Sa Likod ng mga Bato (Part 9)

By: Ton

Kagaya ng nailwento ko bago natapos ang taon ay naging kami ni Yna, mahirap sa simula dahil sa Manila siya nag-aaral samantalang kami ni Cocoy ay sa siyudad.  Salamat na lamang at may cellphone na pinakamadaling paraan ng communication.  Hindi pa uso noon ang mga Unli, Sun pa lamang ang pinakamurang text at call kaya naglalaan talaga ako ng budget para lagi ko siyang makumusta. Bago pa lamang  sumisikat noon ang Facebook. Ang uso pa noon ay Friendster at iyon din ang isa sa paraan namin upang magkakumustahan ng mas matipid.  Iyon ang pangalawang request ko kay daddy ang maibili ako ng laptop na hindi naman naging mahirap para sa kanya.
Naging napakasaya ko ng mga panahong iyon, naka move on na rin ako, unti-unti ay nalimutan ko na ang aking mapait na karanasan ko.  Sa tulong ni Yna at ni Cocoy pakiramdam ko ay nasa tamang landas ako.  Naging close friends na rin si Jaana at Yna.. Madalas kaming magkakasama kung weekend. Minsan nahihiya ako sa Diyos sa mga pagdududang ginawa ko noon.  Totoo nga pala na kailangan lamang ay magtiwala tayo sa kanya at mas alam niya ang mabuti para sa atin.
Kahit magkasama kami ni Cocoy sa school, hindi rin kami madalas magkita dahil magkaiba kami ng section.  Dahil transferee ako ay wala akong karapatan na mamili ng section.  Pero nagkikita  naman kami sa tanghali pag kakain at sa hapon kung pauwi na.  Isang apartment lamang ang tinirhan namin, pinakiusapan ko siya na lumipat sa kinuhang apartment ng aking ama dahil mayroon naman iyong 2 rooms.   Ganun pa man sa hapon ay hindi na katulad noong Elementary kami,
maikli lamang ang oras ng pahinga na kadalasan ay nauubos pa sa paggawa ng walang katapusang assignment.  Ang daming dapat I research, mabuti na lamang at mayroon kaming nagagamit na laptop. Madalas na naming makatulugan ang paggawa ng assignment dahil talaga palang mahirap ang buhay sa high school.  Swerte ko namaan at  magaling siya sa Math samantalang talo ko naman siya sa Science kaya minsan ay nagkakaturuan kami. Hindi pa rin siya nagbabago, sa twina na ay nakaalalay pa rin siya sa akin.  Mas inuuna pa rin niya ang kapakanan ko kesa sa kanya.  Hindi ako masyadong nahirapan sa adjustment ko.
“Bro, ang galing mo naman, mag teacher ka kaya, mas magaling ka pa mag explain kesa kay sir.”
“Hahaha, actually yun gusto ng Inay, diba nasabi na niya yun nong bata pa tayo?’
“Oo naalala ko noon buhay pa ang Inay, pag naglalaro tayo laging ikaw ang teacher.”
“Ikaw naman ang makulit na estudiyante.”
“E ano plano mo sa college?”
“Ang Itay kasi , frustrated Engineer at  yung hindi niya naabot pilitin daw niya na makuha ko, kaya ayun, saka ok daw naman ako sa Math siguro Civil Engineering kukunin ko.”
“Tama ikaw gagawa ng bahay ko.”
“Hahaha, Oo naman, pag pinagawa mo yun sa iba, lalagyan ko iyon ng butas sa bubong sa tapat ng kama mo para pag natutulog ka at umulan, diretso sa muka mo.”
“Ang salbahe mo ah, pero serious, pag kaya ko na magpagawa ng bahay, ikaw talaga gagawa non, saka dapat may sarili kang room sa bahay ko. Pwede kang pumunta don lalo na pag may sakit ka, ako mag-aalaga sa yo.”
“Wow, ang sweet namang nurse! Sa bahay ko din syempre meron kang sariling room para everytime ka pumunta sa amin, pwede ka matulog.”
“Hay! Ang sarap mangarap, sana maabot natin ang mga iyon.
“Oo naman,’Ton, maaabot natin mga pangarap natin, magkasama tayong nangarap, magkasama din natin pagsisikapan makuha ang lahat ng iyon.  Pangako natin iyan sa bawat isa, walang bibitiw.
