinasabi ko sa iyo dati na mapeperang tropa ni Tanya.” Sabi ni Derek sa akin.
“Hindi e. hindi ko maalala.” Napapa-iling na tugon ko.
“Ano ka ba? Yung nagbigay sa akin ng 3K?”
“Dapat nga di ba kasama kita nuon kaya lang inindyan mo ako?” pagpapaalala ni Derek sa akin.
“Ahhh. Oo. Naalala ko na.” agad na sabi ko.
“Pre. Bumalik sila. At hinahanap daw ako. Hehehe.”
“Tapos may bago daw kasama. Yun daw ang pinaka mapera sa mga tropa nya at yun yata ang ibibigay sa iyo.”
“Tiba tiba na naman tayo, men! Nyahaha.” Ang tuwang tuwa na sabi ni Derek.
Hindi na ako naka-imik dahil biglang pumasok sa isip ko ang mga sinabi sa akin ni Mr. Robles. Nakaramdam ako ng pagkainis dahil hindi ko man lang naipagtanggol ang sarili ko nung sabihin niyang pareho lang ang magiging kapalaran ko sa naging kapalaran ni Kuya Joseph. Posible nga ba? Kung tutuusin halos magkapareho ang mundong ginalawan naming dalawa. Masalimuot. Makamundo. Pero naniniwala ako na nasa kamay ko ang kung ano man ang kakahinatnan ko. Kontrolado ko ang buhay ko. Kontrolado ko ang kapalaran ko.
“Kontrolado ko nga ba?” ang tanging naitanong ko sa isip ko.
Dahil sa lalim ng iniisip ko ay hindi ko na namalayan na nasa tapat na kami ng aming destinasyon. Nasa tapat na kami ng parlor ni Tanya. May mga nakaparadang sasakyan. Isang Montero at isang itim na Audi na hindi ko alam ang modelo. Tama nga si Derek. Mukhang mga bigatin nga ang mga bisita ni Tanya. Isang saglit pa ay sumilip sa may pinto si Tanya. Agad naman na kumaway si Derek at kasabay nito ang paghinto ng motor nya. Bumaba ako at nag-ayos ng sarili. Habang ipinarada naman ni Derek ng maayos sa gilid ng kalsada ang motor nya.
“Eto na ang mga padala ni Mayor!” ang malandi at malakas na sabi ni Tanya bago ito tuluyang lumabas ng pinto. Agad itong lumapit kay Derek at yumakap. Ilang saglit lang ay kumalas ito sa pagkakayakap sa kaibigan ko para ako naman ang lapitan.
“Hoy ikaw? Ano? Bakit ngayon ka lang nagpakita sa akin?” pagsita ni Tanya sa akin.
Hindi na ako nagsalita pa. Sumagot na lang ako ng isang napipilitang ngiti.
“Ayan. Dyan ka magaling. Magpacute.”
“Alam na alam mong yan ang kahinaan ko sa iyo. Tara nga dito!” ang napapairap pero halatang kinikilig na sabi ni Tanya sa akin sabay yakap at amoy sa leeg ko.
“Shit. Namiss ko ang amoy na ito.” ang nanggigigil na sabi ni Tanya sabay halik sa leeg ko. Nanatili pa din akong tahimik at hinayaan na lang si Tanya sa ginagawa nya.
Ilang saglit pa ay kumalas si Tanya sa pagkakayakap sa akin. Hinawakan ako sa kamay at inakay papasok sa parlor. Nakakailang hakbang pa lang ako nang may dalawang bakla na lumabas at nagmamadaling lumapit kay Derek. Animoy parang karne si Derek na pinag-aagawan ng dalawang leon. Napapailing na lang ako sa nakikita kong reaksyon ni Derek. May pagkakataon pa na tumingin ito sa akin at kumindat. Tila ba nagsasabi na kabog nya ako dahil pinag-aagawan sya ng dalawang bakla. Alam na alam ko ang nasa isip nya. Kikita na naman sya ng malaking pera.
Pagkapasok ko sa may pinto ay bumungad agad sa akin ang videoke. Maraming laman ang lamesa. Isang bilao ng sushi. Isang mangkok na ubas. Dalawang plato na may lamang hiniwa na lemon at asin. Tatlong bote ng tequila. Yung dalawa ay wala nang laman at yung isa ay nangangalahati na. Mukhang kanina pa sila nag-iinuman. Tsaka halatang lasing na si Tanya at ang mga kaibigan niya.
“Girls, kilala nyo na naman si Derek di ba?” ang bungad ni Tanya.
