By: Lord Iris
Kagura POV
Nang-gagalaiti na ako sa galit!
Ginago nila ang kapatid ko!
Mga walang hiya sila!
Pagkatapos magpakita ng kabutihan ni Kith gagaguhin lang siya ng mga taong yun!
Naglakad na ako papunta sa apartment ni Raypaul habang nakasara ang mga kamao ko dahil sa galit at iniwan ko silang lahat na nagtatalo sa kalsada...
Gusto kong maabutan ang babaeng dahilan ng pagkasira ni Kith ngayon!
Pumasok ako sa loob ng apartment ni Raypaul at nakita ko si Alexa na nagbibihis ng damit at mukhang paalis na siya.
"At saan ka pupunta?". Tanong ko sa kanya habang nanginginig sa galit.
Di siya sumagot at lalabas na siya ng pintuan kaya hinarangan ko siya...
"Umalis ka diyan sa dadaanan ko!". Sigaw niya kaya mas lalo akong nagalit dahil ayokong sinisigawan ako
"Alam mo ba kung ano ang ginawa mong hayop ka!". Sigaw ko sa kanya.
Tumawa lang siya kaya na-bwisit ako.
"Nasira ko silang dalawa". Naka-ngiti niyang sabi sa akin.
Hinablot ko ang kwelyo niya at kinaladkad ko siya papasok sa loob.
"Bitawan mo ako! Nasasaktan ako!". Sigaw niya sa akin at nanlalaban siya.
"Hindi ka kayang saktan ni Kith kaya ako ang gagawa nun para sa kanya!". Sigaw ko sa kanya at nanlaki ang mga mata niya sa takot...
Sinakal ko siya at nanlalaban siya pero masyado akong malakas kaya di siya makapalag sa akin.
"Wala kang kwentang tao!". Sabi ko sabay sampal sa pisngi niya.
Pinag-susuntok ko ang tiyan niya at pinag-sasapak ko ang mukha niya kaya nag-mamakaawa siya...
Sinabunutan ko ang buhok niya sa sobrang galit kaya natanggal ang mga hibla nito dahil sa lakas ko.
"Maawa ka! Tama na! Nasasaktan na ako!". Sigaw niya habang namimilipit sa sobrang sakit.
"Naawa ka ba kay Kith?". Tanong ko
Piniga ko ang dede niya sa sobrang galit at pinilipit ko ang mga utong niya kaya napasigaw siya sa sakit...
"Please... pakawalan mo ako". Nag-mamakaawa niyang sabi habang umiiyak
"BITCH!!! WORTHLESS!!! HIGAD!!! Wala kang karapatang mabuhay!!!". Sigaw ko sa kanya habang nginungud-ngud ang mukha niya sa pader.
"Sorry ngayon ko lang naintindihan... patawarin mo ako". Sabi ni Alexa habang umiiyak.
"Para mo na ding pinatay si Kith dahil sa kakatihan mo!". Sigaw ko habang tinatadyakan siya sa sahig.
"Patayin mo na ako! Totoo ang mga sinabi mo! Wala akong karapatang mabuhay!". Sigaw niya.
Hinablot ko ang kwelyo ng damit niya at hinarap ko ang duguan niyang mukha sa mga mata ko...
"Hindi ko dudungisan ang mga kamay ko para lang sa isang insekto na kagaya mo!". Sigaw ko sa mukha niya.
"Ayoko na! Sinira ko silang dalawa at napaka-sama kong tao kaya patayin mo na lang ako!". Nagma-makaawa niyang sabi habang umiiyak.
"Tandaan mo ito! Kapag lumapit ka pa uli sa kanilang dalawa, dadalhin ko ang kaluluwa mo sa impyerno!!!". Sigaw ko kaya nanginig siya sa takot.
Pagkatapos nun ay iniwanan ko siyang naka-handusay sa sahig habang punit-punit ang suot niya at puro pasa't sugat ang katawan niya.
Kailangan kong puntahan si Kith dahil alam kong sobrang sakit para sa kanya ng nangyari...
Kith POV
Nagising ako ngayon, nasa loob ako ng isang ospital at nakita kong nakatayo sa harapan ko ang mga kaibigan ko at hinahawakan ni Ray ang kamay ko habang hinahalikan ito at lumuluha siya...
"Sabi ng doctor sobra ka daw na-depress at di ka pa natutulog kaya nag-collapse ang katawan mo". Sabi sa akin ni Peter.
"Magpahinga ka muna please...". Sabi ni Ray habang patuloy ang pagtulo ng mga luha niya.
Tinanggal ko ang kamay ko sa kanya at di ko na siya tinitingnan dahil ayaw kong makita siya at naalala ko ang kababuyang ginawa niya.
"Lalabas muna kami... magpahinga ka lang diyan ah". Sabi sa akin ni Dennis
Tumango lang ako at lumabas na silang lahat pero naiwan lang si Ray.
"Babantayan kita... sabi ni Peter tinangka mo daw na magpakamatay". Narinig kong sabi ni Ray at basag na ang boses niya.
"Di ko na gagawin yun... I'm going to endure all this pain". Sagot ko kay Ray pero di pa rin ako tumitingin sa kanya
"Gagawin ko lahat ng gusto mo para lang mapatawad mo ako". Sabi sa akin ni Ray at nagmamaka-awa siya.
Tumitig ako sa kanya at nakita kong depress na siya at namamaga na ang mga mata niya kaka-iyak...
"Iwan mo muna ako... gusto kong mag-isip". Seryoso kong sabi sa kanya.
"Gagawin ko lahat ng gusto mo". Sabi ni Ray at tumayo na siya.
Umiyak siya ng malakas at humihikbi na siya habang umaalis at sinara na niya ang pintuan kaya naiwan na lang akong mag-isa ngayon dito...
Nakatulala lang ako sa hangin...
Ayokong nasasaktan si Ray...
Ayokong umiiyak siya...
Pero sobrang sakit ng puso ko...
Bakit niya ginawa sa akin toh?
Mahal na mahal ko si Raypaul... siya ang buhay ko at siya ang nagbigay sa akin ng panibagong pag-asa para mabuhay pero di ko inaasahang siya din ang magpaparamdam sa akin ng ganitong klaseng sakit...
Biglang may pumasok sa kwarto ko at nakita kong si Kagura pala yun...
"Kamusta ka na? Alam kong hindi ka Ok ngayon". Nag-aalalang sabi sa akin ni Kagura habang lumalapit.
"Masakit pero kakayanin ko... mas masakit ang naranasan ko sa pamilya ko kaya kakayanin ko toh". Sabi ko kay Kagura para di na siya mag-alala.
"Mabuti kung ganun pero... kung kailangan mo kami, tawagin mo lang kaming lahat at babantayan ka namin". Sabi ni Kagura
Tumango na lang ako bilang sagot...
"Pag tinangka mong magpakamatay ulit... humanda ka sa akin!!!". Sermon ni Kagura sa akin...
"Hindi ko na gagawin yun... Kaya ko lahat ng ito". Sabi ko sabay punas ng mga luha ko.
"Bwisit talaga yung boyfriend mo! Sinaktan ka lang niya". Sermon niya.
"Kailangan ko ng oras para mag-isip at please lang... wag mong sabihin kay Rogue lahat ng ito". Sabi ko kay Kagura.
"At bakit naman?". Tanong ni Kagura sabay taas ng isa niyang kilay.
"Alam kong masasaktan niya si Ray pag nalaman niya... at ayoko ding mag-alala si Rogue sa akin". Sabi ko naman kay Kagura.
"Kapakanan pa rin ni Gago yung iniisip mo! tsk tsk tsk". Sabi ni Kagura at umiiling-iling siya.
"Hayaan mo muna akong mag-isa... kailangan kong mag-isip". Malungkot kong sabi kay Kagura.
"Sige pero ayusin mo yung sarili mo! At sila ang dapat maging kaawa-awa hindi ikaw!". Sermon na naman ni Kagura sa akin.
Umalis na siya at alam kong nag-aalala din sa akin si Kagura dahil mag-kapatid ang turingan namin sa isa't-isa at handa siyang ipagtanggol ako sa kahit na kanino kaya ganun din ako sa kanila ni Rogue...
Unti-unti ng nadudurog ang puso ko at bigla na lang tumutulo ang mga luha ko kahit nakatulala lang ako sa kawalan at di ko maiwasang tanungin ang sarili ko...
Bakit nangyayari to sa akin?
Naging mabuti naman akong tao...
Mali ba ang pagmamahalan naming dalawa dahil pareho kaming lalake?
Kaya pinaparusahan ako ng Langit...
Paano ko malalampasan lahat ng ito?
Sobrang sakit! Kaya ko pa ba?
Raypaul POV
Mahal na mahal ko si Kith...
Di ko maisip kung bakit ko siya nagawang lokohin...
At ngayon tinangka niyang mag-pakamatay ng dahil sa akin.
Nakaupo lang ako sa labas ng room ni Kith at patuloy akong lumuluha dahil di ko alam na magiging ganito kasakit ang lahat ng bagay...
Para akong pinapatay ng bawat luhang umaagos sa mga mata ng taong mahal ko at ako ang dahilan ng kanyang mga luha...
"Bakit mo ginawa yun?". Tanong sa akin ni Dennis at kasama niya si Vincent pati si James.
"Hindi ko alam". Sagot ko sa kanya habang pinupunasan ko ang mga luha ko.
Umupo silang tatlo sa tabi ko at...
"Kilala kita insan... alam kong di mo kayang saktan si Kith pero anong nangyari sayo?". Nag-aalalang tanong sa akin ni James...
"Inakit ka ba ni Alexa?". Tanong naman sa akin ni Vincent.
Tumango na lang ako bilang sagot.
"Paano kung mabuntis yun?". Tanong naman ni Dennis.
"May contraceptive akong ginamit". Sagot ko habang humihikbi.
"Mabuti kung ganun pero... paano natin aayusin toh?". Tanong ulit ni Dennis sa akin.
Napatitig ako sa kanya dahil hindi ko alam ang dapat kong gawin ngayon...
"Tutulungan ka naming maayos ito basta ipangako mong hinding-hindi mo na ito uulitin". Seryosong sabi sa akin ni Dennis.
"Maraming salamat...". Yun na lang ang naisagot ko sa kanya.
"Galit sayo si Kagura at Peter". Sabi sa akin ni Vincent.
"Ang malas mo kapag nalaman ni Rogue ang nangyari". Seryosong sabi sa akin ni James.
"Nakahanda ako sa mga pwedeng mangyari... haharapin ko ang parusa sa kasalanan ko". Sagot ko sa kanila.
"Hoy Gago! Humarap ka sakin!". Sigaw ng isang babae kaya napatingin ako sa kaya. Si Kagura pala...
Lumapit siya sa akin at seryoso siya...
"Alam mo ba kung ano ang ginawa mo sa kapatid ko?". Tanong niya.
"Alam ko kung gaano yun kasakit sa kanya at pananagutan ko ang kasalanan na ginawa ko". Seryoso kong sagot sa kanya...
"Ayusin mo lang! Naki-usap si Kith na hindi ko sasabihin ang nangyari kay Rogue dahil masasaktan ka talaga!". Sabi sa akin ni Kagura.
"Hindi naman niya kailangang gawin yun eh... gusto kong masaktan para maibsan ang nararamdaman ko". Malungkot kong sabi kay Kagura.
"Kahit sinaktan mo si Kith, kapakanan mo pa din ang iniisip niya! Mahiya ka naman sa sarili mo!". Sermon sa akin ni Kagura kaya mas lalo akong nakokon-sensiya.
"Gagawin ko ang lahat para lang maayos ito". Sagot ko sa kanya habang patuloy na lumuluha.
Umalis na siya kasama nila Dennis kasi kailangan na din nilang matulog at magpalit ng damit pero dito lang ako dahil kahit ayaw akong makita ni Kith eh gusto ko siyang bantayan kaya nasa labas lang ako ng room niya...
Kapag sumisilip ako sa kanya, nakikita ko na naka-tulala lang siya at lumuluha ang mga mata niya kaya nadudurog ang puso ko...
Kith POV
Naka-labas na ako sa ospital at nandito ako ngayon sa condo, nagmumukmok at nag-iisip.
Dalawang linggo na akong ganito at dalawang linggo ko na ring hindi nakikita si Raypaul dahil sabi ko ayoko munang makipag-kita sa kanya pero lagi niya akong tini-text pero di siya tumatawag dahil ayoko pa rin siyang maka-usap.
