Break Shot (Part 8)

By: Andrey

I woke up with a fresh start. It took me a minute to completely analyze and recollect the events that happened last night. Nung naalala ko yung halik ni Kuya Liam, ngumiti ako na parang tanga. Parang gusto ko magpagulong-gulong sa higaan. Then I realized na wala pala si Kuya Liam sa tabi ko.

Medyo natakot naman ako dahil naaninag ko sa tent na medyo madilim pa. I checked my watch and it reads six o'clock in the morning. Lumabas ako ng tent at sinalubong ang malamig at preskong simoy ng hangin. The fire we made last night had already turned into cold ashes that were swiftly blown away. Tumingin ako sa paligid ngunit wala siya doon. Nakadagdag iyon sa kaba ng aking dibdib. Agad akong nagmumog gamit ang dala naming tubig at nagsimulang hanapin si Kuya. Ngunit nang medyo nakalalayo na ako, nagbago ang isip ko at bumalik sa tent. Baka kasi bumalik si kuya ng wala ako at saka baka ako pa ang mawala. Noong 15 minutes na akong naghihintay ngunit wala pa siya, nilibot ko ang clearing at naghanap ng signs kung saan siya pumunta. Sa may likod ng tent may mga nakahawing damo na parang naapakan. Sigurado akong doon dumaan si Kuya.

Hindi naman ako nagkamali. Nandoon nga siya sa unahan ng daang iyon at nakatingin sa malayo. Nilapitan ko siya, and something else surprised me. The place where Kuya Liam is standing at is the edge of of a downway cliff. The view was magnificent! wala nang mga kabahayan at tanging mga punong nagtata-asan na lamang ang nakita ko at mga bundok. But what astonished me most ay nung makita kong dumudungaw na si amang araw. Biglang tumalikod si Kuya at nagulat nung makita akong nakatayo.

"Kanina ka pa diyan?" Tanong niya na blanko ang expression ng mukha.

Tumango lang ako at mas lalong lumapit upang ma-enjoy ang view.

"Gigisingin na sana kita dahil lilitaw na ang araw. Kanina ka pa gising?"

Tango lang ako. I focused on the rising sun.

"Kuya i-enjoy na muna natin ang scene oh. Minsan lang 'to."

Siguro'y naintindihan niya naman ako kaya tumabi na lang siya saakin habang pareho kami nakatayo. Sabay naming pinagmasdan ang paglitaw ng araw. Grabe, walang word na makaka-describe sa ganda ng moment na iyon. We saw how the the sun evenly scattered its rays among the towering trees. Napakaganda dahil parang lumalapit saamin ang liwanag ng araw, paunti-unti, dinadaanan ang mga matataas na puno. At dahil nga malapit saakin si Kuya Liam, walang pasabing hinawakan ko ang kanyang kamay habang pinagmamasdan namin ang sunrise. Napalingon siya saakin pero ngumiti lang ako habang nakapako ang tingin sa araw. Until finally, we felt the warmth of the early morning on our faces. Napangiti ako sa kakaibang saya at kapayapaang naramdaman ko ng mga oras na iyon. Noong tuluyan nang nagpakita ang araw, humarap siya saakin at nagsalita.

"Kaninang nagising ako, I made a decision."

I looked intently into his eyes at naghintay ng karugtong sa kanyang sasabihin.

"I made up my mind na...Mag-aral ulit." Ang sabi niya sabay ngiting nakakalokaaa.

My face lit up with joy dahil dun. Nagtatalon ako at niyakap siya ng sobrang higpit.

"Salamat Kuya! yehey...mag-aaral na si kuya. woohoo kaklase ko si kuya!!!"

Tinugon niya naman ang yakap ko.

"Pero hindi yun dahil lang sayo. Dahil yun gusto ko mag-aral. Yes, mag-aaral ako dahil gusto ko gampanan yung ipinangako ko sayo pero, keep in mind that i did this for my dream too." Ngumiti uli siya.

Nasiyahan naman ako sa sinabi niyang iyon. At least i wouldn't carry the burden na i-accompany siya sa lahat ng oras dahil alam kong gianawa niya iyon sa sariling kagustuhan. At hindi dahil gusto niya lang ako makasama o ma-protektahan.

"Pero aminin, diba dahil din sakin kaya ka mag-aaral ulit? Dahil makakasama mo 'ko?" Ang sabi ko sabay pilyong ngiti.

"Oo na. Sabihin na nating 50% ay dahil sayo. Natatakot akong ma-inlove ka uli doon sa Matthew na yun."

Yumuko ako nang marinig ang pangalan ni Matthew. Somehow, my heart still jumps just by hearing his name. Ngunit inangat ni Kuya Liam ang ulo ko by tilting my chin.

"And anyway, liligawan kita kaya advantage na yung lagi tayo magkasama sa school." Ang sabi niya sabay ngiti uli with his cute dimples.