“Oo naman. Kilalang kilala. Hahaha.” ang natatawang sabi ng isang kaibigan ni Tanya na patuloy ng nilalandi at hinihimas sa dibdib si Derek.
“Hahaha. Bakla ka!” ang natatawang tugon ni Tanya.
“By the way, this is Nikko. Yung kinukwento ko sa inyo.” Ang nakangiting pakilala ni Tanya sa akin.
“Ay! S’ya ba yun?”
“Hi!” ang malanding bati sa akin ng isang kaibigan ni Tanya sabay abot ng kamay for a handshake.
Akma ko nang hahawakan ang kamay nya nang bigla nya itong iniwas at idinerecho ito papunta sa may bukol sa harap ko. Medyo na-offend ako sa ginawa nya pero inisip ko na lang na lasing na sya kaya may konting kapilyuhan na. Hindi na lang ako umiwas at hinayaan na lang sya sa ginagawa nya.
“Oh My God, Mama. Trulali ang mga kuda mo ever. Wow! Wow! Wow! Waging wagi! Hahaha.” ang malokong sabi ng kaibigan ni Tanya.
Agad na hinawakan ni Tanya ang kamay ng kaibigan at tsaka inalis sa pagkakadiin sa harapan ko.
“Hoy bakla! Huwag kang gahaman!”
“Huwag mong kinakamay at baka mapanis yan. Nakakaloka ka.”
“Si Derek ang hanap mo di ba? O ayan na sya.” ang inis na pagsita ni Tanya sa kaibigan.
Wala nang nagawa ang kaibigan ni Tanya kundi ang umirap at ibaling ang atensyon kay Derek. Paupo na ako sa may silya na malapit sa pinto nang pigilan ako ni Tanya.
“Nikko huwag ka dyan. Dito ka pumuwesto.” Ang sabi ni Tanya sa akin sabay turo sa upuan na nakapuwesto sa kabilang side ng lamesa. Agad ko namang sinunod si Tanya. Bago pa man ako makaupo sa upuang sinasabi nya…
“Nikko. I’d like you to meet James. James this is Nikko.” ang pakilala ni Tanya sa akin.
“Hi Nikko. James.” Ang sabi ng lalaki sabay abot ng kamay for a handshake.
Hindi ko ito inabot agad. Dahil ang unang pumasok sa isip ko ay iiwas na naman nya at idederecho ang kamay nya sa harap ko. Ayoko nang mapahiya muli. Tumingin lang ako sa kamay nya at hinintay na dumerecho ito sa harapan ko. Ilang segundo ding nasa ganung awkward na posisyon si James. Hindi pa din sya kumikilos. Itinuon ko ang mga mata ko sa mukha nya. Nakangiti lang ito at napapailing.
"Don't worry Nikko hindi ko gagawin sa iyo yun. Hehehe." ang nakangiting sabi nya.
Akala ko ay nakaiwas na ako sa pagkapahiya. Mas lalo pala akong napahiya sa inasal ko.
"Sorry ha?" ang paumanhin ko sabay abot ng kamay ni James.
"Ok lang. I understand. Maupo ka." tugon ni James sa akin.
Agad akong naupo. Medyo namumula ang mukha ko dahil sa hiya. Nag-iinit ang mukha ko at namumutil ang pawis ko sa noo. Nakatitig lang ako sa may lamesa. Hindi ako makapagsalita. Gusto ko mang lingunin si James para i-entertain sya pero parang wala akong lakas na gawin yun. Ilang saglit lang ay nagdahan dahan na gumulong ang pawis mula sa patilya ko. Akma ko na itong pupunasan nang maramdaman ko ang pagtama ng malakas na hangin sa akin. Agad akong napatingin sa pinagmumulan ng hangin. Nakita ko agad si James na binuksan ang bentilador at itinapat sa akin.
"Ayan? Naiinitan ka pa ba?" ang nakangiting tanong ni James sa akin.
"Ok lang po ako." ang medyo nahihiyang sabi ko.
"Ok. Mukhang nakainum na kayo ah? Namumula ka?" ang sabi nya sya akin.
"Ha?" ang gulat na sabi ko sabay hawak at himas sa magkabilang pisngi ko.
"Hindi po. Hindi pa po kami umiinum." ang dagdag ko.
"Ano ka ba? Mukha na ba akong matanda?" ang nakataas kilay na tanong ni James sa akin.
"Hindi naman po." nahihiyang tugon ko.