Hindi ako lumalabas ng condo, hindi ako pumapasok sa Casino at minsan hindi na ako makakain dahil iniinda ko ang sakit na nararamdaman ko hanggang ngayon kaya ayoko ding makipag-usap sa kahit kanino.
Inaamin ko sa sarili ko na nami-miss ko na talaga ang taong mahal ko pero sa tuwing naiisip ko siya ay magkahalong awa at sakit sa puso ang nararamdaman ko. Awa sa kanya dahil alam kong masakit din yun para sa kanya at awa sa sarili ko dahil niloko niya ako at pinaramdam niya sa akin na may pagkukulang ako.
Paano ko magagawang ayusin ang problemang ito? mahal ko siya at alam kong mahal niya rin ako pero sino ba ang dapat kong sisihin?
Siya ba na niloko ako?
Si Alexa na trinaydor ako?
O ang sarili ko dahil pinabayaan ko siyang mag-isa at di ko binigay sa kanya ang bagay na pagkatapos lang ng plinano naming kasal gagawin?
Di ko maiwasan na matulala at biglaang lumuluha dahil sa sakit...
Biglang tumunog ang phone ko dahil meron akong natanggap na message kaya tiningnan ko ito...
From: Raypaul ko
Sorry sa ginawa kong kasalanan sayo, alam kong gago ako at alam kong ayaw mo akong makita pero mahal na mahal kita...
Lagi akong nakakatanggap ng text mula sa kanya at pang-128 na niyang message ito ngayong araw pero binabasa ko pa din palagi kasi nangungulila na ako sa kanya...
Kung talagang mahal niya ako bakit niya ako sinaktan ng ganito at kung hindi ko pa sila nakita ay malamang di ko malalaman ang kababuyang ginawa nilang dalawa...
Paano ko siya papatawarin kung nasasaktan ako ngayon at higit sa lahat pakiramdam ko ay hindi na mabubuo ang tiwala ko sa kanya kagaya ng dati...
Kailangang malinawan ng isip ko dahil pakiramdam ko ay kahit konting ihip na lang ng hangin ay mababaliw na ako sa sobrang bigat ng nararamdaman kong sakit ngayon...
Ano kayang iniisip ngayon ni Ray?
Anong nangyari sa kanila ni Alexa pagkatapos kong malaman ang lahat ng mga bagay na ito?
Paano kung ipagpalit niya ako sa babaeng yun?
Kapag nangyari yun ay hindi ko na alam ang magiging takbo ng buhay at pag-iisip ko...
Maraming gumugulo ngayon sa isipan ko, marami akong mga tanong pero paano ko mahahanap ang mga sagot kung nahihirapan akong makipag-laban sa nararamdaman ko...
Alam ko na! Kailangan kong pumunta sa simbahan at magdasal dahil baka sakaling maging malinaw ang lahat ng mga bagay sa akin. Kailangan kong humingi ng tulong sa Diyos, kailangan kong matutunang buuhin ang nabasag kong puso at kailangan kong matutunan kung paano magpatawad ng bukal sa kalooban ko...
Naligo muna ako at nag-suot ng itim na polo shirt at itim na pants. Hindi ko alam kung bakit ito ang gusto kong isuot ngayon...
Binuksan ko na ang pintuan ng condo at nakaka-panibago kasi ngayon na lang uli ako nakalabas...
Naglakad lang ako papuntang simbahan dahil malapit lang ito sa condo ko.
Pagpasok ko sa loob ay bumigat ang pakiramdam ko pero umupo na ako malapit sa may bandang unahan at medyo malapit sa altar at konti lang ang tao ngayon dahil lunes at wala namang misa...
Lumuhod na ako at nagsimulang manalangin sa isip ko...
"Lord... alam kong naging mabuti naman akong tao kahit ganito ako pero hindi ko po maintindihan kung bakit lagi na lang ako nakakaramdam ng ganito katinding sakit...
Pero alam ko pong may dahilan kung bakit nangyayari lahat ng ito kaya maraming salamat po dahil binigyan nyo ako ng mga kaibigang mahal ako.
Mali po ba na minahal ko ang kapwa kong lalake? Kaya nangyayari sa akin ito pero mahal na mahal ko po siya.
Nakiki-usap po ako na tulungan nyo akong matutunang magpatawad. Marami pong salamat at AMEN".
Sabi ko sa isip ko at hindi ko namalayang tumutulo na pala ang mga luha ko habang nagdadasal ng mataimtim...
Mayroong babae sa unahan ko at humihikbi na siya sa kakaiyak pero nagulat ako ng bigla siyang magdasal ng malakas kaya narinig ko at tingin ko kilala ko siya...
"Lord! Alam ko pong malandi ako at nanira ako ng isang relasyon at hindi po ako karapat-dapat humingi ng kapatawaran dahil masama akong babae pero alam ko po ang ginawa kong pagkakamali kaya patawarin niyo na po ako! Minahal ko lang po ng sobra-sobra ang lalakeng yun pero nasaktan at sinira ko ang buhay niya sa pangalawang pagkakataon at dinamay ko pa ang taong mahal niya.
Nawa'y gabayan nyo po silang dalawa at sana po magka-ayos na sila dahil alam ko pong sila ang nababagay para sa isa't-isa". Sabi ng babae sa unahan ko at humahagulgol na siya sa iyak.
"Marunong ka palang magdasal". Sabi ko sa kanya at nakita kong nanginig siya sa pagkabigla ng marinig niya ang boses ko.
Lumingon siya sa akin kaya tama ang hinala ko siya nga si Alexa pero nagbigla ako sa nakita ko dahil puro pasa ang mukha niya...
"Pwede ba tayong mag-usap?". Tanong niya sa akin at nakita kong tumulo ang luha niya.
Huminga ako ng malalim at tumango na lang ako sa kanya kaya lumapit siya sa akin at tumabi sa upuan ko...
"Saan mo nakuha ang mga pasa mo?". Tanong ko kay Alexa..
"Yung kapatid mo... tinuruan niya ako ng leksyon at nakakatakot siya". Mangiyak-ngiyak niyang sabi..
Tumitig ako sa kanya at hindi na ako magtataka kung si Kagura nga ang bumugbog sa kanya...
"Pinamukha niya sa akin kung gano ako kasamang tao kaya natauhan na ako ngayon at salamat sa kanya". Sabi ulit ni Alexa
"Kung kaya mong sirain ang buhay ko, ay mas kaya kong sirain ang sayo at kaya naman kitang ipapatay. Kaya ko ring idamay ang pamilya mo at pabagsakin ang negosyo niyo pero alam mo ba kung bakit hindi ko iyon ginawa sayo?". Seryoso kong tanong sa kanya at parang nanginig siya sa sobrang takot.
"Ba..kit?". Nauutal niyang tanong.
"Dahil nawalan na ako ng pamilya at minsan ng nasira ang buhay ko... Kung gagawin ko yun sayo ay wala na rin akong pinagka-iba sa kasamaan mo at sa mga taong sumira sa akin". Seryoso kong sagot sa kanya habang naka-tingin sa altar.
"Mabuti ka talaga... sorry". Nakayuko niyang sabi sa akin.
"Ano ba ang gusto mong mangyari?". Tanong ko sa kanya
"Alam kong hindi mo ako kayang patawarin pero dapat mong malaman ang totoo...". Seryoso niyang sabi.
"Ano ba ang kailangan mong sabihin? Malinaw naman na traydor ka!". Sagot ko sa kanya.
"Walang kasalanan si Raypaul sa nangyari dahil ako ang dapat sisihin at managot". Naiiyak niyang sabi.
"Wag mo siyang pagtakpan! Alam kong niloko niya rin ako!". Sabi ko sa kanya dahil naiinis ako...
"Totoo ang sinasabi ko... at dapat mong malaman ang buong pangyayari". Sabi niya habang tumutulo ang mga luha niya..
"Sabihin mo na ang gusto mong sabihin ngayon at makikinig ako". Seryoso kong sagot sa kanya...
"Hinaluan ko ng drugs ang alak na iniinom niya sa bar". Sabi niya
Nanlaki ang mga mata ko sa narinig ko kaya naman hindi ko maiwasan ang pagtataka kung totoo ba ang sinasabi ng babaeng ito...
"Anong ibig mong sabihin? Totoo ba yang sinasabi mo?". Nagtataka kong tanong sa kanya.
Tumango lang siya at nagpatuloy...
"Ang epekto ng drugs na yun ay pagkahilo at pag-iinit ng katawan kaya ginamit ko yun para akitin siya". Seryoso niyang sabi sa akin...
"Pero di niya pinigilan ang sarili niya"
Sabi ko ulit sa kanya...
"Maniwala ka! Pinigilan niya pero di ko siya hinayaang i-resist ako...". Sabi niya sa akin at nakikita ko sa mga mata niya na totoo yun...
Napayuko na lang ako at hindi ko na alam kung ano ang iisipin ko....
"Kahit na may nangyayari sa amin nung gabing yun... Ikaw pa rin ang nasa isip niya". Malungkot niyang sabi sa akin kaya napatitig ako ulit sa mga mata niya...
"Masakit pa din... Masama pa din ang loob ko sa kanya kasi alam kong nagustuhan niya yung nangyari". Seryoso kong sabi kay Alexa...
"Sana patawarin mo na siya... at hinding-hindi na ako magpapakita sa inyong lahat". Sabi ni Alexa...
"Wala akong pakialam sayo! Pero maraming salamat sa sinabi mo dahil nabawasan ng konti ang bigat na nararamdaman ko". Sabi ko sa kanya.
"Sana maging masaya ulit kayo... alam kong mahirap ibalik ang tiwala pero sana mahalin mo ulit siya...". Sabi ni Alexa at umalis na siya...
Tumayo na ako para umuwi at kahit papaano nalinawan ang isipan ko...
Paglabas ko ng simbahan ay biglang may tumawag sa likuran ko...
"Iho! Mabigat ang dinadala mo". Sabi ng isang matanda kaya lumingon ako.
Nakita ko ang matandang naka-usap namin ni Ray nung first date namin...
"Opo lola... pwede po bang maka-hingi ng payo sa inyo?". Tanong ko sa kanya
Lumapit siya sa akin at hinawakan ang aking palad...
"Nalampasan mo ang nakaraan mo kaya dapat kayanin mo rin ang ngayon... diba sabi ko sayo kailangan mong matutunan ang salitang pagpapatawad". Sabi niya sa akin...
"Pero mahirap po...". Nakayuko kong sagot sa kanya...
"Alam ko pero... kung talagang mahal mo siya ay bibigyan mo siya ng ikalawang pagkakataon bago pa mahuli ang lahat". Seryosong sabi sa akin ng matanda...
"Paano niyo po nalaman na...". Di pa ako tapos magsalita pero inunahan na niya ako...
"Alam ko ang mangyayari sa inyo at isa lang ang dapat mong tandaan...". Sabi niya sa akin...
"Huh? Ano po yun?". Nagtataka kong tanong sa kanya...
"Wag kang susuko sa kanya... ipaglaban mo siya dahil yun na lang ang tanging paraan upang sumaya ka ulit sa buhay mo...". Sabi ni Lola
"Kailangan ko lang po ng panahon para mabawasan ang sakit na nararamdaman ko". Sabi ko
"Iho! Hindi lang yan ang mararanasan mo pero magtiwala ka lang at maging matatag". Sabi ulit ni Lola
"Mahal na mahal ko po siya". Naiiyak kong sagot sa kanya...
"Lagi mong tatandaan... ORAS ANG MATINDI NIYONG KALABAN!!! at kapag nagawa niyong lampasan lahat ay magiging masaya kayo habang buhay at mas lalong tatatag ang relasyon at tiwala niyo sa isa't-isa...". Sabi ni Lola habang naglalakad siya palayo...
"Maraming salamat po...". Naiiyak kong sabi sa kanya pero lumingon lang siya at ngumiti...
Nalinawan ang isip ko at kailangan ko lang ng konting panahon upang maibsan ang sakit na nararamdaman ko at pagkatapos nun ay haharapin ko na si Ray at sana maayos pa ang lahat...
Kith POV
Naalimpungatan ako ng may marinig akong pumindot ng doorbell at pagtingin ko sa orasan ay 11:00 na pala ng umaga...
Bumangon ako at nagsuklay muna ng mabilis at pumunta na ako sa pintuan para buksan ito...
Nabigla ako ng buksan ko ang pintuan dahil sa nakita ko...
Nandito ngayon ang parents ni Raypaul kaya kinakabahan ako...