“Walang bibitiw!” paniniguro ko
Sa School, yung mga barkada niya ay naging barkada ko na rin.  Ibang-iba mga tao dito kumpara sa pinanggalingan kong school.  Private din ito pero hindi mayayabang estudiyante, maging ang mga guro ay may pantay na pagtingin sa aming lahat.  Nakikita ko na dito tanggap ako bilang kapwa tao at hindi mas mababang uri sa kanila.
“So you are Tonton,” bati ng isang barkadahan ng minsang mag-isa ako sa canteen.
“Yes, kilala ninyo ako?” medyo kinakabhan ako naalala ko na naman ang mga pangyayari noon.  Pakiramdam bumalik yung lahat ng takot sa puso ko na unti-unti ko nang kinakalimutan.
“Yes, of course kilala ka namin kahit hindi ka pa namin nakikita, e lagi kang bida sa mga kwento ni Cocoy.” Nang biglang mula sa kung saan sumulpot si Cocoy.Tumingin ako  at nakangiti lamang siya.
“Ton mga barkada ko dito sa school, don’t worry  muka lamang mga sanggano mga ‘yan pero mababait yan, hehe” Tawanan at isa-isa ng nagpakilala ang anim.
“Actually matagal ka na naming gustong makita ng mapatunayan kung tama nga sinasabi ni Cocoy,” sabat nung pinakamaliit sa kanila.
“At ano ang napatunayan mo, bunso?”si Cocoy
“Parang tama ka naman, muka naman siyang mabait, feeling ko nga close na kami at ililibre na niya ako ng meryenda, hahaha…” muli tawanan kaming lahat.  Dahil may konti naman akong pera. Inilibre ko nga sila kahit tutol si Cocoy.
“Hayaan mo na, minsan lamang naman ‘to, hayaan mong i-celebrate natin na nakilala ko mga barkada mo dito sa school.”
“Sige ka pag sinanay mo mga yan, lagi yan papalibre, hehe, sa akin nga lagi nagpapalibre mga yan…”
“Ha? “ halos sabay-sabay nilang sabi na may pagkabigla. “Kailan ka nanglibre?”
“Basta noon nilibre ko kayo, baka limot na ninyo.” Si Cocoy halatang nagloloko lamang.
At muli ang malakas naming tawanan.
“Basta officially kasama kana sa barkada namin.” Si Gerald ang pinakamatanda sa grupo at nakipag appear pa sa akin.
Naging masaya naman at dahan-dahan naging kaibigan ko na rin sila at nagkaroon din ako ng mga ibang kabigan bukod sa kanila.
Ngayon masasabi kong masaya nga ang buhay High School.  Pakiramdam ko isa na akong kabataan na puno ng kasiyahan at pangarap hindi katulad dati na pakiramdam ko ay pasan ko ang lahat ng problema ng mundo.
Unti-unti na rin akong nakakasabay sa kanila.  Dahil mas malaki ang ibinibigay na allowance ng aking ama, mas nakakasunod na rin ako sa mga meron sila. Alam ko na rin ang mga pinag-uusapan nila dahil may TV na ako sa bahay at kahit sa tinitirhan namin ni Cocoy may maliit na TV rin kami doon. Mas matitino na rin ang mga damit ko at nakakapili na ako ng gusto kong brand. Nakakasama na rin ako sa mga lakaran nila.  May Play Station  na ako at mas maganda na ang cellphone ko. Masasabi kong hindi na problema para sa akin ang pera sa ngayon dahil ang allowance ko ay sumosobra pa sa mga gastusin ko kaya kahit konti may savings na ako.
Pero sa kabila ng lahat, pinilit pa rin namin ni Cocoy na maging matino, itinatak na namin sa aming isipan na kahit malayo siya sa magulang at ako ay walang magulang kasi hindi pa rin naman kami ganon ka close ng tatay ko, hindi magiging dahilan iyon upang malimutan namin na kaya kami nandito ay upang mag-aral at abutin ang aming mga pangarap.
Kasama na rin sa mga pangarap namin ang aming mga girlfriends na inspirason namin sa paggawa ng tama, at masasabi kong naging magandang example naman kami sa iba naming classmates kaya buo ang tiwala sa amin  ng aming mga magulang maging ng aming mga guro.
