Hospital Diaries - Bjorn's Diary (Part 2)

By: Piero

"O Denver bakit ka napatawag? Hindi mo ba ma-contact si Pier?"

"Hindi Bro ikaw talaga ang kakausapin ko, I heard marunong ka magbasketball baka pwede ka namin ma-invite sa team kulang kami ng isa kung okay lang sayo"

"Sure, kelan yan?"

"Next Monday, free ka ba nun, Bro?"

"Titignan ko pa, wala kasi akong kopya ngayon ng schedule ko, I'll let you know kung pwede ako"

"Sige bro, tsaka para makilala ka na din namin, wala kasing chance na makasama ka namin ng mga boys dito sa area natin"

"Sige Denver, tetext na lang kita. Thank you!"

"No worries, bye"

Nakatingin sa akin si Pier na naghihintay ng sasabihin ko.

"Si Denver, nag-aaya ng game"

"That's good. Pumunta ka"

"Uhm medyo awkward lang. Pero kung okay naman ang sched ko why not"

"Ok yan B, para naman mawala na yung pagseselos mo kay Denver at malay mo maging barkada pa kayo diba"

"Let's see"

Pagkapasok ko kinabukasan ay tinignan ko kaagad ang schedule ko, off ako ng Monday at pwede ako maglaro. Para na din makilala ko sila, sabi nga ni Pier.

Dumaan ang mga araw at dumating ang Lunes. Pumunta ako sa basketball court na tinext sa akin ni Denver. Pinakilala naman ako ni Denver sa mga kaibigan nya. 3 on 3 kaming naglaro at naging maayos naman ito. Wala namang nagkainitan sa amin dahil friendly game lang ito.

"Ang galing mo bro, pag pwede ka basketball tayo ulit"
ang pagbati sa akin ni Denver.

"Sure. Salamat sa pag-imbita. Nakakapaglaro lang kasi ako ng basketball kapag nandito yung kapatid ko"

"Ngayon bro, anytime na pwede ka. Just text me"

Kahit na alam nila na mag-asawa kami ni Pier ay hindi iba ang tingin nila sa akin. Kahit na ganun ay straight ang tingin nila sa akin at hindi sila ilang o nahihiya. Masaya naman kasama yung mga kaibigan ni Denver kahit na yung dalawa doon ay hindi nakakaintindi ng Tagalog ay tuloy pa din si Denver sa pagkwento. Gusto daw nyang magpractice ng magpractice ng Tagalog kahit na napansin ko na fluent naman na sya mag Tagalog. Sumasagot na lang ako in English kinalaunan para hindi naman ma-out of place yung dalawang Inglisero.

"Hey guys I have to go, 'Till next time!"
ang paalam ko sa kanila. Pumunta ako agad sa bahay, naligo at tinulungan ko si Pier sa shop. Kwinento ko sa kanya ang tungkol sa nangyari naming laro.

"Well that's good B, at least nakilala mo na si Denver and his friends, you can play basketball anytime that you want"

"Mabait naman sya, I think wala talaga akong reason para magselos"

"See, ikaw kasi masyado kang Negatron"
at nagtawanan kami.

"Babe, bakit parang hindi nagtatrabaho si Denver? Hindi ko kasi nakikitang naka-uniform o pumapasok sa work. Lagi ko syang nakikita dito tsaka dati sa court pag dumadaan ako"
ang pag uusisa ko kay Pier. Tandang tanda ko ang kwento nya, dapat may alam din ako sa taong kinakaibigan ko.

"B, si Denver COO yan"

"Chief Operating Officer ng anong kompanya? Parang hindi naman. Ni minsan nga hindi ko nakita yun na naka corporate attire"
natatawa lang si Pier habang nagsasalita ako.