"Hi po! Pasok po kayo...". Sabi ko sa kanila at umupo na sila sa sofa...
"Ano po ang gusto niyong kainin? Magluluto po ako...". Tanong ko sa kanilang dalawa.
"Wag na lang... di kami magtatagal dito". Pagtanggi ni Dad
"Gusto niyo po ng maiinom?". Tanong ko ulit sa kanila...
"May gusto lang kaming sabihin at aalis na kami kaagad kaya wag ka nang mag-abala". Sabi naman ni Mom
"Ano po ang dahilan kaya pumunta po kayo dito?". Magalang kong tanong sa kanila
"Ang anak kasi namin...". Nag-aalangang sabi ni Mom
"Bakit po? May nangyari po ba?". Kinakabahan kong tanong
"Alam namin ang nangyari at alam na din namin ang katarantaduhang ginawa ng anak namin". Seryosong sabi ni Dad kaya napatahimik ako...
"We're here to apologize for what happened...". Sabi naman ni Mom
"Wala po kayong kasalanan sa nangyari at hindi niyo po kailangang gawin yan". Malungkot kong sabi sa kanilang dalawa...
"Pero kasi... nakakahiya sayo! Niloko ka ng anak namin!". Malakas na sabi ni Dad.
"At meron sana kaming gustong ipaki-usap sayo...". Sabi ni Mom
"Ano po yun?...". Tanong ko
"Si Raypaul kasi...". Nag-aalangan na naman na sabi ni Mom
"Deretsiyuhin mo na kasi!". Malakas na sabi ni Dad kay Mom
"Si Raypaul kasi... depress na siya at palaging umuuwi ng lasing kaya nag-aalala na kaming lahat". Malungkot na sabi ni Mom.
Kasalanan ko ba ang nangyayari ngayon kay Raypaul? Bakit niya ginagawa ang mga bagay na ito?
"Po? Bakit po siya nagkaka-ganun?". Nag-aalala kong tanong sa kanila
"Sinisisi niya ang sarili niya kung bakit nasira ang relasyon niyo". Sabi naman ni Dad.
"At wala na siyang ganang mabuhay dahil sa ginawa niya sayo". Seryosong sabi ni Mom sa akin.
"Ano po ang gagawin ko? Ayokong nagkaka-ganun siya pero nahihirapan po ako sa nangyayari". Malungkot kong sabi sa kanila.
"Anak na ang turing namin sa iyo kaya nag-aalala din kami para sa iyo ngayon". Sabi ni Mom
"Mahal mo talaga ang anak namin at mahal ka din niya kaya di ko maintindihan ang dahilan ng panloloko niya". Sabi ni Dad
Di ko alam kung paano ko ipapaliwanag sa kanila na nilagyan ni Alexa ng drugs yung iniinom ni Raypaul kaya nangyari yun...
Pero kailangan kong sabihin ang totoo dahil nakokonsensya ako...
Napalunok muna ako at huminga ng malalim bago ako nagsalita...
"Nilagyan po ni Alexa ng drugs yung iniinom ni Raypaul at inakit niya". Seryoso kong sabi sa kanila.
"Kung ganun! Kasalanan na naman nung babaeng yun ang lahat!". Galit na sabi ni Dad.
Hinawakan ni Mom ang kamay ko at...
"Paki-usap Kith... ayusin niyo na itong dalawa dahil nahihirapan na ang anak namin". Sabi ni Mom sa akin...
"Alam kong mahirap para sayo pero please lang... wag niyo ng palipasin lahat ng bagay na ito". Sabi ni Dad
"Patawarin mo na siya as soon as possible". Seryosong sabi ni Mom
"Kung ganun... kakausapin ko na po siya mamayang gabi". Sagot ko
"Talaga? Maraming salamat!". Naiiyak na sabi ni Mom sa akin...
"Kung ganun... di na kami mag-tatagal dahil may importante pa kaming aasikasuhin". Sabi ni Dad
Hinatid ko na sila palabas dahil nagmamadali na silang dalawa...
"Paalam na anak... mag-iingat ka palagi at sana mahalin mo ulit si Raypaul". Sabi ni Mama habang hawak ang dalawa kong kamay.
"Di po nawala ang pagmamahal ko sa kanya kahit nasasaktan ako...". Malungkot kong sabi sa kanya
"Sana maayos niyo ang lahat...". Sabi ni Dad sa akin.
Niyakap ko na silang dalawa at nagpasalamat. Pagkatapos ng usapan namin ay umalis na kaagad silang dalawa...
Pagpasok ko sa condo ay kinuha ko na ang phone ko para maka-usap ko si Raypaul at pag-contact ko sa kanya ay mabilis naman niyang sinagot ito...
"Kith! Mahal na mahal kita... patawarin mo ako". Sabi ni Ray na basag ang boses kaya alam kong umiiyak na siya kahit magka-usap lang kami sa phone...
"Huminahon ka muna at pakinggan mo ako ngayon". Seryoso kong sabi sa kanya.
Tumahimik naman siya pero naririnig kong humihikbi siya...
"Mamayang gabi... mag-usap tayong dalawa doon sa cafe kung saan ako nagtrabaho dati". Sabi ko sa kanya
"Pupunta ako! Gustong-gusto na kitang makita at gustong-gusto na kitang maka-usap". Umiiyak niyang sabi sa kabilang linya.
"Bye na... mamayang gabi na lang uli tayo magkita". Sabi ko sa kanya.
"Mahal na mahal kita at lagi mong tatandaan yan". Sabi ni Ray at ibinaba ko na ang phone ko.
Gusto ko rin sabihin sa kanya na mahal na mahal ko rin siya pero hindi ko magawang sabihin...
Di ko namalayang tumutulo na pala ang mainit na tubig sa mga mata ko...
Handa na ba akong patawarin siya?
Maibabalik ko pa kaya ang lahat?
Magiging masaya ba ulit kami?
Lagi na lang may mga tanong na gumugulo sa isipan ko pero paano ko mahahanap ang mga sagot kung hindi ko susubukang gawin kahit na nasasaktan ako ngayon...
Raypaul POV
Halos tumalon ako sa tuwa ng tawagan ako ni Kith pero binaba niya lang din kaagad...
Lagi akong naglalasing dahil gusto kong maibsan ang sobrang sakit na ginawa ko sa kanya at masakit din ang lahat para sa akin...
Makasalanan ako at hindi ko alam kung karapat-dapat pa ba ako sa pagmamahal sa akin ni Kith pero kahit anong mangyari ay siya lang ang mahal at mamahalin ko...
Maaayos pa ba namin ang lahat ng ito o tatapusin na ni Kith ng tuluyan ang relasyon naming dalawa?
Hindi pwede! Hindi ko kaya kapag tuluyan na niya akong hiniwalayan dahil mamamatay ako! Hindi ko kayang mawala siya sa akin at mahal na mahal ko siya kahit na Gago ako...
Pero kailangan ko siyang kausapin at hinding-hindi ako magsasawang humingi sa kanya ng tawad...
Kapag pinatawad na niya ako ay medyo luluwag ang pakiramdam ko at pwede ko ng gawin ang balak ko...
Kapag nabuo pa ang relasyon namin ay gagawin ko ang lahat para mabalik ang tiwala niya at lagi ko siyang papasayahin araw-araw...
Pero kapag hiniwalayan na niya ako ay hindi na niya ako muling makikita sa mundong ito pero palagi ko siyang babantayan mula sa malayong lugar na hindi kayang puntahan ng mga nabubuhay na tao...
Mahal na mahal ko ang taong sinaktan at niloko ko pero kasalanan ko ang lahat at hindi niya deserve ang lumuha at masaktan ng dahil sa akin..
Kith POV
Naghanda na akong makita si Ray mamaya at nabalitaan ito ng mga kaibigan ko kaya gusto daw nilang tumulong na maayos kami ni Ray lalo na si Kagura...
Kinakabahan ako sa mga pwede kong masabi dahil puno pa din ng hin-nanakit ang puso ko pero mahal ko si Ray at ayokong makita na nadudurog ang damdamin niya...
Pagpasok ko sa loob ng cafe ay nakita ko na ang mga kaibigan ko pati si Raypaul kaya umupo ako sa may table nila pero magkaharap lang kami ni Ray ngayon imbis na magkatabi...
Kitang-kita ko na mas depress pa si Ray kesa sa akin dahil namumula at namamaga na ang mga mata niya sa kakaiyak at nakita ko din na nanginginig ang kamay niya na nakapatong sa lamesa pero ngumiti siya nung nakita niya ako...
"Kanina pa kita iniintay...". Naka-ngiting sabi ni Ray sa akin pero nararamdaman kong malungkot siya.
"Kailangan niyong mag-usap ng maayos at makikinig lang kami". Seryosong sabi ni Vincent.
"Kailangan namin kayong gabayan sa mga magiging desisyon niyo". Sabi naman ni Dennis.
"Gusto ko sanang makinig ka sa akin Raypaul". Sersyoso kong sabi sa kanya
Tumango siya sa akin at malungkot siya dahil nakikita ko sa mga mata niya ang kalungkutan...
Huminga muna ako ng malalim bago ko subukang magsalita...
"Pinapatawad na kita sa ginawa mo". Sabi ko kay Ray.
"Talaga? Maraming salamat!". Naka-ngiting sabi ni Ray at nakikita kong maiiyak na naman siya.
"Grabe! Ang bilis mo siyang pinatawad". Sabi ni Kagura na parang galit at di sumasang-ayon.
"Pwede bang hayaan mo kaming mag-usap na dalawa". Seryoso kong sabi kay Kagura kaya tumahimik na siya.
"Napaka-saya ko dahil sa sinabi mo". Sabi naman ni Ray sa akin.
"Alam ko na nilagyan ni Alexa ng drugs yung alak mo kaya ganun ang naging epekto nun sayo". Sabi ko kaya nabigla silang lahat.
"Kung ganun kasalanan pala talaga ni Alexa ang lahat!". Naiinis na sabi ni James sa amin.
"Oo pero... masakit pa din sa akin ang lahat dahil nakita mismo ng dalawang mata ko ang kababuyan niyo". Seryoso kong sabi kay Raypaul
"Pinigilan ko ang sarili ko pero hindi ko kinaya kaya sorry... parang-awa mo na". Sabi ni Ray at tumulo ang luha sa mga mata niya.
"Alam ko naman kaso... harap-harapan na nangyari yun sa akin kaya di yun maalis sa isip ko". Sagot ko
"Patawarin mo ako... naging mahina ako at sinaktan kita ng sobra". Sabi ni Ray at basag na ang boses niya.
Nadadarang ako dahil nakikita ko ngayon na nagdudusa rin siya pero paano naman ako? Sobra din akong nasasaktan sa nangyayari...
"Pinapatawad na kita... at sana makalimutan na natin yung nangyari kahit alam kong mahirap". Sabi ko at pinipigilan ko na ang pagluha.
"Maraming salamat...". Umiiyak na sabi sa akin ni Raypaul.
"Ayusin mo ang sarili mo dahil ayokong umiiyak ka". Sabi ko sa kanya.
"Ayoko din na nakikita kang umiiyak at nasasaktan". Sabi naman ni Ray.
"Magiging matatag ako at hindi na ako iiyak sa harapan mo". Seryoso kong sabi sa kanya.
"Maaayos pa ba ang relasyon natin?". Naluluhang tanong sa akin ni Ray.
"Kung talagang tayo ay gagawa ng paraan ang tadhana para mag-katuluyan pa rin tayo". Sabi ko
"Iiwan mo na ba ako?". Tanong ni Ray at lalong lumalakas ang pag-iyak niya.
"Gusto ko lang ng oras para makalimutan ko ang lahat at matutunan kong mahalin ka ulit ng buong-buo". Naluluha kong sabi sa kanya pero pinipigilan ko.
"Alam kong hindi na ako karapat-dapat para sa pagmamahal mo". Sabi sa akin ni Ray at umiiyak na talaga siya kaya naawa na ako sa kanya.
"Bigyan mo lang ako ng konting panahon para makalimot". Sabi ko sa kanya.
"Lagi mong tatandaan na mahal na mahal kita". Sabi ni Ray at kitang-kita ko ang bawat patak ng luha niya.
"Mahal na mahal din kita...". Sabi ko sa kanya at naramdaman ko na ang pagpatak ng mga luha ko.
"Lagi mong iingatan ang sarili mo". Sabi ko sa kanya at hindi ko na mapigilan ang pag-iyak kaya tinakpan ko ang mukha ko.