Kung may pagkakataon sa gabi, nagoonline kami sa Friendster, yung mga umabot doon,  diba dati may chatroom doon na pwede kang magcreate ng sariling room, gumagawa kami ng room na kaming apat lamang ang pwede at kick out ang sino mang pumasok.  Madalas pangalan namin ang name ng room para madali naming mahanap. Doon ay free kami mag kwentuhan at magbalitaan ng tungkol sa buhay namin kaya kahit hindi kami magkakasama ay updated pa rin kami sa isat-isa. Iyong mga umabot doon alam kong nakakarelate dito.
Subalit pagdating ng Sabado ay iba ang buhay namin ni Cocoy, balik pa rin kami sa pagiging bata.  Sa edad naming 16, wala pa rin kaming pinagbago, naghaharutan pa rin kami, nag-aasaran , madalas pa rin ang aming habulan, nagkukulitan at madalas naglalaro pa rin kami ng basketball sa court na malapit sa baranggay hall kasama ng ibang kabataan sa baranggay.
Pero ang hindi namin nakakalimutan ay pumunta sa tabing dagat.  Bahagi na yata ito ng aming pagkatao.  Parang hindi buo ang aming bakasyon kung hindi kami pupunta dito.  Parang sa lugar na ito ay sarili namin ang mundo, malayo sa maingay na mundo ng siyudad at malayo rin sa walang pag-unlad na sistema sa probinsiya.  Sa lugar na ito parang kay daling mangarap, sa pagtingin mo sa malawak at asul  na dagat, sa paglalaro namin ng pinong buhangin at sa pakikipaglaro sa malalakas na alon parang kay dali ng buhay.
Minsan uupo lamang kami sa bato habang ang mga paa ay nakalusong sa tubig, kung minsan naman ay hihiga lamang sa batuhan. Nakakubli kasi iyon sa sikat ng araw sa hapon.  Tahimik ang bahaging iyon. Dahil ang  punduhan  ng maliliit na bangka ng mangingisda ay sa bandang kanan na naikukubli ng ilang puno ng niyog at talisay,  sa umaga lamang maraming tao upang humango ng mga ititindang isda, ang mga mangingisda naman ay kadalasang hatinggabi kung pumalaot.
 Naupo ako sa bangka at hinayaan lamang ang sarili na pagalaw galaw habang ang bangka ay hinahampas ng maliliit na alon.  Maya maya ay sumunod si Cocoy sa tabi ko at naupo din.  Hindi ko alam kung anong kilabot ang nararamdaman ko sa paglapit ng aming mga katawan.  Pinipigilan ko dahil baka kung ano isipin niya.  Subalit ng magtama ang aming paningin, nakita ko na naman ang kanyang mga mata.  Bakit ba parang natutulala ako kapag nakikita ko ang maamo niyang mga mata.  Ngumiti siya, hindi ko alam kung ano ibig sabihin. Maya maya ay naglapat ang aming mga labi.  Walang sabi-sabi ay naghalikan kami.  Mainit ang tagpong iyon.  Nakakatakot dahil bagamat kubli ang lugar na iyon paminsan-minsan ay may mga tao ding napapadako doon mga tulad namin ay nagpapalipas ng oras. Subalit hindi madaig ng pag-aalalang iyon ang nararamdamang init ng aming katawan. Patuloy kami sa halikan at tumitigil lamang sandali upang kumuha ng hangin.
Sabay kaming naghubad ng aming mga pang-itaas nakasandong itim kasi ako noon samantalang siyan maluwag na tshirt lamang ang suot. Hinalikan niya ako sa my tenga at labis akong nakiliti.  Gumanti ako, hinalikan ko din siya at mas matagal.  Malalim na ang kanyang paghinga.  Mabilis na rin ang galaw ng bangka dahil sa galaw ng aming mga katawan.  Kusa siyang napahiga sa maliit na sahig na kawayan sa bandang ibaba ng bangka.  Dahil masikip pumatong ako sa kanya, at hinalikan ko siya sa labi. Samantala ramdam kong ibinababa niya ang aking shorts kasama ang brief kaya medyo iniangat ko ang aking katawan,at iniiwas ng konti sa kanya.  Pagkababa ay hinawakan niya ang unti-unti kong nagigising na tite at marahang hinimas.  Nakaramdam agad ako ng kakaibang kilite. Hinalikan ko siya sa leeg, pababa sa nipples niya.
