Tutorials

By: schoolboi.myk

Disclaimer: Story came from/inspired by own imagination/stories author read. Purely fictional. However, if you want to waste a few minutes of your time and have a little chuckle or maybe roll into a li'l ball of mush, I guess you may want to check this out. Cheers guys!

Medyo tagaktak na ang pawis ko sa init ng araw. Alas tres ng hapon ako pinapapunta sa bago kong part-time na trabahao bilang tutor sa Katipunan. Mahirap maging estudyante sa kolehiyo, lalo na kung galing ka sa probinsya at di naman kalakihan ang pinadadalang allowance ng mga magulang. Tipikal na promdi lang ako, di kaputian, medyo batak ang katawan, may punto pag nagsasalita. Pero at most, may utak. Kaya nga nakapag-apply at natanggap ako kaagad bilang tutor ng mga elementary at high school students sa isang tutorial agency/service. Magtuturo ako ng high school subjects, pero I prefer math. Bilang isang future engineer, maganda na yung maibahagi ko naman yung nalalaman ko sa math sa mga batang medyo ayaw dito. Gagawin kong enjoyable sa kanila ang subject na 'to. Go forth and multiply, ika nga. Haha.

Kumatok ako sa pintuan ng tutorial center. Isang bahay lang ito, may isang kwarto lang na ginawa nilang office/tutorial room. Pinapasok ako ng 'boss' ko, si Ma'am Lisa. "This is your first day, Jelo. Good luck. Mamaya-maya pa darating yung estudyante mo. Sa ngayon, basahin mo muna yung mga textbooks dito sa shelf, para ma-refresh ka. I-observe mo na rin yung ibang tutor kung paano sila magturo," sabay paglahad ng kamay sa tatlo o apat pang mga tutor na nagtuturo ng mga elementary students. "Karamihan ng mga estudyante dito, galing private or exclusive schools. It would be better to converse with them in English. Mas sanay sila dun."

"Yes ma'am," sagot ko.

"O pa'no, maghintay ka na dyan ah. Yung desk nyo ng estudyante mo, dito sa may corner. Yung iba pang textbooks, andito sa may shelves sa corridor. Kunin mo lang, pero ibabalik mo rin kung saan mo kinuha."

"Yes ma'am," sagot ko sabay tango.

"Sige. Johan," sabay tingin sa isang tutor na nagbabasa lang, "Paki-assist mo si Jelo pag may kailangan siya ah. Jelo, kay Johan ka muna lumapit habang wala pa yung tuturuan nya. May aasikasuhin lang ako sa loob. Maiwan ko muna kayo."

"Yes ma'am," sabay naming sagot ni Johan.

At lumabas si Ma'am Lisa sa office.

"Hi, Jelo tol," sabi ko kay Johan sabay abot ng kamay.

Tumango lang siya, kasabay ng tipid at pilit na ngiti.

"Uhh," sabi ko sabay kamot ng ulo. "Mahirap ba magturo dito. First time ko kasi eh. I mean, makulit ba yung mga bata?"

"Kung iisipin mong mahirap, mahirap talaga," sabi ni Johan.

"Ah, hehe, oo nga."

Balik siya sa pagbabasa. Katabi ng desk ko ang desk nya, kaya siguro siya na lang ang sinuggest ni Ma'am Lisa na mag-assist sa 'kin. Suplado ang itsura ni Johan, parang ugali niya. Maputi, malaki ang mata, medyo makapal ang kilay, di katangkaran. May maliliit na pimples. Pero sino ba ang di pa nagkaroon nun? Ang cute nga tingnan eh. Strategically-placed yung mga maliliit na tigyawat nya sa pisngi. Nakapolo pa siyang blue. Kaya lang ansuplado. Kala mo siya lang marunong magturo. Kung iisipin mong mahirap, blah blah blah.

Tumingin sakin si Johan, medyo nakakunot ang noo. Tinititigan ko pala siya, di ko napansin. "Ahh, hehe, uupo na ko dito," sabi ko sabay kamot sa ulo at upo sa desk ko. Mukhang mahihirapan akong basagin ang isang 'to. Di ako magaling makipag-socialize, at kung suplado rin lang tulad ni Johan ang pakikisamahan ko, mahihirapan nga talaga ako. Katabi ko pa naman. Sana yung isang girl na lang dun sa kabilang desk na may kakwentuhang bata, o kaya yung kuya na tinuturuan yung isa pang bata tungkol sa adjectives. Wag lang si supladong Johan. Buti airconditioned yung office. Nakakainit kasi ng ulo.

Patingin-tingin lang ako sa buong kwarto. May mga walong desks sa loob ng office. Dalawa malapit sa pintuan, apat sa gitna, at dalawa dito sa may bintana kung san ako at si suplado nakapuwesto. May dalawang magkaharap na upuan sa bawat desk, para sa isang tutor at isang estudyante. Lima pa lang kaming tutors, mukhang mga estudyante pa lahat. Tanungin ko kaya si Johan kung estudyante pa siya? Matagal na ba siyang nagtututor dito? Para lang makulitan sakin. Bubwisitin ko lang.

"San ka pala nag-aaral?" tanong ko sa kanya.

Tumingin siya sabay turo sakin. Kumunot ang noo ko.

"Kung di ka poser lang, schoolmate tayo," sagot niya.

"Ha?"

"Your shirt."

Tumingin ako sa Tshirt ko. Ah. Binili ko sa school. Schoolmate nga yata kami. "Hehe, anong course mo? Student number?"

"Econ. 2011. Kaw?"

Wow, interesado siya. O baka verbal filler lang. Alam mo na, nagtanong for the sake of asking. Parang yung ginagawa ko. "Chem Eng, 2013."

"Ah okay," sabay balik sa binabasa niya. At nawala ko na naman siya.

Minsan patingin-tingin ako sa iba pang tutor. Nakikipaghagikgikan na yung girl dun sa batang kakwentuhan nya, habang medyo nakakunot na yung noo nung kuya na nagtuturo ng English. Yung isa pang tutor, dalawang high school girls na ang tinuturuan. 3:30 pm na. Wala pa rin akong estudyante. Si Johan din, wala pa. Pero di bakas ang pagkainip sa kanya. Baka sanay na. Suplado naman kasi siya. Kwentuhan sana kami. Kung ano hilig nya. Bakit siya nagtuturo. Ano height nya. Ano magandang panghilamos sa mukha. Kung may gelpren na siya. Kung virgin pa ba siya. Haha. Ako kasi, oo.

Tumayo ako para kumuha ng textbook. Pinapahirapan ko lang kasi sarili ko sa paghihintay, eh pwede nga naman pala akong magbasa. Marefresh man lang ang utak ko sa ibang high school subjects. O kunwari lang na may gagawin ako. Dahil di naman talaga ako makakapagbasa. Di pa ako kumportable. Lalo na sa tabi ni supladong Johan.

Nang nakapili na ako ng libro (Trigonometry), napansin kong nakatitig sakin si Johan. Or rather, nakatitig sa may puwitan ko. Nang mapansin ko, pasimple lang siyang bumalik sa pagbabasa. Tiningnan ko yung puwitan ko, baka nilagyan kasi ng loko yung upuan ko ng kung ano, at sinisigurado niyang naupuan ko yun.

Pagbalik ko sa upuan, nagbasa na rin lang ako ng libro. Kunwaring nagbabasa lang. Palipat-lipat lang ako ng pages ng libro. Araw-araw kong nakikita sina cos, sine, at tan. Mga best friends ko sila ngayon, at medyo nakakasawa na rin silang kasama araw-araw. Puro problema dala nila sakin. May ruler at protractor sa desk ko, kaya kunwari sinusukat-sukat ko yung mga angles sa libro. Kunwari lang. Pampalipas-oras. Ano kaya pwede pang masukat? Yung height kaya ni Johan, sukatin ko. Tiningnan ko siya, nagbabasa. At kumambyo. Oo, kumambyo. Ng titi. Sukatin ko kaya titi ng lokong to? Haha. Malamig kasi sa office. Baka tinitigasan.

Nahuli ako ni Johan na nakatitig sa crotch niya. Kumunot na naman ang noo niya. Bumalik ako sa pagbabasa. Ang yabang niya. Kanina nga tinitingnan niya puwitan ko. Inirapan ko ba siya? Di naman di ba?

Sinukat-sukat ko ulit yung mga angles sa libro. Yung titi kaya ni Johan, diretso lang, o nakakurba pakaliwa o pakanan? Yung akin kasi, diretso lang. Mga anim na pulgada. Di ko pa nasukat sa ruler, pero dahil magaling ako tumantya, alam ko mga six inches ang alaga ko. Batak sa pagjajakol. Bakit, sinong binata ang hindi marunong magjakol? Nakahiligan ko lang. Pampalipas-oras. Pero virgin pa ako, pramis.

Nakakanuod din kasi ako ng porn paminsan-minsan. Alam mo na, curious eh. Straight at gay porn. Lesbian porn din. Tinitigasan ako sa mga yan. Siguro nga di ako straight. Tanggap ko naman yun. Di lang talaga halata na silahis ako. Medyo maraming nagkakagusto sa akin na mga babae nung high school pa ako sa probinsya. Minsan na rin akong naging player ng basketball sa barangay. Pero ni minsan, wala pa namang nanligaw sa 'king lalake. Ewan lang dito sa Maynila. Di kasi ako masyado lumalabas ng bahay. May wifi ang kapitbahay. May pinaglumaang laptop si Tita na binigay sakin. Alam nyo na kung paano ako nakakapanuod ng porn.

Biglang tumayo si Johan nang may pumasok sa pinto. Napatingin din ako sa pinto. May estudyante, nakauniform kasi. Lalaki, maputi, medyo chinito. Sa tangkad at katawan nya, mukhang basketball player ng high school class nila. Pero di pa gaanong well-formed ang katawan, medyo bata pa. Mukhang boy-next-door. Nginitian siya ni Johan, ang unang beses na nakita kong ngumiti nang totoo ang suplado. Tumango lang yung estudyante at lumapit sa kanya.

"Musta Kuya Jo?" tanong ni estudyante.

"Oks naman. Kaw? Musta araw?" Anlapad ng ngiti ni Johan. Hanggang batok.

"Ayos lang. Yung math lang naman talaga problema ko eh," sagot ni estudyante habang pinapatong ang bag sa ibabaw ng desk ni Johan. "May homework kami, medyo magulo."

"Hayaan mo, kaya natin yan," paninigurado ni Johan sa pinakamayabang na tono ng boses niya.

"Hehe ayos yan Kuya," sabi ni estudyante, sabay upo sa silya at labas ng mga gamit.

