Explosive New Year

By: Karlo

Bilang isang bakla, naniniwala ako sa kasabihang, “Hindi lahat puro  alak ang gusto mong tunggain sa inuman, kundi  ang iyong katabi ay gusto mo ring tikman.”

This statement rings true. Indeed. Ito naman kasi ay batay sa karanasan ko noong 2nd year college pa ako. That was December 31, 2008, mag-babagong taon to be specific.

Holiday season, niyaya ako ng mga kaibigan ko na makipag-inuman doon sa kubong madalas naming tinatambayan. Ako naman dahil wala naman ibang balak gawin sa bahay kundi ang lumafang lang at sumabay sa countdown sa TV para salubungin ang bagong taon. Ayan, sumama na ako sa kanila.

Nagsimula kami siguro 6PM matapos lang maghapunan. Marami  kami sa grupo, tatlong babae, dalawang lalaki at ako. Dahil fan na fan kami ni Anne Curtis, GSM ang napagdiskitahan naming laklakin. Akala ko simpleng inuman lang ang mangyayari sa gabing iyon. Hindi pa la, may exciting activity din palang nagaganap. #makamundongsaya. LOL!

Masaya kami sa inuman, maingay at puno ng tawanan hindi ko akalain na may makiki-join sa amin, ang grupo nina Allan. Si Allan, kasing edad ko lang. Actually sabay kaming lumaki at sabay rin kaming nagpatuli. Sabay din  kaming nag-aral ng grade one, sabay na nag-graduate ng elementary. Halos lahat sabay kami, kung tutuusin nga ay close kami. Katunayan  lagi akong  naglalagi  sa bahay nila noong bata pa kami para makipaglaro at para makikain na rin.

Pero nang tumuntong na kami ng hiskul, doon na nagsimula ang madalang naming pagsasama. Hindi kasi kami magkaklase at hindi na halos kami nagkikita ni nag-uusap. Siguro dahil nag-iba na ang priority ko. May mga nakilala din akong bagong kaibigan at natuto na akong lumandi.

Wala lang, yong closeness namin sa isa’t-isa ay bigla nalang nawala. Di ko naman kasi gusto ang trip nilang magbabarkada dahil puro basketball at dota lang ang ginagawa. Kaya ‘yong relasyon namin sa isa’t isa ay naglaho na parang bula. Isa siguro sa mga dahilan ay noong todo na akong  lumantad sa pagiging bakla. At ang pinakamatinding dahilan ng hindi naming talaga pag-uusap ay nang sabay kaming tumakbo bilang SK Chairman during 2007 Barangay Election. Siya ang nanalo at ako ang natalo. Kaya inis na inis ako sa kanya at nauwi sa personalan ang lahat.

Nag-iiwasan kami lagi sa isa’t isa. Kung nandiyan siya sa grupo, hindi ako lumalapit sa umpukan at kung na diyan naman ako, siya ang hindi lumalapit. Wala naman kaming literal na hidwaan tulad ng nagsagutan kami sa harap ng maraming tao slash suntokan slash sampalan. Walang ganung eksena. Ako dahil natalo, inis sa kanya at siya naman nahihiya lang sa akin siguro dahil sa natalo niya ako.

Pero sa totoo lang crush ko si Allan. Sa taas niyang 5’8, average body physique, may appeal at maporma, siya ang tipong hahabulin ng mga bakla. May naririnig nga akong bali-balitang bet siya ng mga baklang parlorista sa bayan  namin. At alam kung malinis siya sa kanyang katawan plus ang galing niyang maglaro ng basketball. Super! Siya kaya ang pinakamagaling na player noong hiskul pa kami. #kilig 

Kaya ng gabing iyon nagulat ako at lumapit siya sa amin. Akala ko, dadaan lang sila pero mas na nagulat ako ng mag-utos ito para bumili pa ng 2 malaking bote ng GSM. Gusto din makipag-inuman ang shuta pero hula ko may tama na rin siya kaya malakas ang loob. Wala lang akong imik habang pinagmamasdan ko sila. Nakikitawa pag may nagjojoke at umiinom kapag tagay na. Alam ng mga kaibigan namin na meron kaming cold war. Pakiramdam ko tuloy nasapawan ako, ‘yong tipong ikaw ang bida kanina pero dahil sa kanya parang nag-alangan ka ng magpasikat.

Kaya sa inis din ng isang kaibigan namin nagsalita ito, “Ay ano ba yan Karlo, magsalita ka naman parang hindi ka namin kasama ahh… wala kang imik samantalang kanina ikaw itong daldal ng daldal.”