"Kasi naman ayaw ako patapusin. COO meaning Child Of Owner ng isang kompanya, spoiled yan ng daddy nya kaya ganyan buhay mayaman sya. Dalawa sila nung kapatid nya na ganun. Nandito yung kapatid nya nung minsan nag-order ng 5 dozen ng cupcake at nasarapan daw"

"Ah talaga, now I know"

"Kahit ganyan yan si Denver, mabait naman yan wala akong maipipintas sa kanya, matangkad, gwapo, parang si Chris Evans nga eh diba"
at tinignan ko ng masama si Pier pero pabiro.

"Mas gwapo pa sa akin?"

"Syempre mas gwapo ka, obvious naman"
at kinurot nya ako sa pisngi bilang paglalambing.

Pag-uwi namin ay maaga kaming nakatulog. Napag usapan din namin ang planong pag-uwi sa Pilipinas para naman makita namin ang mga kaibigan namin na matagal na naming hindi nakikita at missed na namin.

Inaamin ko sa pagiging "Husband" ko kay Pier ay hindi pa din ako makatanggi sa mga tukso, andyan yung nakakita ako ng mga sexy na babae na naglalakad at hindi maiwasang mapatitig. After all lalaki pa din naman ako kahit na ang partner ko ay lalaki din pero kahit na ganun ay nangako ako na hindi na ko ulit titingin sa kapwa ko lalaki, pero sa babae, pwede!

Weekend nun at napagpasyahan namin na mag-beach. Tutal summer naman nun kaya ayos na din magtampisaw sa dagat. Hapon na nung makarating kami ni Pier sa beach at hindi nakaligtas sa paningin ko ang mga nagagandahan at nagseseksihan na babae.

"Tingin tingin lang, B"
ang sabi sakin ni Pier na halata nya ang pagtingin ko sa mga babae. Nginitian ko sya at inaya na maligo na.

"Ang ganda talaga ng katawan ng B ko"
ang papuri sakin ni Pier pagkatapos ko maghubad ng sando.

"Syempre sayo lang 'to Babe"
at niyakap ko sya. Tinigasan ako at dinikit ko ito sa likuran nya. Bigla nya itong hinawakan at hinubad ang board shorts ko sabay sabi

"Kaya ba ng mga babaeng tinitignan mo kanina ito?"
at nagtaas baba ang kamay ni Pier sa titi ko. Nagustuhan ko ang ginawa nya at gusto ko subukan makipag-sex sa beach. Hindi naman na ganun kaliwanag kaya hindi naman kami nahalata. Pumwesto si Pier sa harap ko at hinubad ang shorts nya pinasok ko sya agad at dumako kami sa medyo malalim na parte para wala masyadong makapansin sa amin.

Maniwala kayo o hindi, pero nagawa naming magsex ni Pier sa beach. Napakasarap ng tagpong iyon dala pa ng thrill na naramdaman ko. Swerte naman na konti lang ang tao at pa-gabi na din kaya parang walang nakahalata sa ginawa namin.

Pagkauwi sa bahay ay nagluto pa si Pier ng dinner. Nagutom kami sa sex in the beach. Totoong swerte ako kay Pier dahil binibigay nya sa akin ang lahat at masasabi ko na wala syang pagkukulang sa akin. Bilang ganti naman ay ginagawa ko din ang lahat ng magpapasaya sa kanya at ang pangakong hindi kami magkakasira.

Napapadalas din ang paglabas at paglalaro namin nila Denver. Kahit na parang napapansin ko na napapadalas at mas matagal na din sya kung magstay sa shop kasama si Pier ay hindi na ako nakakaramdam ng selos. Marahil may tiwala na ako kay Denver na hindi nya kukuhanin sa akin ang mahal ko.

Lumipas ang mga araw at hindi ko din napansin na malapit na ang aming Anniversary. Ito ang First Anniversary namin bilang kasal na kami at dapat ko ito paghandaan. Alam ko na hindi sya magpapahuli kaya nag isip na ako kung paano ko mapapasaya ang mahal ko sa Anniversary namin.