Sa mga sandaling yun, nakatingin lang ako sa kanilang dalawa. Gwapo si estudyante, mukhang taga-exclusive school nga. Cute naman si supladong Johan. Siguro kung nasa amateur porn sila, magtetrending yung video. Ibobottom ni estudyante si Johan. Dahan-dahang uupuan ni Johan ang matigas at naglalaway na burat ni estudyante. Namumula ang ulo ng titi ni estudyante habang unti-unting pumapasok sa butas ni Johan. Galit na galit ang mga ugat. Ipapasok nang buo, hanggang sa mga bayag na lang ni estudyante ang nakikita. Nakatayo rin ang titi ni Johan, sarap na sarap sa matigas na burat ni estudyante. Andun sila, sa classroom. Sa school desk sa bandang likuran. Naka-school uniform. Habang naghihintay ng klase. Habang kahit anong oras eh pwedeng pumasok si prof at iba pa nilang kaklase. Nandun si Johan, taas-baba sa matigas na burat ni estudyante, habang jinajakol naman ng kanang kamay ni estudyante si Johan. Nakahawak si Johan sa hita ni estudyante, habang yung kaliwang kamay ni estudyante, pinipisil ang utong ni Johan sa loob ng polo uniform. Umaalog ang mga bayag nila. Nagtatama pa kapag pataas-baba si Johan. May pigil na pag-ungol na maririnig. Kuya pa rin ang tawag ni estudyante kay Johan. Ang sikip sikip mo kuya. Ang init ng butas mo kuya. Sarap na sarap ang burat ko sa'yo kuya. Medyo pawisan na sila. Dinidilaan lang nila ang pawis ng isa't isa. Sarap. Iniisip ko pa lang, naglalaway na titi ko.

Nahuli na naman ako ni Johan na nakatitig sa kanya. As usual nakakunot ang noo niya. Napatingin din sakin si estudyante. "Uy, kuya, bago ka dito?" tanong niya sa'kin.

Nagulat ako. "Ah, oo," sagot ko, sabay lunok. Medyo tinigasan ako sa iniimagine ko, kaya dapat i-divert muna sa iba ang berdeng utak ko. "Jelo nga pala."

"Ah, Niccolo," sabi niya sabay abot ng kamay. Kinamayan ko siya. Anlambot ng palad. At nakakakuryente. Haha. Si Johan, nakakunot ang noo. Naagawan kasi ng makakausap. "Uy, Trigo. May madugong assignment kami dyan," sabi niya sabay turo sa librong binabasa ko. "Pamatay yan. Di ako magaling sa formula. Isa lang kabisado kong formula eh. X squared plus quantity of y minus the cube root of x squared raised to two equals one," sabi niya sabay kindat.

"Ha? Ano yan?" tanong ng econ major na si Johan.

Kumunot din ang noo ko. Ngumiti lang si Niccolo. "That's for you to solve, Kuya Jelo," sabay kindat ulit sa 'kin.

Sa sandaling iyon, dumating si Ma'am Lisa. May kasamang batang babae. "Johan, kaw muna magtuturo kay Hannah until next week. May bulutong kasi yung tutor niya. Niccolo, kay Jelo ka muna magpaturo. Engineering student siya. Mas matutulungan ka niya sa math."

Nakanganga lang si Johan. Si Niccolo, nakangiti. Jelo, one point. Johan, zero.

-------------

"Talaga? Okay lang na Jelo lang itawag ko sa'yo?" tanong ni Niccolo habang nagsusukat ng angles.

"Oo. Parang isang taon lang yata tanda ko sa'yo. Ilang taon ka na ba?"

"Kaka-17 ko lang."

"17 lang din ako. Jelo na lang. Ganun din naman."

"Oks. Kung san ka masaya," sabi niya sabay ngiti.

Masarap kausap si Niccolo. Matanong siya sa kung anu-anong bagay tungkol sa 'kin at tungkol sa subject na inaaral namin. Bakit daw ako nag-engineering? Siya raw kasi magmamasscom. Mas gusto raw niya magresearch. At may pagkamadaldal din daw siya. Boring daw ang math. May definite answers. Gusto raw niya, yung medyo subjective. Yung pinipiga ang utak hindi dahil di mo alam ang formula kundi dahil kelangan kunin mo from experience and knowledge. Yung pagsasamahin mo yung analytical at artistic sides, para may kabuluhan. Ang sabi ko, iba naman sa Chemical Engineering. Makakagawa ako ng dinamita from regular home products kung trip ko. Tumawa lang ang loko.

Si Johan naman, nakasimangot lang habang nagkukwentuhan kami ni Niccolo. Tingin nang tingin. Naiingayan siguro samin. Pabulong naman kami mag-usap ni Niccolo. Pinagkukulay na nga lang niya ng libro yung tinuturuan niya. Ang korni niya magturo.

"Jelo, pano ipoplot ito?" tanong ni Niccolo sa'kin.

Tiningnan ko ang problem. "Ah, ganito lang yan. I-line mo yung protractor sa may x-axis..."

"Teka, dito ka kaya sa tabi ko. Ang hirap eh," sabi niya sabay abot sa'kin ng protractor.

Lumapit ako sa may likuran niya at yumuko para ipakita sa kanya kung paano. "Ganito lang..." sabi ko habang gumuguhit mga linya sa graphing paper.

"Talaga, ganyan lang?" tanong sakin ni Niccolo.

"Oo. Kasi dapat..." Napatingin ako sa kanya. Halos two inches lang ang layo ng mukha niya sa mukha ko. Nakatitig lang siya sa'kin, nakakagat sa labi, nakangiti. Tangina. Anong problema ng batang to? Ang gwapo niya. Tinitigasan ako.

"Ano? Ganyan lang?" tanong niya, nakatingin pa rin sakin.

"Oo, tingnan mo kasi kung san ka dapat papunta."

"Nakatingin na nga," sagot niya habang nakatitig pa rin sakin.

"Kung san papunta yung lines na dinodrowing mo. Kung sa anong quadrant," sabi ko, sabay balik ng tingin sa papel. Medyo nanginginig na kamay ko. At kumakabog ang dibdib ko.

"Ah ganun ba? Hehe, paliku-liko kasi ako eh, nuh?" sabi pa niya.

"Di ka yata nakikinig sa teacher mo sa school eh, nuh?" Pabalik na sana ako ng silya ko, pero nasagi yung ruler sa gilid ng mesa. Ambilis ng reflexes ni Niccolo para masalo ang ruler, kaya lang, nasagi niya ang tigas na tigas na burat ko. Tangina.

"Tigas ah," sabi niya, sabay pulot sa ruler.

"Ha? Ano?!" sabi ko. Ramdam na ramdam ko, namumula na mga pisngi ko sa hiya. Magreresign na ako sa trabaho.

"Ng ulo ko," sabi niya, sabay ngiti. "Di kasi ako nakikinig sa teacher ko sa school." Balik siya sa pagdodrowing ng mga angles.

Balik ako sa upuan, tiningnan ko kunwari ang notebook niya at nagbasa. Nahawakan niya titi ko. At ang tigas nun. O nahawakan nga ba niya? Pakiramdam ko, di na ako virgin. Lalake naka-una sakin. Natutuyo lalamunan ko at kelangan ko mag-cr. Magpahupa ng nagngangalit na unos sa loob ng boxers ko. Kaya lang, di ako makatayo ulit. Halata pa rin na may nakabukol sa pantalon ko. Bakit ngayon pa? Anlakas ng kabog ng dibdib ko. Ang lamig ng pawis ko.

"Jelo, easy lang, matagal pa exams ko. Okay ka lang?" tanong sakin ni Niccolo.

"Ah, oo. Ah, punta lang ako sa cr," sabi ko sabay mabilis na tumayo at naglakad palabas ng kwarto.

Gusto ko sanang magpalabas dahil sa tigas ng titi ko, pero sa bahay ko lang talaga ginagawa yun. Isa pa, malamig lang talaga siguro sa office kaya ganun. Hay. Lokohin pa talaga ang sarili? Umihi na lang ako sa cr, naghugas, pumunta sa may water dispenser sa labas, at uminom ng tubig. Nahimasmasan ako kahit papaano. Inhale. Exhale. May tuturuan pa akong bata. Kaya ko 'to.

"Ano ginawa mo? Ba't antagal mo?" tanong sa'kin ni Niccolo pagbalik ko.

"Nag-cr. Uminom," sagot ko. "Saan na tayo natapos?"

"Sa pagtingin ko kung saan dapat ako papunta?" sabi niya.

"Sira."

"Sa di ko pakikinig sa teacher?"

Ngumiti na lang ako at umiling-iling, habang binubuklat ko ang libro niya.

"Sa tigas."

Tumingin ako sa kanya, nakakunot ang noo.

"Ng ulo ko," dugtong niya.

"Sira ka talaga," sabi ko.

"Sa ibaba," mahina niyang binulong.

Tangina. Ano bang trip ang nalalaman ng batang 'to? Kumunot lang lalo ang noo ko sa kung saan papunta ang usapang ito. Di ko na alam isasagot ko. Nakakainis. Naiinis ako dahil di ko makontrol. Naiinis ako dahil gusto ko.

"Sa ibaba ng libro kako. Dyan sa page na yan," dugtong niya, sabay turo sa isang problem sa libro. "Dyan tayo natapos." Kukutusan ko na talaga siya.

Nainis ako. "Gawin mo mag-isa. Ichecheck ko na lang mamaya," sabi ko, masungit ang tono.

"Ha? Bakit?"

"Kaya mo na yan. Iga-guide na lang kita pag nagawa mo yang isa. Para alam ko kung sa anong parte mas dapat natin pagtuunan ng pansin," sabi ko, parang teacher kunwari.

Ngumiti siya. "I like that, sir. Ano kaya muna dapat nating pagtuunan ng pansin."

"Yang tigas ng ulo mo."

Nanlaki ang chinito niyang mga mata. Ay, tangina, ano nga yung sinabi ko? Pati ako nahahawa sa trip ng batang 'to. Ah, ewan, bahala na.

Binigay ko sa kanya ang libro niya. "Gawin mo yang una at pangalawa. Sabihin mo kung saan ka nahihirapan."