"Lagi kitang babantayan... dito na ba magtatapos ang lahat sa atin?". Sabi sa akin ni Raypaul.
"Ayokong isuko ang lahat! Gusto ko lang makalimot hanggang sa maging masaya tayo ulit". Sabi ko sa kanya at tumayo na ako dahil ayokong nakikita ang pag-iyak niya dahil nsasaktan ako
"Miss na miss na kita... please give me another chance". Sabi ni Ray
"I will! but please give me some space". Sabi ko sa kanya...
"Ikaw ang buhay ko...". Sabi ni Ray kaya mas lalo na akong naaawa sa kanya.
"I Love you...". Sabi ko sa kanya habang patuloy ang pagluha ko.
"Gusto kitang halikan...". Sabi sa akin ni Raypaul.
"Gusto kitang yakapin...". Sabi ko naman sa kanya.
Pero di namin tinuloy ang gusto naming gawin dahil nakatitig lang kami sa isa't-isa habang pinag-mamasdan ang pagluha namin...
"Kailangan ko ng umalis...". Sabi ko sa kanilang lahat.
"Saan ka pupunta ngayon?". Nag-aalalang tanong ni Peter sa akin.
"Gusto ko lang huminga...". Sabi ko sa kanila dahil naninikip na ang dibdib ko sa sobrang sakit.
Umalis na ako pero nakita at narinig ko ang paghagulgol ni Ray kaya niyakap siya ni James at Dennis pero umalis na ako dahil sobra akong naawa sa kanya at ayokong umiiyak siya ng ganun...
Gusto ko siyang yakapin...
Gusto ko rin siyang halikan...
Miss na miss ko na siya...
Gusto ko siyang makasama...
Gusto kong pagaanin ang nararamdaman niya ngayon...
Pero paano ko gagawin ang lahat ng iyon kung hindi ko naman mabuo ang nabasag kong damdamin at patuloy pa rin ang sakit na nararamdaman ko.
Raypaul POV
Pinatawad nga ako ni Kith pero di na siya handang mahalin ako ulit. Masakit talaga kasi kasalanan ko pero naiintindihan ko dahil hindi na niya ako karapat-dapat pang mahalin because I made him cry...
Di ko masisi si Alexa sa nangyari dahil kasalanan ko talaga ang lahat pero masaya ako na napatawad ako ni Kith kahit papaano... kaya ginagawa ko na itong huling sulat ko para sa kanya dahil pagkatapos nito ay pwede ko ng ituloy ang desisyon kong magpaalam.
Bawat letra, bawat kataga at bawat salitang isinusulat ko para sa kanya ay punong-puno ng pagmamahal at pagsisisi dahil sa ginawa ko sa kanyang kasalanan pero mabuti na rin siguro na hindi na niya ako kayang mahalin ulit kagaya ng dati dahil masyado ko ng sinira ang tiwala niya at kahit hindi niya sabihin ay alam kong nandidiri na siya sa akin kaya mas lalo akong nadudurog tuwing naiisip ko iyon...
I really love him but I'm worthless kaya alam kong hindi na niya dapat akong mahalin dahil alam kong kahit na ano ang gawin ko ay hindi na mababago ang katotohanan na niloko at pinaasa ko siyang kahit kelan ay hindi ko siya sasaktan...
Nangako ako na poprotektahan ko siya...
Nangako ako na hindi ko siya lolokohin...
Nangako ako na papasayahin ko siya araw-araw...
Nangako ako na hinding-hindi ko siya sasaktan...
At higit sa lahat nangako akong mamahalin siya ng buong-buo...
Pero ako pa ang unang taong nanakit sa kanya...
Ako pa ang nagpaluha sa kanya...
Ako ang dumurog sa damdamin niya...
At ako ang naging dahilan kung bakit di na niya magawang ngumiti at maging masaya ngayon...
Pag naibigay ko na itong sulat sa kanya ay sana mahanap na niya ang taong mamahalin siya ng sobra-sobra at hindi niya gagawin ang panlolokong ginawa ko kay Kith...
Lagi kong sinisisi ang sarili ko dahil kasalanan ko ang lahat kaya hindi ko na deserve ang pagmamahal niya at hindi ko na rin deserve magpatuloy pang mabuhay...
Kith POV
May pumindot ng doorbell kaya nagising ako pero pagtingin ko ng orasan ay 6:00 na pala ng hapon. Natutulog kasi ako tuwing tanghali kasi tinatamad na ako sa buhay ko at wala na akong inspirasyon para pumasok sa trabaho...
Mabilis kong binuksan ang pinto kaya nagulat ako kung sino ang nasa labas nito pero nakita kong nagulat din siya at mukhang di niya inaasahang makita ako ngayon...
"Bakit? Anong dahilan at nandito ka ngayon?". Mahinahon kong tanong sa kanya pero di na siya sumagot...
Nakatulala lang siya at mukhang di alam ni Ray ang sasabihin niya sa akin pero napansin kong may hawak siyang card na kagaya nung binigay niya sa akin nung 14th monthsary naming dalawa...
"Para sa akin ba iyan?". Seryoso kong tanong sa kanya...
"Uuhhmmm... ano kasi...". Nauutal na pagkakasabi sa akin ni Ray...
"Ibigay mo na lang sa akin at babasahin ko yan". Sabi ko sa kanya pero tinatago niya sa likod niya...
"Wag mo munang basahin mamaya na lang...". Malungkot niyang sabi sa akin at mukhang malaki ang dahilan niya...
"Ibigay mo na... at dito ka lang habang binabasa ko yan". Sabi ko kay Ray pero ayaw pa din niyang ibigay...
Pinilit kong kunin yung card pero matangkad siya kaya hindi ko maabot pero nabitawan niya yung card kaya hinablot ko kaagad...
Nanlaki yung mga mata niya ng mahawakan ko yung card at bigla siyang tumakbo palayo habang umiiyak... ano kayang nasa loob ng card na ito?
Binuksan ko ang card at nagsimula na akong basahin ito pero di ko inaasahang mahaba pala ang mga naka-sulat dito kaya na touch ako...
Dear lalabs ko:
Unang beses pa lang kitang nakita sa hallway ng school last 2 years ay akala ko talaga anghel ka pero nung nakilala kita, napatunayan kong hindi lang ang hitsura mo ang mala-anghel kundi pati ang puso mo... Nung niloko ako ni Alexa at muntik na akong mag-pasagasa ay nandiyan ka para pagaanin ang nararamdaman ko at never mo akong iniwan kaya doon nagsimula ang pagtingin ko sa iyo na hindi ko inaasahang mamahalin kita ng higit pa sa pagmamahal na kaya kong ibigay sa sarili ko... Nung araw na pinagtapat ko sa iyo ang pagmamahal ko at ang nakaraan ko ay akala ko lalayuan mo ako pero hindi nagbago ang pagtingin mo sa akin at naging mag-bestfriend pa tayong dalawa... Maraming beses kitang niligawan at hindi ako sumuko dahil alam kong mahal na talaga kita... Pina-kilala kita sa mga magulang ko at hindi ka natakot ipagtapat na mahal mo din ako kaya sobra akong humanga sayo... Hindi ko inakalang mamahalin mo din ako ng sobra-sobra kagaya ng pagmamahal ko sayo at maraming salamat dahil sayo nag-karoon ako ng panibagong pag-asa, binigyan mo ako ng kakayahang maging mabuting tao at higit sa lahat ay inalis mo lahat ng takot sa puso ko... Naging sobrang masaya ako sa tuwing kasama kita at lagi kong nararamdaman na kumpleto ang pag-katao ko sa tuwing mag-kasama tayong dalawa at pakiramdam ko nasa langit ako sa tuwing kapiling ka... Minahal mo ako kahit na isip bata ako, kahit na sobrang seloso ko, kahit na possessive ako at kahit na malibog ako... Lagi mo akong pinag-papasensyahan at lagi mong iniintindi ang mga kapilyuhan ko... Lagi mo din akong inaalagaan at lagi kang nandiyan para protektahan ako sa mga taong may balak sa akin....
Sobrang tumagal ang relasyon natin at akala ko ay lagi lang tayong magiging masaya pero niloko lang kita at hindi ko nagawang kalabanin ang sarili ko kaya nasaktan kita ng harap-harapan... Sobrang sinisisi ko ang sarili ko dahil alam kong kasalanan ko ang lahat ng dahilan kaya nangyayari ngayon ito sa ating dalawa... Nangako ako na mamahalin lang kita, Nangako ako na poprotektahan kita, Nangako akong hindi kita papaluhain at higit sa lahat ay Nangako akong hindi kita sasaktan kahit kelan pero di ko inaasahang ako pa pala ang mananakit sayo, di kita nagawang protektahan dahil hindi ko nagawang kalabanin ang sarili ko, di ko inaasahan na sa relasyon nating dalawa ay ako pa pala ang sisira ng lahat ng magandang pinagsamahan natin... Pero isa lang ang alam ko ngayon... MAHAL NA MAHAL KITA...
Napatawad mo ako pero di kita masisisi kung hindi mo na kayang ibalik ang tiwala mo sa akin at ang pagmamahal mo dahil hindi ako ang taong karapat-dapat para sa mga bagay na iyon... Salamat sa wagas mong pag-ibig dahil ikaw ang nagturo ng direksyon sa buhay ko kaya sobrang nadurog ang puso ko dahil alam kong kasalanan ko kung bakit nabasag ang damdamin mo pero lagi mong tatandaan ang lahat ng ito kahit na anong mangayari... Sana mahanap mo ang taong magpapahalaga sayo at hindi ka lolokohin kagaya ng ginawa ko dahil humanda siya sa akin... Gusto kong makita ka na palaging masaya at palaging naka-ngiti... Pupunta ako sa isang malayong lugar na hindi kayang puntahan ng mga tao pero mula doon ay lagi kitang babantayan... Lagi mong tatandaan na ikaw lang ang mahal ng isang tao na nag-ngangalang Raypaul Velasco at lagi lang akong nasa tabi mo...... I LOVE YOU SO MUCH.......
Kith Castillo you are always my angel but starting now, I will be your guardian angel... salamat sa lahat-lahat lalabs...
.......YOU LIGHT MY FIRE.......
Nagmamahal:
Raypaul Velasco
Di ko napigilan ang pagbuhos ng luha ko pagkatapos kong basahin ang lahat ng nakasulat sa letter na ito at nakaramdam ako ng takot na baka maging totoo na iiwan niya ako...
Tumakbo na ako upang habulin at hanapin siya pero di niya na sinasagot ang mga tawag ko...
Naalala ko ang mga bagay na mas lalong nag-patindi ng takot ko...
"Bantayan mo ang pinsan ko kasi suicidal yan...".
"Ikaw lang ang buhay ko...".
"Lagi kitang babantayan dahil lagi lang akong nasa tabi mo...".
"Starting now... I will be your guardian angel...".
"Wag mo akong iiwan ha? Kasi mamamatay talaga ako...".
Nang maalala ko ang mga salitang yun ay lalo akong natakot kaya mas binilisan ko ang pagtakbo habang umiiyak upang mahanap ko ang lalaking mahal ko...
Naalala ko dati na muntik na siyang magpakamatay nung naghiwalay sila dati ni Alexa kaya kung wala ako nun ay baka kung ano na ang nangyari kay Ray pero natatakot ako na baka ulitin niya yun at wala ako sa tabi niya...
Di niya ba naisip na sa gagawin niya ay mas lalo akong masasaktan at hindi ko kakayaning mawala siya...
Nakita ko si Raypaul na nakatayo sa gitna ng kalsada kaya sumigaw ako...
"Raypaul! Umalis ka diyan! Mahal na mahal kita! Wag mong gawin sa akin ito!". Sigaw ko habang tumatakbo...
Lumingon siya sa akin at ngumiti habang tumutulo ang luha sa mga mata niya pero di pa rin siya nakikinig sa mga sinasabi ko...
May paparating na malaking track papunta sa kanya at hindi bumabagal ang takbo nito...
Tumakbo ako para iligtas si Raypaul dahil ayokong mawala siya...
Nagawa ko siyang itulak palayo sa track kaya ako ang nasa bingit ng kamatayan pero masaya ako habang lumuluha...
Pero huli na ang lahat...
Kitang-kita ko na nahagip pa din siya ng track pero alam kong mas may pag-asa siyang mabuhay kesa sa akin dahil ako ang direktang tinamaan ng malaking sasakyan at pagkatapos nun ay biglang dumilim ang lahat...
Itutuloy.........
