Hometown (Part 1)

By: Kevin Chris

Grade four ako nung una kong narealize na kakaiba ang attraction towards the same sex. Nung una iniisip ko na malamang bisexual ako kasi minsan naman ay nabibighani ako sa mga babae pero kalaunan na-realize ko na masmalakas talaga ang kabig ng mga lalaki sa akin. So I decided to just call myself gay. Hindi naman ako malamya o delusional na babae ako basta I just acknowledge the fact that I am a homosexual.  I am just a man who likes other men. Yun na yun. And like I said, hindi mo basta bastang mapapansin na ganito ang sexual orientation ko. I am Moreno. 5 feet 7inches and tangkad. Medium built. Hindi ako maskulado na pang model ang dating pero I swim and do cycling for fun. Nakailang triathlon na rin ako although hindi naman nananalo, maka complete lang proud na ako. Hehe Chinito dahil sa chinoy ang lolo ko. And my most attractive quality is my smile. Yun ang sabi ng iba. Tama na ang pagmamayabang. Hi I’m Case, 23 years old.
Going back, grade four ako unang nakaramdam ng attraction to another human being, and the same sex at that. He’s name is Jed. Mag-classmate na kami since grade one pero ano ba naman ang alam ng grade one pupil about attraction. Paglalaro lang ang inaatupag ko nun. Grade four kami nung nauso ang Tamagochi. Public school sa probinsya ang aming pinapasukan kaya kung sino man ang merong electronic na laruan tulad ng brick game ay sobrang sikat. Ano pa kaya kung tamagochi, edi instant celebrity ka na. Un nga ang image ni Jed noon: ang batang may tamagochi. Kami namang ibang pipityuging mga bata ay halos na magaway-away na para lang mahiram at makapaglaro (looking back now, ang bababaw talaga namin. Ano ba naman ang pwedeng gawin ng digital pet na yun? Please!)

Swerte ka kung sayo pinahiram during lunch break, 2 hours yun! Mas swerte ka kung pinapayagan kang iuwi mo overnight. Noon pa man ay suplado na si Jed kaya medjo di mo matantya kung papahiramin ka ba o hindi. Pero ibahin mo ako. Sa akin ang tamagochi during weekends. Hindi ko masasabing si Jed ang best friend ko, dahil suplado nga, pero sa tingin ko itinuturing nya akong bestfriend.  Dahil dito I felt special. Marahil hindi ko ma naiintindihan yun noon pero alam ko na ngayon na attracted ako kay Jed.

After elementary we went to different high schools. Nagaral sya sa high school ng university sa amin at ako naman lumipat sa syudad. Natangap kasi ako sa sikat na high school ng DOST. Dun na nagiba ang kurso ng aming buhay.

Fast forward 10 years after, isa na akong engineer. Narating ko to dahil na rin sa magandang education na nakuha ko. Hindi ko ito mararating kung dun lang ako namalagi sa amin na agriculture naman ang major industry. Lumaki nga ako na small town boy pero nagkamuwang na ako sa mundo dito sa city. Masmaangas na, masmayabang, hindi marunong magtiwala, nakikipagkaibigan lang kung may kaylangan… basta hindi na ako yung maamong batang probinsyano na kilala sa amin. Bihira lang akong umuwi kaya wala na rin akong connection sa aking mga kababata. Hangang sa biglang may nag message at friend invite sa akin sa facebook.

“Kevin? Ikaw nga! Wala na kaming balita sayo ah. Asan ka na ngayon?” Langya… si Jed! At Kevin? Tagal nang walang nakakatawag sakin nun ah! Kevin Chris kasi given name ko, KC ang palayaw. At dahil sa two syllables parin ang KC, katagalan naging Case nalang. Approve kaagad ang invite at nag reply ako: “Gago! Parang d tayo magkakilala ah. Tawagin ba naman akong Kevin? Case ang pangalan ko tol! Musta ka na Jason Dean?” “hahaha Jed nlng Case, ang pangit ng pangalan ko. At for the record, ikaw ang ‘others’ sa ating dalawa langya ka. Kung hindi pa pinagyabang ng papa mo sa tindahan namin hindi ko pa malalaman na graduate ka na. Much less engineer ka na pala. Congrats by the way”

Nahiya naman ako sa ginawa ni papa pero napakasaya kong malaman kung gaano siya ka proud sa akin. “ salamat Jed! Sya nga pala, uuwi ako next week. Ipasyal mo ako sa atin, dami nang nagbago eh. Eto number ko…”  nagpalitan kami ng numbers at nagpaalam na rin ako dahil meron pa akong lakad. Nakakakilig ang idea na si Jed pa ang nagmessage sa akin. At for the first time in a long time, excited akong umuwi sa amin…