Kinuha lang niya ang libro niya at ginawa ang pinagagawa ko. Sa mga oras na yun, may dalawa pang tutors at ilang estudyante pa ang nagsidatingan sa kwarto. Yung iba, nagbabasa nang mahina. Yung iba, nagkukwentuhan lang. Si Johan, pinasasagot ng assignment yung tinuturuan niya, pero siya, nakatitig sa sinusulat ni Niccolo. Naiinggit siguro si suplado coz I can teach math well and he can't. Haha. Ang yabang ko lang. Di ko naman talaga tinuturuan pa si Niccolo. Di pa ako ganun kakumportable. Siguro, ganun din si Niccolo sa'kin. Di pa kami gaanong kakumportable sa isa't isa, although we did some small talk. Kaya lang, sa trabaho kong ito, kailangan kong tanggapin na makikisalamuha ako sa mga mas batang estudyanteng di ko naman kakilala at maaaring kumwestiyon sa abilidad kong magturo dahil estudyante rin lang ako.

Pinanuod ko na rin si Niccolo habang nagpa-plot siya ng points. Mukhang di naman siya mahirap turuan. Madali naman siya pumick-up ng instructions. Sadyang makulit lang siya. Nakakainis na nakakatawang kulit.

Pinagmasdan kong mabuti ang mukha niya. Medyo mahaba pala pilikmata niya. May nunal siya sa may right temple at may butas ang kaliwang tenga. Tinanggal lang siguro niya hikaw niya kasi bawal sa school. Medyo matangos ang ilong niya, pero may mannerism siya na kumukunot ang ilong. Parang rabbit. Medyo pink ang labi niya, at nakalabas pa nang kaunti ang dila habang nagpoplot ng points. Sira talaga.

"Pag ba ako natunaw, paano mo 'ko patitigasin?" ang tanong ng walang hiyang si Niccolo.

"Ano?!" sabi ko. Nahuli ako ng lokong nakatitig sa kanya.

"Eh di ilalagay sa freezer! Haha," sabi niya. Lalong lumiit ang mga mata niya.

"Sira ka talaga."

"Ba't ka nakatitig sa'kin?" tanong niya habang nagdodrowing ng mga linya.

Nahuli ako ng loko. "Sira, malamang yung ginagawa mo tinitingnan ko kung tama. Baka paliku-liko eh," palusot ko.

"Tama yan. Ako pa," buong pagmamayabang niya. "Eh alam ko na ngayon kung saan ako pupunta." Ngumiti siya sa 'kin. Yung ngiting walang halong kulit. Simpleng ngiti lang. Yung satisfied na ngiti.

----------

Nang uwian na bandang 5:30 pm, tinanong ako ni Niccolo kung saan ako umuuwi.

"Ah, may boarding house ako malapit sa school. Dun ako tumutuloy. Pero umuuwi ako sa province every two weeks," sagot ko. "Kaw, san ka?"

"Diyan lang sa Loyola, malapit lang," sabi niya habang nagliligpit ng ilang mga gamit. "May gagawin ka pa ba?"

"Ha? Bakit?"

"Sama ka sa 'kin sa bahay. Chill lang. Meryenda muna tayo. Or early hapunan. Whatever suits you."

Napaisip ako. Or rather, di ko alam iisipin ko.

"Pero kung busy ka, siguro next time na lang," dugtong niya habang sinusukbit ang backpack niya.

Napatango na lang ako. Sa probinsya, may mangilan-ngilan akong tropa sa basketball ang nagyayaya sa mga bahay nila para tumambay at magkwentuhan. Pero walang ganitong pakiramdam. Yung tuwa. Yung excitement. Yung nanginginig ang tuhod at kamay ko. At tangina, yung tinitigasan ako. Pero inosenteng pagyayaya lang naman ang inaalok ni Niccolo. Ako lang naman itong excited.

"Ano? Sasama ka ba sa 'kin?" tanong niya ulit.

Umepal ang supladong si Johan. "Ako, di mo ko yayayain?" Ngumiti lang si Niccolo.

Ngumiti na rin lang ako. "Ah, oo, may aasikasuhin pa kasi ako eh. Siguro nga next time na lang. Kayo na lang ni Johan."

Nag-iba ang itsura ni Niccolo. Sumimangot. Disappointed. Parang batang pinangakuang isasama sa SM pero di natuloy. "Okay," sabi lang niya. "Alis na 'ko," sabay lakad palabas. Sumunod si Johan sa kanya.

Naiwan ako sa desk. Niligpit ko ang ibang mga gamit ko. Ang ibang tutors, may mga estudyante pa, pero nag-aayos na rin ng mga gamit. Si Ma'am Lisa, nakikita ko sa labas ng pintuan, may kausap na isang tutor. Nalungkot ako bigla. Pakiramdam ko, nadisappoint talaga sakin si Niccolo. Siguro nag-ooffer lang talaga siya ng friendship. Pero sa di ko malamang dahilan, ayokong mag-open up sa kanya. Dahil ba natatakot ako na magkagusto sa kanya? O baka naman dahil may gusto na ako sa kanya at ayoko na lang magpahalata?

Isang araw pa lang naman kami magkasama. Mawawala rin 'to. Simpleng libog lang siguro, kasi nasagi niya titi ko. Ang babaw ko. Napakababaw. Bukas, hindi na ganito. Magsuot kaya ako ng makapal na shorts? Hehe.

----------

Nag-early dinner ako sa may isang tapsilugan sa school. Mula kasi sa tutorial office, dadaan muna ng campus bago makarating sa tinutuluyan kong boarding house, kaya dito na lang ako kumain. Isa pa, gusto ko munang maglakad-lakad sa school. Lagpas alas-sais na nun, kaya medyo madilim na, pero marami pa rin namang tao.

Nag-iisip-isip lang ako habang naglalakad. Ano na kaya ginagawa ni Niccolo? Kumakain ng early dinner. Kasama niya ang supladong si Johan. Baka kinakain na siya ni Johan. Ugh. Kinabahan ako. Di nga kaya? Pansin ko nga, laging nakatingin si Johan kay Niccolo. May gusto kaya siya dun? Di ako magaling kumilatis kung silahis ang isang lalake, pero kung iisipin, siguro nga silahis si Johan, at type niya si Niccolo. Kaya siguro nainis sa 'kin ang suplado. Kaya siguro gusto niya sumama kay Niccolo. Kaya siguro, baka ngayon, kinakain na niya si Niccolo. Naalala ko yung inimagine ko kanina, yung nagsesex sila sa classroom. Naiinis ako. At di ko alam kung bakit.

Huminto ako sa isang open field sa school kung saan maraming mga puno. May nagtitinda ng fishballs, etc. sa tapat ng isang building malapit dun kaya bumili muna ako at umupo sa may damuhan sa field. May mga naglalaro ng frisbee, mga batang namumulot ng plastic bottles, mga nagjojogging at nagbibisikleta at mga estudyanteng palakad-lakad.

Ansarap ng fishballs. Haha. Gusto ko lang i-clear ang utak ko sa mga nangyari. Wala naman talaga nangyari, di ba? May nakilala lang akong mga bagong tao. Normal lang yun dahil may bago akong trabaho. Pero bakit ganun? Di ko maalis ang isip ko kay Niccolo. Yung mga mata niya. Yung labi niya. Yung pag-crinkle ng ilong niya. Yung ngiti niya, lalo na pag diretsong nakatingin sa akin. Nakakatunaw. Ngayon lang ako nakaramdam ng ganun. Parang yung naramdaman ko sa ex-girlfriend ko nung high school. Pero iba eh. Ibang-iba. Isa pa, sa lalake pa. Hindi ko alam kung ano gagawin ko. Let go with the flow na lang siguro. Kung may gusto ako sa kanya, eh ano naman? Pwede ko naman siya makita araw-araw kung magtuturo ako at kung magpapaturo siya. Walang kaso dapat. Parang tropa lang dapat. Parang kaibigan lang.

Isusubo ko na sana yung huling piraso ng fishball ko nang may biglang kumalabit sa 'kin. "So, fishballs pala aasikasuhin mo ngayon?" Si Niccolo.

Nakanganga lang ako. Lintek. Ba't andito siya? Di ba umuwi na siya ng bahay? Kasama pa nga niya si Johan di ba?

"Huy? Ano, ba't andito ka? Kala ko may aasikasuhin ka?" tanong niya, sabay upo sa tabi ko.

"Ah, mamaya. Nagpapahinga lang ako. 'Kaw, ba't andito ka?"

"La lang. Nakita kita eh," tipid niyang sagot. "Penge nga niyan," sabay turo sa fishball.

"Wala na," sabi ko sabay subo sa huling fishball. "Ubos na."

"Ibang balls na lang," sabi niya sa 'kin. "Hehe. Squid balls."

Eto na naman siya. "Ba't ba di ka pa umuwi? Ba't ba andito ka pa? May pasok ka pa bukas ah."

"Kararating ko lang eh. Ayaw mo 'ko kasama?" sabi niya sabay ngiti nang mapang-asar.

"Ayaw."

"Wushu," sabi niya. "Eh 'kaw, ba't di ka pa umuuwi? Gabi na ah?"

"College na ako."

"So?"

"So you don't need to tell me when I need to get home."

"Ako rin. You don't need to tell me din when to get home," mayabang niyang sabi.

"At tsaka," dugtong ko, "My class starts at 1pm. Okay lang na late ako umuwi at matulog."

"Malapit lang boarding house mo dito?" tanong niya.

"Oo, isang ikot lang. Tas konting lakad."

"Punta tayo sa inyo," yaya niya.

"Sira, umuwi ka na. Don't you have exams tomorrow."

"Dapat alam mo kung may exam ako bukas. Kaw tutor ko eh," sabi niya.

"Si Johan ang tutor mo. Substitute lang ako," sabi ko. Sumikip ang dibdib ko.

Nag-iba ang mukha ni Niccolo. "Di na. Sa'yo na 'ko magpapaturo. Di naman niya major ang math."

"Simpleng math lang naman yun," sabi ko.

"Tsaka may iba akong natututunan sa'yo," sabi pa niya.

"Huh? Math pa lang kaya."

Ngumiti lang siya at tumayo. "Tara na kasi sa inyo. Di ako magpapagabi masyado. Pramis, sir."

Tatanggi pa ba ako? Siya na nga lumalapit. Fine. Sabi ko nga kanina, go with the flow lang. Tumayo na rin ako. Tumawid kami para sumakay na sa jeep.

Tahimik lang kami sa biyahe, mga 20 minutes. Magkatabi kami sa tabi ng driver. Kapag nakatingin siya sa kalsada, tinititigaon ko lang siya. Minsan, nahuhuli ko siyang tumitingin sa 'kin sa side mirror. Umiiwas ako ng tingin. Pagbaba sa jeep, niloko ko pa siyang umuwi na kasi gabi na. Tawa lang siya. "Ayaw mo talaga sa 'kin ha. Masyado ba akong mahirap turuan?" sabi niya habang naglalakad na kami papuntang boarding house ko.