Siyempre nagulat ulit ang lola niyo. Ang aga pa ang dami niya nang surprise saakin. Medyo na-excite naman ako dahil hindi ko naman alam ang feeling ng nililigawan. Lagi kasi ako ang nanliligaw, alam niyo na.

"Di nga? Seryoso?" Tanong kong medyo pakipot pa kahit sa loob loob ko masaya ako.

"Seryoso talaga. I will win your heart Andrey. I will make you forget Matthew sa paraang alam ko. I hope you accept it. Teka, no, i don't hope, i know...i know you will accept it."

Nag-blush naman ako sa sinabi niyang iyon. Dahil wala naman akong maisip na isagot sa kanyang direct proposal, niyakap ko na lang uli siya.

Pagkatapos noon ay umuwi na kami. Masakit na masakit yung paa ko kalalakad kaya pagdating ko sa bahay, matapos magkwento ng kaunti kina papa, ay natulog agad ako. Ang mga sumunod na araw ay almost picture perfect uli. Puno ng saya, tawa, harutan, kilig moments, at siyempre, bonding sa bahay kubo. Lalo ako humahanga sa angking bait at sweetness ni kuya. Minsan natatawa ako kasi nagpapaka-corny talaga siya. Yun yung mga araw na hindi na sumasagi sa isip ko si Matthew. And the day would end na lang na i would find myself thinking of Kuya Liam and his loving smile. At hindi rin nagtagal, i knew i was in love.

As the days draw near para sa pasukan, hindi ko maiwasang makaramdam ng kaba at excitement. Excited na akong matalo ang taong minahal ko. Excited na ako sa processs habang ginagawa ko yun. Dagdagan pa ng kasama ko si Kuya Liam sa aking laban. Mayroon na akong plano kung papaano ko maisasakatuparan ang lahat ng gusto ko. Even if it means na may maapakan ako.

Isang linggo noon ay bumili na ako ng gamit kasama sina mama at papa, nagrequest ako kay papa na bilhan na rin namin ng gamit si Kuya Liam. At pumayag din naman siya. Gusto din naman kasi nila si kuya dahil mapagkakatiwalaan ang pamilya nito at mabait. Ikinwento ko din nung pauwi na kami ang dahilan ng pagtigil niya sa pag-aaral at nangako si papa na kung papayag ang tatay ni kuya, siya na lang din ang magpapa-aral dito.

Noong magkita kami ni Kuya Liam kinabukasan, dala ko na ang gamit niya pati ang bag. Nagpa-gwapo muna ako. Naglagay ng gel, pabango, at nagsuot ng puting t-shirt at yung short na maraming bulsa. Bagay na bagay sa katamtaman kong katawan ang puting t-shirt na iyon. Wala naman akong excess fat sa tiyan at pwede ko na ding ipagmalaki ang aking biceps. Noong tumingin ako sa salamin, i can't believe how my looks changed this past months sa tulong ni Kuya Liam. Hindi naman kasing mascular ng katawan niya, pero something to be pround of na din. Mas lalong na-emphasize ang chest part ko dahil wala pa naman akong abs. Perfect shape naman ang bewang ko, walang kahit anong taba. Ganun kasi sa side ng family ni papa, kaya kahit matulog ako ng matulog sa loob ng isang buwan, mananatiling maliit ang baywang ko at flat ang tiyan. Blessed sa natural na ganda ng katawan kumbaga. Kung naalagaan ko lang sana ito noon pa, baka may kamukha na akong artista. (yabaaaanngggg....)

Kaya naman nung magkita kami, he can't take his eyes off me. haha. Naiilang pa nga dahil lagi ko nahuhuli nakatingin.

"Ba't nagdala ka ng bag? May picnic ba tayo?" Tanong niya noong mapansin ang suot-suot kong bag. Naupo kami sa terrace.

"Picnic? Sige bukas kuya picnic tayo! hehe." Ang sabi ko. Hinubad ko naman ang dalang bag at saka walang pasabing inabot sakanya. Siyempre, blangko ang mukha niya at nagtatanong.

"Buksan mo kuya." Nginitian ko siya. Tumango naman siya at binuksan ang zipper ng bag. Nang makita ang laman nito, agad niyang nakuha ang ibig sabihin noon.

"Oo kuya, para sayo yan. Binili ka na namin kahapon. At alam mo ba, noong ikwento ko kay papa kung bakit ka hindi na nakapag-aral, nangako siyang siya na ang magpapa-aral saiyo. Malamang nandoon na iyon sa bahay ninyo at kinakausap ang tatay mo ngayon." Ang sabi ko. Noong lumingon ako kay kuya, nakita ko ang mga nangigilid na luha sa kanyang mata.