Bumili ako ng Plane Ticket pabalik sa Pinas at nagleave ako sa trabaho ng 2 weeks para makasama namin ang mga kaibigan namin sa Pilipinas at ang pamilya nya sa California pagbalik namin galing ng Pilipinas. Napagdesisyunan ko na isang linggo ang ilalagi namin sa Pilipinas at ang natitirang araw sa pamilya nya sa California. Wala namang problema sa akin yun dahil sa nagkikita naman kami ng pamilya ko dahil sa dito lang din sila sa New York nakatira.

Dumating ang araw ng aming Anniversary.

"Happy Anniversary Babe!"
at hinalikan ko sya at inabot ang envelope.

"Oh my God!"
ang pasigaw na sabi ni Pier dahil sa tuwa.

"Sa wakas makikita na din natin ang mga friends natin"
dagdag ni Pier.

Hindi lang alam ni Pier na meron pa akong regalo sa kanya. Kinuntsaba ko ang mga kaibigan namin sa Pilipinas na ayusin ang party namin na gaganapin sa isang hotel.

Dumating kami ng maayos sa Pilipinas. Perfect weather dahil sa hindi umuulan nung dumating kami at excited ako sa party namin na gaganapin sa hotel kasama ang mga kaibigan namin. Sinabi ko na lang kay Pier na may aattendan kaming kasal ng pinsan ko at kailangan ay magdamit kami ng maayos. Sinabi ko din na 2 days mula nung dumating kami ang araw ng event.

At dumating ang araw na aking pinakahihintay. Ang Anniversary Party namin ni Pier. Walang ka ide-ideya si Pier na para sa amin ang event na pupuntahan namin.

"Bakit sa hotel agad tayo? Diba dapat sa simbahan muna? Doon ang kasal di ba?"
ang mausisang tanong sa akin ni Pier.

"Hindi na tayo aabot dun, dito na lang sa reception"

"Hindi ba nakakahiya B, sa kainan tayo agad pumunta? Baka wala pang tao sa venue"

"So what pinsan ko naman yun, tsaka ok lang na nauna tayo dito"

Pagbaba namin ng sasakyan ay dumiretso na kami sa venue.

"Ay B, nakasara pa"

"Walang problema, eh di pabuksan natin"
at tumawag ako ng Bell Boy para buksan ang pinto.

"B, ang dilim pa. Sabi ko sayo wala pang tao, tsaka diba dapat nakaready na tong venue kasi ngayon gagamitin ito para sa reception hindi naman bukas"
Habang nagsasalita si Pier ay nasa harap lang kami ng pinto at hindi ko pinabuksan ang ilaw dahil sa nandun ang aking sopresa.

"Lights please!"
ang sigaw ko at sabay bukas ng ilaw. Tumambad sa akin at kay Pier ang ganda ng venue at ang mga kaibigan namin na nagtago sa dilim habang binabati kami ng

"Happy Anniversary!"

Kahit na alam ko ang buong plano ay nagulat din ako sa effort ng mga kaibigan ko. Hindi na nakapagsalita si Pier sa gulat at saya ng mga oras na iyon. Nagsiyakap ang mga kaibigan namin at nakita ko na naluluha sa tuwa si Pier.

May hinandang program ang mga kaibigan ko. Naging masaya ang party namin. Nandyan pa na ginawan kami ng slideshow ng pictures ng mga kaibigan namin at kahit na ako ay na-touched.

Nang matapos ang party ay dumiretso kami sa isang kwarto sa taas na pinareserve ko at dun na kami nagpalipas ng gabi. Naghanda ako ng isang bag na ang laman ay mga damit namin ni Pier na gagamitin sa overnight namin sa hotel dahil nung dumating kami ay sa bahay namin sa Makati kami nagstay.

"Thank you B, i had fun. Di mo lang alam kung paano mo ako napasaya"

"Alam mo kung gaano kita kamahal, I'll do anything just to make you happy"
at hinalikan nya ako sa labi. Masasabi ko na yun ang pinakamasarap na halik na nakuha ko kay Pier.

Itutuloy..