"Sakto lang. Simple pa naman yung lessons eh," sagot ko.

Umakbay sa'kin si Niccolo habang naglalakad. Mas matangkad siya sa akin ng mga dalawang pulgada. Hindi na siya mukhang high school student sa suot niyang pambahay na damit, pero mukhang boy-next-door pa rin. Marahan ang pagkakapatong ng kamay niya sa balikat ko.

Sa second floor ng boarding house ako tumutuloy. May apat na palapag, kasama na ang rooftop. Sa first floor may isang laundry shop at bantay na rin sa bawat papasok na boarder at bisita. Binati ko ang bantay at pinakilala si Niccolo. "Tropa ko po," sabi ko.

Pag-akyat sa second floor, makikita ang isang maliit na kusina kung saan pwedeng magluto at kumain ang mga boarders. Pwede rin dito mag-aral. Sa bandang kanan makikita ang pintuan ng kwarto.

"Tropa mo pala ako?" sabi ni Niccolo.

"Bakit, ano pa ba gusto mo?" tanong ko.

"Wala, kala ko sasabihin mo, estudyante mo ako."

Natawa ako. "Sira. Parang magmumukha kasi akong matanda pag ganun."

"Di naman siguro. Di naman halatang 25 ka na," sabi niya sabay ngiti, yung pang-inis.

"Umuwi ka na nga."

"Hehe. So, ilan kayo sa kwarto?" tanong niya.

"Apat kami ngayon. May tatlong double decks. Yung dalawang bunks unoccupied. Tinatambakan nila ng mga gamit."

"Ah, tapos, dito shower?" tanong niya sabay turo sa isang pintuan.

"Oo, yang magkatabi. Toilet yung isa, pero pwede naman maligo dyan pag may tao sa shower."

"Maliligo ka na?" sabi niya, sabay ngiti.

Nagsimula na naman siyang mambuwisit. "Mamaya na pagkaalis mo."

"Di naman ako aalis eh. Dito ako matutulog. Gabi na kaya," sabi niya, sabay upo sa isang silya.

"Sira ka rin eh nuh?" sabi ko sabay pasok sa kwarto para ibaba ang mga gamit ko. May isa akong roommate, nakahiga sa kama niya, nagbabasa. Di ko siya binati. Busy eh. Isa pa, di kami masyadong close. Lumabas ulit ako pagkababa ng mga gamit ko.

"May kasama ka?" tanong ni Niccolo pagkalabas ko.

"Oo, bakit?"

"Ba't di mo ko pinapakilala?"

"Ba't naman kita papakilala?"

"Siyempre," sabi niya. "Para kilala ko friends mo."

Nangiti lang ako. "Sira, di ko siya friend. Roommate lang."

"Weh? Eh ba't ako, wala pa ngang isang araw, tropa agad?" sabi niya, mayabang ang tono.

"Nasagot ko na yata yan?"

Sumimangot siya. "So, di tayo friends?"

"Palagay mo?"

"Di ako taga-Assumption."

"Yang mga bagay na yan, hindi na dapat tinatanong. Parang kasing-abnormal lang yan ng kapag may nagtetext sa'yo na random number ng 'Hi! Can we be friends?', kasi sa tunay na buhay, wala namang manghaharang sa'yo sa daan at itatanong ang ganyang bagay."

Tahimik lang si Niccolo.

"At tsaka," dugtong ko, "nararamdaman mo naman yun. Kung pakiramdam mo eh kumportable ka sa isang tao na maging totoo sa harap niya, at kaya mo siyang pakisamahan at damayan nang walang kapalit, sa tingin ko, alam mo na kung anong relasyon ang meron kayo."

"Magsyota?" sabi niya, nakangiti.

"Sira," sabi ko sabay sipa sa kanya. "Friends ang pinag-uusapan, napunta naman sa syota."

"So, pakikisamahan at dadamayan mo ako nang walang kapalit?" tanong niya.

"Oo naman, ba't hindi," sabi ko.

"Yes!" sabi niya. "Libre na ang tutorial sessions."

"Sira ka talaga."

Nakangiti lang siya. "So, totoo ka sa harap ko?"

"Gago. Hinde," sabi ko sabay ikot ng mata ko.

Nakangiti pa rin siya. "Halata naman eh."

"Ano? Anong halata?"

Biglang lumabas ng kwarto ang roommate ko. May mga dalang gamit panligo. Natigilan kami ni Niccolo. Tumingin ako kay roommate at tumango. Tumango rin si roommate at ngumiti, at tsaka pumasok sa banyo.

Nakatingin lang sa 'kin si Niccolo. "Ba't di mo pa ko pinakilala kay kuyang roommate? Mukha namang close kayo."

"Tsaka na, pag di na siya maliligo. Haha. Umuwi ka na nga. Gabi na."

"Di nga ako uuwi 'di ba?" sabi niya.

"San ka matutulog? Sige, sa sahig."

"Okay lang. Nakakatamad umuwi eh. Pero teka, matitiis mo na sa sahig lang ako matulog? Ba't di na lang sa kama mo?"

Nagsimulang manigas ng titi ko sa ideyang tabi kami sa kama. "Sira, di tayo kasya. Anlaki mong yan. Malikot ako matulog."

Kumunot ang noo niya. "Ha. Bakit, kala mo tabi tayo? Ikaw sa sahig. Ako bisita kaya ako sa kama."

"Kapal mo rin eh nuh? Uwi na nga."

Tumayo na siya at naglakad papasok sa kwarto. "San dito kama natin?" sabi pa niya.

"Kama ko. Diyan," sabi ko sabay turo sa isang double deck sa may bintana.

"Ah. Cool. Top o bottom?" tanong niya.

"Sa ibaba ako natutulog. Hassle pag sa top bunk," sagot ko.

"Eh di bottom ka?"

Nanlaki ang mga mata ko. "Hindi ah!"

"Ha?" kumunot ang noo niya. "Kala ko ba sa ibaba ka?"

Tangina. Oo nga naman. "Ah, oo, oo. Sa ibaba nga."

Nakangiti lang ang loko. May sira talaga 'to.

"Lumabas ka na nga at umuwi. Ihahatid na kita sa sakayan."

Biglang pumasok ulit si roommate. May nalimutang gamit panligo. Tahimik lang kami ni Niccolo hanggang lumabas ulit si roommate.

"Sige na nga, uwi na ako. Hehe. Wag mo na 'ko ihatid. Gawa ka na lang assignments mo," sabi niya nang makalabas si roommate.

"Okay. Ihahatid na lang kita sa ibaba."

Ngumiti lang si Niccolo.

----------

Mag-iisang buwan na. Bawat hapon, ako na ang tutor ni Niccolo. Dalawa hanggang tatlong oras ko siya tinuturuan, mula alas-kwatro ng hapon. Hindi lang math ang tinuturo ko sa kanya. Madali naman siya turuan. May utak ang bata. Sa math at physics siya medyo nahihirapan kaya dun madalas ang atensyon namin. Buti na lang daw engineering ang course ko. Sa ibang subjects, minsan self-review na lang siya. Yung mga essays na pinasusulat sa kanila, pinababasa na lang niya sa 'kin para icheck kung tama yung grammar, form, spelling, etc.

Kapag naman di mabigat ang araw niya, nagkukuwentuhan na lang kami. Minsan, sabay pa naming tuturuan yung ibang estudyanteng bata kapag hindi pumapasok ang mga tutors nila. Nakikialam lang siya. Nag-eenjoy naman ang mga bata, kaya hinahayaan ko na lang din. Mga isa o dalawang beses sa isang linggo, kapag maaga kaming natatapos, sumasabay siya sa 'kin pauwi sa boarding house ko. Doon kami nagmemeryenda o kaya naglalaro kami ng online games sa malapit na internet cafe, kahit na di naman ako gaanong marunong. Masaya lang ako kapag kasama siya. Minsan nakakabuwisit, dahil di talaga maalis ang kakulitan niya at mga pasimpleng hirit ng kalibugan na hindi naman namin pinag-usapan kelanman. Pero natutuwa ako kapag nandiyan siya. At mukhang ganun din naman siya sa 'kin.

Sa bawat araw, lalong tumindi ang pagtingin ko kay Niccolo. Kapag umaga, hindi ko mahintay ang maghapon na magkasama kami. Kapag gabi, iniisip ko lang siya. Masyado akong naging concerned din sa grades niya. Gusto ko, mataas ang makukuha niya, dahil pakiramdam ko, repleksiyon yun ng bawat hapon na tinuturuan ko siya ng mga nalalaman ko.

Minsan, di ko sinasadyang makitang nakaipit sa notebook niya ang isang homework. Di ko matandaang pinacheck niya sa 'kin yun. Lumabas saglit noon si Niccolo dahil kinausap siya ni Ma'am Lisa. Malapit na kasi magtapos ang isang quarter at tinatanong malamang kung magpapatuloy pa sa pagpapatutor si Niccolo. Binuklat ko yung nakatuping homework, may isang maliit na check na pula, tanda na nacheckan na ng teacher ang ginawa niya. Binasa ko. Isa palang sulat yun. Ito ang nakasulat:

J,

Sumulat ako ng kanta. Gumawa ako ng komposisyon sa intermediate pad, para pantay-pantay ang linya, dahil alam kong medyo OC ka. Bawat notang nilagay ko, tugma sa taas-baba ng tono, parang pagsasama natin, yung kakulitan ko at pagkareserved mo. Bawat letra, isinulat nang maayos, dahan-dahan, yung hindi ko maririnig ang reklamo mo kung gaano kagulo at bakit paliku-liko ang sulat ko. Bawat tugma sa salita, matamis pakinggan, parang boses mo kapag tumatawa ka o kahit kapag naiinis ka. Sinulat ko yung kanta bago ako kumuha ng quiz. Hindi naman ako makapagconcentrate sa pagrereview ng mga linya at anggulo, kaya iba na lang ginawa ko. Sinulat ko yun para sa'yo. At sa tingin ko, iyon ang pinakamagandang nagawa ko.

Sumulat ako ng kanta tungkol sa unang paghawak natin ng kamay. Hindi naman ako handang makilala ka nun, pero sadyang may kuryente nung naglapat ang mga palad natin. May sparks. Naramdamn mo kaya yun? Tumahimik ang mundo ko, at di ko alam kung bakit, pero sa sandaling 'yon, gusto kitang makilala pa, at inisip na hindi na pakakawalan pa. Sumulat ako ng tungkol sa'yo, sa atin, kung paano natin turuan ang isa't isa. Ikaw, kung paano mo ako turuan sa math. Ako, kung paano kita turuang mag-DOTA. Kung paano natin turuang mahalin ang isa't isa. Sumulat ako ng awiting hindi ko pa nakakanta kahit kanino man, may mga damdaming hindi ko pa nababanggit kahit kelan. Damdaming noon ko lang naman inamin sa sarili ko. Damdaming gusto kong aminin sa'yo. Tungkol sa lahat ng yun ang kanta ko. At sa tingin ko, yun ang pinakamagandang nagawa ko.