Nang-gagalaiti na ako sa galit!
Ginago nila ang kapatid ko!
Mga walang hiya sila!
Pagkatapos magpakita ng kabutihan ni Kith gagaguhin lang siya ng mga taong yun!
Naglakad na ako papunta sa apartment ni Raypaul habang nakasara ang mga kamao ko dahil sa galit at iniwan ko silang lahat na nagtatalo sa kalsada...
Gusto kong maabutan ang babaeng dahilan ng pagkasira ni Kith ngayon!
Pumasok ako sa loob ng apartment ni Raypaul at nakita ko si Alexa na nagbibihis ng damit at mukhang paalis na siya.
"At saan ka pupunta?". Tanong ko sa kanya habang nanginginig sa galit.
Di siya sumagot at lalabas na siya ng pintuan kaya hinarangan ko siya...
"Umalis ka diyan sa dadaanan ko!". Sigaw niya kaya mas lalo akong nagalit dahil ayokong sinisigawan ako
"Alam mo ba kung ano ang ginawa mong hayop ka!". Sigaw ko sa kanya.
Tumawa lang siya kaya na-bwisit ako.
"Nasira ko silang dalawa". Naka-ngiti niyang sabi sa akin.
Hinablot ko ang kwelyo niya at kinaladkad ko siya papasok sa loob.
"Bitawan mo ako! Nasasaktan ako!". Sigaw niya sa akin at nanlalaban siya.
"Hindi ka kayang saktan ni Kith kaya ako ang gagawa nun para sa kanya!". Sigaw ko sa kanya at nanlaki ang mga mata niya sa takot...
Sinakal ko siya at nanlalaban siya pero masyado akong malakas kaya di siya makapalag sa akin.
"Wala kang kwentang tao!". Sabi ko sabay sampal sa pisngi niya.
Pinag-susuntok ko ang tiyan niya at pinag-sasapak ko ang mukha niya kaya nag-mamakaawa siya...
Sinabunutan ko ang buhok niya sa sobrang galit kaya natanggal ang mga hibla nito dahil sa lakas ko.
"Maawa ka! Tama na! Nasasaktan na ako!". Sigaw niya habang namimilipit sa sobrang sakit.
"Naawa ka ba kay Kith?". Tanong ko
Piniga ko ang dede niya sa sobrang galit at pinilipit ko ang mga utong niya kaya napasigaw siya sa sakit...
"Please... pakawalan mo ako". Nag-mamakaawa niyang sabi habang umiiyak
"BITCH!!! WORTHLESS!!! HIGAD!!! Wala kang karapatang mabuhay!!!". Sigaw ko sa kanya habang nginungud-ngud ang mukha niya sa pader.
"Sorry ngayon ko lang naintindihan... patawarin mo ako". Sabi ni Alexa habang umiiyak.
"Para mo na ding pinatay si Kith dahil sa kakatihan mo!". Sigaw ko habang tinatadyakan siya sa sahig.
"Patayin mo na ako! Totoo ang mga sinabi mo! Wala akong karapatang mabuhay!". Sigaw niya.
Hinablot ko ang kwelyo ng damit niya at hinarap ko ang duguan niyang mukha sa mga mata ko...
"Hindi ko dudungisan ang mga kamay ko para lang sa isang insekto na kagaya mo!". Sigaw ko sa mukha niya.
"Ayoko na! Sinira ko silang dalawa at napaka-sama kong tao kaya patayin mo na lang ako!". Nagma-makaawa niyang sabi habang umiiyak.
"Tandaan mo ito! Kapag lumapit ka pa uli sa kanilang dalawa, dadalhin ko ang kaluluwa mo sa impyerno!!!". Sigaw ko kaya nanginig siya sa takot.
Pagkatapos nun ay iniwanan ko siyang naka-handusay sa sahig habang punit-punit ang suot niya at puro pasa't sugat ang katawan niya.
Kailangan kong puntahan si Kith dahil alam kong sobrang sakit para sa kanya ng nangyari...
Kith POV
Nagising ako ngayon, nasa loob ako ng isang ospital at nakita kong nakatayo sa harapan ko ang mga kaibigan ko at hinahawakan ni Ray ang kamay ko habang hinahalikan ito at lumuluha siya...
"Sabi ng doctor sobra ka daw na-depress at di ka pa natutulog kaya nag-collapse ang katawan mo". Sabi sa akin ni Peter.
"Magpahinga ka muna please...". Sabi ni Ray habang patuloy ang pagtulo ng mga luha niya.
Tinanggal ko ang kamay ko sa kanya at di ko na siya tinitingnan dahil ayaw kong makita siya at naalala ko ang kababuyang ginawa niya.
"Lalabas muna kami... magpahinga ka lang diyan ah". Sabi sa akin ni Dennis
Tumango lang ako at lumabas na silang lahat pero naiwan lang si Ray.
"Babantayan kita... sabi ni Peter tinangka mo daw na magpakamatay". Narinig kong sabi ni Ray at basag na ang boses niya.
"Di ko na gagawin yun... I'm going to endure all this pain". Sagot ko kay Ray pero di pa rin ako tumitingin sa kanya
"Gagawin ko lahat ng gusto mo para lang mapatawad mo ako". Sabi sa akin ni Ray at nagmamaka-awa siya.
Tumitig ako sa kanya at nakita kong depress na siya at namamaga na ang mga mata niya kaka-iyak...
"Iwan mo muna ako... gusto kong mag-isip". Seryoso kong sabi sa kanya.
"Gagawin ko lahat ng gusto mo". Sabi ni Ray at tumayo na siya.
Umiyak siya ng malakas at humihikbi na siya habang umaalis at sinara na niya ang pintuan kaya naiwan na lang akong mag-isa ngayon dito...
Nakatulala lang ako sa hangin...
Ayokong nasasaktan si Ray...
Ayokong umiiyak siya...
Pero sobrang sakit ng puso ko...
Bakit niya ginawa sa akin toh?
Mahal na mahal ko si Raypaul... siya ang buhay ko at siya ang nagbigay sa akin ng panibagong pag-asa para mabuhay pero di ko inaasahang siya din ang magpaparamdam sa akin ng ganitong klaseng sakit...
Biglang may pumasok sa kwarto ko at nakita kong si Kagura pala yun...
"Kamusta ka na? Alam kong hindi ka Ok ngayon". Nag-aalalang sabi sa akin ni Kagura habang lumalapit.
"Masakit pero kakayanin ko... mas masakit ang naranasan ko sa pamilya ko kaya kakayanin ko toh". Sabi ko kay Kagura para di na siya mag-alala.
"Mabuti kung ganun pero... kung kailangan mo kami, tawagin mo lang kaming lahat at babantayan ka namin". Sabi ni Kagura
Tumango na lang ako bilang sagot...
"Pag tinangka mong magpakamatay ulit... humanda ka sa akin!!!". Sermon ni Kagura sa akin...
"Hindi ko na gagawin yun... Kaya ko lahat ng ito". Sabi ko sabay punas ng mga luha ko.
"Bwisit talaga yung boyfriend mo! Sinaktan ka lang niya". Sermon niya.
"Kailangan ko ng oras para mag-isip at please lang... wag mong sabihin kay Rogue lahat ng ito". Sabi ko kay Kagura.
"At bakit naman?". Tanong ni Kagura sabay taas ng isa niyang kilay.
"Alam kong masasaktan niya si Ray pag nalaman niya... at ayoko ding mag-alala si Rogue sa akin". Sabi ko naman kay Kagura.
"Kapakanan pa rin ni Gago yung iniisip mo! tsk tsk tsk". Sabi ni Kagura at umiiling-iling siya.
"Hayaan mo muna akong mag-isa... kailangan kong mag-isip". Malungkot kong sabi kay Kagura.
"Sige pero ayusin mo yung sarili mo! At sila ang dapat maging kaawa-awa hindi ikaw!". Sermon na naman ni Kagura sa akin.
Umalis na siya at alam kong nag-aalala din sa akin si Kagura dahil mag-kapatid ang turingan namin sa isa't-isa at handa siyang ipagtanggol ako sa kahit na kanino kaya ganun din ako sa kanila ni Rogue...
Unti-unti ng nadudurog ang puso ko at bigla na lang tumutulo ang mga luha ko kahit nakatulala lang ako sa kawalan at di ko maiwasang tanungin ang sarili ko...
Bakit nangyayari to sa akin?
Naging mabuti naman akong tao...
Mali ba ang pagmamahalan naming dalawa dahil pareho kaming lalake?
Kaya pinaparusahan ako ng Langit...
Paano ko malalampasan lahat ng ito?
Sobrang sakit! Kaya ko pa ba?
Raypaul POV
Mahal na mahal ko si Kith...
Di ko maisip kung bakit ko siya nagawang lokohin...
At ngayon tinangka niyang mag-pakamatay ng dahil sa akin.
Nakaupo lang ako sa labas ng room ni Kith at patuloy akong lumuluha dahil di ko alam na magiging ganito kasakit ang lahat ng bagay...
Para akong pinapatay ng bawat luhang umaagos sa mga mata ng taong mahal ko at ako ang dahilan ng kanyang mga luha...
"Bakit mo ginawa yun?". Tanong sa akin ni Dennis at kasama niya si Vincent pati si James.
"Hindi ko alam". Sagot ko sa kanya habang pinupunasan ko ang mga luha ko.
Umupo silang tatlo sa tabi ko at...
"Kilala kita insan... alam kong di mo kayang saktan si Kith pero anong nangyari sayo?". Nag-aalalang tanong sa akin ni James...
"Inakit ka ba ni Alexa?". Tanong naman sa akin ni Vincent.
Tumango na lang ako bilang sagot.
"Paano kung mabuntis yun?". Tanong naman ni Dennis.
"May contraceptive akong ginamit". Sagot ko habang humihikbi.
"Mabuti kung ganun pero... paano natin aayusin toh?". Tanong ulit ni Dennis sa akin.
Napatitig ako sa kanya dahil hindi ko alam ang dapat kong gawin ngayon...
"Tutulungan ka naming maayos ito basta ipangako mong hinding-hindi mo na ito uulitin". Seryosong sabi sa akin ni Dennis.
"Maraming salamat...". Yun na lang ang naisagot ko sa kanya.
"Galit sayo si Kagura at Peter". Sabi sa akin ni Vincent.
"Ang malas mo kapag nalaman ni Rogue ang nangyari". Seryosong sabi sa akin ni James.
"Nakahanda ako sa mga pwedeng mangyari... haharapin ko ang parusa sa kasalanan ko". Sagot ko sa kanila.
"Hoy Gago! Humarap ka sakin!". Sigaw ng isang babae kaya napatingin ako sa kaya. Si Kagura pala...
Lumapit siya sa akin at seryoso siya...
"Alam mo ba kung ano ang ginawa mo sa kapatid ko?". Tanong niya.
"Alam ko kung gaano yun kasakit sa kanya at pananagutan ko ang kasalanan na ginawa ko". Seryoso kong sagot sa kanya...
"Ayusin mo lang! Naki-usap si Kith na hindi ko sasabihin ang nangyari kay Rogue dahil masasaktan ka talaga!". Sabi sa akin ni Kagura.
"Hindi naman niya kailangang gawin yun eh... gusto kong masaktan para maibsan ang nararamdaman ko". Malungkot kong sabi kay Kagura.
"Kahit sinaktan mo si Kith, kapakanan mo pa din ang iniisip niya! Mahiya ka naman sa sarili mo!". Sermon sa akin ni Kagura kaya mas lalo akong nakokon-sensiya.
"Gagawin ko ang lahat para lang maayos ito". Sagot ko sa kanya habang patuloy na lumuluha.
Umalis na siya kasama nila Dennis kasi kailangan na din nilang matulog at magpalit ng damit pero dito lang ako dahil kahit ayaw akong makita ni Kith eh gusto ko siyang bantayan kaya nasa labas lang ako ng room niya...
Kapag sumisilip ako sa kanya, nakikita ko na naka-tulala lang siya at lumuluha ang mga mata niya kaya nadudurog ang puso ko...
Kith POV
Naka-labas na ako sa ospital at nandito ako ngayon sa condo, nagmumukmok at nag-iisip.
Dalawang linggo na akong ganito at dalawang linggo ko na ring hindi nakikita si Raypaul dahil sabi ko ayoko munang makipag-kita sa kanya pero lagi niya akong tini-text pero di siya tumatawag dahil ayoko pa rin siyang maka-usap.