"Ayun naman pala e. Kaya lubayan mo na yang pagsasabi ng po at opo sa akin. Ok?" ang nakangiting pakiusap ni James.
"Sige." ang pagsang-ayon ko sabay bigay ng pilit na ngiti.
Nanatili lang akong tahimik sa kinauupuan ko. Iimik lang kapag tinatanong. Matipid nga lang ang bawat sagot ko. Gagalaw lang kapag oras ko na para magshot. Makailang beses na din na iniabot sa akin ang song book para kumanta. Tatanggapin ko naman at titingin kunwari ng kanta. May mga pagkakataon na pinagmamasdan ko ng pasimple si James. Kumpara sa ibang kainuman namin ay tahimik lang sya. Pakiwari ko ay nag-oobserba. May hitsura sya. Maputi. Makinis. Mabango. Maayos ang katawan. Mukhang mayaman dahil magara ang suot nya. Mukhang matino. Hindi magaslaw. Kung tutuusin ay hindi mo iisiping bakla sya dahil lalaking lalaki ang hitsura nya. Huwag lang talaga magsasalta. May mga pagkakataon na nahuhuli nya akong nakatingin sa kanya. Pero wala naman syang sinasabi. Ngingiti lang. Pero mas nagliliwanag ang mukha nya kapag lumabas na ang mga mapuputi at pantay na mga ngipin nya. Ramdam ko na may gusto syang sabihin. Pero hindi nga magawang magsalita. Hindi ko alam kung bakit.
Nagpatuloy ang inuman. Patuloy ang kantahan. Medyo naging mabagal ang takbo ng shot glass dahil lasing na ang mga kainuman namin. Nagkataon pang si Derek ang tanggero. Hindi nya magawa ng maayos ang pagtagay dahil patuloy ang paglalandi at pangmomolestya ni Tanya at ng dalawang kaibigan nya sa kanya. May mga pagkakataon pa nga na tumitingin sya akin sabay kindat na tila ba nagsasabi na...
"Mas gwapo ako sa iyo, men! Nyahaha."
Sinasagot ko na lang sya ng ngisi at mga tingin na nagsasabing...
"Sige lang. Goodluck sa burat at itlog mo mamaya. Nyahaha!"
Ilang minuto pa ay tuluyan nang naubos ang iniinom namin. Akala ko hanggang dun na lang ang inuman namin pero biglang humirit si Tanya.
“Madam. Ubos na ang alak. Buhay na buhay pa ang mga awra.” ang sabi ni Tanya kay James.
“Ganun ba? E gusto nyo pa ba? Kaya pa ba?” agad na tanong ni James sa mga kainuman namin.
“Ako ok lang. Ewan ko lang sa dalawang ito” ang tugon ni Derek.
“Jusko. Go lang Madam. Kami pa ba?” ang tugon naman ng isang kaibigan nila.
“Ikaw Nikko? Ok ka lang ba?” ang tanong ni James sa akin. Akma na akong sasagot pero si Tanya na ang sumagot para sa akin.
“Naku Madam huwag mo nang tanungin yan. Malakas sa alak yan. Gapang na kaming lahat pero yan ay buhay na buhay pa.” ang pagmamalaki ni Tanya.
Strike one!
Gusto ko sanang magsalita pera kontrahin sya. Hindi naman talaga ako malakas uminum. Magaling lang talaga akong mandaya sa inuman. Pero sa totoo lang medyo nainis ako sa ginawa ni Tanya. Bigla kasing pumasok sa isip ko ang mga sinabi sa akin ni Mr. Robles. Buhay ko ito at dapat kontrolado ko ang mge desisyon ko pero bakit si Tanya ang sumagot sa tanong na para sa akin. Kaya ko pa namang uminom kaya lang pwede naman akong tumanggi para lang matapos na ang inuman.
“Ganun ba? Good. Tara Tanya samahan mo ako sa bilihan.” Ang pag-aya ni James kay Tanya.
“Madam wag na ako. Sasamahan ka na lang daw ni Nikko. Di ba?” ang sabi ni Tanya sabay tingin sa akin.
Strike two!
Sya na naman ang nagdecide para sa akin. Di man lang ba niya aalamin kung kaya ko pa o kung gusto kong sumama? Hindi ako agad nakapagsalita. Gusto kong tumanggi pero hindi ko magawa. Hindi ko alam ang dahilan.
“Huwag na. Tayo na lang. Nakakahiya naman.” Ang sabi ni James sabay tayo ang lakad papuntang pinto.
