Captain Hook (Part 2)

By: Ross

Dumating na rin ang Port Agent matapos ang ilang minuto. Inakala ko na si Pablo pa rin ang susundo na Port Agent pero iba pala. “Tripolante del barko?” tanong niya. “Si.” tugon namin. Kinuha niya ang checklist ng mga pangalan at pina-pirma kami isa-isa. Ito ay katunayan na sinundo niya kami para ihatid sa terminal ng barko.

Sakay ng van tumungo na kami sa Port. Ilang minuto pa lang ang nakalilipas ay halos tanaw na ang hindi gaanong kalakihang cruise ship. Maliit ito kaysa sa aking inaasahan. Nalaman ko mula sa aking kasama na 600 pax(Guests) at halos 300 crew members lang ang capacity ng barko.

Mula sa gangway (entrance at exit) ng barko, sinalubong kami ng Crew Purser, at kinuha ang mga dala naming documents. Tumuloy kami ng Purser's Office upang mag-fill-up ng ilan forms at general information sheet. Binigyan din niya kami ng crew pass (employee ID), cabin keycard at safety training schedule. Nang mga oras na yun wala pa akong nakikitang pinoy na crew.

Tahimik lang akong nagmasid, at naghintay sa susunod na ipag-uutos. Ilang minuto pa ay dumating na ang aking kapalitang IT Staff, si Lance (American). Inabot niya ang kanyang kamay sa akin at sabay bati ng, 'Welcome aboard. I'm Lance. How are you?' ang wika nito. I'm good.Thanks. Good to meet you Lance. I'm Ross.' tugon ko.

Sa aking palagay halos kasing edad ko lang siya. Magandang lalaki si Lance at halos kasing tangkad ko rin lang siya ay nasa 5' 11”. Nagpunta muna kami sa aking magiging workstation upang magbigayan ako ng brief orientation. Nalaman ko na sa isang Business Center pala ako naka-assign. May direct contact ako sa mga guests ng barko.

Nalaman ko na “Staff” ang category ko bilang isang crew member. Bahagyang iba sa regular na crew member. May mga privileges ako, na wala sa ordinaryong crew. Kasama na dito ang access sa mga guest areas, dining privileges, at iba pa. Itinuro niya rin sa akin ang daily operations, daily routines bilang IT Staff, at iba pang mahahalagang impormasyon na kakailanganin ko. Nabanggit niya din na isang Filipino ang makakasama ko sa cabina.

Makalipas ang ilang minuto ay dumating na ang mga Managers. Sila ay volunteer managers, na halos isang buwan mananatili sa barko upang mangasiwa sa operation ng Business Center, ngunit walan itong suweldo. Kapalit nito ay ang libreng cruise at roundtrip air tickets. Lahat pala sila ay nakatakdang umalis kinabukasan upang bumalik na sa US, kabilang si Lance.

Mga ilang minuto din ako sa workstation ko habang nagbabasa ng information brochure at services, ng dumating ang isang lalaking pinoy. May itsura ito pero hindi katangkadan. Maganda ang kulay ng kanyang balat. At sa tingin ko ay nasa mid-30s na ang edad niya. Tinawag ako ni Lance at ipinakilala ako kay Roger. Siya ang Broadcast Manager ng barko, at siya rin ang magiging kasama ko sa cabina.

Sa wakas nakahinga na rin ako ng maluwag. Inabot ko ang aking kamay kay Roger at nagpakilala. At dahil pananghalian na rin ng mga oras na iyon, napagkasunduan namin tatlo na kumain muna sa Lido Cafe, kung saan may lunch buffet. Matapos kumain nagpaalam na kami ni Roger kay Lance at pagkatapos ay pumunta na sa cabina upang makapag-pahinga bago mag-simula ang afternoon duty ko.

Maayos ang pakikitungo ni Roger sa akin. Natutuwa nga siya at pinoy din ang naging kapalit ni Lance sa cabina. Itinuro niya sa akin ang magiging higaan (upper bed bunk) ako. Meron ng bathroom sa loob ng cabina, cabinet, lamesa, TV, safety vault at storage space para sa luggage bag. Sinabi sa akin ni Roger na huwag akong mahihiya na magsabi o lumapit sa kanya kung meron akong kailangan.

Matapos mag-toothbrush, ay nag-hubad na ng uniform si Roger upang magpahinga. Tanging white brief lang ang naiwan niyang suot na damit. Sa lower bunk bed si Roger at ako naman ay sa itaas. Medyo hassle nga dahil matangkad ako, pero okay lang kasi bagong sampa lang ako. Maganda ang pangangatawan ni Roger. Makinis ang balat at may kaputian. Sandali kaming nag-kuwentuhan at matapos nito ay hinayaan na niya akong makapagpahinga.

Matapos ang ilang oras na pahinga ay kumilos na ako upang maghanda sa aking duty. Tulog pa si Roger ng ako ay umalis ng cabina. Pagdating ko sa office, iniabot sa akin ni Lance ang Dect phone, sabi niya ito daw ang mobile phone na gagamitin ko sa trabaho upang madali akong ma-contact ng Hotel Director, Front Desk, Systems Manager at nang sino pa man sa loob ng barko.