Tinupi ko yun, dahan-dahan, malinis, maayos. Dinikit ko sa ilalim ng desk sa classroom. Hindi sa upuan ko kasi mapagkakamalang kodigo. Gusto kong makalimutan kung saan ko nilagay yun. Basta nandun yun, sa kung saan. At sa tingin ko, yun ang pinakamagandang nagawa ko.

Hayaan mong subukan ko ngayon na isulat ulit yun. Maalala ang mga eksaktong salita, ang mga parehong tugma, ang galaw ng mga nota, ang himig at ritmo, at umasang katulad pa rin ng nauna iyon. Hayaan mong magkamali ako. Hayaan mong magkamali ako ulit. Hayaan mong magkamali ako nang paulit-ulit. Hayaan mong ang bawat pagsubok ko ay pangalawa lamang sa pinakamagandang nagawa ko. At sa araw na mahanap mo ang awiting nauna ko nang nagawa, wag mong sasabihing nabasa mo na. Idikit mo ulit sa kung saan at sabihin mo sa aking naiwala mo. At buong-galak kong isusulat muli.

Nagmamahal,

Niccolo

Nanginginig ang mga kamay ko pagkatapos ko basahin yun. Nangingilid ang mga luha ko sa mata. Tangina. Sino si J? Di ko alam kung maiiyak ako sa selos. Di ko alam kung aasa akong para sa 'kin yung sulat na yun. Gusto ko bang malaman? Sa isang banda, oo, para kahit papaano, alam ko kung sa'n ako lulugar. Sa kabilang banda, ayoko. Simple lang: ayokong masaktan.

Tinitigan kong mabuti ang papel. Di ko alam kung ano gagawin ko. Nakakainis. Hinayaan ko kasing madevelop ang nararamdaman ko kay Niccolo. Fuck with going on with the flow. Naalala kong only dead fish swim with the current nga pala. Isa na lang akong patay na isda ngayon. Patay na malansang isda.

Nakatingin pala sa 'kin ang supladong si Johan habang nakatulala lang ako. Inipit ko ulit ang papel sa notebook ni Niccolo at kunwari nagpunas ng pawis sa mukha, para matanggal ang mga namuong luha sa mata ko. Si J kaya si Johan? Tugma kasi. Tugmang-tugma.

There, I rest my case. Sa sembreak, uuwi muna ako ng probinsya. Siguro hahanap na lang ulit ako ng ibang part-time na trabaho. Ayoko muna sigurong madikit kay Niccolo. Kelangan, magfocus sa mga mas importanteng bagay. Tama, sa mas importante. Kaya lang, importante sa 'kin si Niccolo. Di ko na alam ang gagawin ko.

Nang bumalik si Niccolo, napansin niya ang itsura ko. "O? Bakit ka malungkot dyan? Namiss mo 'kong turuan?" sabi pa niya nang nakangiti habang paupo sa silya niya.

"Sira," sagot ko. Nanahimik na lang ako.

"Eh anong problema?" tanong ulit niya.

"Wala," sabi ko sabay buklat sa isang nakakalat na libro.

Inagaw sa 'kin ni Niccolo ang libro. "Di tayo mag-aaral kung di mo sasabihin sa 'kin," sabi niya nang medyo malakas. Nagtinginan ang ibang tutors at estudyante.

Nagulat ako. "Sira," sabi ko, sabay tawa nang mahina. "Naalala ko lang yung mahirap naming exam kanina. Baka kasi mababa grade ko dun," palusot ko.

Kumunot ang noo ni Niccolo. "Grades lang yan. Wag ka masyadong grade conscious. Nakakamatay ba yun ha? Ako nagpapatutor lang hindi dahil gusto ko ng grades kundi gusto ko matuto pa."

Tahimik lang. Balik sa pagtuturo ang mga tutors sa ibang desks.

"Tsaka," dugtong niya, "makasama yung nagtuturo sa 'kin."

Napatitig na lang ako sa kanya. Napanganga ako. Ni hindi ko alam ang sasabihin ko. Nag-eexpect ako ng idudugtong niyang sasabihin na makulit na hirit, pero wala nang katuloy.

Unti-unti nang nagliligpit ng mga gamit ang ibang mga tutors. Si Johan, nakatingin lang sa 'min habang nagliligpit ng gamit. Nakakainis yung tingin niya. Yung tingin na parang lalamunin ako. Yung tingin na parang sa kanya si Niccolo at di ko dapat galawin. Nagmadali na rin akong magligpit ng gamit.

"Yey, uwian na," sabi ni Niccolo. "Punta tayo sa inyo?" tanong niya sa 'kin. "O sa 'min na lang? Di ka pa nakakapunta dun eh. Sa makalawa na periodical tests ko, kaya dapat..."

"Ah, eh," sabi ko sabay sarado ng bag, di ko na pinatapos ang sinasabi niya, "May exam kasi ako bukas. Kelangan ko magreview ngayong gabi. Next time na lang."

Disappointed ang itsura niya. "Ah, sige. Pagtapos kaya ng periodical tests ko?"

Dali-dali akong naglakad palabas ng kwarto. "Siguro. Sige una na ako."

"Bukas ulit?"

Di na ako sumagot. Ramdam ko ang bigat ng pagtitig niya habang palabas ako ng kwarto. Gusto ko na siyang iwasan. Di naman talaga tamang magkagusto ako sa kanya, lalo na kung may iba naman siyang gusto. Ayoko naman masaktan. Ayoko rin makasakit.

Paglabas ko sa kalsada, biglang bumuhos ang ulan. Sakto, umiyak na ako.

----------

Nang sumunod na araw, nilagnat ako. Pero di ako umabsent sa kaisa-isang class ko. Sabi nga ng prof ko, "Never be absent in class unless it's a matter of life and death." Ginawa ko nang motto yan sa pagpasok ko sa school araw-araw. Di naman nakamamatay ang lagnat. At kasalanan ko rin naman, nagpaulan kasi ako kahapon, kasabay ng pagdadrama ko. Mas okay nga ako ngayon. Di baleng may lagnat, makakaiwas naman kay Niccolo. Ayoko muna siya isipin. Mas importante ang exam ko ngayon.

Maaga ako natapos mag-exam, kaya alas dos pa lang diretso na ako sa boarding house. Nagpaalam na ako kay Ma'am Lisa na hindi ako makakapasok sa trabaho dahil may lagnat ako. Okay lang daw, enough naman daw ang tutors for the day kahit hell week ng mga high school students.

Ako lang mag-isa sa kwarto pagdating ko. Malamang, may mga exams din ang mga roommates ko at ako lang ang maagang nandun. Ibinaba ko ang mga gamit ko at dahan-dahang nagbihis. Ang sakit ng ulo ko. Ang sakit ng katawan ko. Ang sakit ng puso ko. Magpapahinga muna ako. Isa pang exam bukas, sembreak ko na. Di na ako makapaghintay umuwi ng probinsya. Namimiss ko na sila dun. Mamimiss ko si Niccolo.

Nakatulog ako kakaisip. Paggising ko, 4:30 na ng hapon. Ayos, dalawang oras ang tulog sa hapon. At umuulan pa. Anlamig. Buhay-tamad. Karapatan ko yun nuh. May sakit kaya ako. Medyo giniginaw nga ako. Dahan-dahan akong bumangon para umihi sa labas. Pero paglabas ko, laking-gulat ko, nakadukdok sa may lamesa si Niccolo. Si Niccolo, ang lalaking iniiwasan ko.

Nang mapansin niya ako sa may pintuan, dali-dali siyang tumayo. "May sakit ka raw? Kanina pa ako katok nang katok sa kwarto nyo eh. Nakatulog ka ba? Ba't di ka nagtext man lang sa 'kin na may sakit ka pala? Okay na ba pakiramdam mo?" sunud-sunod niyang tanong.

"Alin dyan uunahin kong sagutin?" sabi ko. "Excuse me muna, naiihi ako."

Nangiti siya. "Kelangan mo ng tagahawak?"

Napatingin ako sa kanya. Nakakunot ang noo ko. Tangina. Mamimiss ko yang mga ganyang hirit.

"Tagaalalay," sabi niya, nakangiti. "Alam mo na, baka nahihilo ka, bigla kang bumagsak, ganyan."

"Kaya ko. Okay lang ako. Wag kang OA," sabi ko sabay pasok sa cr at lock ng pinto. Ba't ba siya nandito? May test kami pareho bukas tapos nanggugulo siya dito. Di ba niya naramdamang gusto ko siyang iwasan? Sabagay, kahapon lang ako nagsimula sa drama ko. Hindi nga naman halata. Tsaka na niya mahahalata pag sembreak na, pag di ko na siya itetext. Pag pasukan na, kasi hindi na ako magtututor sa kanya. Nagtagal pa ako sa banyo. Di ko alam kung dapat ko pa ba talaga siyang harapin.

Paglabas ko ng cr, wala si Niccolo sa kusina kung saan ko siya iniwan. Tiningnan ko siya sa kabilang cr pero wala rin. Pagpasok ko ng kwarto, andun na siya, nakaupo sa kama ko. Nakasando at pantalon na lang siya. Yung uniform niya, nakasabit sa isang hanger. Yung sapatos at medyas niya, nasa paanan ng kama ko. Andun siya, at naglalabas ng mga notebook at libro galing sa bag niya.

"O, ano yan?" sabi ko sa kanya.

"Magpapaturo ako eh. Periodical test namin bukas sa math at physics," sagot niya, nakangiti.

"Langya ka talaga. Pumunta ka pa talaga dito para magpaturo," sabi ko habang lumalapit sa kanya. Naupo ako sa katapat na double deck bed. Shet, ang sarap niya kapag nakasando at pantalon lang. "Ba't di ka na lang magpaturo dun sa center?"

"Ayoko dun. Sa'yo ako sanay magpaturo, lalo na sa math at physics. Sa'yo lang ako nakakapagconcentrate eh," sagot niya habang binubuklat ang isang libro.

"Sira ka talaga eh nuh? Alam mong may sakit ako. Bahala ka diyan," sabi ko sabay higa sa kamang inupuan ko.

"Talaga? Okay lang na dito ako?" sabi niya, nakangiti. "Kahit wag mo na ako turuan. Magtatanong na lang ako pag may di ako alam."