“Isa din tong si Allan, parang ayaw magsalita. Ano pa ba’t nakisali ka sa inuman namin kung parang tuod lang naman. Kaloka kayo ha, 2009 na kaya, move on na tayo!” ang gatong pa ng isang kaibigan namin.  Pasalamat ako at hindi pa-uso ang line na ‘move-on, move-on din pag may time.’ Kundi that would be super awkward.

Sa totoo lang, wala akong masabi sa oras na yon. Alam ko bitter pa ako pero wala talaga ako maisip na sasabihin. Nahihiya at hindi ako mapakali sa presensya ni Allan.

“Ayan sige para lahat tayo maging masaya, maglaro ng tayo ng spin the bottle, kung sino ang matatapatan ng bote, may 2-choice siya. It’s either truth or consequence…” at inexplain pa ng isang kaibigan namin ang ibang mechanics ng laro. Pinapakiramdaman ko ang aking sarili kung lasing na ba, pero hula ko hindi pa naman. Kaya hindi pa ako ganun ka-aggressive. 

Masaya kaming lahat habang ginagawa ang larong iyon. Lalo na sa mga dare tasks. Kaya ng matapat sa akin ang bote. ‘Consequence’ ang pinili ko kaya ang naging dare sa akin ay tabihan ko daw si Allan. Ayokong maging KJ kaya at the end, tumabi na rin ako sa kanya kahit hindi ko feel.  Hanggang sa natapat  na kay Allan ang bote.

“Oh truth or consequence? Sabi ng kaibigan naming facilitator ng laro-si Eric. “Consequence,” ang maikli nitong sagot. “Okay, dahil laro lang ‘to at walang personalan, susundin mo kami ha?” paunang sabi ni Eric. Bigla na akong kinabahan sa takbo ng laro at nang mapatingin ako kay Allan nakangiti lang ito. “Sige halikan mo sa labi si Karlo!” ang natatawang hamon ni Eric.

Napatayo naman ako sa kinauupuan ko, “Oi hindi naman ata yan fair, ibang utos na lang pwede?”

“Bakla ka na nga, aarte ka pa? Halik lang yan para magkabati na kayo” ang nangingising wika ni Eric. Lord, kung ganito lang sana sa mundo, maghahalikan lang para madaling ma-reconcile ang lahat ng conflicts. Aba! Ito ang solusyon para magkaroon ng ‘world peace.’

Pero talaganag kinabahanako, parang hindi ko kaya. Unang-una ayokong ma-reject, pangalawa hindi nga kami nag-uusap ni Allan tas maghahalikan pa. Kalokohan! “Uuwi na ako guys…” Tatayo na sana ako para umalis ngunit pinigilan ako ni Allan. “Ikaw naman napaka-sensitive mo para halik lang ayaw mo?” ang medyo pabulong niyang pagkakasabi.

Napatitig ako sa mukha niya, gusto kong alamin kung lasing na ba talaga siya at ganun na lang siya ka-game o seryoso siya sa gagawin. Naririnig ko mula sa kanilang lahat ang salitang ‘Go’ at di ko alam kung mahihiya ba ako. FYI Hindi na ako virgin! May karanasan sa halikan pero ba’t kabang-kaba pa rin ako.

“Wait, dahil game lang to, sana atin-atin lang to. Walang mag-pipicture at walang magvivideo!” Kahit paano ayokong ma-eskandalo ang mga magulang namin ni Allan. Infairness naman sa kanila wala namang nag-attempt mag-document ng eksena.

Hanggang sa unti-unti kong nararamdaman ang init ng hinga ni Allan na papalapit sa aking mukha. Akala ko mabilis lang ang gagawin niyang halik. Pero hindi pala, tumagal at lasang-lasa ko ang alak na iniinom namin. Mainit ang kanyang labi. At hindi siya sanay sa halikan. Iyon ang nalaman ko sa kanya.

Sa isang banda gusto kung isipin na nakakita ako ng angels o fairies. Plangak! Hindi pa sa akin nag-sisink in ang nangyari. For real, naghalikan kami ng matagal ko ng crush? TSK! Mas humaba at umunat pa ata ang hair kong mas kinky pa sa pubic hair. #ilusyonada #quotangquota #megaKorona

Matapos ang aming ‘mala-Brokeback Mountain’ na eksena, halos mabingi ako sa tawanan ng lahat. Ewan ko lang kung nag-enjoy ba sila o nandiri. Ako naman, hindi parin makatingin ng derecho sa kanya. Spell REAL S-H-Y. Yon ang totoong nararamdaman. At nagpatuloy ang laro, kami ni Allan hindi pa rin nagkikibuan pero madalas ang panakaw na sulyap na lalong nag-patindi sa awkward situation. Hindi ko alam ang tinatakbo ng kanyang isip. Nagsisi ba ito o nag-enjoy kahit papaano? Ewan!