Hindi ako lumalabas ng condo, hindi ako pumapasok sa Casino at minsan hindi na ako makakain dahil iniinda ko ang sakit na nararamdaman ko hanggang ngayon kaya ayoko ding makipag-usap sa kahit kanino.
Inaamin ko sa sarili ko na nami-miss ko na talaga ang taong mahal ko pero sa tuwing naiisip ko siya ay magkahalong awa at sakit sa puso ang nararamdaman ko. Awa sa kanya dahil alam kong masakit din yun para sa kanya at awa sa sarili ko dahil niloko niya ako at pinaramdam niya sa akin na may pagkukulang ako.
Paano ko magagawang ayusin ang problemang ito? mahal ko siya at alam kong mahal niya rin ako pero sino ba ang dapat kong sisihin?
Siya ba na niloko ako?
Si Alexa na trinaydor ako?
O ang sarili ko dahil pinabayaan ko siyang mag-isa at di ko binigay sa kanya ang bagay na pagkatapos lang ng plinano naming kasal gagawin?
Di ko maiwasan na matulala at biglaang lumuluha dahil sa sakit...
Biglang tumunog ang phone ko dahil meron akong natanggap na message kaya tiningnan ko ito...
From: Raypaul ko
Sorry sa ginawa kong kasalanan sayo, alam kong gago ako at alam kong ayaw mo akong makita pero mahal na mahal kita...
Lagi akong nakakatanggap ng text mula sa kanya at pang-128 na niyang message ito ngayong araw pero binabasa ko pa din palagi kasi nangungulila na ako sa kanya...
Kung talagang mahal niya ako bakit niya ako sinaktan ng ganito at kung hindi ko pa sila nakita ay malamang di ko malalaman ang kababuyang ginawa nilang dalawa...
Paano ko siya papatawarin kung nasasaktan ako ngayon at higit sa lahat pakiramdam ko ay hindi na mabubuo ang tiwala ko sa kanya kagaya ng dati...
Kailangang malinawan ng isip ko dahil pakiramdam ko ay kahit konting ihip na lang ng hangin ay mababaliw na ako sa sobrang bigat ng nararamdaman kong sakit ngayon...
Ano kayang iniisip ngayon ni Ray?
Anong nangyari sa kanila ni Alexa pagkatapos kong malaman ang lahat ng mga bagay na ito?
Paano kung ipagpalit niya ako sa babaeng yun?
Kapag nangyari yun ay hindi ko na alam ang magiging takbo ng buhay at pag-iisip ko...
Maraming gumugulo ngayon sa isipan ko, marami akong mga tanong pero paano ko mahahanap ang mga sagot kung nahihirapan akong makipag-laban sa nararamdaman ko...
Alam ko na! Kailangan kong pumunta sa simbahan at magdasal dahil baka sakaling maging malinaw ang lahat ng mga bagay sa akin. Kailangan kong humingi ng tulong sa Diyos, kailangan kong matutunang buuhin ang nabasag kong puso at kailangan kong matutunan kung paano magpatawad ng bukal sa kalooban ko...
Naligo muna ako at nag-suot ng itim na polo shirt at itim na pants. Hindi ko alam kung bakit ito ang gusto kong isuot ngayon...
Binuksan ko na ang pintuan ng condo at nakaka-panibago kasi ngayon na lang uli ako nakalabas...
Naglakad lang ako papuntang simbahan dahil malapit lang ito sa condo ko.
Pagpasok ko sa loob ay bumigat ang pakiramdam ko pero umupo na ako malapit sa may bandang unahan at medyo malapit sa altar at konti lang ang tao ngayon dahil lunes at wala namang misa...
Lumuhod na ako at nagsimulang manalangin sa isip ko...
"Lord... alam kong naging mabuti naman akong tao kahit ganito ako pero hindi ko po maintindihan kung bakit lagi na lang ako nakakaramdam ng ganito katinding sakit...
Pero alam ko pong may dahilan kung bakit nangyayari lahat ng ito kaya maraming salamat po dahil binigyan nyo ako ng mga kaibigang mahal ako.
Mali po ba na minahal ko ang kapwa kong lalake? Kaya nangyayari sa akin ito pero mahal na mahal ko po siya.
Nakiki-usap po ako na tulungan nyo akong matutunang magpatawad. Marami pong salamat at AMEN".
Sabi ko sa isip ko at hindi ko namalayang tumutulo na pala ang mga luha ko habang nagdadasal ng mataimtim...
Mayroong babae sa unahan ko at humihikbi na siya sa kakaiyak pero nagulat ako ng bigla siyang magdasal ng malakas kaya narinig ko at tingin ko kilala ko siya...
"Lord! Alam ko pong malandi ako at nanira ako ng isang relasyon at hindi po ako karapat-dapat humingi ng kapatawaran dahil masama akong babae pero alam ko po ang ginawa kong pagkakamali kaya patawarin niyo na po ako! Minahal ko lang po ng sobra-sobra ang lalakeng yun pero nasaktan at sinira ko ang buhay niya sa pangalawang pagkakataon at dinamay ko pa ang taong mahal niya.
Nawa'y gabayan nyo po silang dalawa at sana po magka-ayos na sila dahil alam ko pong sila ang nababagay para sa isa't-isa". Sabi ng babae sa unahan ko at humahagulgol na siya sa iyak.
"Marunong ka palang magdasal". Sabi ko sa kanya at nakita kong nanginig siya sa pagkabigla ng marinig niya ang boses ko.
Lumingon siya sa akin kaya tama ang hinala ko siya nga si Alexa pero nagbigla ako sa nakita ko dahil puro pasa ang mukha niya...
"Pwede ba tayong mag-usap?". Tanong niya sa akin at nakita kong tumulo ang luha niya.
Huminga ako ng malalim at tumango na lang ako sa kanya kaya lumapit siya sa akin at tumabi sa upuan ko...
"Saan mo nakuha ang mga pasa mo?". Tanong ko kay Alexa..
"Yung kapatid mo... tinuruan niya ako ng leksyon at nakakatakot siya". Mangiyak-ngiyak niyang sabi..
Tumitig ako sa kanya at hindi na ako magtataka kung si Kagura nga ang bumugbog sa kanya...
"Pinamukha niya sa akin kung gano ako kasamang tao kaya natauhan na ako ngayon at salamat sa kanya". Sabi ulit ni Alexa
"Kung kaya mong sirain ang buhay ko, ay mas kaya kong sirain ang sayo at kaya naman kitang ipapatay. Kaya ko ring idamay ang pamilya mo at pabagsakin ang negosyo niyo pero alam mo ba kung bakit hindi ko iyon ginawa sayo?". Seryoso kong tanong sa kanya at parang nanginig siya sa sobrang takot.
"Ba..kit?". Nauutal niyang tanong.
"Dahil nawalan na ako ng pamilya at minsan ng nasira ang buhay ko... Kung gagawin ko yun sayo ay wala na rin akong pinagka-iba sa kasamaan mo at sa mga taong sumira sa akin". Seryoso kong sagot sa kanya habang naka-tingin sa altar.
"Mabuti ka talaga... sorry". Nakayuko niyang sabi sa akin.
"Ano ba ang gusto mong mangyari?". Tanong ko sa kanya
"Alam kong hindi mo ako kayang patawarin pero dapat mong malaman ang totoo...". Seryoso niyang sabi.
"Ano ba ang kailangan mong sabihin? Malinaw naman na traydor ka!". Sagot ko sa kanya.
"Walang kasalanan si Raypaul sa nangyari dahil ako ang dapat sisihin at managot". Naiiyak niyang sabi.
"Wag mo siyang pagtakpan! Alam kong niloko niya rin ako!". Sabi ko sa kanya dahil naiinis ako...
"Totoo ang sinasabi ko... at dapat mong malaman ang buong pangyayari". Sabi niya habang tumutulo ang mga luha niya..
"Sabihin mo na ang gusto mong sabihin ngayon at makikinig ako". Seryoso kong sagot sa kanya...
"Hinaluan ko ng drugs ang alak na iniinom niya sa bar". Sabi niya
Nanlaki ang mga mata ko sa narinig ko kaya naman hindi ko maiwasan ang pagtataka kung totoo ba ang sinasabi ng babaeng ito...
"Anong ibig mong sabihin? Totoo ba yang sinasabi mo?". Nagtataka kong tanong sa kanya.
Tumango lang siya at nagpatuloy...
"Ang epekto ng drugs na yun ay pagkahilo at pag-iinit ng katawan kaya ginamit ko yun para akitin siya". Seryoso niyang sabi sa akin...
"Pero di niya pinigilan ang sarili niya"
Sabi ko ulit sa kanya...
"Maniwala ka! Pinigilan niya pero di ko siya hinayaang i-resist ako...". Sabi niya sa akin at nakikita ko sa mga mata niya na totoo yun...
Napayuko na lang ako at hindi ko na alam kung ano ang iisipin ko....
"Kahit na may nangyayari sa amin nung gabing yun... Ikaw pa rin ang nasa isip niya". Malungkot niyang sabi sa akin kaya napatitig ako ulit sa mga mata niya...
"Masakit pa din... Masama pa din ang loob ko sa kanya kasi alam kong nagustuhan niya yung nangyari". Seryoso kong sabi kay Alexa...
"Sana patawarin mo na siya... at hinding-hindi na ako magpapakita sa inyong lahat". Sabi ni Alexa...
"Wala akong pakialam sayo! Pero maraming salamat sa sinabi mo dahil nabawasan ng konti ang bigat na nararamdaman ko". Sabi ko sa kanya.
"Sana maging masaya ulit kayo... alam kong mahirap ibalik ang tiwala pero sana mahalin mo ulit siya...". Sabi ni Alexa at umalis na siya...
Tumayo na ako para umuwi at kahit papaano nalinawan ang isipan ko...
Paglabas ko ng simbahan ay biglang may tumawag sa likuran ko...
"Iho! Mabigat ang dinadala mo". Sabi ng isang matanda kaya lumingon ako.
Nakita ko ang matandang naka-usap namin ni Ray nung first date namin...
"Opo lola... pwede po bang maka-hingi ng payo sa inyo?". Tanong ko sa kanya
Lumapit siya sa akin at hinawakan ang aking palad...
"Nalampasan mo ang nakaraan mo kaya dapat kayanin mo rin ang ngayon... diba sabi ko sayo kailangan mong matutunan ang salitang pagpapatawad". Sabi niya sa akin...
"Pero mahirap po...". Nakayuko kong sagot sa kanya...
"Alam ko pero... kung talagang mahal mo siya ay bibigyan mo siya ng ikalawang pagkakataon bago pa mahuli ang lahat". Seryosong sabi sa akin ng matanda...
"Paano niyo po nalaman na...". Di pa ako tapos magsalita pero inunahan na niya ako...
"Alam ko ang mangyayari sa inyo at isa lang ang dapat mong tandaan...". Sabi niya sa akin...
"Huh? Ano po yun?". Nagtataka kong tanong sa kanya...
"Wag kang susuko sa kanya... ipaglaban mo siya dahil yun na lang ang tanging paraan upang sumaya ka ulit sa buhay mo...". Sabi ni Lola
"Kailangan ko lang po ng panahon para mabawasan ang sakit na nararamdaman ko". Sabi ko
"Iho! Hindi lang yan ang mararanasan mo pero magtiwala ka lang at maging matatag". Sabi ulit ni Lola
"Mahal na mahal ko po siya". Naiiyak kong sagot sa kanya...
"Lagi mong tatandaan... ORAS ANG MATINDI NIYONG KALABAN!!! at kapag nagawa niyong lampasan lahat ay magiging masaya kayo habang buhay at mas lalong tatatag ang relasyon at tiwala niyo sa isa't-isa...". Sabi ni Lola habang naglalakad siya palayo...
"Maraming salamat po...". Naiiyak kong sabi sa kanya pero lumingon lang siya at ngumiti...
Nalinawan ang isip ko at kailangan ko lang ng konting panahon upang maibsan ang sakit na nararamdaman ko at pagkatapos nun ay haharapin ko na si Ray at sana maayos pa ang lahat...
Kith POV
Naalimpungatan ako ng may marinig akong pumindot ng doorbell at pagtingin ko sa orasan ay 11:00 na pala ng umaga...
Bumangon ako at nagsuklay muna ng mabilis at pumunta na ako sa pintuan para buksan ito...
Nabigla ako ng buksan ko ang pintuan dahil sa nakita ko...
Nandito ngayon ang parents ni Raypaul kaya kinakabahan ako...