"Oo, sige na. Wag lang makulit," sabi ko sabay talikod.

"Yey. Di mo talaga ako matiis nuh? Di mo ko paaalisin?"

Oo, di kita matiis. Tangina. "Kapal mo, umuulan kaya sa labas. May payong ka ba? Gusto mo rin magkasakit?"

"May kapote ako, di tayo magkakasakit," sabi niya.

Tangina. "Ano?"

"Wala, malakas resistensya ko. Di tulad mo, maambunan nang konti, may lagnat agad. Haha," sabi niya. "Thanks sa concern," dugtong pa niya. Naiimagine ko, nakangiti siya habang sinasabi yung huli.

"Mag-aral ka na lang diyan," sabi ko.

Naririnig ko lang siyang nagbubuklat ng libro. "Teka nga, ba't ba nakatalikod ka sa'kin?" tanong niya.

"Maliwanag yung ilaw, nasisilaw ako," palusot ko.

"Papatayin ko? Lights off pala gusto mo?" tanong niya, sabay tawa.

"Sira ka ba. Andilim kaya pag pinatay mo. Paano ka mag-aaral?"

"Eh ba't andyan ka sa kabilang kama? Sige ka pag dumating yung roommate mo, dadaganan ka nun. Gusto mong pumatong siya sa'yo dyan?" sabi niya sabay tawa.

"Loko ka pala eh. Nakakalat kaya mga gamit mo sa kama ko. Paano ako hihiga dyan?" Di na palusot yun. At ayaw ko talaga siya katabi. Masagi na naman niya titi ko.

"Ililigpit ko na?" sabi niya.

"Sira. Mag-aral ka na lang diyan. Di ba sabi ko wag makulit?"

"Okay. Uminom ka na ng gamot?" tanong niya. Andami niyang tanong. Sinabi nang wag makulit eh.

"Oo, kanina pa. Mamaya pa ulit alas-otso."

"Eh ba't di ka pinagpapawisan? Gusto mo magpapawis?" tanong niya. Ramdam ko, nakangiti siya, yung nang-iinis na ngiti.

"Umuulan kaya di ako pinagpapawisan."

Tumahimik siya. Mga five seconds. Pagtapos, naramdaman ko, kinukumutan niya ako. "Pahinga ka lang dyan. Dito lang ako sa kama mo," sabi niya.

Di ko na siya sinagot o kaya tiningnan. Pumikit na lang ako. Gusto ko lang yung nararamdaman na nasa malapit lang siya sa 'kin.

Tahimik lang siya nang matagal. Di naman ako makaidlip, nakapikit lang ako. Naririnig ko lang yung paminsan-minsan niyang paglipat ng pages ng libro o notebook, mga tatlong beses na pagkahulog ng ruler at calculator, at dalawang beses na pagpindot sa cellphone. Hindi siya nagsasalita. Ni hindi siya nagtatanong ng kahit ano tungkol sa lesson. Mga kalahating oras na siyang ganun. Lalong lumakas ang ulan.

Bumiling ako nang kaunti para tingnan kung ano na ginagawa niya. Pagkakita ko, nakahiga siya sa kama ko, nakatingin sa akin. Yung isa niyang libro, nakabuklat lang sa may dibdib niya.

"O, ba't di ka nag-aaral?" tanong ko. "Wala ka bang itatanong sa 'kin?"

"Tungkol sa lessons? Wala naman," sagot ni Niccolo. "Tungkol sa'yo, siguro, marami."

"Ano naman?" Natakot naman ako sa kung anong mga bagay ang gusto niyang malaman tungkol sa 'kin. Baka nahahalata niyang gusto ko siya. Baka nahahalata niyang may nararamdaman ako para sa kanya. At sa huli, baka siya rin ang umiwas sa 'kin. Alam mo na, pareho kaming lalake. Di kami talo.

"Di ko alam kung sa'n magsisimula eh," sagot niya, sabay tingin ulit sa libro niya.

Naalala ko yung laro namin ng mga kabarkada ko nung high school. 'Confessions' ang tawag. May pitong tanong ang bawat isa. Kapag may gusto kaming itanong sa isa, itatanong namin. Salitan sa pagtatanong. Pero bawal nang ulitin ang natanong na. At isa pa, bawal magsinungaling. Inexplain ko yun kay Niccolo.

"Sige nga, game," sabi niya.

"Basta ah," pahabol ko, "walang makakalabas sa kwartong 'to sa kung anuman ang masheshare natin."

"Go. Trust me."

Trust. Big word. Haha. "O sige, una ka na," sabi ko.

"Hindi, una ka na. Excited ako sa kung ano itatanong mo," sabi niya sabay sarado ng libro at bagsak nito sa lapag.

"Hmm. O sige. Ano pinakamalaking frustration mo sa buhay?"

Natawa si Niccolo. "Ano ba yan? Ang korni. Walang kabuhay-buhay yung tanong mo, Jelo. Affected ng lagnat yang utak mo?"

"Sagutin mo na lang," sabi ko. Ang totoo, wala pa akong maisip na maitanong. Sa ngayon siguro, dead fish swimming in the current muna ako ulit. Mamaya na ako lalangoy.

"Sige, ano nga ba," sabi niya, nakatingin sa kisame. "Gusto kong maging band member. Sumulat ng mga kanta. Maging sikat nang kaunti. Frustration ko yun. Gusto kong mas matutong mag-play ng guitar."

"Marunong ka?" tanong ko. Alam ko naman may alam siya sa music. Nakasulat nga dun sa love letter niya. Ugh.

"Konti lang. I know the basics. A bit of techniques. Magtono kahit walang tuner," sagot niya. "Minsan jamming tayo. Marunong ka?"

"Konti. So, nakasulat ka na ng kanta?" tanong ko na naman.

Tumingin siya sa'kin. "Andaya mo. Ba't andami mo nang tinatanong? Akala ko ba salitan tayo ng tanong?"

"Follow-up questions lang yun," sagot ko.

"Wushu. Wala naman sa rule yun."

"Bakit, ikaw ba gumagawa ng rule?"

"Andaya mo. Ako na magtatanong," sabi niya, excited.

"Sige. Shoot."

"Straight ka ba?"

Natulala ako. Sa'n galing yung tanong na yun? Eto na yun. Huhulihin na niya ako. Halata nga yata talaga na may gusto ako sa kanya.

"Ano? Straight ka ba?" tanong niya ulit, sinisiguradong narinig ko ang tanong niya.

"Ano bang klaseng tanong yan?"

"Eh di tanong. Valid question na kelangan sagutin nang may buong katapatan at paninindigan."

"Hindi." Yun na. Umamin na ako. Ready na ako sa pag-walkout niya.

"Talaga? In a relationship ka ba ngayon? Sa girl o sa boy?" tanong ulit niya.

"Ba't may tanong pang kasunod?" sabi ko.

"Follow-up question yun."

"Hindi na follow-up question yun. Tsaka mo na itanong yan pagtapos ko magtanong."

"Andaya mo," sabi na naman niya. "So, single ka ngayon? Mukha kasing hindi kasi ang gwapo mo, mukha kang habulin. Both girls and boys ah. Sigurado may mga nagkakacrush sa'yo paglabas mo pa lang ng boarding house nyo."

Binato ko siya ng unan. "Ako na sabi magtatanong eh." Di ko inexpect na ganung kadali niyang matatanggap ang sagot ko. At least, one secret less ang nasabi ko na. Mas magaan na sa pakiramdam.

"Di naman ako nagulat. Ang hinhin mo kasi eh," pahabol pa niya. "Although alam ko naglalaro ka ng basketball and all that, pero parang ambait-bait mo kasi. Gentleman na gentleman ang dating. Ang perfect. Just too good to be true."

"Andaming sinabi. Ako na magtatanong. Andaya mo," sabi ko.

"Okay. Go."

"Who are you ten years from now?" tanong ko.

Tumawa na naman siya. "Ang korni mo talaga! Ano 'to, job interview? Sa tingin mo mananalo ka sa game natin kung ganyan mga tanong mo?"

"Sira. Walang mananalo sa game. The object is to get to know each other better," sabi ko.

"Fine. Whatever Jelo. Basta ako, I'm gonna win this game."

"O sagot na? Ano sa tingin mo ikaw in ten years?"

"Hmm. Gusto ko talaga sa research. Sa news. Big companies. High school pa lang ako, so in ten years, I may be an assistant manager or something. Kung hindi man, may sarili akong business."

"Like what business?"

"Bar or something. Yung may light music. I like cooking. Isama mo pa yung hilig ko sa music at pagtugtog."

"You cook pala. Ano fave mo?"

"Ikaw, ano ba gusto mo? Ipagluluto kita. Kaw kasi di ka man lang pumunta sa bahay eh. Ipaghahanda sana kita."

"Ng ano?" tanong ko.

"Hotdogs and eggs?" sabi niya sabay tawa. "Footlong and eggs. Yung binati."

"Bastos ka talaga," sabi ko sabay bato ulit ng unan sa kanya.

"Haha. Ngayon mo lang ako tinawag na bastos."

"Sira."

"Hoy, Jelo, ako na pala magtatanong."

"O sige, go."

"Hmm." Nakatingin siya sa kisame. "Tell me about your first love na boy. Or first crush. Basta yung pinakamatindi."

"That's not a question," depensa ko.

"Eh di sige, how was your first love or pinakamatinding crush? Yung boy ah."

Napakunot ako ng noo. Ansakit sa ulo. Nakakahilo. "Ba't naman kelangan boy pa?"

"Wala lang," sagot niya. "Eh sa yun ang gusto ko malaman eh. Nakakaintriga kaya."

Umikot ang mata ko. "Tsismoso."

"Sagutin mo na lang. Idescribe mo na kasi. Di ko naman ibabalita sa buong barangay."

Tahimik. Ayoko yata sumagot.

"Huy Jelo, ano? Andaya mo eh," sabi niya.

"Uhmm, yung pinakagwapo sa paningin ko," sagot ko.

"Like the gwapo tindero ng tinapay sa kanto?" tanong niya.

"Yuck."

"C'mon man. Di naman ako manghuhula. Idedescribe mo lang naman."

"Matangkad, maputi, chinito. Parang rabbit yung ilong kasi nagki-crinkle. Makulit. Pero matalino, di lang siguro niya alam. Gusto niya maging news researcher someday. High school student pa lang siya."

Natigilan si Niccolo. Ako, naghihintay ulit na magwalk-out siya.

Ilang sandali pa, natawa siya. "Talaga?" sabi pa niya habang tumatawa.

"Sige, pagtawanan mo pa ako."