"Salamat tol...Tatanawin kong malaking utang na loob ito. Namo-mroblema na nga ako kung saan ako kukuha ng pambili ng gamit. Ayaw kasi pumayag ni papa na mag-aral ako dahil hindi na daw nila kaya ang gastos. Kaya salamat talaga..." Ang sabi niya. Pasimple niyang pinunas ang mga luha sa mata niya. Masaya ako dahil sa ganitong paraan, kahit papaano'y nagawa kong maibalik yung tulong na ibinigay niya saakin nung mga times na down na down ako. Lumapit ako sakanya at pinahid ang luha niya. Sinadya ko talagang ilapit ang mukha at sundan ng tingin ang kamay ko habang pinupunas ang luha niya. Hindi naman siya nakapagsalita sa ginawa kong iyon. Pero noong hindi na siguro siya makatiis, ninakawan niya ako ng halik sa labi sabay ngiting nakakaloko. Hindi naman ako nagulat o nag-blush dahil yun naman talaga ang gusto ko. Alisin pa ang fact na matagal ko na ring pinagnanasaan si Kuya.

Nagtitigan kami. At may nakitia akong iba sa mga tingin niya. Parang grabeng pagnanasa na halos matakot na ako sa pwede niyang gawin. (willing ako, willing. hehe)

"Kanina pa ako tinitigasan sayo." Bigla niyang sabi sabay hila ng ulo ko at hinalikan ang bibig ko. This time, pinasok na niya ang kanyang dila. God, he was such a good kisser. May natural talent, dagdagan pa ng juicy niyang lips. Mapusok ang mga halik niya, ngunit kahit papano'y lumalaban naman ako. Saglit siyang tumigil upang alisin ang sariling t-shirt. Medyo nagulat naman ako sa bilis ng nangyari. Maya-maya pa'y tinulungan niya ako hubarin ang damit ko. Ang bilis ng kamay niya at kung saan saan nakakarating. Mabilis niya akong inihiga sa sahig ng terrace at muli kaming naghalikan na puno ng pananabik. Binaba niya ang halik sa leeg ko at ginapang ito doon. I slightly tilted my head to give him freedom.

"K-kuyaa.." Pigil kong sabi dahil sa sarap na nararamdaman. Ngunit parang uhaw na bata siyang bingi at ibinaba naman ang halik sa dibdib ko. Sinipsip niya ang kanang utong ko at kinagat-kagat. Napa-ungol ako dahil doon. Lalo niya namang ginalingan at nagpa-lipat lipat nang marinig ang aking ungol tanda ng nasasarapan. Patuloy niyang ibinaba ang halik hanggang sa binaba niya ang shorts ko at saka muling bumalik sa bibig ko.
Pinagulong ko siya at siya naman ang halikan ko. Copying what he did kanina, binaba ko ang halik sa leeg, sa dibdib, at ini-sa isa ko ang abs niya. "Uhhhmmm!" lang ang narinig ko sakanya. Saglit akong tumigil noong inalis ko ang shorts ni Kuya. Ano bang gagawin? And i realize hindi naman ako marunong mag-bj.
Doon ko din na-realize na nasa labas pa pala kami ng kubo. Kahit 5% lang ang chance na may makakita saamin, i still think its wrong na doon kami maglaplapan.

"Kuya...pasok tayo sa kubo." I suggested. Ngunit hinablot niya ang buhok ko at tinapat iyon sa kanyang pagkalalaki. Nakita kong tuluyan na siyang naalipin ng libog. Umayos siya ng pagkakaupo at ibinababa ang sariling brief at saka pilit na ipinasok ang bibig ko sa malaki at tigas na tigas na niyang pagkalalaki. Halos mabilaukan ako sa laki nito. Tantiya kong 7 inches iyon. At dahil nga pinilit niyang ipinasok sa bibig ko, hindi ko naiwasang makaramdam ng pamimilit. Alam niyo yun? kahit papano'y sana'y naging gentle siya dahil unang pagkakataon kong isusubo ang ari ng kapwa lalaki. At sa laki noon, hindi ko maiwasan isiping parang im being harassed. Dagdagan pa ng sinasabunatan niya pa ako. And most importantly, hindi ba mahal niya ako? Ganoon ba dapat tratuhin ang taong mahal mo? And then an image of Matthew flashed inside my head.

Kaya nagpumiglas ako at saka lumayo sakanya. Doon naman siya natauhan. Shock na shock din siya sa ginawa. Parang galing siya sa langit tapos biglang bagsak sa lupa. Agad kong pinulot ang damit at shorts ko at nagbihis.

"Andrey? S-sorry..." Narinig ko din ang guilt sa boses niya. Umiling ako pero hindi ako makatingin sakanya.At saka ako umalis.