“Ay Madam, huwag kang mahiya. Sasamahan ka nya.” Ang pagpigil ni Tanya kay James sabay hawak sa kamay ko at hatak sa akin patayo.
“Samahan na kita.” Ang tangi ko na lang sinabi dahil mapilit si Tanya at para hindi na lang din isipin ni James na napipilitan lang ako.
“Ok.” ang tanging sinabi ni James habang nakatayo sya sa may pinto at inaantay ako na maunang lumabas sa kanya.
Palabas na ako ng pinto nang bigla akong mapahinto nang marmdaman ko ang kamay ng isang kaibigan nila na nakadakma sa alaga ko. Tinignan ko lang sya. Kanina pa ako naiinis at dumadagdag pa sa inis ko ang inaasal ng kaibigan nila. Tatapikin ko na sana ang kamay nya nang biglang hawakan ni James ang kamay ng kaibigan at sya mismo ang nag-alis nito sa harap ko.
“Hoy! Bakla ka. Wag kang dupang. Akin yan. Booking ko yan!” ang medyo nagtataray na sabi ni James sa kanya.
Aaminin ko. Hindi lang ako nagulat. Sobra din akong nadisappoint sa sinabi ni James sa kaibigan nya. Akala ko disente sya. Akala ko iba sya sa mga kaibigan nya. Tama nga ang kasabihan at uulitin ko. Birds of the same feather flock together.
Naunang lumabas si James at dumerecho sa itim na Audi. Agad naman akong sumunod. Nakakailang hakbang pa lang ako ay bigla kong naramdaman ang pag-akbay ni Tanya sa akin. Agad itong bumulong.
“Nikko. Kaw na bahala kay Madam. Bigatin yan. Malaki ang makukuha mo dyan. Ikaw ang ibinigay ko kasi alam kong hindi ako mapapahiya. Basta ambunan mo lang ako ha? Hehehe.” ang bulong ni Tanya. Umalis sya sa pagkakaakbay sa akin sabay tapik sa puwet ko.
Strike three!
Bingo na si Tanya sa akin. Gustuhin ko man syang bigwasan pero mas pinili ko na lang ang kumalma. Yun naman talaga ang dahilan kaya ako nandun. Pero dapat diskarte ko yun e. Hindi diskarte nya.
Sumakay ako sa sasakyan. Nanahimik. Agad na sumilip sa bintana Tanya at kinausap si James.
“Madam may 7 11 sa crossing. Alam ni Nikko yun.”
“Ingat kayo at enjoy ha?”
“Hindi kami nagmamadali. Just take your time. Si Nikko na ang bahala sa iyo. Hehehe.” sabi ni Tanya.
“Gaga!” ang tanging nasabi ni James sabay sarado ng bintana ng sasakyan.
Pareho lang kaming tahimik habang binabagtas namin ang daan. Malakas naman ang aircon pero ramdam ko ang pamumula at pag-iinit ng mukha ko. Marahil nakakabingi ang katahimikan sa pagitan naming kaya si James na mismo ang bumasag nito.
“Ok ka lang ba?” tanong nya sa akin.
“Ok lang.” ang matabang na sagot ko.
“Ok.”
“So, saan tayo.” ang muling tanong nya sa akin.
“Iliko mo dyan sa kanto.” Ang matabang na utos ko.
Agad na iniliko ni James ang sasakyan papasok ng diversion road. Limang bahay ang nilagpasan namin bago kami umabot sa madilim at masukal na lugar.
“Ihinto mo dito.” Ang sabi ko na agad na sinunod ni James.
Halata sa mukha nya ang pagtataka habang lumilinga linga sa paligid.
“Wala naman akong nakikitang tindahan dito ah? Bakit tayo huminto?”
“Nasaan ba tayo?” ang nagtatakang tanong ni James sa akin.
“Dito tayo kung saan pwede mong gawin ang lahat sa akin.”
“Di mo na kailangang gumastos sa Motel. Pwede na dito.”
“Wag kang mag-alala. Bihira ang dumadaan dito.”
“May dumaan man, hindi naman tayo pakikialaman ng mga yun.”
“Tsaka di naman tayo makikita. Tinted naman ang bintana mo di ba?” ang tanong ko kay James. Hindi sya sumagot. Ngumisi lang sya sa akin. Pero hindi ko mabasa ang ngisi nya na iyon.
“Simulan mo na para matapos agad at makabili na tayo.”
“Baka matagal akong labasan ngayon kasi medyo may tama na ako.”
“Galingan mo na lang para mabilis akong labasan.” Ang huli kong sinabi bago ko sinimulang kalasin ang sinturon na suot ko.