Natagalan pa ang uwi ko sa bahay. Oo, tapos na ako sa pagaaral ngunit di pa dun nagtatapos ang mga plano ko sa buhay. Sa panahon ngayon di sapat ang college graduate ka lang. Hindi ka magiging competitive kung wala kang Masters Degree at hindi ka makakapasok sa isang sikat na company. So ito muna ang inasikaso ko. Apply apply muna sa mga kumpaya at universities. Nakalimutan ko nanaman na importante rin ang social life. Importante ang kaibigang naghihintay sa akin…

Nung kakauwi na nga ako, ilang araw pa bago ko naisipang mag message sa mga dating kaibigan. Binigay rin kasi ni Jed sa akin ang mga number ng iba pa naming elementary classmates. Ibaiba ang kanilang mga reaction pero ang common sa kanilang lahat ay gulat at saya sa pagbabalik ko. Pero isang tao lang talaga ang gusto kong     magreply.

“ulol! Bat ka nagGM? Huhuthutan ka ng mga un! Bigtime ka panaman.. hahaha” “sori honey.. Nagselos ka? Lol ok lang un, matagal naman akong nawala eh” hindi lang naman si Jed ang gusto kong makita. Gusto ko rin mag-catch up with our other friends. “ so malilibre ka nga! Hahaha humanda ka…” Hindi na ako nagreply. Masaya na ako dun. Sabi ko nga, may pagka ati-social ako. At late na rin, 9 pm na, sarap nang matulog Hehe pero makulit talaga “ganyan talaga ang mga bigtime, swapang! HOY!” “swapang pla ha? Asan ka?” nilabanan ko ang takamaran at naisipan kong magkita nalang kami. Tutal, gusto nyang magpalibre, gusto kong makita ang dating hinahangaan haha naisip ko na sana pangit na siya. Masmadaling syang kalimutan kung pangit sya. Hindi ko kaylangan ng distraction.

Dahil nga nagbabakasyon lang ako, karamihan ng damit ko ay nasa apartment ko sa City. Kaya wala akong matinong pang night out get up. Pero naalala ko: nasa probinsya ako no need to gussy up! Kaya nag board short nalnga ako at slim fit na v-neck shirt. Hiniram ko ang motor ng pinsan ko at pinuntahan na nga si Jed. Dun ko raw siya sunduin sa waiting shed sa labas ng subdivision nila. Malayo palang ako ay naaaninag ko na ang isang matangkad na lalaki sa waiting shed. Matangkad: check! “sana mataba cya” sigaw ng utak ko. Langya mukhang model ang naka slim fit shirt gago.  Katawan: check! Hindi nya napansin ang pagdating ko. “PSSSSSST! Jed” nakatalikod sya nun kaya di kaagad naaaninag  ang kanyang mukha. “pangit ka sana!” huling hiling ng utak ko…

Gwapo: check!

“Case! Ginulat mo ako. Gago ka!” “haha sori. Madali ka palang gelatin eh! Kamusta na tol?” “eto gwapo parin” kinamayan nya ako sabay akap. Pabiro nya tong sinabi pero hindi naman sya nagsisinungaling. Gwapo nga sya. Naaalala kong cute na bata tong si Jed pero damn! Time has been good to him. 5feet 9inches katangkad. Ang balat tanned, ung tipong alam mong maputi talaga cya pero umitim lang dahil sa pagbibilad sa araw. Halos hindi nagbago ang mukha nya for 10 years maliban sa mga guhit sa mukha na dala ng stress. Ang malaking pinagbago ay ang kanyang katawan. Payatot at sipunin tong si Jed noon, pero ngayon. He is the picture of health. Wide shoulders, thick arms, tight skin, at kahit nata tshirt alam mong may mga pan de sal na nakatago. “hoy bigtime! Wag mo akong mahe-head to toe ha? Kala nito…” hahaha nahuli ako. “hindi ko na kasi makita ang payatot kong kaybigan… anong ginawa mo sa kanya?!” palusot ko naman. “hahaha at ikaw naman, anong nangyari dun sa paborito kong nerd?” “ako parin ung nerd na un, takot lang ma-heart attack kaya nage-exercise nlng hehe so ano na? Inom? Kasi kung maglalasing tayo ayaw kong magmotor pauwi. May plano pa akong tumanda.” “aba, umiinom si nerd! Hahaha hindi tayo maglalasing, tig.isang bote lang tamang tama para mag-kamustahan. May pasok pa ako bukas. Seaside tayo” ahh Seaside! Actualy, breakwater ng bayan tong tinatawag nila na seaside. Nung bata pa kami dito nakahilera ang mga lambat ng mga mangingisda. Ngayon, dito ang tambayan ng mga college students na pinapanglaseng lang ang allowance na binigigay sa kanila ng mga magulang.