"Andrey! Hintayin mo ko! Let me explain!" Frantic ang boses niya. And i can sense din naman na hindi niya gusto yung ginawa niya. Siyempre, dahil wala siyang kahit anong saplot, hindi niya ako agad nahabol at dali dali akong lumabas ng gubat. Ngunit noong nandoon na ako sa labas, narinig kong tinatawag niya ang pangalan ko at tumatakbo. Ewan ko rin kung bakit ako tumakbo. Hindi naman ako galit sakanya, maybe he just lost control over himself dahil sa libog. But what bothers me is, kung mahal niya ako, kailangan niya ba akong pagmukhaing parang binababoy...Hindi ko tuloy ma-imagine kung ano pa ang nangyari kung hindi ako umalis. Bka pinilit niya pang ipasok yung alaga niya sa virgin kong butas. Kaya hayun, nagtatakbo ako with him following behind, pero noong nandoon na ako sa may nakabend na puno, naabutan niya ako at biglang dinaganan. Napahiga siyempre kami, at nagpumiglas naman ako na parang baliw.

"Hey andrey, stop, i won't do anything. I'm sorry!" Ang sabi niya na parang may inaalong bata. Ang totoo'y ayoko ipakita sakanya na umiiyak ako. Ang arte ko no? Nandoon na yung pagkain sa harap ko, kinakain ko na nga, nag-inarte pa.

At hayun, nung makita niya ang mga luha ko, tumigil siya at umalis sa ibabaw ko. He was crying too. Hindi na ako tumayo at umupo na lang sa damo.

"Im sorry...Hindi ko lang talaga napigilan ang sarili ko. Please forgive me...." Ang sabi niya ng paulit-ulit. Tumigil na ako sa pag-iyak dahil wala naman talagang dapat iyakan. Nasarapan naman ako sa nangyari maliban lang dun sa huling part.

"O-okay lang kuya. I understand. Sana hindi na lang maulit iyon." Ang sabi ko. Napatingin siya sakin. Ngumiti naman ako at napa-iling. "hehe. I mean, sana hindi na maulit yung pinipilit mo ko." Natawa ako dahil baka natakot siyang wala nang mangyari saamin.

"O-okay..pero pakinggan mo muna ako...I really lost my control. Sinabi ko na saiyo diba, na noon pa lang may pagtingin na ako saiyo. Matagal na talaga kitang pinagnanasaan andrey. Hindi na ako mahihiyang sabihin iyon. And all this time nagagawa ko naman magpigil pero..."

Hindi ko na siya pinatapos. "Its my fault kuya. I was the one who initiated the move diba? Ako nauna. I can't blame you na nawala yung control mo dahil dun. Its fine naman eh. I enjoyed din." Ang sabi ko.

"Andrey, I love you. I don't ever want to do that to you. I'm really sorry. Its just that, the feeling i harbored for you for a very long time escaped during that moment. I promise, i will never do that again." Ang sabi niya, crying himself out. I can see in his eyes that he was really sincere.

"Anong i will never do that again ka diyan kuya!" Pamaktol kong sabi. Gumapang ako papunta sakanya at hinalikan siya. "I want to do it again right now nga eh." Ang sabi ko sabay pilyong ngiti. Niyakap niya naman ako ng pagkahigpit higpit. At umiiyak pa din siya. Madali ko naman siyang napatawad dahil nakikita ko ang pagsisisi niya. And i was teasing him kaya may fault din ako.

"Ano? Balik tayo sa kubo?" tanong kong may ngiti sa labi.

TORRID SCENE. AVAILABLE UPON REQUEST.

Joke lang!. haha. wala pang torrid nuh.

Umiling naman siya at dinikit ang palad sa pisngi ko.

"I promise from now on i will never hurt you in any way. At magpipigil ako sa sarili ko. Ikaw kasi eh. You're such a tease." Ang sabi niya sabay palo sa puwet ko.

Natawa naman ako doon at niyakap ko siya.

"Teka. Tayo na ba?" Bigla niyang natanong.

"Hmmm." Nagpanggap akong nag-iisip. "Oo." Ang sabi ko. He smiled at saka inangat ako sa lupa. Hindi man lang ininda kung mabigat ako.

"Talaga?! Kelan pa?" Tanong niya. Idinikit ko ang noo ko sa noo niya at saka ngumit. "Since the day na sinabi mong mahal mo ako. I love you too kuya!" Ang sabi ko. Kitang kita ko naman ang kisyahan sa mukha niya. He kissed me once more, and then we went home together.

Everything seemed perfect.

And then, the day came. First day of classes in my last year here in my Alma Mater. As expected, mixed ang feelings ko. Napakaraming emosyon ang aking nararamdaman. Ngunit motivated naman akong pumasok dahil saaking goal. It was such a happy feeling na may driving force ka para pumasok. Sinadya ko talagang pumunta sa school on time at hindi maaga. Naalala ko kasi na kapag pumapasok ako ng maaga, lagi ko naabutan si Matthew at konting tao pa lang ang nasa room. At saka gusto ko talaga grand ang entrace ko at may impact ang first impression.

I breathe deeply before going inside.