 Mga 11PM na siguro yon nang natapos kami sa inuman. Medyo madami na ang napapaputok at nag-iingay sa labas. At nagsimula na ring mag-aalisan ang mga kaibigan ko. Siguro 6 na bote ng GSM ang naubos namin.  Ako naman bahagya na ring nakakaramdam ng hilo pero kaya ko pa naman ang sarili ko. Aalis na sana ako ng lumapit sa akin si Allan.

“Karlo.. usap muna tayo, pwede?” “Tungkol saan naman, yong kaninang halik?” ang balik kong tanong sa kanya. Kami na lang ang naiwan sa kubo.

“Hindi dun, tungkol sa ating dalawa, di ba mag-kaibigan pa rin tayo?” Parang nahihimigan ko na seryoso siya. “Oo naman, mag-kaibigan tayo, kelan ba tayo nag-away?”

“Hindi kasi tayo nagpapansinan, kaya hindi ako comfortable, eh samantalang dati close tayo” Nasa harapan ko na siya at seryosong-seryoso ang mukha. “Eh ganun talaga siguro habang lumalaki tayo, nagbabago.” Wala talaga akong maiisip na maisasagot sa kanya maliban dun.

Lumipas ang mahabang sandaling walang nagsasalita sa amin at lalo pang tumitindi ang ingay at putukan na aming naririnig.

Ewan ko parang may nagtulak sa akin na aminin na crush ko siya. “Allan…”

Nakatingin siya sa akin “Bakit?”

“Ahhhh alam mo bang…  matagal na kitang crush…  Siguro, kaya kita dinedeadma dahil…  crush kita…  Ayoko lang ng rejection” Infairness, totoo ‘yong sinabi ko, malamang naamin ko yon dahil sa epekto ng alak. Sheets! Wa na ako pakels.

“Crush mo ako?” Hindi siya halos makapaniwala sa kanyang narinig. “OO... Crush kita matagal na!”

Dumaan muli ang akward na katahimikan. “At anong plano mo ngayon?” maya-maya niyang tanong.

“Eh di umuwi, baka hinahanap na ako sa bahay” Matapos kung aminin sa kanya ung totoo kung nararamdaman, kahit nahihiya ay nakaramdam ako ng gaan ng loob. Pramis!

“Sigurado ka bang gusto mo ng umuwi…  ako ayoko pa. Dito lang muna ako sa kubo,” ang mahinang sabi niya.

“Anong gagawin mo dito?” medyo naguguluhan na ako sa takbo ng usapan. Hindi ko pa kasi alam nanag-fliflirt na si Allan sa akin. Patayo na ako para umalis, agad naman niyang hinawakan ang aking kamay. Nagulat slash nagtaka slash natriple pa ata ang kaba ko. Balak ko sanang bawiin ang aking kamay ngunit mahigpit niya itong hinawakan. Walang ano-ano’y  ipinatong niya ito sa kanyang harapan. Hindi ako makapaniwala sa oras na iyon na siya  talaga ang gumawa ng first move.

Ramdam ko talagang libog na libog siya at  ang tigas na tigas niyang hinaharap. #mayfuture. Damang-dama ko din ang init ng kanyang hininga-  amoy alak at lalong nakakalasing.

OMG! Turning 19 na ako noon kaya masasabi kong may karanasan na ako at hindi na ‘to bago sa akin pero ang hindi ko maipaliwanag na dahilan bakit parang feeling first time ko palang makahawak at  makakatikim ng titi. Grabe ung kaba at literal na nanginginig ako. Di lang ako sure kung sa pananabik yon o ano man. Nagdadalawang isip ako kung aalis o magpapadala sa agos ng sitwasyon. Pero mas pinili kong pagbigyan ang aking sarili.

Dahil nakapatay ang ilaw sa loob ng kubo, ang liwanag mula sa street light ang siyang nagbibigay tanglaw para makita ko ang kabuuan ni Allan. Matapos itong maghubad kitang-kita ko ang ganda ng katawan nito, matigas ang mga braso at higit sa lahat may maipapagmamalaki. Aba, 18 lang kami pero parang sa 30 years old na ang laki ng kanyang karagada. Hanep!

Lumapit ang mukha niya sa mukha ko para halikan ang aking labi. Shocks! Mukhang nabitin kanina ah. Hindi talaga siya marunong humalik kasi sunggab lang siya ng sunggab. Malikot ang kanyang dila at minsan nakakagat niya ang aking labi.