Sumakay na kami sa motor. Si Jed sa likod at ako ang driver. Sinadya kong magmotor kasi alam kong ganito ang magiging set up namin. Ang alaga nya ay mababanga sa likod ko. Hahaha I was hoping rin na yayakapin nya ako pero dun sya sa bar sa likod kumapit. hindi sementado ang daan kaya nakikiskis ang kanyang alaga. Tumigas ito. Natawa nalang ako. Naku Jed kung alam mo lang na chinachansingan na kita. Hahaha pero kahit na semento na ang daan papuntang bayan e hindi talaga humupa ang katigasan ni Jed kaya tumigas na rin ang akin. Naku Case, kung alam mo lang kung ano ang iniisip ni Jed sa panahong yun.

Ang inuman naming ay napaka-refreshing. Ang mga kaybigan ko kasi nung college ay mga stiff over achieving bratty rich kids. Ung tipong daddy nila abogado si momy naman ay duktor kaya sobrang taas ng expectations. Kaya everytime na matapos ang exams ay nagwawala at nagtatapon ng pera sa mga bar. That type. I love my college friends and I know that I am very much like them pero things sometimes go overboard kaya medjo toxic na.  Si Jed naman ay kalma lang. inom lang para mas maging expressive.  Pinag usapan naming ang mga nagyayari sa bayan at mga dating kaibigan. Napunta sa takbo ng gubyerno hangang nakarating sa world economics. Di ko akalaing ang daming alam ni Jed. Napaka lalim rin ng mga opinion nya sa mga bagay bagay. At dun na ako tuluyang napahanga sa kanya. Nalman ko rin na graduate na rin siya ng BS Applied Math at managerial trainee na rin sa isang bangko. “langya ikaw pala tong bigtime! Ikaw na ang magbabayad sa susunod!” natawa nalang sya. “Case mag aalas-dose na, uwi na tayo may pasok pa ako bukas” At natapos din ang pinaka masayang inuman ko sa mahabang panahon.

Syempre I hahatid ko muna si Jed. Sumakay uli kami sa motor, sa harap ako sya sa likod. Napansin ko uli na tinitigasan parin si Jed. Aba mukhang malibog talaga tong gago. Habang tinatahak naming ang daan papunta ng subdivision nila ay bigla syang nagpalit ng position. Yung isang kamay nya ang nasa balikat ko at ang kabila naman at nasa baywang. Hindi ko na yun binigyan pa ng meaning kasi antok na ako at sabaw na ang utak. Kalagitnaan na ng byahe at napansin kong hinihimashimas na ni Jed ang balikat kong hawak nya at angkamay na nasa bewang ang unti unting bumababa papuntang tiyan ko hanggang halos matamaan na si junior. Nasisiyahan na sana ako ng bigla nyang binalik ang mga kamay na bar ng motor. “taga! wala yung ibig sabihin” sabi ko sa sarili.

Ibinaba ko na si Jed sa tapat ng bahay nila. “sa uulitin Jed. Sa weekend uli para wala ka nang pasok kinabukasan. Para makarami tayo. Ikaw pa naman ang magbabayad hahaha” “oo ba, basta wag kang mawala na parang bula. Baka bigla ka nanamang umalis. Ha-huntingin  talaga kita hahah” “kaw ang unang makakaalam kung aalis ako. Sige tol, uwi na ako”. Pinaandar ko na uli ang motor at aalis n asana nang biglang. “Case, sori kanina ha? Hindi ako nakapagpigil. Lang yang libog” Nanlamig ako sa sinabi nya. Hindi lang ako ang maygusto sa kanya… tang ina, nililibugan din sya sa akin! Ngunit hindi pwede gawing complicated ang mga bagay bagay. Ngumiti nlng ako at “okay alng un Jed, minsan nakakalibog lang talaga pagkatapos makainom. Sige mauna na ako” ngunit bago pa man ako maka alis ay hinawakan nya ang balikat ko. “Case, gusto mo bang pumasok muna?”