Kung dating Andrey ang pumasok sa room, nakayuko iyon at dali daling hahanap ng upuan sa likod. Hindi titingin sa mga tao, iiwas sa mga mata, at hahanapin agad si Ella para may kausap. But not anymore. When I made a step on the door, inikot ko agad ang paningin ko, tiningan lahat ng nakatingin saakin, and smiled at them. My heart made a quick 'thump-dump' when i spotted Matthew and Ella on the far corner of the room. Nakatingin din silang dalawa saakin. Of course, i didn't smiled at them.

Uupo na sana ako when something caught my attention - a group of girls flirtatiously laughing at parang may kung anong pinagkakaguluhan. Pero hindi iyon kung ano, but kung sino. I broke into a wide grin when i realized who it was - si Kuya Liam. Halatang kilig na kilig ang mga nakapalibot dito at nagsisitulakan pang parang nag-uunahan na makausap ang hunk na kaharap nila. Si Leah, ang binansagan naming lukarit dahil may pagkaloka loka iyon ay biglang nagrequest. "Liam can you pull your polo up a bit?" Ang sabi niya na nang-aakit pa ang boses. Tawanan naman ang ibang babae doon. Aware akong saakin pa rin nakatingin sina Matthew habang ngumingiti akong parang tanga sa pinag-gagawa ng mga kaklase ko sa kuya ko.

Inosente namang tumango si Kuya Liam at itinaas naman ang shirt niya. Nagtiliian ang mga babae kahit yung mga pasimpleng nanonood sa room.

Sabi ni Leah: "Oh is that abs? Can i touch it?" Sabi niya na may pur0ng kalandian ang tono ng boses. Doon na ako umiksena at lumapit sa kanila.

"Hi girls..." Bati ko, smiling and putting up alot of confidence. Napatingin naman sila saakin.

"Hi Andrey!" bati ni Leah. "oooohh...There's something new about you. hmm...why is it that...you look more..palaban huh? and yummy, maybe?" Ang sabi niya. Napangiti naman ako sa sinabi ni Leah at mas lalong na-boost ang confidence. That's one thing we like about leah. Kahit lukaret yan ay nakakita siya ng mga bagay that a normal eye could easily miss.

"Pero cute pa din, diba?" Ang sabi ko. Nagtawanan sila.

Maging si Kuya Liam ay napangiti. Lumapit siya saakin at inakbayan ako. This time, sure akong halos lahat ng tao sa room ay tumingin saamin.

"Magkakilala kayo?" Tanong ng isa ko pang classmate doon.

"Ah oo. We live in the same barangay." Ang sagot ko.

"So Liam, since matanda ka sa karaniwan saamin, can we call you kuya?" Tanong ulit ng isa pa.

"Ay hindi pwede eh." Ang sabi ni Kuya sabay tingin saakin. Napa-kunot noo ang mga nakarinig. "Only Andrey is allowed na tawagin akong Kuya. Besides, ayoko din naman lumabas na katanda-tanda sainyo. Let's treat each other like we're the same age. Okay ba yun?" Ngumiti siya, ibinandera ang kanyang dimples, at napa "hayyyy" naman ang mga babae. Nag-blush naman ako sa sinabi niyang ako lang ang pwedeng tumawag sakanya ng kuya kaya tinapik-tapik ko ang pisngi ko.

"SUURREEE!!!!" Sabay sabay nilang sagot. Ilan pang minuto ay tumunog na ang bell.

Noong pumasok na ang teacher namin, tumayo kaming lahat at binati siya ng good morning. Inayos niya ang seat plan namin. Ako ay nasa ikalawang row samantalang si Kuya Liam ay nasa ikaapat. Si Matthew ay nasa ikalawang row din. May siyam na column ng upuan ang room na iyon, at ang siyam na iyon ay dinivide sa tatlo. Sa pagitang talong column na iyon ay mga patwhay para daanan. Kada Column naman ay may limang row. Nasa gintang column si Matthew habang ako'y nasa ikatlo. Kaya, may isang tao na naghihiwalay saamin pati na rin ang pathway. Kaya malayo din. Si Kuya Liam naman ay nasa ikaapat na row pero sa ikatatlong column din. Si Ella ay nasa unahang column at ikatlong row. Medyo hindi ko gusto yung seat plan dahil may chance na makasama ko sa group activities si Matthew dahil pareho kami ng row. Pero malaki din ang chance na makasama ko si Liam dahil pareho kami ng column.

Nang magring uli ang bell para sa break, hinanap ko agad si Kuya Liam. Pero bago ko pa malingon ang ulo ko, narinig ko na agad ang boses ni Ella.

"Bhest?" ang sabi niya. "Hindi ko alam kung pwede pa kitang tawaging bhest..." Ang sabi niya sabay upo sa kaliwang tabi ko.