“Allan, saglit lang ha, ganito yon…  dahan-dahan lang at banayad dapat ang halik. ” Ipinaramdam ko sa  kanya ang tamang paghalik na may emosyon slash pag-nanasa hanggang sa unti na niya itong nasundan. Perfect!

Naging malikot na rin ang ang mga labi ko, mula sa kanyang labi ay dumaosdos ito pababa- sa kanyang leeg, dibdib, tiyan, at pababa pa hanggang sa humantong sa kanyang pinaka-gitna. Natagpuan ko ang kanyang sandatang handang-handa na sa isang makamundong labanan.

Wala na akong pakialam kung may makakita sa amin. Basta sinimulan ko siyang susuhin. Paulit-ulit habang humahalo ang kanyang mga ungol sa ingay ng paputok sa labas. Langong-lango na ako sa sitwasyon. Dahil first time kong makachupa ng ganun kalaki, medyo nahihirapan ako. Technically, nabibilaukan ako at naduduwal. Nasiya naming ikinatutuwa niya. Parang natanggal ang hilo ko sa oras na iyon habang pinipilit kong isubo ng buo ang kanyang pagkalalaki.

Binulungan ako ni Allan na hubarin aking shorts, agad ko naman ginawa. Dali-dali kong hinubad pati ang aking brief. Matapos malantad ang kahubaran ng aking pwetan. Hinampas niya ito na mahina. At dahan-dahang hinanap ang aking butas.

“Tuwad ka,” bulong niya sa akin. “Pero, natatakot ako, wala tayong baby oil?” ang protesta ko.

Wala akong nagawa habang pilit niya akong pinapatuwad at nakatutok na sa aking butas ang kanyang alaga. Naririnig ko mula sa kanya na tila ba iniipon niya ang kanyang laway para gawing alternative lubricant. Hanggang sa maramdaman ko nalang ang kanyang ari  na tila ba member ng akyat bahay gang na pilit pinapasok ang masikip kung lagusan.  Totoong napaaray ako. Napasigaw ng malakas. At kahit gaano pa siguro ako kalakas magsisigaw ay hindi rin mapapansin dahil sa lakas ng putukan at ingay sa labas. Ilang minuto na lang at papasok na ang taong 2009, Happy New Year! Kumusta naman at  nakatuwad pa rin ako.

Kahit dahan-dahan pa ang kanyang ginagawa. Ramdam na ramdam ko pa rin ang hapdi at sakit ng kanyang bawat tira. Maliban pa sa masakit sa balakang na nakatuwad pero habang naririning ko ang ungol niya at sarap na sarap siya.  Para na rin akong nag-eenjoy sa totoo lang. Naging mabilis ang kanyang ulos, Sunod-sunod. Tira kung tira. Kantot kung kantot.  Ako naman sinasabayan ko rin ng jakol.

Sobrang sarap ng pakiramdam ko sa mga oras na iyon  na para bang sa bawat pasok niya ay natataaman ang aking-bahay bata. Matagal din siayng nagtrabaho. Totoo pala na kapag nakainom, matagal labasan. Nakatuwad pa rin ako at lalo pang nakakabingi ang potukan sa labas. Halos maligo na siya sa pawis sa paraan ng kanyang pagkantot.

Malapit na siyang labasan. Hanggang sa naramdaman ko na lang maliban sa kanyang laway ay may mainit na likodo na humalo sa aking kaloob-looban matapos ang kanyang napakatagal na pagkayod. Ewan ko lang ha kung ang kanyang pagsabog ba ay tumapat ng 12:01 AM eksaktong BAGONG TAON.

Matapos ang aming ginawa nagtawanan na lang kami. Oo, hindi nga si Allan nagpaputok ng 5-star pero daig ko pa siguro ang nasabugan ng Super Lolo sa tindi ng kanyang tira. Sinalubong din namin ang taong 2009 kahit papaano ng kakaibang ingay at paputok. Sabay na kaming umuwi habang humahalo sa amin ang amoy ng pulbora at usok habang naglalakad para ihatid niya ako sa bahay.

Simula noon, lagi na kaming nag-uusap ni Allan. Madalas na rin ang pagpaputok niya na ako lang ang nakakarinig at natatamaan. Siguro comfortable lang siya sa ginagawa namin kahit paano magkaibigan slash magkababata kami. FYI ako ang isa sa kanyang consultants sa kanyang barangay projects at nagtutulungan na kami noon para sa youth activities sa barangay namin.

Sa kasalukuyan, si Allan ay nasa Dubai, 3 years ang kanyang contract, kaya 3 years din akong hindi makakarinig ng kanyang customized na paputok.