“Ahhhh, ang sarap Ton…ang sarap niyan.” Bulong niya sa akin.
Pagkasabi niya ay umusod ako pababa kaya nabitiwan niya titi ko.  Ibinaba ko hanggang tuhod ang kanyang short kasama ang brief at sinimulang halik-halikan ang kanyang puson pababa.  Muli kong sinundan ng dila ang maliliit na bahahibo mula sa pusod niya pababa.  Namimilipit siya sa nararamdamang libog, tiningnan ko mukha niya, nakapikit lamang siya at nakakagat labi habang umuungol. Ibinaba ko ang paghalik papunta sa kanyang singit. Napapataas ang kanyang balakang sa tuwing masasagi ng aking mga labi ang kanyang bayag. Matigas na matigas na rin ang kanyang tite. Hinawakan niya ang ulo ko at siya nag guide papunta doon.  Tumigin ako sa kanya, parang nagmamakaawa ang kanyang muka
“Subo mo na Ton, please…” pagmamakaawa niya.
“Libog nito, mamaya na…hehehe” sabay akyat papunta sa labi niya, naghalikan kami pero sandali lang.  Pumaibabaw siya sa akin at dinilaan ang aking dibdib.  Halinhinan niyang dinilaan nipples ko.
“Sarap Coy…”
Hanggang bumaba halik niya papunta sa puno ng aking titi. Sininghot-singhot niya ang tumutubo kong buhok don, maya –maya ay parang hinahagod na iyon ng kanyang mga labi. Sobra na ring libog nararamdaman ko at panay na rin ang ungol. Nang tumingin siya sa akin bigla siyang nagtanong.
“Ton, sino mas masarap sa amin ng coach mo?”
Sumimangot ako sa kanya, “para kang tanga!” wag mo nga yung banggitin.”
 “Joke lang, nagpapatawa lang!” nakangiti siya.
“Di yun nakakatawa!” Bigla siyang bumaligtad sa akin at bago ako nakapagsalita naisubo na niya titi ko at nasa harapan ko na rin titi niya.  Wala na akong magawa. Hinawakan ko iyon at isinubo ang ulo, ginawa kong parang lollipop. Inilabas niya titi ko at nagsalita.
“Ahhhh…Ton, ang sarap anong ginawa mo? Ang sarrrraaaappp…..”
Hindi ako sumagot, lalo kong pinagbuti, mayamaya pa ay naramdaman kong ganoon din gingawa niya sa akin.
“Shit Coy, ang sarap nga bilisan mo pa…”
Sabay ng gumagalaw ang aming mga balakang.  Pabilis ng pabilis, hindi na kailangan igalaw ang aming mga ulo.  Kasabay ng mabilis na paggalaw din ng bangka.  Kung may makakita lamang sa Bangka, tiyak  na magtataka  dahil hindi naman kita na may tao at mahina ang alon pero malakas ang galaw ng bangka. Alam kong malapit ng sumabog ang namumuo kong tamod,
“Coy, palabas na tayo.”
“Sige malapit na din ako,” Bulong niya.
At isang madiin galaw at malakas na ungol, lumabas ang aming iniipong katas…Alam kong marami kami parehong nailabas.  Nakalimang putok yata ako sa loob niya ganoon din siya, madami ring laman ang bibig ko.  Nagawa na naming lunukin yun nung una kaya ganon na rin ang nangyari.  Walang ano ano ay tumalon siya sa tubig, Sinundan ko at muli ay naglaro kami sa tubig na parang nangyari.  Habulan, basaan,  tulakan at pag nag aabot kami ay yakapan.. Tapos bigla niya akong itutulak saka magpapahabol.  Mas mabilis akong lumangoy sa kanya kaya mas madali ko siyang maabutan.   Subalit bago ko pa siya mahuli ay sasabuyan niya ako ng tubig, at pag tumigil ako upang magpunas ng mukha ay sasamantalahin niya upang makalayo.
Matagal ang naging paglalaro namin sa tubig.  Tumigi lamang kami ng mapansin kong papalubog na ang araw. Umahon kami sa bangka at nag bihis ng aming mga damit na kung saan-saan pala napunta.
“O baka bukas may sakit ka naman?” bigla kong sabi sa kanya habang naglalakd kami pauwi.
“Ha, anong sakit?” nagtataka niyang tanong.