"Ella...kumusta?" Tanong ko, acting fair. Hindi naman tama na ipagtabuyan ko siya. Anyway, this scene is already planned.

"Ayos lang. Eto, masaya sa love life. Lagi pumupunta si Matthew nung bakasyon sa bahay eh. Pero, im sad dahil hindi ko kasama ang bhest ko." Ang sabi niya. So lagi pala sila magkasama nung bakasyon?

"Good. Mabuting masaya ka na Ella. But please cut the part that i'm still your bhest. Not anymore. And I'm sorry." Ang sabi ko. Hindi ako umalis ng upuan gaya ng gagawin sana ng dating Andrey. Im not the type to back out anymore.

"P-pero bakit? Andrey you're so unreasonable! At least give me a damn reason." Ang sabi niya, her tears flowed to her cheeks. Tinusok naman ang puso ko ng makita ang luha sa mata niya. I told myself a hundred times na wag bibigay sa mga luha ni Ella pero nahihirapan ako. I almost thought na bumigay, but then, kung magiging friends uli kami, papaano si Kuya Liam? Ayokong ma-etsapwera ang boyfriend ko. And, kung hindi siya aware na nasasaktan ako sakanila ni Matthew, she would continue hurting me without even knowing it. And kung malaman niyang minahal ko ang boyfriend niya, hindi kaya magbago ang isip niya? Its even possible na hiwalayan niya si Matthew dahil sakin. I don't ever want that. Wala namang patutunguhan ang friendship namin. Kahit saan ako lumiko, may maapakan. May nasasaktan.

"I have no specific reason, Ella. Ayoko na talaga. I can't stand being with you anymore. I'm sorry." Ang sabi ko na lang.

"p-pero Andrey, hindi ko main------" she stopped dahil may humawak ng kamay niya at pinatayo siya. Si Matthew.

"Hi Matt." Magiliw kong sabi. This was already planned.

Napa'huh' naman siya. May sasabihin pero tumigil.

"Don't worry. Hindi ko naman inaaway si Ella. She's just here pala isara ang mga bagay bagay. hehe. Diba Ella?" I said, maintaing a friendly smile. Tumango naman si Ella habang nakayuko. Speechless si Matthew. Akala niya siguro'y mag-blush ako o matatameme o mauutal dahil sa presence niya. Like the old Andrey would do.

"Sige, i'm going to the library eh. Sometimes punta tayong tatlo sa canteen ah, i'll treat you with snacks." I said, acting so friendly-bitchy. I smiled one last time, tumayo at naglakad patungo sa pinto. Leaving the two with questions marks on their heads. I'm really sad na kailangan maipit si Ella dito.

Nakita ko naman si Kuya Liam na hatak hatak ng dalawa kong kaklaseng babae na pareho nakalingkis sa mga braso niya at tina-tsansingan ang muscle niya. Natawa naman ako. Nang makita ako ni kuya, nagpaalam siya sa dawang babae at lumapit sakin.

"Big Time ka kuya ah. Sikat na agad first day pa lang sa school." Ang sabi ko jokingly. Sumabay siya saakin sa paglalakad. Hindi naman talaga ako pupunta sa library, pupunta ako sa mga teacher namin na hindi nagbigay ng coverage at hihingi ako ng topics na idi-disscuss nila. Para mauna na ako sa iba. lalo na kay matthew.

"Hindi ka man lang ba nagseselos?" Tanong niya.

"Kuya! May makarinig nga sayo jan." Ang sabi kong pabulong sakanya

"Eh ano naman. Wala akong pakealam sakanila. You 're all i care for sa lugar na ito." Ang sabi nya.

"Can you be a little more discreet? Kinakabahan ako sayo kuya. Please, if you care for me."

"O sya sya. Basta hindi ako mahihiyang ipakita sakanila kung gano kita kamahal."

Napatigil ako sa paglalakad.

"Teka teka. Kailangan ata natin ng rules ah. Rule #1, bawal ang kiss! sa cheek man o sa lips, #2, bawal holding hands, #3, bawal mag-I love you, #4, bawal sabihin kahit kanino ang relasyon natin, #5, don't disturb durig class hours."

Napangiwi naman siya sa narinig.

"Ang daya! Porke't mahal kita ginaganyan mo 'ko. Mahirap na makahanap ng tulad ko sa panahon ngayon no! hmmp."

Oo nga naman. Masyado ko na siguro iaabuso ang kabaitan ni Kuya Liam. Kaya nga ayaw ko magkaroon ng ganoong klaseng emotional attachment sakanya. Papaano kung iwan niya ako...grabeng loss yun.

"Para satin din yun Kuya. Tara na nga."

Nagulat saakin yung ibang teacher dahil first time daw na may manghingi sakanilang estudyante ng coverage. Kaya hayun, nakadagdag pa sa impression ko.

Noon nag-bell na, pumasok sa room namin ang A.P teacher. After ng ilang chitchat at inroduction niya, biglang naagaw ang pansin niya sa isang tao sa likod.