Medyo magaan ang naging trabaho ko sa umpisa dahil last day na pala ng cruise ang araw na iyon. AT ng matapos ang duty ko noon bandang 8PM ay nagpaalam na rin si Lance. Bago umalis ay inimbitahan niya ako na dumaan ako sa crew bar mamaya makipag-inuman bago siya umalis kinabukasan. Dagdag pa niya na pagbutihin ko daw ang aking trabaho at tiyak na matutuwa sa akin ang mga bagong Managers. Nabanggit niya na bukas rin ang dating ng mga ito. Nalaman ko na sila rin pala ang may-ari ng company na nag-hire sa akin. Nagpasalamat ako kay Lance sa mga itinuro niya at nagpaalam na rin. Yumakap si Lance, sabay tapik sa balikat.

Habang naghihintay ako sa elevator ay nag-ring ang dect phone na dala ko. Si Roger ang tumatawag at nag-aayang sumabay na akong maghapunan sa kanya. Habang naghahapunan, tinatong niya kung naipaalam ko na daw sa aking pamilya na nakarating ako ng maayos sa barko. Sumagot ako ng, “Hindi pa nga.” Sinabi niya na pagkatapos namin kumain ay matulog daw muna ako, dahil lalabas kami mamaya upang makatawag sa Pilipinas pagkatapos ng duty niya ng 11PM.

Mga bandang 12AM na ng ginising ako ni Roger upang tanungin kung gusto ko pang lumabas. Sumang-ayon ako at nagbihis upang lumabas at tumawag sa Pilipinas. Nauna siyang tumawag sa kanyang pamilya, at ang natitirang 15 minutes sa call card niya ay pinagamit niya sa akin upang makausap ko rin ang aking pamilya. Matapos nito ay nagpasalamat ako sa kanya at bumalik na kami sa loob ng barko.

Inilibot niya muna ako sa crew area. Itinuro kung saan ang laundry room, crew mess, staff mess, crew gym, at crew bar na halos puno ng crew. Ipinakilala niya rin ako ibang mga Filipino sa barko na aming nakakasalubong. Naisip ko na magiging maayos naman siguro ang buhay ko sa barko.

Habang naglalakad, isa-isa ko rin nakikilala ang mga ibang lahi na kakilala ni Roger. Karamihan ay sa Entertainmenet Department. Napansin ko na may ilang mga gwapong crew na aming nakasalubong. Sa loob ng 30 minuto na pag-iikot ay may mga nagugustuhan na rin ako.

Nang makabalik na kami sa cabina, ay naghanda na kaming magpahinga. Hinubad ko ang aking damit at iniwan ang boxer brief. Pinauna muna ako ni Roger na gumamit ng bathroom. Nang matapos ako ay sumunod na naghubad ng uniform si Roger at pumasok ng bathroom upang mag-shower. Napansin ko na hindi siya nag-lock ng pinto. Umupo muna ako sa tabi ng cabinet habang nanunood ng TV. Makalipas ang ilang minuto, ay sumigaw si Roger at nakisuyong iaabot ang towel na nakapatong sa kama nya. Binuksan niya ang pinto at inilabas ang kamay upang abutin ang towel.

Paglabas niya ng bathroom ay nakasabit lang sa kanyang balikat ang putting towel. Medyo nagulat ako dahil hindi ko inaasahan na ganoon siya ka komportable sa akin. Napatingin ako sa hubad niyang katawan pababa sa kanyang medyo semi-erect na ari. Sa aking palagay ay nasa 3 inches ang haba. Mabilis kong inalis ang aking tingin. Lumapit siya sa drawer at kumuha ng underwear. Noon ko naman nakita ang bilog at makinis niyang puwet. Sobrang bilis ang tibok ng puso ko habang nag-susuot siya ng brief. At para hindi mahalata, ay sinimulan kong maglipat ng channel sa TV.

Nakipag-kuwentuhan ulit si Roger at nalaman ko na taga-Iloilo siya at single pa din. Hindi ko na inalam kung bakit single pa rin siya sa edad niyang yon, tanda ng paggalang. Nabanggit din niya na talagang naka-underwear lang daw siya kapag nasa loob ng cabina dahil on-call daw siya. Mas madali daw magbihis ng uniform dahil wala ng kailangan na hubarin. Humingi siya ng paumanhin sa hindi niya pagbanggit nito sa akin ng mas maaga. Sumagot ako na, “Tol, walang problema. Kahit ako mas gusto ko naka-underwear lang.” Sa isip-isip ko, mas maganda nga na ganyan ang nakikita ko palagi.

Mga ilang minuto pa ay nag-aya ng magpahinga si Roger kaya naman pinatay ko na ang ilaw at umakyat sa aking higaan. Natapos ang araw na iyon na kahit papaano ay naging maayos ang takbo ng lahat sa araw na iyon kahit nag-a-adjust pa lang ako bilang seaman. Alam ko na halos ganito ang magiging takbo ng araw-araw ko na pamamalagi sa barko, sa loob ng 9 na buwan. Ngunit wala akong kamalay-malay na simula palang ito ng mga bagay na magaganap sa aking buhay barko.

---itutuloy