"Kasi ikaw eh," tawa pa siya. "Parang yun lang, hirap na hirap ka magsabi. Ano, natatakot kang mareject? Man, you can tell it straight to my face. Don't you trust me?" Ngumiti lang siya. "Thanks ah. Flattered naman ako. Crush mo pala ako. Matagal na?"

"Sorry Niccolo, ako na magtatanong," sabi ko.

"So, kelan mo pa ako crush? Masaya ka ba na araw-araw kasama mo crush mo?"

"Shut up, Niccolo."

"Ba't mo ako naging crush? Pogi ba ako?"

"I said shut up."

"Haha, sorry."

"My turn," sabi ko. "So, who is your crush ngayon?"

Nagulat si Niccolo. "Kala ko ba walang ulitan ng tanong?'

"My question is different. Di ko pinadedescribe. I'm asking you to name the person."

"Ginaya mo pa rin. Alam mo, kung basketball to, tambak ka na. Free throw lang, di mo pa mai-shoot," sabi niya.

"Sagutin mo na lang kasi."

"Wala. Wala akong crush. Wala akong panahon sa crush crush na yan. Sakit sa ulo. Nakakatigyawat lang."

"Maniwala naman ako sa'yo," sabi ko.

"Kakabreak ko lang kasi ilang months na rin. Five? Six months ago? Wala akong panahon talaga sa crush crush na yan."

"Sige."

"Pero," pahabol niya, "kung kelangan talaga magbigay ng sagot, teka. Hmm, sino ba pinakacrushable na kilala ko? Wala akong maisip eh. Ikaw na lang."

"Ang korni mo. Yung seryoso naman."

"Totoo naman eh!" sabi niya. "Sige, iba na lang kung ayaw mo."

"Gago, napipilitan ka lang eh."

"Hahaha. Pano ba yan Jelo. Crush mo 'ko. Crush kita. Meron na tayong malanding ugnayan."

"Siraulo. Ugnayan mo mukha mo."

"Bakit, ayaw mo ba?"

"Yan na ba tanong mo?" tanong ko.

Tawa siya. "Oy, hinde ah. Excited ka."

Tahimik lang ako. Kahit pabiro, natuwa ako na marinig na crush niya ako. Gusto kong gumulung-gulong sa kama, yakap-yakap ang unan ko. Alam na alam niya kung paano kukumpletuhin ang araw ko. Nakakaasar.

Tumingin siya sa'kin. "How was your first kiss with a boy?"

"Wala pa."

"Ha? Talaga?"

"Oo! Tsaka teka nga, bakit ba laging with a boy? Pinangangalandakan mo talagang silahis ako?"

"Hahaha! Eh di sige, with a girl?" sabi niya.

"Wala na. Nasagot ko na yung tanong mo, babaguhin mo pa?"

"Andaya mo Jelo."

"Fine," sabi ko.

"Fine yung first kiss mo with a girl? Hindi ba broad?"

Natawa kaming pareho sa korning joke. "Actually," sabi ko, "parang ewan yung first kiss ko. Sa isa kong super close na kaibigan na babae in high school. We were in a play. Romeo and Juliet. Ako si Romeo. Actually, hindi siya si Juliet. Scriptwriter siya nung play. On the day of the play, hinika yung gaganap na Juliet. The show must go on, so si scriptwriter ang pumalit kasi kabisado niya mga lines ni Juliet. Ayun, may scene dun na kelangan ko halikan si Juliet. During practice, we never really kissed nung hinika na Juliet. Pero in the play, my friend and I were so engrossed in what we were doing, we did it for real. Standing ovation pa nga mga tao nun."

"Talaga? Mga tao lang nagstanding ovation?"

"Bastos. Ayun na nga. That was my first kiss with a girl. Parang ayaw na namin matapos."

"Ang sweet naman," sabi ni Niccolo. "Ano nangyari? Naging kayo ba?"

"Hindi," sagot ko. "After what happened, nag-usap kami. Oo, friends kami, pero we were not on the same wavelength. I mean, iba yung ideologies niya sa ideologies ko, na kung magiging kami, it just won't work out."

"Kelangan talaga based sa ideologies ang pag-ibig?"

"I can't call it love, I guess. It's more on respect. At sayang ang friendship. Isa pa, may boyfriend din siya nung panahon na yun. I was focusing more on my studies as well. Ayun."

"Well," sabi ni Niccolo, "at least nalaman nyong gusto niyo isa't isa."

"Yeah. Ikaw, pano first kiss mo?" tanong ko.

"Kanina ka pa madaya, Jelo," sabi niya. "Kakatanong ko lang niyan! Di ba hindi pwedeng ulitin?"

"Hehe. Tinitingnan ko lang kung mapapansin mo." Lalong lumakas ang ulan. "Hahaha. Ano na pinakamasamang nagawa mo sa tingin mo?"

"Ano?" Bumangon si Niccolo. "Ang hina ng boses mo."

"Minamalat na ako, sira ka. Nalimutan mong nilalagnat ako?"

Tumayo siya, may bitbit na unan, at umupo sa kamang hinihigaan ko. Tinulak niya ako nang kaunti. "Usog ka nang kaunti. Tabi tayo."

"Ano?"

"Para marinig kita at di mo na kelangan ilakas boses mo," sabi niya sabay higa sa tabi ko. Ipinasok din niya ang katawan niya sa kumot na nilagay niya sa 'kin kanina. Magkadikit na mga braso namin. Ayokong humarap sa kanya. Baka kung nakatingin siya, di ko na alam gagawin ko. "Game. Tanong?"

Tangina. Ngayong marami na siyang alam sa 'kin, ngayon nya pa 'to ginagawa? "Wag kang malikot, mahihilo ako."

"Oo. Di naman ako malikot. Dali, tanong?"

"Ano yung pinakamasamang nagawa mo na sa tingin mo?"

"Haha! Ganyang mga tanong dapat! Yung may thrill. Ano ba ibig sabihin mo sa 'pinakamasama'?"

"Ikaw na bahalang magdefine," sabi ko.

"Sige. Umm. I've had two relationships at the same time."

Nagulat ako. "Hala, lagot ka. Two-timer ka."

"Dati lang yun. I was with a girl and Kuya Johan at the same time."

"Johan? Yung tutor?" Kumabog na dibdib ko. Sabi na eh. Sila talaga. Gusto ko siyang itulak palayo sa 'kin. Mahulog sana siya sa kama.

"Oo, sino pa bang Johan ang kilala natin pareho?"

"Hala. Alam ba ni Johan?"

"Oo nuh. Kaya nga kami naghiwalay nun eh. Matagal na. Nahuli niya ako," sabi niya sabay tawa.

"Gago ka. Ano naman ang trip mo at nagawa mo yun?"

"I was just curious. Girlfriend ko talaga yung girl. Si Johan, nilasing lang ako. He sucked me once. Asked if we could do it regularly. Kami na daw. Okay lang sa 'kin kasi masarap siya magsuck. I mean, that was the first time a boy sucked me. One time, he tried to fuck me. Ayoko sabi ko. Inupuan niya dick ko. Like he was moaning and all like how big I was, yadda yadda. Parang fuck buds lang kami. But he took it quite seriously. He even treats me to lunch or dinner or movies. Ako parang laro lang. Then, one day, ayun, nahuli niya akong may kaholding hands na girl. Pinakilala ko, sabi ko girlfriend ko. Nagwalkout siya and didn't talk to me for two or three weeks."

"Paano mo nagawang ma-in love sa dalawang tao at the same time?"

"Who said something abut love? Katuwaan lang yun. Nasarapan ako sa pagchupa ni Kuya Jo. Feeling proud ako na may ka-holding hands na chicks sa kalsada. Ayun."

"Na-in love ka na ba, ever?" tanong ko.

"Nakakailang tanong ka na?"

"Ayaw mo bang sagutin ang tanong ko?"

"Ako na magtatanong!"

Tumahimik lang ako. Tumingin sa oras. Alas sais. Umuulan pa rin.

Nagtanong na siya. "Virgin ka pa ba?"

"Whoa! Teka, ano yan ha?" sabi ko, nagulat.

"Fourth question ko yan, kung tama ang bilang ko."

"You lost count?"

"Wag mo ibahin ang usapan. Ano, Jelo, virgin ka pa ba?"

"Ano sa tingin mo?" Tumingin ako kay Niccolo, nakangiti.

"Weh? Di nga?" nanlaki ang mga mata ni Niccolo. "College ka na, wala ka pa rin nakakasex?"

"Ano? Mukha ba akong gagong tarantado?" sabi ko.

"Di ako naniniwala. Mukha ka kayang habulin."

"Siraulo. Hindi ah."

"Pero, ibig mong sabihin, di ka nalilibugan? I mean, yung gawin yun with another person?"

"Alin? Makipag-sex?"

Nanlaki ang mga mata niya. "Wow. Akala ko hindi mo alam ang salitang yun."

"Gago. Syempre nararamdaman ko rin. Natural lang sa tao yun. Nasa'yo na lang kung paanong kontrol ang gagawin mo sa urge to do it," sabi ko.

"Eh natural lang naman pala eh," sagot ni Niccolo. "Pag nagugutom ka, kakain ka. Pag naiihi ka, punta ka lang ng cr. Pareho lang yun, di ba?"

Sumagot ako. "Pag nagugutom ka, kakain ka dahil kailangan. At pinipili mo ang kinakain mo. Hindi lahat ng ihahain sa'yo, kakainin mo. Pag naiihi ka, hahanap ka pa ng cr, dahil kailangan. Hindi yung basta-basta ka lang iihi sa kung saan. Ang aso, pag naiihi, iihi kahit saan yan. Pag binigyan mo ng pagkain, lalamon lang yan."

"At pareho yun sa sex?"

"Ang ibig kong sabihin, lahat ng ginagawa mo, may context, nilalagay sa lugar. Marunong tayo mag-isip, mag-reason out. Yun ang pinagkaiba natin sa aso."

Sumimangot si Niccolo. "Grabe ka naman. Parang sinabi mong lahat ng nakikipagsex parang aso."

"Hindi sa ganun. Ang sabi ko, pag wala sa konteksto, mali."

"Ano naman yung context na yun?"

"17 na tayo. Siguro naman sa ganyang bagay, sana alam na natin yun, di ba?"

Natahimik si Niccolo.

"Kaya lang," dugtong ko, "kahit alam na natin, minsan di pa rin natin ginagawa."

Tahimik pa rin siya.

"Masarap kasi eh, di ba? Sinong ayaw nun?" dugtong ko pa.

Nairita si Niccolo. "So, kelangan ka pala i-congratulate sa pagiging virgin mo?"