"Mr. Liam? Is that you?" Tanong niya. Nagtinginan kaming lahat kay Kuya Liam.

Tumayo naman si Kuya Liam at nilabas ang pamatay niyang dimples.

"Yes sir."

"Do you know Liam before sir?" Tanong ni Leah.

"Of course. He is one of the finest student here when he was 3rd year. He was one of the most excellent student in the school. Nanghinayang nga kami ng tumigal siya. I'm glad you're back, Liam. Mukhang heated ang competition ngayong school year ah." Ang sabi ng teacher at sabay ngumiti. Nagulat ako sa sinabing iyon ng teacher namin. Napaisip. Finest? Excellent? Kung ganon, kelangan ko rin talunin si Kuya Liam bago ang first na si Matthew? Bakit wala man lang nabanggit si kuya na ganun pala siya katalino...

Lumingon ako sa likod para tingnan siya. Nakatingin din siya sakin at nag-gesture na mageexplain siya mamaya. Ngumiti lang ako. Ang totoo'y hindi naman kailangan na mag-explain siya. I will do my best to prove my worth. Baka kasi isipin niyang magpaka-baba ng rank para makuha ko ang goal ko.

Noong uwian nga ng hapon, nanghiram ako ng mga libro sa library dahil tambak ang assignment namin. Siyempre, first day. Madami ang nakuha kong libro, siguro'y mga lima at isang napaka-kapal na history book. Hindi naman ako masyado nabibigatan dahil nga sanay na ako sa mabibigat.

Maya-maya may sumulpot sa harapan ko at nag-offer ng help. Sino? Alam niyo na....ang matulungin, mabait, masipag, matalino na si Matthew. Nginitian ko siya.

"Okay lang. Hindi naman mabigat eh. Kayang kaya ko." Naiinis ako dahil pinagmumukha na niya naman akong mahina kahit halos hindi na nga ako nageefort para dalhin yung mga libro.

"No, i insist. Common courtesy na siguro ang tumulong diba?" Ang sabi niya, sabay ngiti na parang pinapa-alala niya saakin yung old, hated times.

Nainis ako kaya, ibinigay ko lahat ng libro sakanya.

"Ayan! Lubos-lubusin mo na ha? hehehe. Sige, lagay mo na lang sa armchair ng upuan ko ha. Mauna na ko." Ang sabi ko sabay ngiting nakakainsulto. Blanko naman yung expression niya at nagulat sa ginawa ko. Nakatatlong hakbang na ako nang bumalik ako sakanya at pinatong ang kamay ko sa mga nakapataong na libro. Nabigatan siya dahil bumaba ng kaunti yung kamay niya. Ngumiti uli ako.

"Matt, yang common courtesy mo, alam mo bang American culture yan? Oo, tama ang tumulong. Pero sa mga simpleng bagay tulad ng pagdala ng libro, really, wag ka na mag-offer ng help. Baka mamis-understand ng mga taong inosente, naive at bobo, Isipin nilang may iba kang motibo. Just let them on their own. ha?"

Pinalo palo ko ang libro at napa "aw" naman siya sa bigat.

"Bye! Sa armchair ko ah." Nagbye ako habang nakatalikod. Pakialamero kasi. Sa isip ko.

Ngingiti-ngiti ako sa ginawa ko kay Matthew habang papasok sa room. Ngunit naka-abang si Kuya Liam sa pinto.

"Ehem. Ang sama ng ngiti mo ah. May ginawa ka no?" Tanong niya sakin. Hindi naman ako makatingin sa mata niya.

"W-wala ah. may mga umi-epal lang tapos pinagbigyan ko sila. Yun lang. Tara kuya, pasok na tayo." Papasok na sana ako ng hinila niya ako papunta sa likod ng room kung saan naroon ang fish pond wall. Kung saan naroon ang pinakamasasaya at pinakamasasakit na ala-ala ko kay Matthew.

"Andrey, i need to explain yung sinabi ni mam kanina. Wag ka mag-alala, i will not come your way. We are on this journey together. I will always maintain a step backward para sayo." Ang sabi niya.

"Kuya, you don't need to. Trust me." Lumapit ako sakanya, mocking his face. "Matatalo din kita. hehehe." Ang sabi ko.

"Talaga? Kaya mo ko?" Tanong niya.

"Sus. Don't underestimate me kuya. You don't know what i'm capable of." Inayos-ayos ko ang kwelyo ng polo niya. "And besides, we're on the same side diba?"

Ngumiti din siya na parang natatawa. Inalis ang mga kamay ko at hinawakan ito.