“Sandali lang.” ang pagpigil nya sa akin.
“Ilang taon ka na ba?” seryosong tanong nya.
“Eighteen.” Seryosong sagot ko.
“Oh come on. Yung totoo?” ang nangingiting tanong nya.
“Mukha ba akong nagbibiro?” seryosong tanong ko.
“Hindi. Pero alam kong nagsisinungaling ka.” Ang muling seryoso na sabi nya.
Tangina. Mautak si gago. Marunong bumasa. Hindi ako nakapagsalita agad.
“O ano? Yung totoo? Ilang taon ka na?” muling tanong nya.
Naghesitate ako saglit bago ko sya tuluyang sinagot.
“Sixteen.” Mahinang sabi ko.
“Hahaha. I knew it.”
“Well, sorry. Gusto sana kita pero hindi kita gagalawin.”
“Hindi ako gumagalaw ng menor de edad.”
“Alam ko ang batas. Whether may consent ka o wala, makukulong pa din ako kapag nagsumbong ka.” Ang paliwanag nya.
“Bakit? Mukha ba akong sumbongero?”
“Kung sumbungero ako, e di sana lahat ng bakla dito ay nakakulong na.” ang tugon ko kay James.
“Kaya wag ka nang mag-inarte dyan. Gawin mo na ang gusto mo.” Ang huling sinabi ko bago ko muling sinubukang kalasin ang sinturon ko.
“Still. Hindi pa din kita gagalawin.” Ang seryosong sabi nya.
“Bahala ka. Wala akong panahon sa kaartehan mo.” Inis na sabi ko habang inaayos ko ang sinturon ko.
Pagkaayos ng sinturon ko ay binuksan ko ang pinto ng sasakyan. Akma na akong bababa nang…
”O. Saan ka pupunta?” nagtatakang tanong ni James.
“Uuwi na.” sagot ko.
“Bilis mo namang magtampo?” ang medyo natatawang sabi nya.
“Ewan ko sa iyo. Bahala ka na dyan.” Inis na sabi ko.
“Teka lang.” pagpigil nya sa akin. Kinuha nya ang wallet nya at naglabas ng isang libo. Tsaka ito inabot sa akin.
“Ano ito?” nagtatakang tanong ko.
“Para sa iyo.” Sagot nya.
“Bakit mo ako babayaran e wala naman nangyari sa atin?” seryosong pagtanggi ko.
“Tulong ko na lang. Alam kong kailangan mo.” Sagot nya.
“Ugali mo talaga ang mang-insulto no?”
“Hindi ako tumatanggap ng pera basta basta sa mga taong hindi ko kilala lalo na at hindi ko naman pinaghirapan.”
“At mas lalong hindi ako tatanggap ng pera mula sa taong naaawa sa akin. Sa iyo na yang pera mo.” Ang inis na sabi ko sabay labas ng sasakyan.
Agad akong sinundan ni James. Nung mahabol nya ako ay agad nya akong hinawakan sa bisig para ako ay pigilan.
"Teka lang. Hindi ko na ipipilit na kunin mo yung pera."
"Hatid na lang kita. Baka kung mapaano ka pa e. Mukhang delikado dito." ang sabi nya sa akin.
"Wag mo akong intindihin. Taga dito ako at ilang beses na akong dumadaan dito." tugon ko.
"No! Ako ang kasama mo at kargo de konsensya kita. Kaya wag ka nang magpapilit. Tara na." pagpilit ni James sa akin.
"Hindi na nga. Ang lapit lang ng bahay ko dito." pasisinungaling ko dahil dalawang sakay pa mula sa kinaroroonan namin ang bahay namin. Akma na akong lalakad nang biglang pumuwesto sa harap ko si James para ako ay harangan.
"Ano ba? Umalis ka nga dyan." inis na sabi ko.
"Hindi. Huwag kang makulit. Ihahatid kita." pangungulit ni James.
Para kaming mga bata na nagpapatintero sa daan nang biglang may sasakyan na huminto sa tapat namin. Napahinto kaming dalawa. Sabay naming tiningnan ang sasakyang huminto. Nakahawak si James sa magkabilang balikat ko habang hawak ko ang mga kamay nya. Ilang saglit pa ay bumukas ang pinto ng sasakyan. Bumaba ang isang lalaki at lumapit sa amin.
"Ok ka lang ba Nikko?" ang nagtatakang tanong ni Tristan sa akin
"May problema ba, Pre?" ang seryosong tanong ni Tristan kay James.