"Hi po! Pasok po kayo...". Sabi ko sa kanila at umupo na sila sa sofa...
"Ano po ang gusto niyong kainin? Magluluto po ako...". Tanong ko sa kanilang dalawa.
"Wag na lang... di kami magtatagal dito". Pagtanggi ni Dad
"Gusto niyo po ng maiinom?". Tanong ko ulit sa kanila...
"May gusto lang kaming sabihin at aalis na kami kaagad kaya wag ka nang mag-abala". Sabi naman ni Mom
"Ano po ang dahilan kaya pumunta po kayo dito?". Magalang kong tanong sa kanila
"Ang anak kasi namin...". Nag-aalangang sabi ni Mom
"Bakit po? May nangyari po ba?". Kinakabahan kong tanong
"Alam namin ang nangyari at alam na din namin ang katarantaduhang ginawa ng anak namin". Seryosong sabi ni Dad kaya napatahimik ako...
"We're here to apologize for what happened...". Sabi naman ni Mom
"Wala po kayong kasalanan sa nangyari at hindi niyo po kailangang gawin yan". Malungkot kong sabi sa kanilang dalawa...
"Pero kasi... nakakahiya sayo! Niloko ka ng anak namin!". Malakas na sabi ni Dad.
"At meron sana kaming gustong ipaki-usap sayo...". Sabi ni Mom
"Ano po yun?...". Tanong ko
"Si Raypaul kasi...". Nag-aalangan na naman na sabi ni Mom
"Deretsiyuhin mo na kasi!". Malakas na sabi ni Dad kay Mom
"Si Raypaul kasi... depress na siya at palaging umuuwi ng lasing kaya nag-aalala na kaming lahat". Malungkot na sabi ni Mom.
Kasalanan ko ba ang nangyayari ngayon kay Raypaul? Bakit niya ginagawa ang mga bagay na ito?
"Po? Bakit po siya nagkaka-ganun?". Nag-aalala kong tanong sa kanila
"Sinisisi niya ang sarili niya kung bakit nasira ang relasyon niyo". Sabi naman ni Dad.
"At wala na siyang ganang mabuhay dahil sa ginawa niya sayo". Seryosong sabi ni Mom sa akin.
"Ano po ang gagawin ko? Ayokong nagkaka-ganun siya pero nahihirapan po ako sa nangyayari". Malungkot kong sabi sa kanila.
"Anak na ang turing namin sa iyo kaya nag-aalala din kami para sa iyo ngayon". Sabi ni Mom
"Mahal mo talaga ang anak namin at mahal ka din niya kaya di ko maintindihan ang dahilan ng panloloko niya". Sabi ni Dad
Di ko alam kung paano ko ipapaliwanag sa kanila na nilagyan ni Alexa ng drugs yung iniinom ni Raypaul kaya nangyari yun...
Pero kailangan kong sabihin ang totoo dahil nakokonsensya ako...
Napalunok muna ako at huminga ng malalim bago ako nagsalita...
"Nilagyan po ni Alexa ng drugs yung iniinom ni Raypaul at inakit niya". Seryoso kong sabi sa kanila.
"Kung ganun! Kasalanan na naman nung babaeng yun ang lahat!". Galit na sabi ni Dad.
Hinawakan ni Mom ang kamay ko at...
"Paki-usap Kith... ayusin niyo na itong dalawa dahil nahihirapan na ang anak namin". Sabi ni Mom sa akin...
"Alam kong mahirap para sayo pero please lang... wag niyo ng palipasin lahat ng bagay na ito". Sabi ni Dad
"Patawarin mo na siya as soon as possible". Seryosong sabi ni Mom
"Kung ganun... kakausapin ko na po siya mamayang gabi". Sagot ko
"Talaga? Maraming salamat!". Naiiyak na sabi ni Mom sa akin...
"Kung ganun... di na kami mag-tatagal dahil may importante pa kaming aasikasuhin". Sabi ni Dad
Hinatid ko na sila palabas dahil nagmamadali na silang dalawa...
"Paalam na anak... mag-iingat ka palagi at sana mahalin mo ulit si Raypaul". Sabi ni Mama habang hawak ang dalawa kong kamay.
"Di po nawala ang pagmamahal ko sa kanya kahit nasasaktan ako...". Malungkot kong sabi sa kanya
"Sana maayos niyo ang lahat...". Sabi ni Dad sa akin.
Niyakap ko na silang dalawa at nagpasalamat. Pagkatapos ng usapan namin ay umalis na kaagad silang dalawa...
Pagpasok ko sa condo ay kinuha ko na ang phone ko para maka-usap ko si Raypaul at pag-contact ko sa kanya ay mabilis naman niyang sinagot ito...
"Kith! Mahal na mahal kita... patawarin mo ako". Sabi ni Ray na basag ang boses kaya alam kong umiiyak na siya kahit magka-usap lang kami sa phone...
"Huminahon ka muna at pakinggan mo ako ngayon". Seryoso kong sabi sa kanya.
Tumahimik naman siya pero naririnig kong humihikbi siya...
"Mamayang gabi... mag-usap tayong dalawa doon sa cafe kung saan ako nagtrabaho dati". Sabi ko sa kanya
"Pupunta ako! Gustong-gusto na kitang makita at gustong-gusto na kitang maka-usap". Umiiyak niyang sabi sa kabilang linya.
"Bye na... mamayang gabi na lang uli tayo magkita". Sabi ko sa kanya.
"Mahal na mahal kita at lagi mong tatandaan yan". Sabi ni Ray at ibinaba ko na ang phone ko.
Gusto ko rin sabihin sa kanya na mahal na mahal ko rin siya pero hindi ko magawang sabihin...
Di ko namalayang tumutulo na pala ang mainit na tubig sa mga mata ko...
Handa na ba akong patawarin siya?
Maibabalik ko pa kaya ang lahat?
Magiging masaya ba ulit kami?
Lagi na lang may mga tanong na gumugulo sa isipan ko pero paano ko mahahanap ang mga sagot kung hindi ko susubukang gawin kahit na nasasaktan ako ngayon...
Raypaul POV
Halos tumalon ako sa tuwa ng tawagan ako ni Kith pero binaba niya lang din kaagad...
Lagi akong naglalasing dahil gusto kong maibsan ang sobrang sakit na ginawa ko sa kanya at masakit din ang lahat para sa akin...
Makasalanan ako at hindi ko alam kung karapat-dapat pa ba ako sa pagmamahal sa akin ni Kith pero kahit anong mangyari ay siya lang ang mahal at mamahalin ko...
Maaayos pa ba namin ang lahat ng ito o tatapusin na ni Kith ng tuluyan ang relasyon naming dalawa?
Hindi pwede! Hindi ko kaya kapag tuluyan na niya akong hiniwalayan dahil mamamatay ako! Hindi ko kayang mawala siya sa akin at mahal na mahal ko siya kahit na Gago ako...
Pero kailangan ko siyang kausapin at hinding-hindi ako magsasawang humingi sa kanya ng tawad...
Kapag pinatawad na niya ako ay medyo luluwag ang pakiramdam ko at pwede ko ng gawin ang balak ko...
Kapag nabuo pa ang relasyon namin ay gagawin ko ang lahat para mabalik ang tiwala niya at lagi ko siyang papasayahin araw-araw...
Pero kapag hiniwalayan na niya ako ay hindi na niya ako muling makikita sa mundong ito pero palagi ko siyang babantayan mula sa malayong lugar na hindi kayang puntahan ng mga nabubuhay na tao...
Mahal na mahal ko ang taong sinaktan at niloko ko pero kasalanan ko ang lahat at hindi niya deserve ang lumuha at masaktan ng dahil sa akin..
Kith POV
Naghanda na akong makita si Ray mamaya at nabalitaan ito ng mga kaibigan ko kaya gusto daw nilang tumulong na maayos kami ni Ray lalo na si Kagura...
Kinakabahan ako sa mga pwede kong masabi dahil puno pa din ng hin-nanakit ang puso ko pero mahal ko si Ray at ayokong makita na nadudurog ang damdamin niya...
Pagpasok ko sa loob ng cafe ay nakita ko na ang mga kaibigan ko pati si Raypaul kaya umupo ako sa may table nila pero magkaharap lang kami ni Ray ngayon imbis na magkatabi...
Kitang-kita ko na mas depress pa si Ray kesa sa akin dahil namumula at namamaga na ang mga mata niya sa kakaiyak at nakita ko din na nanginginig ang kamay niya na nakapatong sa lamesa pero ngumiti siya nung nakita niya ako...
"Kanina pa kita iniintay...". Naka-ngiting sabi ni Ray sa akin pero nararamdaman kong malungkot siya.
"Kailangan niyong mag-usap ng maayos at makikinig lang kami". Seryosong sabi ni Vincent.
"Kailangan namin kayong gabayan sa mga magiging desisyon niyo". Sabi naman ni Dennis.
"Gusto ko sanang makinig ka sa akin Raypaul". Sersyoso kong sabi sa kanya
Tumango siya sa akin at malungkot siya dahil nakikita ko sa mga mata niya ang kalungkutan...
Huminga muna ako ng malalim bago ko subukang magsalita...
"Pinapatawad na kita sa ginawa mo". Sabi ko kay Ray.
"Talaga? Maraming salamat!". Naka-ngiting sabi ni Ray at nakikita kong maiiyak na naman siya.
"Grabe! Ang bilis mo siyang pinatawad". Sabi ni Kagura na parang galit at di sumasang-ayon.
"Pwede bang hayaan mo kaming mag-usap na dalawa". Seryoso kong sabi kay Kagura kaya tumahimik na siya.
"Napaka-saya ko dahil sa sinabi mo". Sabi naman ni Ray sa akin.
"Alam ko na nilagyan ni Alexa ng drugs yung alak mo kaya ganun ang naging epekto nun sayo". Sabi ko kaya nabigla silang lahat.
"Kung ganun kasalanan pala talaga ni Alexa ang lahat!". Naiinis na sabi ni James sa amin.
"Oo pero... masakit pa din sa akin ang lahat dahil nakita mismo ng dalawang mata ko ang kababuyan niyo". Seryoso kong sabi kay Raypaul
"Pinigilan ko ang sarili ko pero hindi ko kinaya kaya sorry... parang-awa mo na". Sabi ni Ray at tumulo ang luha sa mga mata niya.
"Alam ko naman kaso... harap-harapan na nangyari yun sa akin kaya di yun maalis sa isip ko". Sagot ko
"Patawarin mo ako... naging mahina ako at sinaktan kita ng sobra". Sabi ni Ray at basag na ang boses niya.
Nadadarang ako dahil nakikita ko ngayon na nagdudusa rin siya pero paano naman ako? Sobra din akong nasasaktan sa nangyayari...
"Pinapatawad na kita... at sana makalimutan na natin yung nangyari kahit alam kong mahirap". Sabi ko at pinipigilan ko na ang pagluha.
"Maraming salamat...". Umiiyak na sabi sa akin ni Raypaul.
"Ayusin mo ang sarili mo dahil ayokong umiiyak ka". Sabi ko sa kanya.
"Ayoko din na nakikita kang umiiyak at nasasaktan". Sabi naman ni Ray.
"Magiging matatag ako at hindi na ako iiyak sa harapan mo". Seryoso kong sabi sa kanya.
"Maaayos pa ba ang relasyon natin?". Naluluhang tanong sa akin ni Ray.
"Kung talagang tayo ay gagawa ng paraan ang tadhana para mag-katuluyan pa rin tayo". Sabi ko
"Iiwan mo na ba ako?". Tanong ni Ray at lalong lumalakas ang pag-iyak niya.
"Gusto ko lang ng oras para makalimutan ko ang lahat at matutunan kong mahalin ka ulit ng buong-buo". Naluluha kong sabi sa kanya pero pinipigilan ko.
"Alam kong hindi na ako karapat-dapat para sa pagmamahal mo". Sabi sa akin ni Ray at umiiyak na talaga siya kaya naawa na ako sa kanya.
"Bigyan mo lang ako ng konting panahon para makalimot". Sabi ko sa kanya.
"Lagi mong tatandaan na mahal na mahal kita". Sabi ni Ray at kitang-kita ko ang bawat patak ng luha niya.
"Mahal na mahal din kita...". Sabi ko sa kanya at naramdaman ko na ang pagpatak ng mga luha ko.
"Lagi mong iingatan ang sarili mo". Sabi ko sa kanya at hindi ko na mapigilan ang pag-iyak kaya tinakpan ko ang mukha ko.