“Di ba nong last tayong naligo nagkasakit ka bigla,” idiniin ko ang salitang sakit. “Baka nalilimutan mo may atraso ka pa sa akin, hindi ko alam pinlano mo pala lahat yun.” Sinasabi ko habang iniipit ko ang kanyang leeg mula sa pagkakaakbay ko.
“Teka, teka, masakit yan ah,” pilit siyang pumipiglas. “Hindi ako magkakasakit ngayon, promise!”
“At pano ako makakasiguro?” pagtatanong ko.
“E kasi ang sarap ng ginawa natin,” bulong niya sa akin.  “sobrang sarap kaya panigurado hindi ako magkakasakit.”
“Ang libog mo talaga! Hahaha….” Sabay pingot sa tenga niya.
“Nagsalita ang hindi.” Sabay tulak sa akin.  “E di tayong dalawa ang malibog…hahaha” Nang makarating kami sa bahay nauna akong dumiretso sa CR. “Bro, mauna na ako ha, ang kati na ng katawan ko,”
“Okey.”
Nang makatapos ako paliligo, nakapagsaing na siya at naghahanda na ng lulutuing ulam.
“Aba, sumobra yata ang sipag mo, bakit ka nagluto?” pagtataka ko.
“Di mo ako ininvite e, ako na nagkusa, nagtext na ako kay ate, dito ako kakain. Tapusin mo paghihiwa nito, mag tinola tayo, kailangan natin energy para mapalitan nawala kanina hehe, tapos pagkaligo ko ako magluluto,” nakangiti niyang utos sa akin.
“Hep! I’ll repeat ako ang magluluto, hiwain mo lamang iyan, hindi ka pa marunong magluto kaya ‘wag ka ng umangal ha, behave!” dugtong niya.
“Opo,  Chef, ikaw na marunong sa lahat. Okey na  dalian mo,  gutom na ako.” Totoo naman na kahit sa apartment e siya talaga nagluluto, ewan ko ba kung saan natuto lokong ito e sabi naman ng Ate niya e ang tamad sa bahay nila.  Pero pag kami magkasama parang hindi napapagod, laging full charge, samantalang ako mas madalas nakahiga, pero ni minsan hindi ko narinig na nagreklamo siya.  Madalas pa nga e sinasabihan niya ako ng relax ka lang diyan ako bahala dito, pahinga ka lang muna. Hay! Ang swerte ko talaga sa kaibigan.
“Bro, hiram ng damit at towel, pakiabot mo na lang, natitigilan ka na naman diyan” sanay na kami sa ganoon, kahit sa apartment naghihiraman kami ng brief pag tinatamad kami maglaba.
Kumakain na kami ng magtext si Yna,  Niyaya niya ako sa bayan dahil may bibilhin daw siya.
“Bro, wala ba kayong lakad ni Jaana?”
“Wala bakit?” sagot niya habang ngumunguya at hindi tumitingin sa akin.
“Yayain mo punta tayo sa bayan, nood tao ng sine sama ko si Yna? 
“Aba, ayos yan ah, matagal-tagal na rin nong huli tayong nagkasamang apat ah, teka text ko lang.”
“Tawagan mo na kasi, ang kuripot naman.”
“Oo na, kaw na mayaman,” at binato ako ng kapirasong papaya.  Buti nakailag ako.
“Sira ulo ka talaga,” gaganti sana ako ng sumenyas siya na kausap na niya si Jaana.
Madali lang usapan nila.  Pumayag agad si Jaana.  Kaya naghugas agad ako ng pinggan at siya ang naglinis ng table.
“Bro, kita tayo sa kanto, uuwi muna ako at magpapaalam sa Inay.” Alam mo naman iyon  akala e mga bata pa tayo kaya hanggang ngayon e inaasahan pa rin na ipapaalam lahat ng lakad natin.
“Bilisan mo baka naman mag make up ka pa, manonood lang tayo ng sine at hindi pupunta ng fashion show ” Sabi ko habang nagliligpit ako. Madalas naming asaran yun dahil napakabagal niyang kumilos, sabi nga ng ate niya ay mas matagal pa raw maligo kesa sa kanila.
“Pag nauna ako, kaw maglilibre sa aming tatlo,”hamon niya
“Yun ay kung mauuna ka.” Ganti kong sagot.
Itutuloy