Kita ko ang pagkalito at galit sa mukha ni Tristan. Alam kong nakita din ni James yun kaya agad nyang inalis ang pagkakahawak sa balikat ko.
"Ok lang kami Tristan. Wala namang problema." palusot ko. Pero hindi pa din inaalis ni Tristan ang masamang tingin kay James.
"Sya nga pala si James." pakilala ko kay James.
"James si Tristan." dagdag ko.
Agad na nag-abot ng kamay si James for a handshake. Pero hindi gumalaw si Tristan. Tiningnan lang ang kamay ni James. Naramdaman ni James na walang balak si Tristan na makipaghandshake sa kanya kaya agad naman nyang binawi ang kamay. Muling tumingin ng masama si Tristan kay James. Marahil ay na-offend sa inasal ni Tristan kaya nakipagtitigan na din si James sa kanya.
“Awkward!” ang tangi kong nasabi sa isip ko. Ilang saglit pa ay nagsalita Tristan.
“Ano bang ginagawa mo dito Nikko ng ganitong oras?” seryosong tanong ni Tristan sa akin habang nakatitig kay James.
Magpapalusot na sana ako kaya lang…
“Wala naman kaming ginagawang masama. Nag-uusap lang kami. Hindi ba Nikko?” ang pagsabat ni James habang nakatingin kay Tristan.
Kita ko sa reaksyon ni Tristan na nagpapanting na ang tenga nya kaya…
“Hindi kita kinakausap, Pre. Si Nikko ang tinatanong ko.” Inis na sabi ni Tristan sabay hakbang palapit kay James.
Mataas ang tension sa paligid kaya ramdam ko na ang susunod na mangyayari. Kaya dali dali akong pumagitna sa dalawa. Hinawakan ko sa dibdib si Tristan para pigilan sya. Tumingin sa akin si Tristan. Binigyan ko sya ng mga tingin na nagsasabing huwag nyang ituloy ang binabalak na gawin. Matapos makuha ang nais kong sabihin ay nabasa ko sa reaksyon nya na susunod sya sa nais kong mangyari. Nang makasiguro ay lumapit ako kay James.
“Sige na James. Bumalik ka na kina Tanya. Pakisabi na lang na nauna na akong umuwi.” Ang pakiusap ko kay James na nakatingin pa din kay Tristan.
“Ok. Fine.” ang matabang na sagot ni James sa akin.
Ilang segundo mula nang humarurot paalis ang sasakayan ni James ay naramdaman ko ang mahigpit na paghawak ng kamay ni Tristan sa braso ko. Hindi ako nakapagreact kaagad dahil nagulat ako sa ginawa nya. Bigla nya akong hinatak papunta ng sasakyan nya. Kahit medyo nasasaktan ako sa pagkakahawak nya ay hindi na ako nagreklamo pa. Parehong mainit ang ulo namin at ayoko itong pagsabayin.
Pagkasakay na pagkasakay ko sa sasakyan ay bigla akong sinita ni Tristan.
“Ano bang pinaggagagawa mo Nikko?” galit na tanong ni Tristan.
“Wala naman akong ginagawang masama Tristan. Kumalma ka nga.” Inis na tugon ko.
“Sigurado ka? E anong ginagawa mo dito sa diversion road ng ganitong oras?”
“Alam mo naman na delikado dito di ba?” ang medyo malakas na sabi ni Tristan.
Hindi ako agad nakaimik. Hindi ko mabuo sa isip ko ang klase ng palusot na pwede kong sabihin.
“Ano?!” ang medyo malakas pa din na tanong ni Tristan.
“At sino ba yung gagong yun? Ha?”
“Bakit parang hinahatak ka nya nung makita ko kayo?”
“Ano yun?” ang inis at nalilitong tanong ni Tristan.
“Si James yun. Tropa ni Tanya. Nag-iinuman kami sa parlor ni Tanya kasama yung dalawang kaibigan nila at si Derek.” mahinahon na paliwanag ko.
“Kung nag-iinuman kayo sa parlor, e anong ginagawa nyo dito?” nagtatakang tanong niya sa akin.
“Ubos na kasi yung iniinum namin. Nagpasama sya sa aking bumili.” paliwanag ko.
“Hindi ko ma-get Nikko. Bibili kayo ng alak pero nandito kayo. Obviously, walang tindahan na malapit dito. Wala nga ding bahay. Tapos naabutan ko pa kayo na parang may pinagtatalunan kayo? Ano yun?” inis at nalilitong tanong nya.