"Lagi kitang babantayan... dito na ba magtatapos ang lahat sa atin?". Sabi sa akin ni Raypaul.
"Ayokong isuko ang lahat! Gusto ko lang makalimot hanggang sa maging masaya tayo ulit". Sabi ko sa kanya at tumayo na ako dahil ayokong nakikita ang pag-iyak niya dahil nsasaktan ako
"Miss na miss na kita... please give me another chance". Sabi ni Ray
"I will! but please give me some space". Sabi ko sa kanya...
"Ikaw ang buhay ko...". Sabi ni Ray kaya mas lalo na akong naaawa sa kanya.
"I Love you...". Sabi ko sa kanya habang patuloy ang pagluha ko.
"Gusto kitang halikan...". Sabi sa akin ni Raypaul.
"Gusto kitang yakapin...". Sabi ko naman sa kanya.
Pero di namin tinuloy ang gusto naming gawin dahil nakatitig lang kami sa isa't-isa habang pinag-mamasdan ang pagluha namin...
"Kailangan ko ng umalis...". Sabi ko sa kanilang lahat.
"Saan ka pupunta ngayon?". Nag-aalalang tanong ni Peter sa akin.
"Gusto ko lang huminga...". Sabi ko sa kanila dahil naninikip na ang dibdib ko sa sobrang sakit.
Umalis na ako pero nakita at narinig ko ang paghagulgol ni Ray kaya niyakap siya ni James at Dennis pero umalis na ako dahil sobra akong naawa sa kanya at ayokong umiiyak siya ng ganun...
Gusto ko siyang yakapin...
Gusto ko rin siyang halikan...
Miss na miss ko na siya...
Gusto ko siyang makasama...
Gusto kong pagaanin ang nararamdaman niya ngayon...
Pero paano ko gagawin ang lahat ng iyon kung hindi ko naman mabuo ang nabasag kong damdamin at patuloy pa rin ang sakit na nararamdaman ko.
Raypaul POV
Pinatawad nga ako ni Kith pero di na siya handang mahalin ako ulit. Masakit talaga kasi kasalanan ko pero naiintindihan ko dahil hindi na niya ako karapat-dapat pang mahalin because I made him cry...
Di ko masisi si Alexa sa nangyari dahil kasalanan ko talaga ang lahat pero masaya ako na napatawad ako ni Kith kahit papaano... kaya ginagawa ko na itong huling sulat ko para sa kanya dahil pagkatapos nito ay pwede ko ng ituloy ang desisyon kong magpaalam.
Bawat letra, bawat kataga at bawat salitang isinusulat ko para sa kanya ay punong-puno ng pagmamahal at pagsisisi dahil sa ginawa ko sa kanyang kasalanan pero mabuti na rin siguro na hindi na niya ako kayang mahalin ulit kagaya ng dati dahil masyado ko ng sinira ang tiwala niya at kahit hindi niya sabihin ay alam kong nandidiri na siya sa akin kaya mas lalo akong nadudurog tuwing naiisip ko iyon...
I really love him but I'm worthless kaya alam kong hindi na niya dapat akong mahalin dahil alam kong kahit na ano ang gawin ko ay hindi na mababago ang katotohanan na niloko at pinaasa ko siyang kahit kelan ay hindi ko siya sasaktan...
Nangako ako na poprotektahan ko siya...
Nangako ako na hindi ko siya lolokohin...
Nangako ako na papasayahin ko siya araw-araw...
Nangako ako na hinding-hindi ko siya sasaktan...
At higit sa lahat nangako akong mamahalin siya ng buong-buo...
Pero ako pa ang unang taong nanakit sa kanya...
Ako pa ang nagpaluha sa kanya...
Ako ang dumurog sa damdamin niya...
At ako ang naging dahilan kung bakit di na niya magawang ngumiti at maging masaya ngayon...
Pag naibigay ko na itong sulat sa kanya ay sana mahanap na niya ang taong mamahalin siya ng sobra-sobra at hindi niya gagawin ang panlolokong ginawa ko kay Kith...
Lagi kong sinisisi ang sarili ko dahil kasalanan ko ang lahat kaya hindi ko na deserve ang pagmamahal niya at hindi ko na rin deserve magpatuloy pang mabuhay...
Kith POV
May pumindot ng doorbell kaya nagising ako pero pagtingin ko ng orasan ay 6:00 na pala ng hapon. Natutulog kasi ako tuwing tanghali kasi tinatamad na ako sa buhay ko at wala na akong inspirasyon para pumasok sa trabaho...
Mabilis kong binuksan ang pinto kaya nagulat ako kung sino ang nasa labas nito pero nakita kong nagulat din siya at mukhang di niya inaasahang makita ako ngayon...
"Bakit? Anong dahilan at nandito ka ngayon?". Mahinahon kong tanong sa kanya pero di na siya sumagot...
Nakatulala lang siya at mukhang di alam ni Ray ang sasabihin niya sa akin pero napansin kong may hawak siyang card na kagaya nung binigay niya sa akin nung 14th monthsary naming dalawa...
"Para sa akin ba iyan?". Seryoso kong tanong sa kanya...
"Uuhhmmm... ano kasi...". Nauutal na pagkakasabi sa akin ni Ray...
"Ibigay mo na lang sa akin at babasahin ko yan". Sabi ko sa kanya pero tinatago niya sa likod niya...
"Wag mo munang basahin mamaya na lang...". Malungkot niyang sabi sa akin at mukhang malaki ang dahilan niya...
"Ibigay mo na... at dito ka lang habang binabasa ko yan". Sabi ko kay Ray pero ayaw pa din niyang ibigay...
Pinilit kong kunin yung card pero matangkad siya kaya hindi ko maabot pero nabitawan niya yung card kaya hinablot ko kaagad...
Nanlaki yung mga mata niya ng mahawakan ko yung card at bigla siyang tumakbo palayo habang umiiyak... ano kayang nasa loob ng card na ito?
Binuksan ko ang card at nagsimula na akong basahin ito pero di ko inaasahang mahaba pala ang mga naka-sulat dito kaya na touch ako...
Dear lalabs ko:
Unang beses pa lang kitang nakita sa hallway ng school last 2 years ay akala ko talaga anghel ka pero nung nakilala kita, napatunayan kong hindi lang ang hitsura mo ang mala-anghel kundi pati ang puso mo... Nung niloko ako ni Alexa at muntik na akong mag-pasagasa ay nandiyan ka para pagaanin ang nararamdaman ko at never mo akong iniwan kaya doon nagsimula ang pagtingin ko sa iyo na hindi ko inaasahang mamahalin kita ng higit pa sa pagmamahal na kaya kong ibigay sa sarili ko... Nung araw na pinagtapat ko sa iyo ang pagmamahal ko at ang nakaraan ko ay akala ko lalayuan mo ako pero hindi nagbago ang pagtingin mo sa akin at naging mag-bestfriend pa tayong dalawa... Maraming beses kitang niligawan at hindi ako sumuko dahil alam kong mahal na talaga kita... Pina-kilala kita sa mga magulang ko at hindi ka natakot ipagtapat na mahal mo din ako kaya sobra akong humanga sayo... Hindi ko inakalang mamahalin mo din ako ng sobra-sobra kagaya ng pagmamahal ko sayo at maraming salamat dahil sayo nag-karoon ako ng panibagong pag-asa, binigyan mo ako ng kakayahang maging mabuting tao at higit sa lahat ay inalis mo lahat ng takot sa puso ko... Naging sobrang masaya ako sa tuwing kasama kita at lagi kong nararamdaman na kumpleto ang pag-katao ko sa tuwing mag-kasama tayong dalawa at pakiramdam ko nasa langit ako sa tuwing kapiling ka... Minahal mo ako kahit na isip bata ako, kahit na sobrang seloso ko, kahit na possessive ako at kahit na malibog ako... Lagi mo akong pinag-papasensyahan at lagi mong iniintindi ang mga kapilyuhan ko... Lagi mo din akong inaalagaan at lagi kang nandiyan para protektahan ako sa mga taong may balak sa akin....
Sobrang tumagal ang relasyon natin at akala ko ay lagi lang tayong magiging masaya pero niloko lang kita at hindi ko nagawang kalabanin ang sarili ko kaya nasaktan kita ng harap-harapan... Sobrang sinisisi ko ang sarili ko dahil alam kong kasalanan ko ang lahat ng dahilan kaya nangyayari ngayon ito sa ating dalawa... Nangako ako na mamahalin lang kita, Nangako ako na poprotektahan kita, Nangako akong hindi kita papaluhain at higit sa lahat ay Nangako akong hindi kita sasaktan kahit kelan pero di ko inaasahang ako pa pala ang mananakit sayo, di kita nagawang protektahan dahil hindi ko nagawang kalabanin ang sarili ko, di ko inaasahan na sa relasyon nating dalawa ay ako pa pala ang sisira ng lahat ng magandang pinagsamahan natin... Pero isa lang ang alam ko ngayon... MAHAL NA MAHAL KITA...
Napatawad mo ako pero di kita masisisi kung hindi mo na kayang ibalik ang tiwala mo sa akin at ang pagmamahal mo dahil hindi ako ang taong karapat-dapat para sa mga bagay na iyon... Salamat sa wagas mong pag-ibig dahil ikaw ang nagturo ng direksyon sa buhay ko kaya sobrang nadurog ang puso ko dahil alam kong kasalanan ko kung bakit nabasag ang damdamin mo pero lagi mong tatandaan ang lahat ng ito kahit na anong mangayari... Sana mahanap mo ang taong magpapahalaga sayo at hindi ka lolokohin kagaya ng ginawa ko dahil humanda siya sa akin... Gusto kong makita ka na palaging masaya at palaging naka-ngiti... Pupunta ako sa isang malayong lugar na hindi kayang puntahan ng mga tao pero mula doon ay lagi kitang babantayan... Lagi mong tatandaan na ikaw lang ang mahal ng isang tao na nag-ngangalang Raypaul Velasco at lagi lang akong nasa tabi mo...... I LOVE YOU SO MUCH.......
Kith Castillo you are always my angel but starting now, I will be your guardian angel... salamat sa lahat-lahat lalabs...
.......YOU LIGHT MY FIRE.......
Nagmamahal:
Raypaul Velasco
Di ko napigilan ang pagbuhos ng luha ko pagkatapos kong basahin ang lahat ng nakasulat sa letter na ito at nakaramdam ako ng takot na baka maging totoo na iiwan niya ako...
Tumakbo na ako upang habulin at hanapin siya pero di niya na sinasagot ang mga tawag ko...
Naalala ko ang mga bagay na mas lalong nag-patindi ng takot ko...
"Bantayan mo ang pinsan ko kasi suicidal yan...".
"Ikaw lang ang buhay ko...".
"Lagi kitang babantayan dahil lagi lang akong nasa tabi mo...".
"Starting now... I will be your guardian angel...".
"Wag mo akong iiwan ha? Kasi mamamatay talaga ako...".
Nang maalala ko ang mga salitang yun ay lalo akong natakot kaya mas binilisan ko ang pagtakbo habang umiiyak upang mahanap ko ang lalaking mahal ko...
Naalala ko dati na muntik na siyang magpakamatay nung naghiwalay sila dati ni Alexa kaya kung wala ako nun ay baka kung ano na ang nangyari kay Ray pero natatakot ako na baka ulitin niya yun at wala ako sa tabi niya...
Di niya ba naisip na sa gagawin niya ay mas lalo akong masasaktan at hindi ko kakayaning mawala siya...
Nakita ko si Raypaul na nakatayo sa gitna ng kalsada kaya sumigaw ako...
"Raypaul! Umalis ka diyan! Mahal na mahal kita! Wag mong gawin sa akin ito!". Sigaw ko habang tumatakbo...
Lumingon siya sa akin at ngumiti habang tumutulo ang luha sa mga mata niya pero di pa rin siya nakikinig sa mga sinasabi ko...
May paparating na malaking track papunta sa kanya at hindi bumabagal ang takbo nito...
Tumakbo ako para iligtas si Raypaul dahil ayokong mawala siya...
Nagawa ko siyang itulak palayo sa track kaya ako ang nasa bingit ng kamatayan pero masaya ako habang lumuluha...
Pero huli na ang lahat...
Kitang-kita ko na nahagip pa din siya ng track pero alam kong mas may pag-asa siyang mabuhay kesa sa akin dahil ako ang direktang tinamaan ng malaking sasakyan at pagkatapos nun ay biglang dumilim ang lahat...
Itutuloy.........
No comments:
Post a Comment