"Sira. Sinasabi ko lang yung sa 'kin. Kung bakit di ko ginagawa. Di ko pinipilit kahit kanino kung anong paniniwala ko. Di mo kelangan mag-inarte dyan."

Tahimik.

"Hindi yun sa pagiging virgin or not," dagdag ko. "Tungkol yun sa kung saan mo ilulugar ang mga bagay-bagay."

"Di ako nakikipagtalo sa'yo," sabi niya.

"Ako rin," sabi ko. "Sinagot ko lang yung tanong mo."

Matagal na katahimikan. Tinitigan ko lang si Niccolo na nakatingala, medyo naiirita pa rin. Natawa ako. "Ano?" sabi ko, "Game pa rin? Tigatlong tanong pa tayo o. Ayaw mo na? Ako na panalo?"

"Hindi ah," sabi niya. "Game, tanong mo."

"So, paano yung first sex mo?"

Hinampas ako ni Niccolo ng unan. "Gago! Matapos mong maging proud sa virginity mo, yung first sex ko pa talaga itatanong mo?"

"Langya ka, ba't mo ko hinampas? May sakit ako!"

"Whatever. Mabinat ka sana. Pagkatapos mo ko sermunan, ganyan ang itatanong mo?"

"Ano ka ba?" sabi ko. "Pinaliwanag ko lang yung reasons ko. Kung ano man yung sa'yo, irerespeto ko yun dahil alam kong nirerespeto mo rin yung akin. Di naman ako santo. I mean, I watch adult porn," sabay ngiti. "Gusto lang kitang kilalanin pa."

"Paano mo nagagawa yun?" tanong ni Niccolo.

"Ang alin?"

"Kanina pa dapat kita nilayasan. Pero yung mga sinasabi mo, ewan, gusto ko lang pakinggan. You're picking on my brain cells na hindi ko maramdaman sa iba. Kung ibang tao ka siguro, nonexistent ka na sa 'kin ngayon."

Tumawa ako. "Di ka pwedeng mag-walkout lang basta. Nakakalat pa mga gamit mo. Nakasampay pa uniform mo. At umuulan pa sa labas."

Ngumiti si Niccolo. "Galing mo rin magpalusot eh, nuh?"

Ngiti lang din ako. "Di mo naman kelangan sagutin yung tanong kung ayaw mo."

"Ano ka ba? Naging honest ka sa 'kin. It's just fair for me to be honest with you as well."

Buhos lang ng ulan ang naririnig ko.

"Yung first sex ko, second year high school. Peer pressure. Campus crush pa ako, kaya marami nagkakagusto sa 'kin. Inaasar din ako ng iba kong mga katropa. Alam mo na, payabangan. Ilan na naiiscore ni ganito. Nagpadala naman ako sa kanila. One time, I was dating this girl, and may group project kami. The group was supposed to meet in school. Weekend nun kaya wala masyadong tao. Maaga kaming dumating. We were waiting on a bench, and ayun, things started to heat up. She started to unzip my pants and stroke my dick. Nakapatong yung backpack ko sa lap ko para nakatago. Tapos tinanong ko kung gusto niya na ipasok ko sa kanya. Pumayag naman siya. So we did it, in an empty classroom. Classic standing up fucking style, para makatakas kami kaagad if ever may makakita sa amin. Luckily, wala naman. Ayun."

"What was it like?" tanong ko.

"Ewan ko. Hindi pala ganun ka-special. I mean, it was exciting and all, but I should've waited longer, I guess, pero wala eh, raging hormones. Nadala ng libog at peer pressure. After nun, parang hinahanap-hanap ko na. I was trying to look for that special thing sa sex. Pero lahat yata ng experience ko, puro pagpaparaos lang. Walang special."

Tahimik lang ako.

"Gusto ko," dugtong niya, "yung makikipagsex ako when I'm in a special, satisfying relationship with someone. Yung huli kong girlfriend, yung kasabay ni Kuya Jo, I never touched her. I thought kasi she was really that special someone. I just couldn't touch her kasi nirereserve ko. Nafrustrate yata sa 'kin. Imagine, yung girl pa ang nainis kasi di ako pumapayag. Kaya na rin siguro naging fuck buds kami ni Kuya Jo, just so I could satisfy my cranial cravings that I just couldn't give to her. Ayun, medyo nanlamya yung relationship, and it ended badly."

"You deserve someone better, Niccolo."

"Tama," sagot niya. "Isipin mo, kung kelan napagod ako sa meaningless sex, tsaka naman mawawalan ng taong pwede kong paglaanan ng atensyon. Ironic, nuh?"

Tahimik. Humihina ang ulan.

"Alam mo," sabi niya, "kung tutuusin, never ko pang na-experience yung tunay na mag make-love. Kelangan ko pa talaga pagdaanan yung mga yun. Well, bata pa naman ako. And at least, ngayon habang maaga pa, alam ko na ang hinahanap ko."

Tahimik ulit.

"Ikaw ba Jelo, importante ba sa'yo na virgin ang makakarelasyon mo?"

Napaisip ako. "Alam mo, di ko pa napag-isipan yan. Pero ngayong nabanggit mo na, sa tingin ko, walang kaso sa 'kin yun. I mean, gusto ko yun yung only real gift na maibibigay ko sa lifetime partner ko. Di ba, parang perfect pag yun ang ibibigay ko sa kanya? Pero kung siya hindi na virgin, I wouldn’t care. As long as mahal ko siya. Kasi di naman ako nag-eexpect na mabigyan ng parehong regalo. Di ko ginagawa ang isang bagay just because ineexpect ko na gawin din sa 'kin yung ganun. Ibigay niya sa akin ang sarili niya nang buong-buo, sapat na sa akin ‘yon. Masaya na ako sa dun."

Napangiti si Niccolo. Humarap siya sa 'kin. Marahang yumakap. "Alam mo, yan ang pinakamagandang narinig ko. Kaya nag-eenjoy akong kausap ka eh."

"Haha, salamat." Hinayaan ko lang siya na yumakap sa 'kin. Ang sarap sa pakiramdam. "Eh ikaw, pareho ba ang making love at ang love?"

Umiling lang siya. "Nah. I always took sex and love na magkaiba. Pagtapos nung nangyari sa 'min nung first sex ko, nagbreak din naman kami. Tapos naisip ko, yun na ba ang pag-ibig? Baka hindi naman pag-ibig yung narmdaman ko. I was just in love with the feeling. Baka napagkamalan ko lang. I was just after the intimacy. Gusto ko mabago yun. Gusto kong maniwala sa 'making love'. Hinahanap ko pa rin yun, yung pakiramdam na tao pala ako. Marami na humawak sa katawan ko, but never my soul. I want someone to touch my soul. Pero siguro, sa dami ng naging karelasyon ko, naging manhid na ako. Hindi ko alam kung mararanasan ko pa yun. Kaya nga naiinggit ako sa'yo."

Tahimik. Tumitila na ang ulan.

Sumandal si Niccolo sa dibdib ko. "Sa tingin mo, may pag-asa pa ako?"

Ngumiti ako. "You still have your soul."

Tahimik ulit.

"Ako na ba magtatanong?" tanong niya.

"I guess."

"You lost count?"

Tumango lang ako.

"Kala ko ba magaling ka sa math?"

Piningot ko siya nang marahan sa tenga. Tawa lang siya nang mahina. "O sige, yung next question mo is your last. I have my last two."

"Sige."

"Kanino mo gusto maranasan yun?" tanong niya.

"Siyempre sa asawa ko," sagot ko.

"I mean, someone in particular. Magbigay ka ng pangalan."

"A name? Di ko talaga alam. Basta kung sino magiging lifetime partner ko."

Tahimik lang si Niccolo.

"Hmm, akala ko nun, yung huling ex-girlfriend ko na. Mga dalawang taon din kami nun. Kaya lang, biglang nawala. Sabi niya, sa parehong school daw kami magcollege. Tapos, after graduation, we can work and live in together. Dun naman daw papunta yun. Naisip ko hindi naman ako handa sa mga ganung bagay. Ang bata pa namin. Narealize ko kung gaano ako ka-immature. Na iba yung mga gusto ko noon sa gusto ko ngayon."

Tahimik lang si Niccolo.

"Para daw masanay kami talaga sa isa't isa, kelangan ganun. Bakit kelangan ng practice mode? Ibig sabihin, pag sumablay kami, hiwalay na kami? We'd live like a couple pero walang commitment? Paano pag nawala yung magic? Goodbye na? Ang duwag ng ganun. Yung i-try muna natin kung pwede tayo kasi natatakot kayo na hindi maging successful ang kalalabasan. Asan na yung excitement? Kaya nga kayo in-love para sabay kayong humarap sa tunay na buhay, for better or for worse." Natawa ako. "Hindi yung pagpapraktisan muna para siguradong puro sarap lang. Puro ginhawa lang."

Napabuntong-hininga ako.

"Ganyan ka ba lagi?" sabi ni Niccolo. "Pinapakumplikado ang lahat. Kahit pagdating sa mga relasyon."

"Alam mo," sabi ko, "masyadong mahalaga ang buhay para idaan sa trial and error. Di naman parang math yan na may definite answers, na kelangan mo mag-trial and error minsan just to arrive at where you need to be. Iba-iba yan. Alam mo na yun."

Tahimik na. Wala na akong marinig na patak ng ulan.

"Kung tayo na lang ang dalawang huling tao on the whole wide earth, gagawin mo ba yun kasama ako?"

"Ha? Ang alin?"

Humarap siya sa 'kin, naksandal pa rin sa dibdib ko. "Alam mo na..."

Ngumiti ako, yung pang-asar. "Alin?"

"Gago." Ngiti rin si Niccolo.

Nakangiti pa rin ako.

"So, ano, gagawin mo ba?"

"Alin ba? Di mo masabi? Ba't di mo masabi?" pang-aasar ko. "Sabihin mo nga, sex sex sex!"

"Tumigil ka nga!"

"Last mo na yan, di ba?" tanong ko.

Tumango lang siya.

"Why not?" sagot ko.

"Paano mo malalamang in-love ka?" tanong pa niya.

"Follow-up question ba yan?"

"E di wag mong sagutin," sabi niya.

"Ewan, di ko masabi eh. Basta mararamdaman ko na lang yun."

"Andaya ng sagot mo."

"Kaw nga madaya, may pahabol pa."

Tahimik.

"Ayaw mo ba akong halikan ngayon?" tanong ni Niccolo.

Nakatitig lang kami sa isa't isa. Namumungay na mga mata niya.

Napangiti ako. "Yan na ba talaga huli mong tanong?"

Tumango lang siya. "Oo."

-end-