"Wew, Andrey. Alam mo, sanay ako kapag cute ka't lahat lahat, pero Andrey, acting so evil....hindi bagay. Just stay being cute! Alisin mo na yang parang kontrabida effect. Just take Matthew's words as a challenge. You don't have to be the villain here. Ikaw ang bida. Ang bida, kahit ina-api api, nagiging bida dahil nagagawa nilang magpakabait at magtimpi kahit sa kahuli-hulihang sandali." kinurot niya ang pisngi ko saka umalis. Sumunod ako sa likod niya at napa-isip. Tama nga naman si Kuya. Kaya ko naman siguro magtagumpay nang walang ina-apakan.

"Pero kuya, may mga bida din kayang kontrabida! Tulad ng my kontrabida girl," Ang sabi ko nung nasa pinto na kami.

"Ang kuuuulitt!"

Nagtawanan kami at nagharutan ng mapansin naming may nakatingin saamin. Si Matthew. Nakatayo siya sa tabi ng upuan ko at parang kararating palang dala ang lahat ng librong binigay ko sakanya. Ang gwapo talaga ni Matthew. Sa isip ko.

"Ah, Andrey, ito na yung mga libro." sabi niya.

"Sige. Iwan mo na lang diyan. Salamat ah." sagot ko naman. Tiningnan ko si Kuya Liam ngunit nakatingin din siya kay Matthew. Inakbayan niya ako at lumapit kami.

"Liam, pre." Ang sabi ni kuya na lalaking-lalaki ang dating. Inabot niya din ang kamay niya dito. Nginitian siya ni Matthew at nagkamay sila. Napasinghal ako.

"Matthew, tol."

"Matthew? haha. Hindi ako nagkamali. Hmm...so ikaw pala ang laging kinukwento nitong si Andrey?" Kuya Liam said teasingly. Napatingin ako sakanya. I can't believe he said that!

"h-huh? talaga? Anong kwento?" ang sabi naman ni Matthew na nakatingin saakin. Tinugon ko ang tingin niya and our eyes met. Much to my dismay, the magic was still there. I still felt the lightning pass between us. Siguro mga dalawang minuto kaming nagtinginan dahil ayoko ako ang maunang tumingin sa malayo.

"ehem." Ang sabi ni kuya liam. "grabeng atmosphere sa room na 'to ah."

Sabay kami tumingin sa malayo ni Matthew.

"Ah, sige. Hahanapin ko lang si Ella. Nice meeting you tol." Ang sabi niya kay Liam. Tumingin siya saakin.

"Its really nice seeing you again Andrey." He said in a low, serious voice. Unfortunately, nug-blush ako.

Nang maka-alis na si Matthew, inalis ni Kuya Liam ang pagkaka-akbay niya saakin. Naramdaman kong galit siya. Walang pasabing kinuha niya ang bag at lahat ng libro. "Tara. Uwian na." Mahina niyang sabi. I then knew i hurt him.

Nung maka-uwi na ako, malungkot ako sa dalawang bagay. Una, dahil nasaktan ko si Kuya Liam. Siguro masakit para sakanya na makitang nandoon pa din ang trademark namin ni Matthew na "eyes to eyes." At nagblush pa ako sa harap ng boyfriend ko dahil sa ibang lalaki. Hayy...Pangalawa, I'm sad when I realized i still love Matthew. The spark was still there. I still feel like im in another dimension when i look into his eyes.

Nang magmano ako kina mama at papa, malunkot din sila. Ano kayang meron. Napansin ko din na mapula ang mata ni mama.

"Anak, pupunta tayo ng Maynila. Namatay ang tita Josie mo." Ang sabi ni Papa. Si tita josie ay kapatid ni mama.

"P-po?" K-kelan?" Tanong ko. Hindi maari!

"Bukas na." Marahang sagot ni Papa.

"Hindi po ako makakasama pa." Matapang kong sagot. Nagsimula pa lang ang klase! Kung may absent agad ako, madami ako ma-mimiss na lessons at maapektuhan ang grade ko. Hindi ko maisasakatuparan ang goal ko.

"Naisipan ko nang isasagot mo iyan anak. Pero wala kang kasama dito sa bahay. Kaya mo bang mag-isa? Unless may kasama ka dito. How about your tita Rose?"

Hindi ko kaya mag-isa. Ilang minuto ako nag-isip. Ayoko din namang kami lang ni Tita Rose dito.

"Papa, may kilala akong mapagkakatiwalaan na pwede kong makasama dito sa bahay."Ang sabi ko bigla.

"Sino anak?"

"Si Kuya Liam po. Pareho naman kami nag-aaral. Matutulungan niya ako sa maraming bagay. Tapos---"

"That's settled then. Kayong dalawa na lang ni Liam dito sa bahay, okay?. Mga two weeks kaming wala ng mama mo."

Kahit medyo nagdadalamhati sa namatay, excited ako sa mga maaring mangyari kapag kaming dalawa na lang ni Kuya Liam sa bahay.

"Sige anak, pupunta muna ako sa bahay nina Liam. I'll talk to his father."

Ngumiti ako.