Sa totoo lang naririndi na ako. Namumula na ang mukha ko sa inis. Umaakyat na naman ang dugo sa ulo ko. Kaya hindi muna ako nagsalita. Pinilit ko munang kumalma at humugot ng malalim na hininga bago ako nagsalita.
“Tristan. Umuwi na lang tayo. Mukhang badtrip ka at hindi din maganda ang araw ko. Kung ano man ang dahilan ng pagkabadtrip mo, pag-usapan natin bukas. Ok?” ang mahinahong pakiusap ko.
“No. Pag-usapan natin ngayon. Sasabihin ko kung bakit ako nababadtrip.” ang inis na sabi ni Tristan sa akin. Wala na akong nagawa kundi ang mapasandal sa pinto at mapapikit. Hinihintay ang mga litanya ni Tristan.
“Alas siyete pa lang tinetext na kita. Pero di ka nagrereply. Tumatawag ako pero hindi ka sumasagot. Nakailang dial ako pero wala ka pa ring sagot. Hanggang naging out of coverage area ka na. Pumunta ako sa bahay nyo. Ang sabi ng Lola mo nasa bahay ka daw ng Math teacher mo at gumagawa ng project. Nakakapagtaka naman. Project? Sa bahay ng teacher mo? Ano yun?” panimulang litanya ni Tristan.
“Pumunta ako sa bahay ng teacher mo. Hindi alam ni Lola ang exact address pero alam nya ang baranggay kaya nagtanong tanong ako. Natunton ko ang bahay ng teacher mo. Halos sampung minuto akong tumatawag pero walang sumasagot. Ang sabi ng kapitbahay nya, kakaalis lang daw at kasama ang pamangkin nya. Nagpaikot ikot ako para hanapin ka. Pinuntahan ko ang lahat ng posible mong puntahan pero hindi kita nakita.” Dagdag nya. Humugot ito ng malalim na hininga bago muling nagsalita.
“Nagkandahilo hilo ako sa paghahanap sa iyo tapos dito kita makikita? Kasama ng gagong yon? Ni hindi mo nga masabi ang dahilan kung bakit kayo nandito. Sinong hindi mag-iisip na may ginagawa kang kaabulastugan?” ang huling sinabi ni Tristan.
“Ding! Ding! Ding!” ang malakas na pagalingawngaw ng batingaw sa isip ko. Napuno na talaga ako. Parang bulkan nang sasabog ang damdamin ko. Huminga ako ng malalim bago ko sinimulan ang paglilitanya ko kay Tristan.
“Ok. Totoo ang sinabi ni Lola. Nagpunta ako sa bahay ng guro ko para gumawa ng project.” Ang mahinahon na panimula ko.
“Sobrang importante ng project na iyon kaya kailangang sa bahay ko nila gawin. Duon nakasalalay kung makakapasa at makakagraduate ako o hindi.” Nagsisimula na ang panggigigil ko.
“Hindi ko masagot ang mga tawag at text mo dahil sobrang abala ako.” Ang dagdag ko. Muli akong huminga ng malalim.
“Hindi ko na namalayan na nalowbat ako kasi nga abala ko. Kung hindi ka naniniwala, eto ang phone, ikaw ang tumingin.” Sabay kuha ng phone sa bulsa at hagis sa may hita ni Tristan.
“Alam kong ikaw ang bumili ng phone na yan. Pero hindi nangangahulugan na dapat ay maya maya akong nagrereport sa iyo ng tungkol sa nangyayari sa akin. Hindi ko hiningi sa iyo yan. Ikaw ang kusang nagbigay. Kaya ayan! Isinosoli ko na sa iyo. Isusunod ko na lang yung charger at box bukas.” Nanggigigil na sabi ko.
“Wala na akong magagawa kung hindi mo maintindihan ang dahilan kung bakit ako nandito at kasama ko ang gagong yun. At wala akong balak na ipaliwanag sa iyo dahil kultang kulta na ang isip ko. Bahala ka na sa iniisip mo. Kung hindi ka maniniwala sa akin. Problema mo na yun.”
“Buhay ko ito. Wag kang makialam. Ok?” ang huling sinabi ko. Nagsisimula na ding mangilid ang luha ko dahil sa galit pero pilit ko itong pinipigilang bumagsak.
Bakas sa mukha ni Tristan ang pagkabigla ng dahil mga nasabi ko. Pero ano ang magagawa ko? Punong puno na ako.
“Pagod na ako Tristan. Sobrang sama ng araw ko kung alam mo lang. Gusto ko nang magpahinga. Mauna na ako.” ang sabi ko kay Tristan bago ko hawakan ang bukasan ng pinto. Subalit hindi ko na ito nagawang buksan dahil agad itong nilock ni Tristan. Saglit lang ay paharurot na tumakbo ang sasakyan nya.
Katahimikan ang bumalot sa aming dalawa. Isang nakakabinging katahimikan. Walang imikan. Walang tinginan. Sampung minuto lang naman ang byahe pero iyon na yata ang pinakamahabang sampung minuto ng buhay ko. Dahil sa awkward na sitwasyon at sa dami ng iniisip ko ay di ko namalayang nasa tapat na kami ng bahay ko. Halos mauntog ako sa dashboard dahil sa biglaang pagpreno ng sasakyan. Pagkahintong pagkahinto ay umangat ang lock nito. Hinawakan ko ang knob para lumabas subalit agad akong pinigilan ni Tristan.
“Sandali.” Ang pagpigil nya sa akin. Kasunod nito ay inabot nya sa akin ang cellphone na sinasauli ko sa kanya.
Agad akong napatingin sa mukha ni Tristan. Hindi man sya nakatingin sa akin pero tanaw ko ang pangingilid ng luha sa mga mata nya. May kurot sa dibdib ko ang nakikita ko dahil alam kong nasaktan ko sya. Pero wala akong balak na bawiin ang mga sinabi ko. Kailangan kong manindigan. Kaya kinuha ko ang cellphone at bumaba agad sa sasakyan. Hindi na ako nakapagpaalam dahil pagkasarado ko ng pinto ay biglang humarurot ang sasakyan ni Tristan. Wala na akong nagawa kundi ang mapailing.
“Tanginang buhay ‘to.” Ang tangi kong nasabi sa isip ko.
Pagkapasok sa loob ng bahay ay dumerecho ako sa kwarto. Past 12 na. Tulog na si Lola. Agad kong hinanap ang charger ko. Ikinabit ang patay na cellphone at naghintay ng sandali bago ito buksan. Ilang saglit lang ay may dalawang message na pumasok sa inbox ko.
DEREK BFF (11:59 PM)
“Pre. Anyare sa iyo? Bakit mo ako iniwan? Ok ka lang ba?”
Agad ko naman syang nireplyan.
NIKKO (12:25 AM)
“Pasensya na pre. Ngayon ko lang nabuksan phone ko. Ok lang ako. Kaw na bahala dyan. Usap na lang tayo bukas.
Pagkasend ng reply ko ay agad kong binuksan ang ikalawang message sa inbox ko. Unknown number.
+917******* (12:05 AM)
“Nikko si James ito. Kinuha ko yung number mo kay Derek. Galit ka pa ba? Sorry kung naoffend kita kanina. Hindi ko sinasadya. Just want to help. Sana magkita pa tayo para makabawi ako sa nangyari. I felt guilty and I want to make it up to you. Give me a chance please.
Bigla kong naramdaman ang halo halong emosyon. Pagod. Stress. Inis. Galit. Guilt. Ang bigat ng dibdib ko. Para akong aatakihin sa sama ng pakiramdam ko. Nangingilid ang mga luha ko ng dahil sa taas ng emosyon ko. Magrereply na sana ako kay James nang biglang tumunog muli ang phone ko at may pumasok na message.
TRISTAN (12:30 AM)
“I AM AN ASSHOLE NIKKO. SORRY HA? MASYADO AKONG NAGING SELFISH AT INSENSITIVE. MASYADO AKONG NAGPADALA SA EMOSYON KO. HINDI KO SINASADYA NA PAG-ISIPAN KA NG MASAMA. NATAKOT LANG KASI AKO. BAKA KASI KUNG NAPAANO KA NA. KALIGTASAN MO LANG NAMAN KASI ANG INIISIP KO. IMPORTANTE KA KASI SA AKIN KAYA GANUN AKO MAGREACT. SANA OK PA TAYO. SANA MAPATAWAD MO AKO. =’-(”
Parang dinaklot ang puso ko. Hindi ako makapaniwala sa nagawa ko. Sa kabila ng kabutihan ni Tristan sa akin ay nagawa ko syang pagsalitaan ng hindi maganda. Sobra akong naguiguilty. Gustuhin ko mang magreply subalit wala na akong lakas. Manhid na ang mga daliri ko at wala nang puknat ang pag-agas ng aking mga luha.
(itutuloy…)
No comments:
Post a Comment